:strip_icc():strip_exif()/u/10190/debian2.jpg?f=community)
Installatie Debian GNU/Linux (potato) | ||||||
Je hebt nu dus Mandrake wel gezien? RedHat achter je gelaten? Je vindt SuSE voor doetjes? Dan ga je nu eens Debian proberen! Helaas moet ik even teleurstellen: Debian is helemaal niet zo lastig als het vaak wordt genoemd. Sterker nog: Debian zit bijzonder eenvoudig en logisch in elkaar en is als het eenmaal netjes opgezet is bijzonder eenvoudig. Bij het opzetten van deze distributie komen veel mensen echter nogal wat problemen tegen, zo blijkt. Vandaar deze korte introductie van Debian GNU/Linux, waarbij vooral dieper ingegaan zal worden op de installatie. Daarnaast komen ook dingen als package management en de hele filosofie van Debian aan de beurt. De verschillende onderwerpen zullen in de volgorde worden behandeld waarin een beginnende gebruiker ze tegen zal komen. OVER DEBIAN Debian is vooral bekend als een Linux-distributie, voluit Debian GNU/Linux geheten. Naast GNU/Linux zijn er ook nog de takken GNU/Hurd en GNU/NetBSD, die hier echter niet behandeld zullen worden. Wat direct opvalt zijn de letters 'GNU' in de naam. GNU (van 'GNU's Not Unix') is een project waarbij voor zoveel mogelijk doelen free software wordt geschreven. Het voert hier wat ver om het verschil tussen 'free software' en 'gratis software' uit te leggen, maar ik kan iedereen aanraden om eens op www.gnu.org te kijken naar deze grondleggers van vrije software waar Linux 'slechts' een voorbeeld van is. Debian is in 1993 gestart met als doel een volledig open distributie te maken. Door het noemen van GNU in hun naam geven ze aan dat het niet alleen om Linux draait, maar dat GNU minstens zo belangrijk is. Debian heeft dan ook sterke banden met bijvoorbeeld GNU en de Free Software Foundation. Debian zelf (dus de verzameling packages) is in verschillende onderdelen opgedeeld. Allereerst is er een onderscheid tussen 'normaal' en 'non-US'. Deze laatste tak bevat software die niet zomaar uit de VS geëxporteerd mag worden omdat er bijvoorbeeld gebruik wordt gemaakt van sterke encryptie. Binnen deze twee trees zijn er de branches 'main', 'contrib' en 'non-free'. In non-free zit software verkrijgbaar onder een licentie die niet overeenstemt met de Debian Free Software Guidelines (DFSG). In contrib zit software die zelf wel vrije software is, maar die afhankelijk is van non-free software om goed te werken. Denk aan een editor die een widgetset gebruikt die in non-free zit. Alle overige software - dit is dus volledig vrije software - gaat in main. Met deze verdeling in trees zul je overigens weinig of niets te maken hebben tijdens de installatie. Belangrijk detail: officieel behoort alleen de software in main tot Debian. De andere software wordt als een dienst aan de gebruikers aangeboden, maar is geen officieel onderdeel van Debian. Van tijd tot tijd zijn er ook discussies om non-free niet meer aan te bieden, omdat het enigszins tegenstrijdig is met de Debian-filosofie om een volledig vrije distributie aan te bieden. INSTALLATIE Je wilt het wel eens proberen? Dan nu een blik op de Debian-installatie. Natuurlijk moet je eerst een installatiehandleiding bekijken. Een bijzonder goede staat hier. Er is ook een Nederlandstalige handleiding (eveneens bijzonder goed), hier te vinden. Debian kent verschillende manieren van installeren, waaronder vanaf diskettes, met een CD-ROM, via een harde schijf en vanaf een FTP-locatie. Deze laatste manier zal hier behandeld worden aangezien mijn installatie-CD's foetsie zijn  . Overigens verschillen de andere manieren niet wezenlijk van een FTP-installatie. Het eerste wat moet gebeuren is het maken van bootdisks. Ik koos voor de 'compact'-serie, hier te vinden. Na de drie bestanden (rescue.bin, root.bin en driver-1.bin) op