| Installatie Slackware GNU/Linux 8.1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inleiding. Deze review is ook te gebruiken als hulpmiddel bij de installatie van Slackware 8.1, het is een uitgebreide review of een beknopte installatiehandleiding. Dit kan handig zijn aangezien de website van Slackware zelf niet meer up to date is helaas. In deze review gebruik ik VMWare workstation draaiend op Slackware 8.1 om Slackware vanaf cd te installeren. VMWare omdat screenshots daarmee een stuk beter zijn te maken dan met een brakke digicam en omdat ik mijn eigen configuratie niet al te veel over hoop wilde gooien. Dit geheel draait op een Pentium III - 1Ghz met 512 MB Ram en 60 gig aan schijfruimte. Voor de setup heb ik 4 GB aan schijfruimte beschikbaar gesteld en 128 MB Ram. Wat is Slackware GNU/Linux ? Slackware is een Linux distributie die zich van andere Linux distributies onderscheidt door: - packagemanagement zonder dependency checking - BSD bootstyle - te installeren op lichte (low spec) machines - geschikt voor serverdoeleinden en desktop - KISS principe (Keep It Simple Stupid) wat inhoudt dat veel software met default opties is gecompileerd - Slackware is hoofdzakelijk een one man show (Patrick Volkerding) - Voor onervaren Linux gebruikers kan Slackware wel eens te lastig zijn om mee te beginnen. Wat er is veranderd sinds Slackware 8.0 Echt grote veranderingen ten opzichte van Slackware 8.0 zul je niet aantreffen. Toch zijn er wel wijzigingen zoals: - er zijn nu 5 rootdiskettes t.o.v. de vorige versie 1 - geen keuze uit meerdere versies van de Linux kernel, wel in meerdere configuraties aanwezig - JFS, XFS en ATARAID support bij installatie - er is nu maar 1 iso image te downloaden die niet de complete versie van Slackware bevat, een aantal zaken dient los te worden gedownload. De cd kopen is natuurlijk een betere optie. - packagemanagement wijzigingen zoals langere en duidelijkere package-namen - toevoeging van een aantal programma's als logrotate, hp printer drivers, (x)sane enz. - groot aantal updates van programma's zoals KDE 3.0.1. Gnome 2.0 was nog niet released op het moment van uitkomen van Slackware 8.1. Voorbereiding voor installatie. Voordat je begint met de installatie van Slackware is het handig om te weten welke hardware er in je computer zit. Het gaat dan om zaken als schijfcontroller, videokaart, hoeveelheid intern geheugen, hoeveelheid vrije schijfruimte. Volgens de website van Slackware heb je een i386 pc met 16 MB (minder kan, maar geen succesgarantie) en een harde schijf nodig. Om te kunnen installeren is verder een netwerkkaart en/of cdromspeler aan te bevelen. Van belang is om te weten of je cdspeler in staat is de cd van Slackware te booten, anders zijn extra handelingen nodig. Daarnaast is het handig dat je weet hoe je Slackware wilt installeren. Dat kan op verschillende manieren. De meest voorkomende manier is om dat vanaf cd te doen, NFS install is een optie en ook vanaf harddisk installeren is mogelijk. Lees ook de documentatie op cd eens door. Daar staat enorm veel handige informatie tussen die je tijdens de installatie en configuratie van pas kan komen. Slackware-HOWTO bijvoorbeeld is een document dat gedetailleerd de installatie beschrijft. Downloaden van bestanden. Tot ongeveer 2 maanden na de release van Slackware was de ftp server van Slackware onbereikbaar. Dus op zoek naar een goede mirror. ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/ is een goede mirror gebleken, de lijst op de site van Slackware bevat veel slechte en niet up to date mirrors. Helaas is er in eerste instantie een iso image uitgekomen welke een lekke versie van apache bevat en nog een aantal minor issues. Vlak daarna is er een nieuwe iso verschenen waarin deze problemen zijn opgelost. De oorspronkelijke iso is echter op nogal wat mirrors terecht gekomen en het is niet altijd duidelijk welke de goede versie is. Heb je de verkeerde versie is het zaak om de in onderstaande Changelog .txt aangegeven pakketten te upgraden: Wed Jun 19 07:02:39 PDT 2002 Het mag duidelijk zijn dat dit niet in de Changelog.txt van de 'oude' iso staat. Op bit.nl staan beide iso's . ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1-iso/ is de juiste. Je kunt de losse packages van bovenstaande software uit de tree halen op ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/slackware/. Als je geen cdrom hebt of je kunt niet booten vanaf cdrom zijn installatiefloppen een alternatief. Deze staan niet op de cd en moeten los worden gedownload. Het minimaal benodigde aantal floppen is 6!!. Dat waren er 2 maar aangezien glibc steeds meer geheugen vergt zijn het er nu 6, te weten 1 bootdisk en 5 rootdisks. Bootdisks zijn er in allerlei variaties voor specifieke toepassingen zoals RAID, SCSI, XFS en nog wel een heel rijtje. Zie ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/bootdisks/README.TXT voor een beschrijving van de afzonderlijke bootdisks en hoe deze op flop te zetten. Je haalt ze van ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/bootdisks/. Van de rootdisks heb je install.1 t/m install.5 nodig en deze zijn op ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/rootdisks/ te vinden. De in die directory aanwezige README.TXT bevat informatie over hoe het een en ander op diskette te zetten. Ook kan het zijn (NFS install) dat je meer disks nodig hebt uit deze dir (pcmcia/network). Tip: heb je wel een cdspeler maar de cd wil niet booten, op http://www.userlocal.com/dosslack/ staat een bootdisk beschreven die je installatie alsnog van cd start en maar 1 floppy nodig heeft. Mensen die vanaf harde schijf willen installeren kunnen dat of via een iso doen of dienen minstens de inhoud van ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/slackware/ te downloaden voor een volledige installatie. Installatie Nadat ik heb geboot vanaf cd zie je een scherm met de vraag welke kernel je wilt booten en om eventuele opties in te geven.  Met F2/F3 kan je een overzicht opvragen van de aanwezige kernels:  Vul de naam van de juiste kernel in (in mijn geval scsi.s) of druk op Enter om de default ide kernel te laden (bare.i). Voor bijvoorbeeld XFS support kies je xfs.i. Als je de goede kernel hebt gekozen boot je systeem met de door jou gekozen kernel.  Als je een niet standaard keyboard hebt (us is standaard) dan kun je deze hier kiezen omdat anders inloggen lastig wordt. Normaal gesproken kun je op Enter drukken om verder te gaan, wil je een keyboard selecteren kun je een 1 ingeven.  Je wordt gevraagd als root in te loggen. En dat nog wel zonder password. Maar er staat meer informatie te lezen. Bijvoorbeeld dat je partities moet voorbereiden en dat je voor de installatie een swap partitie en een Linux partitie nodig hebt. En dat als je geen 16 MB intern geheugen hebt, het verstandig is om een swap partitie aan te maken en te activeren voordat je setup start. Inloggen als root dan maar, geheugen heb ik zat.  Eenmaal ingelogd als root komt er weer een hoop info op het scherm. De eerste 2 alinea's gaan over system upgrade. Dat is nu niet aan de orde, een handleiding daarvoor staat ook op de cd of op ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/UPGRADE.TXT. De laatste 4 regels zijn wel van belang. Met name het partitioneren van je harddisk. Ik prefereer daarvoor cfdisk te gebruiken. De syntax is cfdisk [device]. Een primary master op je eerste ide wordt /dev/hda, de slave /dev/hdb enz. In geval scsi zal de eerste disk /dev/sda of iets dergelijks zijn. Dit is op te zoeken door het commando dmesg | more in te typen. De rest van de instructies zijn of voor straks of niet relevant in mijn geval. Als je een pcmcia of netwerk disk hebt voorbereid kun je deze activeren door pcmcia of network in te typen.  