Is het heelal een soort atoom voor iets veel groters?

[Anoniem: 52040]

Vaak lig ik te denken over dingen die nog niet bewezen kunnen worden. Daar kan je namelijk eindeloos over denken. Maar sommige gedachtes verdwalen na een bepaalde tijd uit mijn hoofd. Nu is er echter één gedachte die steeds terug blijft komen, omdat daar misschien een kern van waarheid in ZOU kunnen zitten:

Wij zijn als mensen op de aarde en in ons zonnestelsel iets heel kleins in ons hele sterrenstelsel. Maar is het heelal ook niet iets heel kleins voor iets nog groters. Wetenschappers zeggen dat het heelal snel uitdijt. Kan het niet zijn dat wij met ons heelal, maar een heel miniscuul stipje zijn van iets groters. Misschien wel iets beweegbaars. Een nog groter wezen. Dat wij als heelal een hele kleine taak verzorgen in een ontzettend groot gestalte. Dat gestalte weet ik niet te beschrijven. Dat kan vanalles zijn. Misschien wel in een dierenvorm of een mensenvorm. Of al iets, waar wij nog niet eens bij zijn met onze evolutie.

Dit is allemaal voor te stellen door te kijken naar de bouw van een gewoon menselijk lichaam. Wij bestaan ook uit cellen en uit stoffen. Misschien zit er in ons lichaam ook wel wat kleiners. Maar daar is de wetenschap nu hard meebezig om daar het tegendeel van te bewijzen.

Maar het idee dat wij iets heel kleins, een soort atoom, van iets heel groots zijn, kan natuurlijk waar zijn.
-Hebben jullie hier ook wel eens over nagedacht? (ik ken namelijk mensen die hier ook wel eens aangedacht hebben)
-Wat vinden jullie van deze theorie?

[-Skyhawk-]

Denk er wel eens over na, maar stuit vaak op de gedachte: Stel dat "alles" één atoom is voor iets groters. Wat voor nut hebben wij dan, dus op aarde?

[littledreamer]

-Skyhawk- schreef op 11 december 2003 @ 16:28:
Denk er wel eens over na, maar stuit vaak op de gedachte: Stel dat "alles" één atoom is voor iets groters. Wat voor nut hebben wij dan, dus op aarde?

Inderdaad, helaas is dat altijd de vraag waar je op uitkomt, althans ik ook altijd. De reden waarom hier zijn komen we nu in iedergeval niet achter. Het is wel leuk om hier theorieën over te bedenken, maar of we de reden ooit te weten komen... de tijd zal het leren denk ik.

[TheNameless]

Ik heb er idd ook wel eens over nagedacht. Dat kwam vooral nadat ik een film had gezien waar op het einde de camera zover uitzoomde , dat je op het eind een fantasie monster met onze wereld stond te knikkeren (ben alleen ff de titel kwijt)

Maar ik vind er wel wat in zitten. Ik geloof iig dat er meer is dan 'ons mensen'

[-Skyhawk-]

Ik heb er idd ook wel eens over nagedacht. Dat kwam vooral nadat ik een film had gezien waar op het einde de camera zover uitzoomde , dat je op het eind een fantasie monster met onze wereld stond te knikkeren (ben alleen ff de titel kwijt)

Men in Black

[TheNameless]

klopt ja. Dom, dom, dom

[Anoniem: 33810]

Ik ben het niet met je theorie eens.

Want als we naar de natuur kijken zien we dat alles een geheel is, en alle onderdelen binnen dat geheel hebben een exacte functie.

Nu, als wij een deel waren van een groter geheel, wat is onze functie binnen dat geheel dan? Ik zou me nog kunnen voorstellen dat wij een of ander virus zouden kunnen zijn binnen dat grotere geheel, maar waarom zijn er dan nog geen antistoffen op ons afgekomen om ons te vernietigen?

Maar zolang de wetenschap het (tegendeel) nog niet heeft bewezen blijft het natuurlijk allemaal gissen

[iets]

Heb ik ook wel eens over nagedacht .

