Op dinsdag 25 juni 2002 12:24 schreef jona het volgende:
ik definieer ze niet echt ik bedoel meer dit:
-ik neem dus aan dat er een absolute realiteit is.
-en dan kun je dus ook verschillende niveaus van inzicht hebben.
Absolute realiteit is er niet omdat we er inzicht in proberen te krijgen, maar is er gewoon (dat is dus ook de aanname die ik maak)
Als we aannemen dat die eerste stelling juist is (er is een absolute realiteit), dan ben ik met je eens dat die niveaus van inzicht er zijn. Alleen, als je niet weet wat die absolute realiteit is, kun je de niveaus niet definieren, en dus kun je niet bepalen of je op een hoger of lager niveau zit dan die kat.
Om dat te bepalen definieerde je intelligentie, maar dat is natuurlijk net zo subjectief als wanneer die kat dat zou doen.
Ik definieer niks aan de absolute realiteit, ik stel alleen dat er zoiets is als een absolute realiteit (dat is gelijk het verschil met het idee van een god).
Hoezo is dat het verschil? Er zijn genoeg godsbeelden die stellen "er is een god, maar hij is onkenbaar". (De wegen van de heer zijn ondoorgrondelijk)
En dat onze visie op die realiteit irrelevant is omdat onze visie deel uitmaakt van een meer omvattende realiteit. Net zoals wat de kat ook denkt, hij niet door de spiegel heen kan lopen, omdat dat niet zou kunnen in onze realiteit.
(zie volgende alinea)
De kat kan niet door de spiegel omdat het niet kan in zijn realiteit. Of het in de onze kan is voor de kat niet relevant. Als wij er niet waren kon ie er nog niet doorheen.
Hij is dus in zoverre irrelevant omdat mijn waarneming realistischer (een hoger realiteits besef) is dan die van de kat. Dit betekend niet dat ik de realiteit voor die kat definieer, maar dat de realiteit van de kat en mijn eigen realiteit elkaar niet tegen kunnen spreken als ze allebei zouden kloppen.
Je kunt dit natuurlijk net zo hard omdraaien en stellen dat jouw realiteit niet in tegenspraak kan zijn met die van de kat. Er is imho geen causaal verband tussen die twee. Of jouw realiteit getuigt van een hoger inzicht dan die van de kat is niet objectief aantoonbaar, tenzij je de absolute realiteit kunt definieren.
Aan de andere kant is het heel wel mogelijk om je waarnemingen zo te interpreteren dat jij je superieur volet (qua inzicht) aan de kat, omgekeerd lijken katten dat met ons ook te doen
Ik vraag me wel eens af wie er gelijk heeft als ik naar mijn katten kijk...
Zie het voorbeeld met de kat en de spiegel. Die kat zal hoogstwaarschijnlijk niet denken van de mens: "hehe wat een idioot dat ie denk dat ie zn spiegelbeeld ziet"
Dat is dus het verschil in inzicht.
Waarom is dat zo onwaarschijnlijk? De drang om jezelf te bekijken is misschien voor die kat wel zo iets vaags dat het niet te bevatten is dat de natuur er op zo'n manier een mogelijkheid toe biedt, laat staan dat wij er gebruik van maken.
het verschil tussen geloven in een absolute realiteit en geloven in een god is niet zo heel groot, er zijn echter wel ene paar verschillen:
-bij een god-model is het eindpunt gedefinieerd en moet de weg daarnaar toe gevonden worden
-bij ene "absolute realiteit"-model is de weg bekend maar het eindpunt niet
Zoals gezegd, het eindpunt in een godsbeeld hoeft niet gespecificeerd te zijn. God is vaak (ik denk zelfs meestal) onkenbaar, met andere woorden, alleen de weg wordt gedefinieerd.
Mijn vraag blijft daarbij: als je weet dat je op een weg loopt, en dat die weg naar een stad leidt, weet je dan
-naar welke stad je loopt?
-hoe ver je bent?
-hoe ver je nog moet gaan?
In dit voorbeeld kun je trouwens wel aangeven of je verder bent dan een ander.
Stel nu dat je op een vlak loopt (nog leuker, een bol
)
Ergens op het vlak ligt een stad. Je kunt nu de bovenstaande drie vragen nog steeds niet beantwoorden, maar deze keer weet je ook niet of je in de goede richting loopt, en of iemand anders dichter bij de stad is dan jij of niet. Je weet zelfs niet of je een betere koers aanhoudt dan die ander.
In beide gevallen kun je door blijven lopen, waarbij je in het eerste geval niet weet wanneer je aankomt, maar wel dat je aankomt.
In het tweede geval weet je zelfs niet of je wel aankomt.
Zeker in dat tweede geval is het wellicht interessant om je eigen stad te stichten...
En dan nog dit:
Je kan de realiteit beschrijven met regeltjes (stelling van pythogoras bv en F=m*a enzo)
Dit zou in een subjectieve realiteit niet kunnen omdat die regels voor elke waarnemer anders zouden zijn.
Er kunnen wel degelijk overeenkomsten zijn tussen waarnemingen van verschillende waarnemers... maar ook verschillen. En verschillen in die regels komen voor.
Daarnaast zijn een hoop regels niet relevant voor iedereen. Gele verf + blauwe verf geeft groene verf. Is dat waar voor een blinde? Je kunt het hem vertellen, maar de regel is totaal irrelevant, en voor hem niet te toetsen met waarnemingen. De regel is dus geen onderdeel van zijn realiteit. Als hij het regeltje van buiten leert, en de betekenis ervan voor anderen probeert te doorgronden, voegt dat nog steeds niets toe aan zijn beleving van de realiteit, terwijl hij toch tot een "hoger inzicht" is gekomen?
En als je al die geextraheerde regeltjes samenvoegt kun je de realiteit gedeeltelijk nabootsen (bv virtual reality) En hoe meer regeltjes je er aan toevoegd hoe realistischer het wordt.
en die virtual-reality wereld zal door iedereen anders ervaren worden, maar komt wel allemaal uit het zelfde setje regels, die ik dus in de real-reality
de absolute realiteit noem.
Je wordt dan in die virtual reality die je creeert je eigen schepper van een realiteit. Hoewel herkenbaar, zal die realiteit niet voor iedereen evenveel overeenstemmen met hun ervaring van real-reality.
In zekere zin bedoel ik dit ook, alleen ga ik er wel vanuit dat het "absolute realiteits besef" nooit berijkt zal worden. Ik stel het niet als doel maar meer als richting.
Als je ervan uitgaat dat je het nooit bereikt zit je of op een oneindig lange weg, of op dat vlak. Uit het feit dat je jezelf als "meer inzichtvol" ziet dan een kat, concludeer ik dat je op die weg denkt te zitten. Waar leidt je dat uit af? En hoe stel je je die oneindige weg voor?
:strip_icc():strip_exif()/u/23647/Untitled-2.jpg?f=community)
) te zien. En toen kreeg die dolfijn een rode ring om zijn lichaam en wat denk je? Die ging hij ook uitgebreid bewonderen in de spiegel/het beeldscherm. Maar nu komt het: de mensen achter het onderzoek namen een stukje beeld op van hoe de dolfijn zichzelf bekeek op een videoband en speelden die band toen af. En wat denk je? die dolfijn verloor al heel snel zijn interesse voor zijn spiegelbeeld omdat ie zag dat ie het 
:strip_icc():strip_exif()/u/51489/heforshe_logo_detail.jpg?f=community){kind=logo}
/u/21498/minimoog.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/19987/images.jpg?f=community)