a
[ Voor 106% gewijzigd door Reconhell op 03-03-2008 13:38 ]
het is niet het doel, het is de reis
iets zwarter: het doel is doodgaan. er is geen ander eind
het gaat er alleen om of je gelukkig dood gaat, of jij denk dat je alles hebt gedaan wat je wou doen (binnen de perken
) en of dat jij gelukkig bent met het verschil dat jij gemaakt hebt op deze wereld
iets zwarter: het doel is doodgaan. er is geen ander eind
het gaat er alleen om of je gelukkig dood gaat, of jij denk dat je alles hebt gedaan wat je wou doen (binnen de perken
) en of dat jij gelukkig bent met het verschil dat jij gemaakt hebt op deze wereld
[ Voor 96% gewijzigd door sjongenelen op 28-09-2006 16:44 ]
you had me at EHLO
ik vind dat door de minder plezierige dingen dat je de leuke meer gaat waarderen.
het primaire levensdoel van de mens en dier is voortplanten. Dat zit gewoon in je genen. Waarom weet ik ook niet - niets blijft eeuwig.
of je in een hiernamaals gelooft is wat anders, dat weet ik ook niet
het primaire levensdoel van de mens en dier is voortplanten. Dat zit gewoon in je genen. Waarom weet ik ook niet - niets blijft eeuwig.
of je in een hiernamaals gelooft is wat anders, dat weet ik ook niet
you had me at EHLO
/u/29543/varken.JPG?f=community)
Het doel van de mens (als intelligente soort) is om alle materiaal op aarde ook in de rest van het heelal te verspreiden. Een stel bacteriën in de diepe zee zal dit niet voor elkaar krijgen. Vandaar dat de evolutie voor een intelligente soort heeft gezorgd en we doen momenteel goed ons best om verder de ruimte in te komen. Soms wel ten koste van het een en ander hier op aarde, maar ach, het dient een goed doel 
.
.
Ik bedoel gewoon de mensheid het leven alles is niks waard , omdat het in het niks gaat.. En over 100 jaar? Daar heb je niks aan, het gaat vroeg of later toch weg. Er is echter maar 1 mogelijkheid wat t leven waard zo maken en dat is als een soort van god bestaat, het universum zou namelijk nogal zinloos zijn als er niet zoiets bestaat. Dan doe ik gelijk zo'n pakkie aan en ga bij zn altaar bidden.
Waarom zeiden ons tot in miljarden in de toekomst biljoenen? laten uitbreiden?
Omdat we daar gelukkig/overleven van worden? Beetje erg zinloos.
Waarom zeiden ons tot in miljarden in de toekomst biljoenen? laten uitbreiden?
Omdat we daar gelukkig/overleven van worden? Beetje erg zinloos.
[ Voor 35% gewijzigd door Reconhell op 29-09-2006 08:51 ]
:strip_icc():strip_exif()/u/25814/camus_small.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/23160/Oscar.gif?f=community)
/u/31784/crop64eb3a226fb30.png?f=community)
:strip_exif()/u/925/cookieani.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/3095/nietzsche.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/16567/stan-santa.gif?f=community)
/u/86654/crop68d4ff30987a8.png?f=community)
https://oneerlijkewoz.nl
Op papier is hij aan het tekenen, maar in de praktijk...
:strip_icc():strip_exif()/u/3730/oddball.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/37421/kt666.jpg?f=community)
Wat ik nu ga schrijven zal wel gedeeltelijk onsamenhangend en/of offtopic zijn, maar sommige stukken helpen de topicstarter misschien, dus ik schrijf het toch op zoals ik het denk. Ik geloof overigens niet in God, of in een ziel (handig te weten voor je gaat lezen).
Reconhell, je denkt dat je leven geen zin heeft.
Je hebt gelijk.
Je hebt geen gelijk.
Allebei, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Iedereen heeft nergens invloed op en iedereen heeft overal invloed op. Iedereen heeft nergens invloed op: over 150 jaar zal niemand zich nog mijn of jouw naam herinneren waarschijnlijk. Iedereen heeft overal invloed op: dit heet "the butterfly effect" volgens mij, grappig voorbeeld van te zien in een zekere aflevering van Scrubs. Een vlinder ging bij de borsten van een vrouw zitten en er gebeurde vanalles. In de andere versie van de geschiedenis ging de vlinder op een man zitten, en alle gebeurtenissen daarna verliepen precies tegenovergesteld, je zag alles weer opnieuw maar dan anders.
