Leuk om te zien dat het topic weer is opgepakt.
Het is een breed onderwerp, dus je kunt er alle kanten mee op. Ik wilde mij dan ook vooralsnog richten op een paar dingen.
Mijn eerste vraag is het punt van inflatie/deflatie dat nu wordt opgeworpen. Wat ik niet snap is het heilige adagium dat (lage) inflatie goed zou zijn en deflatie slecht. Dat is kennelijk een officiële leer die je moet aanhangen om mij onbekende redenen.
Tweede punt wat ik niet snap is de gedachte dat een Centrale Bank zou kunnen bepalen hoe duur geld moet zijn (rente omhoog of rente omlaag). We denken toch ook niet dat de overheid de prijs van brood vast moet stellen? Waarom dan wel van geld? Het komt nogal communistisch over.
Een goede kickstart voor mij lijkt mij de post van Excidium. Ik weet niet of hij in de gelegenheid is om te reageren, maar zijn post geeft volgens mij goed de algemene consensus weer over dit onderwerp. Hopelijk ziet hij het nog langs komen.
Anoniem: 51388 schreef op donderdag 15 maart 2007 @ 16:33:
Wekkel, je stelt dat er een 1 op 1 relatie is tussen hoeveelheid geld en prijsniveau. Er zijn echter meer factoren van invloed op het prijsniveau dan alleen de hoeveelheid geld. De economen onder ons moeten de volgende formule vast herkennen:
M x V = P x Y
Oftewel: Geld in circulatie x snelheid waarmee geld wisselt in de economie = prijsniveau x nationaal product.
Deze formule kan ik mij prima herinneren van school. In mijn gedachtegang gaat dat dan als volgt:
Indien:
• alles gelijk blijft; en
• M wordt verhoogd (fiat geld),
dan
• stijgt P, de prijs dus.
Dat is de toepassing van de formule op mijn casus. Alles gelijk, en dan M vergroten. P zal stijgen als verder alles gelijk blijft.
Als je dus M gaat vergroten dan moet dat gecompenseerd worden door:
a) een lagere "omloopsnelheid" (vergeef me de termen, ik studeer International Economics, dus ben wat meer thuis wat betreft engelse vaktermen).
of
b) een hoger prijsniveau
of
c) toenemend nationaal product (of in de praktijk, een grotere economische groei)
Je neemt ten onrechte aan dat alleen optie b opgaat en dat het "fiat money" van de "bank" geen verdere gevolgen heeft.
Iets preciezer, ik geef aan dat als
al het overige gelijk blijft, er geen andere optie is dan dat P zal stijgen. Dat is de logische uitkomst. Of V (snelheid geldcirculatie) en/of Y (nationaal product) zullen wijzigen is een discussie die buiten de door mij opgeworpen stelling valt. Bovendien ook een buitengewoon lastige discussie, want tot harde feiten kom je haast niet.
Daarmee negeer je dat mensen met dit extra geld wat uitgeleend wordt ook toegevoegde waarde gecreëerd kan worden. Om bij je vissersdorpje te blijven, stel dat met het extra geleende geld visser Henk meer boten kan kopen en meer personeel kan inhuren om te vissen. Hij zal dan dus ook meer vis kunnen vangen en het aanbod van vis zal toenemen. Het is dan nog maar de vraag of de prijs überhaupt stijgt, maar hoe dan ook is er ook meer vis aanwezig in het dorpje. Welvaart neemt dus in principe toe in deze situatie.
Volgens mij is er iets fundamenteel mis met deze benadering. Het gaat om een heel elementair punt, dus ik begin bij het begin. Dit punt is ook het punt waar Ron Paul aan refereert. Over Ron Paul straks meer.
De waarde van geld (laten we zeggen de euro) ontstaat niet omdat de Centrale Bank daar een bedrag op print. De intrinsieke waarde van een 50 euro biljet is waarschijnlijk een paar cent (de kostprijs). Het krijgt waarde omdat de eerste ontvanger van het geld daar een waarde aan hecht. Het 50 euro biljet heeft haar waarde vanwege de impliciete waarde die de eerste ontvanger/gebruiker daar aan toekent met het vertrouwen dat een volgende ontvanger/gebruiker deze waarde ook aanvaardt. De waarde van de euro als betaalmiddel komt niet voort uit het bedrag dat op de briefjes staat, maar de waarde die de gebruikers daaraan geven door daaraan hun vertrouwen te geven.