diskette te hebben gezet (vanuit linux met 'dd', voor windows is er 'rawrite' dat hetzelfde kan doen) bootte ik met de rescue-disk om de installatie te beginnen. Een eerste scherm volgde: Na enige tijd werd gevraagd om de root-diskette. Even van diskette wisselen en op enter drukken dus. Mocht je bij je eigen installatie merken dat dit niet helemaal naar wens gaat, dan is het zaak om even nieuwe diskettes te maken, brakke diskettes zorgen voor veruit de meeste problemen tijdens een Debian-installatie. Als alles goed gaat volgt een scherm met een verhaal over Debian. Een enter brengt je bij het eerste onderdeel van de echte installatie: het toetsenbord. Kies er een uit de lijst en ga door met de partitionering. Eerst geef je een schijf aan, vervolgens kun je - na een verhaal over LILO - je schijf gaan partitioneren met cfdisk. Aangezien ik de installatie binnen VMware uitvoer heb ik een lege schijf staan. Met behulp van de knoppen onderin kun je partities maken van allerlei verschillende typen. Ik koos voor een swap-partitie en een enkele andere partitie, zoals hier te zien. Hierna kom je in een scherm waar je een swap-partitie kunt activeren. Merk op dat je altijd weer terug kunt en dat er steeds alternatieve handelingen worden gesuggereerd die je ook zou kunnen doen. Eenzelfde scherm volgt zodra je een swap-partitie hebt geactiveerd, maar nu over een gewone datapartitie. Enkele vragen worden gesteld, zoals onderstaande. Dit geeft duidelijk aan dat Debian een vrij conservatieve distributie is:  Dit eenmaal gebeurd volgt het tweede deel van de installatie, waarbij de bestanden op de schijf gezet gaan worden. Eerst kies je 'Install Operating System Kernel and Modules', vervolgens kun je een installatiemethode kiezen. In mijn geval dus 'network'. De installatie vraagt nu een aantal dingen die nodig zijn om het netwerk aan de gang te helpen, zoals hostname, gebruik van DHCP, een IP-adres, netmask, gateway-IP, een naam voor het netwerk en DNS-servers. Vervolgens krijg je de mededeling dat de installatie een bestand gaat downloaden. Voor de zoveelste keer op enter drukken en je afvragend wat er in hemelsnaam zo moeilijk is aan die installatie kom je in het volgende scherm:  Alle waarden die je ziet staan waren al van tevoren ingevuld, dus ook hier geen problemen. Druk op 'OK' en de download wordt gestart, twee bestanden (1, 2) worden gedownload en uitgepakt. Zonder verder iets te doen kom je weer in een ondertussen welbekend scherm. Op dit punt in de installatie kun je modules met drivers voor je hardware gaan laden, voor zover die niet al in de kernel zitten. Die kunnen ook op een aparte diskette staan en dus wordt er netjes gevraagd of je dat wel wilt. Behorend tot de groep mensen die geen extra modules nodig heeft kies ik ervoor om deze stap over te slaan. Nu kom je bij de eigenlijke selectie van modules, die er zo uit ziet:  Ook uit deze lijst heb ik geen modules nodig, dus ik kies direct voor 'Exit'. Het systeem meldt dat je nu het basissysteem kunt gaan installeren. Braaf op enter drukken brengt je naar het volgende scherm, dat je weer laat kiezen op welke manier je de bestanden van dit Base System wilt binnenhalen. In mijn geval dus weer 'network', wat ik dan ook kies en waardoor een mededeling verschijnt dat nu 'base2_2.tgz' gedownload zal gaan worden. Een beetje verveeld op enter drukken is het enige wat je nu kunt doen. Weer kun je kiezen vanaf welke server de bestanden gehaald moeten worden. Om de standaardserver een beetje te ontlasten kiezen we voor een mirror die in Nederland staat. Natuurlijk helpt dit ook de snelheid weer omhoog. Een lijst van mirrors vind hier. De inmiddels versleten entertoets brengt je braaf naar een scherm waarin je de download kunt volgen, wat er ongeveer zo uit ziet:  Je kunt