Verschillende Universa na elkaar of naast elkaar?

[Anoniem: 31777]

Geen van beide is bewezen, maar ik denk toch dat verschillende Universa na elkaar waarschijnlijker is.
[topic=130250/1/25] -> een topic over verschillende Universa naast elkaar waar we weinig wijzer van geworden zijn.

Ik vind deze theorie onwaarschijnlijk omdat ons heelal hoogst waarschijnlijk bolvormig is en dat bij verschillende Universa (bollen) naast elkaar een hele hoop ruimte ertussen is dat 'niets' zou zijn. Het zou ook bijna onmogelijk zijn om tussen twee gigantische 'Heelals' een raakpunt (geen raakvlak) te hebben van een atoom groot.

Er is ook de 'zeepbellen-theorie' (naam zegt genoeg), dit is waarschijnlijker omdat er dan geen ruimte tussen de verschillende Universa zou zijn. Maar dan zou er nog een kracht moeten zijn dat sterk genoeg is om deze uit elkaar te houden (een soort grens) zodat ze niet in elkaar overvloeien. Geen van de vier krachten die we kennen in ons Universum zou daarvoor geschikt kunnen zijn, er zou wel een nog onbekende (onontdekte) kracht kunnen zijn dat alleen aan de rand van een Universum actief is en dit probleem kan opvangen.

Als er verschillende naast elkaar zijn is het wel erg onwaarschijnlijk dat deze allen tegelijkertijd ontstaat en verdwijnen. Hoe zou het kunnen dat een Big Bang tussen twee Universa kan plaatshebben zonder invloed te hebben op deze twee?

Daarom denk ik dat er verschillende na elkaar zijn (op voorwaarde dat de Steady State theorie - Heelal zet uit en stopt op een bepaald moment - vals is). Dan vindt er dus een 'Big Crunch' plaats maar kan het zomaar zijn dat het daarbij stopt en het eens zo grote Heelal in dat ene puntje ter grootte van een quark eindigt? Neen, denk ik, de kracht van de Big Crunch moét wel een tegenreactie hebben, net zoals op een bepaald moment de gravitatiekracht het zal winnen van de expansie.

Bij verschillende Universa na elkaar: tot in het oneindige of niet? Zou wel moeten, waarom zou het bij de zoveel miljardste Big Crunch ineens stoppen? En hoe zit het dan met de dimensies? Ik denk dat die in elk Heelal hetzelfde zijn, bij minder dan drie ruimtelijke dimensies kan je geen beweging hebben en bij meer dan drie zou alles in een oneindige spiraal naar elkaar toedwarrelen of zoiets (in theorie, snap het eigenlijk niet, maar kom...) Een tijdsdimensie is onontbeerlijk, want zonder deze zou het Heelal niet meer evolueren. Of zitten er bij de Oerknal 'verborgen variabelen' die toch een ander aantal dimensies zouden kunnen vormen? Ik denk van niet.

Graag jullie mening!

[Anoniem: 33775]

Op maandag 11 maart 2002 11:45 schreef TweakFreaker het volgende:
...
Ik vind deze theorie onwaarschijnlijk omdat ons heelal hoogst waarschijnlijk bolvormig is en dat bij verschillende Universa (bollen) naast elkaar een hele hoop ruimte ertussen is dat 'niets' zou zijn. Het zou ook bijna onmogelijk zijn om tussen twee gigantische 'Heelals' een raakpunt (geen raakvlak) te hebben van een atoom groot.
...

Als er meerdere Universa naast elkaar bestaan dan moeten ze ergens in zitten. Volgens mij noemen ze dat 'iets' een Multiversem. Mischien is zo'n Multiversem wel 5 dimensionaal? Dan passen er wel degelijk een hoop 4 dimensionale Universa in. Net alsof je een hoop velletjes papier (2D) in een grote doos stopt (3D). Dan passen er ook een hoop in, zonder dat er enige ruimte verloren gaat. Nadeel van deze theorie is natuurlijk dat de Universa niet groter of kleiner kunnen worden.

[siggy]

Waarom zou ons universum bol vormig zijn?
Wie zegt dat ons universum een grens heeft?

Het is nog niet eens zo gek van verschillende universums naast elkaar als je bedankt dat je helemaal geen raakvlakken hoeft of kunt hebben. Je kunt misschien van de ene naar de andere universum gaan via wormgaten.

[conorach]

Op maandag 11 maart 2002 12:53 schreef Melkor het volgende:

[..]

Net alsof je een hoop velletjes papier (2D) in een grote doos stopt (3D).

Volgens mij zijn velletjes (en met name een hoop velletjes) toch echt behoorlijk 3D

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 14:52 schreef conorach het volgende:

[..]

Volgens mij zijn velletjes (en met name een hoop velletjes) toch echt behoorlijk 3D

idd

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 14:31 schreef siggy het volgende:
Waarom zou ons universum bol vormig zijn?
Wie zegt dat ons universum een grens heeft?

Het is nog niet eens zo gek van verschillende universums naast elkaar als je bedankt dat je helemaal geen raakvlakken hoeft of kunt hebben. Je kunt misschien van de ene naar de andere universum gaan via wormgaten.

Ons Universum is 3-dimensionaal (wat de ruimtedimensies betreft) en daarin is de basisvorm een bol. Ik zie niet echt een kubus of een piramide ontstaan uit een oerknal...

Over de grens weten we nog niets (als die dan al bestaat) maar ik ging van een grens uit indien er verschillende naast elkaar bestaan. Iets in de aard van een grens zou er dan toch moeten zijn, anders zou je het onderscheid niet kunnen maken tussen de verschillende Universa en zou je iets hebben als sterren binnen een Heelal.

In het begin had ons Heelal de grootte van een atoom of iets dergelijks, dus de grootte was eindig (zal altijd zo blijven trouwens). Tja, en iets dat eindig is in omvang maar geen grens heeft kunnen we ons nog steeds niet voortstellen. En wat zou er dan achter die grens zijn? Zwarte materie? Of gewoon niets? Dus ook geen ruimte. Dat zou dan de ultieme grens zijn. Vandaag is er nog niets, maar morgen neemt de buitenzijde van ons Heelal die plaats in. Trouwens, kan je van een plaats spreken waar er geen dimensies zijn?

De theorie over wormgaten is misschien wel mooi, maar het is een beetje utopisch om te denken dat de grens tussen twee Universa volkomen bezet is met wormgaten. En wat dan met de plaatsen die niet verbonden zijn dmv wormgaten, daar moet dan toch iets in de aard van een grens zijn. Dit alles ervan uitgaande dat er verschillende naast elkaar bestaan natuurlijk, wat ik persoonlijk niet geloof, maar wie ben ik?

[siggy]

Euh bolvormig ja, maar geen bol, de aarde is ook geen wiskundige bol

anywayz ik zie nog niet zo snel dat als je van de ene universum naar de andere direct zou kunnen gaan, dus je ziet de grems voor je neus uit je schipje, dat gaat gewoon niet lijkt mij. Er moet toch een overgangsiets zijn waar je doorheen/overheen/tussendoor moet voordat je in het ander universum kunt komen.
En dan is het nog maar de vraag of je schip compatible is met dat andere universum. Voor het zelfde geld dat er compleet anderen wetten gelden (hoogstwaarschijnlijk).


Ook leuk is het idee wat hierboven al is beschreven dat we nu in de zoveelste big bang zitten, ofwel een oneindig unversum dat telkens maar weer uittrekt, stilhangt, intrekt, big bang, uittrekt, stilhangt, intrekt, big bang, enz.
Dit is nog niet eens zon slecht idee, maar aangezien er aangetoond is dat het steeds sneller en sneller gaat zouden we in principe (als dit model klopt) ergens in de beginfase moeten zitten. Heel vroeg.


Maar stel nou eens dat dat niet zo is. Stel dat het heelal zich steeds verder en verder en verder uitdijdt. Dan zou ten eerst het op een gegeven moment zo snel gaan dat je niks meer zou kunnen zien omdat het gewoon sneller gaat dan het licht. Dan heeft reizen ook geen zin meer want je komt toch niks meer tegen.

[Anoniem: 31777]

Weet iemand hier meer over de wet van een exponentieel uitzettend Heelal? Welke kracht zorgt hier dan voor? Of heeft het te maken met het steeds ijler worden van het Heelal zodat er steeds minder weerstand is voor de hemellichamen om door het Heelal te 'reizen'? En dit in combinatie met de 0-weerstand van het niets buiten ons Heelal?

[Mx. Alba]

Volgens mij (en Stephen Hawking) zijn er oneindig veel universa naast elkaar, die allemaal heel iets verschillen van hun "buren" om zo in het hele multiversum alle mogelijkheden te vangen. Alles wat kan gebeuren zal ook gebeuren - alleen niet hier, maar in een ander parallel universum.

