Random = willekeurig...
Wat is een leven zonder "randomity"? Is dat eigenlijk nog wel een leven - in de zin van een eindige periode van stoffelijk aanwezig zijn? Kan dat leven wel ontstaan zonder bovengenoemd fenomeen - de willekeur, de onlogica?
Toen ik eens na ging denken over het ontwerpen van een kaartspelletje, bedacht ik me dat er geen spel zou kunnen zijn zonder "random-functie"... of althans: geen spel met een "doel" dat via een niet-vastgelegde route te behalen is. de kaart is geen kaart meer, maar een constant element dat deel uitmaakt van een constant geheel. In feite is een kaartspel dan een soort geheel waar je de kaarten niet meer als losse elementen hoeft te zien...
Concreter omgezet naar het leven, een leven met "random-functie" zou er zo uit kunnen zien:
Je wordt geboren in een welvarend land, krijgt een gezond maar sloom stel hersens mee, probeert om 15:37 je bus te halen maar mist deze "toevallig", waardoor je bij de bushalte de vrouw van je leven ontmoet, die door de op jou geïnspireerde scriptie "levensvormen ontstaan via lichaamsbeharing"
ontwerpt, waarna zij een geweldige baan in een fysisch lab aangeboden krijgt en jij de rest van je leven op je gat kunt blijven zitten, maar omdat je stoel op een gegeven moment door zijn poten gaat ontmoet je in de meubelzaak een ex-KGB-spion, die allerlei vervelende feiten over je vrouw weet te melden, waardoor jullie uit elkaar gaan maar daardooor... etc. etc.
Nu een leven zonder "random":
Class Leven extends Random implements AcceptatieVanRandom;
... ? ... Alles lijkt gebaseerd logica, en aldus gaan je cellen ook niet 'per ongeluk' verkeerd delen en ga je ook nergens aan dood. Maar in feite kun je niet eens geboren zijn, want dit vereist interactie tussen 2 (of meer..? brrrr...) mensen, die zonder "toevalligheid" niet met elkaar in contact kunnen komen, immers: gevoel tot (sexuele) genegenheid ontstaat uit iets, dat te definiëren valt als een ongewone (random?) voorkeur voor een bepaald iemand... en nogmaals: etc. etc.
In feite wordt er niemand geboren, en kan er niemand dood gaan (wow, dit ziet er wel heel erg dom/logisch uit als je uit het eerste gegeven het tweede gaat concluderen...
)
Mis ik hier een stukje logica, of raak ik hier een essentie? Wat zijn wij zonder "randomity"? Of is het iets dat - voortgebracht door onlogisch lijkende logica - als "random" gezien wordt ipv dus die "misvormde logica"?
Dezelfde vraag aan zij die het antwoord "al weten" - de gelovigen onder ons- zou kunnen luiden: als God of Allah (of...) dit allemaal zo heeft "gewild", ontwerpt de Schepper dan ons leven naar "random" patronen zonder dat Hij dat zelf zo ziet, of willen wij zelf die patronen als "willekeurige opeenvolging van zaken" zien?
Waarom zou een God dit toelaten, of is dit een zondige manier van denken?
Wat is een leven zonder "randomity"? Is dat eigenlijk nog wel een leven - in de zin van een eindige periode van stoffelijk aanwezig zijn? Kan dat leven wel ontstaan zonder bovengenoemd fenomeen - de willekeur, de onlogica?

Toen ik eens na ging denken over het ontwerpen van een kaartspelletje, bedacht ik me dat er geen spel zou kunnen zijn zonder "random-functie"... of althans: geen spel met een "doel" dat via een niet-vastgelegde route te behalen is. de kaart is geen kaart meer, maar een constant element dat deel uitmaakt van een constant geheel. In feite is een kaartspel dan een soort geheel waar je de kaarten niet meer als losse elementen hoeft te zien...
Concreter omgezet naar het leven, een leven met "random-functie" zou er zo uit kunnen zien:
Je wordt geboren in een welvarend land, krijgt een gezond maar sloom stel hersens mee, probeert om 15:37 je bus te halen maar mist deze "toevallig", waardoor je bij de bushalte de vrouw van je leven ontmoet, die door de op jou geïnspireerde scriptie "levensvormen ontstaan via lichaamsbeharing"


Nu een leven zonder "random":
Class Leven extends Random implements AcceptatieVanRandom;
... ? ... Alles lijkt gebaseerd logica, en aldus gaan je cellen ook niet 'per ongeluk' verkeerd delen en ga je ook nergens aan dood. Maar in feite kun je niet eens geboren zijn, want dit vereist interactie tussen 2 (of meer..? brrrr...) mensen, die zonder "toevalligheid" niet met elkaar in contact kunnen komen, immers: gevoel tot (sexuele) genegenheid ontstaat uit iets, dat te definiëren valt als een ongewone (random?) voorkeur voor een bepaald iemand... en nogmaals: etc. etc.
In feite wordt er niemand geboren, en kan er niemand dood gaan (wow, dit ziet er wel heel erg dom/logisch uit als je uit het eerste gegeven het tweede gaat concluderen...
Mis ik hier een stukje logica, of raak ik hier een essentie? Wat zijn wij zonder "randomity"? Of is het iets dat - voortgebracht door onlogisch lijkende logica - als "random" gezien wordt ipv dus die "misvormde logica"?
Dezelfde vraag aan zij die het antwoord "al weten" - de gelovigen onder ons- zou kunnen luiden: als God of Allah (of...) dit allemaal zo heeft "gewild", ontwerpt de Schepper dan ons leven naar "random" patronen zonder dat Hij dat zelf zo ziet, of willen wij zelf die patronen als "willekeurige opeenvolging van zaken" zien?
Waarom zou een God dit toelaten, of is dit een zondige manier van denken?
Schrijveralijeren | Hier stond een wijze sig