Ik heb de laatste tijd bij mij op school nogal hevige duscussies gehad met een jongen die een oprechte 'bikkel'-christen is zoals wij dat vaak noemen. Deze jongen is Protestants in de Evangelistische richting.
Ik ben zelf niet christelijk, dit gewoon om de simpele reden dat ik niet geloof in een god, en omdat het mij niet zo geleerd is bij de opvoeding. Die jongen probeert mij echter steeds van het tegendeel te bewijzen. Dit doet hij door zeer slinkse methoden te gebruiken, zoals bijvoorbeeld mij een schuldgevoel op te dringen door te zeggen dat ik alleen in de hemel zou kunnen komen als ik 'Christus liefde zou accepteren' en meer van dat soort teksten.
Ik heb zelf een oom die al 40 jaar in een Karmelieten Klooster woon in Aalsmeer, en op zijn verjaardag had ik hem een bezoekje gebracht en gelijk eens even aan hem en de plaatselijke pastor gevraagd hoe het nou werkelijk zat. Daarbij moet overigens vermeldt worden dat het om een Katholieke stroming gaat. Daar werd dus inderdaad volledig ontkend dat het zo zou zijn, maar werd mij gewoon verteld goed te leven en te zorgen, ik zou dus niets te vrezen hebben.
Met deze informatie ben ik dus terug gegaan naar die jongen en heb het hem even verteld. Zijn antwoord kan concluderend worden samengevat met als eindresultaat dat het in zijn ogen geen erkende 'christelijke' stroming was.. of dat de redernering in het klooster daar niet klopte. Persoonlijk had ik erg grote moeite om mijn woede in te houden, omdat zo'n snotjochie van 17 absoluut niet het recht heeft om mensen uit te maken voor ongelovigen die hun hele leven al aan het geloof gewijdt hebben en er bovendien nog iedere dag mee bezig zijn. Iedere keer refereert hij naar de bijbeltekst waarin staat hoe je in de hemel kan komen, en dat dat de enige manier is.
Bovendien mag je ook nog eens niet onzedelijke dingen doen.. maar toen ik hier een keer aan hem GTA 3 liet zien wilde hij maar al te graag dat ik het zou branden voor hem op een cd.
Wat is jullie mening hierover? Hebben wij met een 'zogenaamde' christen te maken die de regels naar zijn hand zet, maar toch gewoon dingen doet die hij graag wil en ondertussen anderen dingen verwijt? Of heeft hij totaal gelijk?
Want nog meerdere mensen die christelijk zijn ( en wel protestants ) hebben mij hetzelfde als mijn oom verteld.. en gezegd dat evangelistische mensen zoals die desbetreffende jongen nogal snel de neiging hadden om alles zwart-wit te zien.
Ik ben zelf niet christelijk, dit gewoon om de simpele reden dat ik niet geloof in een god, en omdat het mij niet zo geleerd is bij de opvoeding. Die jongen probeert mij echter steeds van het tegendeel te bewijzen. Dit doet hij door zeer slinkse methoden te gebruiken, zoals bijvoorbeeld mij een schuldgevoel op te dringen door te zeggen dat ik alleen in de hemel zou kunnen komen als ik 'Christus liefde zou accepteren' en meer van dat soort teksten.
Ik heb zelf een oom die al 40 jaar in een Karmelieten Klooster woon in Aalsmeer, en op zijn verjaardag had ik hem een bezoekje gebracht en gelijk eens even aan hem en de plaatselijke pastor gevraagd hoe het nou werkelijk zat. Daarbij moet overigens vermeldt worden dat het om een Katholieke stroming gaat. Daar werd dus inderdaad volledig ontkend dat het zo zou zijn, maar werd mij gewoon verteld goed te leven en te zorgen, ik zou dus niets te vrezen hebben.
Met deze informatie ben ik dus terug gegaan naar die jongen en heb het hem even verteld. Zijn antwoord kan concluderend worden samengevat met als eindresultaat dat het in zijn ogen geen erkende 'christelijke' stroming was.. of dat de redernering in het klooster daar niet klopte. Persoonlijk had ik erg grote moeite om mijn woede in te houden, omdat zo'n snotjochie van 17 absoluut niet het recht heeft om mensen uit te maken voor ongelovigen die hun hele leven al aan het geloof gewijdt hebben en er bovendien nog iedere dag mee bezig zijn. Iedere keer refereert hij naar de bijbeltekst waarin staat hoe je in de hemel kan komen, en dat dat de enige manier is.
Bovendien mag je ook nog eens niet onzedelijke dingen doen.. maar toen ik hier een keer aan hem GTA 3 liet zien wilde hij maar al te graag dat ik het zou branden voor hem op een cd.
Wat is jullie mening hierover? Hebben wij met een 'zogenaamde' christen te maken die de regels naar zijn hand zet, maar toch gewoon dingen doet die hij graag wil en ondertussen anderen dingen verwijt? Of heeft hij totaal gelijk?
Want nog meerdere mensen die christelijk zijn ( en wel protestants ) hebben mij hetzelfde als mijn oom verteld.. en gezegd dat evangelistische mensen zoals die desbetreffende jongen nogal snel de neiging hadden om alles zwart-wit te zien.