Jezelf voorbereiden op de dood van je ouders?

Pagina: 1
Acties:
  • 8.474 views sinds 30-01-2008
  • Reageer

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 34906

Topicstarter
Wie van jullie is net zo huiverig als ik als het gaat om het ooit een keer dood-
gaan van ouders ? Ze zijn onvervangbaar, zullen dan nooit meer terugkomen
en je zult er altijd alleen voor staan in deze wereld.

Even een nachtje hobbelen over het GoT forum bracht mij nog eens langs de
topic van mede-tweaker shaggy, wiens vader in december was overleden.

Waarom vraag ik deze vraag:
Ik ben enigst kind van mijn ouders, dus heb ik geen broers of zussen.
Verder heb ik 1 goede kameraad en geen vriendin. Nu is dit allemaal verder
wel goed, maar ik huiver best voor de leegte die mij in de toekomst wacht.
Zijn er onder jullie ook mensen die hier ook wel mee zitten?

Van nature mag ik graag alleen thuis zijn, internetten enzo, en ga ik maar
weinig uit. Mijn gevoel zegt me dan dat ik daar geen behoefte aan heb, maar
op sommige momenten ook weer wel. Affijn, daar kom ik schijnbaar niet echt
uit.

Gelukkig heb ik beide ouders nog ( ze zijn beide 48 ) maar ik lees te vaak berichten, of op het nieuws dat er (bekende) mensen overleden zijn vaak met de
leeftijd tussen de 50 en 55. Is dit een gevaren zone die leeftijd ?

Maar om dit verhaal niet te lang te maken, kan ik maar 1 ding zeggen en dat is
dat ik bang ben om ze kwijt te raken, bang ben om na hun dood daardoor mijn verstand te verliezen en wellicht ook mijn baan....

Wat zouden jullie doen?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Stoffel
  • Registratie: Mei 2001
  • Laatst online: 11-07 09:37

Stoffel

Engineering the impossible

Dat je je ouders gaat verliezen is een onvermijdelijk feit, net zoals dat voor alle mensen geldt. Het enige wat ik je kan aanraden is er niet te veel over na te denken zolang het geen realiteit is, want wat schiet je daarmee op? "Gaat het gebeuren?" - Ja 100% zeker "Wanneer dan?" - Dat weet je niet en kun je niet weten!

Je zegt dat je een baan hebt, kan ik daaruit concluderen dat je volwassen en al wat ouder bent (zeg >22)? Wat dan eens in het plaatje moet komen is dat jij je los gaat maken van je ouders, e.g. op jezelf gaat wonen. Dat moet uiteindelijk toch gebeuren, en hoe meer jij je eigen leven gaat leiden, hoe minder de afhankelijkheid van je ouders wordt. Je zal zien dat je uiteindelijk zelfs moet gaan plannen om je ouders wat vaker te zien ;)

Je ouders zijn geen integraal onderdeel van een gezin zoals ons huidige maatschappelijk stelsel dat definieert, en het uiteindelijke doel is dan ook om jezelf in hun positie te krijgen, dus met kinderen, een vrouw en een eigen huis. Het feit dat je hier zo over nadenkt laat mij denken dat je weinig andere zorgen hebt? Zo ja, dan zorg ervoor dat je die krijgt, dat hoort bij het leven! :)

Beetje afgedwaald, maar hopelijk in de goede richting.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Jester-NL
  • Registratie: Januari 2003
  • Niet online

Jester-NL

... pakt een botte bijl

Hmm...

Een lastige vraag. Jij geeft aan dat je de angst voelt dat eens je ouders komen te overlijden. Een gerede angst, gezien het feit dat sterven een integraal onderdeel vormt van leven.

Op dit moment zit ik met de situatie dat mijn moeder (ze is nu 64) gewoon langzaam bezig is om te sterven. 80 tot 90% van de bloedvaten die hoofd en hersenen van bloed behoren te voorzien zit dicht. De rest slibt langzaam ook dicht. Dit is een onomkeerbaar proces waar de artsen eigenlijk helemaal niets meer aan kunnen doen.
We zitten dus eigenlijk te wachten op het moment dat er geen bloed meer doorheen kan, of dusdanig weinig dat er een te kleine hoeveelheid is om de hersenen nog op een normale manier te laten werken.

Ik weet dit nu een week of drie. Mijn moeder heeft 'vrede' met de situatie. Zij is zich rustig aan het voorbereiden. Dingen regelen, afscheid nemen... the works.
Voor mij en mijn zusje (en iedereen die in meer of mindere mate bij ons gezin betrokken is) betekend het vooral dat we moeten leren leven met het vreemde idee dat er over niet al te lange tijd een gat gaat vallen.