Volgens mij zijn wij dan het 'virus' voor dit heelal.

[Anoniem: 52040]

-Skyhawk- schreef op 11 december 2003 @ 16:33:
[...]


Men in Black

Nooit gezien in de film, zette hem steeds te snel uit waarschijnlijk. Maar als ze met ons zouden knikkeren zouden we dat wel voelen. Maar als we nou eens in een van die gestaltes zouden zitten?

[k-oz]

-Skyhawk- schreef op 11 december 2003 @ 16:28:
Denk er wel eens over na, maar stuit vaak op de gedachte: Stel dat "alles" één atoom is voor iets groters. Wat voor nut hebben wij dan, dus op aarde?

dat is dan niet moeilijk. wij zorgen ervoor dat deze 'atoom' goed blijft functioneren cq zich verbeteren. gebeurt dit niet, zie het dan als een soort van 'ziekte' die ten deel valt aan het 'groter geheel'

[DarkX]

Is al vaak gemaakt deze gedachte, en een gedachte die natuurlijk lastig te staven is. Enige wat ik wel fftjes onderuit wil skuppen is het volgende: de gedachte ontstaat vaak na het zien van een ouderwets atoommodel, dat enigzins gevormd is als ons zonnestelsel. Moderne en meer acurate modellen zijn echter behoorlijk anders van opbouw, en daarin is de gelijkenis lang niet zo treffend.

Als je er vanuit gaat dat een atoom niet op ons zonnestelsel lijkt, heb je dan nog hetzelfde vermoeden?

[Karel V]

sT.Walker - Thursday 11 December 2003 16:22
Wij zijn als mensen op de aarde en in ons zonnestelsel iets heel kleins in ons hele sterrenstelsel. Maar is het heelal ook niet iets heel kleins voor iets nog groters. Wetenschappers zeggen dat het heelal snel uitdijt. Kan het niet zijn dat wij met ons heelal, maar een heel miniscuul stipje zijn van iets groters. Misschien wel iets beweegbaars. Een nog groter wezen. Dat wij als heelal een hele kleine taak verzorgen in een ontzettend groot gestalte. Dat gestalte weet ik niet te beschrijven. Dat kan vanalles zijn. Misschien wel in een dierenvorm of een mensenvorm. Of al iets, waar wij nog niet eens bij zijn met onze evolutie.

Atoom> voorwerp> aarde> heelal> niet te bevatten.
Als wij deel uitmaken van iets heel groots, dan ga ik me iets afvragen. Lopen er op de atomen en neutronen (zullen dan ook zonnestelsels zijn) ook weer bepaalde wezens rond? Dat kan toch haast niet als je bedenkt hoe snel neutronen en electronen rondvliegen. Je zou dan kunnen stellen: hoe groter hoe loggger, dus de tijd duurd bij groter ook veel langer, en dat wij ook weer heel snel bewegen in vergelijking met het 'iets nog groters' waar wij een miniscuul stipje van zijn.
Maar als we deze theorie geloven betekent dat dat we eigenlijk een miniscuul en aan de andere kant een heel groot onderdeel zijn van een tunnel zonder begin en zonder einde. Tunnel:
????.....wezens op neutronen, elektronen, protonen (of niet) > samen atoom (zonnestelsel) > maakt deel uit van een voorwerp> alle voorwerpen grondstoffen etc. vormen de aarde> op de aarde leven mensen> aarde maakt deel uit van het heelal (zonnestelsel) > heelal samen met alle andere heelallen vormt een voorwerp> voorwerpen grondstoffen etc. vormen.... (weet ik namenlijk niet)??????????? etc. etc.

Dit lijkt mij persoonlijk toch iets te ver gezocht. Als dit waar zou zijn kun je het bestaan van een God ook uitsluiten lijkt me. En wat blijft er dan nog over?
Toeval> toeval> toeval.
Onnuttig> onnutig> onnutig, behalve dan voor de directe omgeving.
Persoonlijk lijkt mij dat hetgeen we ontdekt hebben, incl. atomen tot eventuele verschillende zonnestelsels of heelallen wel het uiterste.