Het is in principe omgekeerde accountancy als een centrale bank geld uit zou lenen en de lening als bezit op de balans zou zetten. Immers, de centrale bank pakt in werkelijkheid waarde af van iedereen die waarde geeft aan de euro door acceptatie, en zou dus eigenlijk een schuld moeten noteren aan iedere inwoner van de EU (denk daar nog maar eens over na). Immers, de gebruikers als geheel geven waarde aan de euro, niet een centrale bank door wat geld te printen (chartaal of giraal).
Als je dat als centrale bank niet doet, ben je waarde van mensen aan het afpakken. Ik kan daar geen ander woord voor vinden dan
stelen. Het gebeurt zonder dat de gewone man daar invloed op heeft. De politiek heeft er ogenschijnlijk ook geen invloed op (ECB is onafhankelijk). Er is geen belastingwet op basis waarvan waarde wordt afgepakt van iedere burger. Puur en alleen door geld bij te maken uit het niets verlaagd men de waarde van geld dat iedere burger in zijn zak heeft (of op de bank). Ik had spaargeld waarde 10, maar stel, de ECB maakt 10% extra geld bij op het totaal, dan heb ik in een klap nog maar (10-10%=) 9 aan waarde. Het is nog wel 10, maar niet dezelfde 10 waard als daarvoor. Het zou eigenlijk 11 moeten zijn om hetzelfde waard te zijn, er zijn immers meer euro’s bijgekomen bij het totaal terwijl de economie niets veranderd is.
Dat over inflatie in generieke zin door het bijmaken van geld 'uit het niets' (de verborgen belasting).
Terug naar het vissersdorp. Volgens de casus krijgt één persoon een lening van extra geld (dat er voorheen dus niet was) om daar boten van te kopen. Wat er in feite gebeurt, is dat een stukje waarde van iedereen afgepakt wordt (je kunt het domweg niet anders omschrijven als diefstal) en aan één persoon wordt gegeven. Er komt op dat moment geen waarde bij, er vindt verschuiving van kleine stukjes waarde van iedereen naar één persoon plaats. Deze persoon kan vervolgens boten kopen. Degene die de boten verkoopt, is daarmee in wezen bezig het verlies dat hij heeft geleden vanwege het inleveren van waarde in stap 1 terug te halen. Wellicht haalt hij het verlies in, misschien komt hij er wel netto beter uit (omdat hij met de opdrachten meer binnenhaalt dan hij bij stap 1 verloor). Maar stel, hij maakt er uiteindelijk winst mee, dan zijn er nog veel meer mensen in het dorp die nog steeds met het verlies zitten van waarde. Dat is inherent aan stap 1, waarde van velen afromen en aan één persoon geven. Deze mensen merken niets van deze toegenomen 'welvaart'. Deze welvaart blijkt weinig anders dan een cent uit de zakken van velen om vele guldens aan één te geven. Deze ene persoon alsmede de direct opvolgende participanten maken wellicht winst, maar het grootste gedeelte blijft gewoon op verlies staan.
Dat past eerder in oligarchisch model dan in de vrije samenleving die ik in gedachten heb. Een beetje welvaart wordt van iedereen afgepakt en bij één persoon gebracht. Daarmee is de welvaart niet toegenomen, alleen verplaatst. Nu kan bijvoorbeeld de bakker die een extra oven wilde aanschaffen van zijn spaargeld minder investeren. Zijn spaargeld is immers minder waard geworden, en dat zonder dat hem iets gevraagd is of via openlijke regelgeving (waar hij invloed op heeft in een democratie) opgelegd. Een nogal duistere gang van zaken. De suggestie wordt gewekt dat er welvaart bijkomt met het kopen van extra boten, maar het is niets anders dan communicerende vaten waarbij bepaalde mensen waarde inleveren, en een ander deze waarde krijgt om weer uit te geven. Het is niet de
welvaart-overheveling die extra welvaart brengt, het is extra productie die extra welvaart brengt. Extra productie is niet afhankelijk van wat waarde heen en weer schuiven, daarvoor is actie van de mens zelf nodig (waarde creëren). Waarde creëer je niet door geld bij te printen. Je
verplaatst welvaart alleen maar.
