LAT-Relaties....kan dat?

[Christiaan]

Gisteravond had ik met vrienden een interessante discussie over LAT-relaties. Voor mensen die hier niet mee bekend mee zijn; het gaat hier over relaties over "lange afstand". Je woont niet bij elkaar, maar je hebt wel een relatie. Nu begint iedereen zijn relatie natuurlijk op deze manier, maar na een tijdje ga je samenwonen, trouwen, etc.

Maar het gaat hier dus over relaties tussen getrouwde mensen. Ze trouwen, maar komen erachter dat ze niet met, maar ook niet zonder elkaar kunnen. De enige oplossing is om dan maar uit elkaar te gaan wonen. Ook al hebben ze kinderen.

Ik ben zelf van mening dat een dergelijke relatie een beetje vreemd is. Houden die mensen wel echt van elkaar als ze elkaar het merendeel van de tijd niet verdragen? Waarom kunnen mensen elkaar niet verdragen? En wat gebeurt er met kinderen in een dergelijke relatie? Waarom blijven ze bij elkaar?

[Lord Daemon]

De meeste LAT-relaties zijn volgens mij relaties waarin geen kinderen in het spel zijn, hoor. Het zijn meestal mensen die wel een serieuze relatie met elkaar hebben, maar graag wat meer vrijheid hebben dan samenwonen hen kan bieden. Ik zie niet helemaal wat daar principieel mis aan is.

[Anoniem: 46891]

Bij een 'conventionele' relatie woon je bij elkaar en wordt je min of meer gedwongen met elkaars foutjes te leren leven wat naar mijn mening vaak een diepere band en beter wederzijds begrip tot gevolg heeft.

Nu lijkt me dat wel een nadeel van een LAT relatie, en inderdaad als er kinderen in het spel zijn erg vreemd (vooral voor de kinderen). Of mensen met een LAT relatie van elkaar houden, daar kan je volgens mij niets over zeggen: van iemand houden houdt denk ik niet in dat je van alle aspecten van die bepaalde persoon houdt: dat is alleen in het ideale geval zo.

Wel kan ik me voorstellen dat je een bepaalde eigenschap van een persoon zo vreselijk irritant vindt dat je er niet elke dag mee geconfronteerd wilt worden, en je bang bent dat als je dat wel wordt je liefde voor die persoon verdwijnt.

[Wouter Tinus]

Ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die niet al hun (vrije) tijd met hun vrouw willen doorbrengen, hoe leuk/lief/knap ze ook mag zijn. Mensen kunnen het toch gewoon fijner vinden om met elkaar om te gaan als vriend en vriendin in plaats van als man en vrouw? Als zo'n relatie jarenlang standhoudt dan heeft trouwen voor dat soort mensen een aantal fiscale en juridische voordelen. Het is mijns inziens een beetje conservatief om te zeggen dat dat 'niet kan' . Dat mensen soms pas nadat ze zijn gaan samenwonen ontdekken dat ze toch liever apart blijven wonen is een inschattingsfout, waarschijnlijk meestal gemaakt door de sociale druk van 'wie trouwt moet bij elkaar gaan wonen'.

[Mx. Alba]

Sja... Als je samenwoont moet je inderdaad met elkaar leren omgaan (en vooral met elkaars fouten leren omgaan) en vrijheid inleveren. Soms heel veel vrijheid, misschien meer dan men wil inleveren. Ik heb dat kunnen doen, terwijl ik veel meer vrijheid heb moeten inleveren dan menig andere man van mijn leeftijd. In principe ben ik in één jaar tijd van losbandige student op kamers in Enschede omgetornd tot vader van 3 kinderen met vaste baan in Frankrijk met plannen om binnen afzienbare tijd een huis te kopen.

Maar lang niet iedereen kan dat. En ik moet zeggen dat ik soms ook wel met heimwee terugdenk aan het studentenleven dat ik zo plots heb moeten achterlaten om mijn hart achterna te rennen. Maar als ik dan even iets verder kijk, zie ik dat toen mijn leven leeg was, en het nu gevuld is met werk werk werk werk ... uh, neehoor. Met een heel lieve vrouw en haar drie bengels (met plannen om een vierde toe te voegen).

Maar ik kan me heel goed voorstellen dat zoiets anderen teveel angst aanjaagt, en dat ze liever hun vrijheid behouden en een relatie op afstand houden. Maar ik zie weer niet hoe iemand in vredesnaam een relatie op afstand gaande kan houden...

Ik heb in ieder geval een keer een reportage gezien over mensen die een LAT-relatie met kinderen hadden. Vader en moeder waren getrouwd, maar hadden beide hun eigen appartement gehouden, en de relatie ging al jaren zo door zoals hij ook was voor ze trouwden. En met de kinderen erbij was dat niet veranderd. De kinderen waren gewoon de helft van de tijd bij de vader, en de andere helft bij de moeder, en dat ging goed zo. Nouja, als dat voor hun werkt, vind ik het goed hoor, maar ik heb het idee dat die relatie gewoon niet goed genoeg doorgeëvolueerd is. Want een natuurlijke menselijke relatie (voor zover iets menselijks überhaupt natuurlijk genoemd kan worden) gaat toch uiteindelijk richting het echte familieleven...