Als jij vandaag wel/niet naar de bakker gaat kan dat in theorie grote invloed hebben op de hele toekomst. Denk je maar in, de bakker heeft er vandaag flink de pest in, maar jij komt zijn bakkerszaak binnen, begroet hem vriendelijk en glimlacht. De bakker voelt zich weer een beetje gelukkiger en dit is nét de druppel waardoor hij het niet gaat scheiden van zijn vrouw. Later knapt hij weer op en alles komt goed.
Was jij niet naar de bakker gegaan, dan waren ze nu gescheiden, met alle gevolgen van dien. Kinderen worden nu wel geboren en die hebben weer hun eigen invloed op de toekomst bijvoorbeeld.
Dit is wel moeilijke materie, want in tegenstelling tot een film of een aflevering van Scrubs kennen we geen meerdere geschiedenissen in deze wereld (niet waar wij van weten dan, al zijn er wel theorieën die zeggen dat die er zijn, b.v. What the Bleep Do We Know!?, zeer onbetrouwbare bron overigens, maar wel een best leuke film, al klopt er waarschijnlijk weinig van).
Hoe zit het dan? Als er meerdere geschiedenissen zijn waar we niks van weten, dan hebben we er niets aan. Dus laten we er vanuit gaan dat ze er niet zijn. The butterfly effect, beslis jij dan alles? Ja, nee, nee. Ja, je kan invloed uitoefenen op zo ongeveer oneindig veel dingen, als je daarvoor kiest. Nee, je weet zelf niet wat je precies doet, al doe je het wel (de bakker). Nee, bij je verwekking/geboorte lag al vast hoe je hersenen in elkaar zouden zitten, en dat bepaalt in combinatie met herinneringen wat voor beslissingen je neemt. En die herinneringen worden voor het grootste gedeelte bepaalt door andere mensen, die hun invloed weer op jou uitoefenen!
Maar wie ben "jij" dan? Heb je dan nog wel een persoonlijkheid? De structuur van je hersenen in combinatie met jouw herinneringen is jouw persoonlijkheid, zou je kunnen zeggen, al zijn die dingen wel allemaal (grotendeels?) door anderen aan je gegeven. Misschien ben jij wel helemaal niet je eigen eigendom, is jou wel toegestaan om te beslissen of je leven nut heeft of niet? De structuur van je hersenen ligt al vast, zit daar vrije keuze dan in, en is vrije keuze dan wat je zoekt?
Als de geschiedenis maar op één manier kan lopen, heb je dan wel vrije keuze? Je weet nooit of het wel anders had kúnnen lopen. De structuur van je hersenen en je herinneringen maken dat jij een bepaalde beslissing maakt, welke dat ook is.
Food for thought.
Zo komen we nergens. Wat anders.. Je zegt dat je leven geen zin heeft omdat iedereen je over 150 jaar wel weer vergeten is.
Echter beschouwd men vaak tijd als de vierde dimensie. Alles wat tastbaar is heeft hoogte, breedte en diepte nodig om te bestaan, maar zonder tijd bestaat het eigenlijk nog steeds niet. Laten we tijd beschouwen als de vierde, noodzakelijke, dimensie.
De tijdspanne waarin je leeft is iets van tientallen tot zo'n honderd jaar, en daar ben jij dus niet tevreden mee, blijkbaar, je wilt meer invloed hebben. Echter, je lichaam is ook niet zo groot als het universum, het is zelfs niet zichtbaar vanuit het hele universum, laat staan dat het (directe) invloed heeft.
Je hoogte, breedte, en diepte is dus beperkt, maar daar heb je geen probleem mee. Waarom wel met het feit dat je tijd beperkt is?
