Gedichten

[WhizzCat]

Hey luitjes

Misschien is het wel eens leuk om te kijken of hier ook mensen zijn die gedichten schrijven, ik bijvoorbeeld heb wel een paar dingetjes geschreven

http://www.eendezerdagen.tk

Lijkt me wel aardig om eens te zien hoeveel gevoel de tweakers hebben

[Diadem]

Nederlands is helaas zo'n lelijke taal om te dichten. Te weinig woorden.

Engels is de mooiste taal voor gedichten. Het heeft veel meer woorden, en heel veel woorden hebben hele sterke gevoelswaarden, waardoor het heel makkelijk is om gevoelens over te brengen op papier. (Er is daarom overigens ooit eens een engelstalige schrijver geweest die in het Frans ging schrijven, omdat hij dan minder last had van de gevoelswaardes en dus zijn verhaal en bedoelingen nauwkeuriger kon verwoorden, vond hij. Of dat waar is weet ik niet, maar voor gedichten lijken me gevoelens zowieso gewenst).

Om de discussie maar eens een semantische insteek te geven

nb: zitten paar goede gedichten tussen hoor, op die site.

[Anoniem: 13700]

Engels is een walgelijke taal voor gedichten Ze is te sentimenteel, te informeel en te zoet. Het is moeilijk om gevoelens in het engels uit te drukken zonder dat het gedicht banaal, melancholiek, of archaïsch/lyrisch wordt. Daarnaast zijn de woorden in het engels te kort voor een fatsoenlijke cadans in een gedicht, het wordt al snel staccato.

Oftewel, het is natuurlijk onzin om te beweren dat de ene taal geschikter is voor poezie dan de andere. Dat je ook met een keiharde taal prachtige gedichten kunt schrijven, bewijzen de japanse haiku's. Ik kan geen dichtvorm bedenken die meer vertelt in minder woorden

[Christiaan]

Engels is voor mij persoonlijk beter geschikt. Vreemdgenoeg is mijn woordenschat voor deze taal groter en meestal lukt het me sneller om een gedicht in deze taal te schrijven. Ik ben nit erg goed, maar dit is er eentje:

I see the girl inside
Scared and alone
The one you’re trying to hide
From a world that isnt your home

I see the girl inside
Insecure and incomplete
The one with whom you fight
But will never defeat

And I fell in love with her

I see the girl inside
With a beauty never seen
So pretty and bright
Witty and keen

I know that girl is really you
The shell you’ve made....
I can see straight through
You’re worth the wait

I wish I could say
That what I feel
But it cant go that way
I’m afraid I would steal
... you
And that .. is something I could never do

Het is natuurlijk volledig een eigen voorkeur. Ik vind engels persoonlijk beter geschikt omdat er meer woorden zijn om dingen te beschrijven. Haiku's zijn overigens fantastisch! Alleen is het jammer dat je er echt japans voor moet kunnen. Vertalingen breken de regels van de haiku's.

[Lord Daemon]

Diadem schreef op 05 augustus 2002 @ 15:14:
Nederlands is helaas zo'n lelijke taal om te dichten. Te weinig woorden.

Is er echt een verschil tussen Nederlands en Engels qua omvang van het vocabulaire? Ik kan het me nauwelijks voorstellen eigenlijk? Overigens zijn er zeer goede Nederlandstalige gedichten geschreven, dus ik vind het wat vreemd om te roepen dat het een 'lelijke taal om te dichten' is.

"Ik ben geboren uit zonnegloren,
en een zucht van de ziedende zee,
die omhoog is gestegen op wieken van regen,
gezwollen van wanhoop en wee."

(Fragment van Iris, van Jacques Perk)

Probeer in het Engels maar eens iets te dichten met die mooie alliteratie van z's. Best een mooie letter, die in het Engels zo goed als geheel ontbreekt. (In de sporadische woorden die met een 'z' beginnen, zoals 'zip', klinkt hij toch minder subtiel dan de Nederlandse variant.)

Dat er meer goede Engelse gedichten zijn dan Nederlandse gedichten heeft andere oorzaken dan de geschiktheid van de taal.

Anoniem: 13700 schreef op 05 augustus 2002 @ 15:46:
Daarnaast zijn de woorden in het engels te kort voor een fatsoenlijke cadans in een gedicht, het wordt al snel staccato.

Ja man, daarom zou het Engels ook nooit zoiets kunnen voortbrengen als Paradise Lost!

[WhizzCat]

De meningen verschillen dus weer! Dat is altijd een leuke ondergrond om een discussie te beginnen. Mooie gedichten al hier trouwens, complimenten, enfin, ik denk zelf dat voor mij Nederlands een betere taal is om in te dichten, het is natuurlijk een hele persoonlijke voorkeur. Ik denk dat Chinees nog het beste zou zijn

Enfin...

[Anoniem: 1722]

Probeer anders eens Japans, ook een heel mooie taal qua ritme om te dichten. Qua klank vind ik persoonlijk Japans wat minder, maar goed

Het hangt er eigenlijk vanaf wat voor soort dichter je bent, denk ik. Als je een dichter bent die veel op ritme let, vind je andere talen mooier dan iemand die op klanken let, denk ik.
Verder denk ik dat je in elke taal wel goede dichters hebt, Milton is een goed voorbeeld in de engelse, maar denk ook eens aan Rime of the Ancient Mariner, als je van gedichten houdt die nogal vaag zijn (Coleridge en geinduceerde hallucinaties? naaah ).

[Anoniem: 16964]

k heb ook wel es wat gemaakt ja:

Ik kijk om me heen
En zie niets dan grijs
Hetgeen jou buiten houdt
Wat ben ik eigenwijs
Heb een muur om mezelf gebouwd

[WhizzCat]

Anoniem: 16964 schreef op 05 augustus 2002 @ 23:54:
k heb ook wel es wat gemaakt ja:

Ik kijk om me heen
En zie niets dan grijs
Hetgeen jou buiten houdt
Wat ben ik eigenwijs
Heb een muur om mezelf gebouwd

Volgens mij illustreert dit prachtig het eigenwijze in de mens, het koppige dat soms tot het einde toe kan volhouden, maar misschien is dit ook te ver gezocht en dat is het mooie van gedichten, je kan eigenlijk alleen maar raden naar wat de dichter bedoelt!

[Anoniem: 61672]

Je mag er trots op zijn
je doet me verschrikkelijk veel pijn.
Ik heb nooit van iemand gehouden als van jou
maar nu hang ik liever aan een touw.
Een koord aan het plafon
als het maar eens kon.
je doet me onzettend pijn
alles wat ik wou is van jouw zijn
ik heb de stap nu genomen
ik heb de pillen ingenomen
dood zal ik gaan
hoop dat ik morgen niet meer besta

[Anoniem: 45617]

Waarom moeten dichters altijd van die zwaarmoedig, eeuwig dronken en de druk van de hele wereld op hun armlastige schouders voelende wezens zijn? Dicht eens over bloemetjes en zonneschijn en alle gelukkige dingen op aarde

[Dido]

Lord Daemon schreef op 05 augustus 2002 @ 20:05:
[...]
Is er echt een verschil tussen Nederlands en Engels qua omvang van het vocabulaire? Ik kan het me nauwelijks voorstellen eigenlijk?

Ik ook niet, heb net wat zitten zoeken maar voor beide talen lijkt het aantal woorden rond de 400.000 te liggen (WNT:+/- 400.000, Oxford English Dictionary 418.000)

Nou heeft het vocabulaire niet noodzakelijkerwijs invloed op de kwaliteit of zelfs de vorm van poezie... Neem bijvoorbeeld een Annie MG Schmidt die juist met een beperkte woordenschat fantastische poezie schreef...

Probeer in het Engels maar eens iets te dichten met die mooie alliteratie van z's. Best een mooie letter, die in het Engels zo goed als geheel ontbreekt.

Een van de mooiste alliteraties die ik ken, is er dan ook een op 's'... (van Billy S.)

O proud death! What feast is toward in thy eternal cell
that thou so many princes at a shot so bloodily hast struck!

Dat er meer goede Engelse gedichten zijn dan Nederlandse gedichten heeft andere oorzaken dan de geschiktheid van de taal.

Meer schrijvers helpt al een hoop...

Daarnaast zijn de woorden in het engels te kort voor een fatsoenlijke cadans in een gedicht, het wordt al snel staccato.

Edgar Allan Poe wel eens gelezen? The Raven, of Annabel Lee?

Wat betreft mijn eigen vlijt... Misschien post ik vanavond wel wat uit mijn archief; het is wel in het Frans
Voor nu een favorietje... mag dat?

Als de mensen weer dom
En gevaarlijk gaan doen
Stemt mij dat heimelijk blij

Ik zal U zeggen waarom
Ik krijg dan namelijk het gevoel
"Ik hoor d'r gelukkig nog bij!"

(John O'Mill)

[Anoniem: 45617]

Sweet the sin
Bitter taste in my mouth
I see seven towers
But I only see one way out

You got to cry without weeping
Talk without speaking
Scream without raising your voice

You know I took the poison
From the poison stream
Then I floated out of here
Singing...ha la la la de day
..U2 - Running to Stand Still

Voor mij het allermooiste gedicht ooit geschreven. En nee, het is niet vrolijk (dus daar gaat mijn eerdere post..), maar het zit op de een of andere manier wel vol met hoop. Het gevoel wat ik hiervan krijg, lukt niet in het Nederlands ben ik bang.

[WhizzCat]

Er zijn bepaalde dingen die denk ik inderdaad beter in het engels gaan en andere in het nederlands. Over die zwaarmoedigheid, ik denk dat allemaal best meevalt, als je bijvoorbeeld gedichten hebt van , verhip, hoe heet die kerel van dat potje met jam ofsow? Met die twee dekseltjes, ja, Herman Gorter, dat is gewoon schitterend. DIe kerel heeft echt humor.

Maar daarentegen Hans Andreus' Dag Van Morgen is misschien wel het meest mooie gedicht dat ik ooit heb gelezen. De sfeer die daaring wordt gecre-eerd is ronduit magnifiek, nou moet ik wel zeggen dat ik veel meer Nederlandse als Engelse poezie heb gelezen...

[Thijsch]

Belinda Muldijk leest,
In haar omroepblad bevreest:
"Rob de nijs op Kreta"
Ze gaat tekeer:
"Verdorie rob, wie is kreta nu weer?!?"