Het is geen makkelijk idee, je realiseren dat je ouders stervelijk zijn. Het is nog moeilijker om te aanvaarden dat het einde binnen dagen of weken te verwachten is. Mijn ervaring is dat het een schreinend, surreeel gevoel opleverd. Iets waar je veel en vaak over gaat praten. Al is het maar omdat je het dan misschien zelf ook gaat geloven of accepteren.

Gelukkig dwingen mijn vrienden me om veel en vaak te praten. En of ik nou wil of niet, het wordt toch wel weer een (of het) onderwerp. Ook op mijn werk zijn mijn collegae op de hoogte. Zodra ik het nodig zou hebben kan ik dat aangeven.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn ervaringen.

The sky above the port was the color of television, turned to a dead channel
me @ last.fm


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 72316

Ik zou zeggen, kom eens kijken op http://www.catharinaweb.nl/
We zijn een spiritistisch centrum, waarmee automatisch dit soort vragen ook boven komen..
(sh!t, forum temporarily down..)

[ Voor 14% gewijzigd door Anoniem: 72316 op 20-04-2003 17:05 ]


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 34906

Topicstarter
_-SToFFeL-_ schreef op 20 April 2003 @ 06:09:
Je zegt dat je een baan hebt, kan ik daaruit concluderen dat je volwassen en al wat ouder bent (zeg >22)? Wat dan eens in het plaatje moet komen is dat jij je los gaat maken van je ouders, e.g. op jezelf gaat wonen. Dat moet uiteindelijk toch gebeuren, en hoe meer jij je eigen leven gaat leiden, hoe minder de afhankelijkheid van je ouders wordt. Je zal zien dat je uiteindelijk zelfs moet gaan plannen om je ouders wat vaker te zien ;)
.
Ik ben 26 jaar en ik woon niet meer bij mijn ouders. Het is dan ook niet zozeer
dat ik er geen tijd voor zou hebben. Juist genoeg tijd er voor, en het is ook niet
zo dat ik me niet zou kunnen redden zonder hun, het is meer het emotionele van
de angst die em hier een rol speelt.

Vooral dat stukje over tweaker shaggy die zijn vader had verloren, zo ineens maakt je behoorlijk huiverig. Het is een niet verteerbare gedachte dat je je er
niets, maar dan ook niets aan kunt doen (behalve jezelf voortijdig van kant maken).

Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 9942

daimler:

Ik geloof best dat je het goed bedoelt, maar hij stelt die vraag hier op W&L en aangezien hij er kennelijk hier over wil discussiëren, stel ik ook voor hem dan hier antwoord te geven, of te linken naar een pagina waar je vindt dat er een goed antwoord staat (maar dan nog steeds wel voorzien van eigen commentaar of iets dergelijks, het is op W&L de bedoeling dat je zelf nadenkt tenslotte). Jouw berichtje heeft naar mijn mening nogal een hoog spamgehalte, en dat is niet de bedoeling op GoT. Als je hem dingen wil zeggen, kan dat ook best hier, daar heb je geen spiritistisch forum voor nodig ;)

[ Voor 25% gewijzigd door Anoniem: 9942 op 20-04-2003 19:38 ]


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • paknaald
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 22:55
Gelukkig heb ik beide ouders nog ( ze zijn beide 48 ) maar ik lees te vaak berichten, of op het nieuws dat er (bekende) mensen overleden zijn vaak met de
leeftijd tussen de 50 en 55. Is dit een gevaren zone die leeftijd
http://www.ltsa.govt.nz/r...international-table-4.pdf

Zoals je hier ziet is het juist geen risicozone tussen de 55 en 64.

Waar ik wel van schrok is dat je tussen de 15 en 24, meer nog dan alle andere leeftijdsgroepen de kans hebt om te overlijden(!).

26% van de sterfgevallen in Nederland is van 15 tot 24 jarigen.

[edit] :) nou proton - moet je toegeven een van de leukere fouten van de week :+
ik zat best lang te googlen naar de us-census death sorted by age gegevens - toen dacht ik dat ik hem had zonder verder goed op te letten

[ Voor 80% gewijzigd door paknaald op 20-04-2003 21:13 ]


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 9942

Heb je gezien dat die tabel de verkeersdoden per jaar uitsplitst naar leeftijd? ;)

[ Voor 36% gewijzigd door Anoniem: 9942 op 20-04-2003 20:42 ]


Acties:
  • 0 Henk 'm!