[-Skyhawk-]

dat is dan niet moeilijk. wij zorgen ervoor dat deze 'atoom' goed blijft functioneren cq zich verbeteren. gebeurt dit niet, zie het dan als een soort van 'ziekte' die ten deel valt aan het 'groter geheel'

Hoezo als wij er niet waren dan was er weinig veranderd in het universum.
En meestal is een atoom toch 1? kleinste van het kleinste? En aangezien "wij" meer zijn dan één. Mischien dat we gesamelijk een soort virus zijn. Maar goed welk nut. En wat is dan de reden dat we kunnen denken. virussen hebben geen gedachte gang. (toch?)

Was toch ook paar weken / maanden geleden dat er een man was bij kopspijkers die ook zoiets dacht? Iemand meer info daarvan?

[Anoniem: 69832]

Anoniem: 33810 schreef op 11 december 2003 @ 16:36:
Want als we naar de natuur kijken zien we dat alles een geheel is, en alle onderdelen binnen dat geheel hebben een exacte functie.

Nu, als wij een deel waren van een groter geheel, wat is onze functie binnen dat geheel dan?

Denk je dat een atoom die vraag nooit stelt soms? En wat krijgt hij dan voor antwoord?
In de interne structuur van een atoom zien we dat alles een geheel is, en alle onderdelen binnen dat geheel hebben een exacte funcite. Nu, als zo'n atoom een deel was van een groter geheel, wat zou dan de functie binnen dat geheel zijn? Het atoom dient zich dus geen illusies te maken.

Ik zou me nog kunnen voorstellen dat wij een of ander virus zouden kunnen zijn binnen dat grotere geheel, maar waarom zijn er dan nog geen antistoffen op ons afgekomen om ons te vernietigen?

Ja, en het atoom zou zich , áls het al iets zou moeten zijn in een groter geheel, nog kunnen voorstellen dat het een of andere voetbal zou zijn, maar waarom is er dan nog geen mens op afgekomen om het een trap te geven?

Ik zie niet in waarom wij, als we deel zouden zijn van zo'n groter geheel, per sé een virus zouden moeten zijn.

Met andere woorden: je probeert je eigen denkkader te projecteren op een idee dat de grenzen van dat denkkader ontstijgt en op grond van het feit dat dat een onmogelijkheid oplevert ben je het niet eens met het idee. Dat is een denkfout.

[k-oz]

Karel V schreef op 11 december 2003 @ 16:53:
Dit lijkt mij persoonlijk toch iets te ver gezocht. Als dit waar zou zijn kun je het bestaan van een God ook uitsluiten lijkt me. En wat blijft er dan nog over?
Toeval> toeval> toeval.
Onnuttig> onnutig> onnutig, behalve dan voor de directe omgeving.
Persoonlijk lijkt mij dat hetgeen we ontdekt hebben, incl. atomen tot eventuele verschillende zonnestelsels of heelallen wel het uiterste.

klassiek: omdat je het niet kan verklaren moeten we er een 'God' bij halen om het enigzins betekenis te kunnen geven.

[Anoniem: 69832]

-Skyhawk- schreef op 11 december 2003 @ 17:07:
Mischien dat we gesamelijk een soort virus zijn. Maar goed welk nut. En wat is dan de reden dat we kunnen denken. virussen hebben geen gedachte gang. (toch?)

Je uitspraak zou zin hebben als het zo zou zijn dat de mensheid als geheel een denkend wezen, een bewustzijn vormde (daar zijn wel gedachtenexperimenten over, denk aan het China van John Searle); maar nu mix je zaken die op het individuele niveau gebeuren met een vraag naar het nut van het macroniveau.
Het is hetzelfde als je afvragen waarom een mier kan lopen terwijl je het helemaal niet nodig vindt dat een mierenhoop loopt.

