Installatie Mandrake Linux 8.1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ik heb getracht deze review vanuit twee oogpunten te schrijven. Dat zijn te weten, de ervaren GNU/Linux gebruiker (voor zover je dat van jezelf kan zeggen) en de absolute newbie, die voor het eerst GNU/Linux installeert. Ik hoop dat dit me zo goed mogelijk gelukt is. Een kleine uitleg hierover lijkt me wel op zijn plaats. Als ervaren gebruiker zal ik wat opmerkingen plaatsen die mij opvallen (positief, danwel negatief) en ik zal dan ook proberen daar wat uitleg bij te geven. Als newbie, probeer ik zoveel mogelijk dingen te omschrijven die mij opvallen als zijnde vreemd, mooi, aangenaam etc.. Vanuit het "ervaren GNU/Linux gebruiker" oogpunt zal ik voornamelijk kijken naar de herkenning van onderdelen op mijn machine. Ik heb redelijk wat hardware in mijn machine zitten namelijk. Er zitten 2 videokaarten in, te weten een NVidia TNT2 Vanta kaart (pci), daarop is mijn 2e monitor aangesloten (een Iiyama VisionMaster PRO 17 inch) en een NVidia GeForce 2 MX/400, waarop mijn primaire monitor is aangesloten (een LG StudioWorks 995 E 19 inch). Daarnaast ben ik in het bezit van een Plextor CD-rom speler, die evenals een Plextor 8 speed brander aangesloten zitten op een SCSI kaart. Naast deze brander heb ik nog een 24/10/40 rewriter van hetzelfde merk. Dit is echter een IDE-model. Ik heb 2 7200 toeren harde schijven van beide 40 GB. Voor het geluid gebruik ik een Vortex2 geluidskaart, die absoluut goed is. Helaas is het zo dat de maker daarvan (Aureal) over de kop gegaan is. Support voor drivers is dus zowel voor Windows als GNU/Linux enorm moeilijk te vinden helaas. Uiteraard heb ik ook een netwerkkaartje in mijn computer zitten. Deze bevat de welbekende Realtek chipset. Tot slot heb ik nog een Haupage TV-kaart erin zitten. We gaan over naar de printers. Er hangen 2 printers aan namelijk een HP Deskjet 720C aan de paralelle poort en een Epson Stylus C40UX aan de USB poort. Er wordt veelal door onwetende mensen nog steeds beweert dat GNU/Linux weinig hardware ondersteuning biedt. We zullen aan het einde van deze review zien of die kritiek gegrond is. Ik denk namelijk dat ik niet de meest alledaagse combinatie van hardware in/aan mijn machine heb zitten/hangen. De installatie beschrijf ik aan de hand van mijn daadwerkelijke installatie van Mandrake Linux. De screenshots zoals je ze in het begin zult zien, zijn echter gemaakt onder een virtuele PC-omgeving (VMware). VMWare emuleert een complete PC. Helaas ben ik alleen in het bezit van een preview versie, waardoor de screenshots van de installatie zelf er niet al te mooi uitzien. Dit komt omdat er maar 256 kleuren gebruikt worden op een lage resolutie. Ik kan je echter verzekeren dat de installatie zelf er velen malen mooier uit ziet in het echt. Sterker nog, grafisch heb ik zelden een mooiere en duidelijkere installatie gezien dan Mandrake Linux. Op naar het verhaal waar eenieder op zit te wachten (hoop ik althans Als je een wat minder ervaren computer gebruiker bent en graag snel aan de slag wilt gaan dan zijn er een aantal GNU/Linux distributies uitermate geschikt. Mandrake Linux is daar zo'n voorbeeld van. Uiteraard begin je met het bezoeken van de website van Mandrake. Deze is te vinden op www.linux-mandrake.com. Aangezien GNU/Linux in het begin toch wel neer zal komen op veel lezen van documentatie om je er een beetje eigen in te maken, lijkt me dit het ideale punt om daar maar eens aan te beginnen. Een document dat je zeer zeker een keer moet lezen is de Installation and User Guide. Hierin staat alles dat je voor de installatie (en het gebruik) van Mandrake Linux moet weten. Het is namelijk niet de bedoeling van deze review om volledig te zijn. Waarschijnlijk zal je een heel eind komen aan de hand van deze review, maar ik verwijs toch eerst naar bovenstaande document. Daarnaast biedt Mandrake