Het kan ook anders. Als de visser meer boten wil hebben, kan hij een vergadering beleggen. Hij nodigt burgers uit om geld aan hem uit te lenen zodat hij extra boten kan kopen. In ruil daarvoor krijgen burgers rente of extra vis. Als er een bank tussen zit, kan hij ook proberen geld te lenen van de bank. Afhankelijk van vraag en aanbod van (spaar)geld kan hij beschikken over een geldlening tegen een bepaalde rente. De beschikbaarheid van geld en de bijbehorende rente komen tot stand in de vrije markt volgens vraag en aanbod. Niemand wordt van zijn waarde beroofd (de geldhoeveelheid blijft hetzelfde). Zij die er wel been in zien lenen geld uit en zij die er geen been in zien, besluiten geen geld uit te lenen. Niemand wordt gedupeerd, iedereen kan zijn eigen beslissing nemen en de vrije markt regelt zichzelf. Indien de visser te weinig geld kan ophalen voor zijn plan, is er kennelijk te weinig vraag naar zijn 'innovatie', 'investering' of 'uitbreiding'. Dat kan de vrije markt prima zelf reguleren. Daar is geen opperhoofd voor nodig die zonder dat de burger daar iets over te zeggen heeft waarde uit hun zak kan kloppen. Deze stroomlijning bevat nog een ander goed element: marktaanbod regelt de grens tussen gewenste/zinnige investering en onzinnige investering. Indien en zodra spaarders/banken geen heil meer zien in bepaalde investeringen (bv de zoveelste vissersvloot), dan droogt het geldaanbod op of is het alleen beschikbaar tegen hoge rente. Onzinnige investeringen voor producten waar geen vraag naar is, blijft dan achterwege.
In het fiat systeem zie je wel onzinnige investeringen, investeringen die in een vrije markt nooit gedaan zouden zijn omdat er geen financiers te vinden zijn. De band tussen de aanbieders van geld (spaarders) en verkrijgers van geld (leningnemers) is (deels of geheel) doorgesneden. Een Centrale Bank stelt de prijs van het geld vast. Een vreemde gewaarwording, want de overheid stelt ook niet de prijs vast van brood, de nieuwe Golf, de vliegvakantie en de prijs van benzine. Daar is een goede reden voor: de overheid kan niet vaststellen wat een juiste prijs zou zijn. Dat doet de vrije markt wel als optelsom van de vraag en het aanbod. Hetzelfde geldt voor geld. Een Centrale Bank kan niet weten wat de prijs van geld op een gegeven moment moet zijn, dat kan alleen de markt. Het is een idiote gedachte dat een Centrale Bank kan weten hoe duur geld moet zijn, en dat zij de prijs ook vast zou moeten stellen (dat kan de markt zelf wel).
Heel plat gezegd, als printen van fiat based geld de sleutel tot welvaart zou zijn, dan vraag ik mij af wat er misgaat in Zimbabwe en/of waarom niet elk land er geld op losprint. Geld bijprinten brengt op zichzelf 0,0 extra welvaart. Wat het doet is welvaart
verplaatsen.