cfdisk ziet er ongeveer zo uit. Ik heb hier een tweetal Linux partities en een swap partitie voorbereid. Tevens heb ik een schijf bootable gemaakt. Op dit moment vraagt het programma om de partitietabel te schrijven naar disk. Aan te raden is om minstens 1 Linux en 1 swap partitie te maken. Je swap kan klein blijven in de zin van 2 keer intern geheugen met een maximum van 512 MB. De volgende stap is het starten van het setup programma. Je kunt hiervoor setup op de prompt intikken. Het setup menu verschijnt.  Het setup programma blijkt grotendeels ongewijzigd te zijn. Dus we gaan stap voor stap de opties af. Meestal zal het programma vragen naar de volgende stap te gaan, dus echt heel ingewikkeld is het niet. Het programma zal een aantal zaken proberen te installeren en te configureren. Het zal blijken dat dit niet de volledige configuratie van het systeem omvat. XFree86 en geluid zijn voorbeelden die buiten de mogelijkheden van het setup programma vallen. De HELP optie geeft informatie over hoe dit programma te gebruiken en hoe daarin te navigeren. De KEYMAP optie laat ons een toetsenbord indeling kiezen. Dit is alleen nodig voor niet US keyboards.  De keyboard map selectie geeft een testscherm om te proberen of de selectie aan de verwachtingen voldoet. Met 1 wordt de selectie bevestigd en gaat het programma door naar de volgende optie.  Het setup programma vraagt verder te gaan met de volgende optie. de ADDSWAP optie.  De ADDSWAP optie zal de met (c)fdisk voorbereide swap partitie formatteren en activeren. Meestal zal het programma automatisch detecteren welke partitie het daarvoor moet gebruiken.  Bezig met formatteren ...  en hieronder het resultaat:  En dan de vraag om mijn Linux partities (target drives) te configureren.  In het overzicht van Linux partities (afhankelijk van je config) wordt als eerste gevraagd je / (root) filesysteem te selecteren. Deze moet groot genoeg zijn om de Slackware installatie te kunnen herbergen. Normaal gesproken zou 3 gigabyte voor een volledige installatie genoeg moeten zijn, maar wel snel vollopen bij die volledige installatie. Dit is natuurlijk afhankelijk van wat je met je systeem wilt gaan doen. Voor een eenvoudig webservertje zou je met minder toe moeten kunnen. Een kale server installatie (met compiler etc) is ongeveer 400-500 MB.  Als je de partitie voor je / (root) filesysteem hebt geselecteerd krijg je een volgend scherm met de keuze of je wilt formatteren, formatteren met bad blocks controle of dat je niks doet met de schijf. De format optie is normaal gesproken de meest logische bij een nieuwe installatie.  Afhankelijk van de keuze van de kernel krijg je nu een vraag over welk filesystem je op je systeem wilt. Er kan gekozen worden uit XFS, JFS, Ext3, ReiserFS en Ext2. Het valt buiten deze review om hier uitgebreid op in te gaan. Ext2 is een conservatieve keuze, ext3 een veilige keuze en de rest is experimenteel.Ik gebruik zelf XFS (deze keuze zie je hier niet vanwege de scsi.s kernel).  Na het filesystem te hebben gekozen komt afhankelijk van deze keuze een vervolgvraag. Bij ext2/3 ziet dat er als volgt uit:  Voor kleinere partities zou ik een lagere dan de default waarde nemen. Maar het is geen halszaak. Na de keuze gemaakt te hebben zal al redelijk snel het scherm met de partities weer terugkeren. De volgende is aan de beurt in dit geval.  Er wordt gevraagd op welk mount point deze partitie benaderbaar moet worden gemaakt. In dit geval kies ik voor /boot. Basicly is het wat je wilt. /usr/local en /home zijn voorbeelden van andere mogelijkheden. Niet elke keuze hierin is verstandig. Use with care.  