De diepere betekenis van dood

[Anoniem: 115856]

Overal zie je discussies over de diepere betekenis van het leven, wat het nut en het doel van leven is. Maar leven heeft een tegenhanger ... de dood.

Wat is nu eigenlijk de betekenis van dood, zou het niet handiger zijn wezens het eeuwige leven te schenken. Mensen met veel kennis overlijden, die mensen hebben bepaalde gedachten gangen waardoor ze die kennis hebben vergaard, en uiteindelijk gaat alles dood.

Wat is dan de betekenis van de dood, om overal een punt achter te zetten, of om een hoger doel te bereiken (met verwijzingen naar verlichting en dat soort zaken).

[Servowire]

Er zit geen betekenis aan, alleen een doel.
Oudere mensen overlijden omdat ze genoeg tijd hebben gehad om eventueel hun eventueel succesvolle mutaties in de vorm van genen door te geven, en ze gebruiken te veel resources.

[Osiris]

Waarom bestaat dood? Simpel: het huidige leven zoals wij het kennen is blijkbaar niet gebouwt om eeuwig te leven.

Lijkt me trouwens ook niet echt ideaal. Als elk organisme zou voort kunnen planten, maar niet dood zou gaan, dan zou de wereld écht crowded worden.
Echter, voortplanting is weer een manier om de dood te "overleven".. Beetje een paradox.

[Anoniem: 41336]

De dood is geen doel en heeft ook geen doel.

Het is puur een benaming voor iets natuurlijks wat vanwege ouderdom of een ziekte kapot gaat, wij hebben dit gewoon een naam gegeven.

@Servowire: idd het doorgeven van genen wat dus ook natuurlijk is, alleen heeft de dood niks te maken met de "tijd" die we nodig hebben om genen door te geven.

Wij zijn waarschijnlijk ook de enigste soort op aarde die hier over nadenken en over na kunnen denken, maar de dood moet je meer zien door de ogen van een dier, als je zwak bent (darwin) overleef je niet, als je oud bent of ziek bent geldt hetzelfde

[ Voor 61% gewijzigd door Anoniem: 41336 op 18-10-2004 23:59 ]

[Anoniem: 41336]

Osiris schreef op 18 oktober 2004 @ 23:45:
Waarom bestaat dood? Simpel: het huidige leven zoals wij het kennen is blijkbaar niet gebouwt om eeuwig te leven.

Lijkt me trouwens ook niet echt ideaal. Als elk organisme zou voort kunnen planten, maar niet dood zou gaan, dan zou de wereld écht crowded worden.
Echter, voortplanting is weer een manier om de dood te "overleven".. Beetje een paradox.

Met voortplanting overleeft een wezen de dood niet, hij zorgt daarmee alleen dat zijn soort overleeft, dus je uitspraak klopt alleen als je over een soort praat en niet over een enkel wezen

[Anoniem: 126546]

„Boven alle bergtoppen is rust, in alle boomkruinen merk je nauwelijks een zucht; de vogeltjes zwijgen in het bos. Wacht maar, weldra rust jij ook.” — JOHANN WOLFGANG VON GOETHE, DUITS DICHTER.


„In het zweet van uw aangezicht zult gij brood eten, totdat gij tot de aardbodem terugkeert, want daaruit werdt gij genomen. Want stof zijt gij en tot stof zult gij terugkeren” (Genesis 3:19).

Koning Salomo voegt toe:

„Zoals de één sterft, zo sterft de ander, en zij allen hebben slechts één geest, zodat er [in de dood] geen superioriteit is van de mens over het dier . . . Zij zijn allen uit het stof ontstaan, en zij keren allen tot het stof terug.”

Wanneer iemand sterft, houdt de geest (levenskracht) ermee op de lichaamscellen in het leven te houden, net zoals een lamp uitgaat wanneer de stroom wordt uitgeschakeld. Wanneer de levenskracht het menselijk lichaam niet langer in stand houdt, sterft de mens — de ziel. — Psalm 104:29; Prediker 12:1, 7.

Voor zover 'on topic' maar GOD heeft de mens geschapen met het sterke verlangen eeuwig te leven. De bijbel zegt zelfs dat hij „het besef van de eeuwigheid in het hart van de mensen” geplant heeft (Prediker 3:11, Het Boek). Maar God heeft meer gedaan dan mensen de wens geven eeuwig te leven... eerst meer over de oorzaak v/d dood.

„Wat de boom der kennis van goed en kwaad betreft, gij moogt daarvan niet eten, want op de dag dat gij daarvan eet, zult gij beslist sterven”

Het gebrek dat wij hebben geerfd, is zonde.

„door bemiddeling van één mens [Adam] de zonde de wereld is binnengekomen en door middel van de zonde de dood, en aldus de dood zich tot alle mensen heeft uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden”

Onnodig gepreek geknipt.

[ Voor 19% gewijzigd door Confusion op 19-10-2004 09:30 ]

[Osiris]

Anoniem: 41336 schreef op 19 oktober 2004 @ 00:00:
[...]


Met voortplanting overleeft een wezen de dood niet, hij zorgt daarmee alleen dat zijn soort overleeft, dus je uitspraak klopt alleen als je over een soort praat en niet over een enkel wezen

offtopic:

Uiteraard, maar ik denk graag groot. Voor mij heeft een enkel individu weinig te betekenen. Het gaat om het grotere geheel, zoals een maatschappij, volk, ras, soort etc

[Anoniem: 109799]

Ik persoonlijk geloof niet dat er 'iets' bestaat na je dood. Dat is voor velen moeilijk te geloven of te begrijpen (misschien ook de reden waarom mensen dol zijjn op geloof). Dat ik niet in een leven na de dood geloof betekent niet dat ik er niet stiekem op hoop. Dat je zomaar stopt met bestaan is een enge gedachte.

Wat is dood?
Bedenk het volgende: Iedereen op aarde heeft de dood al ervaren. Jij, ik en alle andere levende organismen (dieren & planten). Dood is het moment waarbij iemand (nog) niet bestaat. Dat is dus de periode vóór je geboorte. De tijd vanaf de Big Bang tot en met de geboorte is wat ik noem de Dood. Vanaf de geboorte tot je overlijding spreek je van Leven. In welke situatie belandt een organisme dus na de overlijding? Precies, dezelfde situatie als vóór de geboorte. Je eindigt zoals je begint, namelijk met niets.

[Anoniem: 42402]

Hoezo handiger om mensen het eeuwige leven te geven? Ik moet er zelf niet aan denken. En niet te realiseren natuurlijk. Overbevolking is ook iets om aan te denken.

Mensen zouden er ook losbandiger van kunnen worden, tien jaar cel is dan opeens kinderspel.

De kennis gaat door naar andere mensen in veel gevallen.
Iets wat leeft word met de jaren sterker en na vele jaren zwakker en of zieker.
Persoonlijk denk ik er verder niets achter. Hoe daarna blijft giswerk.

[Anoniem: 10358]

Zonder dood geen evolutie. Wezens die eeuwig zouden leven zouden zich niet aanpassen aan de omgeving. Stel je voor dat alle holbewoners nog zouden leven, die zouden zich dan nog steeds gedragen als primitieve mensen. Op de lange termijn is het voor een soort helemaal niet handig om heel oud te worden. Ten eerste is het moeilijk om oud te worden, het kost allerlei reperatiemechanismes. Het menselijk lichaam is eigenlijk min of meer afgestemd op een bepaalde leeftijd. Ten tweede zouden de eeuwig levende zich dus niet aanpassen en niet tegen de concurrentie op kunnen van de goed aangepaste nieuwe organismen.

De betekenis van dood is dus dat het een geoptimaliseerd mechanisme van de natuur is.

[Spheroid]

Anoniem: 10358 schreef op 19 oktober 2004 @ 10:02:
Zonder dood geen evolutie. Wezens die eeuwig zouden leven zouden zich niet aanpassen aan de omgeving. Stel je voor dat alle holbewoners nog zouden leven, die zouden zich dan nog steeds gedragen als primitieve mensen. Op de lange termijn is het voor een soort helemaal niet handig om heel oud te worden. Ten eerste is het moeilijk om oud te worden, het kost allerlei reperatiemechanismes. Het menselijk lichaam is eigenlijk min of meer afgestemd op een bepaalde leeftijd. Ten tweede zouden de eeuwig levende zich dus niet aanpassen en niet tegen de concurrentie op kunnen van de goed aangepaste nieuwe organismen.