(c) Herman Finkers

Drs P. is ook goed

[XangadiX]

voor de nederlanders:

Droefheid ga van mij
dat god niet bestaat is al erg genoeg
maar dat ook de liefde een waanbeeld is
dat kan ik niet verdragen

Voor zij die van engels houden:

I saw a man persuing the horizon
round and round they sped
I was disturbed at this
so I accosted the man
"It's Futile" I said,
"You can never...",
"You LIE!", he cried
and ran on

Ik heb al eens hier gedichten verzameld, ze staan nog steeds hier : http://www.xangadix.net/forum/poetry/poetry.html

[StyXL]

De laatste daad

Geboren is wat we worden
maar dood worden wij niet.

Dood is wat wij gaan.
Sterven wat wij doen.

Doodgaan is de allerlaatste
daad dan maar verrichten.

- Hagar Peeters - Genoeg gedicht over de liefde vandaag -

[Anoniem: 57851]

Ik ben zeer geinspireerd geraakt door het volgende gedicht:

Er was eens een kat,
die zat op een mat.

(bron: The Dead Poets Society)

[Anoniem: 13700]

Dido schreef op 06 augustus 2002 @ 10:36:
Edgar Allan Poe wel eens gelezen? The Raven, of Annabel Lee?

Natuurlijk, ik ben een Poe-fanaat, en weet dat Poe technisch haast perfecte gedichten schreef The Conqueror Worm is mijn persoonlijke favoriet, ook door het thema.

Dit gehak op cadans was overigens een joke, de cadans van een gedicht heeft weinig met de gemiddelde woordlengte in een taal te maken.

THE CONQUEROR WORM
by Edgar Allan Poe
1843

Lo! 'tis a gala night
Within the lonesome latter years!
An angel throng, bewinged, bedight
In veils, and drowned in tears,
Sit in a theatre, to see
A play of hopes and fears,
While the orchestra breathes fitfully
The music of the spheres.

Mimes, in the form of God on high,
Mutter and mumble low,
And hither and thither fly-
Mere puppets they, who come and go
At bidding of vast formless things
That shift the scenery to and fro,
Flapping from out their Condor wings
Invisible Woe!

That motley drama-oh, be sure
It shall not be forgot!
With its Phantom chased for evermore,
By a crowd that seize it not,
Through a circle that ever returneth in
To the self-same spot,
And much of Madness, and more of Sin,
And Horror the soul of the plot.

But see, amid the mimic rout
A crawling shape intrude!
A blood-red thing that writhes from out
The scenic solitude!
It writhes!-it writhes!-with mortal pangs
The mimes become its food,
And seraphs sob at vermin fangs
In human gore imbued.

Out-out are the lights-out all!
And, over each quivering form,
The curtain, a funeral pall,
Comes down with the rush of a storm,
While the angels, all pallid and wan,
Uprising, unveiling, affirm
That the play is the tragedy, "Man,"
And its hero the Conqueror Worm.

THE END

Ik vraag mij nog steeds af hoeveel mensen dit gedicht echt begrijpen, en zien dat het geen negatieve maar een positieve boodschap heeft.

[ Voor 0% gewijzigd door Anoniem: 13700 op 07-08-2002 13:18 . Reden: de worm maar toegevoegd ]

[Christiaan]

Anoniem: 13700 schreef op 07 augustus 2002 @ 13:04:
Ik vraag mij nog steeds af hoeveel mensen dit gedicht echt begrijpen, en zien dat het geen negatieve maar een positieve boodschap heeft.

Het gedicht lijkt me, zo na het snel gelezen te hebben, te gaan over de dood. De eindigheid van de mens. Het is een beetje een tragisch gedicht, en ik alhoewel het niet helemaal negatief is, kan ik er moeilijk een positief iets in zien. Alsof de mens kan doen wat het wil, maar uiteindelijk toch ten prooi valt aan de held van het verhaal: de worm.

[Anoniem: 13700]

ChristiaanVerwijs schreef op 07 augustus 2002 @ 14:29:
[...]

Het gedicht lijkt me, zo na het snel gelezen te hebben, te gaan over de dood. De eindigheid van de mens. Het is een beetje een tragisch gedicht, en ik alhoewel het niet helemaal negatief is, kan ik er moeilijk een positief iets in zien. Alsof de mens kan doen wat het wil, maar uiteindelijk toch ten prooi valt aan de held van het verhaal: de worm.

Klopt, het gaat over de eindigheid van het bestaan en de onvermijdbaarheid van de dood. Het positieve komt naar voren als je je afvraagt waarom de worm de held van het drama is. In wezen zegt Poe hier dat het geen zin heeft te tobben over je dood, en dat het leven een tragedie wordt als je dat doet.

[Diadem]

Lord Daemon schreef op 05 augustus 2002 @ 20:05:
[...]
Is er echt een verschil tussen Nederlands en Engels qua omvang van het vocabulaire? Ik kan het me nauwelijks voorstellen eigenlijk?

Ja, dat is er echt. Het totale aantal woorden is weliswaar gelijk, maar als je kijkt naar het aantal woorden in algemeen gebruik, dan zijn dat er in het engels 3x zoveel.

Overigens zijn er zeer goede Nederlandstalige gedichten geschreven, dus ik vind het wat vreemd om te roepen dat het een 'lelijke taal om te dichten' is.

Er zijn goede gedichten geschreven in het Nederlands, dat ontken ik niet. Maar toch vind ik het over het algemeen engels een mooiere taal. Het zal deels ook wel persoonlijke voorkeur zijn. Maar een combinatie van meer woorden, een sterkere gevoelswaarde bij de woorden, en naar mijn mening een mooier ritme in veel woorden, maakt voor mij Engels een mooiere taal.

"Ik ben geboren uit zonnegloren,
en een zucht van de ziedende zee,
die omhoog is gestegen op wieken van regen,
gezwollen van wanhoop en wee."

(Fragment van Iris, van Jacques Perk)

Misschien ben ik vreemd, maar ik vind hier dan weer helemaal niets aan. Ik kan er geen ritme in ontdekken, en de woorden komen op mij zeer gekunsteld over.

Ik vind dan zoiets veel mooier:

Verdronken Vlinder - Lennart Neigh / Boudewijn de Groot

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
Zomaar drijven na 't vliegen in de wolken drijf je hier
Met je kleuren die vervagen zonder zoeken zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten en de bloemen die je kuste
Geuren die je hebt geweten
Alles kan je nu vergeten
Op het water wieg je heen en weer
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier

Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht
Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later
Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenblaadren wiegen
Maar zo hoog kan ik niet komen
Dus ik vlieg maar in mijn dromen
Altijd ben ik voor het leven op de vlucht
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht

Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn
Om te vliegen heel ver weg van alle leven alle pijn
Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder
Want zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven
Ik kan zonder vliegen leven
Wat zal ik nog langer geven
Om een vlinder die verdronken is in mij
Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn

Maar nu terug naar het Engels. In een thread als deze kan natuurlijk (een fragment van) het mooiste gedicht allertijden niet ontbreken:

The Raven - Edgar Allen Poe

And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me- filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating,
"'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door-
Some late visitor entreating entrance at my chamber door;-
This it is, and nothing more."

Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you"- here I opened wide the door;-
Darkness there, and nothing more.

Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore!"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!"-
Merely this, and nothing more.

Ik hoop dat niemand het vreemd vind dat ik het 3e, 4e en 5e couplet neem

En om dan ook nog eens een optimistisch gedicht te nemen, iets van Bruce Springsteen (Over de geboorte van zijn zoon. Wederom een fragment):

Living Proof - Bruce Springsteen

Well now all that's sure on the boulevard
Is that life is just a house of cards
As fragile as each and every breath
Of this boy sleepin' in our bed
Tonight let's lie beneath the eaves
Just a close band of happy thieves
And when that train comes we'll get on board
And steal what we can from the treasures of the Lord
It's been along long drought baby
Tonight the rain's pourin' down on our roof
Looking for a little bit of God's mercy
I found living proof

[Anoniem: 49836]

Anoniem: 13700 schreef op 07 augustus 2002 @ 15:28:
[...]

Klopt, het gaat over de eindigheid van het bestaan en de onvermijdbaarheid van de dood. Het positieve komt naar voren als je je afvraagt waarom de worm de held van het drama is. In wezen zegt Poe hier dat het geen zin heeft te tobben over je dood, en dat het leven een tragedie wordt als je dat doet.

Dat lijkt mij een opmerkelijke conclusie voor een man die op zijn zachts gezegd ronduit gefacineerd was door de dood. Meer dan de een zijn dood, de ander zijn brood kan ik er wat positiviteit niet uithalen. Wel een mobide humor. De verheven idealen van de mens, laten eindigen met zoiets prozaisch als de worm en hem ongetwijfeld knipogend tot de overwinnaar uitroepen. Poe hield er wel van de mensen op stang te jagen.

[Anoniem: 13700]

Anoniem: 49836 schreef op 07 augustus 2002 @ 16:08:
Dat lijkt mij een opmerkelijke conclusie voor een man die op zijn zachts gezegd ronduit gefacineerd was door de dood.

Wat is er mis met facinatie voor de dood? Het lijkt me een stuk beter dan angst voor de dood, en daar gaat dit gedicht nu net over.

Meer dan de een zijn dood, de ander zijn brood kan ik er wat positiviteit niet uithalen. Wel een mobide humor. De verheven idealen van de mens, laten eindigen met zoiets prozaisch als de worm en hem ongetwijfeld knipogend tot de overwinnaar uitroepen.

Dat bedoel ik dus, je begrijpt het gedicht niet, omdat je de dood alleen als tragisch kunt beschouwen. Laten we er eens een annotatie bijhalen:

Summary:
The poem describes a theater performance. The play is the tragedy "Man" and it is watched by a horde of angels. As the actors run in circles, a "crawling shape" emerges. It is the hero of the play, the worm. It eats the actors and the curtain falls.

Commentary:
Death, captured in the image of the corpse-eating maggot, is the hero of mankind's drama. In one sense, the poem points out that all lives end in death and are therefore rather meaningless. In another sense, man's drama, his death included, is but a play for angels to watch. Death is not so full of meaning that we should worry about it. Further, if death is the "hero" of the play, it is connected with the force that motivates all other experiences.

Voila

Poe hield er wel van de mensen op stang te jagen.