Er zijn ook varianten waarin je in staat wordt gesteld locale fat32 partities te mounten. Deze dienen dan veelal niet te worden geformatteerd. Support voor NTFS is experimenteel in Linux. Er volgt een samenvatting van de keuzes.  De volgende vraag komt in beeld. Vanaf welke source we Slackware willen installeren.  Er worden een viertal keuzes getoond. - install from a Slackware CD-ROM is de optie als je de Slackware cd hebt - install from a hard drive partition als je de Slackware tree ergens op een aparte (FAT) partitie hebt gezet - install via NFS als je een NFS share hebt met daarop de installatie bestanden. Er zijn enkele NFS servers voor installatie beschikbaar via Internet, werking hiervan heb ik niet getest. Voor een locale installatie via het netwerk is dit een handige optie (als je een NFS server hebt dan) - install from a pre-mounted directory gebruik je als je voordat je setup startte al een directory/schijf/iso hebt gemount met daarop de Slackware bestanden.  Ik kies voor de eerste optie: installatie vanaf cdrom. Het programma vraagt of je deze automatisch wilt proberen te vinden dan wel handmatig wilt configureren. De automatische optie is natuurlijk het makkelijkst.  En die optie kies ik dan ook. Waarna er een oproep volgt om de cd-rom in de drive te plaatsen als deze er nog niet in zit.  Als het goed gaat zal er een cd gedetecteerd worden. Dit wordt keurig gemeld in een scherm. De vraag om verder te gaan naar het volgende onderdeel, de selectie van de groepen software die je wilt installeren.  Vervolgens verschijnt er een scherm met de hoofdgroepen van packages. Hiermee kun je aangeven dat je bijvoorbeeld helemaal geen X of gnome wilt.  Er zijn een aantal opmerkingen te maken bij bovenstaand scherm. Omdat er nu maar 1 iso is uitgebracht van Slackware-8.1 en de hoeveelheid pakketten en de grootte van de pakketten is toegenomen past de complete installatie niet meer op 1 cd van 650 MB. Hierdoor zijn een aantal zaken achterwege gelaten op de cd. De ondersteuning van talen anders dan Engels in KDE is hierdoor niet meer op cd aanwezig en zal derhalve dus ook niet in het menu staan. Deze support is apart van de ftp-site te downloaden. De indeling van de packages is sinds Slackware 8.1 gewijzigd. Alle packages series hebben een gewijzigde naam waarin het cijfer is komen te vervallen. Dus a1 is nu a. Ook zijn er nieuwe package series toegevoegd zoals l. Een kort overzicht met omschrijving:
Deze series zijn standaard geselecteerd (op kdei na). Bij twijfel kun je het beste gewoon de package serie selecteren en later bepalen of je er software van wilt installeren. Als je de selectie hebt gemaakt krijg je onderstaand scherm voor je kiezen.  Aansluitend wordt gevraagd welke methode van installeren je wilt gebruiken. Full is alles vanaf cd installeren en zal verder geen vragen stellen over welke packages wel en niet te installeren. Newbie zal zo weinig mogelijk vragen stellen en zoveel mogelijk de noodzakelijke software installeren. Menu is de door mij geprefereerde optie. Deze vraagt per package serie welke packages je wilt installeren. Expert is nog een stukje flexibeler maar is minder veilig voor fouten van de gebruiker met betrekking tot controle op required packages. De opties custom en tagpath vallen buiten deze review maar vereisen een stukje extra werk door vooraf files voor te bereiden met daarin een definitie van de te installeren software.  Eenmaal je keuze gemaakt gaat het setup programma verder met de geselecteerde package series. In dit voorbeeld is menu gekozen zodat er menu's verschijnen waarin je de individuele packages kunt aan- of uitvinken.  