Stel, je neemt een lijn. Elk punt op die lijn is een parallel universum. Tussen twee willekeurige punten ligt een oneindig aantal andere punten - dus ook tussen twee universa ligt een oneindig aantal andere universa. Stel dat je nou twee universa neemt die wel vlak naast elkaar liggen - die zullen onderling een oneindig klein beetje verschillen. Als je nu de lijn wat uit elkaar trekt, komen die twee punten een klein beetje verder uit elkaar te liggen, met als gevolg dus dat er een oneindig aantal punten (universa) tussen ontstaan. Je hebt nu alleen het probleem dat er voor elk universum slechts twee buren zijn, wat natuurlijk veel te weinig is...

Neem dan een vlak. Nu heeft elk punt een oneindig aantal buurpunten. Of nog beter, een 3-dimensionale ruimte, zodat elk punt nog oneindig keer zoveel buurpunten heeft als in een vlak. En in werkelijkheid zijn er waarschijnlijk nog minstens een paar dimensies meer...

Niet alleen het universum zet zich uit vanaf de Big Bang, maar ook het multiversum (de hierboven beschreven collectie van parallelle universa) doet dat.

Voor mensen met een minderwaardigheidscomplex is dit trouwens geen leuke theorie... Ten opzichte van het universum zijn wij al oneindig klein - maar het universum zelf is ten opzichte van het multiversum ook weer oneindig klein... Mijn conclusie is dat we in de kosmos als geheel geen fuck uitmaken - niet eens een oneindig klein fuckje - en dat we ons dus maar op ons oneindig kleine micro-kosmosje moeten concentreren, waar we wél wat uitmaken...

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 15:17 schreef TweakFreaker het volgende:
Weet iemand hier meer over de wet van een exponentieel uitzettend Heelal? Welke kracht zorgt hier dan voor? Of heeft het te maken met het steeds ijler worden van het Heelal zodat er steeds minder weerstand is voor de hemellichamen om door het Heelal te 'reizen'?

De kracht die hiervoor zorgt is de explosie waarmee de big bang begon.
Weerstand? bedoel je aantrekkingskracht? En wat bedoel je met ijler?

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 15:18 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:
Volgens mij (en Stephen Hawking) zijn er oneindig veel universa naast elkaar, die allemaal heel iets verschillen van hun "buren" om zo in het hele multiversum alle mogelijkheden te vangen. Alles wat kan gebeuren zal ook gebeuren - alleen niet hier, maar in een ander parallel universum.

Stel, je neemt een lijn. Elk punt op die lijn is een parallel universum. Tussen twee willekeurige punten ligt een oneindig aantal andere punten - dus ook tussen twee universa ligt een oneindig aantal andere universa. Stel dat je nou twee universa neemt die wel vlak naast elkaar liggen - die zullen onderling een oneindig klein beetje verschillen. Als je nu de lijn wat uit elkaar trekt, komen die twee punten een klein beetje verder uit elkaar te liggen, met als gevolg dus dat er een oneindig aantal punten (universa) tussen ontstaan. Je hebt nu alleen het probleem dat er voor elk universum slechts twee buren zijn, wat natuurlijk veel te weinig is...

Neem dan een vlak. Nu heeft elk punt een oneindig aantal buurpunten. Of nog beter, een 3-dimensionale ruimte, zodat elk punt nog oneindig keer zoveel buurpunten heeft als in een vlak. En in werkelijkheid zijn er waarschijnlijk nog minstens een paar dimensies meer...

Niet alleen het universum zet zich uit vanaf de Big Bang, maar ook het multiversum (de hierboven beschreven collectie van parallelle universa) doet dat.

Voor mensen met een minderwaardigheidscomplex is dit trouwens geen leuke theorie... Ten opzichte van het universum zijn wij al oneindig klein - maar het universum zelf is ten opzichte van het multiversum ook weer oneindig klein... Mijn conclusie is dat we in de kosmos als geheel geen fuck uitmaken - niet eens een oneindig klein fuckje - en dat we ons dus maar op ons oneindig kleine micro-kosmosje moeten concentreren, waar we wél wat uitmaken...

ik wete het niet precies maar een parallel universum is een universum wat in principe gelijk is aan het onze alleen dat het er anders uitziet door keuzes.

[Anoniem: 31777]

Alles wat kan gebeuren zal ook gebeuren - alleen niet hier, maar in een ander parallel universum.

Dit snap ik niet, een woordje uitleg graag?

Stel dat je nou twee universa neemt die wel vlak naast elkaar liggen - die zullen onderling een oneindig klein beetje verschillen.

Waarin zit het verschil dan? In dimensies? In structuur? En is dat dan volgens een natuurwet dat ze zo weinig verschillen?

Niet alleen het universum zet zich uit vanaf de Big Bang, maar ook het multiversum (de hierboven beschreven collectie van parallelle universa) doet dat.

Dus oneindig veel 'kleine' explosies van Universa binnen het Multiversum? Stel je hebt het middelste Universum dat ontstaat (Big Bang). Vlak daarnaast ontstaat nog eentje. De explosie van het middelste gebeurt bijna aan lichtsnelheid, dus hetgeen er naast ligt gaat aan een snelheid hoger dan licht (kan niet anders). Kan een Universum waarin licht als limiet is voor de verplaatsing van ruimtelijke voorwerpen zelf verplaatst worden aan een snelheid hoger dan het licht? Het zou bijna zo moeten zijn volgens die theorie... Dan gaat de theorie over een exponentieel uitzettend Heelal helemaal de mist in.

Voor mensen met een minderwaardigheidscomplex is dit trouwens geen leuke theorie... Ten opzichte van het universum zijn wij al oneindig klein - maar het universum zelf is ten opzichte van het multiversum ook weer oneindig klein... Mijn conclusie is dat we in de kosmos als geheel geen fuck uitmaken - niet eens een oneindig klein fuckje - en dat we ons dus maar op ons oneindig kleine micro-kosmosje moeten concentreren, waar we wél wat uitmaken...

Grappig gezegd!

[siggy]

Parallel betekent in dit geval toch echt met tijd en niet met plaats. Lijkt me erg stug dat er oneindig veel iks zijn...

Mocht het al zo zijn dat ik in alle andere gevallen geboren zou zijn.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 15:20 schreef siggy het volgende:

[..]

ik wete het niet precies maar een parallel universum is een universum wat in principe gelijk is aan het onze alleen dat het er anders uitziet door keuzes.

Precies. Op quantumniveau zijn er een heleboel kansverdelingen. Als iets 50% kans heeft, houdt dat gewoon in dat dat in 50% van de uit dit universum voortvloeiende universa wel gebeurt, en in 50% ervan niet.

Wat bijvoorbeeld leuk is, is het experiment met een lichtbron, een scherm met twee spleetjes, en een projectiescherm. Je zult niet, wat je misschien in eerste instantie zou verwachten, twee lichtstreepjes op het projectiescherm zien, maar een interferentiepatroon (banden van licht en donker), veroorzaakt doordat het licht zich als een golf gedraagt.

Oké, dus die fotonen interfereren met elkaar en genereren dus een interferentiepatroon. Maar wat nou als je slechts één foton tegelijk stuurt? Er zijn dan geen andere fotonen die met dat ene foton kunnen interfereren, dus zou je dan wel slechts twee streepjes moeten waarnemen.

Ook fout.

Ook als je slechts één foton tegelijk stuurt, zal je, als je heel vaak achter elkaar één foton stuurt, exact het zelfde interferentiepatroon waarnemen dat je ook waar zou nemen als je al die fotonen tegelijk zou sturen.

Omdat het foton natuurlijk moeilijk met zichzelf kan interfereren, moeten er wel andere fotonen zijn waarmee hij interfereert. Die zijn er ook - maar niet in dit universum. Die andere fotonen bevinden zich in parallelle universa naast ons. Ook daar wordt namelijk zo'n foton afgevuurd. In 50% van die universa gaat hij door de linker spleet, en in 50% door de rechter. En daarna is er een zelfde kansverdeling voor de afbuiging die het foton na de spleet maakt. Het foton interfereert dus eigenlijk wel met zichzelf, namelijk met de instanties van zichzelf in aangrenzende parallelle universa.

Alle keuzes die wij maken zijn ook op zo'n manier geregeerd door fluctuaties op quantumniveau.

Waarom nemen we slechts één universum waar als er zo oneindig vele anderen zijn? Geen idee...

Kunnen we invloed uitoefenen op welke kant we op gaan? Goede vraag. We maken constant keuzes, maar alle keuzes die we kunnen maken zullen we ook maken, alleen dan in andere universa. Maar het lijkt er wel degelijk op dat ons bewustzijn slechts één universum waarneemt, en dat het dus mogelijk zou moeten zijn ons bewustzijn zo te sturen dat het het gewenste universum waarneemt.