nu even weldadig achterover leunen of al je vrienden gaan vertellen dat je al bijna klaar bent met je o zo lastige Debian-installatie  . Een 15MB later keer je terug in het basisscherm dat als volgende stap het configureren van het Base System aangeeft. Enter brengt je naar een vraag over de tijdzone waarin de pc zich bevindt. Kies in de linkerkolom Europa, ga met tab (hey, een andere toets is nodig  ) naar de rechterkolom en selecteer daar 'Amsterdam', aangenomen dat je je nu in die tijdzone zit. Het volgende scherm vraagt of de hardwareklok op lokale tijd moet of op GMT (Greenwich Mean Time - de standaardtijd). Voor een linux-only systeem kies je hier voor de GMT-optie, een systeem dat dual-boot met Windows kun je beter op lokale tijd laten staan.Bijna aan het eind van de installatie gekomen moet je nu een HD bootable maken, dit gebeurt door LILO te installeren. Naar keuze kan dit in het MBR of in de bootsector van je Debian-partitie. Aangezien ik geen ander bootmanager nodig heb kan ik gewoon LILO in het MBR installeren. Voor het geval je het nodig hebt kun je ook een bootdisk maken, iets wat natuurlijk altijd een goed plan is. Vandaar dat ik vol vertrouwen deze optie selecteerde en zoals verwacht in een scherm kwam waarin mij gevraagd werd om een diskette in het station te plaatsen. Ik plaatste de diskette en drukte op enter. Crash! (Natuurlijk) niet van de Debian-installer, het kwam van VMware. Ik heb het geheel nog eens opnieuw gedaan en weer gebeurde hetzelfde, dus dit is duidelijk iets wat aan VMware is toe te schrijven. Uiteindelijk besloot ik het dan maar zonder bootdisk te doen. Na het opnieuw starten van mijn systeem in VMware bleek hoe netjes de Debian-installer dit soort dingen regelt: hoewel de installatie zonder enige waarschuwing was afgesloten was alles netjes opgeslagen, hoefde ik niets opnieuw te downloaden en kwam ik gewoon in het volgende scherm terecht. Robuust of niet? Het genoemde volgende scherm bood de gelegenheid om Md5-wachtwoorden in te stellen. Even 'Yes' selecteren brengt de vraag naar voren of ik ook shadow passwords wil installeren. Altijd geinteresseerd druk ik ook hier instemmend. Het systeem vervolgt deze snelcursus beveiliging met het instellen van het root-wachtwoord, dat nog een tweede keer moet worden ingevuld om typfouten te voorkomen. Aangezien dit geen LindowsOS is word je niet verondersteld de hele tijd als root te werken. Daarom vraagt de installer of je een gewone gebruiker wilt aanmaken:  Natuurlijk kies je hiervoor, waarna je een username en een volledige naam moet ingeven, met daarna het wachtwoord, wat ook weer een tweede keer moet worden ingevuld. Dit passwordgedoe was het laatste op securitygebied, er wordt nu overgeschakeld naar de volgende vragen. De eerste die je tegenkomt gaat over het gebruik van PCMCIA. Er wordt de mogelijkheid geboden om dat voor je uit de kernel te halen, omdat de installer heeft gedetecteerd dat deze modules blijkbaar niet nodig zijn. Aangezien ik inderdaad geen PCMCIA-hardware heb, kies ik voor het verwijderen ervan. Dit scherm wordt opgevolgd door een volgend, dat voorstelt om een PPP-verbinding in te stellen. Aangezien ik geen modem heb kies ik voor 'No'. Nu er een werkend base-systeem is wordt het package-management opgezet, waarover ik het aan het eind van deze tekst nog zal hebben. Allereerst geef je aan hoe de package manager pakketten moet gaan ophalen. Keuzes zijn vanaf CD-ROM, via HTTP of FTP, vanaf een filesystem (een gewone schijf dus, eventueel via NFS) en een eigen configuratie. Je kunt hier veilig voor iets als FTP kiezen, maar het is altijd interessant om eens te zien hoe het geheel in elkaar zit en dus kies ik voor 'edit sources list by hand'. Nu begint het eng te worden . Je belandt in een editor om een bestand te gaan