Waarom zou iemand zelfmoord plegen?

[Verwijderd]

Naar aanleiding van Zin om jezelf van kant te maken?

Ik vroeg mij af wat nu motieven zouden kunnen zijn om zelfmoord te plegen:

Mijn motieven
• Geen (of weinig) zelfvertrouwen en eigendunk
• Alles (of bijna alles) waar je waarde aan hecht mislukt

Weet iemand nog meer redenen waarom een persoon zelfmoord pleegt of redenen om het niet te doen als je op het punt staat om het wel te doen?

[Opi]

Waarschijnlijk heel erg cru gezegd en ik wil er ook niemand mee tegen het hoofd stoten, maar ik denk het er uiteindelijk om gaat dat de persoon in kwestie denkt er relatief beter van te worden (ofwel minder slecht). Ik kan het verder gaan uitwijden, maar dan kom ik op het principe van geluk uit en ik denk dat ik daar al te veel over heb gezegd.

[Mitch]

- Stress
- levensfaseproblematiek
- psychiatrisch patiënt zijn
- uitzichtloosheid
- scheiding
- eenzaamheid
- isolement
- verlies
- ziekte
- en nog wel meer oorzaken

Het is het evenwicht tussen de draagkracht die een persoon heeft en de mate waarin deze draagkracht wordt overschreden.

Een reden waarom mensen een suïcidepoging doen, is aandacht vragen voor hun problematiek, of eventjes alleen willen zijn, ontsnappen uit een (voor hun) onmogelijke situatie of een daad van zelfbeschikking, het hoeft niet altijd een poging zijn om zichzelf te doden, maar kan ook zgn de "cry for help" zijn.

Bukker, je zegt mijn motieven, maar ik hoop dat dat de motieven zijn die jij kunt verzinnen en niet JOUW motieven.
Mensen die met dit soort problematiek rondlopen komen er vaak zelf niet uit, ze geven vaak wel onduidelijke signalen naar hun omgeving, maar alleen met professionele hulp kan er aan een oplossing gewerkt worden.

[mjhzenden]

Mitch___ schreef op 19 December 2002 @ 10:56:
- Stress
- levensfaseproblematiek
- psychiatrisch patiënt zijn
- uitzichtloosheid
- scheiding
- eenzaamheid
- isolement
- verlies
- ziekte
- en nog wel meer oorzaken

Het is het evenwicht tussen de draagkracht die een persoon heeft en de mate waarin deze draagkracht wordt overschreden.

Een reden waarom mensen een suïcidepoging doen, is aandacht vragen voor hun problematiek, of eventjes alleen willen zijn, ontsnappen uit een (voor hun) onmogelijke situatie of een daad van zelfbeschikking, het hoeft niet altijd een poging zijn om zichzelf te doden, maar kan ook zgn de "cry for help" zijn.

Bukker, je zegt mijn motieven, maar ik hoop dat dat de motieven zijn die jij kunt verzinnen en niet JOUW motieven.
Mensen die met dit soort problematiek rondlopen komen er vaak zelf niet uit, ze geven vaak wel onduidelijke signalen naar hun omgeving, maar alleen met professionele hulp kan er aan een oplossing gewerkt worden.

Als je psychiatrisch patiënt bent ben je ziek! Dus dat is hetzelfde. Maar ik denk dat er maar één reden is: Uitzichtloosheid....
Ik heb het van dichtbij meegemaakt dat iemand deze gevoelens had. Het is heel moeilijk om zo'n iemand te helpen. Vooral omdat het bij hun zelf naar boven komt. Zij moeten zichzelf dus ook weer helpen met hulp van mensen die er veel verstand van hebben => wat weer resulteerd in psychiatrisch patiënt !

[Verwijderd]

Een andere levenshouding. Bijvoorbeeld:

Geloof:
Als je er echt heilig van overtuigd bent dat het na dit leven beter wordt, dan zit je er niet zo mee om dood te gaan. (Denk bijvoorbeeld aan Islamitisch Extremisme).

Patriotisme:
Dood gaan voor je vaderland.

Altruïsme (als dit al bestaat, dat is volgens mij nog een discussiepunt):
Je opofferen voor een naaste.

Ok, het doel van deze acties is idd niet zozeer eigenbelang in de vorm dat je er mee wilt stoppen en er dus gewoon een eind aan maakt. Maar het zijn wel motieven voor zelfdoding.

[Opi]

Verwijderd schreef op 19 december 2002 @ 11:03:
Een andere levenshouding. Bijvoorbeeld:

Geloof:
Als je er echt heilig van overtuigd bent dat het na dit leven beter wordt, dan zit je er niet zo mee om dood te gaan. (Denk bijvoorbeeld aan Islamitisch Extremisme).

Patriotisme:
Dood gaan voor je vaderland.

Altruïsme (als dit al bestaat, dat is volgens mij nog een discussiepunt):
Je opofferen voor een naaste.

Ok, het doel van deze acties is idd niet zozeer eigenbelang in de vorm dat je er mee wilt stoppen en er dus gewoon een eind aan maakt. Maar het zijn wel motieven voor zelfdoding.

Dit is niet zo zeer zelfmoord als wel opofferingsgezindheid en dit zijn volgens mij ook twee dingen die redelijk los van elkaar staan buiten het feit dat degene in beide gevallen overlijdt.

@mjhzenden: Wat zijn de redenen dat iemand het niet meer ziet zitten; ligt dit aan het beeld dat de persoon heeft van de werkelijkheid of ligt het aan de werkelijkheid zelf en in het eerste geval, hoe komt de persoon hier dan weer uit?

[ Voor 7% gewijzigd door Opi op 19-12-2002 11:09 ]

[Verwijderd]

OpifexMaximus schreef op 19 December 2002 @ 11:07:
[...]

Dit is niet zo zeer zelfmoord als wel opofferingsgezindheid en dit zijn volgens mij ook twee dingen die redelijk los van elkaar staan buiten het feit dat degene in beide gevallen overlijdt.