Linux echt uitstekende leer mogelijkheden online aan (gratis). Dit wordt de Mandrake Campus genoemd. Op de Mandrake Campus kan je o.a. cursussen volgen, die je zeer zeker goed van pas zullen komen. Een echte aanrader dus. Uiteraard bekijk ik de website om te weten wat ik moet downloaden. Het eerste dat me opvalt als ik de CD-rom in de CD-romspeler stop en de machine boot is het mooie welkomstscherm dat de installer me voorschotelt. Aangezien ik dit via de VMWare installatie methode niet te zien krijg, kan ik het helaas niet aan je tonen. Nu zie ik een soort van blauw DOS-scherm dat mij vertelt dat hij bezig is met de installatie voor te bereiden. Hetgeen me meteen opvalt is dat de installer iets begint te mompelen van "loading scsi module symbios|53c895". Dit brengt een glimlach op mijn gezicht aangezien ik weet dat hij mijn SCSI kaart dus herkend heeft en ik dus gebruik kan maken van mijn 2 andere CD-rom spelers. Ineens beland ik in een zeer mooi uitziend installatiescherm, dat absoluut de eerder gemaakte vergelijking met DOS niet meer rechtvaardigt. Als we toch aan het vergelijken zijn, dan kunnen we het nu beter met Windows vergelijken Helaas zien de screenshots zoals ze met VMWare gemaakt zijn er totaal anders uit dan de werkelijkheid, maar dat heb ik je al eerder duidelijk gemaakt. Er wordt me meteen een scherm voorgeschoteld waarin ik op moet geven voor welke taal ik wil kiezen bij het installeren. Uiteraard kies ik voor Nederlands (Dutch). Hmzz, helaas komt daar de eerste kleine teleurstelling. Ik zie dat de menu-opties allemaal ineens Nederlands zijn, evenals de knoppen. Helaas is echter de uitleg nog steeds in het engels evenals de licentie overeenkomst die ik nu te zien krijg. Maar goed een beetje engels kan geen kwaad (normaliter gebruik ik namelijk puur uit gewoonte altijd een engels OS). We drukken op OK om de licentie te accepteren.
Nu wordt me gevraagd of ik de aanbevolen installatie wil kiezen of de expert installatie. Gelukkig is dit wel weer helemaal in het Nederlands. Ik kies dus voor de aanbevolen installatie Meteen daarna verschijnt er een bericht met de volgende informatie: "Sommige hardware op uw computer heeft 'fabrikantsgebonden' drivers nodig om te kunnen functioneren. U kunt meer informatie hierover vinden op: http://sourceforge.net/projects/aureal ". Dit stemt mij uiterst gunstig kan ik mededelen. Dit betekent namelijk dat hij mijn soundkaart herkend heeft, ondanks dat Aureal over de kop gegaan is en het verdomd lastig is om aan driver te komen voor die kaart (geldt onder alle OS'en). Ik druk vrolijk op OK dus. Hetgeen me eigenlijk al eerder opviel is dat aan de linkerkant de bullets van rood naar groen springen zodra een bepaald punt succesvol afgerond is. Het huidige installatie punt is oranje. Aangezien ik nogal nieuwsgierig van aard ben kan ik het niet nalaten om een van de punten die we al gehad hebben aan te klikken. Ik druk dus vrolijk op "installatie methode kiezen" en ben benieuwd wat er gebeurt. Mjah, eigenlijk was het wel te verwachten. We belanden aan bij een van de meest cruciale stappen in de installatie. Het gaat nu namelijk om de partitieindeling. De installer schotelt me een viertal opties voor, waaronder ook 1 zeer gevaarlijke. Er staat namelijk tussen het lijstje "Volledige hardeschijf wissen". Ik neem aan dat ik je niet uit hoef te leggen wat dat betekent. Aangezien ik graag mijn huidige OS ook nog zou willen gebruiken, zou ik het toch wel fijn vinden als dat niet gebeurt. We doen even een klein stapje uit het installatie verhaal en gaan toch wat dieper in op deze zaken, aangezien het wel zo handig is om enigszins te weten wat we nu aan het doen zijn. Ten eerste kent GNU/Linux geen schijfletters zoals Windows dat kent. Dit heeft wat voordelen die je vanzelf wel in zult gaan zien, maar dat is een onderwerp dat buiten deze review valt. Houd het er maar op dat de