editen. Hoewel het er misschien heel confronterend uitziet valt het allemaal gelukkig nogal mee. Om het even veilig te houden zet ik alleen even een regel neer voor een Nederlandse mirror, die ik van de al eerder genoemde lijst van mirrors heb gehaald. Verderop zal ik dieper ingaan op dit bestand en het hele systeem eromheen, voor nu zul je het even moeten aannemen zoals het wordt. Het uiteindelijke bestand ziet er dan ongeveer zo uit: Met de toetsencombinaties die bovenin beeld beschreven staan kun je het bestand opslaan en uit de editor gaan, waarna er direct een bestand gedownload zal worden van de server (of servers, als je er meer dan een zou hebben neergezet) die je hebt aangegeven. Als dit binnen is kun je besluiten alsnog de lijst verder te veranderen, waar we niet voor kiezen aangezien het al in een keer goed stond . Het opzetten van de package-manager gaat dan verder met een keuze tussen een 'simpele' of een 'geavanceerde' packageselectie. Aangezien de 'advanced' optie volgens de begeleidende tekst de mogelijkheid biedt om niet alleen groepen programma's maar ook individuele programma's te installeren kies je natuurlijk voor 'advanced'...Het kiezen voor de geavanceerde oplossing zorgt voor enige regels aan tekst in je beeldscherm waar je voor de rest niets aan hoeft te doen en brengt dan een scherm tevoorschijn met wat informatie over 'dselect', een programma waarmee je Debian-packages kunt selecteren. Nogmaals de entertoets beroeren zorgt ervoor dat dselect gestart wordt. Dselect staat bij sommige mensen bekend als het ultieme onvriendelijke programma, maar als je maar leest wat er overal staat dan is er geen enkel probleem. Dselect beschikt namelijk over uitstekende documentatie die je ook vanuit het programma gevraagd en ongevraagd te zien krijgt. Alle mogelijke toetsencombinaties worden aan je uitgelegd. Het hoofdmenu van dselect kun je hier bewonderen. Aangezien we packages willen selecteren gaan we naar optie 2 genaamd 'Select'. Dit brengt meteen het eerste hulpscherm naar voren. Natuurlijk eerst even lezen - Linux is all about reading - en daarna met de spatiebalk naar de echte selectie gaan. Je komt in een scherm zoals dat hieronder:  Een minicursus dselect voor de mensen die alweer vergeten zijn wat ze gelezen hebben, niet bovenin zien staan welke toetsen je kunt gebruiken en bovendien niet zien dat je met het vraagteken weer de helppagina kunt oproepen : met '+' geef je aan dat een package geinstalleerd moet worden, '-' betekent verwijderen en '=' betekent dat een package in de huidige staat moet worden gehouden, wat betekent dat dat programma niet zomaar wordt geupdate. Aangezien mijn vrije schijfruimte nogal beperkt is kies ik ervoor om nu zo weinig mogelijk packages te installeren. Als je eenmaal klaar bent dan kun je op enter drukken. Als alles goed is dan krijg je het hoofdmenu weer terug, als er dependencies opgelost moeten worden dan kom je in een nieuw scherm waarin je dat kunt doen. Meestal is dat bijzonder eenvoudig omdat dselect zelf vrij intelligent kan uitvogelen wat je precies wil en welke packages daarvoor verwijderd of extra geinstalleerd moeten worden. Een nuttige toets bij het oplossen kan de 'R' (hoofdletter) zijn: hiermee zet je alles weer terug naar de situatie voordat je op die noodlottige plus of min drukte . Kijk gerust een tijdje rond bij het selecteren van packages, het is bijzonder leerzaam.Als je weer in het hoofdscherm bent gekomen dan staat de cursor nu op 'Install'. Op enter drukken brengt een informatiescherm naar voren, dat je waarschijnlijk nog vaker gaat zien als Debiangebruiker:  Als je het niet eens bent met wat er allemaal staat dan kun je nu op 'n' drukken om nog wat verder aan je packages te sleutelen. Indien je wel akkoord bent dan geef je een enter, waarna