Crusader:Ik heb inmiddels genoeg redenen om aan te nemen dat (spirituele) zaken zijn zoals ze zijn.
Waarschijnlijk wel, maar ik heb er tot nu toe maar 1 gezien, en die heb ik ook al weerlegd.
Ook door te zeggen dat iets dat (nog) niet bewezen is er ook niet is, is ook kortzichtig.
Dat heeft niemand hier beweerd.
Dingen die niet bewijsbaar zijn, kunnen niet bestaan:
- Alles wat bestaat heeft een wisselwerking met de realiteit.
- Alles wat een wisselwerking heeft met de realiteit is observeerbaar.
- Alles wat observeerbaar is, is bewijsbaar.
- De verzameling van dingen die bestaan hebben dus allemaal "bewijsbaar" als eigenschap. Iets wat niet bewijsbaar is valt dus niet onder de verzameling van dingen die bestaan.
Dat is (bij sceptici die alles maar bewezen willen hebben) nogal verloren moeite.
Dit is juist een prima investering. Vergeet niet dat, indien een scepticus iets bewezen ziet, hij deze bewijsvoering weer kan gebruiken op andere sceptici. Op deze manier krijg je een sneeuwbal-effect, en help je een misverstand de wereld uit.
Voor mij is dat een nogal onzinnige reaktie en lijkt het erop dat mijn standpunt niet gewaardeerd wordt. Of zie ik dat verkeerd?
Je standpunt wordt wel gewaardeerd, maar het is niet zo dat je gelijk hebt omdat het jouw mening is. Je zegt bijvoorbeeld "het valt niet te bewijzen", maar dat heb je gewoon mis. Dat kan namelijk wel.
En zoals Lord Daemon al zei, het als onjuist bewijzen van een standpunt is geen persoonlijke belediging of aanval of wat dan ook.
...maar geloven wel en accepteren dit zonder een bewijs te willen.
Dan valt het onder de noemer "bijgeloof" of "wishful thinking".
Mastermind:Aangezien sceptici volledig gesloten zijn en alleen dingen die te bewijzen zijn aan kunnen nemen (overigens erg om dat te hebben lijkt me, kun je niemand meer vertrouwen), kan ik dit niet realiseren.
Zegt "gradaties van aannemelijkheid" je iets?
Als je iets echt niet kunt bewijzen (omdat je beperkt bent in je mogelijkheden), dan kun je uitleggen waarom dit niet kan, en op de proppen komen met een goede redenatie die het bestaan van het fenomeen
aannemelijk maakt. Vetrouwensbanden tussen mensen berusten op dit principe.
Jouw redenatie is, als ik het goed begrijp, dat je een gevoel hebt dat zegt dat het aannemelijk is. Maar daarmee maak je het niet aannemelijker in het algemeen, dus ik begrijp even niet hoe dat er toe doet. Als we op gevoelens gaan werken, vind ik dat ik mijn gevoel ook als argument mag gaan gebruiken. (Ik kan je nu vast zeggen dat we daar niks mee opschieten.)
(Ik wacht met spanning af hoe jullie nu gaan vertellen dat sceptici gevoelloos zijn en niet verliefd kunnen worden en dat soort dingen

.)