In een zwart gat kijken

[Duesenberg J]

leuk idee, maar fysiek onmogelijk. (voor zover je de fysica intact laat bij dit gedachte-experiment)
Een zwart gat heeft een enorm sterke zwaartekracht, maar die reikt natuurlijk niet oneindig uit naar alle kanten. Anders waren we al lang door het eeste zwarte gat ter 'universum' opgezogen. De zwaartekracht van het zwarte gat neemt dus geleidelijk af met de afstand.
Het superdunne touwtje is gemaakt van materie. Deze materie heeft uiteraard een massa en dus wordt het touwtje ook aangetrokken door het zwarte gat.
Alleen wordt er aan het uiteinde met de camera van het touwtje harder getrokken dan aan het uiteinde wat je aan je ruimteschip hebt geknoopt. (of een knoop leggen de meest verstandige manier is om het touw aan je ruimteschip te bevestigen laat ik hier gemakshalve even buiten beschouwing)
Het uiteinde met de camera ondervindt dus een grotere valversnelling dan het uiteinde aan je ruimteschip. Het verschil hierin is dicht bij het zwarte gat zo groot dat het touw gewoon uit elkaar valt. Alle losse atomen laten elkaar gewoon los. De atomen vallen naar het midden van het gat en weg is je touw. Hetzelfde gebeurt er al eerder met de camera. Bovendien zou door het verschil in gravitatiekracht het deel van je schip wat het dichtste bij het zwarte gat is sneller moeten gaan dan het deel wat zich honderden kilometers verderop bevindt.

Maar desondanks is het toch een aardig idee om te bedenken hoe het patroon van licht en materie er binnen die 'ben-ze-naam-effe-kwijt' radius er uit ziet. Maar dat is voor mij iets te hoog gegrepen.

Hier nog een 'losse' gedachte:
Als een zwart gat massa omzet in energie, dan moet zijn voorraad massa toch op een keer afnemen als er geen massa meer binnenkomt? (laten we zeggen dat het zwarte gat alle materie in het hele universum heeft opgeslokt en zodoende het enige is wat er nog bestaat)
Op den duur zal het zwarte gat zoveel massa omgezet hebben in energie dat er te weinig massa is om een zwart gat te blijven. Krijg je dan niet gewoon weer een nieuwe 'big bang'??
Experts: verbeter me, want als dit wél juist is, dan heb ik zojuist in één post het eeuwig doorgaande debat van de ontstaanstheorie van het heelal opgelost, en dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk.

[Dido]

In wat voor zin zet een zwart gat massa om in energie, Duesenberg?
Daar heb je geen zwart gat voor nodig, dat doet iedere stere ster al.

Het idee dat er uiteindelijk 1 groot zwart gat overblijft van ons universum is trouwens 1 van de gangbare theorieen. Zoek eens op "big crunch"
De vraag is of er genoeg massa in het heelal is om de zooi door zwaartekracht weer naar elkaar toe te trekken, of dat alles gewoon uit elkaar blijft drijven.

[ Voor 52% gewijzigd door Dido op 04-03-2007 19:58 ]

[Duesenberg J]

als zwarte gaten ontstaan doordat de heel erg zware sterren imploderen, dan kunnen ze toch nog steeds materie om blijven zetten?
onee. Wacht even. Als sterren zwaar genoeg zijn dan hebben ze uiteindelijk (bijna) al hun brandstof gefuseerd tot ijzer. Elementen zwaarder dan ijzer fuseren levert geen energie meer op, dus daarom stort de ster in tot een zwart gat. Maar als een zwart gat alles vast houdt, dus ook energie, dan moet die energie toch ergens heen? Die energie kan dus worden gestopt in het fuseren naar zwaardere elementen dan ijzer. Leuk, maar dan wordt er massa gecreëerd uit energie, en niet andersom. Die extra massa zorgt vervolgens voor meer zwaartekracht dus een 'groter' zwart gat en dus meer aantrekkingskracht om meer materie naar zich toe te zuigen.
Dat zwarte gaten energie produceren uit massa was gewoon een aanname die ik heb gedaan zonder er echt goed over na te denken.
Het is toch wel een geruststelling te ontdekken dat er een grote fout in mijn beredenering zit. Dan weet ik tenminste dat alle wetenschappers tot nu toe niet uit hun neus hebben zitten eten
Maar dan keer ik nu mijn 'wat als...'-stelling om:
Wat als het gat geen energie meer heeft om zware elementen te fuseren? Blijft het gat dan gewoon inactief stilhangen tot in de eeuwigheid?