Mijn droom is stiekem om een transponder op een satelliet te huren voor langere tijd, en zelf een aantal televisiekanalen uitzenden met content die ik uitzoek en gedeeltelijk produceer. Dat zou je voor mij als een levensdoel kunnen beschouwen, het lijkt me in ieder geval heel gaaf. Waarom? Omdat het je relatief veel directe invloed op tijd/ruimte geeft, voor een mens dan (en nog ondenkbaar veel indirecte invloed). Dan zou ik mensen bekend kunnen maken met dingen die ze nu niet kennen, dingen laten zien die ze anders nooit gezien hadden.
Niet dat ik het ooit zal kunnen betalen.. Misschien is mijn leven dan wel zinloos, als ik dat doel toch niet kan bereiken.
Is it?
Op naar een conclusie: ik ben bang dat je zult moeten accepteren dat je klein bent en je invloed beperkt is. Je bent geen God en je zal het nooit worden. Want God, die heeft invloed he. Of misschien zijn wij allemaal samen God omdat wij met z'n allen (inclusief dieren en planten) bepalen hoe het de wereld vergaat? Als je je daar gelukkiger van zou worden, denk dat dan maar
.
Je directe invloed is beperkt. Ik denk dat je het beste kan proberen die beperkte directe invloed zo positief mogelijk te gebruiken. Probeer mensen te helpen (al dan niet tegen betaling, aka "werk"), probeer dingen te leren waarmee je andere mensen kunt helpen, troost andere mensen als ze verdrietig zijn. En probeer daar voldoening uit te halen zodat je je zelf ook een beetje gelukkig voelt. En doe gerust dingen die je gewoon leuk vind, als je er maar voldoening of een gelukkig gevoel uit kan halen, al is het maar voor een seconde. Ieder stukje, hoe klein ook, van een doek dat je met mooie kleuren kan vullen maakt het kunstwerk beter. Waarom zou hetzelfde niet voor tijd gelden? Probeer alles zo mooi mogelijk in te vullen.
Je bent hier maar even, als je de kracht en de mogelijkheid hebt, probeer dan heel even gelukkig te zijn. Nee, over 150 jaar zal niemand zich jou naam herinneren. Maar is dat erg? Als je op vakantie gaat, zullen je herinneringen eraan ook ooit vervagen. Ga je daarom niet meer op vakantie?
Er zijn 3 dimensies waarmee jij heel bekend bent, en je weet al hoe je zou willen dat die eruit zien. De vierde dimensie geeft je de mogelijkheid om te proberen dat, zo goed en kwaad als het kan, te bereiken. Iedereen wil wel íets, en of dat nu is vastgelegd in de hersenen of niet, of je het nu free will of niet wilt noemen.. Wat jij wil.
Ik ben geestelijk niet zo sterk, en daardoor kan ik een behoorlijk aantal dingen niet. Daar baal ik van. Stevig. Ik kan mijn leven niet eens zo inrichten zoals een gemiddelde ander dat kan, laat staan dat ik het kan inrichten zoals ik het zou willen hebben. Als jij nog wel de mogelijkheid hebt om dingen te doen, doe dat dan.
Waarschijnlijk heb je een probleem, of meerdere. Je vriendin heeft het uitgemaakt, je school is mislukt, je hebt je been gebroken, je vrouw is van je gescheiden, je hebt nog nooit een vriendin gehad en je bent al 40, je geld is op. Weet ik veel. Het lukt je niet meer om gelukkig te worden en daarom ga je nihilistisch denken. Ik ken het. Ik denk nu "neutraal", maar bij de minste tegenslag denk ik "wtf doe ik hier nog?". Als je lichaam en geest het toestaan, gun jezelf dan eerst de tijd om na te denken, en overkom daarna je problemen, hoe zwaar ook.
Als je dat niet doet terwijl je het wel kan is je leven pas echt zinloos geweest als je met die gedachten moet sterven.
Er is overigens ook een theorie dat tijd voorwaards loopt, voorwaards voorwaards.. En daarna weer terug gaat lopen, en alles weer omgekeerd zal gebeuren (Discovery, ten ways to look into the future). En zodra we dan weer terug zijn bij de oerknal (of whatever het begin was) gaat alles weer vooruit lopen! Als je daarin wil geloven is je probleem dat iedereen je over 150 jaar vergeten is ook weer een stuk kleiner.
Reconhell, je denkt dat je leven geen zin heeft.
Je hebt gelijk.
Je hebt geen gelijk.