[ Voor 1% gewijzigd door Anoniem: 69832 op 11-12-2003 18:11 . Reden: herfraseren ]

[Anoniem: 69832]

Anoniem: 52040 schreef op 11 december 2003 @ 16:22:
Dit is allemaal voor te stellen door te kijken naar de bouw van een gewoon menselijk lichaam. Wij bestaan ook uit cellen en uit stoffen. Misschien zit er in ons lichaam ook wel wat kleiners. Maar daar is de wetenschap nu hard meebezig om daar het tegendeel van te bewijzen.

Dat is niet het doel van de wetenschap. Het doel van de wetenschap op deze terreinen is om te ontdekken hoe de zaken in elkaar zitten. Als het goed is gebeurt dat voor zover mogelijk met een open mind en niet met als uitgangspunt een bepaalde mogelijkheid te falsificeren.

Maar het idee dat wij iets heel kleins, een soort atoom, van iets heel groots zijn, kan natuurlijk waar zijn.
-Hebben jullie hier ook wel eens over nagedacht? (ik ken namelijk mensen die hier ook wel eens aangedacht hebben)
-Wat vinden jullie van deze theorie?

Ik kom hier nog op terug.

-Skyhawk- schreef op 11 december 2003 @ 16:28:
Denk er wel eens over na, maar stuit vaak op de gedachte: Stel dat "alles" één atoom is voor iets groters. Wat voor nut hebben wij dan, dus op aarde?

En wat antwoord je vervolgens op die vraag?
Bedoel je dat ons bestaan vanuit dat gezichtspunt nutteloos zou zijn? Waarom? En zou je willen dat het wel nut heeft?

ShotGun
Volgens mij zijn wij dan het 'virus' voor dit heelal
slindenau
Ik zou me nog kunnen voorstellen dat wij een of ander virus zouden kunnen zijn binnen dat grotere geheel
-Skyhawk-
Mischien dat we gesamelijk een soort virus zijn.

Waarom willen jullie 'ons' (of je daar nou de mensheid mee bedoelt of ons universum) in vredesnaam allemaal zo'n grote rol toebedelen? Een uitspraak als 'stel dat ons universum slechts een atoom is van een groter geheel' is nauwelijks te bevatten! Dit soort uitspraken zijn in het licht daarvan wel bijzonder achteloos.

Anoniem: 52040 schreef op 11 december 2003 @ 16:38:
Nooit gezien in de film, zette hem steeds te snel uit waarschijnlijk. Maar als ze met ons zouden knikkeren zouden we dat wel voelen.

Want de interne structuur in een atoom in een molecuul in een knikker voelt het ook als er geknikkerd wordt? Ik denk het niet.

DarkX schreef op 11 december 2003 @ 16:41:
Is al vaak gemaakt deze gedachte, en een gedachte die natuurlijk lastig te staven is. Enige wat ik wel fftjes onderuit wil skuppen is het volgende: de gedachte ontstaat vaak na het zien van een ouderwets atoommodel, dat enigzins gevormd is als ons zonnestelsel. Moderne en meer acurate modellen zijn echter behoorlijk anders van opbouw, en daarin is de gelijkenis lang niet zo treffend.

Goed punt. Dit in ogenschouw nemend, wordt het dus minder makkelijk om voor te stellen (en het is al zo moeilijk!), maar de mogelijkheid op zich is nog niet onderuit gehaald.

Kortom
Het is leuk om hierover na te denken, maar niet meer dan dat.
Je kunt er namelijk niks zinnigs over zeggen. Om precies te zijn, je kunt er evenveel zinnigs over zeggen als een atoom over de WCborstel waarvan dat atoom onderdeel uitmaakt.