Dat aanpassen is niet noodzakelijkerwijs waar. Bij veel dieren met een lange generatieduur is het soms interessanter om niet fysiek te evolueren, maar om je gedrag aan te passen. Dit kan door middel van leren. Mensen laten dit het beste zien, maar ook bij, apen, olifanten enzovoorts zijn dit soort dingen aangetoond.

Het probleem is volgens mij dat je cellen zich niet eeuwig kunnen blijven vernieuwen. Verder bouwen mutaties zich op, dus wordt de kwaliteit van je genoom minder en reparaties dus minder goed.

Verder lijkt me ook dat op een gegeven moment je hersenen vol zijn. Dan kun je dingen gaan vergeten, maar hoe functioneel is dat en hoe bepaal je wat je vergeet?

[maratropa]

Misschien heeft het ook wel nut in de zin van mensen laten nadenken over hun daden. Dus je gaat dood, maak er wat van.

Denken jullie elke dag even aan je eigen dood? Misschien dat mensen dat wel veel's te weinig doen tegenwoordig, en daardoor misschien domme dingen doen die ze, met de dood in hun gedachten, niet zouden doen.

Of ze nou geloving zijn of niet, je ziet vaak dat mensen als hun dood in zicht komt berouw en spijt krijgen van bepaalde dingen. Dan vraag ik me af of dingen anders waren gelopen als ze vroeger meer met hun eigen sterfelijkheid geconfronteerd worden.

Misschien zijn wij wel voedsel. Voedsel voor de planeten om ons heen. En elke keer als er iemand dood gaat leveren we wat energie...

[Glenfiddich]

Ik wil aan de dood niet direct een diepere betekenis toekennen. Doodgaan is gewoon de laatste fase in ons leven, een leven dat uit meerdere fasen bestaat. Je wordt geboren; je groeit op, alles is nog betrekkelijk onschuldig en je kan tot op zekere hoogte doen wat je wilt. Dan kom je in een fase (volwassenheid) waarin alles wat meer betekenis krijgt. Je moet werken om te overleven eigenlijk, en het wordt tijd om aan de toekomst van je soort te gaan denken (kinderen dus). Je voedt de kinderen op, en vervolgens kom je in een fase van rust. Geen verplichtingen meer. Het wordt tijd om 'het ervan te gaan nemen'. Ondertussen takel je steeds verder af. Deze fase eindigd uiteindelijk in de dood.

Wat gladiool zegt over de dood als 'stok achter de deur' om toch wat met je leven te doen, lijkt me overigens zeer waar. Als de dood dan toch enige diepere betekenis zou hebben, zal dat het zijn denk ik.

Belangrijk is niet alleen de weg die je gaat,
maar ook het spoor dat je achterlaat.

[maratropa]

Glenfiddich schreef op 19 oktober 2004 @ 10:47:

Belangrijk is niet alleen de weg die je gaat,
maar ook het spoor dat je achterlaat.

Yeah. Je bent je verleden. De meeste mensen zullen hun leven willen eindigen met terugkijken zonder spijt. Niet bewust van je dood, zouden mensen niet aan dat moment denken en misschien wel allemaal rare dingen doen.

Het lijkt me interessant om een onderzoek te doen waarbij je mensen een aantal weken elke dag meerdere keren per dag confronteert met hun eigen sterfelijkheid.
Zou de hedendaagsche westersche mens dan depri worden? Of zou het iets natuurlijks moeten zijn, als extra check op je geweten?

Ik heb het vaak met mijn vader over de dood, altijd heel interressant. Hij is ook al wat ouder, maar door mijn gesprekken met hem weet ik dat hij niet bang is en vredig kan sterven. En daardoor denk ik, ontdanks dat ik treurig zou zijn, dat ik het eigenlijk niet "erg" zal vinden. Het is het enigste wat zeker is, en respect als je het waardig doorloopt. (als dat kan natuurlijk)

Zo'n verschil met mijn Opa, die arme man, die op zijn sterfbed vreslijk berouw kreeg, heel erg bang was om dood te gaan, maar nergens meer over kon praten. Een redelijk gruwelijk einde.

[Anoniem: 109223]

Anoniem: 115856 schreef op 18 oktober 2004 @ 23:38:
Wat is dan de betekenis van de dood, om overal een punt achter te zetten, of om een hoger doel te bereiken (met verwijzingen naar verlichting en dat soort zaken).

Tenzij je ècht doelloos in het leven wilt staan, heeft het leven een zin, of betekenis. De dood maakt hier een (soms abrupt) einde aan. Daarom is de dood ten diepste de vijand van het leven.

In de Bijbel is hier veel over zin- en onzin van het leven te vinden. Nightshader tipte daar al wat van aan.

[Anoniem: 109223]

Anoniem: 109799 schreef op 19 oktober 2004 @ 00:57:
Bedenk het volgende: Iedereen op aarde heeft de dood al ervaren. .... Dood is het moment waarbij iemand (nog) niet bestaat. Dat is dus de periode vóór je geboorte.

Kun je ons eens iets vertellen over je ervaringen? 'k ben wel benieuwd, ik kan het me, om een of andere reden, niet meer herinneren

[Anoniem: 109223]

Anoniem: 10358 schreef op 19 oktober 2004 @ 10:02:
De betekenis van dood is dus dat het een geoptimaliseerd mechanisme van de natuur is.

We love nature... let's kill ourselves!

[Mx. Alba]

De dood is niet het tegenovergestelde van het leven. De dood is de afwezigheid van leven. De dood heeft dus geen speciale betekenis. Het is slechts de nul, de default-status waarnaar alles terugkeert.

[Aseslno]

Tijdje geleden geleden keek ik Six feet under en toen werd er dit gezegd:
Rouwende vrouw: Why do people die?
Begrafenis ondernemer: To make life important.

Ik vond het erg mooi. Ik geloof niet in een God die dat dan zo geregeld zou hebben. Maar op zich werkt het wel zo. Zonder die "deadline" zullen we ons leven en dat van anderen waarschijnlijk minder koesteren.

[ Voor 4% gewijzigd door Aseslno op 19-10-2004 13:35 ]

[Anoniem: 61994]

Rechtlijnig:
Ondanks dat de dood een gemis opleverd, is het ook heel nuttig.
Hoe ouder iemand wordt hoe minder flexibel deze is, en des te minder nieuwe dingen er bedacht worden. Alle kennis moet aan de jongsten worden doorgegeven. Waarna ze rustig dood kunnen gaan, om (letterlijk) ruimte te maken voor nieuwe generaties.

Cyclisch
Aan alles wat begint, komt ook een eind.
Als een ziel op aarde zoveel mogelijk heeft geleerd, en niets meer bij kan leren-zie boven- dan zit de 'taak' erop, en keert terug naar de bron. (wat dat dan ook is)

Spiraalsgewijs
Vele dingen leer je door Trial&Error. Vandaar dat een wederkerig proces, een goede uitwerking heeft op het leer-proces -zie boven-. Als ziel/geest/spirit (whatever) is het dan logisch om weer herboren te worden, om nieuwe scenarios (van meestal een soortgelijke aard) uit te proberen.

Torrusgewijs
Het is nog efficienter om de dingen parallel te doen, en ze onderling te testen. Dit vergroot het leer proces met vele factoren, en vele fronten. Je zou dit kunnen opvatten als een super-spirit die alle vernomen kennis in zich opneemt, bij elke nieuwe cyclus.

Maar dit alles is mijn persoonlijk idee over een God die zichzelf wil leren kennen.
Iets kun je enkel leren kennen door het (mogelijk) ontbreken ervan; niets.
Liefde waardeer je enkel door (mogelijk) verlies. Licht waardeer je enkel als het donker is. Maar waarschijnlijk is het niet zo zwart/wit (binair) anders waren we snel klaar geweest.

Dood dient geen doel

Daar ben ik het wel en niet mee eens.
Beter is om te zeggen: Het leven -op zichzelf- is zinloos.
En daarom is de dood -an sich- ook zinloos.

Alles krijgt pas een betekenis, als je daarvoor kiest. En daar zit de kracht en het leerproces ook in verscholen.

[ Voor 10% gewijzigd door Anoniem: 61994 op 19-10-2004 13:56 ]

[Anoniem: 109223]

Mx. Alba schreef op 19 oktober 2004 @ 13:18:
De dood is niet het tegenovergestelde van het leven. De dood is de afwezigheid van leven.

Je hebt deels gelijk. Laat ik het dan zo uitdrukken: Leven staat tegenover dood, zoals licht tegenover donker staat. In die zin zijn ze het tegenovergestelde. Dood kan niet bestaan zonder leven, zoals donker niet bestaat zonder het licht.