Volgens mij doe jij dat ook wel, met je boude uitspraken

[Anoniem: 49836]

Anoniem: 13700 schreef op 07 augustus 2002 @ 17:08:
[...]
Wat is er mis met facinatie voor de dood? Het lijkt me een stuk beter dan angst voor de dood, en daar gaat dit gedicht nu net over.

niets, ook de dood is een boeiend onderwerp, onlosmakelijk verbonden met het leven.
[...]

Dat bedoel ik dus, je begrijpt het gedicht niet, omdat je de dood alleen als tragisch kunt beschouwen. Laten we er eens een annotatie bijhalen:

in one sense ...

Volgens mij doe jij dat ook wel, met je boude uitspraken

Daarom, ik herken een soulbrother wel. Niet vergeten dat Poe in de victoriaanse tijd leefde. Hoe denk je dat mensen op zulke gedichten reageerden. Wat zal die Poe genoten hebben!

[Anoniem: 32579]

The last Frontier

evaded as a deseased man,
ignored like a starving child

without ignorance it turns out,
love was absent all that time,

tears in flow, feelings in mutiny
pain in soul and mind without ever getting,

nice thoughts repelled, I live without a whistle,
never being the man, never by myself

hidden in the shadow there exists a beauty
to grandeur and to soft, for it to ever hit
away the dark anonymous me,

hidden is the place without recognition,
with a reason to deep, to hard, for it to be
carried away by a smile of inner emotions,

Necessary is not admittance of my
capabilities in the world of the competent,
merely it of my self in the world the living,

carried out in the open, the last frontier,
my borderless soul in the convined space of
logic

...heeft alleen niet echt ritme.

[Captain Pervert]

Dichten kan ook goed in het Duits.

Heb op de middelbare school tientallen gedichten in het Duits gelezen, lange en korte. Geweldige dichttaal. Helaas wordt het niet echt dichterlijk uitgesproken (het is meer blaffen dan praten soms ).

[ Voor 0% gewijzigd door Captain Pervert op 07-08-2002 22:56 . Reden: nuancering ]

[Anoniem: 49836]

WhizzCat schreef op 05 augustus 2002 @ 14:03:
Hey luitjes

Misschien is het wel eens leuk om te kijken of hier ook mensen zijn die gedichten schrijven, ik bijvoorbeeld heb wel een paar dingetjes geschreven

http://www.eendezerdagen.tk

Lijkt me wel aardig om eens te zien hoeveel gevoel de tweakers hebben

geweldig idee, Ik heb je gedichten met plezier gelezen. (Ik probeer zelf nog wat te schrijven)
mijn favoriete gedicht is deze immer grüne

The Tiger, William Blake

Tiger, tiger, burning bright,
In the forest of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder, and what art,
Could twist the sinews of thy heart?
When thy heart began to beat,
What dread hand forged thy dread feet?

What the hammer? What the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? What dread grasp
Dared its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears
And watered heaven with their tears,
Did He smile his work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright,
In the forest of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

[Anoniem: 11999]

Dichten is 1 taal, het is niet dichten in een andere taal dan je geboortetaal.
Want wat is dichten? Emoties, gevoelens, gedachten uiten die iedereen snapt?

Ik vind beide talen fijn om in te schrijven, nederlands is simpel en duidelijk. Engels is lang en diep. Maar beide willen ze het zelfde, een nederlands gedicht kan mooier zijn dan een engels gedicht. Maar voor de ander weer andersom, zolang ze de clue maar krijgen, wat er nou staat!

btw,

A friend:

A friend, unknown to another.
A friend, with a black light in the dark.
There he sits, there he sleeps.
There he lives, there eats.

A friend, close nearby as he is.
A friend, solving all of this.
There he writes, there he sings.
There he loves, everyone under his wings.

Vriendschap:

Vriendschap
Lachen, praten en huilen. Samen doe je alles.
Je leert elkaar langzaam kennen. De goede en slechte dingen.

Vriendschap
Door dik en dun, altijd daar voor elkaar.
Een knuffel met volle overgave. Een traan zonder spijt.

Vriendschap
Zonder oordeel, zonder haat.
Altijd lief voor elkaar, beschermen is normaal. Emoties uiten is praten met elkaar

Vriendschap
Zonder eind, zonder een finish. Het gaat door elke minuut.
Zonder is niet te bedenken. Wat belangerijk is telt zwaar.

Vriendschap
De liefde delen, de pijn verzachten, de vreugde vergroten.
Voor jou alles.

[WhizzCat]

Anoniem: 11999 schreef op 08 augustus 2002 @ 18:37:
Dichten is 1 taal, het is niet dichten in een andere taal dan je geboortetaal.
Want wat is dichten? Emoties, gevoelens, gedachten uiten die iedereen snapt?

Jah! Dat was de opmerking waar ik eigenlijk naar zocht in deze discussie, het maakt allemaal niet uit in welke taal, de boodschap moet goed overkomen en de sommige emoties komen beter uit in het engels en sommige in het nederlands.

Zoals bovenvermeld staat "Vlinder", zo heet het toch, van Boudewijn de Groot is een prachtig stukje werk, ik ben zelf trouwens niet zo'n fan van Poe, maar goed...

Over het algemeen vind ik engels wel een betere taal om in te zingen, maar of dat nou aan ritme en klank ligt, of de vele polka's die ik verplicht hebt moeten luisteren weet ik niet

[Anoniem: 20737]

Verdronken vlinder is zeer goed

code:

Hemel
 

Soms heb je in je leven spijt en verdriet
Dat heeft geen zin:
Wat je vandaag wil kan misschien morgen niet

Als je de dood in de ogen kijkt 
Weet dat je binnenkort bezwijkt
Wil je geen zorgen
Wil je leven
Niet denken aan morgen 

Vandaag is de dag
Misschien de laatste dat je leven mag
Denk daarom niet in de toekomst of verleden
Je leeft in het heden
Piekeren maakt je gek

Accepteer van God dan die ene plek
Een plek nog hoger dan de lucht
Je kunt daar komen in één diepe zucht
Dan zijn je zorgen voorgoed voorbij

Daarboven, ja daar is het goed
Als je gaat denk dan aan mij
En wacht op de dag dat ik je weer groet

 
Erik Woensdregt

[Diadem]

Laat ik eens een (oud) gedicht van mezelf posten, wat ik gisteren terugvond tussen mijn oude troep... Het gedicht was een experiment met het loslaten van verplichte rijm. Zie hier het resultaat.

(En nee, het is niet uit eigen ervaring)

Apathie (Michiel Bouwhuis - 29 juni 2001)

Neen!
Ik laat niet met mij sollen!
Deze keer,
zijn ze te ver gegaan.

gebruikt,
vies,
weggegooid

Maar deze keer,
zijn ze te ver gegaan

Ik laat niet meer met mij sollen
ik zal voor mijzelf opkomen
ik hoor voor mijzelf op te komen

want deze keer,
zijn ze te ver gegaan

alweer gebruikt,
alweer vies,
alweer weggegooid,

doch deze keer,
zijn ze te ver gegaan

nu laat ik niet meer met mij sollen
nu zal ik voor mijzelf opkomen
nu zou ik voor mijzelf op moeten komen

want deze keer,
zijn ze te ver gegaan

ze gebruiken mij,
ze maken mij vies,
ze gooien mij weg

en deze keer,
zijn ze te ver gegaan

nu laat ik ...
nu ga ik ...
nu zou ik ...

maar ....

worden we niet
allemaal
weleens vies?

En gebruikt
is zo'n
naar woord

weggegooid?
ach,
de vorig keer
kwamen ze
ook weer bij mij
terug...

[Anoniem: 48517]

ben toch van mening dat nederlands een vrij kakkerige, grenzend aan het "nichterige", taal is.........(natuurlijk niet beledigend bedoeld...slechts beeldspraak)
Ik ben (als vroeger 2-jarig opgeleid engelse leraar) toch wel van mening dat engels poetisch beter uit de voeten kan.

voorbeeld hiervan is bijv. the Rime of the Ancient Mariner, van Samuel Taylor Coleridge ( http://www.sangfroid.com/rime/ )

[Anoniem: 13700]

Anoniem: 49836 schreef op 08 augustus 2002 @ 17:27:
mijn favoriete gedicht is deze immer grüne

The Tiger, William Blake

Doe je dit om me op het verkeerde been te zetten Of zijn al die verwijzingen naar gnosis en gnostici onbewust?

[Anoniem: 49836]

Anoniem: 13700 schreef op 09 augustus 2002 @ 17:20:
[...]

Doe je dit om me op het verkeerde been te zetten Of zijn al die verwijzingen naar gnosis en gnostici onbewust?

Onbewust, gnosis en gnostici ken ik alleen maar door jou. Overigens dan ken je deze ook:

William Blake, The lamb

Little Lamb, who made thee?
Dost thou know who made thee?
Gave thee life, and bid thee feed
By the stream and o'er the mead;
Gave thee clothing of delight,
Softest clothing, woolly, bright;
Gave thee such a tender voice,
Making all the vales rejoice?
Little Lamb, who made thee?
Dost thou know who made thee?

Little Lamb, I'll tell thee,
Little Lamb, I'll tell thee:
He is called by thy name,
For he calls himself a Lamb.
He is meek, and he is mild;
He became a little child.
I a child, and thou a lamb.
We are called by his name.
Little Lamb, God bless thee!
Little Lamb, God bless thee!

Het is al net als met de bijbel. Wat wil hij ons nou eigenlijk vertellen.

[Anoniem: 57600]

oe mooie gedichten; schrijf niet veel gedichten (soms) maar lees ze wel veel

[DroogKloot]

Eerste stuk van Yeats' The Second Coming:

Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart; the centre cannot hold;
Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all convictions, while the worst
Are full of passionate intensity.

Erg sterk, en een actueel thema...

[blobber]

Even wat tegengas: Nederlands is een prachtige taal!Je kunt er schitterende gedichten in schriijven, jammer dat iedereen zo verpest is door de veramerikanisering.Als voorbeeld twee gedichten van Slauerhoff:

Fogo

Op dorre hellingen geblaakte daken
Onder palmen schraal op kartelkammen.
Aan de vloedlijn witte brandingsvlammen,

Op een landtong een wit, hoekig fort.
Overdag waait een roodgroene vlag,
Een dof schot valt als het avond wordt.

Op een ruwe omgekeerde schaal
Een bestaan uit de oceaan geheven,
Doodstil, dorgeschroeid en schraal.

Wat een leven!