btw: de big crunch ben ik al mee bekend. (ik kijk veel naar de verschillende discoverys )
De big crunch was ook een inspiratiebron om te bedenken: wat als er geen nieuwe massa meer bij komt?
Ik kan het nu met mijn fusie-theorie weer ontzettend mis hebben trouwens. Ik heb er eerlijk gezegd geen idee van wat er allemaal in zo'n zwart gat gebeurt. (voor zover je van "in" kunt spreken bij een zwart gat)

edit: ik heb een vaag gevoel dat antimaterie en donkere materie hier ook nog een hoop mee te maken hebben, al zou ik niet weten wat

[ Voor 3% gewijzigd door Duesenberg J op 04-03-2007 20:49 ]

[Verwijderd]

Duesenberg J schreef op zondag 04 maart 2007 @ 19:42:
leuk idee, maar fysiek onmogelijk. (voor zover je de fysica intact laat bij dit gedachte-experiment)
Een zwart gat heeft een enorm sterke zwaartekracht, maar die reikt natuurlijk niet oneindig uit naar alle kanten. Anders waren we al lang door het eeste zwarte gat ter 'universum' opgezogen. De zwaartekracht van het zwarte gat neemt dus geleidelijk af met de afstand.

Het zwaartekracht veld van een zwart gat is eigenlijk niet anders dan dat van een ander object met vergelijkbare massa. Alleen kan je bij zo'n andere object niet dichtbij genoeg komen om de rare zwaarte gat effecten te merken. (het object is te groot.

Het superdunne touwtje is gemaakt van materie. Deze materie heeft uiteraard een massa en dus wordt het touwtje ook aangetrokken door het zwarte gat.
Alleen wordt er aan het uiteinde met de camera van het touwtje harder getrokken dan aan het uiteinde wat je aan je ruimteschip hebt geknoopt. (of een knoop leggen de meest verstandige manier is om het touw aan je ruimteschip te bevestigen laat ik hier gemakshalve even buiten beschouwing)
Het uiteinde met de camera ondervindt dus een grotere valversnelling dan het uiteinde aan je ruimteschip. Het verschil hierin is dicht bij het zwarte gat zo groot dat het touw gewoon uit elkaar valt. Alle losse atomen laten elkaar gewoon los. De atomen vallen naar het midden van het gat en weg is je touw. Hetzelfde gebeurt er al eerder met de camera.

Dat is inderdaad een praktisch bezwaar bij het experiment, daarom werd er ook gesproken van een oneindig sterk touwtje.

Bovendien zou door het verschil in gravitatiekracht het deel van je schip wat het dichtste bij het zwarte gat is sneller moeten gaan dan het deel wat zich honderden kilometers verderop bevindt.

Niet als het schip zelf sterk genoeg is.

Maar desondanks s het toch een aardig idee om te bedenken hoe het patroon van licht en materie er binnen die 'ben-ze-naam-effe-kwijt' radius er uit ziet. Maar dat is voor mij iets te hoog gegrepen.

Er zijn hier wel animatie filmpjes van. Ik heb ze welleens tijdens een college of lezing gezien. Weet niet zeker waar je deze kan vinden.

