"Lekker cliché" hoor ik jullie al denken. Die hele discussie over het Midden-Oosten is al zovele malen gevoerd, dat ze vanzelf achterhaald raakt. Erover praten, schijnt weinig nut te hebben want "er verandert daar toch nooit iets"
.
Maar wat als er nu wél eens iets zou veranderen? Moet dat per se een verandering ten gunste van ons zijn?
"Wij" - de westerse wereld - zijn sterk afhankelijk van geïmporteerde fossiele brandstoffen. In de Nederlandse bodem is er (tot nu toe) qua aardolie weinig verheffends te melden; het is dat we een - naar verhouding - enorme bubbel aardgas in onze naaste omgeving weten
, anders zouden wij, als kleine natie, nog meer importinspanningen moeten leveren. De rest van Europa ondervindt dit probleem reeds aan den lijve; samen met Groot-Brittannië en Noorwegen produceert Nederland meer dan de helft van het aardgas voor Europa.
Als vanzelfsprekend komen we weer bij onze opperwesters voorbeeld Amerika uit. De Verenigde Staten bezitten een aardig potentieel aan grondstoffen, maar in het juiste perspectief gezien stelt dat potentieel niet veel voor. De Amerikanen kachelen er lustig op los; ze consumeren dan ze produceren (in binnen- en buitenland), en datzelfde consumeringsgehalte ligt ver boven de eigen "fossiele reserve".
Welke gebieden wij uitknijpen, lijkt me wel duidelijk. Het Midden-Oosten herbergt enorme hoeveelheden aardolie en -gas, evenals de gebieden die vroeger onder de Sovjetunie vielen. De politieke regimes in de bovengenoemde regio's blinken nu niet bepaald uit in betrouwbaarheid
; evenmin genieten deze regimes brede steun onder hun eigen lokale bevolking, zijn er economische hervormingen doorgevoerd in de betreffende streken of staan de democratische waarden daar hoog in het vaandel
. Maar dezelfde regimes blijven in het zadel door de westerse "slokopcultuur"- die zich ten doel stelt eerst in de eigen behoeften te voorzien - alvorens men wenst te kijken naar de gevaren, die er op lange termijn in dat gedrag schuilgaan.
De Palestijnen spelen een dermate belangrijke rol in dit gevaar. Een staatloos volk, dat de "strijdlustigheid" van de Arabische bevolking naar buiten brengt. Hoewel de meeste Arabische leiders voorzichtig meeleven met de Palestijnen, stelt deze steun niet zoveel voor: immers, de leiders worden "beschermd" door de westerse wereld, die - al naar gelang het nodig mocht zijn - druk op de elitaire regimes in de regio uitoefent
, teneinde de prijzen te drukken en de productie te verhogen.
Maar het potentieel aan "normale" Arabieren is vele malen groter dan de puur "westers-gezinde" soortgenoten. "Normale" Arabieren steunen de Palestijnen veel meer dan hun gematigde regimes naar buiten brengen. Zodoende kan de eerste geslaagde "Anti-Israël-coup" in de Arabische wereld een sprookje lijken, maar de middelen zijn ervoor aanwezig (lees: publieke aanhang, enigszins begrijpelijk fanatisme). Dit kan leiden tot nog meer onrust binnen en zelfs destabilisatie van de Arabische wereld.
De minste of geringste destabilisatie van het Midden-Oosten kan een geweldige kettingreactie ten gevolge hebben
. Hoewel Amerika hier - in zekere zin - op voorbereid is (een economische stimulans voor de eigen fossiele brandstofproductie is in 2000 aangenomen), verzwakt onrust in de regio de positie van Europa en grote delen van Azië direct, en daarmee vormt het een groter gevaar dan de VS aanneemt.
Ga maar na: een mogelijke "coalitie" van de Arabische Liga, de voormalige Sovjetrepublieken rond de Kaspische zee (allen elitaire regimes met een laag consumeringsgehalte en een enorm exportpotentieel) en Rusland zelf (dat zich er niet voor geneert zich te mengen in de Arabische handelswereld), zorgt ervoor dat in 1 keer ongeveer 2/3
van de gehele aardgas- en aardolieproductie in handen is van "niet-westersgezinde" regio's. Hoe het weinig zelfvoorzienende Europa dit gaat overleven, is mij een raadsel: aangezien de VS de eigen "energiereserve" volledig voor zelfvoorziening moeten gaan gebruiken. Militair ingrijpen lijkt een optie, maar aangezien dit een enorme aanslag pleegt op de natuurlijke reserves van de "agressor", zullen zowel de VS en Europa zich wel een paar keer achter de oren moeten krabben wil het zover komen. In een dergelijke situatie zal ook blijken wat de VN nu - als overkoepelende organisatie - in melk te brokkelen heeft
.