Misschien is ons bewustzijn volledig gebonden aan quantumfluctuaties waar we geen invloed op hebben, misschien is ons bewustzijn als een surfer op de branding van het zich uitzettende universum, vrij om te kiezen welke kant het uitgaat. Geen idee. En eigenlijk maakt het ook niet uit.

Ik geloof echter liever dat we vrij zijn. Immers:

Als ik geloof dat ik vrij ben, maar alles ligt vast, dan kan ik er zowiezo niets aan doen, omdat het dan vast lag dat ik zou geloven dat ik vrij ben, en ik dat zowiezo niet kan veranderen.

Als ik geloof dat ik niet vrij ben, terwijl ik dat wel ben, gaan er een heleboel mogelijkheden aan mijn neus voorbij.

En dus, of het nou mijn eigen keuze is, of dat het door quantumfluctuaties zo is vastgesteld, ik geloof dat we vrij zijn onze weg te kiezen in het multiversum. Maar ook de branding van het multiversum kan soms de surfer voor onverwachte verrassingen zetten waardoor je de controle (tijdelijk) kwijtraakt...

[siggy]

Wat je hier zegt klopt niet echt en je haalt dingen door elkaar.

Ten eerste wat je ziet als je licht door een spleet laat gaan is geen interferentiepatroon maar gewoon het spectrum van dat licht wat je erdoor schiet, daar komt niks bij van ander licht wat het doorkruist of whatever.

Wat je daarna zegt dat dat komt doordat licht uit een andere dimensie dit doorkruist, klopt niet. Als licht van dimensie naar dimensie kan springen, dan zouden we dus dood zijn aangezien we dan ook alle straling van oneindig veel zonnen op ons bolletje moeten verdragen. En tevens zou ik dus zomaar in de andere dimensie moeten kunnen stappen en mn moeder tegen komen die helemaal geen baby heeft gekregen.

Daarnaast haal je nog doorelkaar: paralel en naast elkaar.

Dit is in dit geval niet hetzelfde, download episode 7x11 van kazaa van star trek tng ff dan begrijp je het
Daar springt dus slechts een persoon telkens van de ene universum naar de andere universum die telkens een beetje verschild.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 15:31 schreef TweakFreaker het volgende:

Dit snap ik niet, een woordje uitleg graag?

Gaarne.

Waarin zit het verschil dan? In dimensies? In structuur? En is dat dan volgens een natuurwet dat ze zo weinig verschillen?

In structuur. Neem bijvoorbeeld twee aangrenzende parallelle universa. In de één is er één bepaald quarkje dat een oneindig klein beetje verder naar links zit dan in de ander. Kijk je wat verder weg, dan ga je langzaamaan iets grotere verschillen zien met je uitgangspunt.

Dus oneindig veel 'kleine' explosies van Universa binnen het Multiversum? Stel je hebt het middelste Universum dat ontstaat (Big Bang). Vlak daarnaast ontstaat nog eentje. De explosie van het middelste gebeurt bijna aan lichtsnelheid, dus hetgeen er naast ligt gaat aan een snelheid hoger dan licht (kan niet anders). Kan een Universum waarin licht als limiet is voor de verplaatsing van ruimtelijke voorwerpen zelf verplaatst worden aan een snelheid hoger dan het licht? Het zou bijna zo moeten zijn volgens die theorie... Dan gaat de theorie over een exponentieel uitzettend Heelal helemaal de mist in.

Nee, er is slechts één Big Bang, waarbij het multiversum gecreëerd is. Dat multiversum bestond eerst uit slechts één universum, maar het zette uit, en er kwamen dus steeds meer universa, aangezien elk oneindig klein punt in het multiversum een heel universum op zich is. En al die universa zetten zich natuurlijk ook uit, vanaf die zelfde Big Bang.

Waarom de universa elkaar niet als het ware dooddrukken, is omdat al dat uitzetten in andere dimensies gebeurt. Al die universa zetten slechts in 3 dimensies uit. Het multiversum zet zich uit in een onbekend aantal andere dimensies. Totaal is het een constructie van minstens tien, waarschijnlijk ettelijke tientallen dimensies...

Stel dat het universum tweedimensionaal is. Stel ook dat het pannekoekvormig is. Die pannekoek zet zich uit in de breedte, maar niet in de dikte. De stapel pannekoeken (het multiversum) wordt wel hoger, maar dat komt omdat er steeds meer pannekoeken bijkomen, niet omdat de pannekoeken dikker worden.

[siggy]

of ik word gek of eagle l*lt er maar o plos

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 15:49 schreef siggy het volgende:
Wat je hier zegt klopt niet echt en je haalt dingen door elkaar.

Ten eerste wat je ziet als je licht door een spleet laat gaan is geen interferentiepatroon maar gewoon het spectrum van dat licht wat je erdoor schiet, daar komt niks bij van ander licht wat het doorkruist of whatever.

Ik zei, TWEE spleten. Bij één spleet zie je inderdaad een een brekingspatroon. Bij twee zie je echter een interferentiepatroon.

Wat je daarna zegt dat dat komt doordat licht uit een andere dimensie dit doorkruist, klopt niet. Als licht van dimensie naar dimensie kan springen, dan zouden we dus dood zijn aangezien we dan ook alle straling van oneindig veel zonnen op ons bolletje moeten verdragen. En tevens zou ik dus zomaar in de andere dimensie moeten kunnen stappen en mn moeder tegen komen die helemaal geen baby heeft gekregen.

Een andere dimensie? Dat is scifi-terminologie... Ten tweede heb ik het niet over doorkruising, maar over interferentie op quantumniveau, wat heel wat anders is. En het ligt springt niet van "dimensie" naar "dimensie". Het interfereert met zichzelf "door de dimensiegrens heen", om het maar eens in scifi-termen te zeggen

En dus ook jouw moeder en "jouw moeder" in een "andere dimensie" die geen baby heeft gekregen kunnen slechts op quantumniveau met elkaar interfereren, niet elkaar ontmoeten op wat voor manier dan ook.

Daarnaast haal je nog doorelkaar: paralel en naast elkaar.

Dit is in dit geval niet hetzelfde, download episode 7x11 van kazaa van star trek tng ff dan begrijp je het
Daar springt dus slechts een persoon telkens van de ene universum naar de andere universum die telkens een beetje verschild.

Ik moet zeggen dat ik een ongelofelijk groot fan van Star Trek Voyager ben (noem me in online spellen meestal Chakotay), maar om Star Trek aan te halen in een wetenschappelijke bewijsvoering is net zo dom als het aanhalen van de Bijbel in een wetenschappelijke bewijsvoering...

_{Ik zeg, "in een wetenschappelijke bewijsvoering". Ik herhaal dat nogmaals om eventuele misverstanden met Christenen van te voren al te ondervangen: het aanhalen van de Bijbel voor religieuze vraagstukken is zeer geoorloofd, maar voor wetenschappelijke vraagstukken nauwelijks...}

We hebben het hier over parallelle universa, en Star Trek maakt continu fouten waar het gaat om parallelle universa en andere aanverwante zaken zoals tijdreizen. Wat betreft tijdreizen zijn ze zelfs niet eens consistent... Zoals zij het brengen is het inderdaad heel mooi voor het verhaal, dat zal ik zeker niet ontkennen, en ik geniet net zoveel (vaak zelfs meer) van afleveringen waarin Janeway het weer eens aan de stok heeft met temporal mechanics, maar het is verre van de werkelijkheid...

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 16:03 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

Ik zei, TWEE spleten. Bij één spleet zie je inderdaad een een brekingspatroon. Bij twee zie je echter een interferentiepatroon.
[..]

Een andere dimensie? Dat is scifi-terminologie... Ten tweede heb ik het niet over doorkruising, maar over interferentie op quantumniveau, wat heel wat anders is. En het ligt springt niet van "dimensie" naar "dimensie". Het interfereert met zichzelf "door de dimensiegrens heen", om het maar eens in scifi-termen te zeggen

En dus ook jouw moeder en "jouw moeder" in een "andere dimensie" die geen baby heeft gekregen kunnen slechts op quantumniveau met elkaar interfereren, niet elkaar ontmoeten op wat voor manier dan ook.
[..]

Ik moet zeggen dat ik een ongelofelijk groot fan van Star Trek Voyager ben (noem me in online spellen meestal Chakotay), maar om Star Trek aan te halen in een wetenschappelijke bewijsvoering is net zo dom als het aanhalen van de Bijbel in een wetenschappelijke bewijsvoering...