Je ziet in dit specifieke menu nog de optie kernel-ide. Deze is eigenlijk overbodig aangezien in een later stadium nog eens gevraagd wordt welke kernel je wilt installeren. Die latere optie geeft meerdere kernels als keuze. Tijdens de installatie van de gekozen packages komen schermen met informatie in beeld. Ook worden vaak dependencies gemeld in dit soort schermen.  Als je gnome ook hebt aangevinkt zal het laatste keuzescherm met packages er als de volgende screenshot uitzien.  Het volgende onderdeel dat langs komt is de selectie van de kernel. Je kunt kiezen uit diverse opties. De opties spreken voor zich behalve skip. Als je in de a-series packages een kernel hebt gekozen om te installeren dan kun je hier skip kiezen. Als je dat niet hebt gedaan is cdrom de beste optie, aangezien je dan uit een rijtje kernels kunt kiezen. Het is overigens allemaal Linux-2.4.18. Bootdisk is handig bij een NFS install of een custom bootkernel omdat de standaard versies niet voldoen (wat ze in 99% van de gevallen natuurlijk wel doen).  Als je cdrom hebt geselecteerd komt er een rijtje keuzes voorbij. In dit voorbeeld kies ik voor de standaard scsi kernel. Aan te raden is dezelfde kernel te nemen als waar je mee bent geboot.  Eenmaal een kernel geselecteerd wordt de vraag gesteld om een bootdisk te maken. Dit is een aanrader omdat je dan toch Linux kunt booten als er iets fout gaat met de installatie van de Lilo bootmanager.  Het maken van een bootdisk sla ik even over en ga verder met de keuze van de seriele poort voor een eventueel aanwezig modem. Maar aangezien ik deze niet heb kies ik voor no modem.  Dan wordt de vraag gesteld of je een console font wilt proberen en eventueel instellen. Ik sla deze optie over omdat het default console font goed bevalt en geen problemen oplevert met programma's als midnight commander.  Dan volgt het lilo installatie menu. Hier kun je kiezen voor een simple (lees bijna automatische) install, een expert install of een mogelijkheid lilo niet te installeren omdat je bijvoorbeeld een bootdisk wilt gebruiken. De simple optie is vaak goed genoeg. Eventuele Windows versies worden meestal gedetecteerd en erbij gezet in het boot menu.  Vervolgens wordt er gevraagd om een frame buffer in te stellen voor je console. Hiermee bepaal je hoe groot / klein de letters op je console worden. Voor een 14 inch scherm zou ik standard kiezen, voor een 15 inch 800x746x  Aangezien we nog steeds bezig zijn lilo te configgen is de volgende vraag om extra parameters aan de kernel bij het opstarten mee te geven. Dit kan handig zijn als je een ide cdrw hebt bijvoorbeeld.  Tot slot van de installatie wordt er gevraagd waar je lilo wilt installeren. In de meeste gevallen zal dit de MBR zijn.  Dan volgt er de mogelijkheid om je muis te configureren op de console met gebruik van gpm. Mijn Logitech werkt het beste met imps2.  De volgende vraag gaat over het starten van gpm bij het booten. Een verkeerd geconfigureerde gpm kan je toetsenbord en muis blokkeren en dan kun je niet anders dan remote proberen het probleem op te lossen (of met speciale bootopties). Ik raad af om gpm te gebruiken. Voor X heb je het niet nodig en in sommige gevallen verstoort het de werking van het toetsenbord en muis in X. Dus ik kies er voor om gpm niet te starten.  Dan volgt er de mogelijkheid om 1 netwerkkaart te configureren. Dat doen we dus maar even.  Als eerste mag je een naam verzinnen voor je machine. Dit mag je zelf verzinnen zoals je hieronder kunt zien.  De volgende stap is een domain name.  De volgende vraag gaat over wat je voor een type ip configuratie je wilt. Als je geen netwerkkaart hebt of deze niet hebt aangesloten op een netwerk kun je kiezen voor loopback. Anders kun je kiezen voor dhcp (door een server toegewezen ip adres) of een static (vast ingesteld ip adres).  Ik kies in dit geval voor een static ip. En deze wordt dus in het volgende scherm gevraagd.  