Anoniem: 115856 schreef op 18 oktober 2004 @ 23:38:
Wat is dan de betekenis van de dood.

Voordat je antwoord op deze vraag kan geven, moeten we ons misschien eerst afvragen, wie er überhaupt een betekenis zou kunnen toekennen aan de dood?
- Mensen gebruiken de dood soms om 'ongemakken' uit de weg te ruimen.
- De natuur gebruikt de dood soms om een soort 'zuiver' te houden, en ernstige afwijkingen uit te selecteren.
- Een God, of beter: anti-God, 'hater van het leven' , zou de dood kunnen gebruiken om...

Als mens, zijn wij het 'slachtoffer', en is het daarom denk ik moeilijk hét antwoord te geven. Uiteindelijk moet je een antwoord aannemen, geloven.

[ Voor 63% gewijzigd door Anoniem: 109223 op 19-10-2004 15:56 ]

[Mx. Alba]

Anoniem: 109223 schreef op 19 oktober 2004 @ 15:45:
Je hebt deels gelijk. Laat ik het dan zo uitdrukken: Leven staat tegenover dood, zoals licht tegenover donker staat. In die zin zijn ze het tegenovergestelde. Dood kan niet bestaan zonder leven, zoals donker niet bestaat zonder het licht.

Hier ben ik het niet mee eens. Donker bestaat wel degelijk zonder licht. Immers, zonder licht is er slechts donker. Zo is er zonder leven ook slechts dood.

De dood bestaat inderdaad alleen omdat er leven is, dat komt omdat de dood de overgang van leven naar dood is. De dood is zo dus het tegenovergestelde van de geboorte, maar leven is niet het tegenovergestelde van dood... Dood is immers slechts de afwezigheid van leven.

[Anoniem: 109223]

Mx. Alba schreef op 19 oktober 2004 @ 16:24:
De dood bestaat inderdaad alleen omdat er leven is, dat komt omdat de dood de overgang van leven naar dood is. De dood is zo dus het tegenovergestelde van de geboorte, maar leven is niet het tegenovergestelde van dood... Dood is immers slechts de afwezigheid van leven.

Tja, het is maar net hoe je het noemt... zwart-wit, actief-non-actief, licht-donker, leven-dood. Zoals iets niet zwart èn wit tegelijk kan zijn, en zoals het niet licht èn donker tegelijk kan zijn, zo kan er ook niet iets levend èn dood zijn. Ik zie nog steeds een duidelijke tegenstelling.

Misschien hebben we het over verschillende dingen: het begrip 'dood' definieer ik als een toestand. De overgang van leven naar dood definieer ik als 'sterven', of 'doodgaan'.

[Lamborghini]

Anoniem: 109223 schreef op 19 oktober 2004 @ 15:45:
Je hebt deels gelijk. Laat ik het dan zo uitdrukken: Leven staat tegenover dood, zoals licht tegenover donker staat. In die zin zijn ze het tegenovergestelde. Dood kan niet bestaan zonder leven, zoals donker niet bestaat zonder het licht.

Idd. Ik geloof/denk/weet dat er geen dood bestaat. En als ik consequent ben dan geloof ik dus ook dat er geen leven bestaat. Wat is er dan wel zou je je meteen kunnen afvragen.... vrij simpel -> ik geloof dat wat er nu is er altijd zal zijn, dus wij zijn er nu en zullen er altijd zijn, we hebben het eeuwige in ons, de dood bestaat niet evenals het leven zoals wij dat denken te kennen, wij ZIJN gewoonweg

Ik kan vanuit mijn visie/geloof/weten geen antwoordt geven op de vraag van de TS'er omdat ik van mening ben dat de dood niet bestaat, dus kan er ook geen diepere betekenis van bestaan in mijn ogen.

Een onderbouwing van deze visie van mijn kant is vrij lastig te geven. Maar het komt erop neer dat ik dus van mening ben dat wij in een illusie leven dat de dood bestaat.

[ Voor 3% gewijzigd door Lamborghini op 19-10-2004 17:32 ]

[KroontjesPen]

Anoniem: 115856 schreef op 18 oktober 2004 @ 23:38:
Overal zie je discussies over de diepere betekenis van het leven, wat het nut en het doel van leven is. Maar leven heeft een tegenhanger ... de dood.

Wat is nu eigenlijk de betekenis van dood, zou het niet handiger zijn wezens het eeuwige leven te schenken. Mensen met veel kennis overlijden, die mensen hebben bepaalde gedachten gangen waardoor ze die kennis hebben vergaard, en uiteindelijk gaat alles dood.

Wat is dan de betekenis van de dood, om overal een punt achter te zetten, of om een hoger doel te bereiken (met verwijzingen naar verlichting en dat soort zaken).

De dood geeft het leven zijn bevestiging want die eeuwige 'wezens' zijn/is er.
Het is het deel wat het stoffelijk lichaam als tijdelijk vervoermiddel neemt, de Geest wat een deel van God is.

Zal nu niet verder er op in gaan omdat ik dat al in andere draadjes heb gedaan.

[MSalters]

Eencelligen gaan niet altijd dood. Ze splitsen, dus afgezien van mutaties is elk eencellig wezen een directe afstemming van de eerste eencellige. Het is dus niet nodig. Voor complexe meercelligen is er "blijkbaar" een evolutionair voordeel om eens in de zoveel jaar de hele kolonie netjes opnieuw op te bouwen, vanuit de originele genen. Het voordeel is dat je dan niet miljoenen sets van complexe genen correct hoeft te houden, maar alleen maar de kleine sets die aan het nageslacht worden doorgegeven.

[Anoniem: 97693]

De reden voor de dood is dat we niet voor eeuwig in zonde zouden leven.

Mensen verhongeren niet eeuwig, mensen zijn niet eeuwig ziek, mensen worden niet eeuwig in elkaar geslagen, mensen worden niet voor eeuwig verkracht, mensen zijn niet eeuwig blind. Iedereen kan denk ik wel een lijst verzinnen wat niet goed is voor de eeuwigheid.

En er zijn wel degelijk mensen die voor eeuwig leven, ook al sterven ze nu. Want God zal iedereen uit de dood doen opstaan. De rechtvaardigen tot eeuwig leven en de onrechtvaardige tot eeuwige spijt.

Jezus, de zoon van God (verwekt door God in de maagd Maria), stief voor onze zonden zodat wij door geloof in hem en bekering van zonden gerechtvaardigd konden worden. Want Jezus is niet naar de aarde gekomen om ons te oordelen, maar om ons te redden. Keer je dus af van je zonden en geloof, zodat ook jij eeuwig leven mag krijgen zonder ervoor te werken.

God geeft alles voor niets, of heb jij wel eens een rekening gehad waarmee je voor de zon moest betalen? Bovendien, waar kan een mens God mee betalen? Is niet alles door God gemaakt en dus zijn eigendom? Ook jij bent eigendom van God, en hij wil niet dat je verloren gaat. Maar niet iedereen wil gered worden.

[Lamborghini]

Anoniem: 97693 schreef op 19 oktober 2004 @ 23:44:
Ook jij bent eigendom van God, en hij wil niet dat je verloren gaat. Maar niet iedereen wil gered worden.

Kan je het ze kwalijk nemen..?

[Lamborghini]

...foutje...

[ Voor 96% gewijzigd door Lamborghini op 22-10-2004 12:28 ]

[Anoniem: 97693]

Lamborghini schreef op 20 oktober 2004 @ 00:13:
[...]
Kan je het ze kwalijk nemen?

hoe bedoel je dat?

[DinX]

Anoniem: 97693 schreef op 19 oktober 2004 @ 23:44:
God geeft alles voor niets, of heb jij wel eens een rekening gehad waarmee je voor de zon moest betalen? Bovendien, waar kan een mens God mee betalen? Is niet alles door God gemaakt en dus zijn eigendom? Ook jij bent eigendom van God, en hij wil niet dat je verloren gaat. Maar niet iedereen wil gered worden.

Ik ben niemands eigendom ... punt uit. Niet van "een" god of van iemand anders.

Voor mij zit er niks achter de dood. Je bent gewoon "op".
Wanneer je ouder wordt kunnen je cellen minder snel en minder goed delen en dan komen de gebruikelijke mankementen.

Je bent ontstaan doordat er toevallig 2 cellen samen gingen die dan lekker zijn gaan delen. Die deling stopt aan het einde van je leven (bij natuurlijke dood) en dan is je pijp gewoon uit.
Erg eenvoudige cyclus: niks -> leven -> dood (niks is niet helemaal niks, zijn 2 celletjes).