Nu ik erover nadenk (ik heb alweer wat tekst gedelete van wat andere overdenkingen)
Zelfmoord -> Einde aan het leven is het doel.
Gevallen hierboven door mij geschreven -> Einde aan het leven is een middel om tot een hoger doel te komen dan de dood.

Dus moet ik je idd gelijk geven. Wel is het volgens mij zo dat alle gevallen uit egoïstische motieven worden gepleegd, maar dat is weer een andere discussie (Alles wat de mens doet is uit egoïsme (dus ook zelfmoord/-opoffering)).

offtopic:
@ usericon

[ Voor 3% gewijzigd door Verwijderd op 19-12-2002 11:23 ]

[Mitch]

mjhzenden schreef op 19 December 2002 @ 11:03:
[...]


Als je psychiatrisch patiënt bent ben je ziek! Dus dat is hetzelfde. Maar ik denk dat er maar één reden is: Uitzichtloosheid....
Ik heb het van dichtbij meegemaakt dat iemand deze gevoelens had. Het is heel moeilijk om zo'n iemand te helpen. Vooral omdat het bij hun zelf naar boven komt. Zij moeten zichzelf dus ook weer helpen met hulp van mensen die er veel verstand van hebben => wat weer resulteerd in psychiatrisch patiënt !

Hetzelfde als wat ?
En fijn dat jij denkt dat er maar één reden is, maar dat is dus pertinent niet zo,
er kunnen zo veel redenen zijn.
Misschien niet in het geval dat jij hebt meegemaakt, maar daar gaat het topic niet over.

Verder is je laatste redenatie helemaal fout, want als je hulp zoekt wordt je geen psychiatrisch patiënt, simpelweg omdat suïcide geen psychiatrische aandoening is.
Het is heel erg fout om mensen met zo'n problematiek in een hokje psychiatrische patiënten te stoppen.

[DiedX]

Mitch___ schreef op 19 December 2002 @ 11:34:
[...]


Hetzelfde als wat ?
En fijn dat jij denkt dat er maar één reden is, maar dat is dus pertinent niet zo,
er kunnen zo veel redenen zijn.
Misschien niet in het geval dat jij hebt meegemaakt, maar daar gaat het topic niet over.

Dank je. Het probleem wat ik hier bemerk is dat we een hoop mensen hebben die wel weten hoe het in elkaar steekt, maar het zelf niet meegemaakt hebben.
Dat steekt af en toe. "Het komt wel goed". NOT.

Verder is je laatste redenatie helemaal fout, want als je hulp zoekt wordt je geen psychiatrisch patiënt, simpelweg omdat suïcide geen psychiatrische aandoening is.
Het is heel erg fout om mensen met zo'n problematiek in een hokje psychiatrische patiënten te stoppen.

Klopt nogmaals.

Even mijn verhaal:

na een vrij hectische 2 jaar, waarbij ik een eigen bedrijf "verloor" (samenwerking welke ik als overname voelde, en een baas die ik niet mocht), en mijn ouders uit elkaar gingen werd het mij allemaal even te veel. Zware buien (zoals genoemd in Zin om jezelf van kant te maken? ) komen me bekend voor. Denken over dood en zelfmoord idem.

Uiteindelijk ben ik er bovenop gekomen door naar de huisarts te gaan, welke me doorverwees naar de Psycholoog. Zij heeft mij in een anderhalve maand wat practische dingen gegeven, waardoor die knoop wegging, en ik weer verder kon.

Rare dingen die in je hoofd af en toe gebeuren

[Marialice]

Ik zou het alleen doen als ik echt geen betere oplossingen meer zag. Misschien helemaal geen andere oplossingen meer zelfs. Als ik het idee zou hebben dat ik mijn omgeving er meer pijn mee zou doen om te blijven leven. Verlangen naar rust, niet meer hoeven denken. Geen verantwoordelijkheid meer, alle druk van je schouders...

Zelfmoord overwegen doe je niet zomaar. Persoonlijk kan ik er ook niet zo goed tegen als mensen het afdoen als 'aandacht vragen'. Natuurlijk kan het meespelen, maar het zit imho veel dieper. Want de wil om te leven is sterk, en als je daaraan gaat twijfelen wil dat echt wel wat zeggen.

[Christiaan]

SigSec schreef op 19 december
Geloof:
Als je er echt heilig van overtuigd bent dat het na dit leven beter wordt, dan zit je er niet zo mee om dood te gaan. (Denk bijvoorbeeld aan Islamitisch Extremisme).

Ik weet niet of geloof wel echt een reden is. Als je bijvoorbeeld kijkt naar palestijnse 'vrijheid' strijders, dan blijkt de motivatie toch vaak een andere te zijn. Alhoewel ze worden beloofd met 'duizenden maagden' blijkt er vaak een andere, veel eenvoudiger, reden te zijn voor hun zelfmoordaanslagen.

Deze jongens worden vaak opgenomen in een hecht sociaal netwerk (van andere strijders). Al lang voordat zij de aanslag plegen maken ze een videoopname waarop zij afscheid nemen en hun daad 'goedpraten'. De sociale druk die hierdoor ontstaat is gigantisch. Als ze er eenmaal mee beginnen is er eigenlijk geen weg meer terug.

[Mitch]

Marialice: natuurlijk is het niet fijn als mensen het afdoen als aandacht vragen, maar uit de verschillende onderzoeken blijkt gewoon dat een groot deel van de suïcidepogingen een schreeuw om hulp zijn.
Bij een onderzoek in het AZL waarin mensen die een suïcidepogin hebben ondernomen worden ondervraagd, blijkt dat bij 14% het motief "ik wil sterven" enigszins een rol te hebben gespeeld, bij 38% speelde dit geen enkele rol.

[mjhzenden]

Mitch___ schreef op 19 december 2002 @ 11:34:
[...]


Hetzelfde als wat ?
En fijn dat jij denkt dat er maar één reden is, maar dat is dus pertinent niet zo,
er kunnen zo veel redenen zijn.
Misschien niet in het geval dat jij hebt meegemaakt, maar daar gaat het topic niet over.