[Anoniem: 10358]

Je kunt deze redenering in het oneindige doorvoeren. Zo zou datgene waarvan het heelal een atoom is ook weer een atoom ergens van kunnen zijn en dat zou dan ook weer ergens een atoom van kunnen zijn, enz., enz.. Er zijn volgens mij op dit moment geen aanwijzingen dat er iets buiten het heelal is (eigenlijk betekent "heelal", "alles" dus er is eigenlijk per definitie niet iets buiten het heelal). Ik denk ook dat het verouderde planeetmodel van het atoom voor velen een inspiratiebron is voor het beschouwen van het zonnestelsel en het heelal als atomen.

[heintjeput]

Ik denk dat er idd misschien wel een kern van waarheid in zou kunnen zitten.
Maar ik heb een theorie die misschien nog wel verder gaat.
Namelijk.

Wat als ik/wij nou maar een gedachte waren van iemand, die bijvoorbeeld droomt of een boek aan het schrijven is of aan het lezen is. Dat ik en de rest van de wereld/ heelal gewoon niet fysiek bestaat, maar dat alles maar een gedachte is.
Als ik zo ver ga nadenken, dan voel ik me eigenlijk niet helemaal veilig meer, want dat zou dus betekenen, dat ik niet zelf bepaal wat ik doe, en ik dus ook niet zelf bepaal dat ik dit nu aan het schrijven ben. En ik dus eigenlijk geen vrijheid heb en als wij zelfs in een boek staan, dan vind ik dat helemaal erg, want dan is van te voren al bepaald wat ik nu aan het doen ben en ik straks ga doen. (btw ik heb "de wereld van sofie" niet uit gelezen, want ik had geen zin meer in die lappen geschiedenisles)

[Anoniem: 69832]

heintjeput schreef op 12 december 2003 @ 23:34:
Wat als ik/wij nou maar een gedachte waren van iemand, die bijvoorbeeld droomt of een boek aan het schrijven is of aan het lezen is. Dat ik en de rest van de wereld/ heelal gewoon niet fysiek bestaat, maar dat alles maar een gedachte is.
Als ik zo ver ga nadenken, dan voel ik me eigenlijk niet helemaal veilig meer, want dat zou dus betekenen, dat ik niet zelf bepaal wat ik doe, en ik dus ook niet zelf bepaal dat ik dit nu aan het schrijven ben. En ik dus eigenlijk geen vrijheid heb en als wij zelfs in een boek staan, dan vind ik dat helemaal erg, want dan is van te voren al bepaald wat ik nu aan het doen ben en ik straks ga doen. (btw ik heb "de wereld van sofie" niet uit gelezen, want ik had geen zin meer in die lappen geschiedenisles)

Ik weet zeker dat je Jorge Luis Borges erg gaaf zult vinden om te lezen.

[Anoniem: 69832]

Anoniem: 10358 schreef op 12 december 2003 @ 18:25:
Je kunt deze redenering in het oneindige doorvoeren. Zo zou datgene waarvan het heelal een atoom is ook weer een atoom ergens van kunnen zijn en dat zou dan ook weer ergens een atoom van kunnen zijn, enz., enz.. Er zijn volgens mij op dit moment geen aanwijzingen dat er iets buiten het heelal is (eigenlijk betekent "heelal", "alles" dus er is eigenlijk per definitie niet iets buiten het heelal). Ik denk ook dat het verouderde planeetmodel van het atoom voor velen een inspiratiebron is voor het beschouwen van het zonnestelsel en het heelal als atomen.

Yep, zie ook wat DarkX hierboven schreef.
Maakt het feit dat we geen aanwijzingen hebben dat er iets 'buiten het heelal' is, het idee van de TS minder waarschijnlijk? Ik denk het niet.


/edit
hoeps had vorige post moeten editten, sorry

[ Voor 6% gewijzigd door Anoniem: 69832 op 13-12-2003 02:16 ]

[mrClass]

Ik heb hierover eens een leuke theorie gehoord. Die inderdaad tot op zekere hoogte op de theorie van de topicstarter toegepast zou kunnen worden.