afwezigheid van schijfletters absoluut handig is. "Ja maar nelske, hoe zit het dan?", zul je je waarschijnlijk nu afvragen. GNU/Linux is gewoon ingedeeld in directories. De hoofddirectory is "/". Dit wordt de root genaamd (niet te verwarren met de user "root", die alle rechten op een GNU/Linux systeem heeft). Alle directories op je machine die je wil benaderen via GNU/Linux zullen dus als bovenste directory de root-directory moeten hebben. "Ja maar nelske, je zegt nu dat er geen drivelettters zijn, maar ik heb wel meerdere partities!! Hoe werkt dat dan?". Daar is het mounten voor uitgevonden. Mounten houdt in dat je een apparaat (in dit geval een partitie op een harde schijf) koppelt aan een directory. Dit koppelen kan in principe gebeuren aan elke willekeurige directory. Als er al inhoud in die directory aanwezig is (bestanden en directories) en je koppelt daar toch een partitie aan, dan betekent het dat de originele inhoud van die directory tijdelijk onzichtbaar wordt (het is niet weg!) en vervangen wordt door de inhoud van de gekoppelde partitie. Om reden van het tijdelijk wegvallen van de originele data, wil je dat koppelen (mounten) dus altijd doen met een lege directory. De wat slimmere mensen onder ons, zullen misschien nu al wel geraden hebben wat een van de voordelen van het afwezig zijn van driveletters is. Het betekent namelijk dat ik een partitie aan een willekeurige directory kan koppelen. Veel voorkomende mountpoints zijn dan ook een aparte partitie gekoppeld aan de directory /tmp (te vergelijken met Windows' temp) of een aparte partitie gekoppeld aan de directory /home. Dat is de plaats waar normaliter van alle gebruikers de gegevens en de programma's bijgehouden worden. Er zijn nog meer veel voorkomende mountpoints, maar het gaat iets te ver om die hier te behandelen. Ik hoop dat het mount verhaal je een beetje duidelijk is. Rest me nog wel 1 ding te zeggen over het mounten. Mounten kan dus bijvoorbeeld ook gedaan worden met CD-rom's, netwerk shares etc.... Je GNU/Linux systeem heeft een directory /mnt genaamt (je zal vast wel kunnen raden waar die afkorting voor staat "Okee nelske, ik denk dat ik het mount verhaal wel enigszins begrijp, alleen wat zijn die `hda's` (eventueel namen met daarin: hdb, sda etc.) nu allemaal die ik zie? " Tot mijn verbazing zie ik dat /dev/hdb5 keurig gekoppeld wil worden aan "/" (de root). Dat is precies wat ik wilde, want die partitie had in namelijk van te voren geformateerd voor GNU/Linux (in mijn geval met EXT3 als bestandssysteem, maar in de meeste gevallen zal dat EXT2 zijn). Daarnaast wil /dev/hda1 (mijn Windows-partitie) keurig gekoppeld worden aan /mnt/c (zie verhaal hierboven). Tot slot deelt hij zelfs een aantal partities die door andere GNU/Linux distributies op mijn computer gebruikt worden in. Dit is echter voor dit review onbelangrijk en ik heb die koppelingen dan ook ongedaan gemaakt We gaan door naar de volgende stap. Er gebeurt nu echter iets waarvan mijn haren een beetje overeind gaan staan. Iets dat ik niet helemaal snap eerlijk gezegd. We zijn nu namelijk aanbeland bij de stap om de partities te formateren. De Windows C: partitie staat namelijk aangevinkt bij de te formateren partities. Als je dus al vanaf de installatie je Windows partitie wilt mounten (=benaderen, iets dat later eventueel ook nog kan hoor. Alleen wordt het dan iets lastiger) let er dan enorm goed op, dat je die partitie niet gaat formateren, aangezien je anders je Windows bestanden helemaal kwijt ben. (Ik weet de reden wel waarom hij toch aangevinkt staat, alleen ik had iets meer logica van de installer verwacht aan de hand van het mount-point, dat immers onder /mnt opgegeven is.). Aangezien de partitie die ik gekozen heb voor de root directory al van te voren door mij geformateerd was, kies ik ervoor om geen enkele partitie te formateren (het plaatje hieronder toont iets anders).