Als je het groter gaat bekijken kom je dan weer bij Osiris z'n standpunt terecht. De mens moet nu eenmaal doodgaan na een tijd als je naar evolutionair vlak kijkt. Zouden we eeuwig leven hebben dan had elke mens nu een vierkante meter om op te staan ofzo, niet genoeg eten,...
Zonder dood ook geen echte evolutie volgens mij. Of toch zeker niet zo snel.

Leven: zorgen voor de instandhouding van de soort, dus voortplanten. En ook wel doel je zelf aan dat leven zou willen geven.
Dood: plaatsmaken voor de volgende generatie die eventueel "verbeterd" is

[ Voor 4% gewijzigd door DinX op 20-10-2004 00:25 ]

[Anoniem: 125824]

De dood heeft voor mij persoonlijk wel een grote betekenis, vooral omdat ik er iemand dierbaar aan verloren ben.
omdat ik, toen ik de kans had, te bang was om nog te zeggen tegen die persoon wat ik moest zeggen hou ik vast aan mijn geloof dat er een hemel is. Hij zit daar op mij te wachten zodat ik alsnog kan vertellen wat ik toen niet durfde.

Maar toch denk ik dat je ziel ook door gaat na je dood, niet meteen zoals de reincarnatie theorie zegt, maar na een tijdje, als je weer zin hebt om terug te keren naar de aarde, dan wordt jouw ziel opnieuw in een lichaam geschonken. Je mag de hele reis opnieuw maken...

De dood is dus een soort rustplaats tussen de levens door, je lichaam vergaat, je ziel gaat door

[Glenfiddich]

Maar mijn vraag is dan: als de ziel doorgaat, wat hebben we daar feitelijk aan? je herinnert je immers niks meer van je vorige leven. Tenminste, ik herinner mij niets van een vorig leven.

[KroontjesPen]

Normaal herinner je tijdens het leven niets van vorige levens. Na het loslaten van je stoffelijk lichaam en de bewuste terug keer in de geestelijke sfeer kan je wel weer alles herinneren van al je levens.
Je komt er dan achter of je het doel hebt bereikt wat je wilde ervaren in het laatste leven.
Zo niet dan kan je gaan werken aan de terug keer in een, ander, leven met een nieuw stoffelijk lichaam.
Het niet weten tijdens het leven is noodzakelijk om de ervaring een ervaring te laten zijn en niet een weten vooraf.

[Xymox]

Als er meer doden vallen dan er levenden bij komen, waar blijven die ongereincarneerde zielen dan ?

Waar kwamen de eerste zielen vandaan toen er nog niet zoveel levenden waren ?

Gaat de ziel van mijn kat ook ergens naartoe ?

Sorry, maar ik vind het allemaal geleuter. Men wil graag dat er meer is na het leven en daarom worden er allemaal ongefundeerde uitspraken gedaan.

Is het niet handiger als je toch bezig bent met iets veel mooiers te verzinnen ?
Zoals : We denken wel dat we leven, maar wij zijn slechts dromen van de doden.
Of : Het leven is de tussenfase tussen de dood-periodes. Tijdens je dood leef je echt, tijdens je leven ben je dood.

verzin maar wat, niemand kan aantonen dat het niet zo is !

[merlin_33]

Zomaar een gedichtje,


Ik besta, straks niet meer.
Mijn lichaam valt uit een.
Eens was ik een wolk van stof, nu, val ik neer.
Lichaam en ego was eens een.
Ik was eens ego, nu ben ik meer.
Ik was ego, heel alleen.
Wij weten niet of ik nog wederkeer.

Ik ben berooft van ik, alleen, wij weten dat niet meer.

[ Voor 12% gewijzigd door merlin_33 op 21-10-2004 13:54 ]

[metamarty]

Ik heb sterk het gevoel dat we met z'n allen veel te serieus zijn over het leven. Niet dat dat erg veel anders kan, omdat dat alles is wat we hebben. Ik vergelijk het leven en de dood altijd met het wel of niet gealloceerd zijn van geheugen in je computer. Niet dat dat hetzelfde is, maar ik stel ze gelijk aan elkaar. Wat dan ook het doel is, wij kunnen niet buiten ons universum kijken, zoals een stuk geheugen niet weet waarom het gealloceerd is en ook het totaal niet kan overzien. Na de dood vervallen de atomen weer om hergebruikt te worden.

Ik denk ook niet dat wij belangrijk zijn op zich. Mogelijk dat ons bestaan een reden heeft (als onderzoek? als speelgoed?) maar wij als individuen zullen daar ook nooit achter komen.

Wat ook zeer vaak achterwegen gelaten wordt door gelovigen is dat de dood (het niet in leven zijn van een persoon) een onderdeel is van dit universum: Het kan namelijk uitgedrukt worden als een tijdsperiode en tijd is samen met dimensie geschapen met dit universum (relativiteitstheorie van Einstein). Het is dus volgens mij niet mogelijk dat de "ziel" van een persoon na de dood voort zou leven buiten ons universum (buiten de natuurwetten van ons universum).

[Anoniem: 61994]

Xymox schreef op 21 oktober 2004 @ 13:16:
Als er meer doden vallen dan er levenden bij komen, waar blijven die ongereincarneerde zielen dan ?

Als een dynamo geen lampje heeft om z'n energy aan kwijt te kunnen, waar blijft dan de energy.. (oeps verkeerde thread)

Waar kwamen de eerste zielen vandaan toen er nog niet zoveel levenden waren ?

Als ik toch bezig ben: Waar komt de energy vandaan die je genereerd met een dynamo.. niet uit niets.

Gaat de ziel van mijn kat ook ergens naartoe

Why not? Een betere vraag is: Waar gaat de ziel van een amoebe naartoe, of heeft deze geen ziel?

Sorry, maar ik vind het allemaal geleuter. Men wil graag dat er meer is na het leven en daarom worden er allemaal ongefundeerde uitspraken gedaan.

En terecht dat het geleuter is, anders was de discussie ook zinloos. Het heeft meer te maken met geloof, en niet met zekerheid. (voor mij dan)
Stel dat er een hogere macht bestaat, dan kan deze het je niet kwalijk nemen dat je er niet in gelooft. Als deze macht ook nog eens pure liefde is, dan zal deze dat ook niet doen. Het enige wat je kunt doen is volgens je eigen inzicht zo goed mogelijk proberen te leven, correcties krijg je wel uit de omgeving. Persoonlijk geeft het idee van een cyclische leven me meer vrede, moed en zingeving dan het idee van rechtlijnigheid en eindigheid. Uiteindelijk is het ook weer zo: als er niets volgt op de dood dan weet je daar toch niets van, en maakt het niet uit wat je hebt gedacht. Maar als leven prettiger wordt door iets te geloven, dan is het ook prettiger doodgaan. Want dat het leven ophoudt (zoals we dat nu kennen) dat is een feit.

Is het niet handiger als je toch bezig bent met iets veel mooiers te verzinnen ?
Zoals : We denken wel dat we leven, maar wij zijn slechts dromen van de doden.
Of : Het leven is de tussenfase tussen de dood-periodes. Tijdens je dood leef je echt, tijdens je leven ben je dood.
verzin maar wat, niemand kan aantonen dat het niet zo is !

Inderdaad, helemaal mee eens.

metamarty schreef op 21 oktober 2004 @ 14:39:Wat dan ook het doel is, wij kunnen niet buiten ons universum kijken, zoals een stuk geheugen niet weet waarom het gealloceerd is en ook het totaal niet kan overzien. Na de dood vervallen de atomen weer om hergebruikt te worden.

En het gealloceerde geheugen, heeft zijn doel gedient. En het resultaat van de reden waarom het was gealloceerd zit nu ergens anders.
De vraag is nu wel, zit dat resultaat in een ander stuk geheugen, op Flop, de HD, op CD, DVD, printer, beeldscherm, of in het geheugen van diegene die naar het scherm/printout kijkt.

Ik denk ook niet dat wij belangrijk zijn op zich. Mogelijk dat ons bestaan een reden heeft (als onderzoek? als speelgoed?) maar wij als individuen zullen daar ook nooit achter komen.

Idd geen idee, maar wij zijn wel belangrijk voor onszelf, daarom nemen we het leven ook serieus. Eigenlijk is iedereen ook egocentrisch. Je kunt niet anders, tenzij je jezelf wijsmaakt dat dit niet zo is; maar dat is een egocentrische beslissing.