Stel je nu eens voor dat je twee spiegels tegenover elkaar zet zodat er een oneindige spiegeling onstaat. En als je ons nou eens tussen één van die weerspiegelingen neerzet. Hierbij hoeft er dus niet een echte spiegel te bestaan, dus eigenlijk alleen maar spiegelbeelden. Zo verklaar je dat er niets bestaat. En zo verklaar je ook dat: welke kant je ook uikijkt (Quantum Mechanica of [De tegenhanger] Fysica?!) Dat je feitelijk hetzelfde ziet.

Dus in dat opzicht zou je inderdaad kunnen zeggen dat wij onderdeel zijn van een groter wezen. Alleen het enige verschil is dat wij dat wezen zijn. Dus in feite is alles onderdeel van zichzelf en lijkt alles daarom ook oneindig.

[F-Wee]

Deze vraag doet direct een aflevering van 'The Young Ones' bij me in gedachten naar boven schieten. In deze aflevering stelt Neil (de hippie) namelijk precies dezelfde vraag, maar helaas is het antwoord niet echt duidelijk. ["Ooh wauw, heavy heavy", is nu niet direct de meest duidelijke uitleg.]

Zoals boven al is aangekaart door Strangeloop kun je dit ook een andere kant op bekijken. Dan zou elk atoom in ons lichaam een universum kunnen zijn.

Leuk om over te denken maar niet meer dan dat.

[Anoniem: 69832]

dijkstar schreef op 14 december 2003 @ 17:45:
Ik heb hierover eens een leuke theorie gehoord. Die inderdaad tot op zekere hoogte op de theorie van de topicstarter toegepast zou kunnen worden.

Stel je nu eens voor dat je twee spiegels tegenover elkaar zet zodat er een oneindige spiegeling onstaat. En als je ons nou eens tussen één van die weerspiegelingen neerzet. Hierbij hoeft er dus niet een echte spiegel te bestaan, dus eigenlijk alleen maar spiegelbeelden. Zo verklaar je dat er niets bestaat.

Het is mij nog niet helemaal duidelijk hoe je dat 'zo' verklaart...
Kun je het uitleggen?

Dus in dat opzicht zou je inderdaad kunnen zeggen dat wij onderdeel zijn van een groter wezen. Alleen het enige verschil is dat wij dat wezen zijn. Dus in feite is alles onderdeel van zichzelf en lijkt alles daarom ook oneindig.

'Zelfbevatting' op zich is een hele boeiende gedachte, maar ik snap je spiegelvoorbeeld nog niet. Waarschijnlijk zijn de twee in elkaar hun spiegelbeeld spiegelende spiegels een metafoor, maar waarvoor? Hoe maak je die sprong naar "dus in dat opzicht zou je kunnen zeggen dat..."?

[Anoniem: 69832]

heintjeput schreef op 12 december 2003 @ 23:34:
Als ik zo ver ga nadenken, dan voel ik me eigenlijk niet helemaal veilig meer, want dat zou dus betekenen, dat ik niet zelf bepaal wat ik doe, en ik dus ook niet zelf bepaal dat ik dit nu aan het schrijven ben.

Maar lees je zin nog eens over. 'Als ik zo ver ga nadenken...'. Ben je bang dat je dan ontdekt dat je geen vrije wil blijkt te hebben? Maar dát is een boeiende situatie!

Subject dat vreest te ontdekken geen vrije wil te hebben kiest ervoor daar niet over na te denken om de desillusie te voorkomen.
Kennelijk heeft degene die jou (of ons?) droomt (of die jouw boek schrijft) je nog niet op het idee willen brengen dat je slechts een illusie van vrije wil hebt. Maar wacht even... wat is op ons niveau het verschil tussen die illusie en tussen 'échte vrije wil'?

...en als wij zelfs in een boek staan, dan vind ik dat helemaal erg, want dan is van te voren al bepaald wat ik nu aan het doen ben en ik straks ga doen.

A. Is er een verschil tussen een droom die nu gedroomd wordt en een boek dat al geschreven is? In een materialistische wereld bar weinig, denk ik.
B. Maakt het voor jouw doen en laten een verschil of je boek al geschreven is of of je op dit moment gedroomd wordt?