Wat je in wezen zegt is dat iemand wellicht iets gaat produceren, waarde toe gaat voegen en dat het fiat geld daarvoor nodig is. Mijn reactie is: waarom moet iedereen belast worden (tegen zijn wil) om één iemand waarde te doen toekomen om iets te gaan doen wat waarde genereert waarvan we maar moeten afwachten of er vraag naar is. . Immers, als er vraag naar zou zijn en een reële kans van slagen, zouden er ook middelen beschikbaar zijn in een vrije markt (een investeerder is dan wel te vinden). Daar heb je de grote diefstaltruuk niet voor nodig. Ten tweede, waarom moet iemand die geld spaart om bv zelf investeringen te doen, daar onvrijwillig en zonder wet of invloed daar iets van inleveren? Jan met de Pet zit niet te wachten op 20 kantoorpanden aan de Zuidas die leeg staan, maar mag wel middels inflatie inleveren zonder dat hij daarover zelf kan beslissen. Extremer doorgeredeneerd zou je dan ook normaal vinden dat de overheid de woonwijken afgaat en uit ieder huis 10 stenen uit de muur wrikt, geen vergoeding, geen niets, en weg zijn de stenen. '
nodig om een kantoorpand te bouwen, gaat onze welvaart verhogen'. De redenering dat fiat geld of inflatie nodig is, berust m.i. op een misvatting.
Spaarders worden gestraft in dit systeem, en zij die verkwisten en speculeren worden beloond. In de VS zie je al dat er nauwelijks gespaard wordt, deze trend zie je ook in Europa opkomen. Als je spaart, wordt je beroofd. Als je leent, wordt je beloond (bv, kunstmatige huizenprijs stijgingen).
Nu weet ik dat vis helaas een slecht voorbeeld is, aangezien het hier een natuurlijk product betreft wat potentieel op het punt kan komen dat er teveel gevist wordt, maar je snapt hopelijk waar ik heen wil met deze analogie. Het extra geld kan in onze praktische wereld leiden tot nieuwe bedrijven, wat kan leiden tot meer concurrentie en meer werkgelegenheid. Dit zijn slechts voorbeelden zomaar uit de lucht geplukt die al de moeite waard zijn om rekening mee te houden!
Het extra geld leidt tot waardevermindering van spaargelden bij de bevolking (diefstal dus) en tot bepaalde investeringsbeslissingen die in een vrije markt niet tot stand zouden zijn gekomen. Het leidt tot vervormingen die, zodra de natuur het kunstmatige systeem weer inhaalt, tot problemen leidt (zie bv de kilometers verbindingen waar niemand op zat te wachten in de dot.com periode (Global Crossing, KPN QWest etc)).
De eerdere EU grondwet kon al op mijn fronsende wenkbrauwen rekenen vanwege andere punten. Daar is bijgekomen dat een grondwet waarin niet staat dat de munt (de waarde daarvan) toebehoort aan het volk bij mij op grote scepsis kan rekenen. Een grondwet waar dat niet uit voortvloeit, is in principe zo lek als een mandje. Op ieder moment kan welvaart van het volk ontrokken worden naar believen. Dat is geen voldoende basis voor een vrije samenleving, waar we zo trots op schijnen te zijn.
Ik snap wel waarom het vreemd over lijkt te komen, maar waarom zou ons geld gedekt moeten zijn met een 1:1 verhouding? In de praktijk zal het nagenoeg nooit voorkomen dat er een "bank run" ontstaat waardoor alle mensen hun geld van de bank willen hebben. Google maar eens op "Too big to fail", een concept waar menig economisch boek aandacht aan besteed. Het bankwezen heeft een extreem groot vangnet voor als er iets misgaat en je weet zelf ook dat je tot op zekere hoogte verzekerd bent. Bovendien, als we de geldhoeveelheid 1:1 zouden hebben gehouden, dan zou er nooit zo'n economische groei geweest zijn in alle landen van de wereld. Bedenk dat we ook de mogelijkheid hebben gekregen om minder bedeelde landen extra geld toe te stoppen zonder dat daar voor ons grote gevolgen voor zijn!
Het lijkt mij een goede zaak dat 'bank runs' niet te vaak voorkomen. Daar is ook de nodige regelgeving voor, want vertrouwen van het publiek in banken is vitaal voor de overleving van het financiële systeem. We zagen er laatst een in de UK, waar Northern Rock een heuze bank run beleefde. Ik begrijp dat zij op dit moment door de Engelse Centrale Bank worden geholpen. Daarbij komen we dan bij het concept 'too big to fail'.