_{Ik zeg, "in een wetenschappelijke bewijsvoering". Ik herhaal dat nogmaals om eventuele misverstanden met Christenen van te voren al te ondervangen: het aanhalen van de Bijbel voor religieuze vraagstukken is zeer geoorloofd, maar voor wetenschappelijke vraagstukken nauwelijks...}

We hebben het hier over parallelle universa, en Star Trek maakt continu fouten waar het gaat om parallelle universa en andere aanverwante zaken zoals tijdreizen. Wat betreft tijdreizen zijn ze zelfs niet eens consistent... Zoals zij het brengen is het inderdaad heel mooi voor het verhaal, dat zal ik zeker niet ontkennen, en ik geniet net zoveel (vaak zelfs meer) van afleveringen waarin Janeway het weer eens aan de stok heeft met temporal mechanics, maar het is verre van de werkelijkheid...

allemaal leuk en wel maar je gata je nu toch een beetje gedragen alsof je Einstein bent.

Heb ik nieuws voor je, u r not.

Maar denk ff na, je zegt dus dat de 2 universums (universa?) naast elkaar zijn maar dat toch het licht in Nederland uit de ene universum in een keer zomaar in de andere universum komt en ook nog effect veroorzaakt.

Verre van wetenschappelijk en zelfs theoritsch gebrabbel..

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 16:03 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

Ik moet zeggen dat ik een ongelofelijk groot fan van Star Trek Voyager ben (noem me in online spellen meestal Chakotay), maar om Star Trek aan te halen in een wetenschappelijke bewijsvoering is net zo dom als het aanhalen van de Bijbel in een wetenschappelijke bewijsvoering...


We hebben het hier over parallelle universa, en Star Trek maakt continu fouten waar het gaat om parallelle universa en andere aanverwante zaken zoals tijdreizen. Wat betreft tijdreizen zijn ze zelfs niet eens consistent... Zoals zij het brengen is het inderdaad heel mooi voor het verhaal, dat zal ik zeker niet ontkennen, en ik geniet net zoveel (vaak zelfs meer) van afleveringen waarin Janeway het weer eens aan de stok heeft met temporal mechanics, maar het is verre van de werkelijkheid...

euh, star trek word toevallig wel geadviseerd over mensen die er echt verstand van hebben dus ik geloof eerder de serie dan jou.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 16:09 schreef siggy het volgende:

allemaal leuk en wel maar je gata je nu toch een beetje gedragen alsof je Einstein bent.

Heb ik nieuws voor je, u r not.

Maar denk ff na, je zegt dus dat de 2 universums (universa?) naast elkaar zijn maar dat toch het licht in Nederland uit de ene universum in een keer zomaar in de andere universum komt en ook nog effect veroorzaakt.

Verre van wetenschappelijk en zelfs theoritsch gebrabbel..

*zucht*

Lezen is heel erg moeilijk hè?

Ik zei nog zo, dat licht springt niet van het ene parallelle universum naar het andere. Het interfereert slechts, op quantumniveau, met licht uit aangrenzende parallelle universa.

Stel, je hebt een tweelingbroertje (of zusje), en die staat aan de andere kant van een raam. Je kunt elkaar wel zien, en op elkaar reageren, maar je kan niet oversteken omdat dat raam er tussen zit.

Met die met zichzelf interfererende fotonen is dat precies het zelfde. Hij interfereert met instanties van zichzelf die zich in aangrenzende universa bevinden, maar kan niet oversteken.

Let wel dat de werkelijke afstand tussen dat foton en de instanties van zichzelf in andere universa oneindig klein is. De interferentie vindt dus plaats over een oneindig kleine afstand. Waarom zou dat niet mogelijk zijn?

Wat jij vergeet is dat op quantumniveau veel wetten van de natuurkunde zoals wij die op ons niveau kennen niet of niet volledig meer opgaan. Daarvoor komen weer andere wetmatigheden in de plaats. Op quantumniveau kan bijvoorbeeld onder bepaalde omstandigheden de oorzaak plaatsvinden na het gevolg, iets wat op ons niveau van de werkelijkheid pertinent onmogelijk is...

Ik ben niet Einstein nee (hoewel die jongen wel een naamgenoot van me is), maar ik baseer me op wetenschappelijke theorieën van Einstein en Hawking, en jij schijnbaar alleen op Star Trek? Het Star Trek universum is heel erg interessant, en de theorieën over tijdreizen, parallelle universa, transporters, warp drive enzovoorts zijn heel leuk als trampoline richting de echte wetenschap, maar ook niet meer dan dat. Hoewel ze op een aantal punten wel heel erg dicht bij de werkelijkheid zitten, zitten ze er op andere punten onder het mom van dichterlijke vrijheid vaak ver vanaf...

[Anoniem: 31777]

Dus met parallelle Universa bedoel je oneindig veel Universa op dezelfde plaats? Per quark oneindig veel variaties en dat voor elke quark in ons Heelal? Dat vind ik redelijk onwaarschijnlijk, ook indien het zou gebeuren in dimensies die wij niet kunnen waarnemen. Dus de paralleluniversa op zich moeten allen uit evenveel dimensies bestaan en uit evenveel materie, anti-materie en donkere materie, en per quark oneindig veel op identiek dezelfde plaats? Dit zou moeilijk zijn...

Het experiment over dat licht is inderdaad waar, maar dat zal wel te maken hebben met kleine verborgen variabelen die nog niet ontdekt zijn. Men zegt dat licht geen massa heeft, maar iets wat niet is kan toch geen effect hebben op ons? (licht kan je idd. niet zien, alleen de reflectie ervan op een voorwerp, maar het IS er toch, en dan kan het uit nog kleinere elementaire deeltjes bestaan ook...)

edit:

Reyn (post net gelezen): Er zit dus toch afstand tussen...

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 16:16 schreef siggy het volgende:

euh, star trek word toevallig wel geadviseerd over mensen die er echt verstand van hebben dus ik geloof eerder de serie dan jou.

Star Trek laat met betrekking tot tijdreizen en parallelle universa zeer in het oog lopende inconsistenties zien. Soms is de tijd lineair, soms niet lineair, maar meestal zelfs semi-lineair. Nogal logisch dat Janeway hoofdpijn krijgt als ze over tijdsparadoxen nadenkt, want in het Star Trek universum is het volledig inconsistent...

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 16:23 schreef TweakFreaker het volgende:
Dus met parallelle Universa bedoel je oneindig veel Universa op dezelfde plaats? Per quark oneindig veel variaties en dat voor elke quark in ons Heelal? Dat vind ik redelijk onwaarschijnlijk, ook indien het zou gebeuren in dimensies die wij niet kunnen waarnemen. Dus de paralleluniversa op zich moeten allen uit evenveel dimensies bestaan en uit evenveel materie, anti-materie en donkere materie, en per quark oneindig veel op identiek dezelfde plaats? Dit zou moeilijk zijn...

Het lijkt ongeloofwaardig omdat het geheel zo onbevattelijk groot wordt... Maar als je een oneindig groot universum kan accepteren, waarom dan niet een oneindig groot multiversum?

En het wordt al wat minder onbevattelijk als je het niet bekijkt als een oneindig grote collectie universa, maar als één geheel.

Alleen omdat jij het (nog) niet kunt bevatten of begrijpen, betekent niet dat het niet waar is...

Het experiment over dat licht is inderdaad waar, maar dat zal wel te maken hebben met kleine verborgen variabelen die nog niet ontdekt zijn. Men zegt dat licht geen massa heeft, maar iets wat niet is kan toch geen effect hebben op ons? (licht kan je idd. niet zien, alleen de reflectie ervan op een voorwerp, maar het IS er toch, en dan kan het uit nog kleinere elementaire deeltjes bestaan ook...)

Licht heeft inderdaad geen massa maar is wel degelijk niet niets! Iets hoeft geen massa te hebben om iets te zijn. Er zijn heel veel dingen die geen massa hebben...

En die verborgen variabelen waar jij het over hebt, daarna is men dus op zoek gegaan. En op dit moment de meest plausibele theorie is interferentie met de instanties van zichzelf in aangrenzende parallelle universa.

edit:

Reyn (post net gelezen): Er zit dus toch afstand tussen...

En toch voel ik een afstand...

Alle gekheid op een stokje, stel je het universum voor als een oneindig dunne pannekoek. Het aangrenzende universum is ook zo'n oneindig dunne pannekoek. De afstand tussen een foton in het ene universum en zijn instantie in het andere is dus oneindig klein - alleen in een richting die je in dat universum zelf onmogelijk waar kunt nemen.

[siggy]

Ik baseer me helemaal niet op star trek. Ik vraag me af waar jij je op baseert.

Aan de ene kant zeg je parallel, ernaast en toch wel heel dichtbij, dan klopt het gewoon niet. Denk eens goed na, het zou of echt compleet physiek naast het onze universum liggen of er echt overheen.

