achtergrond
Ik ben ooit tegen de SLR aangelopen omdat mijn ouders er één hadden en wel de Praktica MTL5 (wel bekend bij een hoop mensen)
Deze camera kreeg ik ooit mee toen ik mijn eerste schoolreisje naar Londen had vele jaartjes terug.
Als 15? jarig knulletje voelde ik me "the man" omdat ik als enige de beschikking had van een "Echte" camera in mijn ogen.. en kennelijk niet alleen mijn ogen gezien de reacties van mijn mede-klasgenoten. Overigens ook van de Londeners, toen al dwong de aanzicht van een SLR respect af, zelfs van een broekie als ik, alhoewel ik wel de lengte meehad, regelmatig aangesproken als 6'6 terwijl ik dat niet was. Enfin, heb een heleboel foto's geschoten zonder flits en met de standaard lens, waarvan de meeste zijn gelukt. Ook in Madame Tussauds. Ben nog steeds trots op mijn Kylie foto aldaar!
Verder nog een hoop foto's gemaakt tijdens The American Day in Zandvoort. Filmpjes en ontwikkeld door en van de Hema. Wederom, de meeste zijn gelukt en haarscherp
To compact or not to compact
Mijn Praktica SLR begaf het ergens medio '90. Sindsdien eigelijk geen foto's meer gemaakt. Tot een bepaald moment:
Ergens in 1998 een Sony DSC1 aangeschaft voor m'n internet bedrijfje. Fixed geheugen, lage resolutie (640x480) maar wel één van de eerste. In 1999 een Nikon Coolpix 950 aangeschaft met het IPIX systeem om "3d" indrukken te maken van winkels e.d.
Geen van deze camera's gaven ook maar het gevoel dat ik had met de Praktica. Traag in gebruik, totaal geen controle over wat ik wilde bedienen. Maar destijds wel geschikt voor de internet bubbel.
Ergens in 2001 een Olympus Camedia 700uz gekocht met een voor destijds unieke 10x zoom en EVF. Heb er mee leren leven.
fast forward naar 2004-2005
Ik was op zoek naar iets wat leek op mijn Praktica camera. Snel foto's kunnen maken zonder de nadelen van een EVF en de miniatuur knopjes van de compacts. Al snel kwam ik op de Nikon D70 alleen niet te betalen destijds. Dus ging ik op zoek en zag een hoop compacts waar onder de Panasonic DMC-FZ20, wat mij een ideale camera leek. Helaas voor Panasonic kreeg ik een iets hoger budget en kon ik de Nikon D70 kopen.
Ik was gelukkig. Tot een maandje of wat geleden, ik ken de camera, en ik ergerde mij aan zoveel dingen, voornameleijk fysiek als een brildrager. Kleine zoeker (tunnel effect en gewoon té klein om op manual focus scherp te kunnen stellen), ontbreken van een degelijke Grip (in mindere mate) en geen mogelijke draadontspanner. Dus wat doe je, je kijkt naar de mogelijkheden. Een D70 kan voorzien worden van vergrootglaasjes, maar dat geeft meer ellende dan het goed doet. Balans met objectieven. Ik heb gekozen voor een niet standaard 28-70 lens en dat was te merken qua handeling. Autofocus was ook niet super, zelfs niet na een 2.0 upgrade.
het heden
Ik heb na lang denken en rekenen een D2X aangeschaft na de verkoop van mijn D70 (het voelt nog steeds rot overigens) en ik moet ontzettend wennen aan de camera. Het gewicht, de resolutie, de snelheid en bediening is van een totaal andere orde.
Maar mijn grote frustratie, de viewfinder, is weg. Ik kan nu heerlijk foto's maken.
Beveel ik deze route aan voor andere (toekomstige) (d)SLR gebruikers? Nee. Voordat je iets koopt, kijk eens goed door de oog van de lens (de viewfinder). Voel het toestel aan. Breek je niet over de technische specificaties, die zijn toch wel gelijk.