Verder is je laatste redenatie helemaal fout, want als je hulp zoekt wordt je geen psychiatrisch patiënt, simpelweg omdat suïcide geen psychiatrische aandoening is.
Het is heel erg fout om mensen met zo'n problematiek in een hokje psychiatrische patiënten te stoppen.

Vind ik niet. Het komt allemaal erop neer dat je het niet meer ziet zitten. Dus het is uitzichtloos. Als je iets hebt om naar toe te leven, of iets wat een reden geeft om te leven zal je niet met dit soort gevoelens rondlopen. Noem eens een andere reden op dan? Er kan natuurlijk wel wat aan vooraf zijn gebeurd, stress, verliezen van dierbaren etc. maar hier volgt dus uitzichtloosheid op.

Ik snap niet waarom mensen zo bang zijn om zichzelf psychiatrisch patient te noemen. Het gebeurd allemaal in je hoofd. Dat kan een gewone dokter niet even opereren zodat je weer beter bent
De reden dat je suicidaal bent heeft dus (volgens mij) een 100% psychiatrische reden. Ik ben zelf geen psycholoog dus ik kan dat niet onderbouwen.

[mjhzenden]

Mitch___ schreef op 19 december 2002 @ 12:10:
Marialice: natuurlijk is het niet fijn als mensen het afdoen als aandacht vragen, maar uit de verschillende onderzoeken blijkt gewoon dat een groot deel van de suïcidepogingen een schreeuw om hulp zijn.
Bij een onderzoek in het AZL waarin mensen die een suïcidepogin hebben ondernomen worden ondervraagd, blijkt dat bij 14% het motief "ik wil sterven" enigszins een rol te hebben gespeeld, bij 38% speelde dit geen enkele rol.

Het is heel leuk die cijfertjes. Alleen de "echte" mensen die geen uitzicht meer hebben op de toekomst en zichzelf willen ombrengen zullen dat inderdaad niet in de krant zetten. Die gooien zich van een flat of voor een trein. En bijna altijd staat de familie voor een groot raadsel... ze wisten van niks!!

[Opi]

mjhzenden schreef op 19 december 2002 @ 15:03:
[...]
Ik snap niet waarom mensen zo bang zijn om zichzelf psychiatrisch patient te noemen. Het gebeurd allemaal in je hoofd. Dat kan een gewone dokter niet even opereren zodat je weer beter bent
De reden dat je suicidaal bent heeft dus (volgens mij) een 100% psychiatrische reden. Ik ben zelf geen psycholoog dus ik kan dat niet onderbouwen.

Wat die uitzichtloosheid betreft ga ik met je akkoord, maar dat iets 100% psychiatrisch is vind ik nogal erg kort door de bocht. De oorzaak zal natuurlijk voor een groot deel in je eigen denkpatronen liggen, maar deze ontwikkel je meestal omdat het in de echte werkelijkheid niet helemaal top gaat.

[mjhzenden]

OpifexMaximus schreef op 19 december 2002 @ 15:40:
[...]

Wat die uitzichtloosheid betreft ga ik met je akkoord, maar dat iets 100% psychiatrisch is vind ik nogal erg kort door de bocht. De oorzaak zal natuurlijk voor een groot deel in je eigen denkpatronen liggen, maar deze ontwikkel je meestal omdat het in de echte werkelijkheid niet helemaal top gaat.

Je zegt het zelf toch ook al! Als je het niet meer ziet zitten en iemand, of dat nou een psycholoog is of je ouders of wie dan ook, je op een ander spoor kunnen zetten, een beetje de goeie kant kunnen op duwen, dat gebeurd allemaal in je hoofd/psyche ! Je zal dus moeten inzien dat het leven wel zin heeft en niet uitzichtloos is.

Ik bedoel ook niet dat je altijd dan psychiatrisch patient zal blijven, maar op dat moment ben je het wel.
Wat ik ook aan veel van jullie merk hier (die posten) vinden jullie dat een rare benaming.
Je kan het vergelijken met een longontsteking; Je bent ziek, je gaat naar het ziekenhuis, je wordt behandeld en je wordt weer beter.

In de psyche is het allemaal iets gecompliceerder, maar het komt op hetzelfde neer.

[Opi]

mjhzenden schreef op 19 december 2002 @ 15:56:
[...]
Je zegt het zelf toch ook al! Als je het niet meer ziet zitten en iemand, of dat nou een psycholoog is of je ouders of wie dan ook, je op een ander spoor kunnen zetten, een beetje de goeie kant kunnen op duwen, dat gebeurd allemaal in je hoofd/psyche ! Je zal dus moeten inzien dat het leven wel zin heeft en niet uitzichtloos is.

Maar wat als nagenoeg alles in je leven tegen zit. Anderen kunnen je dan niet helpen door je mentaal te ondersteunen. Psychologen of psychiaters kunnen dan denk ik al helemaal niet helpen lijkt mij; je zal meer hulp kunnen vinden bij mensen die ervoor zorgen dat alles weer huisje, boompje, beestje wordt oid.

mjhzenden schreef op 19 december 2002 @ 15:56:
Je kan het vergelijken met een longontsteking; Je bent ziek, je gaat naar het ziekenhuis, je wordt behandeld en je wordt weer beter.

In de psyche is het allemaal iets gecompliceerder, maar het komt op hetzelfde neer.

Ja, maar als je een longontsteking hebt ga je ook niet naar een psychiater. Misschien een beetje lullig antwoord, maar dat is niet m'n intentie, het gaat er volgens mij gewoon om dat je naar de instantie zal moeten gaan die je ook daadwerkelijk kan helpen.

[Yoozer]

zelfmoord is een lange-termijn oplossing voor een korte-termijn probleem.

het is soms een vraag om aandacht die niet gegeven wordt, en de (potentiele) pleger zou eigenlijk niets liever doen dan bij z'n eigen begrafenis aanwezig zijn om te kijken hoe men zal reageren. dit hoeft natuurlijk niet altijd het geval te zijn.