Uit: Solearis, Islas


Jouw ogen zijn diep en blauw
Als golven in de oceaan,
Soms loom vol vrede, soms wild en troebel
Van hartstocht, als zij door een orkaan.

Ik ging naar de bron en dronk.
Mijn dorst noch haar diepte werd minder.
De tranen die ik vergoot
Vielen overvloedig in haar.

Ver, ver van jou, mijn leven,
Lig ik zuchten te slaken.
Zal God van deze zuchten
Tenminste eens kussen maken?

Hoe verder ik van je vlucht,
Hoe meer ik in je macht kom.
Je beeld werpt vervolgend een schaduw
Ver voor al mijn gedachten.

Uit: Solearis, Coplas

[Anoniem: 13700]

Anoniem: 49836 schreef op 09 augustus 2002 @ 21:13:
Het is al net als met de bijbel. Wat wil hij ons nou eigenlijk vertellen.

Ok, eerst even een kort citaatje van Blake om het te verduidelijken:

Both read the Bible day and night;
but you read black where I read white.

Er komen verschillende dingen uit The Tiger en The Lamb naar voren:
• Het lam is Christus, maar ook de hergeboren mens waarvoor Christus herder is. De mens wordt kind (= hergeboren) als hij weet (= gnosis) wie zijn maker is.
• De tijger symbolizeert het natuurgeweld en is de volledige tegenstelling van het lam. De tijger komt van een andere schepper: de schepper van de symmetrie (= natuurwetten).

[WhizzCat]

Come gather around people whereever you roam
and admit that the waters around you have grown
and accept it that soon you'll be drenched to the bone
if your time to yo is worth savin'
then you better start swimmin' or sink like a stone
for the times they are a'changin'

Bob Dylan

Uiteraard is dit meer poëzie dan een song. De teksten van Bob zijn ook zo prachtig. De hele invloed van de 60s op de huidige generatie dichters is denk ik heel sterk. Jullie hebben het dan wel over Poe en al die andere ouwe lullen maar ik denk dat de nieuwe generatie, herman gorter, hans andreus etc. veel beter begrijpbare stukken schrijft dan dan al die ouwe lui.

IK merk dit ook met boeken. Wat mij betreft mogen ze voor Nederlands en alle andere talen al die klassiekers de prullen bak in gooien ( Rechterklik -> Prullen bak leegmaken ) Maar goed, ik neem aan dat jullie die mening niet is toegedaan, al die sombere zware literatuur en poëzie is iets waar ik het persoonlijk niet zo op heb, maar ook iemand als Jan Wolkers kan ik niet hebben... veel te zwaar, daar is dit helemaal niet voor bedoeld, literatuur is er als vermaak en als wetenschap, om boodschappen en kennis over te dragen en dat gebeurt denk ik het beste op een zo objectieve manier. Het is natuurlijk wel zo dat je een hoop begrijpt uit de sfeer die in "oude" literatuur voorkomt. Dat is heel leerzaam, maar wat mij betreft... "Your old road is rapidly fadin, please get on to the new one if you can't lend a hand"

[blobber]

WhizzCat schreef op 10 augustus 2002 @ 09:44:
Bob Dylan

Uiteraard is dit meer poëzie dan een song. De teksten van Bob zijn ook zo prachtig. De hele invloed van de 60s op de huidige generatie dichters is denk ik heel sterk. Jullie hebben het dan wel over Poe en al die andere ouwe lullen maar ik denk dat de nieuwe generatie, herman gorter, hans andreus etc. veel beter begrijpbare stukken schrijft dan dan al die ouwe lui.

IK merk dit ook met boeken. Wat mij betreft mogen ze voor Nederlands en alle andere talen al die klassiekers de prullen bak in gooien

Gelukkig dacht Bob Dylan daar heel anders over, hij is zelf heel erg beinvloed door de grote engelse dichters en hij citeert ook nog eens vrijelijk uit de bijbel.Zijn invloed op de popmuziek in de jaren zestig (veertig jaar geleden) is zeer groot geweest, op de poezie bijna nul.
Wees dus maar blij dat ze destijds de grote dichters nog niet in de vuilnisbak hebben gegooid, dan had Bob Dylan heel wat mindere teksten geschreven (die ik zelf trouwens als overschat beschouw, maar ieder zijn mening)

[WhizzCat]

Ik zeg ook niet dat ze alle grote klassiekers weg moeten smijten, integendeel, ik zeg dat ze uit het onderwijs moeten... Iedereen z'n meug natuurlijk. De mensen die de klassiekers lezen heb ik niks op tegen, ik zou het zelf alleen niet doen. Ik heb mijn portie wel gehad op school, leuk is anders... maar goed er zijn mensen die het leuk vinden, ik niet.

De modernere poëzie spreekt mij veel meer. Bijvoorbeeld de beeldgedichten van Paul van Ostaijen (goed geschreven?). Zelf heb ik ook wel een beeldgedichtje of 2 geschreven, om maar eens wat te noemen.

Over Bob, Green Tambourine Man (Of was dit van de Byrds?)... als dat geïnspireerd is door bijbel/dichters tja.. ik haal dat er niet uit, of Blowin' in the Wind. Het gaat natuurlijk om de boodschap die gebracht wordt en waar je die uiteindelijk vandaan haalt, naar ander werk vandaan, of uit eigen inspiratie, tja...

Maar goed, ik blijf er bij dat ze de klassiekers uit het onderwijs mogen gooien, die dingen zijn eigenlijk alleen geschikt als je er echt van houdt en in de trant van "Ja, maar zo maken ze er wel kennis mee." Op een gegeven moment komt dat vanzelf wel als je ouder en wijzer wordt en dan haal je die dingen wel op in de bieb en je weet ze te vinden...

[blobber]

Tof dat je zelf ook bezig bent, ik heb zelf ook wel eens een "stream of consciousness" periode gehad, maar ik vond het vooral waarde voor mezelf hebben, ik zal het niet op de mensheid loslaten

[Rataplan]

somber ze...

[Anoniem: 61929]

Lasker: Dat lijkt mij een opmerkelijke conclusie voor een man die op zijn zachts gezegd ronduit gefascineerd was door de dood. Meer dan de een zijn dood, de ander zijn brood kan ik er wat positiviteit niet uithalen.

Poe verdiende z'n brood met de dood!

En wat betreft Boudewijn de Groot's tekstschrijver Lennaert Nijgh (ik dacht dat je z'n naam zo moest schrijven, zeker weet ik het niet): ik vind het vreselijk jammer dat er tegenwoordig niet meer zulke liedjes te horen zijn op de radio. Drs.P. en Jaap Fischer waren ook heel leuk, maar wel totaal anders, eigenlijk meer dichters en minder liedjesschrijvers / -zangers.

Zijn er trouwens niet meer onder jullie die weleens ZELF een gedicht schrijven?
Ik schrijf heel af en toe een gedicht. Ik schrijf geen rijmende gedichten. Soms gaat het om het ritme, soms om de klank, soms om de vorm en soms om het gevoel dat ik wil weergeven.

M'n gedicht dat ik het best gelukt vind kan ik helaas niet naar deze topic kopiëren zonder de vorm zodanig aan te tasten dat de expressie ervan verloren gaat. Het is een gedicht over water. Het is noch positief noch negatief, eerder "beschrijvend".

Meestal schrijf ik in het Nederlands. Meestal denk ik ook in het Nederlands, vandaar. Soms denk ik in het Frans. Eén keer heb ik een Frans gedichtje geschreven voor een franstalige vriend van me. Ooit heb ik een songtekst geschreven in het Engels. Iedere taal heeft mogelijkheden tot dichten, vind ik.

[Anoniem: 61929]

WhizzCat: Wat mij betreft mogen ze voor Nederlands en alle andere talen al die klassiekers de prullen bak in gooien

Ik zit al lang niet meer op school, maar toentertijd begreep ik ook al niet waarom we al die ouwe boeken moesten lezen. En nu zie ik het nut er nog steeds niet van in. Als ik er zin in heb een boek te lezen, dan mag ik toch wel zelf kiezen welk boek, van welke schrijver? Waarom maar zo'n beperkt lijstje, dat zogenaamd "litteratuur" is?

Ik had toen liever het gedicht (de liedtekst) Verdronken Vlinder (zie eerder in dit topic) gelezen, dan de verplichte kost waar ik niks van begreep. Maar dat was toen natuurlijk veel te nieuw (zo oud ben ik al).

Over Bob, Green Tambourine Man (Of was dit van de Byrds?)...

Waarschijnlijk ben jij niet "uit die tijd". Je gooit wat songs door elkaar. "Hey Mister Tambourine Man" was van Bob Dylan en tevens uitgevoerd door The Byrds. "My Green Tambourine" was van iemand anders (wie ook alweer?)
Maar ja, dat zijn nu ook "klassiekers", hè?
"Blowin' In The Wind" is natuurlijk een lied over "diepgaande vragen" waarvan je de antwoorden niet makkelijk kunt vinden … "the answer my friend is blowin' in the wind".
Een lied waarvan de tekst rechtstreeks uit de bijbel komt is "Turn, turn, turn". Zie Prediker hoofdstuk 3. Dat werd gezongen door The Byrds als ik het juist heb.

Er worden nu ook wel aardige teksten geschreven; althans als je ze dichtkundig en qua ritme bekijkt dan houd ik wel van rap (ook nederlandstalige, en vooral franstalige). De onderwerpen spreken me echter meestal in 't geheel niet aan.

[ Voor 0% gewijzigd door Anoniem: 61929 op 11-08-2002 20:16 . Reden: typfoutjes ]

[Anoniem: 13700]

Anoniem: 61929 schreef op 11 augustus 2002 @ 19:54:
Poe verdiende z'n brood met de dood!

Poe verdiende zijn brood als literatuurcriticus, professor in de literatuur en als schrijver/dichter. Als dichter verdiende hij zijn geld door technisch perfecte gedichten te schrijven: hij schreef Tamerlane als 16- of 17-jarige, een werk geheel in de stijl van lord Byron(!).

Als "dark romantic" gaan zijn meeste gedichten niet direct over de dood maar over verloren liefde en het ouder worden. Dat heeft overigens in Poe's geval wel allemaal met elkaar te maken: hij werd op 3-jarige leeftijd wees.

Dus aub. niet de man deformeren, hij was veelzijdiger en genialer dan de mythe rondom hem doet vermoeden.