Hier nog een 'losse' gedachte:
Als een zwart gat massa omzet in energie, dan moet zijn voorraad massa toch op een keer afnemen als er geen massa meer binnenkomt? (laten we zeggen dat het zwarte gat alle materie in het hele universum heeft opgeslokt en zodoende het enige is wat er nog bestaat)
Op den duur zal het zwarte gat zoveel massa omgezet hebben in energie dat er te weinig massa is om een zwart gat te blijven. Krijg je dan niet gewoon weer een nieuwe 'big bang'??
Experts: verbeter me, want als dit wél juist is, dan heb ik zojuist in één post het eeuwig doorgaande debat van de ontstaanstheorie van het heelal opgelost, en dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk.

Zwarte gaten kunnen (dmv hawking straling) verdampen. Er bestaat echter geen minimum massa voor een zwart gat, dus dit gaat gewoon door tot dat het zwarte gat volledig verdampt is. (Gaat overigens sneller naarmate het zwarte gat lichter is.)

[Snowwie]

Hawking Straling, ik blijf het een dubieuze theorie vinden, misschien, heel misschien dat een zwart gat incidenteel virtuele deeltjes lekt, maar de achtergrondstraling (welke continue aanwezig is), vult deze te verwaarlozen verloren massa altijd weer aan.

[Duesenberg J]

Maar wat vult de achtergrondstraling aan?
Ik ga weer even naar de big crunch: alles wat er was is opgeslokt door één groot zwart gat. (misschien is zwaar een beter woord, maar jullie weten wat ik bedoel)
Er zijn geen sterren of supernova's of nevels meer om nog enige straling uit te zenden. Het zwarte gat heeft inmiddels zo lang zijn werk kunnen doen dat alle straling die nog over is van de big bang ook is opgezogen. Als het zwarte gat nu dingen lekt kan hij het niet meer aanvullen. Behalve dan door het gelekte weer op te nemen, maar ik denk niet dat dat mogelijk is. Anders zou het niet lekken.
Dat dan die massa verwaarloosbaar klein is, neemt niet weg dat, ook al duurt het dat ongelofelijk lang, het zwarte gat toch langzaamaan lichter wordt. Op een keer is het gat dan te licht om nog een zwart gat te zijn.
Vraag is dan: wat zou er dan gebeuren? Wordt het dan gewoon een zwak stralende witte dwerg die langzaam feller wordt? Maar hoe zit het met het oneindig kleine punt? Een witte dwerg heeft een meetbare omvang.

[Zerora]

Ik denk dat het zwarte gat de hele mechanisme van de camera verwoest door druk/magnetisme/ oid.
Dan slingerd er gewoon een kapotte camera aan een draadje.

[Verwijderd]

Snowwie schreef op maandag 05 maart 2007 @ 00:21:
Hawking Straling, ik blijf het een dubieuze theorie vinden, misschien, heel misschien dat een zwart gat incidenteel virtuele deeltjes lekt, maar de achtergrondstraling (welke continue aanwezig is), vult deze te verwaarlozen verloren massa altijd weer aan.

Dat kan je natuurlijk gewoon uitrekenen. Er zal een bepaalde massa zijn waarvoor uitgezonden Hawking straling en achtergrond straling in evenwicht zijn. (Ik heb dit vorig jaar volgens mij wel eens voor de lol uitgerekend, weet alleen niet meer wat er uitkomt.) Je moet niet vergeten dat voor microscopische zwarte gaten de hawking straling enorm zou moeten zijn, waardoor dergelijke zwarte gaten binnen mum van tijd compleet verdampen.

Verder moet je niet vergeten dat de achtergrondstaling:
1) Niet heel erg hoge energetisch is, dus het valt mee hoeveel energie een zwart gat hier uit oppikt. (De intensiteit van de achtergond straling is echter best hoog dus dat valt weer best tegen.)

2) Door expansie van het heelal wordt de achtergrond straling steeds zwakker. Dus met de tijd worden steeds meer zwarte gaten onstabiel, als gevolg van hawkingstraling.

[Dido]

Duesenberg J schreef op zondag 04 maart 2007 @ 20:48:
Maar dan keer ik nu mijn 'wat als...'-stelling om:
Wat als het gat geen energie meer heeft om zware elementen te fuseren? Blijft het gat dan gewoon inactief stilhangen tot in de eeuwigheid?