Allebei, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Iedereen heeft nergens invloed op en iedereen heeft overal invloed op. Iedereen heeft nergens invloed op: over 150 jaar zal niemand zich nog mijn of jouw naam herinneren waarschijnlijk. Iedereen heeft overal invloed op: dit heet "the butterfly effect" volgens mij, grappig voorbeeld van te zien in een zekere aflevering van Scrubs. Een vlinder ging bij de borsten van een vrouw zitten en er gebeurde vanalles. In de andere versie van de geschiedenis ging de vlinder op een man zitten, en alle gebeurtenissen daarna verliepen precies tegenovergesteld, je zag alles weer opnieuw maar dan anders.
Als jij vandaag wel/niet naar de bakker gaat kan dat in theorie grote invloed hebben op de hele toekomst. Denk je maar in, de bakker heeft er vandaag flink de pest in, maar jij komt zijn bakkerszaak binnen, begroet hem vriendelijk en glimlacht. De bakker voelt zich weer een beetje gelukkiger en dit is nét de druppel waardoor hij het niet gaat scheiden van zijn vrouw. Later knapt hij weer op en alles komt goed.
Was jij niet naar de bakker gegaan, dan waren ze nu gescheiden, met alle gevolgen van dien. Kinderen worden nu wel geboren en die hebben weer hun eigen invloed op de toekomst bijvoorbeeld.
Dit is wel moeilijke materie, want in tegenstelling tot een film of een aflevering van Scrubs kennen we geen meerdere geschiedenissen in deze wereld (niet waar wij van weten dan, al zijn er wel theorieën die zeggen dat die er zijn, b.v. What the Bleep Do We Know!?, zeer onbetrouwbare bron overigens, maar wel een best leuke film, al klopt er waarschijnlijk weinig van).
Hoe zit het dan? Als er meerdere geschiedenissen zijn waar we niks van weten, dan hebben we er niets aan. Dus laten we er vanuit gaan dat ze er niet zijn. The butterfly effect, beslis jij dan alles? Ja, nee, nee. Ja, je kan invloed uitoefenen op zo ongeveer oneindig veel dingen, als je daarvoor kiest. Nee, je weet zelf niet wat je precies doet, al doe je het wel (de bakker). Nee, bij je verwekking/geboorte lag al vast hoe je hersenen in elkaar zouden zitten, en dat bepaalt in combinatie met herinneringen wat voor beslissingen je neemt. En die herinneringen worden voor het grootste gedeelte bepaalt door andere mensen, die hun invloed weer op jou uitoefenen!
Maar wie ben "jij" dan? Heb je dan nog wel een persoonlijkheid? De structuur van je hersenen in combinatie met jouw herinneringen is jouw persoonlijkheid, zou je kunnen zeggen, al zijn die dingen wel allemaal (grotendeels?) door anderen aan je gegeven. Misschien ben jij wel helemaal niet je eigen eigendom, is jou wel toegestaan om te beslissen of je leven nut heeft of niet? De structuur van je hersenen ligt al vast, zit daar vrije keuze dan in, en is vrije keuze dan wat je zoekt?
Als de geschiedenis maar op één manier kan lopen, heb je dan wel vrije keuze? Je weet nooit of het wel anders had kúnnen lopen. De structuur van je hersenen en je herinneringen maken dat jij een bepaalde beslissing maakt, welke dat ook is.
Food for thought.
Zo komen we nergens. Wat anders.. Je zegt dat je leven geen zin heeft omdat iedereen je over 150 jaar wel weer vergeten is.
Echter beschouwd men vaak tijd als de vierde dimensie. Alles wat tastbaar is heeft hoogte, breedte en diepte nodig om te bestaan, maar zonder tijd bestaat het eigenlijk nog steeds niet. Laten we tijd beschouwen als de vierde, noodzakelijke, dimensie.
De tijdspanne waarin je leeft is iets van tientallen tot zo'n honderd jaar, en daar ben jij dus niet tevreden mee, blijkbaar, je wilt meer invloed hebben. Echter, je lichaam is ook niet zo groot als het universum, het is zelfs niet zichtbaar vanuit het hele universum, laat staan dat het (directe) invloed heeft.
Je hoogte, breedte, en diepte is dus beperkt, maar daar heb je geen probleem mee. Waarom wel met het feit dat je tijd beperkt is?