[Anoniem: 61929]

Sorry mietje, 't was maar een woordspeling.
Ik heb in m'n jeugd vrij veel van Poe gelezen. Nu zou ik het niet meer lezen, het deprimeert me.
Een Nederlandse schrijver die me vaag aan Poe deed denken was Belcampo. Niet in de poëzie, maar in 't proza, bedoel ik. O, dan is 't offtopic.

[ Voor 0% gewijzigd door Anoniem: 61929 op 11-08-2002 22:35 . Reden: alweer typfoutjes ]

[Anoniem: 44502]

Alles was stil,en niemand zei wat

[Anoniem: 13700]

imdo>> no prob. Als Poe's proza je deprimeert kun je misschien eens wat van zijn gedichten lezen, hoewel die ook niet altijd bepaald vrolijk zijn, zijn ze wel "diep", en zoals gezegd technisch zeer goed (je moet ze eigenlijk hardop lezen).

Om de stilte te doorbreken heb ik eens in de oude doos gescharreld en heb ik het allereerste gedicht dat ik bewaard heb maar eens afgestoft (ik was toen 14):

Ik voel me als een kauwgumpje.

Van mijn beschermende wikkel ontdaan,
In een stinkende bek gegaan,
Geplet en gebeten.

Maar als de nieuwe smaak eraf is,
En de adem weer fris,
Uitgespuwd en vergeten.

Nu lig ik hier te verdrogen,
En kijk ik in de ogen,
Van mensen die op mij staan.

Geen Poe uiteraard, maar er is een begin van techniek. Het is leuk als je dit soort naieve dingen na meer dan 20 jaar terugziet, dus bewaar ze mensen

[Canaria]

Uit eigen werk:
***

Ik zag een ster
die scheen lichtjaren ver
Nu kijk ik naar de horizon
en denk,
zo zien zij daar hun zon

***

Alles wordt anders

voedsel wordt ontlasting
varken wordt worst
salaris wordt belasting
boterham wordt korst
lening wordt rente
sigaret wordt as
winter wordt lente
populatie wordt ras

***

[Anoniem: 24408]

Ik schrijf wel incidenteel gedichtjes / rijmelarijen als jullie geinteresseerd zijn kopen jullie over twintig jaar de bundel maar. Wat ik van mening ben wat betreft woordenschat in relatie tot poezie hangt af van de emotie die men ermee wil opwekken.
Als je bombastisch schrijft, met veel mooi (klinkende) woorden kun je een ander effect creeren.
Vergelijk de volgende zinnetjes maar eens (clichematig, sorry sorry sorry... ):

code:

1)
Zonovergoten zeegezicht, blauw water en blauw de lucht,
Witte wolken, wit de meeuw, krijsend als een klucht

code:

2)
De zon schijnt, de meeuw krijst in de lucht,
blauw op pluizig wit de wind waait als een zucht

code:

3) 
De zon, een meeuw krijst in zijn vlucht,
door de witte wolken in de lucht

Reactions please (sorry voor de verschrikking van mijn 'dicht'kunst maar ik moest even improviseren)

[edit]
Oh, mijn favo: The rhime of the ancient mariner van Samuel Colridge ( zo toch?).
Trouwens nog heel aardig op muziek gezet door Iron Maiden op de CD Powerslave (laatste nummer)

[ Voor 0% gewijzigd door Anoniem: 24408 op 12-08-2002 02:30 . Reden: Was eventjes iets vergeten te melden wat ik jullie niet wilde onthouden ]

[Rataplan]

Anoniem: 24408 schreef op 12 augustus 2002 @ 02:27:
Oh, mijn favo: The rhime of the ancient mariner van Samuel Colridge ( zo toch?).
Trouwens nog heel aardig op muziek gezet door Iron Maiden op de CD Powerslave (laatste nummer)

Samuel Taylor Coleridge

Was dit niet ook Coleridge?

In Xanadu did Kublai Khan
A stately dome decree
Where Alph, the sacred river, ran
Through caverns measureless to man
Down to a sunless sea

...die in een opiumdroom dit gedicht "binnenkreeg", maar helaas tijdens het neerpennen werd gestoord door de (sindsdien zogeheten) Man Of Porlock (over een of ander suf zakelijk probleempje) en vervolgens niet meer wist hoe hij het gedicht had willen voltooien?

En verder kan het ook geen kwaad om naar Maiden's Alexander The Great te luisteren, als je Rhyme of the ancient mariner goed vond

[WhizzCat]

Anoniem: 61929 schreef op 11 augustus 2002 @ 20:12:
[...]
Waarschijnlijk ben jij niet "uit die tijd". Je gooit wat songs door elkaar. "Hey Mister Tambourine Man" was van Bob Dylan en tevens uitgevoerd door The Byrds. "My Green Tambourine" was van iemand anders (wie ook alweer?)

Ik beken grif dat ik wat in de wat was Green Tambourine, was dat niet van de Lemon Pipers ofsow? IK heb het nummer wel ergens, maar jah... waar...

Enfin, toen konden mensen nog liedjes maken, maar dat is offtopic min of meer,,,

[Anoniem: 24408]

Rataplan schreef op 12 augustus 2002 @ 03:58:
Samuel Taylor Coleridge

Die bedoel ik ja.

[edit]
Verrek de link staat al genoemd. Bedankt, ik heb um nu in mijn kast staan! Vet tof!
* Anoniem: 24408 is blij met the rime

[ Voor 0% gewijzigd door Anoniem: 24408 op 12-08-2002 20:38 . Reden: Ik zag het nu pas... ]

[DiSiLLUSiON]

'k heb een flinke tijd terug eens een gedichtje geschreven..

Is hier te vinden: http://www.andina.wolweb.nl/ onder poetry, gedichten van anderen, ADHD.

[Anoniem: 958]

Waarschuwing

Oh wat een fout! Wat een blamage.
Ik dacht nog zo: straks start ik zo een rage.
Maar koud was de kermis en hevig de irritatie.
Ik weet niet wat de term is, maar als ik mijn naad zie...
Het is daar zo kaal, het is daar zo vlak.
Mannen, ik zeg u: scheer nooit je zak!

Geinspireerd door dit topic.

[Anoniem: 958]

Goed, nu een serieus gedicht (ook uit eigen werk) om het niveau weer wat op te krikken .

Valse Hoop

Het enige dat het leven draaglijk maakt is valse hoop.
Valse hoop dat het leven zin heeft, dat ons bestaan iets uit maakt.
Valse hoop dat dingen voor altijd zullen blijven bestaan.
Valse hoop dat alles ooit goed zal komen.
Valse hoop dat we het ooit allemaal zullen begrijpen.
Valse hoop is liefde
Valse hoop is religie
Met het verlies van beide heb haar verloren...

[Anoniem: 19806]

Valse hoop... uit dat gedicht spreken ideeen die ik zelf ook bezig, het gevoel dat zonder illusies het leven niet draagbaar is en dat het leven in feite bestaat uit opgaan in je gedroomde ideeen over de werkelijkheid en zin. Aan deze gedachte, zoals bij alle ideeen, kun je overigens ook een positieve draai geven.

[Anoniem: 19806]

Hieronder een van mijn laatste werkjes (nog niet geheel afgerond). Het is deels geschreven op de golven van het esthetische gevoel, ervaren bij het Lacrimosa nummer 'Versiegelt Glanzumströmt'. Er zitten een groot aantal verschillende stijlelementen in, die een kenner van poezie waarschijnlijk (deels) wel zal herkennen.


'Climax zonder eindigheid'

Als een oeverloos vuur
Als een overgolvende zee
Als een verzengende storm

Alle elementen van het zijnde onverdund
Al de kracht vliedt snellend van het middelpunt
Bereikt haar climax zonder eindigheid
Verijkt leven die het duister niet vermijdt
Hete bruisende pulsen zonder enige vorm
Vlammende watergolven in barstende storm

Alles wat wil zijn is met het heden gegeven
Nu verliezen in het tegenwoordige...
Opgaan in dit eeuwige moment van leven!

[gitaarwerk]

ik heb ook een gedicht gemaakt.. wellicht misshcien een wat controversionelere versie

http://www.trancebender.com/gedicht.mp3

[Anoniem: 61994]

Zoals de anderen hier al voor mij zeiden
meestal is het droef en treurig
het is moeilijk om met dichtwerk te verblijden
vaak zijn ze depressief en soms humeurig

daarom deze bijdrage in het GoT Forum
gewoon in het nederlands, en niet uit boredom.
___

Wat ik jammer vind, en dat is mijn mening,
er wordt vaak van grote dichters gecopieerd
dat het meeste dichtwerk hier staat als lening
maar niet vaak wordt uit eigen werk geciteerd

misschien lees ik wel wat als ik links ga volgen
maar dan blijf ik bezig tot in de morgen.
___

Zoals je misschien merkt, gebruik ik een zekere vrijheid
maar ik doe mijn best om rijmend te dichten
want sommige woorden rijmen niet in hun volledigheid
maar wellicht kan ik anderen verlichten

om ook te reageren in deze vorm
ook al is het raar, en misschien wat krom...
___

Want uiteindelijk kan je dichten in elke taal
het behoeft geen proza te zijn, en maar gelukkig
zolang je maar blijft bij je verhaal
is het soms toch behelpen, en soms wat nukkig

Vooral beperkt in de manier van schrijven
is het ook moeilijk om aan het dichten te blijven.
___

Wat [u]lasker[/u] aanhaalt in zijn dicht van Blake,
zo onbegrepen, maar vol van waarde
is wel uit te leggen, wat [u]mietje[/u] dan ook goed deed
maar [u]urkole[/u] verklaarde:

"ben toch van mening dat nederlands een vrij kakkerige, grenzend aan het "nichterige", taal is"
dat vindt ik nou niet, en het is voor hem een groot gemis.
___

Men haalt een aantal maal de dichter Poe naar voren,
bedoel je Edgar Allan Poe, maar wie is dat?
in iedergeval Iejoor^*1 vertelde: "het leven is vol distels en doornen..."
"...en de stekeligste liggen op mijn pad"

Dit dichtwerk is uit de losse pols gemaakt,
en ik hoop dat dit wat heeft bijgedraagd.

Marchello E.
___

^*1: Iejoor is de vriend van Winnie de Poeh..

