Incest

[Verwijderd]

Het is nu ong 6 jr gelden dak in aanraking kwam met incest..
Ik was toen 9 en ik ben misbruikt door mijn halfbroer...(die was toen 14)
De 1e x dat ie het probeerde toen was mn zusje erbij,maar die sliep aan de andere kant van de kamer en ze slaapt heel vast.
Hij zei dat ie mn zusje wat zou doen als i zou gillen of zou tegen spartellen dus ik gilde niet,maar ik verzette me wel..
Niet dat het veel uithaalde,want hij was zwaarder en sterker dan ik..
Hij heeft het drna nog een paar x geprobeerd,maar tis gelukkig niet gelukt..

toen ik 14 was heb ik het pas aan m ouders vertelt omdak er geestelijk helemaal aan kapot ging..
Ik had het nooit eerder vertelt omdak bang was dat ze zouden zeggen dat ut mn eigen schuld was en alles..
Mn ouder waren geschokt,maar zeiden dat het te lang geleden was om een aanklacht in te dienen en ze hebben met mn broer gepraat,toen ben ik geroepen en hij moest zn excuus aanbieden en daar moest ik het mee doen..

Ik heb het mn huidige vriend een tijdje geleden vertelt en hij reageerde heel boos en zei dat ie het erg vond..
Hij houdt er rekening mee en dat vind ik erg lief van hem.

Ik denk er nog vaak aan..
Thuis kan ik er ook niet over praten want dat hebben ze liever niet.
Ik haat mn halfbroer in mn hart en dat zal ik blijven doen..
Want ik ben voor het leven getekend...

Voor degen die zich afvragen wiek ben..
Ik ben de vriendin van sexy_alien en ik mocht dit op zijn naam posten.

[Eskimootje]

Ohw jeeh * Eskimootje gaat zich schamen niet zo goed gelezen, maar ik wou all1 ff duidelijkheid creeren mja niet echt op een handige manier.

offtopic:
Account sharing is niet toegestaan

[ Voor 0% gewijzigd door Eskimootje op 13-10-2002 22:12 . Reden: typo ]

[Lord Daemon]

Eskimootje - wat bedoel je daar nou weer mee? Zij is de vrienden van Sexy_Alien, dus hij is homo? Ik mis het volledig, en het lijkt me ook nauwelijks het soort reactie waarop de topicstarter zit te wachten.

[Caeruleus]

-> SG ?

[Christiaan]

Dit draadje hoort eigenlijk niet in W&L thuis, maar we (mods) vinden het wel erg crue om het te sluiten.

Ik denk echter dat het beste advies is om professionele hulp te zoeken. Ga naar het RIAGG ofzo. Ze kunnen je daar veel beter helpen dan wij ooit kunnen. Bovendien weet 4/5 hier niets van psychologie, en ik denk dat onze adviezen je alleen maar van de wal in de sloot helpen.

[Verwijderd]

ik vraag jullie niet om hulp..t enige wak wil is mn verhaal kwijt

[MaDLiVe]

Verwijderd schreef op 13 oktober 2002 @ 22:14:
ik vraag jullie niet om hulp..t enige wak wil is mn verhaal kwijt

Bij deze hebben wij het gehoord.

[Verwijderd]

ja is goed joh

[Lord Daemon]

Verwijderd schreef op 13 oktober 2002 @ 22:14:
ik vraag jullie niet om hulp..t enige wak wil is mn verhaal kwijt

Wat niet wegneemt dat wij je toch advies geven, of je dat nu wil of niet - en wel het advies dat Christiaan je ook gegeven heeft. Het zou uitermate verstandig zijn om eens met een professionele hulpverlener te gaan praten. Je denkt wellicht 'dat heb ik niet nodig' - maar dat denkt bijna iedereen, en vaak is het niet waar. En baat het niet, dan schaadt het toch ook niet.

[brammus]

Wat betreft verjaren... Dat is dacht ik met sexuele misdrijven iets van 16 jaar.
Dus mocht je besluiten om toch aangifte te doen, dan kan dat dus.

Verder veel sterkte...

[Verwijderd]

praten is meestal het beste, met mensen waar je wel of geen emotionele band mee hebt weet ik niet.Ik leef iig met je mee.

[Smarron]

Verwijderd schreef op 13 oktober 2002 @ 22:14:
ik vraag jullie niet om hulp..t enige wak wil is mn verhaal kwijt

Dan zou ik zeggen, veel beterschap toegewenst!