Wat ook zeer vaak achterwegen gelaten wordt door gelovigen is dat de dood (het niet in leven zijn van een persoon) een onderdeel is van dit universum: Het kan namelijk uitgedrukt worden als een tijdsperiode en tijd is samen met dimensie geschapen met dit universum (relativiteitstheorie van Einstein).

Een verzameling atomen die een lichaam vormt, heeft zich te houden aan de regels van zijn omgeving.
Als je het toch hebt over 'gealloceerd geheugen': Een schaak programma functioneerd enkel maar in zijn geprogrammeerde kaders. Wat gebeurd er als een pion aan de overkant komt en wil promoveren naar koningin, terwijl er maar twee koningingen op het bord mogen zijn. (foutje van de programmeur). Het proggie zal dit weigeren of in het ergste geval hangen. Het zal nooit (zonder extended A.I)bedenken dat het een omgekeerde toren kan gebruiken (mits deze niet op het bord staat). Dat doet een intelligent mens: het probeerd buiten de kaders te denken. En of we buiten het universum kunnen komen, dat zien we na het overlijden wel/of niet. iig kunnen we(of sommigen) er wel een voorstelling bij maken.

Het is dus volgens mij niet mogelijk dat de "ziel" van een persoon na de dood voort zou leven buiten ons universum (buiten de natuurwetten van ons universum).

Een ziel is onstoffelijk en het universum is stoffelijk, en hierbij zie ik bijvoorbeeld fotonen dan ook als een stoffelijk fenomeen.

[ Voor 42% gewijzigd door Anoniem: 61994 op 21-10-2004 15:13 ]

[merlin_33]

@ metamarty

Buiten het universum? buiten alles?

Is tijd niet iets dat een periode beschrijft. Kennen we niet maar een aantal periodes met een begin en een eind. Wanneer was het absolute beginpunt en wanneer is het absolute einde. Is er in oneindigheid niet een oneindig aantal mogelijkheden?

Wanneer ik droom gelden er geen natuurwetten.

[metamarty]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 15:06:
@ metamarty

Buiten het universum? buiten alles?

Is tijd niet iets dat een periode beschrijft. Kennen we niet maar een aantal periodes met een begin en een eind. Wanneer was het absolute beginpunt en wanneer is het absolute einde. Is er in oneindigheid niet een oneindig aantal mogelijkheden?

Wanneer ik droom gelden er geen natuurwetten.

Buiten het universum == buiten alles (alles wat wij zien). Zie het als dat je The Sims speelt en jouw sim nooit zal kunnen begrijpen wat er buiten zijn universum (het programma the sims) is. Hij zal nooit met jouw meedenken over de inrichting van jouw woonkamer, omdat dit buiten zijn universum valt. Tijd is inderdaad iets dat een periode beschrijft, maar tijd is geschapen samen met dimensie en massa bij de Big Bang. Tijd kan versnelt worden door energiekrommingen. "God" is dus niet onderhevig aan tijd en moet das alles van het begin tot het eind kunnen zien in 1 oogopslag. Oneindigheid en eindigheid is ook iets wat in ons universum geschapen is, wij weten niet wat er buiten ons universum is, het is hoogstwaarschijnlijk niet te beschrijven in grootheden als massa en dimensie.

Gelovigen nemen over het algemeen aan dat het leven na de dood buiten ons universum zal zijn. Alles is daar perfect, dus moet er gerommeld worden met een aantal natuurwetten: Zolang er zwaartekracht is, kun je vallen en pijn hebben. Het is dus waarschijnlijk dat een leven na de dood compleet andere grootheden hanteerd en niet meer te beschrijven is met onze zaken zoals massa en energie.

[ Voor 15% gewijzigd door metamarty op 21-10-2004 15:16 ]

[Anoniem: 61994]

metamarty schreef op 21 oktober 2004 @ 15:14:
Gelovigen nemen over het algemeen aan dat het leven na de dood buiten ons universum zal zijn. Alles is daar perfect...

Als het leven na de dood perfect is, dan is reincarnatie nutteloos/zinloos.
Als het leven na de dood perfect is, dan is het leven een toelatingstest (goed/kwaad)
Als het leven een test is tussen goed en kwaad, dan kan er geen god bestaan die liefde is.
Deze redeneringen maken me depressief, en dus geloof ik in een continue leerproces door verscheidene levens heen. Dat maakt mijn leven en mijn dood zinvol.

[metamarty]

Anoniem: 61994 schreef op 21 oktober 2004 @ 15:27:
[...]

Als het leven na de dood perfect is, dan is reincarnatie nutteloos/zinloos.
Als het leven na de dood perfect is, dan is het leven een toelatingstest (goed/kwaad)
Als het leven een test is tussen goed en kwaad, dan kan er geen god bestaan die liefde is.
Deze redeneringen maken me depressief, en dus geloof ik in een continue leerproces door verscheidene levens heen. Dat maakt mijn leven en mijn dood zinvol.

Ik geloof niet dat het leven zinvol is, en als ik de religieuze kijk op het leven wil begrijpen dan loop ik ook steeds tegen allerlij dingen aan die niet kloppen.

[merlin_33]

Zoals ik zei: Wanneer ik droom gelden er geen natuurwetten.
Wanneer ik wakker ben sta ik in ons universum.
Wanneer wij nieuwe wetenschap verwerven valt deze wetenschap in ons vernieuwde universum. Dit universum kan dus oneindig groter worden.

Tijd is naar mijn smaak iets dat wij als denkers toekennen. Onze hele taal is doorspekt met tijdsbegrippen. Tijd is niet eindig. Wanneer iets ophoudt te bestaan is dit altijd zoveel tijd geleden tot in het oneindige.

De wereld stopt niet als de klok 12 uur slaat. Als Tijd een cyclus is die immer rondgaat zijn een begin en een eindtijd in contradictie met het begrip tijd.

[Anoniem: 61994]

metamarty schreef op 21 oktober 2004 @ 15:32:
Ik geloof niet dat het leven zinvol is, en als ik de religieuze kijk op het leven wil begrijpen dan loop ik ook steeds tegen allerlij dingen aan die niet kloppen.

Wat ik in mn eerste bericht alk zei:

Anoniem: 61994 schreef op 19 oktober 2004 @ 13:52:
Beter is om te zeggen: Het leven -op zichzelf- is zinloos.
En daarom is de dood -an sich- ook zinloos.

Alles krijgt pas een betekenis, als je daarvoor kiest. En daar zit de kracht en het leerproces ook in verscholen.

Een geloof is niet meer dan een mening, een richlijn die je kiest. Dat het niet altijd logisch is maakt niet uit, als het maar voor je werkt en goed voelt.
Een (religieuze) ervaring van iets, hoeft niet perse wetenschappelijk onderbouwd te worden, als het al kan.

[Hendal.]

Anoniem: 115856 schreef op 18 oktober 2004 @ 23:38:
Overal zie je discussies over de diepere betekenis van het leven, wat het nut en het doel van leven is. Maar leven heeft een tegenhanger ... de dood.

Wat is nu eigenlijk de betekenis van dood, zou het niet handiger zijn wezens het eeuwige leven te schenken. Mensen met veel kennis overlijden, die mensen hebben bepaalde gedachten gangen waardoor ze die kennis hebben vergaard, en uiteindelijk gaat alles dood.

Wat is dan de betekenis van de dood, om overal een punt achter te zetten, of om een hoger doel te bereiken (met verwijzingen naar verlichting en dat soort zaken).

Leuk dat je aangeeft dat het beter zou zijn om mensen met veel kennis eeuwig te laten leven maar hoe zijn die mensen hier gekomen? Doordat er dus genen met mutaties zijn doorgegeven en dat betekent dat de 'oudere genen' verdwijnen moeten.

Andere nadeel van iemand met veel kennis is dat kennis relatief is, vroeger moest je weten hoe je gewassen moest verbouwen en oogsten. Die kennis is nu niet relevant meer(alleen voor de boeren onder ons dan ).

Als eeuwig leven zou ontstaan kan dat alleen maar blijven als voortplanting dan stopt. Nadeel hiervan is dat 'het eeuwige organisme' alleen aangepast is op de situatie van dat het ontstaan is, alleen veranderd die situatie met als mogelijk gevolg dat 'het eeuwige organisme' niet de middelen heeft om zich daaraan aan te passen en dus uit zal sterven(paradox want dit is een eeuwig organisme ).

Daarom zal de manier waarop leven en dood nu werkt vlg. mij niet veranderen.