De volgende stap is het invullen van een subnetmask. Meestal is in kleine netwerkjes de waarde 255.255.255.0 wel oke.  Dan volgt nog de vraag of je een gateway wilt configureren. Een gateway is een verbinding naar andere netwerken.  In mijn geval wijst de gateway naar mijn op de kabel aangesloten server met als interne ip 192.168.1.1. De volgende vraag gaat over DNS servers. Als je deze hebt (intern of provider) is yes de goede keuze.  Vervolgens vraag het setup programma om de adressen van deze nameservers.  Rest nog het instellen van de juiste driver voor je netwerkkaart. Hier zie je twee opties waarvan probe het makkelijkst is. Skip kun je doen in geval je netwerkkaart niet wordt gedetecteerd. Je kunt dan later in /etc/rc.d/rc.netdevice de goede driver instellen.  En jawel, laat VMWare nou een pcnet32 adapter emuleren. Deze wordt netjes herkend.  Hiermee is je netwerkkaart geconfigureerd. Helaas geldt dit maar voor 1 netwerkkaart. Je zult in geval van meer dan 1 netwerkkaart na de reboot nog wat configuratie bestanden moeten bijwerken. Daarover later meer. Er volgt nog een samenvatting en een vraag voor bevestiging van de instellingen.  Dan volgt er een menu met de mogelijkheid een sendmail configuratie te selecteren. De eerste optie zal in veel gevallen voldoen.  De volgende optie is om in te stellen of je clock in de BIOS op GMT of op localtime (CET) staat. Vaak zal dit localtime zijn, dus die kies ik dan.  Er volgt vervolgens een selectiescherm waar je de locale tijdzone kunt selecteren. Europe/Amsterdam is de door mij geprefereerde optie aangezien Groningen in dezelfde tijdzone ligt.  Omdat ik gekozen heb om X en Gnome te installeren krijg ik nog de keuze welke windowmanager ik als default wil opstarten. Dat wil overigens niet zeggen dat Slackware dan ook automatisch met X start. Het setup programma vraagt niet om X te configureren. Dat is voor de zogenaamde handmatige postinstall. Je kunt nadien dit configuratieprogramma voor je default window manager aanroepen met xwmconfig.  De volgende optie is het instellen van een root password. Dit wordt zeer aangeraden door het programma maar ook door mij. Kies een niet te eenvoudig password met daarin CAPS, lowercase en cijfers.  Er wordt gevraagd het password 2 keer in te geven. Dit gaat 'blind' , er verschijnen geen ***** op het scherm.  Het is belangrijk dit password goed te onthouden, want voor allerlei administratieve taken heb je toch root access nodig en bovendien maakt de installatie geen extra user account aan. Hiermee eindigt het eerste deel van de installatie.  Je kunt hierna het menu afsluiten en rebooten door Ctrl Alt Del in te geven. Handig is om eerst de installatie cd te verwijderen.  Dat doen we dan maar. En als alles goed is gegaan verschijnt er een scherm als het volgende:  Post installatie. Zoals je hebt kunnen zien is de installatie van Slackware wel uitgebreid maar niet compleet. Zo heb je nergens iets van USB, geluid of andere zaken kunnen instellen. Ook services die automatisch starten heb je nog niet in kunnen stellen. En als je meer dan 1 netwerkkaart hebt moeten er ook nog dingen gebeuren. Dat is nou precies de reden dat Slackware minder geschikt is voor mensen die onbekend zijn met *nix. Deze zaken vereisen toch een bepaalde kennis van de console en de bijbehorende tools. Daarnaast zijn er sinds het verschijnen van Slackware 8.1 packages geupdate omdat er een security probleem was met bepaalde versies van software. Hardware drivers (modules) worden in /etc/rc.d/rc.modules geregeld. Hierin staat een groot aantal modules opgesomd, waaronder voor sound en usb. Je kunt zelf desnoods modules aan deze lijst toevoegen. Netwerkkaarten (meer dan 1) kun je configgen in /etc/rc.d/rc.netdevice en /etc/rc.d/rc.inet1. De laatste