Toch wilt iedereen hier wel wat advies kwijt, is toch niet verkeerd? Als ik ook wat advies mag geven. Praten helpt, lucht op. Kan dit niet met je ouders, probeer het dan met de juiste personen (zoals je vriend). Mocht het allemaal niet veel helpen (zoals je zelf aangeeft, dat je er nu nog vaak aan moet denken) is het toch verstandig (voor je eigen bestwil voor je toekomst enzo) dat je benadering zoekt bij mensen die hier goed mee om kunnen gaan. Ik heb dit ook meegemaakt met een persoon en hoe moeilijk het alledaagse leven was voor diegene (ongeveer 10-12 jaar lang voor die persoon), het is nu een stuk draaglijker geworden. Ik zie zelf erg veel resultaat. De tijd van verwerking is begonnen en met succes!

Sterkte en veel geluk in je leven!

[Mx. Alba]

* Mx. Alba geeft een warme ***hug*** aan de naamloze vriendin van Sexy_Alien

Mzo, het moshy gedeelte afgehandeld, rest me eigenlijk niet veel meer dan jullie allebei veel sterkte te wensen. De meeste goede raad is immers al gegeven...

Ennuh, voor Sexy_Alien: vooral heel lief voor haar zijn. Ben je vast sowieso toch al, maar het is niet erg om je er eens aan te herinneren

[Sr Juan]

Dit is voor mij een goede steun omdat ik hierdoor ook wat kwijt kan.

Het is nog steeds mogelijk om aangifte te doen het is bij mij ook gelukt (was bijna 18 jaar geleden) en heb het pas verteld nadat ik zo erg in de put zat met al mijn problemen. enige verschil is dat het bij mij een buurman was. Ik kan je aan raden of naar het riagg, rutgers stichting of een naar onafhankelijk psychologenpraktijk te gaan zoals ik heb gedaan.

Maar weet wel je staat er nooi alleen voor

edit:
Ps. is de eerste keer dat ik dit aan jan en alleman vertel.

[Diadem]

Professionele hulp opzoeken is zeker verstandig, maar alleen als je dat zelf wilt. Je moet het niet doen omdat wij het je adviseren, want dan heb je er niets aan. Dat is ook binnen een eventuele therapie het belangrijkste advies wat ik je kan geven: Doe alleen wat je zelf wilt. Als je professionele hulp opzoekt raad ik je overigens aan om RIAGG's te mijden. Ik ken daar helaas weinig goede en heel veel slechte ervaringsverhalen over.

Met mensen praten helpt. Op fora als deze posten helpt ook. Ik vind het dan ook dapper dat je dat gedaan hebt. Goed zo!

Ik vind dat je ouders zeer slecht gereageerd hebben. Het af doen met een simpel excuus heb jij helemaal niets aan. En als ze het dan vervolgens liever niet hebben dat jij erover praat dan maken ze jouw problemen alleen maar groter. Het signaal wat ze afgeven is dat jij fout bent, wat natuurlijk onzin is! Laat hen dus zoveel mogelijk links liggen, en praat erover met mensen die je wel kunt vertrouwen en die jouw problemen wel serieus nemen.

De verjaringstermijn op incest is overigens inderdaad zoals brammus al zegt 16 jaar. En als ik mij niet vergis gaan deze 16 jaar lopen vanaf het moment dat je 18 wordt. Ik raad je echter aan geen aangifte te gaan doen. Het enige wat je berijkt is dat je heel veel stress en ellende over je afroept, zonder resultaat, want bewijzen kun je het toch niet. Komt nog bij dat je broer minderjarig was toen het gebeurde, en dus zelfs als het bewezen zou kunnen worden nauwelijks gestraft zal worden.

Wat ik nu verder nog ga zeggen wil je misschien niet horen, maar ik wil het toch zeggen. Je hebt er weinig aan je broer te haten. Je gaat jezelf niet beter voelen door hem te haten, integendeel zelfs. Haat is opgekropte woede, en je moet je woede niet opkroppen. Dat heb jij natuurlijk wel gedaan, en dat is heel logisch (dat was de enige manier waarop je kon overleven destijds), maar op dit moment staat dat verwerking in de weg. Als je uiteindelijk hier overheen wilt komen, zo goed en zo kwaad als dat gaat, dan zul je ook van die haat af moeten, en hem moeten vergeven. Dat hoeft niet nu, en zeker niet omdat ik zeg dat je dat moet doen Dat komt vanzelf wel als je er aan toe bent.