Dat concept, 'too big to fail', klinkt allemaal erg mooi. Een spaarder die zijn centen bij een bank heeft gestald die grote risico's neemt, kan zijn centen op die manier niet kwijtraken, want volgens het concept 'too big to fail' zal de overheid bijspringen als het misgaat. Het probleem met dit concept is:
• de overheid kan wel bijspringen, maar in feite is het de achterliggende belastingbetaler die bijspringt;
• 'moral hazard' wordt hiermee bevordert.
De bank die idiote dingen doet (Northern Rock) door in zeer riskante beleggingen te gaan zitten, wordt niet gestraft. De overheid (via de Engelse Centrale Bank, waarvan ik overigens niet weet of deze wel overheid is) springt bij en de rekening komt dus bij de belastingbetaler te liggen. De spaarder komt er mee weg, maar heeft dus ook geen nadeel ondervonden door een bank te kiezen die dit soort domme dingen doet. Alle vrije markt mechanismen die dit soort risicovol gedrag tegengaan, worden weggenomen door als het misgaat de rekening maar bij de belastingbetaler neer te leggen. Een spaarder die zijn centen kwijtraakt door een speculerende bank zal de volgende keer wel beter uitkijken bij het uitzoeken van een bank. Een bank die failliet gaat en op onderzoeken kan rekenen naar de bestuurders kijkt wel uit om al teveel risico te gaan nemen. Al deze mechanismen worden uitgeschakeld in het too big to fail concept. Last but not least, waarom moet ik als belastingbetaler bijdragen aan het verlies van een speculerende bankier? Laat hem maar failliet gaan en met de spaarder erbij (moet je beter op het reilen en zeilen van je bank letten of je centen in een sok bewaren. Vrije wereld). Als mijn aandelen een keer kelderen, staat er geen Centrale Bank paraat om mijn te 'bailen'. Waarom dan een stuntende bankier wel?
Je kunt zien waar deze 'moral hazard' toe leidt in de VS, waar al een aantal malen bailouts hebben plaatsgevonden en de markt zo ongeveer weet dat ze alles kan maken omdat de overheid wel bij gaat springen als het misgaat.
In Engelse taal hebben ze een uitspraak voor deze handelswijze van banken: "privatize the gains, socialize the losses" (als alles goed gaat, binnentrekken die winsten, en als het misgaat, betaalt de belastingbetaler wel (en start je desnoods een nieuwe bank)).
Goed, dan wil ik het ook even hebben over inflatie. Er wordt hier enorm benadrukt dat prijsstabiliteit het doel is van de DNB en ECB en, wellicht omdat TS onterecht de aanname heeft gemaakt dat prijsstabiliteit alleen afhangt van de hoeveelheid geld in de economie, prijsstabiliteit wordt als iets heiligs beschouwd. Wake up! We leven in een wereld van "prijsstabiliteit"!!
Laatst op kassa: winkelmandje 2007 17% duurder dan 2005. Er zijn meer factoren die prijzen beïnvloeden, maar prijsstabiliteit noem ik het niet. De huizenprijzen stijgen ook harder dan de inflatie. Zorgkosten, energiekosten, boodschappen, benzine, noem het maar op. Is er iets dat wel in prijs is gezakt? Als we kunnen constateren dat de ECB geen prijsstabiliteit brengt, kunnen we net zo goed zonder ECB werken.
Inflatie in Nederlands is erg constant en laag (check de cijfers maar) en zelfs in de eurozone is inflatie stabiel te noemen.
De werkelijkheid is dat de boodschappen duurder zijn geworden, huizen nog onbetaalbaarder en kosten/lasten hoger. Wat officiële cijfers zeggen, zegt mij niets. De officiële cijfers betalen mijn rekeningen niet, daar heb ik dus geen fluit mee te maken (in tegenstelling tot de werkelijkheid). Maar laten we geen discussie starten over het waarheidsgehalte van de officiële inflatiecijfers.
Prijsstabiliteit betekent niet dat prijzen met 0% veranderen!! Inflatie wordt door mensen vaak ten onrechte gezien als iets kwaads, maar net zoals onze economie geld nodig heeft, heeft deze ook inflatie nodig als een glijmiddeltje.
