Okay, voor de liefhebbers…
Tada~tada~tada~tada (twilight zone muziekje)
Mijn opa is kort na mijn geboorte overleden, ik had altijd al het gevoel dat er een manspersoon over mij waakte, maar wist niet dat hij dat was. Het was me wel duidelijk dat het goedbedoelend enzo was. Maar hij was er erg in vast blijven hangen, ik bedoel, in al die jaren was hij stil blijven staan. Bovendien was ik geen baby meer en kon best voor mezelf zorgen.
Afijn, tijdens een sessie dat “besproken” en hij zag ook dat het tijd was om los te laten. Hij vroeg alleen of hij nog een tijdje mocht blijven “logeren”. Dat vond ik prima, alleen niet zo dicht meer op de huid. En daarbij wilde hij graag “zijn eigen stoel”. Ik wist wel welke hij bedoelde, mijn oma had die altijd in huis gehad. Maar zij was recentelijk naar een aanleunwoning gegaan en die stoel was niet meegegaan. Hij bleek bij een oom te staan en daar stond hij in de weg.
Dus ik ging ‘m halen, ergens in Drenthe.
Ik reed – met stoel achterin – terug naar huis en ik kreeg een raar gevoel in mijn buik. Het ging maar niet weg en toen ik langs een benzinestation kwam, sloeg ik impulsief af om iets te eten te halen.
Toen ik was gestopt en voor me keek, zag ik alle mensen naar iets links van mij kijken. Daar was een tegenligger over de weg gezwalkt en zo de vangrail opgeschoven. Er klauterde een geschrokken bejaarde uit, die had niks. In een soort automatische piloot kocht ik wat en reed weg. Een heel eind verderop drong het pas tot me door dat als ik niet net was afgeslagen, ik er recht tegenaan zou zijn geknald! Ik denk dat opa dat effe voorkomen had, dat mocht ook wel want ik was op weg voor zijn stoel!
Ik vertel het verhaal later aan mijn vader en die vertelde mij dat mijn opa op een paar honderd meter van datzelfde punt verongelukt is, door een tegenligger die over zijn weghelft zwalkte! Doh!
Ik geloofde het hele stoel-logeer verhaal trouwens nauwelijks, maar thuisgekomen, liepen de katten er met een grote boog omheen. Ongeveer een jaar later was opa ineens weg, ik “wist” dat dat was omdat hij oma op ging halen. En inderdaad, die overleed 4 weken later. De katten hebben die stoel daarna volkomen geännexeerd.
Tada~tada~tada~tada (twilight zone muziekje)
Mijn opa is kort na mijn geboorte overleden, ik had altijd al het gevoel dat er een manspersoon over mij waakte, maar wist niet dat hij dat was. Het was me wel duidelijk dat het goedbedoelend enzo was. Maar hij was er erg in vast blijven hangen, ik bedoel, in al die jaren was hij stil blijven staan. Bovendien was ik geen baby meer en kon best voor mezelf zorgen.
Afijn, tijdens een sessie dat “besproken” en hij zag ook dat het tijd was om los te laten. Hij vroeg alleen of hij nog een tijdje mocht blijven “logeren”. Dat vond ik prima, alleen niet zo dicht meer op de huid. En daarbij wilde hij graag “zijn eigen stoel”. Ik wist wel welke hij bedoelde, mijn oma had die altijd in huis gehad. Maar zij was recentelijk naar een aanleunwoning gegaan en die stoel was niet meegegaan. Hij bleek bij een oom te staan en daar stond hij in de weg.
Dus ik ging ‘m halen, ergens in Drenthe.
Ik reed – met stoel achterin – terug naar huis en ik kreeg een raar gevoel in mijn buik. Het ging maar niet weg en toen ik langs een benzinestation kwam, sloeg ik impulsief af om iets te eten te halen.
Toen ik was gestopt en voor me keek, zag ik alle mensen naar iets links van mij kijken. Daar was een tegenligger over de weg gezwalkt en zo de vangrail opgeschoven. Er klauterde een geschrokken bejaarde uit, die had niks. In een soort automatische piloot kocht ik wat en reed weg. Een heel eind verderop drong het pas tot me door dat als ik niet net was afgeslagen, ik er recht tegenaan zou zijn geknald! Ik denk dat opa dat effe voorkomen had, dat mocht ook wel want ik was op weg voor zijn stoel!
Ik vertel het verhaal later aan mijn vader en die vertelde mij dat mijn opa op een paar honderd meter van datzelfde punt verongelukt is, door een tegenligger die over zijn weghelft zwalkte! Doh!
Ik geloofde het hele stoel-logeer verhaal trouwens nauwelijks, maar thuisgekomen, liepen de katten er met een grote boog omheen. Ongeveer een jaar later was opa ineens weg, ik “wist” dat dat was omdat hij oma op ging halen. En inderdaad, die overleed 4 weken later. De katten hebben die stoel daarna volkomen geännexeerd.