leedvermaak.

[ElmarNieser]

simpele vraag maar ik kan er geen antwoord op verzinnen.

warom vinde mensen leedvermaak leuk? er is toch geen echte reden voor warom we dat leuk zouden vinden toch vind ik het echt gaaf om naar een stieren gevecht te kijken

[Hu9o]

je vraag is generaliserend. Niet _iedereen_ vindt het leuk.

Maar waarschijnlijk is dat, omdat de mens behoefte heeft aan 'horror'. Volgens discovery komt het omdat we in een wereld leven waar we bijna geen gevaar kennen. Omdat de mens vanuit de oudher wel voortdurend in gevaar was (roofdieren), zoekt de mens zelf gevaar op. voorbeelden hiervan is bijvoorbeeld een achtbaan. Maar het kijken naar gevaar voldoet ook voor sommigen, zoals jij al aangeeft met het kijken naar een stierengevecht.

[Henk]

Njah, is heel apart, zal miss. wel onderdeel zijn van het winnen van een strijd oid. dus dat jij een strijd wint in de boxring of tijdens sport oid. (Onderbewust) identificeer je je miss. wel met de bewuste persoon (die wint oid) en daar lach je om . denk ik . tzit iig in de meeste mensen ingebakken dat ze altijd willen winnen (wie wil er nou verliezen?) en miss. heb dat wel met dat stierenvechten van jou te maken
lachen om iemand die zich verschrikkelijk zeer doet oid kan ik overigens NIET begrijpen, maar dat moeten die mensen MIJ dan maar uitleggen

[Opi]

Ik denk dat het met macht en lijden te maken heeft. Leedvermaak is denk ik het sterkst bij personen waarbij de één macht heeft over de ander (en waarbij laatstgenoemde dit als lijden beschouwt) waarna van het ene op het andere moment de rollen omgekeerd zijn. De laatste denkt nu dat de eerste meemaakt wat hij de ander heeft laten meemaken.

[Verwijderd]

Iedereen is gefixeerd op orde en controle. Als iemand dat op een onverwachtse manier verliest werkt dat op de lachspieren. Het is niet specifiek het lijden dat tot vermaak leidt maar meer de dommigheid die eraan verbonden is. De meeste mensen lachen niet als het om fragmenten van faces of death gaat.

[Yoozer]

ElmarNieser schreef op 09 September 2003 @ 23:37:
simpele vraag maar ik kan er geen antwoord op verzinnen.

warom vinde mensen leedvermaak leuk?

Humor is in mindere of meerdere mate kwetsend voor de persoon die het overkomt. Dit varieert van gewoon voor paal staan tot lichamelijke pijnlijkheden. De vraag is waar je de grens zelf trekt.

er is toch geen echte reden voor warom we dat leuk zouden vinden

Je raakt hier een diepergelegen probleem : waarom vinden we iets leuk? En ga eens kijken - bij dingen waarom jij zult lachen is er altijd wel een lijdend voorwerp te bekennen.

toch vind ik het echt gaaf om naar een stieren gevecht te kijken

Maar dat is ook geen leedvermaak, da's show - mens tegen dier. Al is het met de wreedheid die het meebrengt net goed als zo'n beest een matador tegen z'n noten stampt.

[Verwijderd]

Ergens denk ik wel ook, dat de mens graag leedvermaak ziet van een ander, of een ander dat zich pijnigt omdat deze dan even zijn eigen problemen en zorgen vergeet, want iedereen heeft zorgen en problemen, de een kleine, de ander grote. Maar iedereen wil die wel even vergeten.
Ook heb ik al gemerkt dat lachen met iemand die zich pijn doet ook soms voortvloeit uit niet weten hoe anders te reageren, en lachen is gemakkelijk.

[TRON]

Ik snap het ook niet echt nee. Vooral met die vage shows als 'American home videos' (oid). Valt er bv. een baby van een schommel af op haar nekje gaat iedereen er keihard om laggen

Als er geen gevaarlijke dingen bij dat soort dingen gebeurt, is het nog wel grappig. Maar dit soort dingen...


Als iemand z'n hoofd stoot is het nog wel grappig, maar als iemand z'n kop aan een spijker stoot... dan is het zielig imho.

En waarom veel mensen dat allemaal WEL grappig vinden? Geen idee, echt niet.

[Christiaan]

Ik denk dat jullie wel een duidelijker onderscheid moeten maken tussen humor, leedvermaak en inlevingsvermogen - die termen worden volgens mij nogal door elkaar gebruikt. Leedvermaak is lachen om iemand terwijl die ander op de een of andere manier lijdt. Letterlijk leed-vermaak dus. Humor is een positievere vorm waarbij het onderwerp niet het leed van een werkelijke persoon is, en inlevingsvermogen staat daar, wel, los van.

