reflectie:
licht reflecteerd, dat weten we allemaal. En hoe vlakker de ondergrond, hoe beter het reflecteerd.
Maar als ik nu op foton-niveau ga kijken:
Als een foton op een atoom valt, dan geeft (volgens mijn natuurkunde boek 6V) die foton, mits het genoeg energie heeft, die energie over aan een elektron, die in een hogere baan belandt, evt losgemaakt wordt, dan kinetische energie meekrijgt, wegvliegt, of er gebeurt niks als de energie van dat foton niet hoog genoeg is.
Nu is mijn vraag, die hoe weten die foton en die elektron of die energie hoog genoeg is om geabsordbeerd te worden? wat mij logischer lijkt is dat die energie wel door dat elektron wordt opgenomen, maar als het niet genoeg is om het elektron in een hogere baan te brengen, dan zakt ie tijdens het opnemen van die energie weer terug naar zijn oude baan. dus dan geeft ie weer een foton af wat identiek is aan het foton wat hem 'raakte' aangezie dezelfde hoeveelheid energie afstaat in dezelfde tijd als het oorspronkelijke foton.
Maar hoe kan het dat licht soms gespiegeld wordt? als ik dit op foton en elektron niveau ga bekijken, dan kan dat helemaal niet. hoek van inval = hoek van terugkaatsing etc. Want hoe kan een foton 'stuiteren' op een atoom? en erger nog: hoe kan een foton hoek van inval = hoek van terugkaatsing in praktijk brengen, op die kleine schaal??
(hetzelfde geld overigens ook voor transparante voorwerpen. waarom schiet een foton daar wel doorheen, en soms niet als het foton een golflengte heeft die geabsorbeerd wordt?)
licht reflecteerd, dat weten we allemaal. En hoe vlakker de ondergrond, hoe beter het reflecteerd.
Maar als ik nu op foton-niveau ga kijken:
Als een foton op een atoom valt, dan geeft (volgens mijn natuurkunde boek 6V) die foton, mits het genoeg energie heeft, die energie over aan een elektron, die in een hogere baan belandt, evt losgemaakt wordt, dan kinetische energie meekrijgt, wegvliegt, of er gebeurt niks als de energie van dat foton niet hoog genoeg is.
Nu is mijn vraag, die hoe weten die foton en die elektron of die energie hoog genoeg is om geabsordbeerd te worden? wat mij logischer lijkt is dat die energie wel door dat elektron wordt opgenomen, maar als het niet genoeg is om het elektron in een hogere baan te brengen, dan zakt ie tijdens het opnemen van die energie weer terug naar zijn oude baan. dus dan geeft ie weer een foton af wat identiek is aan het foton wat hem 'raakte' aangezie dezelfde hoeveelheid energie afstaat in dezelfde tijd als het oorspronkelijke foton.
Maar hoe kan het dat licht soms gespiegeld wordt? als ik dit op foton en elektron niveau ga bekijken, dan kan dat helemaal niet. hoek van inval = hoek van terugkaatsing etc. Want hoe kan een foton 'stuiteren' op een atoom? en erger nog: hoe kan een foton hoek van inval = hoek van terugkaatsing in praktijk brengen, op die kleine schaal??
(hetzelfde geld overigens ook voor transparante voorwerpen. waarom schiet een foton daar wel doorheen, en soms niet als het foton een golflengte heeft die geabsorbeerd wordt?)