Dit berust m.i. op een misvatting. Ik ken geen overtuigende argumenten voor de suggestie dat een economie inflatie nodig heeft als
glijmiddeltje. Als ik het omdraai, zou het dus betekenen dat als er geen inflatie zou zijn, mensen zouden stoppen met handel met elkaar? Niemand eet meer, koopt geen brood meer, consumeert niet, gaat niet op vakantie, koopt niet af en toe een nieuw bed? Ik zie niet ik waarom een 'steel van allemaal om het aan één iemand te geven via bijprinten van geld'-cirkel nodig is om een economie te laten bestaan. Zonder werkt ook prima (maar ik begrijp dat een elite met eerste toegang tot dat 'verse geld' graag blijft vasthouden aan deze wondermachine, de welvaart
overhevelingsmachine).
Deflatie echter is funest en je zult zien dat de grote crises in de vorige eeuw allemaal vooraf gegaan werden door deflatie.
Kijkend naar de crises van de vorige eeuw zijn deze allemaal voorafgegaan door los monetair beleid onder een fractional reserve banking systeem waarbij mensen het idee hadden dat de bomen tot in de hemel reikten. Eenmaal de kritische massa van schuld bereikt, kon het systeem weinig anders dan ontaarden in het liquideren van alle schulden en onrendabele investeringen die onder een gezond monetair systeem nooit ontstaan zouden zijn. Deflatie is dus de crisis, omdat het ontstaan is door de
oorzaak van ongebreideld krediet en geldcreatie. Eerst de
boom (inflatie, wilde geldcreatie) en daarna de
bust (liquidatie van schulden, inkrimping van geldhoeveelheid). Als je de klassiekers goed kent, zie je dat het allemaal '
man-made' is en het gevolg van het systeem wat veel economen toch blijven omarmen. Ik vind dat onbegrijpelijk. Je kunt boom/bust gewoon uitschakelen door niet wild geld bij te printen 'uit het niets'. Er is geen land ter wereld waar de welvaart ooit is toegenomen door simpelweg bankbiljetten bij te printen. Welvaart ontstaat door waarde te creëren, niet door een printpers aan te zetten.
Nu ben ik (gelukkig) niet de enige die bepaalde
gedachten heeft bij het financiële systeem. Al vele eeuwen zijn er mensen die op doorlopende basis dezelfde bezwaren hebben aangevoerd tegen fractional reserve banking en een fiat based currency. Daar zitten niet de minsten tussen, dus het is niet een of andere rare Wekkel die het in zijn eentje zit te verzinnen. De founding fathers van de VS hadden ook al hun ideeën over geld en de wijze waarop dat in de Constitution moest komen. Men was erg beducht voor bankiers die zeer veel macht naar zich toe konden trekken mits niet aan banden gelegd. Het lijkt er op dat zij inmiddels grandioos zijn verslagen gezien de wijze waarop het in de VS is georganiseerd (ik betwijfel of een Federal Reserve Note, een dollar, wettig is onder de Constitution).
Los van de technische discussie zie ik het als het systeem dat we nou eenmaal hebben. Het is een systeem dat voordelig is voor de slimsten (die vaak het beste toegang hebben tot het 'verse geld') en ten nadele van Jan met de Pet (snapt het niet, heeft geen middelen om zich er tegen te verdedigen). Mits niet te veel uitgerekt, blijft alles redelijk binnen de perken. Een slecht leven hebben we niet. In de VS zijn die perken sinds de jaren '90 allang weggehaald. De EU lijkt daar de laatste jaren in te volgen (M3 groeit nog steeds als een idioot). De enige in de VS politiek die het systeem ter sprake brengt is Ron Paul. Hem neerzetten als 'rare snuiter' doet niet echt recht aan de punten die hij naar voren brengt. Hij wenst een einde te brengen aan de op los geslagen monetaire verhoudingen in de VS (en daarmee de wereld) door het monetaire systeem weer in het gareel te brengen. De VS leeft op te grote voet, en des te langer dit doorgaat, des te groter het uiteindelijke probleem wordt. Deflatie gaat een probleem worden, als dit kaartenhuis ooit in gaat zakken. Oorzaak: ongebreidelde geldcreatie 'uit het niets'. Ron Paul wil dat liever nu oplossen dan later, als de problemen nog veel erger zijn. Dat hoeft niet te betekenen dat iedereen weer met goudstukken rond moet lopen, maar aan banden leggen van 'easy money' gaat het wel met zich meebrengen.
