Een van de vele problemen waar het broeikaseffect uit bestaat is de uitstoot van CO2. In het Kyoto-akkoord is daarom afgesproken om de CO2 uitstoot van 1990 als maatstaaf te gebruiken wat betekend dat economische groei niet verdere uitstoot mag opleveren. Voor Nederland is de uitstoot momenteel 150.877.000 ton CO2 bron. Nu zijn er verschillende manieren om CO2 uitstoot te beperken en voor Nederland is dat het opkopen van CO2-rechten in bv Rusland. Rusland heeft sinds 1990 een aardig geslonken economie gekend en zodoende nog wel wat marge enzovoort.
Een vrij 'nieuwe' methode is echter om de CO2 vast te leggen en dan in de bodem op te slaan. Wat je immers weghaalt uit de atmosfeer telt niet meer mee. Er zijn verschillende manieren beschreven om CO2 vast te leggen, maar ik wil hier een nieuwe methode voorstellen (voor ik naar de regering ga), namelijk simpelweg suiker.
.
Een beetje suikerbiet is zeer efficient in het vastleggen van CO2 in suiker. een biet bevat 16.5% pure sacharose wat door de plant makkelijk in elkaar gezet wordt (de energie uit zonlicht):
12 CO2 + 11H2O -> C12H22O11 + 12 O2.

Het lijkt misschien inefficient om zo CO2 te binden, maar iedere methode kost energie en het voordeel is dat de plant makkelijk met zonne-energie om kan gaan. In de fabriek kan je de suikerbiet dan opwerken tot kristalsuiker, maar het ruwe halfproduct (de stroop) is al voldoende aangezien de koolstof al gebonden is.
Dit suiker zou ik dan diep in de grond willen injecteren zodat het uit de kringloop weg is en weg blijft. De makkelijkste manier om suiker zo weg te krijgen is het oplossen ervan in water en dan de grond is spuiten. Het komt dan nu zeer goed uit dat een andere techniek dat sowieso al deed, namelijk oliewinning mbv waterinjectie. Bij deze techniek injecteert men toch al water in de grond om de oliedruk te verhogen waarna men olie kan winnen. Aangezien men deze olie toch al wint kan je net zo goed de koolstofbalans wat neutraler maken door suikerwater de grond in te pompen. Bijkomende voordelen zijn dat het suiker in hoge concentraties ook al bacterien doodt, een ander is dat op grote diepte het warmer is en daardoor de suiker beter oplost in water.
Een korte rekensom leert dat wanneer iedere hectare 11.1 ton suiker produceert, men met iedere 135 km2 een duizendste van Nederlandse CO2 uitstoot vastlegt en kwijtraakt. Dat is ongeveer het oppervlak van de stad Almere. Het is lijkt niet veel maar met enkele veelvouden voldoen we een stuk beter aan de Kyoto-criteria. Maar bij wijze van ontwikkelingshulp zou je bv ook bij derde-wereldboeren de oogst kunnen opkopen en dat suiker zo de grond in stoppen. Iedereen blij.
Is dit een werkbaar idee om zo in eigen land iig de uitstoot te beteugelen? Het stimuleert wel het boerenbedrijf en de olie/gasindustrie als bijeffect en we kunnen het allemaal in eigen beheer houden?
Een vrij 'nieuwe' methode is echter om de CO2 vast te leggen en dan in de bodem op te slaan. Wat je immers weghaalt uit de atmosfeer telt niet meer mee. Er zijn verschillende manieren beschreven om CO2 vast te leggen, maar ik wil hier een nieuwe methode voorstellen (voor ik naar de regering ga), namelijk simpelweg suiker.
Een beetje suikerbiet is zeer efficient in het vastleggen van CO2 in suiker. een biet bevat 16.5% pure sacharose wat door de plant makkelijk in elkaar gezet wordt (de energie uit zonlicht):
12 CO2 + 11H2O -> C12H22O11 + 12 O2.

Het lijkt misschien inefficient om zo CO2 te binden, maar iedere methode kost energie en het voordeel is dat de plant makkelijk met zonne-energie om kan gaan. In de fabriek kan je de suikerbiet dan opwerken tot kristalsuiker, maar het ruwe halfproduct (de stroop) is al voldoende aangezien de koolstof al gebonden is.
Dit suiker zou ik dan diep in de grond willen injecteren zodat het uit de kringloop weg is en weg blijft. De makkelijkste manier om suiker zo weg te krijgen is het oplossen ervan in water en dan de grond is spuiten. Het komt dan nu zeer goed uit dat een andere techniek dat sowieso al deed, namelijk oliewinning mbv waterinjectie. Bij deze techniek injecteert men toch al water in de grond om de oliedruk te verhogen waarna men olie kan winnen. Aangezien men deze olie toch al wint kan je net zo goed de koolstofbalans wat neutraler maken door suikerwater de grond in te pompen. Bijkomende voordelen zijn dat het suiker in hoge concentraties ook al bacterien doodt, een ander is dat op grote diepte het warmer is en daardoor de suiker beter oplost in water.
Een korte rekensom leert dat wanneer iedere hectare 11.1 ton suiker produceert, men met iedere 135 km2 een duizendste van Nederlandse CO2 uitstoot vastlegt en kwijtraakt. Dat is ongeveer het oppervlak van de stad Almere. Het is lijkt niet veel maar met enkele veelvouden voldoen we een stuk beter aan de Kyoto-criteria. Maar bij wijze van ontwikkelingshulp zou je bv ook bij derde-wereldboeren de oogst kunnen opkopen en dat suiker zo de grond in stoppen. Iedereen blij.
Is dit een werkbaar idee om zo in eigen land iig de uitstoot te beteugelen? Het stimuleert wel het boerenbedrijf en de olie/gasindustrie als bijeffect en we kunnen het allemaal in eigen beheer houden?