Oftewel als je dus een mogelijkheid hebt om een andere universum te bekijken, wat overigens niet moeilijk zal zijn aangezien het licht van de andere universum hier al aanwezig is..., dan word je gek omdat je alles oneindig veel dubbel zal zien.

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 15:18 schreef siggy het volgende:

[..]

De kracht die hiervoor zorgt is de explosie waarmee de big bang begon.
Weerstand? bedoel je aantrekkingskracht? En wat bedoel je met ijler?

In het begin was de druk in ons Heelal erg hoog, naarmate het uitzet verlaagt de druk voortdurend zodat er minder moleculen zijn per kubieke cm/m... Hierdoor verlaagt de weerstand die hemellichamen ondervinden tijdens hun verplaatsing. (net zoals een vliegtuig dat op 10 km hoogte sneller kan vliegen dan op zeeniveau)

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 16:37 schreef TweakFreaker het volgende:

[..]

In het begin was de druk in ons Heelal erg hoog, naarmate het uitzet verlaagt de druk voortdurend zodat er minder moleculen zijn per kubieke cm/m... Hierdoor verlaagt de weerstand die hemellichamen ondervinden tijdens hun verplaatsing. (net zoals een vliegtuig dat op 10 km hoogte sneller kan vliegen dan op zeeniveau)

ahum, weerstand is er nauwelijks, de enige bekende weerstand in de ruimte is aantrekkingskracht. De ruimte is een vaacum dus er is geen druk, je word uitelkaar getrokken als je je drukpak uit doet.

In het begin was alles gloeiendheet toen het allemaal opgepropt was en koelt nu af.

[Anoniem: 31777]

Alle gekheid op een stokje, stel je het universum voor als een oneindig dunne pannekoek. Het aangrenzende universum is ook zo'n oneindig dunne pannekoek. De afstand tussen een foton in het ene universum en zijn instantie in het andere is dus oneindig klein - alleen in een richting die je in dat universum zelf onmogelijk waar kunt nemen.

Zijn vier dimensies dan niet voldoende?

vlak (2 dim) kan oneindig keer in een kubus (3 dim)
kubus (3 dim - universum) kan ondeindig keer in een hyperkubus (4 dim - omniversum) ?

(naar analogie)

[Anoniem: 40665]

Aan de topic starter.
Heb jij toevallig gisteren ( zondag ) niet naar discovery gekeken. Daar hadden ze het ook over wormgaten die volgens einsteins theorie zouden bestaan ( welke theorie zeiden ze niet ) Dat als je erdoor heen komt je waarschijnlijk ophoudt met te bestaan omdat er daar waarschijnlijk andere natuurwetten zijn ( wat dit inhoud zeiden ze niet ). Dat het heelal steeds sneller gaat ( hoe dit komt zeiden ze niet ) echt discovery dus veel losse info weining uitleg maar wel leuk .

Alleen dat het heelal steeds sneller gaat snap ik niet.
Als je een auto start en je geeft gas dan gaat hij in het begin het snelst en op het einde staat hij stil dmv weerstand. Ookal is er geen weerstand in het heelal dan zou het heelal toch een constante snelheid moeten hebben aan de rand omdat er niets "gas" geeft maar aan het begin werd er alleen 1 keer "gas" gegeven bij de oerknal.

Het is dan toch ook zo dat het heelal aan de rand sneller beweegt dan in het centrum? Want als je dan 2 punten hebt die dezelfde richtin guit bewegen alleen de 1 staan achter de ander dan zou de afstand tussen de 2 punten toch nooit verranderen?

En er zou toch nog steeds materie ui het middenpunt het heelal moeten komen anders zou er in het midden toch een vacuum moeten ontstaan? Of staat de materie in het preciese middelpunt van het heelal stil?

[siggy]

dan rest mij nog de vraag, in welk universum zit jij en wie zegt dat jij in hetzelfde universum zit als ik?

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 16:42 schreef siggy het volgende:

[..]

ahum, weerstand is er nauwelijks, de enige bekende weerstand in de ruimte is aantrekkingskracht. De ruimte is een vaacum dus er is geen druk, je word uitelkaar getrokken als je je drukpak uit doet.

In het begin was alles gloeiendheet toen het allemaal opgepropt was en koelt nu af.

De ruimte is niet vacuüm, de laatste molecule krijg je nooit uit een ruimte, hoe klein ook.

Zo heb je nevels die slechts enkele moleculen gas per kubieke km bevatten, maar net door het feit zo'n nevel miljarden kubieke kilometers in beslag neemt kan je in het dieptezicht de nevel waarnemen, en zelfs op plaatsen tussen melkwegstelsels zijn er nog veel moleculen (natuurlijk veel minder dan in het beste luchtledige labo op Aarde).

[Anoniem: 40665]

Op maandag 11 maart 2002 16:46 schreef siggy het volgende:
dan rest mij nog de vraag, in welk universum zit jij en wie zegt dat jij in hetzelfde universum zit als ik?

Dat zegt niemand mischien ben ik wel de enigste echte levende persoon en is de rest van het heelal wel een droom in ben ik nu op het moment 1 minuut bewusteloos in de dan "echte" wereld.

[Anoniem: 9942]

euh, star trek word toevallig wel geadviseerd over mensen die er echt verstand van hebben dus ik geloof eerder de serie dan jou.

Ik zou nog eerder de bijbel geloven dan star trek - En dat zegt wat. De bijbel is tenminste nog opgeschreven met als doel de waarheid vertellen, star trek is geschreven met als doel spannende TV te maken.

Ik vind de veelwereldentheorie interessant, maar daar houdt het ook wel ongeveer mee op. Het is een van de vele interpretaties van de quantummechanica, maar echt bewijsbaar is ie niet. Tenslotte bevindt alles wat we kunnen meten zich per definitie in ons universum. Andere universa bevinden zich niet in het onze. Dus zijn ze of niet meetbaar, of geen echte "andere universa". Nu is er wel interactie tussen de universa in deze theorie, maar geen informatieoverdracht, en dus feitelijk alsnog geen contact. We zullen die andere universa dus ook nooit kunnen meten...

De theorie is dan ook niet meer dan een poging om de quantummechanica te interpreteren. Dat mag je natuurlijk doen, maar nodig of (naar mijn mening) zinvol is het niet. Net zoals al die andere interpretaties btw, bijvoorbeeld die van de kopenhaagse school, de quantum-logica, die van de pragmatici en verborgen-variabelen theorieen. Leuk, maar niet noodzakelijk: Zulke theorieën zijn vooralsnog onbewijsbaar en hebben weinig tot geen voorspellend nut.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 16:37 schreef siggy het volgende:
Ik baseer me helemaal niet op star trek. Ik vraag me af waar jij je op baseert.

Aan de ene kant zeg je parallel, ernaast en toch wel heel dichtbij, dan klopt het gewoon niet. Denk eens goed na, het zou of echt compleet physiek naast het onze universum liggen of er echt overheen.

Oftewel als je dus een mogelijkheid hebt om een andere universum te bekijken, wat overigens niet moeilijk zal zijn aangezien het licht van de andere universum hier al aanwezig is..., dan word je gek omdat je alles oneindig veel dubbel zal zien.

En ten tweeden male *zucht*.

Parallel, ernaast, heel dicht bij, wat is het verschil?

Stel, je neemt een lijn. Deze lijn deel je op in een oneindig aantal oneindig kleine punten. Nu trek je die lijn vanopzij uit elkaar, zodat je een vlak krijgt, dat onderverdeeld is in een oneindig aantal oneindig dunne lijnen. Trek je het nu nog eens uit elkaar, dan krijg je een 3-dimensionale ruimte die onderverdeeld is in een oneindig aantal oneindig dunne vlakken.

Al die vlakken liggen parallel aan elkaar, en zijn dus parallelle vlakken. Sommige liggen heel ver van elkaar, maar elk vlak heeft twee aangrenzende vlakken die er oneindig dicht bij liggen.

Als je nu nog een dimensie toevoegt, krijg je een 4-dimensionale ruimte onderverdeeld in oneindig veel in-de-4e-mdimensie-oneindig-dunne 3-dimensionale ruimtes. Die ruimtes noem je universa. Nu heb je dus een heleboel parallelle universa. En naast elk universum liggen twee naburige universa, op ene oneindig kleine afstand.

Als je nog meer dimensies toevoegt, krijg je dat aan elk universum oneindig veel parallelle universa grenzen, die allemaal op een oneindig kleine afstand liggen. Het is echter onmogelijk om die aangrenzende parallelle universa waar te nemen (laat staan parallelle universa verder weg), omdat al ons waarnemingsvermogen gebonden is aan ons eigen universum - gebonden aan onze 3 ruimtelijke dimensies. We kunnen gewoon de goede richting niet op kijken, omdat die richting zich niet binnen ons eigen universum bevindt.