[metamarty]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 15:37:
Zoals ik zei: Wanneer ik droom gelden er geen natuurwetten.
Wanneer ik wakker ben sta ik in ons universum.
Wanneer wij nieuwe wetenschap verwerven valt deze wetenschap in ons vernieuwde universum. Dit universum kan dus oneindig groter worden.

Tijd is naar mijn smaak iets dat wij als denkers toekennen. Onze hele taal is doorspekt met tijdsbegrippen. Tijd is niet eindig. Wanneer iets ophoudt te bestaan is dit altijd zoveel tijd geleden tot in het oneindige.

De wereld stopt niet als de klok 12 uur slaat. Als Tijd een cyclus is die immer rondgaat zijn een begin en een eindtijd in contradictie met het begrip tijd.

Wanneer je droomt ben je nog steeds in ons universum. Je zit alleen tijdelijk in je eigen kopie waar je wat aanpassingen in hebt gemaakt, net zoals wanneer je naar een film kijkt waar mensen in vliegen of wanneer je een computer spel speelt. Ons universum staat vast en er verandert niks aan. Het universum is de verzamelijk van regels en definities die onze leefomgeving bepalen. Onze natuurwetten zijn alleen pogingen om te omschrijven wat wij waarnemen. Als deze wetten verfijnder worden, dan wordt het universum op zich niet groter, ons beeld ervan wordt alleen beter. Tijd zie ik als een wetenschappelijk iets. Het is een meetbaar begrip. De tijd loopt ook niet overal even snel, en reageert dus duidelijk op massa en andere vormen van energie. Daaruit concludeer ik dat tijd geschapen is met dit universum en er buiten niet hoeft voor te komen.

[Anoniem: 59235]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 15:37:
Tijd is naar mijn smaak iets dat wij als denkers toekennen.

Toekennen waaraan?

[merlin_33]

Sorry metamarty,

Je bent aan het beperken. Het universum in ons hoofd heeft geen wetenschappelijke beperkingen. Instinct , voorgevoel en emoties spelen ook een hele grote rol buiten het slechts vormen van beelden. In een droom creeer je je eigen universum maar heb je geen controle.

In het kader van de TS vind ik dit een intressant gegeven.
Het tibetaans dodenboek linkt onze droomwereld met het hiernamaals.
Dit boek was een grote inspiratie bron voor Jung zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tibetaans_Dodenboek

[merlin_33]

Anoniem: 59235 schreef op 21 oktober 2004 @ 16:09:
[...]

Toekennen waaraan?

Als meetinstrument. begin en eindtijd van een periode

Als in deze treath bij mijn message: Is God verzonnen?

[ Voor 21% gewijzigd door merlin_33 op 21-10-2004 16:35 ]

[metamarty]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 16:21:
Sorry metamarty,

Je bent aan het beperken. Het universum in ons hoofd heeft geen wetenschappelijke beperkingen. Instinct , voorgevoel en emoties spelen ook een hele grote rol buiten het slechts vormen van beelden. In een droom creeer je je eigen universum maar heb je geen controle.

In het kader van de TS vind ik dit een intressant gegeven.
Het tibetaans dodenboek linkt onze droomwereld met het hiernamaals.
Dit boek was een grote inspiratie bron voor Jung zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tibetaans_Dodenboek

Ik denk dat we een verschillend beeld hebben van het begrip universum. Ik zie ons universum als het resultaat van de Big Bang. Alles wat toen geschapen is is ons universum. Alle subuniversums die je kunt scheppen in boeken en fantasieen en films e.d. maken weer onderdeel uit van ons eigen universum, omdat je ze niet daarbuiten kan tillen. Ik geloof ook niet dat de "dromenwereld" echt contact kan maken met een ander universum. Overigens vind ik Boeddhistische ideeen wel erg mooi. Ik bestudeer momenteel dan ook de levensideeen van het boeddhisme. Ik kan me niet zo vinden in de reincarnatie zaken,

[Anoniem: 59235]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 16:32:
Als meetinstrument. begin en eindtijd van een periode

Maar een periode is een stukje tijd. Je zegt dus eigenlijk:

"Tijd is naar mijn smaak iets dat wij als denkers toekennen aan een stuk tijd"

Goh.

Denk niet dat omdat de vraag simpel is, het antwoord dat ook is.

[merlin_33]

Goh je hebt de moeite genomen de link te lezen.
Dus niet.

Denk niet dat als je iets invult je ook gelijk hebt. Dat is simpelheid.

[redyak]

De dood is een eindpunt van het project leven.
Zodat iedereen weet dat je "iets" kan/moet doen om dit punt te bereiken.

De een dood zonder zorgen, de ander met veel.

WEat ik eigenlijk zeggen wil. Je weet pas wat je moet doen in het (je) leven als je weet dat het ophoud.

Zeg nou zelf als je niet zou doodgaan hoe moet je dan leven.
Je hoeft geen prioriteiten te stellen je kan immers alles doen.
Als je alles kan gaan doen, waar moet je dan beginnen?

Volgens mij worden we dan net zoals dieren, die weten niet dat ze doodgaan dus de heledag zijn aan het eten en slapen.

Er moet een eind zijn om bij het begin te kunnen beginnen!

[merlin_33]

metamarty schreef op 21 oktober 2004 @ 16:40:
[...]


Ik denk dat we een verschillend beeld hebben van het begrip universum. Ik zie ons universum als het resultaat van de Big Bang. Alles wat toen geschapen is is ons universum. Alle subuniversums die je kunt scheppen in boeken en fantasieen en films e.d. maken weer onderdeel uit van ons eigen universum, omdat je ze niet daarbuiten kan tillen. Ik geloof ook niet dat de "dromenwereld" echt contact kan maken met een ander universum. Overigens vind ik Boeddhistische ideeen wel erg mooi. Ik bestudeer momenteel dan ook de levensideeen van het boeddhisme. Ik kan me niet zo vinden in de reincarnatie zaken,

Ik geloof niet in een ander universum maar in een oneindig universum waarvan ons beeld beperkt is tot wat wij nu kennen en beperkt wordt door de dimensies die wij bewust waarnemen.

Ik deel je interesse van het boeddhisme en kan mij ook niet zo in reïncarnatie vinden
Ik vind Daoisme wat interessanter betreffende de filosofie ervan.

[Anoniem: 59235]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 15:37:
Zoals ik zei: Wanneer ik droom gelden er geen natuurwetten.

Natuurlijk wel. De `wetten' van je droom zijn niet de wetten van de natuur. Maar de natuurwetten gelden nog steeds; in de natuur.

Wanneer ik wakker ben sta ik in ons universum.

Als je staat, sta je in ons universum. Met waken heeft dat betrekkelijk weinig te maken. Indianen schijnen staand te kunnen slapen.

Wanneer wij nieuwe wetenschap verwerven valt deze wetenschap in ons vernieuwde universum. Dit universum kan dus oneindig groter worden.

Wat betekent dit. Je verbindt het groter worden van het universum met het uitbreiden van wetenschappelijke kennis? Dat lijkt me onzin. Maar als je dit wilt volhouden mag je uitleggen hoe psychologische, sociologische processen (zoals het uitbreiden van de wetenschap) invloed hebben op de grootte van het universum. Dat zou best kunnen hoor, je moet alleen een beetje rommelen met wat je vindt dat "het universum" is.

Onze hele taal is doorspekt met tijdsbegrippen. Tijd is niet eindig.

Het leuke van het schrijven van een stukje dat langer is dan één zin, is dat de zinnen iets met elkaar te maken moeten hebben. Ik dacht, ik zeg het maar even, je leek het niet te weten.

Wanneer iets ophoudt te bestaan is dit altijd zoveel tijd geleden tot in het oneindige.

Stel je voor, mijn kat ging gisteren dood en hield toen op te bestaan. Stel, dat als iets dood gaat, iets ophoudt te bestaan, vul anders maar iets in waarvan je wel denkt dat het kan ophouden. Nou, hoeveel `tijd geleden tot in het oneindige' is het dan dat mijn kat ophield te bestaan? WAT in 's HEMELSNAAM betekent "tijd geleden tot in het oneindige"?

De wereld stopt niet als de klok 12 uur slaat.

Oh dat dacht ik. Silly me. (Dit is sarcasme.)

Als Tijd een cyclus is die immer rondgaat zijn een begin en een eindtijd in contradictie met het begrip tijd.

Woohoo!

Goh je hebt de moeite genomen de link te lezen.