[Oogst]

Anoniem: 24408 schreef op 12 augustus 2002 @ 02:27:
Ik schrijf wel incidenteel gedichtjes / rijmelarijen als jullie geinteresseerd zijn kopen jullie over twintig jaar de bundel maar. Wat ik van mening ben wat betreft woordenschat in relatie tot poezie hangt af van de emotie die men ermee wil opwekken.
Als je bombastisch schrijft, met veel mooi (klinkende) woorden kun je een ander effect creeren.
Vergelijk de volgende zinnetjes maar eens (clichematig, sorry sorry sorry... ):

code:

1)
Zonovergoten zeegezicht, blauw water en blauw de lucht,
Witte wolken, wit de meeuw, krijsend als een klucht

code:

2)
De zon schijnt, de meeuw krijst in de lucht,
blauw op pluizig wit de wind waait als een zucht

code:

3) 
De zon, een meeuw krijst in zijn vlucht,
door de witte wolken in de lucht

Reactions please (sorry voor de verschrikking van mijn 'dicht'kunst maar ik moest even improviseren)

Ik vind ingewikkeld dichten altijd erg mooi. Veel mooie, lange, ongebruikelijke woorden, waardoor je vaak even moet denken voor je het snapt.

Het hele idee van de 'poëta doctus" staat mij zeer aan. Die term houdt in dat dichters veel weten en dit ook duidelijk in hun gedichten laten blijken door ingewikkelde vergelijkingen en moeilijke woorden en zo. Bekend hiervan zijn vooral Catullus en Ovidius, maar dat zijn dus Romeinen.

Overigens zou ik in die eerst versie van je wel "blauw het water" en "witte meeuw" ervan maken, dat vind ik lekkerder lopen. Maar misschien zit ik wel in de verkeerde groove.

Ik schrijf zelf teksten voor mijn band en ik vind die moeilijke zegswijzen dan wel leuk, beetje in navolging van Fish van de band Marillion (vooral in het nummer Assassin).

Een stukje uit die tekst van Assassin van Marillion:

"I am the assassin, with tongue forged from eloquence
I am the assassin, providing your nemesis

On the sacrificial altar to success, my friend
Unleash a stranger from a kiss, my friend
No incantations of remorse, my friend
Unsheathe the blade within the voice, my friend"

Het nummer is een stuk langer, maar het gaat om het idee dat deze tekst dus gaat om een moordenaar met woorden, wat echt geweldig wordt verwoord, vind ik. Jammer dat het nummer geen inhoudt heeft, het is eigenlijk één lange taalvervorming. Ik schrijf voor mijn band overigens niet zoals dit, dit is mij weer een beetje te overdreven om veel te doen.

*****

Een leuk zinnetje waar ik 'zomaar' opeens op kwam:

"Zij is het meisje van mijn mooiste dromen,
maar ben ik ook de droom van het mooiste meisje?"

[Cis]

Aangezien dit topic toch alweer een tijd(je) inactief is, ga ik prooberen weer wat leven in te blazen
Al een paar maanden heb ik dit op mijn bureablad staan:

ik wroet in aarde
op zoek naar leegte / water

de wormen zijn droog / dood
de regen is dood / droog

ik staar in de spiegel
maar de spiegel is leeg

// er is niets dat rest

een rijke oase
slechts één droom verder

de oase is weg
de droom te ver


voor eventjes maar

ben ik weg

Mijn vraag: welk woord adviseren jullie mij bij de slashes.?
Ik zit vooral zo erg te twijfelen met "De regen is dood" of "De regen is droog". Ik vind ze allebei wel mooi

[turnpike]

Zelf zou ik gaan voor, de wormen zijn droog, de regen is dood.
Dat geeft toch een beetje een draai eraan.
De regen is droog zou ik persoonlijk een beetje afgezaagd vinden.

*subjectief*

fratsen - schapen (tekst : Andre Manuel)


Ach mama 'k kan nie slapen
toe vertel me een verhaal

Ik lig te draaien, tel de schapen
maar ze maken zo'n kabaal

Jaag ze weg mijn boze dromen
die me nachten wakker houden

Mama toe je moet snel komen
en me in je armen wakker houden

Wieg me langzaam in m'n slaap
en verdrijf dat klote schaap

Ze springen niet over, maar in de heg
Toe nou mama scheer ze weg

[Anoniem: 42873]

Waw, dat van die schapen vind ik echt goed, zoiets zou ik ook eens willen schrijven. Luchtig, maar toch boeiend
Zal binnenkort eens een gedicht van mij posten.
Btw, zalig geschreven Marchello

[blobber]

Don't worry about me

[ Voor 100% gewijzigd door blobber op 21-06-2003 22:47 ]

[Rey Nemaattori]

Anoniem: 61994 schreef op 07 September 2002 @ 21:18:
Zoals de anderen hier al voor mij zeiden
meestal is het droef en treurig
het is moeilijk om met dichtwerk te verblijden
vaak zijn ze depressief en soms humeurig

daarom deze bijdrage in het GoT Forum
gewoon in het nederlands, en niet uit boredom.
___

Wat ik jammer vind, en dat is mijn mening,
er wordt vaak van grote dichters gecopieerd
dat het meeste dichtwerk hier staat als lening
maar niet vaak wordt uit eigen werk geciteerd

misschien lees ik wel wat als ik links ga volgen
maar dan blijf ik bezig tot in de morgen.
___

Zoals je misschien merkt, gebruik ik een zekere vrijheid
maar ik doe mijn best om rijmend te dichten
want sommige woorden rijmen niet in hun volledigheid
maar wellicht kan ik anderen verlichten

om ook te reageren in deze vorm
ook al is het raar, en misschien wat krom...
___

Want uiteindelijk kan je dichten in elke taal
het behoeft geen proza te zijn, en maar gelukkig
zolang je maar blijft bij je verhaal
is het soms toch behelpen, en soms wat nukkig

Vooral beperkt in de manier van schrijven
is het ook moeilijk om aan het dichten te blijven.
___

Wat [u]lasker[/u] aanhaalt in zijn dicht van Blake,
zo onbegrepen, maar vol van waarde
is wel uit te leggen, wat [u]mietje[/u] dan ook goed deed
maar [u]urkole[/u] verklaarde:

"ben toch van mening dat nederlands een vrij kakkerige, grenzend aan het "nichterige", taal is"
dat vindt ik nou niet, en het is voor hem een groot gemis.
___

Men haalt een aantal maal de dichter Poe naar voren,
bedoel je Edgar Allan Poe, maar wie is dat?
in iedergeval Iejoor^*1 vertelde: "het leven is vol distels en doornen..."
"...en de stekeligste liggen op mijn pad"

Dit dichtwerk is uit de losse pols gemaakt,
en ik hoop dat dit wat heeft bijgedraagd.

Marchello E.
___

^*1: Iejoor is de vriend van Winnie de Poeh..

Bijdragen, dat heeft het zeker gedaan
ons aller verblijdt uit onze poetische droefheid
en daarom d8 ik, laat ik een verder gaan
met dit rijm aparte rijm schema, dat best wel bevrijdt

en waarom ook niet? Vrijheid is tegenwoordig het enige goed
dat wij willen behouden, tot in den doet

-----

Vliegtuigen raken torens, storten schreeuwend in een
Bommen raken mensen en doen onschrijfbaar leed
Raketten treffen auto's, en doden doden onschuldigen meteen
Waarom zijn zijn mensen voor elkander zo wreed?

Leven op deze planeet doen we met zijn allen
accepteer alkaar, in plaats van levens te vergallen

-----

Neen oorlog doet geen van ons goed,
niet om geld, goud, olie of macht
waarom zou je anderen doden, alleen om dat het "moet"?
opdrukken,marcheren, salueren geef acht

Denken wij zelf wel eens na over ons recht
om onze vrijheid te beschermen, maar doe je dat ook echt?

----
want wat jij beschermt, gaat ten koste van een ander
wie beschermt zijn mening, wil en recht?
het is tijd, dat er eens iets verander'
dat wij meer doen, dan denken: deze weg is recht

want hij is eigenlijk zo krom
dat wij de waarheid missen, daar draaien wij om!

----
opent uw ogen en zeg een eerlijk
zonder mij te beledigen, mijn jonge ziel
wat vinden jullie van dit gedicht, onontbeerlijk?
of hebben jullie liever niet mijn gepiel

ik weet het, het trimbre en de rijm is brak
maar gedichten schrijven, da's nu niet mijn vak

----
Programmeren in delphi of VB
HTML, asp en javascript
rationaliteit, daar kannik wat mee!
ja, dat luistert heel stipt

een punt vergeten of een haakje in de berm¹
resulteert zelf in windoos ikspee in een blauw scherm

----

jaah met pc's bennik al snel heel tevree
programmeren,casemodden, overclocken het hoor er allemaal bij
maar ook op W&L disscusier ik graag mee
daar ontdek je dingen die maken je geest vrij

lekker rijmen en dichten in W&L
ook al lijkt het lastig, een gedicht schrijven kun je idd ook zo wel


^{(1 = In naleving van Marchello E kannik het niet laten een voetnoot te plaatsen,
maar het komt ook beter uit, een misplaatst haakje even goed er naast zitten als
iets in de berm t.o.v de weg zemaar}

[zion]

Te vroeg oud

Waarom kost het 15 jaar om te leren
Om te zien waar het niet om gaat
Waarom moet je je hele puberteit creperen
Om te snappen dat dat nergens op slaat

Ik ben nu volgens de heren
Oud genoeg eindelijk beschaafd
Maar kon dat echt niet 10 jaar eerder
Had ik dit leven dan niet gehandhaafd?
Maar ik moet zeggen, nu teruggekeken
Had ik daar dan toch voor geloot
Dan had ik toen een stabiel leven
En had ik nu maar wat aangekloot

Want, en dat is nu juist mijn makke
Ik heb een decennia te lang gefeest
En nu ik zogenaamd oud & wijs ben
Ben ik er tevens bijna geweest

En nu zie ik ook bij mijn vrienden
Ze worden allen te vroeg oud
En diegenen die me jong bij blijven
Liggen tussen zes planken mahoniehout
Terwijl ik pas 25 jaar heb mogen leven
Gaan er steeds meer vrienden dood
Laatst is mijn 6e vriend begraven
Terwijl hij was gestopt met ons gekloot

Al had ik het voor het zeggen
Dan had ik het precies omgedraaid
Je jonge jaren veilig leven
En daarna wel zien hoe de wind waait

[turnpike]

@blauwebeer

Kijk het gehele repertoire van Andre Manuel er maar eens op na.