Mijn droom is stiekem om een transponder op een satelliet te huren voor langere tijd, en zelf een aantal televisiekanalen uitzenden met content die ik uitzoek en gedeeltelijk produceer. Dat zou je voor mij als een levensdoel kunnen beschouwen, het lijkt me in ieder geval heel gaaf. Waarom? Omdat het je relatief veel directe invloed op tijd/ruimte geeft, voor een mens dan (en nog ondenkbaar veel indirecte invloed). Dan zou ik mensen bekend kunnen maken met dingen die ze nu niet kennen, dingen laten zien die ze anders nooit gezien hadden.
Niet dat ik het ooit zal kunnen betalen.. Misschien is mijn leven dan wel zinloos, als ik dat doel toch niet kan bereiken.
Is it?
Op naar een conclusie: ik ben bang dat je zult moeten accepteren dat je klein bent en je invloed beperkt is. Je bent geen God en je zal het nooit worden. Want God, die heeft invloed he. Of misschien zijn wij allemaal samen God omdat wij met z'n allen (inclusief dieren en planten) bepalen hoe het de wereld vergaat? Als je je daar gelukkiger van zou worden, denk dat dan maar
.Je directe invloed is beperkt. Ik denk dat je het beste kan proberen die beperkte directe invloed zo positief mogelijk te gebruiken. Probeer mensen te helpen (al dan niet tegen betaling, aka "werk"), probeer dingen te leren waarmee je andere mensen kunt helpen, troost andere mensen als ze verdrietig zijn. En probeer daar voldoening uit te halen zodat je je zelf ook een beetje gelukkig voelt. En doe gerust dingen die je gewoon leuk vind, als je er maar voldoening of een gelukkig gevoel uit kan halen, al is het maar voor een seconde. Ieder stukje, hoe klein ook, van een doek dat je met mooie kleuren kan vullen maakt het kunstwerk beter. Waarom zou hetzelfde niet voor tijd gelden? Probeer alles zo mooi mogelijk in te vullen.
Je bent hier maar even, als je de kracht en de mogelijkheid hebt, probeer dan heel even gelukkig te zijn. Nee, over 150 jaar zal niemand zich jou naam herinneren. Maar is dat erg? Als je op vakantie gaat, zullen je herinneringen eraan ook ooit vervagen. Ga je daarom niet meer op vakantie?
Er zijn 3 dimensies waarmee jij heel bekend bent, en je weet al hoe je zou willen dat die eruit zien. De vierde dimensie geeft je de mogelijkheid om te proberen dat, zo goed en kwaad als het kan, te bereiken. Iedereen wil wel íets, en of dat nu is vastgelegd in de hersenen of niet, of je het nu free will of niet wilt noemen.. Wat jij wil.
Ik ben geestelijk niet zo sterk, en daardoor kan ik een behoorlijk aantal dingen niet. Daar baal ik van. Stevig. Ik kan mijn leven niet eens zo inrichten zoals een gemiddelde ander dat kan, laat staan dat ik het kan inrichten zoals ik het zou willen hebben. Als jij nog wel de mogelijkheid hebt om dingen te doen, doe dat dan.
Waarschijnlijk heb je een probleem, of meerdere. Je vriendin heeft het uitgemaakt, je school is mislukt, je hebt je been gebroken, je vrouw is van je gescheiden, je hebt nog nooit een vriendin gehad en je bent al 40, je geld is op. Weet ik veel. Het lukt je niet meer om gelukkig te worden en daarom ga je nihilistisch denken. Ik ken het. Ik denk nu "neutraal", maar bij de minste tegenslag denk ik "wtf doe ik hier nog?". Als je lichaam en geest het toestaan, gun jezelf dan eerst de tijd om na te denken, en overkom daarna je problemen, hoe zwaar ook.
Als je dat niet doet terwijl je het wel kan is je leven pas echt zinloos geweest als je met die gedachten moet sterven.
Er is overigens ook een theorie dat tijd voorwaards loopt, voorwaards voorwaards.. En daarna weer terug gaat lopen, en alles weer omgekeerd zal gebeuren (Discovery, ten ways to look into the future). En zodra we dan weer terug zijn bij de oerknal (of whatever het begin was) gaat alles weer vooruit lopen! Als je daarin wil geloven is je probleem dat iedereen je over 150 jaar vergeten is ook weer een stuk kleiner
.