[Marialice]

Mitch___ schreef op 19 December 2002 @ 12:10:
Marialice: natuurlijk is het niet fijn als mensen het afdoen als aandacht vragen, maar uit de verschillende onderzoeken blijkt gewoon dat een groot deel van de suïcidepogingen een schreeuw om hulp zijn.
Bij een onderzoek in het AZL waarin mensen die een suïcidepogin hebben ondernomen worden ondervraagd, blijkt dat bij 14% het motief "ik wil sterven" enigszins een rol te hebben gespeeld, bij 38% speelde dit geen enkele rol.

Daar heb je gelijk in. 'Een schreeuw om hulp' klinkt trouwens al heel anders dan 'aandacht vragen'. Zelfmoord overwegen doe je heus niet zomaar, maar dat weet je als je er geweest bent of iemand uit je nabije omgeving.
Bijna niemand wil sterven, soms kan de wil om niet op deze manier verder te leven heel sterk worden.

[Verwijderd]

Ik denk dat er verschillende soorten zelfmoord zijn.

Je hebt zelfmoord, dat gedaan wordt door mensen die aand8 te kort hebben. Deze pogingen lukken meestal ook niet. En ze doen dit ook meerdere keren, een poging tot zelfmoord. Gebruiken minder effectieve methodes, zoals scheermesje om polsen door te snijden, dit lijkt erg en ze zorgen dat ze gevonden worden. Zodat ze het als het geod is overleven.

En je hebt mensen die echt zelfmoord willen plegen omdat ze het helemaal niet meer zien zitten. Deze mensen plegen echt zelfmoord om weg te gaan uit het leven omdat ze denken dat ze nutteloos zijn of dat het nooit meer goed komt. Als zij een poging doen dan lukt dat ook. Ze gebruiken ook andere methodes, echte effectieve methodes. En lukt ze ook altijd.

/edit
Dit laatste heeft me oom trouwens gedaan, ze huwelijk liep op de klippen. Hij zag het helemaal niet meer zitten.

[ Voor 8% gewijzigd door Verwijderd op 19-12-2002 17:21 . Reden: reden waarom... ]

[Verwijderd]

wat de meesten hier dus zeggen is: zelfmoord komt voort uit het idee dat er totaal geen hoop meer is. Zit ik daar goed mee? Ik zelf denk namelijk dat dit voor 100% de reden is. En dat aandacht vragen, tja, dat staat daar ergens onder denk ik.

En dit hoeft dus absoluut geen kortetermijn probleem te zijn, zoals iemand hierboven zei.

[Verwijderd]

ik denk juist dat als je zelf moord pleegd omdat als je aand8 te kort komt, vragen om aand8 is... want 9 van de 10 keer gaat het fout en de tiende keer snij je toch iets te ver door je pols met je elecktriche scheer apparaat , deze acties zijn dan ook vaak niet lang van te voren geplant en niet goed doordacht. Het is dan meer iets dat ze al een tijd met het idee rond lopen en dan gebeurt er iets wat de emmer doet over lopen en dan "proberen ze het", want iemand die echt dood wilt, lukt het zonder problemen , maar die heeft ook een plan en gaat daar mee door..

[Mitch]

Laten we de term zelfmoord even droppen, de term is tegenwoordig zelfdoding of nog liever suïdcide. Dit ivm de negatieve oordelende bijklank.

[RenOfHeavens]

Verleden jaar de 14de van December is een vriend van mij gesprongen van 12 hoog, hij vond het allemaal maar veelste moeilijk en wa selke dag dat ie leefde moe. Ik schatte ongeveer een maand daarvoor vroeg hij aan mij:Erwin ...wordt je nou niet moe van al dat werken? (ik werkte toen 12 uur per dag en 6 uur op zaterdag).
En ik zei daarop:ja natuurlijk je raakt niet bepaald uitgerust...

Achteraf gezien had ik dit nooit moeten zeggen maar toch is dit denk ik een van de redenen, hij leefde ook een heel onregelmatig leven voordat het gebeurde en was altijd moe.
Er was eerst wel een lichtpuntje dat was nog een jaar daarvoor voordat hij begon met uitgaan enzo was het sporten, sporten maakte van hem een nieuw mens en dat heeft ie ook zelf tegen mij gezegd. Maar ook dat was op het laatst nog te zwaar om op te pakken.
Toen op een zaterdag voordat ik naar de megamusic dance experience ging kreeg ik van een maatje van hem te horen dat ie gesprongen was, en sindsdien werk ik niet meer op zaterdag.

Als slotwil ik zeggen dat mog je het niet meer zien zitten ga sporten,ontmoet mensen, slaap goed, en vreet wat je lekker vind en eet goed!!!!en wordt hiermee sterker dat je de dag weer door kan.

[IKKE86]

dit bericht is verwijderd

[ Voor 82% gewijzigd door IKKE86 op 20-12-2002 12:59 ]

[RenOfHeavens]

En is dat een, ik ben moe persoon of ik wil aandacht persoon?

[De_Delph]

Ikke, dat vind ik niet echt 'subtiel gezegd'. Maar goed, hier nog een reden voor zelfmoord:
- onbereikbare liefde

Ook meegemaakt, maar misschien valt dit onder een andere reden...

[guillaume]

Ik zat in een vreselijk moeilijke situatie en op datzelfde moment was ik Madame Bovary van Gustave Flaubert aan het lezen. Ik heb het boek toen ik halverwege was een maand opzij gelegd. Ik kon het niet hebben.

Stukken uit mijn verslag:

"Neemt men dit boek echter letterlijk op, dan zou men concluderen dat er geen romantiek of eeuwige liefde bestaat, hoezeer men er ook naar zoekt. Dit is een alleszins trieste opvatting die als een zwarte voile in de wind door heel het boek meewaait, elke hoop, elke smacht bedekkend.