Een cabaretier / muzikant die al jaren op het randje van een landelijke doorbraak waggelt en daar nog tot in lengte van dagen op zal blijven balanceren.

[Cis]

Vandaag niet vroeger

Pakt een potlood
krabbelt kleur
rood voor wolken
niet vandaag
vandaag
zijn de wolken oker

proef je zuurte
in je hart
hoor je bitter
niet vandaag
vandaag
luister ik even niet

zie - - - je ogen
dwalen af

vroeger
maar
niet vandaag

vandaag
is het geen vroeger


pappa
'tis tijd
tijd
om te slapen

[Anoniem: 42873]

Cis schreef op 20 June 2003 @ 15:55:
Gedicht

Hmm, ik begrijp dat gedicht niet echt
Wat betekent het?

[Cis]

Anoniem: 42873 schreef op 20 June 2003 @ 19:00:
[...]


Hmm, ik begrijp dat gedicht niet echt
Wat betekent het?

Een zoon die kijkt naar zijn demente, snel aftakelende vader. Een vader die weer kind wordt en daarbij niks meer weet (tekent wolken die rood zijn).
Daarbij wordt die zoon herinnerd aan vroeger, toen alles nog wel goed ging

En de laatste strofe... daar mag je zelf iets bij verzinnen...

[stefanbstefan]

Ik zal ook even mijn eigen gedicht plaatsen.

Een Leven zonder:


Een leven zonder TV,
wat zou ik moeten doen?
Een leven zonder TV,
alleen maar spelletjes doen?

Een leven zonder Computer,
ongeloofelijk, denk ik nu.
Een leven zonder Computer,
wat een verschil tussen toen en nu.

Een leven zonder Radio,
dat is een leven zonder Muziek
Een leven zonder Radio,
die gedachte maakt me ziek.

Een leven zonder Jou,
dat kan ik niet weerstaan.
Liever geen Technologie,
dan een leven zonder jouw bestaan.

Stefan Broeder, 11 jaar

[Rataplan]

stefanbstefan schreef op 20 June 2003 @ 21:46:
dat kan ik niet weerstaan.

Betekent: "daar kan ik geen nee tegen zeggen"; "dat wil ik graag".

Volgens mij bedoel je wat anders.

[Anoniem: 40574]

Zo'n beetje het enige gedicht wat ik ooit heb geschreven. Best wel persoonlijk en een erg pijnlijke kwestie

Zon


Je stralen komen op plaatsen die ik zelf niet kende
Een enkele glimlach maakt een einde aan kou
Er valt een schaduw over alle ellende
En de wereld lijkt te bloeien voor jou


Alles wat mooi was, wordt ineens prachtig
De hemel is helder en de lucht ruikt naar bloemen
Je warmte is zacht, maar toch ook krachtig
En raakt me van binnen, waar vlinders gaan zoemen


Hoog in de lucht, daar ben jij
Je bent lief en best wel apart
Je lijkt zo ongrijpbaar en toch heel dichtbij
Ik zal je nooit krijgen, maar voel je in mijn hart


De wind draagt je stem en je fluistert me toe
Je moest maar eens gaan, want de dag is voorbij
Ik wil ook graag verder, maar wie weet dan hoe
Want zonder jou is er geen licht meer voor mij


Ik zie je vertrekken, en het wordt al killer
Eenzaam blijf ik achter, in gedachten verzonken
De duisternis slaat toe en alles wordt stiller
Morgen een kater - want liefde maakt dronken.

[Anoniem: 42873]

Anoniem: 40574 schreef op 22 juni 2003 @ 12:15:
Zo'n beetje het enige gedicht wat ik ooit heb geschreven. Best wel persoonlijk en een erg pijnlijke kwestie

Waw, diep man
Kvind het echt enorm schoon.

[ Voor 9% gewijzigd door Anoniem: 42873 op 22-06-2003 19:15 ]

[Godjira]

Ik heb dit gedicht eens voor een meisje geschreven die het nodig had voor school. De opdracht was het maken van een fictief gedicht. Het gaat dus over een vampier... de rest spreekt voor zich denk ik. Ze had er in ieder geval een dikke 10 voor

Vampieren, een verboden liefde
Daar liep ze over straat,
midden in de heldere nacht.
Wachtend op een prooi,
zittend naast een berg hooi.
Ziet hij haar lopen,
en zijn ogen staan meteen wijd open.
Liefde op het eerste gezicht,
met al zijn aandacht op haar gericht.

Wat is ze mooi,
haar kan hij niet zien als zijn prooi.
Het enige wat hij kan,
is het afvegen van de gelukstranen op zijn wang.

Ze ziet hem haar aankijken,
en ze loopt op hem af.
Met een lieve glimlach op haar gezicht,
alleen haar ogen op hem gericht.

Ze komt steeds dichterbij,
en ze zei:
Wat doet zo’n knappe lieve man alleen op straat?
en ze raakten aan de praat.

Na lang kletsen kwam er die intense zoen,
die zijn dorst deed vergaan.
Ze moest er weer vandoor,
hij fluisterde in haar oor:
Mijn leven is nooit zo mooi geweest,
en voor altijd ben je deel van mijn geest.

Ze zoenden intens,
en hij kreeg zijn wens.
Een vrouw die hem zoveel deed,
en niet dat geheim van hem weet.

Hij liet haar los,
en ging terug naar zijn bos.
De ochtend brak bijna aan,
en hij kon haar alleen maar voor zich zien staan.
Hij kon niet verder met de gedachte aan die onmogelijke liefde,
waarnaar zijn hart zo smachte.

En hieronder nog een paar door mij geschreven gedichten, een groot deel heb ik een 2 jaar terug geschreven voor mijn ex vriendin.

Het is uit!
Tranen stromen over mijn wangen,
Ze blijven dan onder mijn kin hangen.
Waarom, ik begrijp het niet,
Waarom geef je mij zo’n vedriet?

Aan je gevoel kun je niks veranderen,
Maar waarom wel aan die van anderen?
Mijn gevoel is helemaal overstuur,
Ik sta helemaal in koud vuur.

Je maakte het uit,
En daarvan snap ik geen fluit.
Ik hield zo veel van jou,
Nu sta ik alleen in de kou.

Verdrietig zal ik blijven,
En ik zal je nooit terug krijgen.
Dit doet heel veel pijn,
Het was allemaal zo fijn.

Onze liefde was zo mooi,
Het is gesmolten door de dooi.
Je liefde voor mij is niet meer zoals eerst,
Zo blijkt maar weer dat je gevoel niet beheerst.

Je kunt er niks aan doen,
Misschien was ik wel een grote oen.
Ik dacht dat we er ons doorheen zouden slaan,
En zie mij nu eens alleen staan.

Je arm nooit meer om mij heen,
En nooit meer mijn hand op je been.
Nooit meer een kusje op mijn wang,
Ik ben zo bang.
Bang dat ik niet over je heen zal komen,
En ik nooit meer zal kunnen kijken tussen die dikke bomen.
Toch zal ik het moeten verwerken,
En mijn leven niet beperken.

Het is uit naar mijn grote spijt,
Ik ben je echt kwijt.
Ook al doet het zoveel pijn,
Vrienden zullen we altijd zijn.

Waarom dan toch?
Het leven is mooi,
Het leven is fijn,
Waarom kan ik dan toch niet bij je zijn?
Ik voel nu alleen maar heel veel pijn.

Waarom kon je niet bij me blijven,
En me liefdesbrieven blijven schrijven?
Ik mis je weer, iedere dag,
En ik kan amper rondlopen met een lach.

Waarom dan toch?
Was het dan allemaal bedrog?
Nee, dat was het zeker niet,
Je was zo’n lieve griet.
Toch doet aan je denken mij nog altijd verdriet,
Waarom bleef je nou niet?

Je deed me zoveel pijn die avond,
En toch begrijp ik je volkomen.
Bedrog zijn al die dromen,
Ik wou dat ik bij je was.
En dat je mijn gedichtje las.
Ik wil je terug in mijn leven,
En nog meer leuke dingen met je beleven.

Helaas is ook dit een droom,
En je komt toch niet richting mijn home.
Tranen vloeien nog altijd over mijn wangen,
En ik zie mezelf in verdriet hangen.
Ik mis je zo vreselijk lieve schat,
Ik wou dat ik je voor altijd bij me had.

Ik kan je nooit vergeten...
Ik zit alweer een tijdje in heel veel verdriet,
En begrijpen doe ik het nog steeds niet.
Waarom kon jij mij niet gelukkig blijven maken?
Konden we niet samen in onze liefde blijven haken?
Ik mis je echt heel erg,
Ik voel me een hele kleine dwerg,
Op een grote verdrietsberg...
Het lijkt wel of ik er nooit vanaf zal komen,
En ik altijd over je zal blijven dromen.
Waarom kan ik niet gewoon zonder je leven?
En weer fijne dingen beleven?
Mijn leven ooit aan een ander geven,
En dan weer in een nieuwe liefde zweven.
Trieste muziek hoor ik nu in mijn hoofd,
Het geeft een geringe troost.
Ik moet zonder je verder met mijn leven,
Ook in momenten dat de aarde onder me zal beven.
Verdriet heb ik nog heel erg lang,
Daarvoor ben ik heel erg bang.
Ik kan er niks aan veranderen,
Net zoals al die anderen.
Ik kan je maar niet uit mijn hoofd krijgen,
En over je zwijgen.
Bij alles wat ik doe denk ik aan jou,
Al loop ik nu alleen in die bittere kou.
Ik heb zelfs moeite met eten,
Gewoon omdat ik je niet kan vergeten.
Ik weet niet hoe ik verder moet,
Helemaal niets doet me nu goed.
Je hebt me voorgoed verlaten,
Liet me alleen staan op de straten.
Nu moet ik je laten gaan,
En je niet meer overal voor mijn ogen zien staan.
Een speciaal plekje in mijn hart heb ik je gegeven,
Misschien dat ik ooit weer fijne dingen kan gaan beleven.
Ooit weer liefde voelen voor iemand,
Dan weer lopen, hand in hand.
Over het strand,
Al die dingen die wij ook samen deden,
Alleen is dit voor ons nu ECHT het verleden...

Friends
Friends are the ones, who know you the best,
Friends are different from all the rest.
They are always the ones, who can make you smile,
They tell you that you have style!

If someone ever leaves you alone,
And drops you like a stone.
Then friends are there for you always,
And they can help you in so many ways.
Just by listening they help you a lot,
They always give it a shot.