alles gedownload zal worden zoals hier te zien:  Het is nu slechts wachten tot alle acties zijn voltooid, waarna je weer in het hoofdscherm terechtkomt. Gewoon weer op enter drukken (het blijft de belangrijkste toets ) zorgt ervoor dat alle packages ook geconfigureerd worden, een volgende enter verwijdert packages die je niet wilt hebben en een laatste enter sluit dselect af. Simpel, niet? Je bent nu klaar en staat aan het begin van je echte Debian-carriere: een inlogscherm verschijnt! PACKAGE MANAGEMENT De installatie is nu voorbij, je kunt beginnen aan het echte Debian. Dat begint natuurlijk met inloggen, waarna je iets als dit krijgt. Natuurlijk hoor je normaal niet als root in te loggen, maar aangezien ik nog enige dingen aan het systeem wil veranderen moet het wel. Voor er wordt ingegaan op het volledige onderhoud van een Debian-systeem wil ik eerst even kwijt hoe de package manager van Debian in elkaar zit. In den beginne is er 'dpkg', een commando waarvan de naam iets heeft van 'Debian' en 'package'. Dpkg kan zogenaamde Debian-packages installeren, verwijderen, op hold zetten en nog een heleboel meer. Een Debian-package is een enkel bestand (bijvoorbeeld net-tools_1.57-1.deb) met daarin alle bestanden die de package wil installeren plus nog enkele specifieke bestanden. In deze bestanden staat beschreven van wie de package is, hoe groot hij is, hoeveel ruimte hij na installeren inneemt en - heel belangrijk - hoe de package in relatie met andere packages staat. Zo heeft bijvoorbeeld KDE een X-server nodig om te kunnen werken, dus staat er in de KDE-packages een regel met iets als 'Depends: x-window-system'. Een programma als Konqueror heeft weer de KDE-libs nodig, dus daar zal een regel staan als 'Depends: kdebase'. Maar er zijn voor Konqueror ook nog allerlei plugins. Die krijgen natuurlijk geen 'Depends' regel in de package van Konqueror, want dat zou betekenen dat als je Konqueror installeert meteen ook alle plugins meegeinstalleerd moeten worden. Daarom zijn er naast Depends nog andere vormen van afhankelijkheid. Voorbeelden zijn 'Suggests', 'Pre-Depends', 'Recommends' en 'Conflicts'. Dpkg kan deze afhankelijkheden allemaal uitwerken en zo besluiten welke packages er geinstalleerd moeten worden. Helaas werkt dpkg niet echt prettig: je moet eerst alle benodigde packages downloaden en dan kun je ze lokaal eens gaan installeren. Vandaar dat er een front-end is gemaakt: apt, de Advanced Package Tool. Apt heeft een configuratiebestand in /etc/apt/sources.list. Zoals de naam al aangeeft staan hier sources ofwel bronnen in. In het bestand - dit is het bestand dat je bij de installatie aan het editen was - geef je servers aan waarop Debian-packages staan. Met het commando 'apt-get update' kun je apt vervolgens van alle servers een soort index laten downloaden van de verschillende packages die op die servers staan, waardoor apt weet welke packages beschikbaar zijn en hoe die allemaal van elkaar afhangen. Met het commando 'apt-get install packagenaam' kun je vervolgens aangeven dat je iets wilt installeren. Apt zal dan uitzoeken hoe de andere packages daarvoor moeten veranderen en dan vertellen wat er allemaal moet gebeuren. Stel dat je XFree86 (de X-server) wilt installeren, dan draai je iets als 'apt-get install task-x-window-system'. Je kunt ook alleen de basis krijgen van X en niet alles eromheen, dan draai je iets als 'apt-get install xfree86-common'. De output is bijvoorbeeld dit:  De vraag die dan opkomt is hoe je in Debiansnaam weet hoe een package die je graag wilt hebben heet. Om daarachter te komen zijn er verschillende manieren. Ten eerste heeft elke package een beschrijving. Het is mogelijk om in die beschrijvingen te zoeken met het commando 'apt-cache'. 