Je moet overigens beseffen dat je broer zelf ook slachtoffer is. Wat hij gedaan heeft is ook niet normaal voor een jongen van 14. Zijn gedrag komt ook voort uit trauma's, waarschijnlijk ook sexueel misbruik. Wat het natuurlijk niet goed praat. Het is wel een waarschuwing: Jouw broer heeft hulp nodig, anders zal hij later in zijn leven meer slachtoffers maken. Maar dat is niet jouw verantwoordelijkheid. Zeker nu niet.

Voor nu kan ik je alleen maar aanraden erover te praten. Met mensen die je vertrouwt, en alleen wanneer jij dat wilt, op de manier waarop jij dat wilt. En op die manier langzaam te werken aan een herstel van vertrouwen in de medemens. En aan een herstel van macht, de macht over jezelf die jouw broer jouw toen 5 jaar geleden heeft afgenomen. Succes.

[Jozz]

Verschrikkelijk dit soort dingen. In elk geval heel veel sterkte.

[Freaked]

* Freaked leeft met de vriendin van Sexy Alien mee..

[NiGeLaToR]

Sterkte meid.. zou zeker een keer met een hulpverlener hierover praten. Je kan je broer trouwens nog steeds aangeven. Verjaaringstermijn voor sexueel misbruik is heel lang. Ik zou het zeker doen, anders blijft het later aan je knagen.

[sdomburg]

Heel veel sterkte ermee, goed dat je erover praat en lees het verhaal van Diandem nog maar eens door, ik ben het namelijk helemaal met hem eens.

[Verwijderd]

veel sterkte ja

[Crazy-]

veel sterkte en zoals vele zeggen......het is nog niet verjaart....aangeven kan dus nog altijd!

[Verwijderd]

Heel veel sterkte toegewenst.

Heel sneu dat je ouders zo laconiek reageren, maar kan me voorstellen dat het voor hen ook heel moeilijk is, en het is dan makkelijker de waarheid te negeren.
Ik heb ook in een dergelijke situatie gezeten, toen ik 13 was heb ik iets dergelijks meegemaakt in een zwembad. Twee jaar later dorst ik het met behulp van mijn eerste vriendje het te vertellen aan mijn ouders.
In eerste instantie waren ze geschokt, ik moest aangifte doen, maar dan wel anoniem omdat ze er verders geen last mee wilden krijgen. Weer eventjes later werd het verhaal terug gedraaid, mijn stiefmoeder meende dat het niet waar was.
Tot op vandaag heb ik er niet meer over gepraat met mijn ouders, ben wel fftjes naar slachtofferhulp geweest en therapie maar heb het voor de rest in mijn eentje moeten oplossen.

Ik kan je adviseren toch hulp te zoeken, iig dat je gelooft wordt door een ouder iemand, het liefst je ouders natuurlijk die je erin kunnen steunen, maar ik denk dat dat heel moeilijk gaat in een incest situatie. Het is slecht voor je eigenbeeld, vertrouwen en verdere zelfontwikkeling als er op deze manier mee omgegaan wordt, zorg dat dat zich compenseert in de trant van bijv therapie dus, maar wel bij iemand die je vertrouwt.

Overigens hoeft incest of verkrachting niet alles kapot te maken, ja het is een stukje van je leven, maar je kunt daarna een heel gelukkig leven hebben, het hoeft je niet te tekenen.
Je moet het een plekje kunnen geven, een beetje vrede ermee kunnen krijgen.
Het is wel een lange weg te gaan, en het zal altijd wel zijn sporen in meer of mindere mate achterlaten maar het hoeft je leven niet onmogenlijk te maken, ik zie het zelf als een factor buiten mezelf, tuurlijk wordt ik ook er afentoe aan herinnert maar het doet niet meer zoveel pijn.

Overigens is aangeven niet het makkelijkste, laat je niet van je stuk brengen.

[Verwijderd]

Hellaas is het nu over tussen haar en mij. De reden ga ik hier niet vertellen. Heb ik niet zo zin in. Maar ik heb er ook al geadviseert om iig 1 keer met het riagg te gaan praten. Maar dit wil ze niet want volgens haar komen er alleen maar gestoorde mensen daaro.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op 17 oktober 2002 @ 12:08:
Hellaas is het nu over tussen haar en mij. De reden ga ik hier niet vertellen. Heb ik niet zo zin in. Maar ik heb er ook al geadviseert om iig 1 keer met het riagg te gaan praten. Maar dit wil ze niet want volgens haar komen er alleen maar gestoorde mensen daaro.