Eenzelfde vraag: wie zegt dat in een zwart gat fusie plaatsvindt

Een zwart gat bevat massa, geen materie, geen energie. De grootte van een zwart gat is nul, het is een singularity, een punt.

Duesenberg J schreef op maandag 05 maart 2007 @ 00:32:
Op een keer is het gat dan te licht om nog een zwart gat te zijn.

Een zwart gat is nooit te licht om een zwart gat te zijn, hooguit te groot.

Ok, da's verwarrender dan ik bedoelde.

Iedere massa die je samendrukt tot binnen zijn Swarzschildstraal wordt een zwart gat, of je nu met 1 atoom begint of met een ster.

[Duesenberg J]

Dido schreef op maandag 05 maart 2007 @ 10:22:
Eenzelfde vraag: wie zegt dat in een zwart gat fusie plaatsvindt

deze vraag had ik mijzelf ook al gesteld. Zie:

Duesenberg J schreef op zondag 04 maart 2007 @ 20:48:
Ik kan het nu met mijn fusie-theorie weer ontzettend mis hebben trouwens. Ik heb er eerlijk gezegd geen idee van wat er allemaal in zo'n zwart gat gebeurt. (voor zover je van "in" kunt spreken bij een zwart gat)

Een zwart gat bevat massa, geen materie, geen energie. De grootte van een zwart gat is nul, het is een singularity, een punt.

Een zwart gat is nooit te licht om een zwart gat te zijn, hooguit te groot.

Ok, da's verwarrender dan ik bedoelde.

Iedere massa die je samendrukt tot binnen zijn Swarzschildstraal wordt een zwart gat, of je nu met 1 atoom begint of met een ster.

Verder begrijp ik het nu wel ongeveer, maar de grote moeilijkheid ligt bij mij in de enorme abstractie. Ik kan me niets voorstellen dat geen dimensies heeft maar wel een positie en uit enkel massa bestaat, zonder materie. Dat maakt het geheel zo moeilijk. Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds moeilijk te accepteren dat afstand geen absoluut gegeven is, maar ook kan veranderen als de snelheid van een object de lichtsnelheid nadert. Ik weet dat het zo is, (tenminste: ik weet dat dat nu de algemeen aanvaarde visie is in de wetenschap) maar ik kan het me niet voorstellen.
Bovendien brengt mij dat weer tot een ander probleem, maar als ik daarover begin dan wordt mijn post te pseudo-wetenschappelijk en ga ik echt heel erg offtopic.

[Verwijderd]

Duesenberg J schreef op maandag 05 maart 2007 @ 16:27:

Verder begrijp ik het nu wel ongeveer, maar de grote moeilijkheid ligt bij mij in de enorme abstractie. Ik kan me niets voorstellen dat geen dimensies heeft maar wel een positie en uit enkel massa bestaat, zonder materie. Dat maakt het geheel zo moeilijk.

Als het enige gerust stelling is: De meeste fysici nemen de singulariteit in een zwart gat als teken dat ART op korte afstanden niet voldoet en dat er een betere theorie (kwantum gravitatie) gezocht moet worden.

[JackBol]

Verwijderd schreef op maandag 05 maart 2007 @ 17:44:
[...]


Als het enige gerust stelling is: De meeste fysici nemen de singulariteit in een zwart gat als teken dat ART op korte afstanden niet voldoet en dat er een betere theorie (kwantum gravitatie) gezocht moet worden.

Als een variable naar oneindig loopt in een theorie voldoet deze per definitie niet.

[blobber]

Duesenberg J schreef op zondag 04 maart 2007 @ 20:48:
als zwarte gaten ontstaan doordat de heel erg zware sterren imploderen, dan kunnen ze toch nog steeds materie om blijven zetten?
onee. Wacht even. Als sterren zwaar genoeg zijn dan hebben ze uiteindelijk (bijna) al hun brandstof gefuseerd tot ijzer. Elementen zwaarder dan ijzer fuseren levert geen energie meer op, dus daarom stort de ster in tot een zwart gat. Maar als een zwart gat alles vast houdt, dus ook energie, dan moet die energie toch ergens heen? Die energie kan dus worden gestopt in het fuseren naar zwaardere elementen dan ijzer.