Psychologen zijn het er ongeveer over eens (Freud & Ellis) dat mensen die hoog ontwikkeld zijn, een vorm van filosofische humor kennen. Hun humor richt zich niet op het leed van anderen of het zwartmaken van bepaalde groepen. Zij apprecieren dus een ander soort humor dan leedvermaak. Humor wordt sowieso als een gezond iets gezien.

Om iets lachen betekent niet dat iets grappig is. Leedvermaak is daar meestal een voorbeeld van. Sommige psychologen zien in leedvermaak een uitting van de eigen veronderstelde superioriteit over het onderwerp van het leedvermaak. Dit klopt ook wel met vormen van humor waarbij bepaalde bevolkingsgroepen op de korrel worden genomen, want ook daar vindt men die ondertoon terug.

[PeeJay]

TRON schreef op 10 September 2003 @ 10:35:
Ik snap het ook niet echt nee. Vooral met die vage shows als 'American home videos' (oid). Valt er bv. een baby van een schommel af op haar nekje gaat iedereen er keihard om laggen

Een baby kan zonder verdere verwondingen (blijvend letsel) een val maken van 60cm. Ongeacht de manier van landen. (Dit zijn eisen waar een kinderdagverblijf enzo aan moet voldoen. Geen voorwerpen, meubels waarbij de valhoogte hoger is dan 60cm.)

Ben trouwens benieuwd hoe ze dit getest hebben

[TRON]

PeeJay schreef op 10 September 2003 @ 14:17:
[...]


Een baby kan zonder verdere verwondingen (blijvend letsel) een val maken van 60cm. Ongeacht de manier van landen. (Dit zijn eisen waar een kinderdagverblijf enzo aan moet voldoen. Geen voorwerpen, meubels waarbij de valhoogte hoger is dan 60cm.)

Ben trouwens benieuwd hoe ze dit getest hebben

Ja, dat weet ik, baby's zien bijzonder flexibel. Maar dan hoeft er alsnog niet om gelachen te worden toch? Het KAN immers gevaarlijk zijn.

[Christiaan]

Een niet terzake doende post van Peejay verwijderd. Dit is de HK niet, dus reageer on-topic of niet.

[mystic]

hehe, van mij ook niey, maar zoals bij stierenvechten, als er iemand op de horens word genomen, denk ik alleen maar net goed, hoe dooier hoe mooier.

mischien is het verder wel een reflex, zo heb ik het ook wel eens gelezen

[PeeJay]

Leedvermaak is volgens Duits onderzoek uitermate gezond.
Het lachen om de pech van een ander zou zelfs beter zijn dan het lachen om een gewone grap.
Stierenvechten vind ik trouwens geen leedvermaak.
Volgens van Dale is leedvermaak het plezier om het ongeluk van een ander.

[Christiaan]

PeeJay schreef op 10 September 2003 @ 15:03:
Leedvermaak is volgens Duits onderzoek uitermate gezond.
Het lachen om de pech van een ander zou zelfs beter zijn dan het lachen om een gewone grap.
Stierenvechten vind ik trouwens geen leedvermaak.
Volgens van Dale is leedvermaak het plezier om het ongeluk van een ander.

Welk onderzoek was dat dan? Je moet niet zomaar ieder onderzoek dat uitgevoerd is geloven. Ik zie namelijk niet hoe zo'n onderzoek onderscheid kan maken tussen leedvermaak en humor. Dat lachen gezond is wel een feit, maar dat betekent niet dat lachen om leedvermaak dus ook 'gezond' is. Leedvermaak lijkt me juist eerder een teken van psychologische onvolwassenheid, want schijnbaar moet je het leed van anderen gebruiken om je eigen superioriteit over hen te bevestigen.

[PeeJay]

ChristiaanVerwijs schreef op 10 September 2003 @ 15:45:
[...]


Welk onderzoek was dat dan? Je moet niet zomaar ieder onderzoek dat uitgevoerd is geloven. Ik zie namelijk niet hoe zo'n onderzoek onderscheid kan maken tussen leedvermaak en humor. Dat lachen gezond is wel een feit, maar dat betekent niet dat lachen om leedvermaak dus ook 'gezond' is.

Weet ik niet precies meer, maar is ook op tv geweest. Had te maken met de manier van lachen. Er worden dan meer stoffen aangemaakt die beter voor het lichaam zijn

Leedvermaak lijkt me juist eerder een teken van psychologische onvolwassenheid, want schijnbaar moet je het leed van anderen gebruiken om je eigen superioriteit over hen te bevestigen.