"De wereld van Madame Bovary wordt getekend door twee tegenpolen: enerzijds de droom, waarin zij alle romantiek zoals zij die uit de dweperige romans kent uitdenkt en haar hartstocht en verlangen tot ongekende grootte laat stijgen, anderzijds de werkelijkheid, waarin zij slechts sporadisch die vonk van hartstocht en ultiem geluk ervaart, en de twee werelden elkaar bijna raken. De werkelijkheid is haar saaie plattelandsleventje, waarin alles iedere dag gelijk blijft en wanhopig zoekt zij dan ook de weg naar de verwezenlijking van haar dromen. En telkens weer komt zij bedrogen uit. Dit leidt tot een proces waardoor zij zich steeds dieper in haar waanwereld verdiept en steeds minder waarde hecht aan de werkelijkheid. Zij kan er geen enkele kracht meer uit putten en dit gaat ten koste van de mensen in haar omgeving, met in het bijzonder de goedgelovige Charles en hun dochtertje Berthe. Ook haar liefde Léon moet het verdragen dat zij hem uiteindelijk als een knecht behandelt. Uiteindelijk is niets en niemand haar meer waardig, want het kan haar allemaal niet geven waarnaar zij snakt. Uiteindelijk bestaat haar leven louter nog uit leugens en schulden die haar grootse emmer der wanhoop doen overstromen…"

Daar heb je je redenen...

[Diadem]

Het klinkt vreemd, maar zelfmoord is uiteindelijk een overlevingsstrategie.

Door zelfmoord te plegen voorkom je een geestelijke dood.

[Verwijderd]

Hier stond iets dat er nu blijkbaar niet meer staat

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 20-12-2002 21:32 ]

[blobber]

Jezelf verlossen van ondraaglijke (geestelijke of lichamelijke) pijn

[Verwijderd]

er is een wezenlijk verschil tussen dood willen en niet meer willen leven

[Confusion]

Omdat je gestoord wordt van het niet kunnen geven van richting aan het leven. Het niet hebben van een doel. Als telkens dezelfde gedachten door je hoofd malen en je telkens gedwongen bent te concluderen dat het leven geen objectief doel heeft, er geen objectieve moraal te definieren valt en je niet in staat bent een keuze voor een doel of een moraal te maken wegens gebrek aan doorslaggevende argumenten. Als je telkens, dagelijk, bij elke beslissing, bij elke vraag, bij elke overpeinzing jezelf geconfronteerd ziet met nog tientallen jaren leeg, loos, onnodig leven, dan begint het stopzetten van de zinloosheid een aardig alternatief te lijken.

Ik wordt slechts gered door mijn dagelijks leven op de automatische piloot te leiden, proberende te voldoen aan de moraal die mijn ouders me hebben bijgebracht. Helaas brengen ouders je, onvermijdelijk, conflicterende waarden bij, waardoor iemand niet in staat is volledig automatisch te functioneren. Ik vrees de momenten waarop ik niet op de automaat kan functioneren...

[ Voor 25% gewijzigd door Confusion op 20-12-2002 13:26 ]

[Outsync]

Verwijderd schreef op 19 december 2002 @ 10:28:
Naar aanleiding van Zin om jezelf van kant te maken?

Ik vroeg mij af wat nu motieven zouden kunnen zijn om zelfmoord te plegen:

Mijn motieven
• Geen (of weinig) zelfvertrouwen en eigendunk
• Alles (of bijna alles) waar je waarde aan hecht mislukt

Weet iemand nog meer redenen waarom een persoon zelfmoord pleegt of redenen om het niet te doen als je op het punt staat om het wel te doen?

Sorry hoor, maar zo een topic (vind ik persoonlijk) niet gepast om hier met Jan en alleman over te gaan discussieren..
Ik heb zelf een vriend die zelfmoord heeft gepleegt en geloof mij het is niet prettig dus nu is mijn vraag gericht aan u: Waarom start u zo een topic als dit op?

Als u wat meer informatie wil kan u een boek kopen (zo zijn er genoeg) of eens langs een dokter langsgaan, sorry als ik zo overkom..

Maar dit vind ik echt een ongepaste topic!

[Verwijderd]

Life without meaning
cannot be born.
We find a mission
to which we're sworn
--or answer the call
of Death's dark horn.
Without a gleaning
of purpose in life,
we have no vision,
we live in strife,
--or let blood fall
on a suicide knife.

-the book of counted sorrows.

Geen doel in je leven hebben (of vinden dat je gefaald hebt in je doel) == geen uitzicht op geluk == wanhoop == reden voor zelfdoding.

[kvdveer]

Misschien een beetje flauw om het zo te zeggen, maar ik denk dat zelfmoord vrijwel altijd voortkomt door het wegvallen van (een) zin in het leven. (Ideele zelfmoord daargelaten).

De situaties die ik zelf heb meegemaakt (zelf suicidale neigingen gehad, een vriendin van me was suicidaal) heb ik het idee dat zelfmoord evenmin een beslissing is als ademen. Als je een "gevecht tegen jezelf" verliest, volgen daar onherroepelijk suicidale neigingen uit.

[Verwijderd]

Wat zie ik nou, naar aanleiding van mijn topic is er een bevlogen discussie losgebarsten in W&L.

Dus ik zal hier ook eens aan deelnemen, motieven zijn vaak uitzichtloze situaties.
Geloof speelt in dit geval totaal geen rol, immers ik ben atheïstisch.

Het is meer een kwestie van uitzichtloze dagen, ben gestopt met mijn opleiding, en ben nu werkloos..

Dit levert situaties waarin je ten zeerste met jezelf wordt geconfronteerd, je gaat filosoferen over je eigen leven, je gaat jezelf naar beneden halen omdat jouw omgeving zijn leven voorzet, baan, uitgaan, veel plezier maken, waar ik dus niet aan deel neem.Ik ga me buitengesloten voelen, ik ga me als een buitenbeentje voelen, en dan ga ik weer over mijn eigen leven denken, dat het vergeleken met die andere levens van die andere personen toch wel een erg zielig leventje is... uitzichtloos, niks nieuws, altijd hetzelfde.

Conclusie van mijn betooging is dat de mensen die zelfmoord in gedachten hebben of psychisch ziek zijn of een naar hun mening "uitzichtloos leven hebben", en daarbij toegevoegd vaak een al langlopende depressie die hun leven zwaar belemmert...