Het ergste scenario dat ik kan bedenken, is een overheersing van de netto-exporterende landen over de rest van de wereld. Omgedraaide wereld dus, met dit verschil dat zij dan niks aan onze situatie hoeven te veranderen; "wij" bezitten immers geen onmisbare elementen voor hun versimpelde economiemodellen. Mocht deze "supercoalitie" al iets van de westerse wereld nodig hebben, dan eisen ze dit gewoon op, zoals wij dit nu met hun grondstoffen doen (weliswaar nog tegen bepaalde prijzen).
Bovenstaand scenario lijkt misschien onmogelijk vanwege de grote politieke, religieuze en ideologische tegenstelling tussen de leden van huidige grote exportlanden, neem bijvoorbeeld Iran en Irak, of de Soennieten en de Sjiieten; dit zijn diepgewortelde gevoelens van onmin en wantrouwen
. Echter, hoe verder Israël gaat met het "harde-aanpak-beleid", hoe sterker de eensgezindheid wordt onder het ware Arabische potentieel - het volk. Hoe eensgezinder het volk is, hoe zwakker de positie van de "westers-gezinde" regimes wordt. Dan moet de westerse wereld deze weer verstevigen, de woede wekkend van het volk dat vervolgens in opstand zal komen, dat geen "schijnregime"
wil. De eensgezindheid zal leiden tot een inzicht op de werkelijke macht van de regio, en de rollen zullen omgedraaid worden.
Rusland draait met alle winden mee, en deze keer waait deze de goede kant op (aangezien Rusland enorme hoeveelheden aardolie en -gas herbergt); dus worden ook de - economische - geschillen tussen de Arabieren en de Russen opgeheven (in ruil voor verbanning van de Tsjetjenen - die de Arabische wereld een slechte naam bezorgen - of iets dergelijks; vergeet niet dat Rusland van oudsher betere economische banden heeft met bepaalde Arabische lidstaten dan pakweg Amerika). China zal dan vanzelf wel aankloppen.
Dus verandert er niets in het Midden-Oosten dan is dat voor ons vooralsnog gunstig, en zoals ik het zie: het huidige beleid van de westerse wereld tov de exportlanden leidt tot een steeds verzwakkende positie van de heersende regimes aldaar. En wanneer deze zwak genoeg blijken, zal de enige verandering in de regio een zeer negatieve zijn voor Europa en de Noord-Amerika
.
Daar zal geen gasbubbel meer aan helpen.
De vraag aan jullie: is het een realistisch scenario? Er zullen allicht heel grote haken en ogen aan zitten, maar eigenlijk is het huidige scenario ook al vrij ongeloofwaardig: het is interessant om te zien, wat voor toekomst jullie het Midden-Oosten toedichten.
Overigens, voor volledige verruiming van je inzichten verwijs ik iedereen graag naar http://www.clingendael.nl/ciep/pdf/CIEP_01_2001.PDF
Maar wat als er nu wél eens iets zou veranderen? Moet dat per se een verandering ten gunste van ons zijn?
"Wij" - de westerse wereld - zijn sterk afhankelijk van geïmporteerde fossiele brandstoffen. In de Nederlandse bodem is er (tot nu toe) qua aardolie weinig verheffends te melden; het is dat we een - naar verhouding - enorme bubbel aardgas in onze naaste omgeving weten
Als vanzelfsprekend komen we weer bij onze opperwesters voorbeeld Amerika uit. De Verenigde Staten bezitten een aardig potentieel aan grondstoffen, maar in het juiste perspectief gezien stelt dat potentieel niet veel voor. De Amerikanen kachelen er lustig op los; ze consumeren dan ze produceren (in binnen- en buitenland), en datzelfde consumeringsgehalte ligt ver boven de eigen "fossiele reserve".
