(Note, dit is een stelling die niet van mij is)
quote:
Stel bij elk kans-geval splitst het universum zich en de ene kant gaat verder alsof "ja" het antwoord was, en de andere kant gaat verder alsof "nee" dat was. Je kan dit alsvolgt voorstellen: bij het maken van een keuze (of het kansgeval dus positief of negatief beslist wordt) splitst er ergens het allerkleinste energiedeeltje. Nu ga ik nog even een aanname maken waar ik persoonlijk van overtuigd ben momenteel: alle informatie van het hele huidige (in deze dimensie zijnde) universum zit opgeslagen in dit allerkleinste energiedeeltje. Na dit kansgeval zijn er dus 2 universa, 1 waar het wel gebeurde en 1 waar het niet gebeurde. Aangezien alle informatie uit het hele univerum in het allerkleinste energiedeeltje zit, wat dus in theorie niet te splitsen is, omdat het dus het allerkleinste is, maar stel dat kan wel en alle informatie van het hele universum blijft in allebei de universa aanwezig, dan moet er nog verklaart worden hoe je dat allerkleinste deeltje kan splitsen. Ik zeg: als die mogelijkheid zich voordoet dan splitst deze dimensie dus in 2 en die gaan tegengesteld met de lichtsnelheid uit elkaar. Er komt dus als het ware een nieuwe dimensie bij waarin die 2 met de lichtsnelheid uit elkaar gaan en waarom zouden in die dimensie andere wetten gelden als in onze 3 dimensies? Dus bij het splitsen van het allerkleinste energiedeeltje creeer je een dimensie die precies met de lichtsnelheid van ons afbeweegt, maar daar heb je oneindig veel energie voor nodig, laat die nou vrijkomen bij het splitsen van het allerkleinste energiedeeltje, aangezien er oneindig veel energie in zat, namelijk alle informatie van het hele universum, wat oneindig groot is.
Stel nu in den beginne (maakt niet uit wanneer dit was) was er niets behalve 1 allerkleinst energiedeeltje. Dit energie deeltje noem ik even "het leven" (waarom ik dit leven noem kom ik dalijk op terug). Dit is de nulde dimensie, dit ben ik, dit ben jij, want wij zijn allemaal leven en elk leven bevat informatie over het hele universum. Maar dit leven is nu nog alleen in het grote nix. Totdat hij in 2-en splitst, dan is er 1 dimensie waar 2 universa tegenover gesteld aan elkaar met de lichtsnelheid reizen. Ga zo maar door... het leven is dus aan het groeien / voortplanten (puur door zichzelf te splitsen) in het grote nix. Aangezien elk leven plitst in dimensies die ook weer splitsen, zal het oorspronkelijke leven overleven, aangezien er oneindig veel dimensies gevormd worden. Als er ook maar *een* mogelijkheid zich voortdoet dat het leven een dimensie creeert waarin het voortaan altijd zal voortbestaan, dan zal het ook altijd voortbestaan. En omdat het zich voortplant zoals bacterien (splitsen) noem ik het leven (omdat alles hieruit bestaat en het plant zichzelf voort),
Zwarte gaten: zij houden de balans in de hoeveelheid leven/energie dat er bestaat. Een zwart gat vreet aan het leven, niets ontsnapt eraan. Binnenin zullen de energiedeeltjes wel gestopt worden zodat ze niet verder splitsen, zeg maar de regelstaven in een nucleaire reactor. De energie die vrijkomt met het stoppen van levens wordt gebruikt om een ander leven te creeren (dus een splitsing te maken). Dit brengt mij op het volgende punt: energie is leven, maar het leven is ook energie. Elk kleinste energiedeeltje in ons universum is een apart leven, maar aangezien er regelstaven zijn die de hoeveelheid levens (meervoud dit keer) bepalen, lijkt dit wel op een simulatie of iets dergelijks, of het leven is gewoon zo. De vraag is alleen: wie bracht de hele reactie op gang? Ik zal 3 mogelijkheden even toelichten:
1. God (echt, alien, whatever) heeft het leven gecreeerd en gezegd: plant voort. De keuze om niet van de appel te eten in het paradijs is ook gemaakt, tegelijkertijd toen de keuze gemaakt werd om wel van die appel te eten. Hoe meer foute keuzes mensen maken, hoe meer de wereld op de hel gaat lijken, maar aan de andere kant: worden er alleen maar goede keuzes gemaakt, dan kan een deel van de schade ook weer hersteld worden om weer in paradijs te komen. De zwarte gaten die levens wegnemen zou je dan als de duivel kunnen verklaren. Oja, in dit geval zouden we ook een experiment kunnen zijn van multidimensionale wezens die willen zien hoe wij zouden evolueren.