Cool, ik krijg een scherm voor mijn neus waarbij ik kan gaan kiezen voor de pakketten die ik wil installeren. Hoewel je elke applicatie afzonderlijk kan selecteren (door het vakje aan te vinken) kies is nu voor alle opties die mij op een werkstation nuttig lijken. Zie het screenshot. Ik installeer zowel de desktopomgevingen GNOME als KDE, evenals enkele ander bureaubladen. De pakketkeuze zoals ik hem nu heb neemt 878 MB in beslag (niet gering dus!). De installer begint de pakketten nu te installeren. Die installatie periode ziet er wederom anders uit dan je op de screenshots ziet. Het lijkt meer op een Windows installatie. Je krijgt dus enkele mooie plaatjes en verhaaltjes te zien over de pakketten die geinstalleerd worden. Het feit, dat je die op de screenshots niet ziet is wederom te wijten aan VMWare.
Het opgeven van het root wachtwoord. Dit is de almachtige user op je GNU/Linux machine. Met dat account moet je zorgvuldig omgaan. Je kiest daar dan dus ook een goed en zorgvuldig gekozen wachtwoord voor. Er zit een button bij met als label "geen wachtwoord". Ik snap eerlijk gezegd niet waarom dit is gedaan (gemak waarschijnlijk). Neem maar van mij aan dat je nooit van die optie gebruik moet maken. Het root-account moet in gebruik zo veel mogelijk vermeden worden, vanwege de schade die je kan aanrichten met dat account. Je dagelijkse werk zul je dus ook niet onder dat account doen, maar onder een ander account. De conclusie: Vul hier 2 maal het door jou gekozen wachtwoord in en druk op okee. Vervolgens ga je dat extra account aanmaken zoals ik al aangaf. Je kunt hierbij dingen als je volledige naam opgeven. De systeem naam (zonder spaties en meestal zonder hoofdletters). Daarnaast kan je nog een eigen icoontje uitzoeken. Uiteraard kun je nog naar hartelust extra accounts aanmaken voor eventuele andere gebruikers van het systeem. Nu komt een stap waarvoor ik persoonlijk ook nooit zou kiezen, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik nogal security minded ben. Je kunt nu namelijk opgeven als welke user er standaard ingelogd moet worden op welke desktopomgeving (zonder wachtwoord dus). Gelukkig is hierbij het root account niet te selecteren, daar waar je wel kon zeggen dat het account geen wachtwoord behoefde te hebben. Ik kies dus voor de nee knop. Wat jij doet, moet je helemaal zelf weten, maar ik zou zeggen, heb een beetje vertrouwen in de tips die ik probeer te geven.
Een klein eigenaardigheidje duikt vervolgens op. Het scherm dat ik nu aanschouw is namelijk ineens weer engels. Hier moet ik opgeven of het type netwerkverbinding automatisch gedetecteerd moet worden of niet. Ik kies voor automatische detectie natuurlijk, aangezien ik liever lui dan moe ben De detectie geeft nu mooi een overzicht van mogelijke verbindingen en heeft daarbij voor mij al de juiste verbinding geselecteerd (namelijk een lan-verbinding, omdat ik internet op ga via het netwerk en niet direct). Ik klik dus vrolijk verder op OK in het scherm dat nu overigens wel weer nederlands is.
Nu komt er een scherm dat mij vertelt dat we het lokale netwerk gaan instellen op deze computer. Ik vind het allemaal wel best dus ik druk wederom op het knopje dat ik het er mee eens ben. Er wordt mij nu gevraagd om een ip-adres en een subnetmasker in te vullen. Aangezien ik in het bezit ben van een DHCP-server (die dat soort dingen allemaal automatisch voor mij regelt). Sla ik die invoervelden over en vink ik de optie voor de dhcp-server aan en ga verder. Nu wordt mij gevraagd om een hostname. De meeste DHCP-server geven de client automatisch een hostname, maar aangezien het geen kwaad kan om hem zelf op te geven (en sommige ISP's als @home het zelfs vereisen!!) geef ik toch een hostname op voor machine. "warp.switch.nklomp.com" in mijn geval. Als je machine direct aan internet hangt, dan kan je hier eventueel de naam invullen die je van je ISP gekregen hebt. Als het gewoon om een intern netwerk gaat, dan kan je ook gewoon een naam kiezen voor je machine.