So sorry, link maar direct naar je post, ik ga niet door 17 pagina's troep heen zoeken.

Denk niet dat als je iets invult je ook gelijk hebt. Dat is simpelheid.

Ik weet helemaal niet of ik gelijk heb. Ik gebruikte alleen maar JOUW woorden.

Let op, ik...gebruikte...de...woorden...die...jij...gebruikt...hebt...

Hoe kan ik het duidelijker maken? Jij zegt dat "tijd iets is wat wij als denkers toekennen". Ik vraag waaraan we dat dan toekennen. Jij zegt: "aan een periode". Ik zeg: "Nou dan zeg je dat tijd iets is wat wij als denkers aan een periode toekennen". Maar een periode is een stuk tijd. Of bedoelde je een ander soort periode?

Of misschien vind je het alleen maar heel vervelend als ik vraag wat je eigenlijk bedoelt omdat je dat zelf ook niet weet.

[merlin_33]

Anoniem: 59235 schreef op 21 oktober 2004 @ 17:19:
[...]

Natuurlijk wel. De `wetten' van je droom zijn niet de wetten van de natuur. Maar de natuurwetten gelden nog steeds; in de natuur.

[...]

Als je staat, sta je in ons universum. Met waken heeft dat betrekkelijk weinig te maken. Indianen schijnen staand te kunnen slapen.

[...]

Wat betekent dit. Je verbindt het groter worden van het universum met het uitbreiden van wetenschappelijke kennis? Dat lijkt me onzin. Maar als je dit wilt volhouden mag je uitleggen hoe psychologische, sociologische processen (zoals het uitbreiden van de wetenschap) invloed hebben op de grootte van het universum. Dat zou best kunnen hoor, je moet alleen een beetje rommelen met wat je vindt dat "het universum" is.

[...]

Het leuke van het schrijven van een stukje dat langer is dan één zin, is dat de zinnen iets met elkaar te maken moeten hebben. Ik dacht, ik zeg het maar even, je leek het niet te weten.

[...]

Stel je voor, mijn kat ging gisteren dood en hield toen op te bestaan. Stel, dat als iets dood gaat, iets ophoudt te bestaan, vul anders maar iets in waarvan je wel denkt dat het kan ophouden. Nou, hoeveel `tijd geleden tot in het oneindige' is het dan dat mijn kat ophield te bestaan? WAT in 's HEMELSNAAM betekent "tijd geleden tot in het oneindige"?

[...]

Oh dat dacht ik. Silly me. (Dit is sarcasme.)

[...]

Woohoo!

[...]

So sorry, link maar direct naar je post, ik ga niet door 17 pagina's troep heen zoeken.

[...]

Ik weet helemaal niet of ik gelijk heb. Ik gebruikte alleen maar JOUW woorden.

Let op, ik...gebruikte...de...woorden...die...jij...gebruikt...hebt...

Hoe kan ik het duidelijker maken? Jij zegt dat "tijd iets is wat wij als denkers toekennen". Ik vraag waaraan we dat dan toekennen. Jij zegt: "aan een periode". Ik zeg: "Nou dan zeg je dat tijd iets is wat wij als denkers aan een periode toekennen". Maar een periode is een stuk tijd. Of bedoelde je een ander soort periode?

Of misschien vind je het alleen maar heel vervelend als ik vraag wat je eigenlijk bedoelt omdat je dat zelf ook niet weet.

Aai over je bol

Je weet niet wat ik bedoel omdat je de moeite niet neemt. Je wilt graag jouw ego boven die van mij stellen. Ga gerust je gang.

Als je mijn woorden gebruikt, misbruik ze dan niet.
Je laat de eerste zin weg.

de link verwijst naar een treath waar mijn post boven aan staat. Of wees creatief en kijk op mijn profiel wat ik gepost heb.

Als jij het nodig vind om woorden te neuken wat bewijs je daarmee?
het lijkt me niet dat je wat aan de TS toevoegd.

Hier dan maar het stukje text waar je niet naar wil zoeken:


Aan TS en iedereen,

Geloof of wetenschap hebben beiden een startpunt. Wat was er voor god of voor de big bang?
Niets? Wat is niets dan? Niemand kan dat beschrijven. Wanneer ik van niets iets maak ben ik een magiër. Was ik een magiër zou ik ten opzichte van de mens een hogere macht zijn.

Als er niet “niets” kan zijn is er altijd iets. Als er van niets iets gemaakt kan worden is er altijd een hogere macht dus was er toch iets.

Is het niet zo dat wij in ons denken beperkt worden door er van uit te gaan dat er een begin en een eind is. Neem een bolvorm zet er een potlood op en trek een streep totdat je weer op je beginpunt uitkomt. Hoeveel keer kan je een nieuw beginpunt op die bol vinden? Als je denkt dat het aantal beginpunten eindig is besef je dan dat dit komt doordat je meeting wordt vervuild door je meetinstrument nl de potloodstreep. Maak die eens oneindig maal dunner.
Het leuke is dat het universum in zijn grootheid en de atomen in hun minuscuulheid en alles wat daartussen ligt is opgebouwd uit bolvormen.

Ons ego is het meetinstrument welke een zuivere meeting altijd in de weg staat.
Beseft ooit iemand dat ons ego alleen actief is wanneer we wakker zijn. Wanneer we slapen is dat ego opeens weg. Maar is er dan niets?

Woorden kunnen iets benaderen echter een gevoel kan allesomvattend en niet te beschrijven zijn.


Ik ben geneigd eerder in een god als metafoor voor “iets” als in een wetenschappelijk “niets” te geloven. Dat zegt mijn gevoel


Veel plezier met het vinden van verdere zinnen waarmee je stoeien.

[ Voor 32% gewijzigd door merlin_33 op 21-10-2004 17:46 ]

[Anoniem: 59235]

merlin_33 schreef op 21 oktober 2004 @ 17:39:
Je laat de eerste zin weg.

De `zin' "Als meetinstrument." bedoel je?

Ok, een meetinstrument waarvan dan?

Denk je dat tijd een meetinstrument van tijd is dan misschien?

[merlin_33]

Je vat het het nog steeds niet he.
Sorry maar ff geen inhoudelijke reply.
Ff geen zin om valkuilen die jij uitzet te omzeilen ik moet gaan werken.
Laterz

[Anoniem: 125824]

Anoniem: 61994 schreef op 21 oktober 2004 @ 15:27:
[...]

Als het leven na de dood perfect is, dan is reincarnatie nutteloos/zinloos.
Als het leven na de dood perfect is, dan is het leven een toelatingstest (goed/kwaad)
Als het leven een test is tussen goed en kwaad, dan kan er geen god bestaan die liefde is.
Deze redeneringen maken me depressief, en dus geloof ik in een continue leerproces door verscheidene levens heen. Dat maakt mijn leven en mijn dood zinvol.

ik begrijp de redenatie niet, als God liefde is, waarom zou hij dan niet kunnen oordelen of jij een test goed hebt doorstaan. Een waarom moet het leven een toelatingstest zijn?

Ook is het waar dar religies niet wetenschappelnlijk onderbouwt zijn, maar als iedereen het geloof onderuit ptobeert te schoppen met wetenschappelijke theorien, dan zal uiteindelijk iedereen zwichten, en niemand zou er nog geloven.
maar is geloof niet een vorm van hoop? hoop op een betere wereld, hoop op iets goed, na/in de dood?
als met niet kan geloven obntstaat er wanhoop, wat is beter, wanhoop of hoop op iets waar we in dit leven toch wienig tot geen bewijs voor zullen kwijgen, en dus nooit zullen weten of dat de hoop gegrond was?
ik kies voor ongegronde hoop, dan heb ik nog iets om naar uit te kijken.....

[psyBSD]

Anoniem: 115856 schreef op 18 oktober 2004 @ 23:38:
Overal zie je discussies over de diepere betekenis van het leven, wat het nut en het doel van leven is. Maar leven heeft een tegenhanger ... de dood.

Wat is nu eigenlijk de betekenis van dood, zou het niet handiger zijn wezens het eeuwige leven te schenken. Mensen met veel kennis overlijden, die mensen hebben bepaalde gedachten gangen waardoor ze die kennis hebben vergaard, en uiteindelijk gaat alles dood.

Wat is dan de betekenis van de dood, om overal een punt achter te zetten, of om een hoger doel te bereiken (met verwijzingen naar verlichting en dat soort zaken).

Okee, waarom zou de dood tegenhanger van leven zijn?

In mijn ogen kun je er niet over gaan discussieren als je het niet eens bent over de betekenis van leven.