[Servowire]

LAT Relatie kan toch ook zijn dat je WEL graag bij elkaar wilt wonen, maar dat het gewoon (nog) niet mogelijk is.

Of is dat wat anders?

[Mx. Alba]

Servowire schreef op 14 oktober 2002 @ 12:14:
LAT Relatie kan toch ook zijn dat je WEL graag bij elkaar wilt wonen, maar dat het gewoon (nog) niet mogelijk is.

Of is dat wat anders?

Nee. Een LAT-relatie houdt in dat je er zelf voor kiest om niet samen te wonen, maar wel samen te zijn, zegmaar. LAT betekent ook Living Apart Together.

Niet uit eigen keuze niet samen (kunnen) wonen heet gewoon KUT.

[Anoniem: 27784]

Wat Christiaan beschrijft is niet de typische LAT relatie, het is eerder iets als getrouwd zijn en "gescheiden van bed en goederen" leven.
Er zijn maar weinig van dat soort huwelijken; als het niet goed gaat dan zal men meestal scheiden. En als het een beetje niet zo goed gaat dan blijft men meestal bij elkaar.

Voor evt kinderen lijkt zo'n 'lat-huwelijk' me beter dan een volledige scheiding, vooral omdat het betekent dat de partners nog redelijk normaal met elkaar overweg kunnen, ook al houden ze niet meer van elkaar.

[Jozz]

Ik denk dat het als gewone relatie niet echt aan te raden is. Het toont niet echt veel liefde om elkaar en houden van elkaar.
Als er een getrouwd stel is wat bijvoorbeeld dreigt te gaan scheiden kan een tijdje proberen om er dan een LAT-relatie op na te houden. En op deze manier af te koelen en de zaken weer in orde te maken. Of in het geval dat men niet echt veel meer voor elkaar voelt kan men ook tijdelijk ff een LAT-relatie hebben.

[dr.lowtune]

Maar dan mijn vraag op de situatie: betekent een LAt relatie niet dat er meer "geestelijke" liefde wordt bedreven dan lichamelijke? Lijkt me een zeer logische aanname. hebben mensen in een LAT relatie dan niet af en toe behoefte aan iemand die ze vasthoud/knuffelt/waarmee je de liefde bedrijft. Zoja, wordt dit dan niet gecompenseerd door vreemdgaan omdat de wederhelft niet aanwezig is?Of is een LAT relatie als volgt: wel getrouwd zijn, maar toch de vrijheid van op jezelf wonen en met iedereen die je wil de liefde bedrijven?

Ik zelf ben erg gelukkig met mijn vriendin en ik kan sowieso niet zo heel goed begrijpen waarom je wel getrouwd zou willen zijn maar niet bij elkaar wil wonen

[Anoniem: 61994]

Als je dat van te voren weet, dan hoef je niet te trouwen, laat elkaar dan helemaal vrij.. en wees gewoon vrienden (waar je af en toe wat gezellige dingen mee doet)

Als je daar later achterkomt, dan lijkt het me inderdaad een inschattingsfout... ga dan gewoon eerst samenwonen (we leven niet meer in de prehistory waarbij je van huisuit moet trouwen)

Is het inderdaad "te laat", dan wordt de relatie meer vastgehouden wegens een vorm van angst.

* "dat kunnen we de kinderen niet aan doen"
hmm de aanleiding van dit gedrag lijkt me ook niet echt een pretje voor die kids, geef hun dan ook de zekerheid die ze zo hard nodig hebben.
(heb een voorbeeld in de familie, maar die wonen juist nog bij elkaar)

* "Maar toch hou ik van hem/haar"
hmm, dat lijkt me meer gewenning. En het probleem zittem in dat woordje "toch".
(heb een ander voorbeeld in de familie, maar die zijn bijna uit elkaar)

* kan nog meer voorbeelden oprakelen....
Maar het wordt problematischer als beide er anders over denken. De een wil wel samen, maar de ander kan/durft het niet (meer)

Het lijkt me gewoon een vorm van onzekerheid.
Dat je dit jezelf aandoet is niet erg (dat doe je dan al je hele leven, en bent dan niets anders gewend)
Dat je dit je partner aandoet is iets erger, want wie houdt nu wie aan wat voor een lijntje...?
Dat je dit derden aandoet (kinderen bijvoorbeeld), is nog erger

[Anoniem: 67631]

ik vind een lat relatie een goed idee omdat er dan veel mider spanningen onstaat en je raakt minder opelkaar uitgekeken

maar als het zo is mischien eigenlijk ook niet goed om te trouwen.