Een zwart gat bestaat niet meer uit "gewone" materie, een ster die net niet zwaar genoeg is om een zwart gat te vormen, stort ineen tot een neutronenster, de materie wordt zodanig in elkaar geperst dat de electronen versmelten met de protonen zodat je een bal neutronen overhoudt.Een zwart gat bevat een nog extremere vorm van materie waarbij alles tot een punt is samengeperst.Er zijn dus überhaupt geen atomen meer om te fuseren oid

[Verwijderd]

_DH schreef op maandag 05 maart 2007 @ 19:45:
[...]


Als een variable naar oneindig loopt in een theorie voldoet deze per definitie niet.

Vertel dat een aan mensen die quantumvelden theorie doen!

Maar in ieder geval kan je dat niet zo kort door de bocht zeggen. Maar in een singulariteit als die in ART is de theorie strict genomen gewoon niet gedefineerd en voldoet dus inderdaad ook niet.

[Deathchant]

pfff dit is een onderwerp waar je uren en uren over kunt doorpraten. of ja praten...speculeren eigenlijk want we weten nog geen 10% van zwarte gaten etc.

De moeilijkheid met het waarnemen van zwarte gaten in het heelal is dat ze door hun sterke zwaartekrachtsveld geen licht kunnen uitstralen. Waarneming van deze hemellichamen is daardoor alleen indirect mogelijk, bijvoorbeeld door het gedrag van sterren in de onmiddellijke nabijheid te bestuderen. Gas van een nabije ster wordt naar het zwarte gat getrokken en gaat er een baan omheen beschrijven, daarbij een zogenaamde accretieschijf (aangroeischijf) vormend. Doordat de materie aan de binnenkant van de schijf sneller draait dan de lagen die er wat meer vandaan liggen, ontstaat er wrijving. Deze wrijving veroorzaakt röntgenstraling, die wij kunnen waarnemen met een röntgentelescoop. Het bestaan van andere zwarte gaten is afgeleid uit de bewegingen van één enkele ster of een dubbelster die om iets heen draaien wat niet zichtbaar is.

Als de kern van de exploderende ster meer dan ongeveer 5 keer zo zwaar is als de zon, implodeert de kern van de ster uiteindelijk tot een zwart gat. Het centrum van het zwarte gat is een punt van een oneindig grote dichtheid met een oneindig klein volume, singulariteit genoemd...Eigenlijk raar te bevatten dat een supernova-explosie tot een zwart gat implodeert...wat er dan precies gebeurt is ook raar te bevatten en kan ik vaak genoeg niet verwoorden...

ik worstel vaak hoe het toch in godsnaam kan dat een zwart gat zo enorm sterk is dat het alles afbuigt aanzuigt en binnenhoudt...

[Confusion]

Deathchant schreef op dinsdag 06 maart 2007 @ 15:05:
pfff dit is een onderwerp waar je uren en uren over kunt doorpraten. of ja praten...speculeren eigenlijk want we weten nog geen 10% van zwarte gaten etc.

Ik denk dat jij er ongeveer 1% van weet, dat ik er ongeveer 10% van weet, dat Trias er ongeveer 50% van weet en dat er een handjevol op de aarde rondloopt die er ongeveer 99% van weet.

[Duesenberg J]

Confusion schreef op dinsdag 06 maart 2007 @ 15:16:
[...]

Ik denk dat jij er ongeveer 1% van weet, dat ik er ongeveer 10% van weet, dat Trias er ongeveer 50% van weet en dat er een handjevol op de aarde rondloopt die er ongeveer 99% van weet.

het leuke hiervan is dat we dat pas weten als we alles weten en er geen onbeantwoorde vragen met betrekking tot zwarte gaten meer zijn.