[gitaarwerk]

Mijn ideeen erover

Liefde zal een grote rol spelen.
Als je leven niet echt leuk is (qua dingen die je meemaakt), je vrienden je laten zitten of geen aandacht aan je besteden terwijl andersom zeker wel. Je een massaproduct voelen, en iedere dag deelneemt aan dezelfde loze sleur "opstaan, werk/school, eten, slapen" Je 'realistische' dromen niet waar kunnen maken. Het niet 'erbij' kunnen horen
Nu zal je misschien zeggen "dat is toch niet belangrijk"
Maar het is gewoon klote als je nergends echt thuis bent...

dat is iets waar ik behoorlijk mee zit. Ik ben nu al bijna een jaar licht aan het roken..dat is dan toch wel lekker af en toe.. het drinken is een stuk geminderd...

Het leven intreseert me niet echt veel meer.. maar goed.. ik zal niet dood gaan todat ik echt geluk heb 'geproefd' ..dat zal misscien mijn houvast zijn.

Het is niet erg leuk te leven met alleen maar tegenslagen.

dat is mijn ervaring ermee ..eigenlijk

ThaMan, naar mijn mening kan jij mij met die post misschien beter beschrijven dan ik mezelf

[Verwijderd]

tsja mijn moeder is stiekem bij de dokter geweest, ik moet morgen langskomen omdat het zo niet langer gaat, hopelijk word ik niet in een instelling gestopt, kan toch niet? Ik ben namelijk al 18....

[Cyberpope]

Fused schreef op 20 december 2002 @ 02:02:
Omdat je gestoord wordt van het niet kunnen geven van richting aan het leven. Het niet hebben van een doel. Als telkens dezelfde gedachten door je hoofd malen en je telkens gedwongen bent te concluderen dat het leven geen objectief doel heeft, er geen objectieve moraal te definieren valt en je niet in staat bent een keuze voor een doel of een moraal te maken wegens gebrek aan doorslaggevende argumenten. Als je telkens, dagelijk, bij elke beslissing, bij elke vraag, bij elke overpeinzing jezelf geconfronteerd ziet met nog tientallen jaren leeg, loos, onnodig leven, dan begint het stopzetten van de zinloosheid een aardig alternatief te lijken.

Dit pakt het voor mij aardig samen moet ik zeggen. Het hebben van geen perspectief (iets anders dan hoop) is vaak de reden. Echter in veel gevallen (niet alle) is er toch iets mis met de chemische balans in de hersenen. Dat kan een psychische, maar ook een lichamelijke oorzaak hebben.

offtopic:
zie net de reclame van "zij gelooft in mij" die de NPS morgen uitzend, kijk die maar eens, lijkt je eigen leven in een keer een stuk zonniger

En ja, vooral jongeren in hun adolecente periode (18-23 globaal) hebben hier veel last van. Is het heel erg, zoek dan de hulp van een arts. Echter 95% komt er zonder kleerscheuren door.

In de hulpverlening noemen we ze ook wel Yarvis people. (Young, ambiteus, rich, verbale, i , succesfull). De I weet ik niet meer. Ze hebben ze heel graag, want de behandeling is meestal zeer succesvol en zeer snel, dus hun "score" cijfers zijn er heel goed voor. Wat niet wil zeggen dat het niet serieus is. Er zijn veel theorieen waarom dat vooral bij deze jongeren is. Echt een sluitende theorie is er niet. Zeker speelt me de goede geinformeerdhied van jongeren van deze tijd (er liggen sterke verbanden tussen landen met de best geinformeerde jongeren en zelfmoordcijfers).

[Verwijderd]

Je wordt geboren hebt een hardstikke leuke jeugd ontmoet een vriendinnentje en krijgt een leuke baan. Tis niet dat je niet gelukkig bent maar toch vind je het allemaal knap zinloos geemmer over onnozelheden verplichtingen waar je aan moet voldoen. Ben je dan ziek?

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 23 December 2002 @ 18:03:
tsja mijn moeder is stiekem bij de dokter geweest, ik moet morgen langskomen omdat het zo niet langer gaat, hopelijk word ik niet in een instelling gestopt, kan toch niet? Ik ben namelijk al 18....

Ga maar gerust naar die dokter ... die mensen zijn er om u te helpen. En als je wil meewerken gaan zijn/haar inspanningen u ook helpen.

En wees gerust ... de dokter gaat u niet dwingen om naar een psychiatrisch ziekenhuis (klinkt al veel beter dan een instelling hé) te gaan.
Die dokter gaat u dat hoogstens voorstellen, het is nog altijd je eigen keuze.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 23 December 2002 @ 22:29:
Je wordt geboren hebt een hardstikke leuke jeugd ontmoet een vriendinnentje en krijgt een leuke baan. Tis niet dat je niet gelukkig bent maar toch vind je het allemaal knap zinloos geemmer over onnozelheden verplichtingen waar je aan moet voldoen. Ben je dan ziek?

Nee, alleen critisch...

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 23 december 2002 @ 22:29:
Je wordt geboren hebt een hardstikke leuke jeugd ontmoet een vriendinnentje en krijgt een leuke baan. Tis niet dat je niet gelukkig bent maar toch vind je het allemaal knap zinloos geemmer over onnozelheden verplichtingen waar je aan moet voldoen. Ben je dan ziek?

Alleen maatschappijkritisch ... zo ken ik er vele

Die mensen zijn volgens mij totaal niet ziek, zelfs gezonder dan de meerderheid.
Ze denken immers na op een rationele, kritische manier over de maatschappij, terwijl de meerderheid hier meestal niet bij stilstaat en braafjes de grijze massa volgt.

Zulke mensen leggen zich niet neer bij hun lot (zoals mensen met zelfmoordneigingen), ze proberen er veelal actief iets aan te doen, zodat ze nog een zinvol leven kunnen leiden.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 07 January 2003 @ 11:24:
[...]


Alleen maatschappijkritisch ... zo ken ik er vele

Die mensen zijn volgens mij totaal niet ziek, zelfs gezonder dan de meerderheid.
Ze denken immers na op een rationele, kritische manier over de maatschappij, terwijl de meerderheid hier meestal niet bij stilstaat en braafjes de grijze massa volgt.