Friends are people who love you, for who you are,
Even though, they might live far.
Friends know how you are from inside,
And that makes the friendship with them so right.

When you are ever in trouble,
Then think of the friends you have.
Friends carry you with them all the way,
And you can hear them say:
“Life is down for you today, but tomorrow, you might see it a different way”.


Heel veel mensen kregen de rillingen door hun lijf zeiden ze me toen ze de gedichten lazen, maar ja...

[Anoniem: 42873]

mja, ik vind het mooie gedichten, maar (dit is bedoelt als opbouwende kritiek) probeer eens niet elke regel een rijm te doen. Dat komt zo gekunsteld over, zo'n beetje als rijmpjes in de lagere school.

"Helaas is ook dit een droom,
En je komt toch niet richting mijn home."

Het gedicht vloeit niet vind ik, if you know what I mean. Het gedicht zit teveel vast in dat stramien van die rijm die MOET, daardoor lijkt het allemaal te gekunsteld.

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 42873 op 22-06-2003 19:32 ]

[Godjira]

Anoniem: 42873 schreef op 22 June 2003 @ 19:32:
mja, ik vind het mooie gedichten, maar (dit is bedoelt als opbouwende kritiek) probeer eens niet elke regel een rijm te doen. Dat komt zo gekunsteld over, zo'n beetje als rijmpjes in de lagere school.

"Helaas is ook dit een droom,
En je komt toch niet richting mijn home."

Het gedicht vloeit niet vind ik, if you know what I mean. Het gedicht zit teveel vast in dat stramien van die rijm die MOET, daardoor lijkt het allemaal te gekunsteld.

Ach ja, ben geen dichter, was toen ook meer voor mezelf bedoeld om mijn gevoelens op papier te zetten. Haha, wil er niet bekend mee worden of zo . Ik heb in heel mijn leven misschien 20 gedichten geschreven, meer ook echt niet.

Maar anyways, je hebt inderdaad gelijk. Het is geen 'professioneel' gedichten schrijven, was dus ook nooit de bedoeling ervan.

[Melkbus]

wat van mij:

Op een dag dan word je oud
Kan je niet meer gaan voor goud
Niet meer doen wat je wil
Euthanasiepil?

---------

Waarom merkt de mens
Pas als ie wat mankeert
Dat het zo mooi is
Dat ie gezond was

[Thijsch]

Het is geen eigen werk maar een van de best gedichten die ik ken. Het is van Ivo de Wijs.


Ik kan Tharellen

Ik maak een schema, ik maak een plan
Ik zal eens even laten horen wat ik kan

Ik kan tharellen, ik kan didaat
ik kan alje, ik kan astaspel en ik kan infenaat
ik kan nailleuzer, ik kan apee
En ik kan arie, ik kan ariezaad voor twee.

Ik kan tonneze, ik kan nibaal
ik kan tine ik kan osaa, ik kan eel en ik kan aal
ik kan teldeurtjes, ik kan telblad
ach man, ik kan adese miltairen zat

Ik kan goeroetjes, ik kan kerpit
ik kan toorbehoeftenwinkelketenhoofddirectielid
ik kan delaber, ik kan delaar
En dan: ik kon statijn de grote, eerlijk waar

Ik wil debrassen, ik wil lem drie
Ja ik wil, ik wil getwijgen en ik wil lekeurig wie
ik wil de rozen, ik wil deman
En ik wil helmus van Nassouwe als ik kan

Ik kan tharellen, ik kan te loep
ik kan on en ik kan unnik en ik kan t-en-klare soep
ik kan ten kraagje, ik kan ten strook
en al wat Dzjengis kan en Koeblai kan ik ook

Ik zal lemkleurig, ik zal lemsla
Ik mag neten, ik mag nesium en ik mag nolia
Ik ben zedrine
Ik ben jamin
Ik ben delid, ik ben deleidster - vul maar in
En ik ben, zal, doe, wil, mag mooi m'n eigen zin
En da's een heel karwijzadrups voor een gekkin

[Opi]

Al eerder gepost op GoT, maar nog niet in W&L. Dit stel ik mij voor bij perfectie op het gebied van liefde. Het is weliswaar geen gedicht, maar ik hoop dat het onder het mom van poëzie toch gepost mag worden.

"De lente is in volle gang. Zowel de bloemetjes als de bijtjes zijn al gesignaleerd en binnenkort zullen ook de vlinders weer verschijnen. Als elk jaar zullen deze laatste ook de buik van menigeen met hun aanwezigheid gaan verblijden. Het moment zal komen dat je een menigte nadert en de aanwezigheid van een nog niet identificeerbare entiteit gewaar wordt. Je hersencapaciteiten gedeeltelijk gebruikend voor het oplossen van deze gewaarwording ga je verder met je oorspronkelijke bezigheid. Totdat je plots ziet wat je bezig gehouden heeft; de schoonheid in het midden van je blikveld die alles om je heen doet vervagen.

Daar ze uiterlijk precies is waar jij al die tijd naar gezocht hebt ga je er vanuit dat ze, wat innerlijk betreft, ook aan jouw ideaal voldoet. Zij is het aan jou ontbrekende stukje puzzel. Het potje op je deksel. Haar uiterlijk jouw brood, haar innerlijk jouw Spelen. Je lijkt te zweven. Met een knipoog denk je terug aan die keer dat je gewichtloos was en de ellenlange discussies over drugs; dít is perfectie, dít is ultiem geluk. Onderwijl je dit zwevende gevoel hebt, word je omhuld door een heerlijk warm licht. Na enige tijd trekt het licht op en ontwaak je op een geurende groene heide. De schoonheid omarmend staren jullie tezamen naar de heldere sterrenhemel, alleen de golven in de branding horend. Haar hoofd op je borst en haar hand op je buik vervolmaken het geheel. Relevantie bestaat niet meer, evenals woorden; de liefdesverklaringen die jullie elkaar willen geven, worden niet langer via mond en oor overgebracht; aanraking volstaat.

Je komt terug in de realiteit en mengt je weer in de menigte haar ondertussen constant in het oog houdend. Plots kruisen jullie blikken elkaar. Na dit een tweede keer gebeurd te zijn, blijft haar blik op jou gericht. Verdrinken kun je het niet noemen; haar goddelijke ogen zuigen al je aandacht op, je lijkt door een psychedelische tunnel getrokken te worden. Die blik; zo lief. Naïef; niet op een vervelende, maar eerder een beschermende, alles onder controle hebbende, manier. Meningen bestaan niet meer, je geest is enkel nog gevuld met een warm gevoel dat ook je lichaam in een beschermende deken omvat.

Net op het moment dat je uit dit moment lijkt te komen en de eerste gedachten weer op dreigen te borrelen, geeft een vriend je een tik. Zijn glazige blik lijkt te vragen waar je mee bezig bent. Je kijkt even terug naar haar, waarna hij goedkeurend knikt. Weer kijk je terug. En weer versmelten jullie blikken. Subtiel krullen haar mondhoeken iets omhoog. *zucht*. Geen woorden, geen zinnen, geen omschrijvingen, zelfs talen schieten te kort om dit te beschrijven."

[Mx. Alba]

*SCHOP*

Ik had een vlaag van inspiratie, en wilde daaraan natuurlijk gehoor geven. Vreemd genoeg kwam ik in het Esperanto het best uit mijn woorden

ĉu vi konas la Maron?
nu certe vi konas ĝin!
sed ĉu vi konas ankaŭ la Maron
kiam en ĝi la Luno spegulas sin,
kaj siaj dolĉaj arĝentaj radioj
duoble karesas vin?

tiu profunda Maro,
tia profundega Maro,
sia nigra surfaco makulita
de miloj da arĝentaj ĝemoj
kiujn malavare aldonis al ĝi
la granda gracia Luno;
ĉu vi konas ĝin?

Een beetje knullige vertaling:

ken je de Zee?
ja natuurlijk ken je die!
maar ken je ook de Zee
als erin de Maan zich spiegelt,
en haar zachte zilveren stralen
je dubbel strelen?

die diepe Zee,
zo'n heel erg diepe Zee,
haar zwarte oppervlak bevlekt
met duizenden zilveren juwelen
die gul aan haar gegeven zijn
door de grote gracieuze Maan;
ken je die?

In het Nederlands is die vooral knullig omdat "sia" zegmaar "ziche" betekent, "van zich". Dus niet "zijn" of "haar" maar zonder enige geslachtsinformatie zegmaar, en dat is verdomd moeilijk te vertalen En het zelfde geldt voor "ĝi(n)", wat eigenlijk "het" betekent, maar op die plekken in het Nederlands gewoon wel met een geslachtsaanduidende "hem" of "haar" vertaald moet worden terwijl je eigenlijk helemaal geen geslacht wilt aanduiden

[ Voor 15% gewijzigd door Mx. Alba op 04-11-2004 16:36 ]

[merlin_33]

Mx. Alba schreef op 04 november 2004 @ 16:35:
*SCHOP*


In het Nederlands is die vooral knullig omdat "sia" zegmaar "ziche" betekent, "van zich". Dus niet "zijn" of "haar" maar zonder enige geslachtsinformatie zegmaar, en dat is verdomd moeilijk te vertalen En het zelfde geldt voor "ĝi(n)", wat eigenlijk "het" betekent, maar op die plekken in het Nederlands gewoon wel met een geslachtsaanduidende "hem" of "haar" vertaald moet worden terwijl je eigenlijk helemaal geen geslacht wilt aanduiden

Zo is het nog steeds mooi Reyn.
Leukt dat je even schopt.
Hier wat van mij in de sinterklaasdichtstijl:

Kind van de zee

Steeds keer ik weer terug naar plekken wijds, onbewoond met mystieke achtergronden.
Achter mij ligt mijn juk, ik sta hier alleen, ongebonden.
Zout smaakt de zilte zee wanneer ik in de diepte duik, ik sper mijn ogen open.
Geen geheim mag mij ontgaan, al ben ik straks verzopen.
Lui drijf ik op mijn rug met elke stroming mee.
Dan zwem ik terug heel doelbewust, de stroming wijkt gedwee.
Warm gekleed tegen elke wind, sta ik hier op het strand.
Mijn blik dwaalt nu de duinen in, ik ben weer aan de kant.

Mijn juk ligt achter mij, mijn vondsten neem ik mee.
Vernieuwd met zilte strakke huid voel ik mij, kind van de zee.