Dit is volgens mij je reinste onzin.
Dus als iemand op een ijsbaan onderuit gaat en je lacht omdat het er grappig uitziet, toon je daarmee aan dat je onvolwassen bent?
En als je even later zelf gestrekt gaat en je komt niet meer bij van het lachen?

[blobber]

ChristiaanVerwijs schreef op 10 september 2003 @ 10:36:
Psychologen zijn het er ongeveer over eens (Freud & Ellis) dat mensen die hoog ontwikkeld zijn, een vorm van filosofische humor kennen. Hun humor richt zich niet op het leed van anderen of het zwartmaken van bepaalde groepen. Zij apprecieren dus een ander soort humor dan leedvermaak.

Ik denk dat leedvermaak op een primitiever niveau plaatsvindt, het lijkt mij niet juist om te veronderstellen dat hoger opgeleiden deze gevoelens niet hebben
Wel kunnen ze subtiele grapjes maken die een lager opgeleid persoon niet kan waarderen omdat hij de kennis ontbeert.

[ Voor 8% gewijzigd door blobber op 10-09-2003 16:07 ]

[Christiaan]

blobber schreef op 10 September 2003 @ 16:05:
Ik denk dat leedvermaak op een primitiever niveau plaatsvindt, het lijkt mij niet juist om te veronderstellen dat hoger opgeleiden deze gevoelens niet hebben
Wel kunnen ze subtiele grapjes maken die een lager opgeleid persoon niet kan waarderen omdat hij de kennis ontbeert.

Ik gebruik helemaal nergens de term 'hoger opgeleid', dus je legt me nu iets in de mond waar ik het absoluut (!) niet mee eens ben. Ik heb het over 'psychologisch hoger ontwikkeld'. Humor wordt door psychologen gezien als een manier om om te gaan met problemen in je leven. Leedvermaak wordt daarbij vaak gezien als de minst ontwikkelde vorm.

Overigens kan ik het soms ook niet helpen dat ik moet lachen om wat anderen zichzelf aandoen. Maar ik geef wel van mezelf aan dat ik dat niet erg hoog ontwikkeld vind van mezelf, en dat ik dat graag verander. Liever meet ik mezelf een meer filosofische humor aan, die niet de spot drijft met anderen.

Je moet leedvermaak en ergens om lachen overigens ook niet door elkaar halen. Leedvermaak is iemand uitlachen, maar je kunt ook best *om* iemand lachen. Als iemand bij het schaatsen mietert, en jij lacht daarom en die persoon kan er zelf (na de eerste pijn) ook wel om lachen is er natuurlijk niets aan de hand. Lachen is vaak een reactie op iets wat totaal onverwachts is en niet direct bedreigend is (anders is angst de eerste reactie). Maar als jij iemand uitlacht die net keihard gevallen is en er zelf absoluut niet om kan lachen - nee, dan is dat niet erg ontwikkeld (of netjes), of wel?

[ Voor 23% gewijzigd door Christiaan op 10-09-2003 16:15 ]

[blobber]

ChristiaanVerwijs schreef op 10 september 2003 @ 16:13:
[...]


Ik gebruik helemaal nergens de term 'hoger opgeleid', dus je legt me nu iets in de mond waar ik het absoluut (!) niet mee eens ben.

Klopt, ik gooide hoger ontwikkeld en hoger opgeleid door elkaar

[Christiaan]

blobber schreef op 10 September 2003 @ 16:25:
Klopt, ik gooide hoger ontwikkeld en hoger opgeleid door elkaar

Hoog opgeleid en hoog ontwikkeld staan natuurlijk los van elkaar (die link wordt te vaak automatisch gemaakt). Er zal vast wel een zwakke positieve correlatie bestaan, maar dat boeit me niet erg eigenlijk. Doorgaans zie je dat mensen geestelijke stabieler en beter ontwikkeld raken als ze ouder worden (dat is ook logisch). Je zult iemand die ouder is niet zien lachen om andermans leed (heb ik zelf niet gezien iig).

[PeeJay]

ChristiaanVerwijs schreef op 10 September 2003 @ 16:13:

Ik gebruik helemaal nergens de term 'hoger opgeleid', dus je legt me nu iets in de mond waar ik het absoluut (!) niet mee eens ben. Ik heb het over 'psychologisch hoger ontwikkeld'. Humor wordt door psychologen gezien als een manier om om te gaan met problemen in je leven. Leedvermaak wordt daarbij vaak gezien als de minst ontwikkelde vorm.