Ik vind de kant die je opgaat wel een gave uitwerking van het gegeven 'bestaan in een groter geheel' waar de TS mee begonnen is. Ik noemde Jorge Luis Borges in m'n vorige post omdat hij intrigerende verhalen schrijft over precies dit soort dingen.

[programfile]

Hey jah!
Misschien is het heelal wel een huidcel van een ander wezen (groeit ook steeds)
en als de aarde vergaat dan is dat wezen dood?

[Confusion]

Anoniem: 52040 schreef op 11 december 2003 @ 16:22:
Kan het niet zijn dat wij met ons heelal, maar een heel miniscuul stipje zijn van iets groters.

Dat zou kunnen. Wat daarentegen niet kan, is dat er in elementaire deeltjes in ons heelal een kleinere wereld zit. De elementaire deeltjes hebben geen inwendige structuur. Er kan ook geen inwendige structuur zijn, want als dat wel zo was, zouden onze beschrijvingen van de elementaire deeltjes niet kunnen kloppen.

Stel je bijvoorbeeld voor dat een electron een inwendige structuur zou hebben. Dan zou de netto lading van het geheel dus negatief zijn. Maar als er intern allerlei negatief geladen dingen voorkomen, dan stoten die elkaar af. Dus dat maakt interactie zoals wij dat in deze wereld hebben moeilijk.

Bovendien is de bovengrens voor de afmeting van het electron bijzonder klein. Als een electron geen interne structuur heeft, waarom zou een quark dat dan wel hebben?

Daarnaast zou je bijvoorbeeld Heisenberg er nog bij kunnen slepen, om te laten zien dat wat er in die wereld gebeurt wel heel vreemd moet zijn; geenszins vergelijkbaar met onze wereld. Zo zijn er nog veel meer redenen te bedenken waarom het in ieder geval voor kleinere schalen niet geldt.

Waarom zou het dan voor grotere schalen wel gelden?

[Masselink]

Er kan ook geen inwendige structuur zijn, want als dat wel zo was, zouden onze beschrijvingen van de elementaire deeltjes niet kunnen kloppen.

Iets kan niet omdat wij een 'verkeerde' conclusie hebben getrokken.

Weet een mier wel dat hij onderdeel is van een groter geheel ?

[ Voor 3% gewijzigd door Confusion op 16-12-2003 11:14 . Reden: Overbodige smiley verwijderd ]

[Anoniem: 69832]

Masselink schreef op 16 december 2003 @ 11:06:
[...]


Iets kan niet omdat wij een 'verkeerde' conclusie hebben getrokken.

Weet een mier wel dat hij onderdeel is van een groter geheel ?

Wordt er gezegd dat een elektron of een quark weet van een groter geheel dan?

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 69832 op 16-12-2003 11:41 . Reden: ah ik snap het ]

[Masselink]

Anoniem: 69832 schreef op 16 december 2003 @ 11:08:
[...]

Wordt er gezegd dat een elektron of een quark weet van een groter geheel dan?

Er werd gereageerd op een quote van ST.Walker.

We nemen heel veel aan, waardoor wetenschap misschien wel betekend dat we het niet weten maar aannemen met als grondslag de gedane tests.

Het is wetenschappelijk onderzocht dat de maan aantrekkingskracht heeft en zorgt voor Eb en Vloed. Maar wat nu als iemand inderdaad met knikkers en een (water)magneet speelt ? Als we onderdeel zijn van een groter geheel, dan trekken we veel voorbarige conclusies.

Wat ik bedoel is dat als je wil redeneren over of wij (of het heelal) onderdeel zijn van iets groters, dan moet je veel wetenschappelijke verklaringen overboord gooien, aangezien deze alleen maar in onze (de mensen) wereld tellen.