Als je het nu nog niet snapt geef ik het op...

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 16:49 schreef Captain Proton het volgende:

Ik vind de veelwereldentheorie interessant, maar daar houdt het ook wel ongeveer mee op

En dat is dus het verschil tussen een wetenschapper en een filosoof. Een wetenschapper vindt het niet interessant als het niet bewezen kan worden - een filosoof vindt het JUIST interessant als het niet bewezen kan worden

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 16:45 schreef Capitol_Gee het volgende:
Aan de topic starter.
Heb jij toevallig gisteren ( zondag ) niet naar discovery gekeken. Daar hadden ze het ook over wormgaten die volgens einsteins theorie zouden bestaan ( welke theorie zeiden ze niet ) Dat als je erdoor heen komt je waarschijnlijk ophoudt met te bestaan omdat er daar waarschijnlijk andere natuurwetten zijn ( wat dit inhoud zeiden ze niet ). Dat het heelal steeds sneller gaat ( hoe dit komt zeiden ze niet ) echt discovery dus veel losse info weining uitleg maar wel leuk .

Nee, hier in België geen Discovery op de kabel. Tja, over die wormgaten bestaan natuurlijk alleen maar theorieën. En als ze er één ontdekken... Any volunteers?

Alleen dat het heelal steeds sneller gaat snap ik niet.
Als je een auto start en je geeft gas dan gaat hij in het begin het snelst en op het einde staat hij stil dmv weerstand. Ook al is er geen weerstand in het heelal dan zou het heelal toch een constante snelheid moeten hebben aan de rand omdat er niets "gas" geeft maar aan het begin werd er alleen 1 keer "gas" gegeven bij de oerknal.

Snap ik ook niet, heb alleen nog maar van die theorie gehoord, ben wel benieuwd.

Het is dan toch ook zo dat het heelal aan de rand sneller beweegt dan in het centrum? Want als je dan 2 punten hebt die dezelfde richtin guit bewegen alleen de 1 staan achter de ander dan zou de afstand tussen de 2 punten toch nooit verranderen?

Ja, en nog iets in verband daarmee: wanneer je naar de rand van ons Heelal kijkt zie je quasars, een soort proto-melkwegstelsels en dat is dus het begin van ons Heelal (15 miljard jaar geleden - Big Bang). Dus in elke richting zie je op 15 miljard lichtjaar quasars die in het begin van ons Heelal gevormd zijn, maar hoe komt het dan dat je die op zo'n afstand ziet aan de buitenzijde van ons Heelal en niet in het middelpunt waar de Oerknal plaatsvond? Weet iemand hier het fijne van?

En er zou toch nog steeds materie ui het middenpunt het heelal moeten komen anders zou er in het midden toch een vacuum moeten ontstaan? Of staat de materie in het preciese middelpunt van het heelal stil?

't Is net als een bom; in het midden wordt alles naar buiten gestuwd en heerst er een grote dichtheid die geleidelijk aan afneemt, alsook de dichtheid van het materiaal eromheen.

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 16:52 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

Als je het nu nog niet snapt geef ik het op...

i get the point

maarru, als dit dus waar is en aangenomen dat we in een min of meer bolvormig universum leven dan is er dus ook niks, jeweetwel niks van niets en nog minder dan dat
Oftwel je hebt gaten tussen de universums (universa?) met wat word dit dan gevuld?

Oja, een leuke, het is dus mogelijk in dat geval (paralelle universa) dat in een ander universum gewoon de dinos nog leven

Maar al met al lijkt me dit onwaarschijnlijk. Je hebt dan geen verschillende universa maar meer dezelfde alleen dan anders, dus de wetten zijn/zouden gelijk moeten zijn, anders heb je geen andere universum.

Ik denk wel dat er universa naast elkaar zijn alleen dan niet in dezelfde vorm en al helemaal niet met allemaal ikjes. Stel je voor allemaal ikjes in miljarden verschillende universa. Bij elke keuze die ik dus maak, komt er weer een universum bij. Terwijl ik dit type zouden er al (alleen voor mij al) miljoenen universa bij gekomen zijn.

Of begrijp ik het nou weer verkeerd?

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 16:55 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

En dat is dus het verschil tussen een wetenschapper en een filosoof. Een wetenschapper vindt het niet interessant als het niet bewezen kan worden - een filosoof vindt het JUIST interessant als het niet bewezen kan worden

Een gezonde dosis van beide is nog het beste

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 17:01 schreef TweakFreaker het volgende:

Ja, en nog iets in verband daarmee: wanneer je naar de rand van ons Heelal kijkt zie je quasars, een soort proto-melkwegstelsels en dat is dus het begin van ons Heelal (15 miljard jaar geleden - Big Bang). Dus in elke richting zie je op 15 miljard lichtjaar quasars die in het begin van ons Heelal gevormd zijn, maar hoe komt het dan dat je die op zo'n afstand ziet aan de buitenzijde van ons Heelal en niet in het middelpunt waar de Oerknal plaatsvond? Weet iemand hier het fijne van?

Euh als je ver weg kijkt zie je het verleden aangezien het licht er nog gigantisch kan over doet om zulke afstanden te overbruggen, dus in feite zou er al een andere beschaving zijn ontstaan.
Het is al eens gedaan, de hubble richten op wat men denkt dat het middelpunt is, hier is al een probleem, we weten nog niet wat het middelpunt is, waarschijnlijk is dit een hele cluster met sterrenstelsels.

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 17:07 schreef siggy het volgende:

[..]

Euh als je ver weg kijkt zie je het verleden aangezien het licht er nog gigantisch kan over doet om zulke afstanden te overbruggen, dus in feite zou er al een andere beschaving zijn ontstaan.
Het is al eens gedaan, de hubble richten op wat men denkt dat het middelpunt is, hier is al een probleem, we weten nog niet wat het middelpunt is, waarschijnlijk is dit een hele cluster met sterrenstelsels.

Ja, 'k was even verkeerd, ik dacht dat quasars zich noodzakelijkerwijs in het centrum van ons Heelal moesten bevinden, maar het zijn dus de 'randen' van ons Heelal die nu ver genoeg van ons verwijderd zijn om terug te kunnen kijken naar het ontstaan ervan terwijl die quasars toen eigenlijk nog in het centrum van ons Heelal zaten. Snappie?

[siggy]

oui, je snappes

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 17:02 schreef siggy het volgende:

i get the point

hèhè...

maarru, als dit dus waar is en aangenomen dat we in een min of meer bolvormig universum leven dan is er dus ook niks, jeweetwel niks van niets en nog minder dan dat
Oftwel je hebt gaten tussen de universums (universa?) met wat word dit dan gevuld?

Laten we dat pannekoekenuniversum nog eens nemen. Stel, daar zijn ook intelligente wezens, laten we se pannekoekianen noemen. Een bepaalde pannekoekiaan komt met het idee dat er meerdere parallelle pannekoeken zijn die oneindig dicht bij elkaar liggen. Een andere pannekoekiaan denkt dan, omdat hij gewend is slechts in twee dimensies te denken, dat die pannekoeken naast elkaar liggen, en dat er dus ruimte tussen zit. In werkelijkheid echter liggen ze niet naast elkaar, maar op elkaar, wat voor een pannekoekiaan natuurlijk niet erg makkelijk te bevatten is... Zo is het voor ons ook niet erg makkelijk te bevatten dat parallelle universa van de onze er niet naast liggen, maar "erop", in een dimensie die wij niet kunnen waarnemen.

Oja, een leuke, het is dus mogelijk in dat geval (paralelle universa) dat in een ander universum gewoon de dinos nog leven

Dat is niet alleen mogelijk, dat is ook zo. De dino's stierven namelijk uit door een meteorietinslag. De kans dat zo'n grote meteoriet inslaat is ongelofelijk klein. Er zijn dus misschien zelfs meer universa waarin de dino's nog wel bestaan dan waarin ze niet meer bestaan...

Maar al met al lijkt me dit onwaarschijnlijk. Je hebt dan geen verschillende universa maar meer dezelfde alleen dan anders, dus de wetten zijn/zouden gelijk moeten zijn, anders heb je geen andere universum.

De natuurwetten zijn inderdaad overal het zelfde. De parallelle universa zijn anders door hun invulling, niet door hun opzet. Alle parallelle universa in ons multiversum hebben namelijk één enkele gemeenschappelijke Big Bang...

Ik denk wel dat er universa naast elkaar zijn alleen dan niet in dezelfde vorm en al helemaal niet met allemaal ikjes. Stel je voor allemaal ikjes in miljarden verschillende universa. Bij elke keuze die ik dus maak, komt er weer een universum bij. Terwijl ik dit type zouden er al (alleen voor mij al) miljoenen universa bij gekomen zijn.