Het afschaffen van de IRS is een Constitution punt. Er zijn redelijk wat aanknopingspunten voor de stelling dat inkomstenbelasting in strijd met de Constitution zou zijn.
Ik kan mij heel goed vinden in Ron Paul, omdat hij feilloos op bovenstaande problemen van het huidige financiële systeem wijst en daar iets aan wil doen. Hoe eerder het probleem wordt aangepakt, hoe beter. Daarbij gaat hij echter recht tegen de stroming in van gevestigde belangen, Wall Street niet als onbelangrijkste. Dat zal zijn kansen op succes geen goed doen, want je hebt machtige vrienden nodig om reëel kans te hebben president van de VS te worden. Bij andere presidentskandidaten zie je meer van hetzelfde (uitgeven, uitgeven, uitgeven). Wat wel beseft moet worden is dat Ron Paul sterk voor een soort nachtwakerstaat is. Veel zaken zullen burgers zelf op moeten lossen in de markt zonder op de gulle hand van de overheid te rekenen. Dat is een aspect van Ron Paul dat een harde keuze inhoudt voor een kiezer: 1) het luxe leventje voortzetten, wetende dat de rekening ooit nog gaat komen of 2) de broekriem aanhalen en een paar magere jaren op weg naar een gezonde toekomst. Ik vrees dat het voor veel mensen nummer 1 wordt, als ze al begrijpen waar het Ron Paul om te doen is.
De toekomst zie ik niet somber in. Het gaat een geweldig spektakel worden om te zien hoe de laatste 'bust' zich aan het voltrekken is, wederom 'man-made' en economen over zichzelf heen zien buitelen om het uit te leggen op wijzen waarvan je je in alle redelijkheid afvraagt (i) door wie ze zijn afgekocht of (ii) van wie ze hun diploma hebben gekregen. Het was een treinongeluk waarop je kon zitten wachten. De gewone economie blijft wel doorzingen, te eten zullen we wel hebben en je hebt een geweldig verhaal voor je kleinkinderen mocht het een serieuze depressie worden.
Als we het systeem niet aanpassen en Centrale Banken ruimte laten voor wilde monetaire groei, blijven we dit soort kunstmatige boom/bust scenario's zien. Kennis daarvan kan je wellicht in staat stellen je te beschermen tegen de ruwe kanten daarvan. Ik vind het geen eerlijk systeem, maar de eerlijkheid gebiedt mij ook te zeggen dat ik er waarschijnlijk meer voordeel van heb dan nadeel in mijn huidige positie. Je ziet al waarom er krachten zijn die dit systeem in stand willen houden.
ROTHSCHILDS BROS. OF LONDON
"Those few who can understand the system (check book money and credit) will either be so interested in its profits, or so dependent on it favors, that there will be little opposition from that class, while on the other hand, the great body of people mentally incapable of comprehending the tremendous advantage that capital derives from the system, will bear it burdens without complaint, and perhaps without even suspecting that the system is inimical to their interests."
Ik denk dat bovenstaande quote het wel goed samenvat. Tijd dat men de inflatie machine weer opstart om de huidige crisis te dempen (too big to fail, remember?) zodat mijn hypotheeklening weer minder wordt

Leve de ‘moral hazard’ en ik zit met popcorn op de bank om de volgende Enron’s ten onder te zien gaan in deze ronde.
Voor wat betreft Euro/dollar-rate interventie = dat is tot mislukken gedoemd (en lost het probleem niet op). Er staat zo weer een nieuwe
Soros klaar om daar op te speculeren.