'Apt-cache search webmin' zal een lijst teruggeven met packages die het woord 'webmin' (een web-based beheerprogramma voor systemen) bevatten in hun naam of beschrijving. Naast apt-cache is er packages.debian.org, dat je bijvoorbeeld laat zoeken naar een bestand en dan aangeeft welke package je moet installeren om dat betreffende bestand te krijgen. Een dergelijk programma is in woody en sid (zie hieronder) ook lokaal aanwezig in de vorm van het commando 'apt-file'. Dit is een minder bekend maar zeer nuttig programma. Er zijn ook programma's geschreven die een frontend vormen voor apt en dpkg. De bekendste zijn Synaptic, aptitude, deity, gnome-apt en kpackage, allemaal te installeren met apt-get. Tot slot is er nog feta: dit is een klein programma dat allerlei verschillende commando's met betrekking tot package management een logische naam geeft en bij elkaar zet. Ik beveel zelf aan om gewoon de echte commando's te leren, maar er zijn mensen die het prettig vinden, dus dan krijg je dat soort software UPGRADEN NAAR EEN NIEUWERE DEBIAN In principe zijn er op elk willekeurig moment drie versies van Debian: de stabiele versie, de 'testing'-versie en een versie genaamd unstable. Op het moment is de stabiele versie 'Potato', testing is 'Woody' en unstable is 'Sid'. Een nieuwe package komt eerst terecht in unstable. Als er dan gedurende een bepaalde periode geen grove bugs zijn mag het pakket door naar testing. Daar wordt het uitgebreid getest. Om de zoveel tijd gaat testing in een freeze, waarbij geen nieuwe pakketten meer worden toegevoegd. Alle bekende 'release-critical' bugs worden eruit gehaald, waarna men de hele testing-tree naar stable verschuift. Op het moment is er zo'n freeze aan de gang: Woody wordt nu getest en zal over enige tijd Potato gaan vervangen als de stabiele versie van Debian. Overigens zit hier geen deadline of iets dergelijks aan vast: de software wordt niet op een bepaalde datum gereleased, maar pas op het moment dat het gewoon goed is. Door het ontbreken van een echte releasedatum krijgt de software alle kans om volledig van zijn bugs te worden ontdaan, waardoor een bijzonder stabiele stable-versie ontstaat. Nadeel van deze manier van werken is wel dat de pakketten in stable vaak nogal verouderd zijn: zo is Potato al bijna twee jaar geleden gereleased. Na het uitbrengen van een stabiele versie worden er aan die tree in principe alleen nog bug- en securityfixes toegevoegd. Stel dat je net - zoals in de installatiereview beschreven - een Potato-installatie hebt volbracht. Je bent al lang blij en gelukkig, maar dan kom je erachter dat je bepaalde software wilt hebben. En die zit nog niet in stable. Ga je nu wachten tot die wel in stable terecht komt? Dat is een optie, maar aangezien het nogal lang kan duren kiezen veel mensen ervoor om een upgrade uit te voeren naar Woody, waarin heel wat recentere software te vinden is. Hoe doe je dat? Je moet eerst je /etc/apt/sources.list wijzigen (eerst even backuppen!) op zo'n manier dat de regels die erin staan niet verwijzen naar potato, maar naar woody. Hieronder een voorbeeld voor het omzetten van zo'n regel: code:
wordt: code:
Je kunt op deze manier alle regels omzetten. Vervolgens draai je het commando 'apt-get update', dat zoals gezegd de index-lijsten van de servers in je sources.list ophaalt. Aangezien in dat bestand nu de woody-regels staan, worden de lijsten van woody opgehaald. Je kunt hierna 'apt-get dist-upgrade' draaien, dit zal van al je packages nieuwere versies installeren indien die aanwezig zijn. Het verschil tussen 'apt-get upgrade' en 'apt-get dist-upgrade' is dat de laatste indien nodig ook nieuwe packages installeert en zelfs packages kan verwijderen. Dit is zeer waarschijnlijk ook nodig bij een upgrade naar een andere Debian-versie, maar kijk goed naar wat apt allemaal zegt