Vervolgens zie ik dat er nog wat bestanden geinstalleerd worden. Mijn kennis van GNU/Linux zegt dat het hierbij om printer (ondersteunings) programmma's gaat. Niet geheel onverwacht komt dan ook de vraag of ik printers aangesloten heb en wat voor een printers dat zijn. Zoals aan het screenshot te zien is, kan er uit een grote collectie van aansluitmanieren gekozen worden. Aangezien ik 2 printers direct aan de computer heb hangen (speciaal voor dit review, normaliter hangen ze namelijk aan mijn server en zijn ze te bereiken via het netwerk), kies ik voor de optie "lokale printer". Allebei mijn printers worden automatisch gedetecteerd door de installer.
Nu kom ik in een overzicht terecht waar ik nog wat kleine aanpassingen kan maken. Zo zie ik dat er een PS/2 muis geselecteerd is terwijl ik toch echt een draadloze optische muis met scrollwiel heb (PS/2). Ik kies dus voor de optie PS/2 met scrollwiel. Ik moet nu enkele malen met het scroll wiel friemelen voordat hij wil werken. Dit heeft te maken met de detectie. Ik zie dat mijn TV-kaart ook al keurig in het rijtje staat dus die lijkt ook netjes gedetecteerd te zijn (niet te zien op het screenshot, remember dat ze gemaakt zijn onder VMWare
Ik zie wat voorbij flitsen over de opstartlader en vervolgens beland ik in het deel waar ik m'n grafische kaart en monitor kan instellen. Ook daar lijkt de detectie feilloos te werken, want zowel mijn NVidia Geforce2 MX 400 als mijn NVidia TNT2 Vanta (pci) worden beiden perfect herkend. Ik kies ervoor om beide kaarten te configureren. M'n beeldscherm knippert een paar keer en vervolgens kom ik in een menu om mijn eerste grafische kaart helemaal in te stellen. Het eerste dat me nu opvalt is dat mijn scrollwieltje inmiddels werkt Ik ben nu eindelijk bij het einde van de installatie aanbeland. Normaliter zal er ongetwijfeld nog wel gevraagd worden om een bootdiskette aan te maken (aangezien dit ook in het menu aan de linkerkant staat), maar bij mij gebeurde dat niet (waarschijnlijk omdat ik geen diskettestation in de computer heb zitten
Als Mandrake Linux opstart, zie ik allerlei regels voorbij komen. Zo te zien gaat alles goed, aangezien achter elke regel in het groen het woordje "OK" staat. Uiteindelijk beland ik in het grafische login scherm. Ik klik op "nelske", vul mijn wachtwoord in en kies uit de opties KDE (als desktopomgeving). Ik word nu meteen opgevangen door de zogenaamde "First time wizard". Met behulp van deze wizard stel ik wat zaken voor mijn desktop in. Te beginnen bij de standaard desktop omgeving die ik wil gebruiken. Ik kies voor KDE deze keer. Zodra je een keuze maakt, zie je meteen een image op de achtergrond verschijnen die je in lage resolutie toont hoe die desktop omgeving eruit ziet. Na wat persoonlijke info en e-mail instellingen ingevoerd te hebben ben ik klaar met de wizard. KDE wordt nu netjes opgestart. Ik zie nu een desktop verschijnen met onderin een menubalk en enkele icoontjes op de achtergrond. Het onderste icoontje heeft de veel belovende naam "Mandrake Control Center". We zijn nieuwsgierig, dus we klikken er vrolijk op los. Er wordt me nu gevraagd om het root-password in te voeren. Dit is een mooie test om te kijken of je geheugen goed is. Na wat rondgeneusd te hebben besluiten we om uit te loggen. We komen weer keurig in het login scherm. Dit maal loggen we in op GNOME als desktopomgeving. We zien een aantal icoontjes op de desktop terug die we ook al onder KDE zagen. Bekijk de desktopomgevingen die het loginscherm je biedt eens op je gemak. Probeer het een en ander uit en bepaal welke omgeving je het beste ligt. Zoals ik al zei zijn er wat manieren om je systeem te updaten. De software manager i.c.m. met Mandrake Update is daar een manier van. Twee andere manieren ga ik nog even hier aanhalen. Ten eerste is er de in het "Linux op de Desktop" review genoemde Ximian. Deze heeft het programma redcarpet gefabriceerd, waarmee je voor de grote distributies ervoor kan zorgen dat je systeem helemaal up to date is. Ik ga deze installeren samen met de Ximian GNOME desktop