is geschikt voor 2 netwerkkaarten. Heb je er meer dan mag je creatief het script zelf uitbreiden. Opstarten en stoppen van services doe je door het corresponderende script te voorzien van of te ontdoen van execute rechten. Ook kan het zijn dat je de /etc/rc.d/rc.inet2 moet doorworstelen om bepaalde services te starten. Je kunt je eigen commando's kwijt in /etc/rc.d/rc.local. Om je X op te kunnen starten dien je deze eerst te confi6gureren. Dit kan met xf86config. Na de vragen te hebben beantwoord en de juiste selecties gemaakt te hebben is het mogelijk X te starten met startx. Je zult je systeem ook moeten patchen, aangezien er na het verschijnen van Slackware-8.1 problemen gevonden zijn in een aantal packages. Download de directory ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/patches/packages/ naar een willekeurige directory op schijf. Ga naar single user mode (als root) met init 1. Log vervolgens weer in als root om aansluitend te gaan naar de directory met de patches. Een upgradepkg *.tgz zal de nodige patches installeren. Ook kan het zijn dat je nog een nederlandstalige kde wilt. Daarvoor dien je dan de juiste packages uit ftp://ftp.bit.nl/mirror/slackware/slackware-8.1/slackware/kdei/ te vissen (incl .txt file) en deze met installpkg te installeren. Er zijn files voor kde en voor koffice. En dan is het tijd om useraccounts aan te gaan maken aangezien je niet alles als root wilt gaan doen. Met name acties op Internet zijn veiliger om als gewone user uit te voeren. adduser is daar een goed script voor. Het resultaat: KDE 3.0.3 :  Conclusie. Slackware 8.1 is ten opzichte van 8.0 weinig gewijzigd zo op het eerste gezicht. Het bestaat (zeker ten tijde van uitkomen) uit zeer up to date versies van packages. Onderhuids zijn er wel dingen veranderd. Zo is er nu support voor 2 netwerkkaarten, logrotation is nu geregeld, de package manager is verbeterd. Ook de configuratie van cron gebruikt nu directories met scripts in plaats van de marteling met vi. Een aantal bugs die in de 8.0 installatie in de setup routine zaten zijn er uit gehaald. Verder is het aanbod van packages uitgebreid. Nadeel is dat het nu niet meer op 1 cd past en dat er slechts 1 iso wordt aangeboden via Internet. De versie die je in de winkel kunt kopen bestaat uit 4 cd's, waaronder een source cd en een live-cd. Je krijgt ook voor de desktop een prima pakket met software, windows managers en desktop omgevingen. Als je de moeite wilt nemen om bepaalde zaken met het handje in te stellen vind je in Slackware een betrouwbare partner waarop het ook goed compileren is en waar het bloatgehalte erg laag is. Deze review valt onder de GNU Free Documentation License. Lees a.u.b. het volgende copyright stuk indien je van plan bent deze tekst te distribueren, modificeren en/of kopieren in wat voor vorm dan ook.
Dit houdt dus in dat dit document te allen tijden gekopieerd, gedistribueerd en gemodificeerd mag worden met de restricties dat de volgende paragraaf erin opgenomen moet worden: "Geen restricties". Het is dus zo, dat er geen copyright geclaimed mag worden op de originele tekst uit deze review. Na modificaties zal het document als geheel dus ook aan een vorm van copyleft (wat ook een copyright is!) moeten voldoen. Een auteur die modificaties maakt, kan zich eventueel wel beroepen op invariante secties voor zijn/haar modificaties middels de GNU FDL. Daarnaast stel ik het op prijs als je mij even een e-mailtje stuurt, mocht je deze review op wat voor manier dan ook willen gebruiken. e-mail: janjanjansenatknariedotrotmaildotnl Groningen, 31 augustus 2002. (c) janjanjansen janjanjansenatknariedotrotmaildotnl | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[ Voor 115% gewijzigd door moto-moi op 08-10-2003 17:09 ]
).
Dit topic is gesloten.