Zulke mensen leggen zich niet neer bij hun lot (zoals mensen met zelfmoordneigingen), ze proberen er veelal actief iets aan te doen, zodat ze nog een zinvol leven kunnen leiden.

Ja, alleen de tijd tussen het critisch zijn en er wat aan doen is dodelijk
Oeps, da's wel erg negatief, maar wel realiteit.

[ Voor 4% gewijzigd door Verwijderd op 07-01-2003 12:03 ]

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 07 januari 2003 @ 11:27:
[...]

Ja, alleen de tijd tussen het critisch zijn en er wat aan doen is dodelijk
Oeps, da's wel erg negatief, maar wel realiteit.

Wat bedoel je hiermee Bukker? Ik volg je niet echt ...

[pirke]

Ik heb het hier al vaker voorbij zien komen en ik kan me er wel in vinden: gebrek aan uitzicht op een "normaal" leven, gebrek aan hoop op een "normaal" leven, gebrek aan liefde, eenzaamheid, geen doel in je leven hebben, of een onbereikbaar doel. Ik denk dat het indirect ook een gevolg is van de vereenzaming van de maatschappij. Vroeger zat men bij de open haard verhalen te vertellen, of gezelsschapsspellen te spelen, want er was nog geen tv. Nu moet je alles zelf doen, je krijgt te weinig steun van mensen uit je omgeving, heb je die steun gevonden in de vorm van een relatie, houdt die relatie ermee op. Kom je in een dieper dal dan de top hoog was. Langzaam klim je uit het dal, of zoekt toevlucht in andere middelen zoals anti-depressiva of andere vorm van drugs (welke vorm dan ook, softdrugs, harddrugs, ook alcohol of wat dan ook). Uitgaan (icm alcohol, hoe weinig dan ook) is ook zo'n middel. "Het is gezellig" wordt vaak als argument gebruikt, maar toch zie je maar weinig mensen van 30 nog elke week uitgaan. Het is een manier om de werkelijkheid te ontvluchten, om ff alles van je af te gooien en niets maakt meer uit, want op dat moment voel je je goed.

Het probleem van toevluchten zoeken is dat als je ermee stopt, je een andere manier moet vinden om je goed te voelen anders kom je in een heel diep dal terecht, waar je langzaam uit moet klimmen. Heel vaak zie je mensen die een grote tegenslag krijgen naar zo'n middel grijpen en ermee stoppen als er iets anders komt wat die tegenslag opheft. Zo'n middel hoeft ook niet negatief te zijn hoor, mensen die zich vol op hun studie/werk storten zijn er ook. Alles wat afleiding geeft is een mogelijkheid om de realiteit te ontvluchten.

Relatie stopt/gaat slecht: tegenslag. Tijdelijke oplossing tot er een nieuwe relatie is of het weer beter gaat.
Geen werk meer: tegenslag.
Studie gestopt: tegenslag.
Als je aan je auto gehecht bent en die stopt ermee: tegenslag.
Een mens krijgt zo ontzettend veel tegenslagen (groot en klein), dat is erg zwaar om mee te leven. Mensen van 15-25 zitten in een periode dat hun leven continu verandert, niets is zeker. Dat gebrek aan zekerheid in combinatie met een aantal tegenslagen kan de druppel zijn als er niet genoeg tegenover staat. Ik ben ook van mening dat het een fase is waar je doorheen moet. Sommige mensen hebben geluk en is dat heel makkelijk, voor anderen is het heel zwaar. De meeste mensen komen er uiteindelijk weer boven op.

Zelf ben ik niet in staat om mezelf te doden. Dat zou ik mijn omgeving niet aan kunnen doen, vooral mijn ouders/broertje niet, aangezien zij er altijd voor mij geweest zijn.

Persoonlijk houdt ik erg van de uitspraak "uiteindelijk komt alles goed". Als je daar heilig in gelooft (geloof is ook een middel om moeilijke tijden door te komen) dan komt het ook goed. Hoe, in welke vorm, waar en wanneer dat doet er niet toe, ooit komt het goed.

[Verwijderd]

Zo wat een lange posts jongens...

Even een afwijkende post. Ik maak vaak in mijn omgeving mee dat meisjes tussen de 16 en de 20 vaak dreigen met zelfmoord...(en waarom? omdat hun vriendje het uitmaakt, of hij gaat een avondje uit zonder haar en dan word ze helemaal panisch en radeloos enzo) Zetten ze een mes op hun pols ofzow of ze dreigen er alleen mee... Ik heb er zo'n hekel aan als ze dit doen... ik zie het als een vorm van machtsmisbruik, hopen dat hij dan maar niet uit gaat of het toch maar niet uit maakt... Maar toch ben je er voorzichtig mee want ze zullen het maar echt menen. Dan wil je het niet op je geweten hebben dat je er niks aan hebt gedaan!

Laatst was er een vriendin bij me thuis die al zo vaak zei dat ze zichzelf van kant wilde maken... en ik had gewoon sterk het idee dat ze dat alleen maar zei om zielig over te komen... we kregen ruzie en toen flapte het zomaar uit mijn mond. ik zei "Als je echt zelfmoord wilt plegen doe het dan gewoon maar gebruik het niet om andere mensen van hun wil of mening af te brengen! dat is heel zwak van je"

Maar ja om een lang verhaal kort te maken... Meisjes zijn al heel gauw hopeloos en radeloos en panisch als dit soort dingen zich voor doen.

[Marialice]

Verwijderd schreef op 08 January 2003 @ 12:42:
Maar ja om een lang verhaal kort te maken... Meisjes zijn al heel gauw hopeloos en radeloos en panisch als dit soort dingen zich voor doen.