[Delerium]

Duesenberg J schreef op dinsdag 06 maart 2007 @ 15:20:
[...]het leuke hiervan is dat we dat pas weten als we alles weten en er geen onbeantwoorde vragen met betrekking tot zwarte gaten meer zijn.

De antwoorden zijn er wel, alleen zijn er altijd nieuwe mensen die de antwoorden nog niet kennen. En je hebt nog een subgroep die de antwoorden niet geloofd omdat het voorstellingsvermogen te beperkt is.

[Confusion]

Duesenberg J schreef op dinsdag 06 maart 2007 @ 15:20:
het leuke hiervan is dat we dat pas weten als we alles weten en er geen onbeantwoorde vragen met betrekking tot zwarte gaten meer zijn.

Ik kan gedurende de rest van mijn leven heel wat onbeantwoordbare vragen met betrekking tot zwarte gaten stellen. Zoals: "Zijn zwarte gaten vervelend?"

[Snowwie]

Duesenberg J schreef op maandag 05 maart 2007 @ 00:32:
Maar wat vult de achtergrondstraling aan?
Ik ga weer even naar de big crunch: alles wat er was is opgeslokt door één groot zwart gat. (misschien is zwaar een beter woord, maar jullie weten wat ik bedoel)
Er zijn geen sterren of supernova's of nevels meer om nog enige straling uit te zenden. Het zwarte gat heeft inmiddels zo lang zijn werk kunnen doen dat alle straling die nog over is van de big bang ook is opgezogen. Als het zwarte gat nu dingen lekt kan hij het niet meer aanvullen. Behalve dan door het gelekte weer op te nemen, maar ik denk niet dat dat mogelijk is. Anders zou het niet lekken.
Dat dan die massa verwaarloosbaar klein is, neemt niet weg dat, ook al duurt het dat ongelofelijk lang, het zwarte gat toch langzaamaan lichter wordt. Op een keer is het gat dan te licht om nog een zwart gat te zijn.
Vraag is dan: wat zou er dan gebeuren? Wordt het dan gewoon een zwak stralende witte dwerg die langzaam feller wordt? Maar hoe zit het met het oneindig kleine punt? Een witte dwerg heeft een meetbare omvang.

Materie, energie, het gaat nooit echt verloren, of je hebt materie of je hebt energie. Het deeltje dat door het ene zwarte gat wordt uitgestoten in de vorm van Hawking straling wordt door een ander zwart gat weer opgeslokt.

Wat best mogelijk is dat er processen bestaan waar wij nu nog geen weet hebben, we kunnen nu niet vertellen of quarks inderdaad de allerkleinste deeltjes zijn die er bestaan, of dat deze uit nog kleinere delen kunnen bestaan. Wie zal het zeggen wat voor eigenschappen materie kan aannemen. Onze natuurwetten worden niet gebroken, maar zijn zelf onderhevig aan menselijke beperking van de totale kennis van de natuur zelf. Dus, misschien bestaat er een pulserend heelal dat bestaat uit een oer zwart gat, dat door processen, die wij nu niet kennen, tot ontploffing wordt gebracht (Big Bang), hieruit wordt het heelal met alles wat er inzit geschapen (sterren, sterrenstelsels, tijd, ruimte enz.) en komt het uiteindelijk weer vanzelf terug in 1 punt om weer helemaal opnieuw te beginnen. Geen begin, geen eind. Voor ons mensen een heel erg moeilijk te beredeneren idee, immers alles moet toch een begin of eind hebben? In zo'n situatie, waarbij wij als mensen het idee van geen begin en geen einde niet kunnen bevatten gaan we al gauw over naar een bovennatuurlijke kracht, in dit geval God. Niet dat dat weer uitmaakt, want daarmee verplaats je het probleem alleen maar, want als nieuwsgierige mens ga je je dan vervolgens weer afvragen waar God vandaan komt.

[Vrijdag]

Snowwie schreef op woensdag 07 maart 2007 @ 01:21:
[...]