Dat is niet zo, ik ben ook weleens naar het riagg geweest, en ja had ook die vrees, was 15 jaar en gewoon een normale puber.
Heel veel normale mensen komen ook gewoon bij de psycholoog of psychiater, doordat er dingen in hun omgeving zich hebben voorgedaan waar ze het moeilijk mee hebben, zoals een slechte jeugd, daarvoor hoef je niet gek te zijn.
Er loopt zelfs een vrij groot percentage van de nederlanders bij de psychiater als ik het afentoe mag geloven

Overigens zou ik het via de huisarts spelen en kijken of er een goede zelfstandige psycholoog in de buurt is, het riagg zit geloof ik overvol Daarbij staat het riagg niet zo heel erg goed aangeschreven, en zal ze zich bij een normale psycholoog wel meer op haar gemak voelen, dat is gewoon iemand die met je praat net zoals een goede vriend die je goed advies geeft zeg maar, kan me voorstellen dat het woordje riagg meteen rare associaties oproept.

(En dan kan je je afvragen wat is normaal, maar ik geloof dat die discussie hier niet aan de orde is)

[Confusion]

Ik weet niet wat voor ideeen jullie bij het RIAGG hebben, maar zo te horen behoorlijk verkeerde. Persoonlijk heb ik een recente goede ervaring met het RIAGG. Bij het RIAGG werken 'normale' psychologen. De reden dat je veel slechte ervaringen over het RIAGG hoort, is dat veel mensen uberhaupt slechte ervarigen met psychologische dienstverlening hebben en dat die in onze maatschappij nu eenmaal meestal bij het RIAGG plaatsvind.
Een psycholoog kan niets met je als je onbewust tegenwerkt. Eerst moet je zelf zeker weten dat je van je probleem afwilt (veel mensen willen in eerste instantie onbewust niet van hun probleem af, omdat het ze een excuus geeft) en moet je geloven dat je eraf kan komen (veel mensen geloven dat het een hopeloze zaak is ze zitten er tenslotte 'al zolang mee en hebben alles al overwogen en geprobeerd en niets werkt), vervolgens moet je accepteren dat het tijd kost (en veel mensen willen direct resultaat, zoals het zoeken van directe bevrediging een groter probleem in de huidige maatschappij is. Daarnaast moet je accepteren dat je alleen zelf je probleem op kan lossen. Een psycholoog kan je de weg wijzen, maar de weg niet voor je bewandelen. Tussen dit alles door speelt nog het probleem dat je moet accepteren dat er iets heel eenvoudigs mis zit in je hoofd, dat tot zoiets ingewikkelds kan leiden. Meestal een extreme karaktertrek, die dan gecompenseerd wordt door een andere extreme karaktertrek. Er hangt veel samen en het vereist erkenning en wil tot inspanning en verandering om daadwerkelijk ergens toe te komen.

Psychologen hebben een hele moeilijke baan en in plaats van constant over ze te klagen, zou er eens meer gejubeld moeten worden als ze wel iemand van een probleem af helpen. Je hoort de nare verhalen van de ergste gevallen, maar juist die gevallen zijn moeilijk te helpen. Voor alle mensen met mindere problemen is het RIAGG een uitkomst.

[Christiaan]

Ik ben het helemaal met Fused eens. Zelf ben ik ook in contact geweest met een psycholoog bij het RIAGG. Dat was een hele tijd geleden omdat ik wat problemen had met mijn sociale ontwikkeling. Intussen is dat, ik denk ook dankzij de hulp die ik toen gehad heb, helemaal goed gekomen.

Verwacht niet dat er vervelende dingen gebeuren. Een tijd lang ben ik in contact geweest met een meisje dat een waarlijk extreme jeugd heeft meegemaakt. Na veel aandringen ging ze eindelijk naar het RIAGG. Met effect! Ze was echter bang te moeten praten over wat ze had meegemaakt (vergelijkbaar met dit). Maar ik zei, en dat geldt ook echt, dat je alleen praat over dat waar je graag over wilt praten. Ze dwingen je nergens toe. Bovendien kan het heel gezond zijn om je verhaal eens kwijt te kunnen aan iemand die daar vervolgens ook iets goeds mee kan doen.