Klopt. Elk oneindig klein moment ontstaan er een oneindig aantal nieuwe universa, net zoals op een balon die je opblaast elk oneindig klein moment een oneindig aantal nieuwe punten ontstaan.

Praten over het aantal punten op een lijn is onzinnig, aangezien het er oneindig zijn. Laat staan het aantal punten in een vlak, in een 3-dimensionale ruimte, of nog erger, in een n-dimensionale ruimte. Je afvragen hoeveel parallelle universa er wel niet zijn in het multiversum is even onzinnig...

Of begrijp ik het nou weer verkeerd?

Nope, je begint het te begrijpen.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 17:16 schreef TweakFreaker het volgende:

[..]

Ja, 'k was even verkeerd, ik dacht dat quasars zich noodzakelijkerwijs in het centrum van ons Heelal moesten bevinden, maar het zijn dus de 'randen' van ons Heelal die nu ver genoeg van ons verwijderd zijn om terug te kunnen kijken naar het ontstaan ervan terwijl die quasars toen eigenlijk nog in het centrum van ons Heelal zaten. Snappie?

Wat nou het leuke is, is dat het centrum van het universum zich buiten het universum bevindt. Ons 3-dimensionale universum is namelijk het 3-dimensionale "oppervlak" van een 4-dimensionale "hyperbol". Het middelpunt van een bol ligt niet op het oppervlak daarvan - het middelpunt van een hyperbol ook niet - en dus ligt het middelpunt van het universum ook niet in het universum...

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 17:33 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

Wat nou het leuke is, is dat het centrum van het universum zich buiten het universum bevindt. Ons 3-dimensionale universum is namelijk het 3-dimensionale "oppervlak" van een 4-dimensionale "hyperbol". Het middelpunt van een bol ligt niet op het oppervlak daarvan - het middelpunt van een hyperbol ook niet - en dus ligt het middelpunt van het universum ook niet in het universum...

Je bedoelt waarschijnlijk dat het centrum van ons Omniversum niet in een Universum ligt maar een Universum heeft toch z'n eigen middelpunt, net zoals het vierkant en de lijn een middelpunt hebben? Maar het centrum van het Omniversum zou dan idd niet in een Universum liggen... (indien deze theorie waar is)

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 17:58 schreef TweakFreaker het volgende:

[..]

Je bedoelt waarschijnlijk dat het centrum van ons Omniversum niet in een Universum ligt maar een Universum heeft toch z'n eigen middelpunt, net zoals het vierkant en de lijn een middelpunt hebben? Maar het centrum van het Omniversum zou dan idd niet in een Universum liggen... (indien deze theorie waar is)

Uh, nee...

Het universum is het 3-dimensionale "oppervlak" van een 4-dimensionale "bol". Het universum is dus zegmaar het rubber van en ballon. Het middelpunt van een ballon ligt niet op het rubber, maar ergens in het loze midden. Zo ook bij het universum.

[siggy]

Volgende vraag

hoe kunnen we naar zon andere universum gaan? Eigenlijk zou dit niet moeilijk moeten kunnen zijn.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 18:14 schreef siggy het volgende:
Volgende vraag

hoe kunnen we naar zon andere universum gaan? Eigenlijk zou dit niet moeilijk moeten kunnen zijn.

Simpel antwoord: Niet.

De aangrenzende universa zijn weliswaar oneindig dichtbij, maar het is onmogelijk om er heen te gaan. Daarbij komt dat als het wel zou lukken naar een ander parallel universum te reizen, het daarna onmogelijk is om weer terug te komen. Het universum waar je vandaan vertrokken bent is onderhand immers in oneindig veel nieuwe universa opgesplitst...

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 18:07 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

Uh, nee...

Het universum is het 3-dimensionale "oppervlak" van een 4-dimensionale "bol". Het universum is dus zegmaar het rubber van en ballon. Het middelpunt van een ballon ligt niet op het rubber, maar ergens in het loze midden. Zo ook bij het universum.

Maar een bolvormig (dus 3D) voorwerp heeft toch een middelpunt? Dus ons 3D-Heelal moet toch ook een fysisch middelpunt hebben?

Jij maakt volgende vergelijking:
oppervlak ballon (2D) -> volume ballon (3D)
middelpunt ballon -> buiten volume (op rand)
en
volume Universum (3D) -> Omniversum (nD)
middelpunt Universum -> buiten Universum

als je een analoge vergelijking wil maken moet het toch zijn als volgt:
oppervlak ballon (2D) -> volume ballon (3D)
middelpunt ballon -> buiten volume (op rand)
en
volume Universum (3D) -> Omniversum (nD)
middelpunt Omniversum -> buiten Universum

Of ben ik verkeerd?

edit:
Heb laatste lijn ge-edit

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 18:17 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

Simpel antwoord: Niet.

De aangrenzende universa zijn weliswaar oneindig dichtbij, maar het is onmogelijk om er heen te gaan. Daarbij komt dat als het wel zou lukken naar een ander parallel universum te reizen, het daarna onmogelijk is om weer terug te komen. Het universum waar je vandaan vertrokken bent is onderhand immers in oneindig veel nieuwe universa opgesplitst...

als licht het kan kan ik het ook

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 18:23 schreef siggy het volgende:

[..]

als licht het kan kan ik het ook

Licht kan het ook niet.

Fotonen kunnen slechts op quantumniveau fotonen in andere universa beïnvloeden. Ze reizen niet heen en weer...

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 18:25 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

Licht kan het ook niet.

Fotonen kunnen slechts op quantumniveau fotonen in andere universa beïnvloeden. Ze reizen niet heen en weer...

leg uit

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 18:27 schreef siggy het volgende:

[..]

leg uit

Ze verplaatsen zich niet fysisch, er vindt enkel een 'interferentie' plaats om het zo te noemen.

[Mx. Alba]

Meer duidelijkheid is kennelijk gewenst

Stel, men neme een 2-dimensionaal universum. Dat universum is gevormd als het oppervlak van een bol. Het middelpunt van dat universum ligt dus midden in die bol - en dus buiten het universum, dat immers slechts het oppervlak van die bol is, niet de inhoud.

De parallelle universa van zo'n 2-dimensionaal universum liggen er niet in de 3e, maar in de 4e, 5e, 6e, etc, dimensie naast. Zo'n constructie is helaas niet voor te stellen, omdat het om meer dan 3 dimensies gaat...

Stel, men neme een 1-dimensionaal universum. Dat universum is gevormd als de omtrek van een cirkel. Het middelpunt van dat universum ligt dus midden in de cirkel - en dus buiten het universum, dat immers slechts de omtrek is, niet het oppervlak.

De parallelle universa van zo'n 1-dimensionaal universum liggen er niet in de 2e, maar in de 3e, 4e, 5e, etc, dimensie naast. Deze constructie is wel voor te stellen: als een tunnel, als je slechts één extra dimensie (de 3e) toevoegt tenminste. Ga je er meer toevoegen, dan wordt het weer onvoorstelbaar.

Voor ons universum dus, ligt het middelpunt ervan niet in het universum zelf. En zoals jij een ruimtelijk middelpunt bedoelt - elk punt waar dan ook in het universum is zo'n middelpunt, omdat aan alle kanten van elk punt evenveel universum is.

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 18:30 schreef TweakFreaker het volgende:

[..]

Ze verplaatsen zich niet fysisch, er vindt enkel een 'interferentie' plaats om het zo te noemen.

Precies. Stel dat je voor een spiegel staat. Je kunt je spiegelbeeld beïnvloeden, maar je gaat niet zelf naar de andere kant van die spiegel om dat te doen...

[siggy]

Dan zouden we in ieder geval het kunnen zien als ik het zo lees

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 19:10 schreef siggy het volgende:
Dan zouden we in ieder geval het kunnen zien als ik het zo lees

Misschien. Maar dat zou weinig nuttig zijn omdat naburige universa slechts oneindig weinig van de onze verschillen...

[siggy]

Dat weet je niet, wie zegt dat de volgorde sequentieel is? in principe zou het eerste universum wat je zou kunnen zien net zo goed de dinos bevatten ofzo..

maja, weinig zinvil is het niet nee

[Mx. Alba]

Op maandag 11 maart 2002 19:27 schreef siggy het volgende:
Dat weet je niet, wie zegt dat de volgorde sequentieel is? in principe zou het eerste universum wat je zou kunnen zien net zo goed de dinos bevatten ofzo..

maja, weinig zinvil is het niet nee

Uh, nee... We zijn niet aan het sliden

Twee naburige universa verschillen oneindig weinig van elkaar omdat ze slechts oneindig weinig tijd geleden van elkaar "gescheiden" zijn. Het is dus onmogelijk dat er in een universum vlak naast ons nog dinosaurussen zouden bestaan, want dat zou betekenen dat ze enkele momenten geleden hier ook bestaan zouden hebben...