over wat er met verschillende packages gaat gebeuren! Natuurlijk kun je ook dselect gebruiken voor de upgrade nadat je je sources.list hebt omgezet, als je dat prettiger vindt werken. TOT SLOT Als eind aan dit stuk wil ik nog even wat pointers geven naar goede websites over Debian en aanverwante onderwerpen en een samenvattende conclusie geven. Allereerst is er natuurlijk www.debian.org, de thuissite van Debian. Je kunt hier naast allerlei informatie en handleidingen ook security-informatie en informatie over allerlei packages vinden. Ook zijn hier mailinglists te lezen en kun je bugs posten en bekijken. Een interessante site met veel up-to-date nieuws over Debian is www.debianplanet.org. Als je bij wilt blijven en geen zin of tijd hebt om de mailinglists te lezen dan kun je eens kijken bij DWN - Debian Weekly News. Ook de KC Debian, hier te vinden, is altijd een goede bron geweest. Helaas zijn daar de laatste tijd geen nieuwe teksten meer geplaatst. Mocht je graag extra packages willen die niet op de normale Debian-servers staan (dit gebeurt om allerlei redenen), dan kun je eens kijken bij de lijst met onofficiële apt-sources. Tot slot is er www.debianhelp.org voor als je nog vragen hebt. En dan een conclusie. Ik hoop dat het duidelijk is dat Debian niet de verschrikkelijke newbie-onvriendelijke distributie is waarvoor het vaak wordt gehouden. Een goed geinstalleerd Debian-systeem is niet lastiger dan elk willekeurig ander linux-based systeem. Bij het installeren liggen nog wel wat problemen: op zich is het niet moeilijk, zoals hierboven duidelijk werd. Maar aan dingen als automatische hardwareherkenning moet je niet te veel denken. De installatie ontdekt nog net of je wel of geen PCMCIA nodig hebt, maar daar houdt het ook ongeveer op. Voor wat gevorderde gebruikers of mensen die het niet erg vinden om wat over hun systeem te leren is dat geen probleem, maar voor anderen zou het dat wel kunnen zijn. Misschien dat die mensen beter voor een andere distributie kunnen kiezen. Voor iedereen die wel graag aan zijn pc sleutelt is Debian een uitstekende keuze. Hoewel de installatie wat lastiger is, is het onderhoud van een systeem absoluut eenvoudig. In feite volstaan twee commando's - apt-get update en apt-get upgrade - om het geheel werkend en up-to-date te houden. Voor wat oudere pc's is Debian GNU/Linux ook meer geschikt dan veel andere distributies: het is bijzonder klein te installeren en vergt weinig van je systeem, zoals het volgende screenshot - waarmee ik ook deze review wil besluiten - duidelijk maakt:  Deze review valt onder de GNU Free Documentation License. Lees a.u.b. het volgende copyright stuk indien je van plan bent deze tekst te distribuëren, modificeren en/of kopiëren in wat voor vorm dan ook.
Dit houdt dus in dat dit document te allen tijden gekopieërd, gedistribuëerd en gemodificeerd mag worden met de restricties dat de volgende paragraaf erin opgenomen moet worden: "Geen restricties". Het is dus zo, dat er geen copyright geclaimed mag worden op de originele tekst uit deze review. Na modificaties zal het document als geheel dus ook aan een vorm van copyleft (wat ook een copyright is!) moeten voldoen. Een auteur die modificaties maakt, kan zich eventueel wel beroepen op invariante secties voor zijn/haar modificaties middels de GNU FDL. Daarnaast stel ik het op prijs als je mij even een e-mailtje stuurt, mocht je deze review op wat voor manier dan ook willen gebruiken. e-mail: jonathan_brugge AT mailcircuit.com of jonathan_brugge AT hotmail.com (even de " AT " omzetten in "@" ) | ||||||
[ Voor 8% gewijzigd door moto-moi op 08-10-2003 17:06 . Reden: brakke urls gefixt ]
Leven is het meervoud van lef | In order to make an apple pie from scratch, you must first create the universe.
Dit topic is gesloten.
