Anoniem: 92784 schreef op woensdag 10 november 2004 @ 01:43:
Helaas kun je, imho, niet 'even' sterven en kijken of je op een andere planeet geboren wordt. Want als je geboren wordt op die andere planeet weet je weinig tot niets meer van je vorige leven. Je begint niet met een schone lei; want je ziel heeft meestal al een paar levens achter de rug. Toch krijg je een nieuw lichaam, en met dat nieuwe lichaam ben je een totaal ander mens. Ik denk niet dat je hetzelfde karakter weer meekrijgt.
Wat is de zin van reincarnatie als je niets van je vorige leven onthoudt? Wat voor levensles houdt het reincarneren in als je alles over je vorige levens vergeet; en snapt de (ziel van de) aardworm dat hij ooit een slecht mens geweest is en daarom nu op nieuw het hele "rad van karma" moet doorlopen?
Iemand in je directe omgeving is overleden. Als ik bepaalde bronnen mag geloven, blijven deze vaak nog bij andere familieleden rondhangen. Dit kan een jaar zijn, maar ook twintig of veertig. Mediums beschrijven deze zielen, al dan niet voor de camera's van een bepaald RTL4 programma, en de familieleden zeggen 'dat het allemaal klopt'. Tja, trek je conclusies ...
Als de ziel geen karaktereigenschappen of geheugen heeft zoals je in dat bovenstaande stukje lijkt te beweren, dan is het godsonmogelijk dat een medium die karaktereigenschappen of gebeurtenissen uit het verleden van de overledene onttrekt aan de ziel van die overledene. Als de ziel wel een geheugen heeft, dan zitten we met de zinloosheid van het wissen van dat geheugen tijdens een reincarnatie, omdat op die manier het reincarnatieprincipe (leren uit de fouten van vorige levens) wordt ondermijnd.
Verder even opmerken dat hier (zoals gebruikelijk) "ziel" en "geest" verward worden, volgens bijna alle tradities is het de geest van een overledene die kan blijven dolen en niet zijn ziel. Traditioneel wordt in vrijwel alle culturen die onderscheid maken tussen die twee de ziel verbonden met levenskracht en adem(halen) (zie Genesis 2:7 voor een prachtig voorbeeld), terwijl de geest verbonden is met karakteristieke eigenschappen van mensen, dieren, planten, leveloze voorwerpen en zelfs van natuurkundige en geografische verschijnselen.
We vinden dit gebruik van ziel overigens ook terug in medische terminologie zoals "reanimeren" (letterlijk "herbezielen", animus is het latijnse woord voor ziel [spiritus voor geest]).
Ik raak al mijn hele leven gemakkelijk in hypnose-achtige trancetoestanden; hoewel ik het regressieverschijnsel ken en niet kan ontkennen dat het soms diepgaande inzichten in je eigen karakter verschaft, denk ik niet dat het hier om historische feiten gaat.
Lady_Morgana schreef op woensdag 10 november 2004 @ 16:05:
offtopic:
Even voor alle duidelijkheid ik hang geen van de door de maatschappij goedgekeurde geloven aan 't is zelfs zo erg dat ik in de 15de/16de eeuw zou zijn verbrand/verdronken.
Ik ben inderdaad een heks.
Nu is de naam heks te negatief beladen dus ikzelf prefereer de naam wicca.
offtopic:
Ik wil je religie niet belachelijk maken of zo, maar moderne Wicca heeft maar weinig van doen met de heksen uit de middeleeuwen. Wicca is gesticht door Gerald Gardener, een leerling van ritueel magier Aleister Crowley, die Crowley's Thelema van een romantisch jasje voorzag. Zie
hier hoe een 3e-graads Wicca hogepriesteres dat verklaart.
Nu even terug naar het gezegde.
Voor de sceptici onder ons is het idd moeilijk zo niet niet te verklaren.
Je zult toch in bepaalde dingen moeten geloven om het ook daadwerkelijk te begrijpen.
Akoord, maar het blijft steeds zaak zo min mogelijk aannames te doen; en de aannames die je doet moeten ook niet in tegenspraak zijn met andere verschijnselen.
Ik denk ook niet dat al het spirituele afgedaan zal worden als 'mumbo-jumbo' omdat er wel degelijk dingen zijn die echt gebeuren.
Maw. je gelooft in magie/wonderen. Ik doe dat ook, maar ik ben spiritueel in die zin dat ik geloof dat die magie in mij (in mijn denken en voelen) gebeurt en niet in de buitenwereld.
Ik kan dan wel traditionalistisch gaan doen en zaken zeggen als "de geest van de muziek raakt mij en zet mijn ziel in vuur en vlam" ipv. "ik krijg goeie zin van dat plaatje", maar ten eerste kijken mensen je meestal nogal scheef aan als je beweert dat je geesten ziet, hoort, of op een andere manier waarneemt en ten tweede is het meeste wonderlijke al zo alledaags geworden dat men het veelal niet meer waarneemt; we kunnen in onze maatschappij zowat al onze behoeftes acuut bevredigen, waardoor de wonderlijkheid van die bevrediging verloren gaat (verlies van "Spannungsbogen"). Daarom bekijk ik de zaken liever nuchter en laat me niet in romatische valkuilen lokken
(Ik wijs er voor de duidelijkheid op nog maar eens op dat dit gebruik van "geest" en "ziel" voor veel mensen tegenwoordig vreemd klinkt, hoewel het de traditionele betekenis van de woorden zoals ze in religie gebruikt wordt zeer goed weerspiegelt.)
Ga jij als wetenschapper er maar aanstaan om de mensen die het meegemaakt zouden hebben(of dit iig geloven) te gaan vertellen dat het complete onzin is.
Niemand beweert dat wat je meegemaakt hebt of gelooft complete onzin is, alleen dat de dingen vaak niet zijn wat ze lijken.
[
Voor 4% gewijzigd door
Anoniem: 13700 op 15-11-2004 05:58
]