[Anoniem: 28926]

Ik vind deze theorie onwaarschijnlijk omdat ons heelal hoogst waarschijnlijk bolvormig is en dat bij verschillende Universa (bollen) naast elkaar een hele hoop ruimte ertussen is dat 'niets' zou zijn. Het zou ook bijna onmogelijk zijn om tussen twee gigantische 'Heelals' een raakpunt (geen raakvlak) te hebben van een atoom groot.

Ik hoop dat de term 'heelal' je genoeg zegt. Het wil zeggen dat het alles omvat en er kan niet 2x apart iets zijn dat alles omvat want dan kom je weer uit op een enkel heelal waar die twee delen onderdeel van zijn

[Anoniem: 31777]

Op maandag 11 maart 2002 22:48 schreef BroxTheMan het volgende:

[..]

Ik hoop dat de term 'heelal' je genoeg zegt. Het wil zeggen dat het alles omvat en er kan niet 2x apart iets zijn dat alles omvat want dan kom je weer uit op een enkel heelal waar die twee delen onderdeel van zijn

Ik bedoelde Universa.

[siggy]

Op maandag 11 maart 2002 19:35 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

Uh, nee... We zijn niet aan het sliden

Twee naburige universa verschillen oneindig weinig van elkaar omdat ze slechts oneindig weinig tijd geleden van elkaar "gescheiden" zijn. Het is dus onmogelijk dat er in een universum vlak naast ons nog dinosaurussen zouden bestaan, want dat zou betekenen dat ze enkele momenten geleden hier ook bestaan zouden hebben...

maar dan rest de vraag, in hoeverre word je opgedeeld? Je word bijna elke nanaseconde wel een paar keer gekloond door een ander universum op deze manier, maar hoe merk ik nou of ik nog steeds met diezelfde iemand uit mijn universum aan tafel zit?

[Anoniem: 31777]

Op dinsdag 12 maart 2002 10:40 schreef siggy het volgende:

[..]

maar dan rest de vraag, in hoeverre word je opgedeeld? Je word bijna elke nanaseconde wel een paar keer gekloond door een ander universum op deze manier, maar hoe merk ik nou of ik nog steeds met diezelfde iemand uit mijn universum aan tafel zit?

Dat is geen enkel probleem, er is geen enkele quark die van het ene naar het andere Universum kan gaan, er vind enkel een interactie plaats tussen beide quarks. (als die theorie waar is tenminste)

[siggy]

maar stel: ff simpel stellen.
aarde, helemaal kaal, 1 mens.
Enige variabele is hier de mens (aanname)

Stel deze mens kan slechts 4 dingen doen, zijn linker arm omhoog doen en omlaag en iddemdito met zn rechter.

Als hij dus zijn linker arm omhoog doet, ontstaat er dus een nieuwe universum waarin hij zijn linker arm omhoog doet. En dan zou het oude, statische?, universum nog steeds die ene mens op die aarde bevatten.

toch?

[Mx. Alba]

Op Tuesday 12 March 2002 14:13 schreef siggy het volgende:
maar stel: ff simpel stellen.
aarde, helemaal kaal, 1 mens.
Enige variabele is hier de mens (aanname)

Stel deze mens kan slechts 4 dingen doen, zijn linker arm omhoog doen en omlaag en iddemdito met zn rechter.

Als hij dus zijn linker arm omhoog doet, ontstaat er dus een nieuwe universum waarin hij zijn linker arm omhoog doet. En dan zou het oude, statische?, universum nog steeds die ene mens op die aarde bevatten.

toch?

FUCK. Pardon my French.

Net een gigantisch antwoord geschreven, wordt hij opgevroten door Internet Exploder.

&é)(àç&è"')(àç_(&"à')_ç-(t(&'"è

Misschien schrijf ik hem zo nog eens...

[Anoniem: 31777]

Op dinsdag 12 maart 2002 16:21 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

[..]

FUCK. Pardon my French.

Net een gigantisch antwoord geschreven, wordt hij opgevroten door Internet Exploder.

&é)(àç&è"')(àç_(&"à')_ç-(t(&'"è

Misschien schrijf ik hem zo nog eens...

Never Give Up!

[Mx. Alba]

Oké, take 2. Wanadoo thuis ligt volledig in de frut, dus ik zit nu lekker in een pas geopend internetcafé in de buurt te internetten. 1e uur 3,-, 2e uur 1,50, 3e uur gratis. Enige nadeel is dat de boel zo opgesteld is dat het lastig is de muis links te leggen, maar dat overleven we ook wel weer

Neem weer zo'n pannekoekuniversum. Natuurlijk zou in werkelijkheid een 2-dimensionaal universum het oppervlak van een bol zijn, en niet een pannekoek, maar als we even aannemen dat het toch een pannekoek is wordt het een stuk makelijker uitleggen.

Die pannekoek is oneindig dun. Neem nu oneindig veel van die pannekoeken, en leg ze op elkaar, zodat je een stapel pannekoeken krijgt. Universa naast elkaar verschillen slechts heel weinig van elkaar. Je krijgt dus een 3-dimensionale sculptuur. Elke plaats waar je die sculptuur kunt doorzagen, is een universum - en er zijn oneindig veel plaatsen om die sculptuur door te zagen, dus ook oneindig veel universa.

Al die universa zijn dus niet opzichstaand, maar onlosmakelijk met elkaar verbonden - het is allemaal één groot geheel.

Ook met ons universum is dat zo. Ons universum is een doorsnijding van de gigantische n-dimensionale kosmische sculptuur die het multiversum is.

Mzo, heel stuk korter, maar ik zeg precies het zelfde - hoewel misschien iets te snel daardoor, maar dat merken we wel

[Anoniem: 31777]

Oké, ik begrijp het helemaal, maar het bestaan ervan is nog niet aangetoond (als dat al zou kunnen), dus het blijft gissen, maar het zou kunnen...

edit:

Maar heeft volgens die theorie zo'n Omniversum dan een eigen Big Bang en -Crunch, net zoals een Universum, of is het statisch?
Toch blijf ik het hypothetisch vinden, zo'n Omniversum. Ik zou eerst bewijzen willen zien, ook al is zo'n systeem niet voor te stellen in gedachten (en misschien zelfs niet in formules)

[Mx. Alba]

Op woensdag 13 maart 2002 15:10 schreef TweakFreaker het volgende:
Oké, ik begrijp het helemaal, maar het bestaan ervan is nog niet aangetoond (als dat al zou kunnen), dus het blijft gissen, maar het zou kunnen...

Het is wel zo dat dit de meest aannemelijke theorie is gezien wat momenteel bekend is over quantumtheorie en superstringtheorie.

edit:

Maar heeft volgens die theorie zo'n Omniversum dan een eigen Big Bang en -Crunch, net zoals een Universum, of is het statisch?
Toch blijf ik het hypothetisch vinden, zo'n Omniversum. Ik zou eerst bewijzen willen zien, ook al is zo'n systeem niet voor te stellen in gedachten (en misschien zelfs niet in formules)

Het multiversum zet continu uit vanaf de big bang. Als het zou krimpen, zouden er namelijk steeds minder universa zijn - dan zouden universa zich weer naar elkaar toe moeten bewegen ipv continu te diffunderen, en dat is onmogelijk uit oogpunt van enthropie.

Tenzij de tijd ook achteruit zou gaan, maar dan zou het multiversum nog steeds groter worden - groter en kleiner worden wordt immers bekeken tov de tijd...

[Anoniem: 31777]

Op woensdag 13 maart 2002 15:48 schreef Reyn Eaglestorm het volgende:

Het multiversum zet continu uit vanaf de big bang. Als het zou krimpen, zouden er namelijk steeds minder universa zijn - dan zouden universa zich weer naar elkaar toe moeten bewegen ipv continu te diffunderen, en dat is onmogelijk uit oogpunt van enthropie.

Is entropie eigenlijk een bewezen verschijnsel?

Tenzij de tijd ook achteruit zou gaan, maar dan zou het multiversum nog steeds groter worden - groter en kleiner worden wordt immers bekeken tov de tijd...

Wie zegt dat de tijd nu vooruit gaat? Hij kan even goed achteruit aan het gaan zijn.

[siggy]

Waarom herinneren wij ons het verleden en niet de toekomst?

[Anoniem: 31777]

Op woensdag 13 maart 2002 17:26 schreef siggy het volgende:
Waarom herinneren wij ons het verleden en niet de toekomst?

Idd, heb het een 'beetje' onbedachtzaam geplaatst...