Materie, energie, het gaat nooit echt verloren, of je hebt materie of je hebt energie. Het deeltje dat door het ene zwarte gat wordt uitgestoten in de vorm van Hawking straling wordt door een ander zwart gat weer opgeslokt.

Wat best mogelijk is dat er processen bestaan waar wij nu nog geen weet hebben, we kunnen nu niet vertellen of quarks inderdaad de allerkleinste deeltjes zijn die er bestaan, of dat deze uit nog kleinere delen kunnen bestaan. Wie zal het zeggen wat voor eigenschappen materie kan aannemen. Onze natuurwetten worden niet gebroken, maar zijn zelf onderhevig aan menselijke beperking van de totale kennis van de natuur zelf. Dus, misschien bestaat er een pulserend heelal dat bestaat uit een oer zwart gat, dat door processen, die wij nu niet kennen, tot ontploffing wordt gebracht (Big Bang), hieruit wordt het heelal met alles wat er inzit geschapen (sterren, sterrenstelsels, tijd, ruimte enz.) en komt het uiteindelijk weer vanzelf terug in 1 punt om weer helemaal opnieuw te beginnen. Geen begin, geen eind. Voor ons mensen een heel erg moeilijk te beredeneren idee, immers alles moet toch een begin of eind hebben? In zo'n situatie, waarbij wij als mensen het idee van geen begin en geen einde niet kunnen bevatten gaan we al gauw over naar een bovennatuurlijke kracht, in dit geval God. Niet dat dat weer uitmaakt, want daarmee verplaats je het probleem alleen maar, want als nieuwsgierige mens ga je je dan vervolgens weer afvragen waar God vandaan komt.

Bedoel je hiermee dat het omniversum een soort "interval bestaansrecht" heeft? Dat er iederee keer weer een Big Bang en later weer een Big Crunch plaatsvindt, waar elke keer opnieuw weer een evolutiecyclus ontstaat en dat het omniversum/heelal nog véél ouder kan zijn dan dat we nu denken?

Hmm, beetje offtopic eigenlijk Maar ik vind het wel ontzettend interessante materie (pun intended ) hoewel ik er zelf absoluut geen kennis van heb (communicatie opleiding gehad )

[Duesenberg J]

TroonStaal schreef op woensdag 07 maart 2007 @ 12:09:
[...]
Bedoel je hiermee dat het omniversum een soort "interval bestaansrecht" heeft? Dat er iederee keer weer een Big Bang en later weer een Big Crunch plaatsvindt, waar elke keer opnieuw weer een evolutiecyclus ontstaat en dat het omniversum/heelal nog véél ouder kan zijn dan dat we nu denken?

Hmm, beetje offtopic eigenlijk Maar ik vind het wel ontzettend interessante materie (pun intended ) hoewel ik er zelf absoluut geen kennis van heb (communicatie opleiding gehad )

ik denk dat hij dat wel bedoeld. In ieder geval was dat wat ik al eerder bedoelde in mijn ontiegelijk foute beredenatie. (hoe kon ik nou zomaar aannemen dat zwarte gaten massa omzetten in energie? Dat is toch buiten proporties! )

Duesenberg J schreef op zondag 04 maart 2007 @ 19:42:
Als een zwart gat massa omzet in energie, dan moet zijn voorraad massa toch op een keer afnemen als er geen massa meer binnenkomt? (laten we zeggen dat het zwarte gat alle materie in het hele universum heeft opgeslokt en zodoende het enige is wat er nog bestaat)
Op den duur zal het zwarte gat zoveel massa omgezet hebben in energie dat er te weinig massa is om een zwart gat te blijven. Krijg je dan niet gewoon weer een nieuwe 'big bang'??
Experts: verbeter me, want als dit wél juist is, dan heb ik zojuist in één post het eeuwig doorgaande debat van de ontstaanstheorie van het heelal opgelost, en dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk.

Disclaimer:
Ik besef dat wat hierboven staat over massa naar energie omzetten fout is, maar dat neemt niet weg dat het wel een interessante theorie is.