Overigens kan ik het soms ook niet helpen dat ik moet lachen om wat anderen zichzelf aandoen. Maar ik geef wel van mezelf aan dat ik dat niet erg hoog ontwikkeld vind van mezelf, en dat ik dat graag verander. Liever meet ik mezelf een meer filosofische humor aan, die niet de spot drijft met anderen.

Dus als je niet meer lacht om zulke incidentjes ben je pas psychologisch hoger ontwikkeld? Dit lijkt mij zeer onwaarschijnlijk.
Maar ik heb ook niet echt een hoge pet op van psychologen. Misschien dat ik in mijn mening bevooroordeeld ben.
Ik vind van mezelf dat ik psychologisch bovengemiddeld ontwikkeld ben, mede door tal van gebeurtenissen in mijn leven. Toch kan ik goed lachen om een grapje ten koste van iemand anders. Wel een beetje op niveau, dus niet van die (imo) lts-humor. Een scherp geplaatste opmerking kan ik wel waarderen.
Ook ten koste van mijzelf.

[Confusion]

Ik denk dat er nog geen voorbeeld genoemd is in deze draad waarbij werkelijk sprake is van leedvermaak. Er is slechts sprake van vermaak, waarbij het leed ondergeschikt geacht wordt. Leedvermaak is vermaak om het leed zelf, niet vermaak waar leed bij betrokken is. Stierenvechten draait niet om het pijnigen van de stier, maar om het wegdraaien en ontwijken van het beest en de show er om heen. Home video programmas draaien niet om het leed, maar om de absurditeit van de situatie, de vreemde dingen die mensen uit kunnen halen.

Er is gelukkig slechts weinig echt leedvermaak in deze wereld; echt leedvermaak heeft meestal ook niet met lachen of humor te maken, maar heeft te maken met een goed gevoel krijgen van leed dat een ander overkomt. Als iemand die jou iets misdaan heeft een been breekt, dan zou er sprake kunnen zijn van leedvermaak.

[Rey Nemaattori]

TRON schreef op 10 September 2003 @ 10:35:
Ik snap het ook niet echt nee. Vooral met die vage shows als 'American home videos' (oid). Valt er bv. een baby van een schommel af op haar nekje gaat iedereen er keihard om laggen

Als er geen gevaarlijke dingen bij dat soort dingen gebeurt, is het nog wel grappig. Maar dit soort dingen...


Als iemand z'n hoofd stoot is het nog wel grappig, maar als iemand z'n kop aan een spijker stoot... dan is het zielig imho.

En waarom veel mensen dat allemaal WEL grappig vinden? Geen idee, echt niet.

Als de Baby daadwerkelijk iets serieus overkomen was hadden ze die band niet ingestuurd. Als jij in de penarie zit(school, werk of fysiek) en je overleeft het kun je er na afloop vaak ook over lachen, samen met anderen.

PeeJay schreef op 10 September 2003 @ 14:17:
[...]


Een baby kan zonder verdere verwondingen (blijvend letsel) een val maken van 60cm. Ongeacht de manier van landen. (Dit zijn eisen waar een kinderdagverblijf enzo aan moet voldoen. Geen voorwerpen, meubels waarbij de valhoogte hoger is dan 60cm.)

Ben trouwens benieuwd hoe ze dit getest hebben

twe mogelijkheden:

A Statistiek(ie. alle cijfers van alle ongelukken en bijna ongelukken op nemen en erachter komen dat als de afstand minder is dan 60 cm het aantal gewonde of dode baby's nagenoeg 0% is)

B Trial & error: een groep van 1000 baby's keer op keer laten vallen in allerlei mogelijke hoeken en standen en kijken vanaf welke hoogte de baby's daadwerkelijk schade oplopen..

Een simpele keuze dunkt mij

ChristiaanVerwijs schreef op 10 september 2003 @ 16:29:
[...]


Hoog opgeleid en hoog ontwikkeld staan natuurlijk los van elkaar (die link wordt te vaak automatisch gemaakt). Er zal vast wel een zwakke positieve correlatie bestaan, maar dat boeit me niet erg eigenlijk. Doorgaans zie je dat mensen geestelijke stabieler en beter ontwikkeld raken als ze ouder worden (dat is ook logisch). Je zult iemand die ouder is niet zien lachen om andermans leed (heb ik zelf niet gezien iig).

Dan vraag ik me toch af wat al die volwassenen deden in Wilnis toen de dijk doorbrak, in destijds in Limbrug... Ze lachten er mishcien niet openlijk bij, maar een grijns was wel degelijk te zien....