Ik ben ooit tegen de SLR aangelopen omdat mijn ouders er één hadden en wel de Praktica MTL5 (wel bekend bij een hoop mensen)
Deze camera kreeg ik ooit mee toen ik mijn eerste schoolreisje naar Londen had vele jaartjes terug.
Als 15? jarig knulletje voelde ik me "the man" omdat ik als enige de beschikking had van een "Echte" camera in mijn ogen.. en kennelijk niet alleen mijn ogen gezien de reacties van mijn mede-klasgenoten. Overigens ook van de Londeners, toen al dwong de aanzicht van een SLR respect af, zelfs van een broekie als ik, alhoewel ik wel de lengte meehad, regelmatig aangesproken als 6'6 terwijl ik dat niet was. Enfin, heb een heleboel foto's geschoten zonder flits en met de standaard lens, waarvan de meeste zijn gelukt. Ook in Madame Tussauds. Ben nog steeds trots op mijn Kylie foto aldaar!
Verder nog een hoop foto's gemaakt tijdens The American Day in Zandvoort. Filmpjes en ontwikkeld door en van de Hema. Wederom, de meeste zijn gelukt en haarscherp
To compact or not to compact
Mijn Praktica SLR begaf het ergens medio '90. Sindsdien eigelijk geen foto's meer gemaakt. Tot een bepaald moment:
Ergens in 1998 een Sony DSC1 aangeschaft voor m'n internet bedrijfje. Fixed geheugen, lage resolutie (640x480) maar wel één van de eerste. In 1999 een Nikon Coolpix 950 aangeschaft met het IPIX systeem om "3d" indrukken te maken van winkels e.d.
Geen van deze camera's gaven ook maar het gevoel dat ik had met de Praktica. Traag in gebruik, totaal geen controle over wat ik wilde bedienen. Maar destijds wel geschikt voor de internet bubbel.
Ergens in 2001 een Olympus Camedia 700uz gekocht met een voor destijds unieke 10x zoom en EVF. Heb er mee leren leven.
fast forward naar 2004-2005
Ik was op zoek naar iets wat leek op mijn Praktica camera. Snel foto's kunnen maken zonder de nadelen van een EVF en de miniatuur knopjes van de compacts. Al snel kwam ik op de Nikon D70 alleen niet te betalen destijds. Dus ging ik op zoek en zag een hoop compacts waar onder de Panasonic DMC-FZ20, wat mij een ideale camera leek. Helaas voor Panasonic kreeg ik een iets hoger budget en kon ik de Nikon D70 kopen.
Ik was gelukkig. Tot een maandje of wat geleden, ik ken de camera, en ik ergerde mij aan zoveel dingen, voornameleijk fysiek als een brildrager. Kleine zoeker (tunnel effect en gewoon té klein om op manual focus scherp te kunnen stellen), ontbreken van een degelijke Grip (in mindere mate) en geen mogelijke draadontspanner. Dus wat doe je, je kijkt naar de mogelijkheden. Een D70 kan voorzien worden van vergrootglaasjes, maar dat geeft meer ellende dan het goed doet. Balans met objectieven. Ik heb gekozen voor een niet standaard 28-70 lens en dat was te merken qua handeling. Autofocus was ook niet super, zelfs niet na een 2.0 upgrade.
het heden
Ik heb na lang denken en rekenen een D2X aangeschaft na de verkoop van mijn D70 (het voelt nog steeds rot overigens) en ik moet ontzettend wennen aan de camera. Het gewicht, de resolutie, de snelheid en bediening is van een totaal andere orde.
Maar mijn grote frustratie, de viewfinder, is weg. Ik kan nu heerlijk foto's maken.
Beveel ik deze route aan voor andere (toekomstige) (d)SLR gebruikers? Nee. Voordat je iets koopt, kijk eens goed door de oog van de lens (de viewfinder). Voel het toestel aan. Breek je niet over de technische specificaties, die zijn toch wel gelijk.