op dit systeem. We bekijken de website erover en dan met name de link over het installeren van Ximian GNOME. We volgen die 2 simpele instructies op en we belanden in de grafische installer. Als er om download sites gevraagd wordt kies ik elke keer voor een franse mirror (fr.rpmfind.net), omdat ik daarvan weet dat dit een snelle mirror is. Ik kies voor een volledige update. Dit betekent dat er bij mij 88 packages zullen worden ge-update en dat de totale grootte van te downloaden bestanden precies 100 MB in beslag zal nemen. Nog geen 20 minuten later is alles binnengehaald (Chello) en staat alles al geinstalleerd op mijn systeem. Redcarpet van ximian staat nu ook geinstalleerd. Daarmee kan je heel makkelijk pakketten updaten en installeren. Aangezien de vorige stap alleen nog maar de Ximian GNOME desktop installeerde (en de daarvoor benodigde pakketten), kiezen we er nu in Redcarpet voor om alle paketten die geinstalleerd staan te updaten. Zorg er bij redcarpet voor dat je een snelle mirror kiest, aangezien het een populaire service is. Als je gegarandeerd wilt zijn van een snelle mirror dan kan je voor Redcarpet betalen. Na een kleine 20 minuten wederom weet Redcarpet me te vertellen dat alles up to date is.
De andere manier die ik niet ongenoemd wil laten is het downloaden van de nieuwste Mandrake Linux. Dit is versie 8.2 die nu nog in beta fase verkeert. Deze zal enorm veel verbeteringen bevatten vooral specifiek gericht op de gebruiker die helemaal nieuw in GNU/Linux is. Helaas heb ik niet de tijd om de installatie van die beta door te nemen. Wie weet in een vervolg review hierop nog wel. De conclusie na mijn installatie van Mandrake Linux. Als ervaren GNU/Linux gebruiker sta ik te kijken van de gebruiksvriendelijkheid van zowel de installatie als ook de configuratie tools die Mandrake Linux levert en gebruikt. Daarnaast is de detectie van de hardware in mijn geval gewoon perfect. Werkelijk alles wordt gedetecteerd. Als newbie er tegen aan kijkende zitten er helaas toch wat kleine schoonheidsfoutjes in. Hierbij valt te denken aan het af en toe overspringen naar Engels van de installer evenals het standaard willen formateren van mijn Windows partitie (die ik toch duidelijk op een plaats wilde mounten die normaliter gebruikt wordt voor reeds bestaande partities). Desalniettemin ben ik eigenlijk best wel te spreken over Mandrake Linux. Het is een zeer geschikte distributie om je eerste stapjes mee zetten in de wereld die GNU/Linux heet. De opvolger (8.2, die nu nog beta is), kan hier alleen nog maar verbetering in aan brengen. Iets dat aan de specificaties daarvan te zien ook zeer zeker het geval zal zijn. Inmiddels is de software die Mandrake Linux installeert enigszins verouderd (hoewel het nog weel meevalt), echter dat is geen enkel probleem als je in het bezit bent van een breedband internet aansluiting, zoals je in deze review hebt kunnen lezen. Tot slot wil ik je niet het laatste screenshot onthouden uit deze review. Dit is m'n GNOME desktop, na alle updates en een enkele configuratie verandering in de desktop. Deze review valt onder de GNU Free Documentation License. Lees a.u.b. het volgende copyright stuk indien je van plan bent deze tekst te distribuëren, modificeren en/of kopiëren in wat voor vorm dan ook.
Dit houdt dus in dat dit document te allen tijden gekopieërd, gedistribuëerd en gemodificeerd mag worden met de restricties dat de volgende paragraaf erin opgenomen moet worden: "Geen restricties". Het is dus zo, dat er geen copyright geclaimed mag worden op de originele tekst uit deze review. Na modificaties zal het document als geheel dus ook aan een vorm van copyleft (wat ook een copyright is!) moeten voldoen. Een auteur die modificaties maakt, kan zich eventueel wel beroepen op invariante secties voor zijn/haar modificaties middels de GNU FDL. Daarnaast stel ik het op prijs als je mij even een e-mailtje stuurt, mocht je deze review op wat voor manier dan ook willen gebruiken. e-mail: nelske@tweakers.net |
[ Voor 12% gewijzigd door moto-moi op 08-10-2003 16:56 ]