Verstuurd vanaf mijn Computer®
:strip_exif()/u/50696/IconOM_01.gif?f=community)
Ik begrijp niet wat je hiermee wilt zeggen en ik begrijp ook niet hoe je een eventueel doel van de mens relateert aan een verschil tussen twee krachten dat zich manifesteert in een verschil tussen de gemiddelde levensduur van de twee geslachten. Voor zover ik weet kunnen deze verschillen prima wetenschappelijk verklaard worden middels een lethaal allel op het Y-chromosoom, alsmede door verschillen in leefstijl die cultuurgebonden zijn.
Heb je bronnen uit de westerse literatuur die dit staven? Dit zou namelijk alleen kunnen wanneer de Aarde of dichter bij de zon stond of de zon aanzienlijk meer massa had (die volgens mij niet te verklaren is met de huidige processen in de zon).
Ik denk niet dat deze discussie de plek is om een dergelijk idee uitgebreid te discussiëren. Desalniettemin komt mij dit verhaal onbekend voor en ben ik niet bekend met literatuur die dit staaft door middel van empirisch onderzoek. Mocht je er het uitgebreid over willen hebben, dan denk ik dat het handiger is om een nieuw topic hierover te openen.
Verwijderd
Verklaring / oplossing:
De mens vindt (in het algemeen) dat alles een doel heeft / moet hebben. Het grappige is dat er in de natuur heel veel dingen zijn die nauwelijks of geen nut hebben. Het is geen kwestie of ons bestaan nut heeft of niet: er is geen kwestie. Er is geen verklaring voor ons bestaan, geen doel, niks. En die hoeft er ook niet te zijn. De enigen die een doel of reden eisen zijn wij zelf. Alles roept vragen op, maar de mens is de enige die zich laat leiden door vragen, ook als deze on-beantwoordbaar zijn. Bekijk het vanuit iets anders dan een mens: geen vragen, geen doel, waar heb je het over?
"Maar dan maakt het niet uit of je dood of levend bent": dat maakt alleen uit voor andere mensen, niet voor iets anders. Het enige waar wij (de mensheid) interactie mee hebben, waar we de vragen aan stellen, en wie we achterna lopen zijn wij zelf. Ons bestaansrecht is onszelf. We Maken ons afhankelijk van elkaar. Niet van de natuur, want dat Zijn we al.
"Het leven heeft geen zin"
De zin van het leven is het leven zelf. Geen enkel dier twijfelt hieraan (Spreekwoordelijk).
De enigen die hieraan twijfelen zijn wijzelf, en zo ook stellen we deze vraag "heeft het leven zin?" enkel aan onszelf. Het is misschien moeilijk om geen algemeen geformuleerd doel te hebben, maar onze manier van denken verschilt nu eenmaal compleet van de natuur zelf.
Vragen zijn niet slecht. Vragen is een manier om jezelf te verbeteren, net als twijfel. Maar het 'waarom' is niet te be-antwoorden, simpelweg omdat er geen waarom is.
Edit:
Je schrijft dat het tertiare doel gelukkig zijn is. Hier vergis je je, want zelfs vrijheid is niet gewenst door sommige bevolkings groepen. Er zijn mensen (verspreid over de niet-westerse wereld, over het algemeen) die nog nooit hebben gehoord van normen waarden vrijheid en die dingen. Die mensen ... leven gewoon. Niet heel de wereld leeft voor dezelfde dingen, hoe vanzelfsprekend sommige dingen voor ons kunnen zijn, zullen deze dingen dat niet zijn voor velen andere mensen. Of zelfs onbekend zijn voor andere mensen. Het is prima dat je je eigen reden van bestaan weet / wilt weten. Maar het bestaan van de mensheid is simpelweg niet te verklaren, mede doordat er geen bestaansdoel is naast het bestaan zelf. Maar probeeer niet de 'eigen' bestaansredenen van anderen te verklaren.
[ Voor 27% gewijzigd door Verwijderd op 04-10-2006 11:16 ]
Pagina: 1