Anoniem: 34906

Topicstarter
paknaald schreef op 20 April 2003 @ 19:50:
[...]


http://www.ltsa.govt.nz/r...international-table-4.pdf

Zoals je hier ziet is het juist geen risicozone tussen de 55 en 64.

Waar ik wel van schrok is dat je tussen de 15 en 24, meer nog dan alle andere leeftijdsgroepen de kans hebt om te overlijden(!).

26% van de sterfgevallen in Nederland is van 15 tot 24 jarigen.

[edit] :) nou proton - moet je toegeven een van de leukere fouten van de week :+
ik zat best lang te googlen naar de us-census death sorted by age gegevens - toen dacht ik dat ik hem had zonder verder goed op te letten
Waar is dat lijstje eigenlijk op gebaseerd ?
Gewoon in het algemeen, alle vormen van doodgaan ?

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • paknaald
  • Registratie: Juni 2001
  • Laatst online: 22:55
Anoniem: 9942 schreef op 20 April 2003 @ 20:41:
Heb je gezien dat die tabel de verkeersdoden per jaar uitsplitst naar leeftijd? ;)
Waar is dat lijstje eigenlijk op gebaseerd ?
Gewoon in het algemeen, alle vormen van doodgaan ?
Maar ik weet dat de US census een lijst publiceert met sterfgevallen uitgesplitst naar leeftijd.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • G33rt
  • Registratie: Februari 2002
  • Laatst online: 22-06-2022
Ik ben zelf niet bang voor de dood van mijn ouders. Als we op die manier zouden redeneren, zouden we voor alles bang kunnen worden. Van een krasje op je bumper tot het overlijden van een cavia.

Sommige dingen zijn nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met het leven, en een van die facetten is de dood, hoe pijnlijk die ook moge zijn voor nabestaanden.

Mijn vader is 61, waar ik bijna 16 ben. Ik ben me bewust van het feit dat dat vrij oud is, vergeleken met mijn eigen leeftijd, maar toch ben ik niet bang voor zijn dood, omdat ik me ten volste realiseer dat die voor iedereen komt. Het enige waar ik bang voor zou zijn is een onnatuurlijke dood, een moord of verkeersongeluk. Als familieleden, en ouders in het bijzonder, overlijden door een dergelijk tragisch iets, komt het extra hard aan en is het verwerkingsproces langduriger en veel intensiever dan bij een 'normale' - wat dat ook moge inhouden - dood. Een ouderdomsdood zul je gewoon moeten accepteren, de dood komt iedereen uiteindelijk halen.

Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Phaerion
  • Registratie: September 2001
  • Laatst online: 23-12-2024

Phaerion

Stillborn!!!

Ik heb dagelijks met de dood te maken vanwege mijn werk. (steenhouwer)
Maar ik heb gemerkt dat mensen die ten volle beseffen dat de dood voor iedereen komt,
net zo veel verdriet hebben dan anderen om het verlies van één van hun ouders.

De één reageert idd wat dramatischer dan de ander.....maar het verlies voelen ze allemaal.
Bij ouderdom zie je het misschien aankomen en kun je je er al vast een beetje op voorbereiden.

Je weet het uiteindelijk pas wanneer je je ouders op het sterfbed ziet liggen...lijkt me. :{

Snoep verstandig, lik m'n reet! :P


Acties:
  • 0 Henk 'm!

  • Fludizz
  • Registratie: Mei 2002
  • Niet online
Het is inderdaad zoals Phaerion zegt verschillend hoe iemand het opneemt...

de een gaat door een hel, de andere is ff een kort tijdje wat minder vrolijk...

Maar ik vraag me vooral af HOE je je op de dood van je ouders zou kunnen voorbereiden?
Meestal krijg je pas als ze op het sterfbed liggen te weten dat ze binnen zeer korte tijd et loodje zullen leggen. Voorbereiden is niet te doen...
Het moet van te voren bekend zijn wanneer ze doodgaan om je te kunnen voorbereiden.
Het is vrij 'nutteloos' zeg maar, om je al te gaan voorbereiden op de dood van je ouders als ze pas over een paar decennia doodgaan... tegen die tijd ben je je voorbereiding toch weer vergeten...

Dood is een deel van het leven, het is onvermijdelijk. Dat moet in principe genoeg zijn om te kunnen accepteren dat het gebeurt en om het te kunnen verwerken als het je echt aangrijpt...
Pagina: 1