[Anoniem: 61994]

Anoniem: 125824 schreef op 21 oktober 2004 @ 21:45:
Ik begrijp de redenatie niet, als God liefde is, waarom zou hij dan niet kunnen oordelen of jij een test goed hebt doorstaan. Een waarom moet het leven een toelatingstest zijn?

Ik bedoel te zeggen: Ik geloof niet dat ik word afgewezen wanneer ik iets fout doe (en wat is de definitie van fout), omdat ik anders de kwaliteit van a-Perfect-Afterlife naar beneden haal. Afwijzing valt niet onder mijn definitie van liefde.

Ook is het waar dat religies niet wetenschappelijk onderbouwt zijn, maar als iedereen het geloof onderuit probeert te schoppen met wetenschappelijke theorien, dan zal uiteindelijk iedereen zwichten, en niemand zou er nog geloven.

Sorry, maar dan is dat geloof ook niet echt sterk...
'Zieltjes winnen' is een slechte propaganda. Geloof komt van binnenuit, en niet van buitenaf. Geloof is trouwens wel degelijk op wetenschap gebasseerd, maar enkel de wetenschap van de eigen ervaring.

Maar is geloof niet een vorm van hoop? hoop op een betere wereld, hoop op iets goed, na/in de dood?
Als met niet kan geloven ontstaat er wanhoop, wat is beter, wanhoop of hoop op iets waar we in dit leven toch wienig tot geen bewijs voor zullen kwijgen, en dus nooit zullen weten of dat de hoop gegrond was?
ik kies voor ongegronde hoop, dan heb ik nog iets om naar uit te kijken.....

Als je mijn eerdere posts hebt gelezen, dan zei ik iets soortgelijks.

Anoniem: 61994 schreef op 19 oktober 2004 @ 13:52:
Alles krijgt pas een betekenis, als je daarvoor kiest. En daar zit de kracht en het leerproces ook in verscholen.

psyBSD schreef op 21 oktober 2004 @ 21:54:
Okee, waarom zou de dood tegenhanger van leven zijn?
In mijn ogen kun je er niet over gaan discussieren als je het niet eens bent over de betekenis van leven.

Dood is de definitie als het niet meer leeft. Is-stuk, doet-niet, kapoet, weg, foetsie.
De betekenis van het leven is idd belangrijker dan de betekenis van de dood. Maar het probleem is dat het leven op zich geen betekenis heeft. Het is enkel een tijdspannen die we zo goed en zo kwaad kunnen invullen, naar eigen believen. Dat is de eigen functie van het leven. De functie van de dood is voor nagenoeg iedereen gelijk. Door hier een betekenis aan toe te kennen, kun je ook een betekenis van het leven bepalen. Want Leven impliceerd Dood, niet andersom.

[ Voor 20% gewijzigd door Anoniem: 61994 op 22-10-2004 01:59 ]

[Lamborghini]

Anoniem: 61994 schreef op 22 oktober 2004 @ 01:48:
Dood is de definitie als het niet meer leeft. Is-stuk, doet-niet, kapoet, weg, foetsie.

Idd, maar dan kom je dus aan bij het punt waarop je moet gaan vaststellen WAT er dan niet meer leeft. Ben jij dat als persoon, je IK, of is het enkel een stukkie vlees (= je lichaam).

Oftwel wat ben je, wat is een persoon, ben je je lichaam of ben je wat anders?!

[ Voor 11% gewijzigd door Lamborghini op 22-10-2004 12:35 ]

[Xymox]

Lamborghini schreef op 22 oktober 2004 @ 12:35:
[...]
Idd, maar dan kom je dus aan bij het punt waarop je moet gaan vaststellen WAT er dan niet meer leeft. Ben jij dat als persoon, je IK, of is het enkel een stukkie vlees (= je lichaam).

Oftwel wat ben je, wat is een persoon, ben je je lichaam of ben je wat anders?!

Om daar even op verder te gaan. Je 'ik' wordt door je hersenen gecreeerd. Theoretisch zou je de hersenen uit een lichaam kunnen nemen en in een apparaat stoppen die de bloedsomloop regelt, alle prikkels simuleert. Je hersenen zullen het verschil niet merken of je in een echt lichaam zit of in het apparaat.

Zodra je hersenen niet meer voldoende functioneren of afsterft zodat je (zelf)bewustzijn verloren is gegaan, dan ben je dood.

Als mensheid heb je geen religie nodig om het eeuwige leven te krijgen. Voldoende kennis over de hersenen en toekomstige technieken kunnen daar voor zorgen.

[Anoniem: 61994]

Wij zijn iig de som van het geheel...
Dat helpt je ook niet verder, als je wilt bedenken wat dat geheel dan is.
Is het die 1 kubieke meter (even voor het gemak) die de wereld interpreteerd, of reikt het zelfs verder dan het universum, of iets daar tussen in?

Dan krijg je weer nieuwe vragen:
wat is een aura; een gedachtenspinsel, of werkelijkheid, of iets daar tussenin..
wat is een ziel; een genetischebepaald onderbewust gedachten patroon, of een deel van God, of iets daar tussen in.

Wanneer je enkel leeft in die ene kubieke meter; zitten we dan in en Matrix-achtige wereld? Hoe is het dan mogelijk dat ik voel wanneer iemand mij in de rug aanstaard, of ben ik nu zo paranoide en vertrouw ik dus mijn eigen wereld niet?

Ik voel mij in iedergeval veiliger bij de gedachte dat 'de dood' een soort zomervakantie is, en dat ik daarna kan kiezen of ik verder wil studeren/(be)-leven.

Maar iedereen heeft (gelukkig?) zijn eigen kijk op de wereld en z'n/d'r leven.
En dan rest nog 1 vraag: Is de uiteindelijke waarheid de som van dat geheel?

[Anoniem: 125824]

er zal geen echte warrheid zijn,
de vraag was, wat is de diepere betekenis van de dood, en iedereen heeft zijn eigen betkenis, dus er zal nooit een eindconclusie getrokken kunnen worden

[Anoniem: 61994]

Precies!

[Xymox]

Ik ben opzich niet bang voor de dood (om het even over een geheel andere boeg te gooien).
Waar ik wel benieuwd naar ben of je weet dat je dood gaat. Volgens sommigen die bijna-dood ervaringen hadden leek alles erg vredig, geruststellend vaak.

Ik denk dat na die laatste ogenblikken het bestaan verdwenen is. Alsof ik niet bestaan heb. Slechts zwart is reeds teveel, niets.

Geen berouw, geen terugblik, geen verantwoording en geen werk.

Mede dat laatste vind ik een geruststellende gedachte, maargoed smaken verschillen !

[Lamborghini]

Xymox schreef op 22 oktober 2004 @ 23:30:
Ik ben opzich niet bang voor de dood.

Ik zou ook geen reden kunnen bedenken om er wel bang voor te moeten zijn. Wat heeft het nou voor nut om er bang voor te zijn? Dood ga je toch, of je er nu bang voor bent of niet. En zolang je je gelukkiger voelt wanneer je zonder angst leeft lijkt het mij persoonlijk logischer om niet bang te zijn voor de dood.

[Q]

Xymox schreef op 22 oktober 2004 @ 23:30:
Ik ben opzich niet bang voor de dood (om het even over een geheel andere boeg te gooien).
Waar ik wel benieuwd naar ben of je weet dat je dood gaat. Volgens sommigen die bijna-dood ervaringen hadden leek alles erg vredig, geruststellend vaak.

Ik denk dat na die laatste ogenblikken het bestaan verdwenen is. Alsof ik niet bestaan heb. Slechts zwart is reeds teveel, niets.

Geen berouw, geen terugblik, geen verantwoording en geen werk.

Mede dat laatste vind ik een geruststellende gedachte, maargoed smaken verschillen !

Om de sfeer een beetje te verhogen wil ik opmerken dat tegenover die 'mooie&vredige' bijna-dood-ervaringen ook vele ervaringen staan die volgens de ervaringsdeskundigen 'beduidend minder mooi&vredig' waren. Dat is echter iets wat mensen niet willen horen. Zo'n verhaal over een tunnel met aan het einde wit licht doet het natuurlijk veel beter.

Het is onzinnig om de toestand van dood-zijn te vrezen. Het is echter niet onzinnig om het proces dat tot die toestand zal leiden te vrezen. Q is blij dat hij in NL leeft en er eventueel voor kan kiezen om deze 'overgang' zo 'vlekkeloos' mogelijk te laten verlopen.