_{ps. Confusion: Sorry voor die smilie}

[ Voor 3% gewijzigd door Masselink op 16-12-2003 11:33 ]

[DarkX]

Uhm. De maan is geen "watermagneet" De maan heeft massa, en massa zorgt voor zwaartekracht, maar maak niet de fout om zwaartekracht en magnetisme door elkaar te halen. Dat doen er veel, maar het zijn twee totaal verschillende krachten

Confusion> idd, met de huidige modellen zou het idd totaal onmogelijk zijn dat er miniuniversums in onze atomen zitten. Maar science fiction rationaliseerders weten altijd wel leuke loopholes te maken met dimensies of andere leuke dingen waar ik niet zo veel van begrijp
Maar ik zie dat dus niet zo zitten, en ons helaal als atoom eigenlijk ook niet omdat het idee toch erg ontstaat als spiegeling van het idee dat onze atomen op een zonnestelsel leken.

[majic]

Confusion schreef op 16 december 2003 @ 10:59:
[...]

Dat zou kunnen. Wat daarentegen niet kan, is dat er in elementaire deeltjes in ons heelal een kleinere wereld zit. De elementaire deeltjes hebben geen inwendige structuur. Er kan ook geen inwendige structuur zijn, want als dat wel zo was, zouden onze beschrijvingen van de elementaire deeltjes niet kunnen kloppen.

Dat vind ik een enigzins naieve aanname :

- Theorie A kan niet omdat Theorie B anders niet zou kloppen...

Dat is zo'n beetje het fundament : Je stelt theorien op *omdat* je kijkt of je verder komt dan met de bestaand theorie op dat vlak. (die vaak ook alleen maar een aanname is of een gedeeltelijke waarheid gebaseerd op stukjes feiten die we kunnen verifieren)

Er kan dus *wel* een inwendige structuur zijn (misschien uit subdeeltjes van een Quark die we nu nog niet kunnen aantonen, of daar weer subdeeltjes van en misschien daar weer van ...) alleen met ons huidige model van atomen is hoogstens te zeggen dat "zulks een theorie niet te staven valt met feiten" ..maar er zijn duizenden theorieen geweest waar dat in eerste instantie ook niet zo bij was, en later de feiten toch naar boven kwamen.

Kortom, voorzichtig zijn met zeggen dat iets niet kan omdat anders de bestaande theorie niet meer zou kloppen ;-) Krijg dan beetje zo'n gevoel alsof we het over geloof hebben:P

[DarkX]

Subdeeltjes van een Quark? Heb je wel enig besef van in hoeverre een quark nog wel echt een deeltje te noemen is? Ik kan niet zeggen dat ik daar nu een expert in ben, maar heb er genoeg van meegekregen om te weten dat dat "knikkertje in knikkertje" idee van molecuul bestaat uit atomen bestaat uit neutronen/protonen bestaan uit quarks bestaan uit ??? toch niet zo mooi is als het in de populair wetenschappelijke literatuur staat

Wat ik al eerder zei: veel van dit soort foute aannames komen door o.a. het oude atoommodel met bolletjes die rond kernen vliegen enzo. Het is inmiddels behoorlijk stevig bewezen dat dat niet geld, en het is vervangen door allerlei wazige golfdingetjes. Nieuwe theorien worden idd ook weer vervangen, maar het beeld dat de oude theorie fout is en afgeschaft wordt wat veel mensen hebben bij natuurkunde is ook niet echt waar. Newton is nog steeds van kracht. Okay, in bepaalde gevallen klopt hij niet en geven respectievelijk de relativiteitstheorien en de quantummechanica betere uitkomsten, maar om de baan van een kogel te berekenen ga je echt niet met de algemene relativiteitstheorie rekenen, laat staan de quantummechanica

Dus wat confusion zegt is nog niet zo stom hoor. quantummechanica is best mooi dichtgetimmerd. Er zullen gaten in gevonden worden, en er zal een vervolgtheorie op komen, maar ik verwacht toch dat de bulk ervan wel overeind blijft, omdat het in de meeste gevallen WEL klopt.

[ Voor 12% gewijzigd door DarkX op 16-12-2003 13:22 ]