2. Een andere theorie zou de big bang kunnen zijn, er was toevallig leven (don't ask me why) en dat begon te splitsen, maar dat is nog steeds bezig met splitsen, aangezien er oneindig veel energie vrijkomt. De oorspronkelijke big bang zou dus nog steeds aan het "bangen" zijn
3. Dit is de meest waarschijnlijke: er is geen begin en/of eind van tijd, dit is zo en zal altijd door blijven gaan volgens de wet van behoud van energie. De energie die in de zwarte gaten verdwijt, komt er in extra dimensies weer uit. Aangezien elk willekeurig kleinste energiedeeltje de wortel van de totale boom kan zijn, maakt het ook niet uit dat er geen begin is. Dus op het moment dat er een deeltje in een zwart gat verdwijnt, ontstaat er een kans-geval waardoor dat deeltje opeens weer ergens bestaat.
(/end quote)
Ik vond het wel een intersante theorie, wat niet van mij is. maar wel intersant vond
om naar dit forum te plaatsen. Waar er serieus op wordt gereageerd (Op het originele forum kreeg de topic starten reply's als heb je geblowd)
Vraag: Zou deze theorie kunnen kloppen?
quote:
Stel bij elk kans-geval splitst het universum zich en de ene kant gaat verder alsof "ja" het antwoord was, en de andere kant gaat verder alsof "nee" dat was. Je kan dit alsvolgt voorstellen: bij het maken van een keuze (of het kansgeval dus positief of negatief beslist wordt) splitst er ergens het allerkleinste energiedeeltje. Nu ga ik nog even een aanname maken waar ik persoonlijk van overtuigd ben momenteel: alle informatie van het hele huidige (in deze dimensie zijnde) universum zit opgeslagen in dit allerkleinste energiedeeltje. Na dit kansgeval zijn er dus 2 universa, 1 waar het wel gebeurde en 1 waar het niet gebeurde. Aangezien alle informatie uit het hele univerum in het allerkleinste energiedeeltje zit, wat dus in theorie niet te splitsen is, omdat het dus het allerkleinste is, maar stel dat kan wel en alle informatie van het hele universum blijft in allebei de universa aanwezig, dan moet er nog verklaart worden hoe je dat allerkleinste deeltje kan splitsen. Ik zeg: als die mogelijkheid zich voordoet dan splitst deze dimensie dus in 2 en die gaan tegengesteld met de lichtsnelheid uit elkaar. Er komt dus als het ware een nieuwe dimensie bij waarin die 2 met de lichtsnelheid uit elkaar gaan en waarom zouden in die dimensie andere wetten gelden als in onze 3 dimensies? Dus bij het splitsen van het allerkleinste energiedeeltje creeer je een dimensie die precies met de lichtsnelheid van ons afbeweegt, maar daar heb je oneindig veel energie voor nodig, laat die nou vrijkomen bij het splitsen van het allerkleinste energiedeeltje, aangezien er oneindig veel energie in zat, namelijk alle informatie van het hele universum, wat oneindig groot is.