Ik snap helemaal wat je bedoelt, op zo'n manier dreigen gaat idd heel erg ver en is zo 'makkelijk' (niet helemaal het goede woord). Je weet dan ook niet meer wanneer je het serieus moet nemen... het niet serieus nemen is helemaal eng, want wat als....?
Tegelijk geloof ik nog steeds echt dat iemand die dreigt met zelfmoord het op dat moment vrijwel altijd echt meent. Iemand kan dan wel wanhopig, radeloos en panisch zijn, het is juist in zo'n situatie dat je niet meer kunt relativeren, dat de hoop ontbreekt, dat je geen overzicht meer hebt, het gevoel hebt dat je de controle verliest... Dit komt trouwens bij jongens net zo goed voor (in mijn omgeving tenminste), al brengen die het vaak anders. Ergens is het zeker machtsmisbruik, maar in hoeverre kun je dat iemand op zo'n moment kwalijk nemen? (Later heeft die persoon er sowieso vaak genoeg spijt van).

Daartegenover staat de niet-wanhopige zelfmoordgedachte... dat je gedachten telkens weer terugkeren naar de vraag 'wat als...?'. Er over nadenken, afwegen, en dan tot de conclusie komen dat het misschien wel beter is. Langzaam gaan denken over methodes, steeds concreter. Spelen met de gedachte.... het rustig voorbereiden... En als iemand daar eenmaal mee bezig is, moet je dat zeker serieus nemen. Dan is het geen aandacht vragen, al heeft die persoon nog zo'n behoefte aan aandacht.

En voor mij persoonlijk... waarom ik het zou overwegen... omdat ik steeds maar weer de mensen van wie ik houd pijn doe, teleurstel, en zorgen geef... omdat ik voor de mensen van wie ik houd niet kan zijn wie ik zou willen zijn... omdat ik zo graag een klein beetje rust wil... een keer weer echt lekker slapen, en echt lekker wakker worden zonder me steeds weer schuldig te voelen... zonder druk en verwachtingen...
omdat het misschien wel beter zou zijn... ik wil zo graag wat betekenen voor deze wereld maar het lukt maar niet... en de dood betekent rust...

Maar nee, ik zou het niet kunnen. Vooral omdat ik me verantwoordelijk voel voor mijn leven. Ik heb dit leven gekregen, dan mag ik er ook dankbaar voor zijn en er het beste van maken. En ik geef teveel om momenten, glimlachen, momentjes van geluk. En ik zou het mezelf nooit vergeven als ik het mijn omgeving aandoe (lekker dubbel he?).

Tot slot: ThaMan, heel veel sterkte! Ben je al bij de huisarts geweest?

[Arie]

Suïcide is voor sommigen een uitvlucht voor hun problemen. Zij zien geen andere uitweg dan de dood. Voor anderen is het een vorm van zichzelf willen straffen voor wat zij in hun ogen fout hebben gedaan en waarvoor ze denken de dood te verdienen. Hiernaast is ook zelfopoffering een veel voorkomende reden; je leven geven om het voor een ander beter te maken bijvoorbeeld.

[rupert]

Als je denkt een langere lijdensweg te kunnen ontkomen, pleeg dan zelfmoord...

Maar... Doe het goed, na 7 pogingen nog nix bereiken schiet je nix mee op.

Wel weer een nieuwe reden voor poging 8: Onzekerheid

[Verwijderd]

Je hypotheek kan een goede reden zijn om zelfmoord te plegen, of om bolletjes te gaan slikken.(komt op het zelfde neer) Als je hele grote schulden hebt moet je de rest van je leven werken, je vrijheid is dan dus weg.

[Verwijderd]

Zelfmoord, ikzelf zou het doen als ik alle plussen en minnen in mijn leven zou optellen en erg negatief uit zou komen zonder erg veel hoop op nog boven die nul uit te komen.
Ik zou alleen wel rekening houden met mijn omgeving, het is namelijk niet sociaal om anderen pijn te doen omdat jij dan zo graag niet meer wil lijden...
Kort samengevat: Als het leven niets meer te bieden heeft om er aan vast te houden, waarom zou je dan nog blijven, behalve voor de hoop dat er toch nog iets gebeurt dat de moeite waard is...

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 09 January 2003 @ 03:11:
Als het leven niets meer te bieden heeft om er aan vast te houden, waarom zou je dan nog blijven, behalve voor de hoop dat er toch nog iets gebeurt dat de moeite waard is...

Er zijn miljoenen en miljoenen mensen bij wie het leven niets meer te bieden heeft om zich aan vast te houden, zoals jij het omschrijft.
En toch pleegt de meerderheid van die mensen geen zelfmoord. Waarom niet? Wel, je geeft zelf al het antwoord: de hoop dat er toch nog iets gebeurt dat de moeite waard is ...
Heb daar niets aan toe te voegen

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 07 January 2003 @ 12:26:
[...]


Wat bedoel je hiermee Bukker? Ik volg je niet echt ...

Als je critisch bent, maar nog niet weet hoe je ermee om moet gaan kun je depressief raken en zelfs suïcidiale neigingen krijgen.

_{/me is wakker en kan zich dus niet zo geweldig verwoorden als ik wat beters kan bedenken zal ik het editen}

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 09 januari 2003 @ 10:48:
[...]

Als je critisch bent, maar nog niet weet hoe je ermee om moet gaan kun je depressief raken en zelfs suïcidiale neigingen krijgen.

_{/me is wakker en kan zich dus niet zo geweldig verwoorden als ik wat beters kan bedenken zal ik het editen}

Oké, ben ik mee akkoord, maar mag ik nog wat toevoegen? Ja? Oké, hier gaat ie .

Door het feit dat je kritisch bent en een rationele kijk op de dingen hebt, zul je die depressiviteit en zelfmoordneigingen overwinnen, omdat je door je kritisch zijnde en je rationaliteit gaat inzien dat depressiviteit (in dit geval) gewoon een pessimistische kijk op de dingen is.

Eens je dat beseft, zijn je zelfmoordneigingen en depressiviteit al voor de helft verdwenen/overwonnen.

Dit geldt spijtig genoeg niet voor alle vormen van depressiviteit. Sommige gevallen zijn gewoon veel ingewikkelder en duren veel langer om te genezen.

[ Voor 20% gewijzigd door Verwijderd op 09-01-2003 14:19 ]