Welke gebieden wij uitknijpen, lijkt me wel duidelijk. Het Midden-Oosten herbergt enorme hoeveelheden aardolie en -gas, evenals de gebieden die vroeger onder de Sovjetunie vielen. De politieke regimes in de bovengenoemde regio's blinken nu niet bepaald uit in betrouwbaarheid

De Palestijnen spelen een dermate belangrijke rol in dit gevaar. Een staatloos volk, dat de "strijdlustigheid" van de Arabische bevolking naar buiten brengt. Hoewel de meeste Arabische leiders voorzichtig meeleven met de Palestijnen, stelt deze steun niet zoveel voor: immers, de leiders worden "beschermd" door de westerse wereld, die - al naar gelang het nodig mocht zijn - druk op de elitaire regimes in de regio uitoefent
Maar het potentieel aan "normale" Arabieren is vele malen groter dan de puur "westers-gezinde" soortgenoten. "Normale" Arabieren steunen de Palestijnen veel meer dan hun gematigde regimes naar buiten brengen. Zodoende kan de eerste geslaagde "Anti-Israël-coup" in de Arabische wereld een sprookje lijken, maar de middelen zijn ervoor aanwezig (lees: publieke aanhang, enigszins begrijpelijk fanatisme). Dit kan leiden tot nog meer onrust binnen en zelfs destabilisatie van de Arabische wereld.
De minste of geringste destabilisatie van het Midden-Oosten kan een geweldige kettingreactie ten gevolge hebben
Ga maar na: een mogelijke "coalitie" van de Arabische Liga, de voormalige Sovjetrepublieken rond de Kaspische zee (allen elitaire regimes met een laag consumeringsgehalte en een enorm exportpotentieel) en Rusland zelf (dat zich er niet voor geneert zich te mengen in de Arabische handelswereld), zorgt ervoor dat in 1 keer ongeveer 2/3
Het ergste scenario dat ik kan bedenken, is een overheersing van de netto-exporterende landen over de rest van de wereld. Omgedraaide wereld dus, met dit verschil dat zij dan niks aan onze situatie hoeven te veranderen; "wij" bezitten immers geen onmisbare elementen voor hun versimpelde economiemodellen. Mocht deze "supercoalitie" al iets van de westerse wereld nodig hebben, dan eisen ze dit gewoon op, zoals wij dit nu met hun grondstoffen doen (weliswaar nog tegen bepaalde prijzen).
Bovenstaand scenario lijkt misschien onmogelijk vanwege de grote politieke, religieuze en ideologische tegenstelling tussen de leden van huidige grote exportlanden, neem bijvoorbeeld Iran en Irak, of de Soennieten en de Sjiieten; dit zijn diepgewortelde gevoelens van onmin en wantrouwen


Rusland draait met alle winden mee, en deze keer waait deze de goede kant op (aangezien Rusland enorme hoeveelheden aardolie en -gas herbergt); dus worden ook de - economische - geschillen tussen de Arabieren en de Russen opgeheven (in ruil voor verbanning van de Tsjetjenen - die de Arabische wereld een slechte naam bezorgen - of iets dergelijks; vergeet niet dat Rusland van oudsher betere economische banden heeft met bepaalde Arabische lidstaten dan pakweg Amerika). China zal dan vanzelf wel aankloppen.
Dus verandert er niets in het Midden-Oosten dan is dat voor ons vooralsnog gunstig, en zoals ik het zie: het huidige beleid van de westerse wereld tov de exportlanden leidt tot een steeds verzwakkende positie van de heersende regimes aldaar. En wanneer deze zwak genoeg blijken, zal de enige verandering in de regio een zeer negatieve zijn voor Europa en de Noord-Amerika
Daar zal geen gasbubbel meer aan helpen.
De vraag aan jullie: is het een realistisch scenario? Er zullen allicht heel grote haken en ogen aan zitten, maar eigenlijk is het huidige scenario ook al vrij ongeloofwaardig: het is interessant om te zien, wat voor toekomst jullie het Midden-Oosten toedichten.
Overigens, voor volledige verruiming van je inzichten verwijs ik iedereen graag naar http://www.clingendael.nl/ciep/pdf/CIEP_01_2001.PDF
offtopic:
Excuses voor de lengte van dit alles, ik ben verwarrend graag verhelderend
Excuses voor de lengte van dit alles, ik ben verwarrend graag verhelderend
Schrijveralijeren | Hier stond een wijze sig