Stel nu in den beginne (maakt niet uit wanneer dit was) was er niets behalve 1 allerkleinst energiedeeltje. Dit energie deeltje noem ik even "het leven" (waarom ik dit leven noem kom ik dalijk op terug). Dit is de nulde dimensie, dit ben ik, dit ben jij, want wij zijn allemaal leven en elk leven bevat informatie over het hele universum. Maar dit leven is nu nog alleen in het grote nix. Totdat hij in 2-en splitst, dan is er 1 dimensie waar 2 universa tegenover gesteld aan elkaar met de lichtsnelheid reizen. Ga zo maar door... het leven is dus aan het groeien / voortplanten (puur door zichzelf te splitsen) in het grote nix. Aangezien elk leven plitst in dimensies die ook weer splitsen, zal het oorspronkelijke leven overleven, aangezien er oneindig veel dimensies gevormd worden. Als er ook maar *een* mogelijkheid zich voortdoet dat het leven een dimensie creeert waarin het voortaan altijd zal voortbestaan, dan zal het ook altijd voortbestaan. En omdat het zich voortplant zoals bacterien (splitsen) noem ik het leven (omdat alles hieruit bestaat en het plant zichzelf voort),
Zwarte gaten: zij houden de balans in de hoeveelheid leven/energie dat er bestaat. Een zwart gat vreet aan het leven, niets ontsnapt eraan. Binnenin zullen de energiedeeltjes wel gestopt worden zodat ze niet verder splitsen, zeg maar de regelstaven in een nucleaire reactor. De energie die vrijkomt met het stoppen van levens wordt gebruikt om een ander leven te creeren (dus een splitsing te maken). Dit brengt mij op het volgende punt: energie is leven, maar het leven is ook energie. Elk kleinste energiedeeltje in ons universum is een apart leven, maar aangezien er regelstaven zijn die de hoeveelheid levens (meervoud dit keer) bepalen, lijkt dit wel op een simulatie of iets dergelijks, of het leven is gewoon zo. De vraag is alleen: wie bracht de hele reactie op gang? Ik zal 3 mogelijkheden even toelichten:
1. God (echt, alien, whatever) heeft het leven gecreeerd en gezegd: plant voort. De keuze om niet van de appel te eten in het paradijs is ook gemaakt, tegelijkertijd toen de keuze gemaakt werd om wel van die appel te eten. Hoe meer foute keuzes mensen maken, hoe meer de wereld op de hel gaat lijken, maar aan de andere kant: worden er alleen maar goede keuzes gemaakt, dan kan een deel van de schade ook weer hersteld worden om weer in paradijs te komen. De zwarte gaten die levens wegnemen zou je dan als de duivel kunnen verklaren. Oja, in dit geval zouden we ook een experiment kunnen zijn van multidimensionale wezens die willen zien hoe wij zouden evolueren.
2. Een andere theorie zou de big bang kunnen zijn, er was toevallig leven (don't ask me why) en dat begon te splitsen, maar dat is nog steeds bezig met splitsen, aangezien er oneindig veel energie vrijkomt. De oorspronkelijke big bang zou dus nog steeds aan het "bangen" zijn
3. Dit is de meest waarschijnlijke: er is geen begin en/of eind van tijd, dit is zo en zal altijd door blijven gaan volgens de wet van behoud van energie. De energie die in de zwarte gaten verdwijt, komt er in extra dimensies weer uit. Aangezien elk willekeurig kleinste energiedeeltje de wortel van de totale boom kan zijn, maakt het ook niet uit dat er geen begin is. Dus op het moment dat er een deeltje in een zwart gat verdwijnt, ontstaat er een kans-geval waardoor dat deeltje opeens weer ergens bestaat.
(/end quote)
Ik vond het wel een intersante theorie, wat niet van mij is. maar wel intersant vond
om naar dit forum te plaatsen. Waar er serieus op wordt gereageerd (Op het originele forum kreeg de topic starten reply's als heb je geblowd)
Vraag: Zou deze theorie kunnen kloppen?
With an eye made quiet by the power of harmony, we see into the life of things