Op woensdag 06 februari 2002 14:28 schreef Sassie het volgende:
Er zijn wat 'randvoorwaarden' die verschillende uitkomsten hebben: of de rotatie geheel gestopt is (tov van een stelsel buiten zon) of dat de aarde altijd met dezelfde kant naar de zon blijft staan (maar dan draait ie dus eig. nog), zoals ook ongeveer het geval bij Mercurius (daar zijn dag en jaar alleen niet gelijk (1 jaar = 1,5 dag, 'sideral' gezien)). Als we gemakshalve maar uitgaan van het feit dat de aarde helemaal stilstaat (tov de sterren), dan verschuift de dag/nacht zone dus wel gedurende de omwenteling rond de zon. Ik neem aan dat bij het stilvallen de aardas in zijn huidige stand blijft staan (dwz met een hoek van 23,5 graden). Dit betekent dus dat het seizoenseffect van ongelijke opwarming (doordat door de scheve stand plekken dichterbij zijn dan andere) in werking blijft. Hetzij in een iets andere vorm

. Maar je krijgt dus wel verschillen in opwarming en dus in luchtdruk, waardoor je inderdaad luchtstromingen krijgt.
(ik zal er even nader over denken/wat uittekenen)
Dat zou heel leuk zijn

Ik was er overigens wel vanuit gegaan dat de aarde volledig tot stilstand was gekomen, anders had berekening voor vrijgekomen energie ook niet geklopt. Dus dat de aarde geen siderische rotatie meer heeft.
Hmm ok.

Zoals ik het nu zie was de rotatie van oorsprong er al voordat de verschillende lagen in de aarde ontstonden (door verschillen in dichtheid werden de materialen gescheiden (de 'zwaarste' zakten het meeste)). Ok dus, dan kun je er wel vanuitgaan dat iig de kern en de hele mantel tegelijk uitgedraaid zijn. Het is dan de vraag wat de aardkorst gaat doen (inclusief gebergten), wat de atmosfeer gaat doen en wat het 'losse grut' op de aardkorst gaat doen.
Wat ik bedoelde met waardoor de rotatie van de aarde was ontstaan, was dus dat de aarde bij het onstaan van het zonnestelsel uit een roterende stofwolk is ontstaan (waarom die stofwolk dan zou moeten roteren, weet ik alleen niet, maar het gebeurt om de een of andere reden wel bijna altijd).
De atmosfeer zal bij ons niet supersone snelheid bereiken t.o.v. de (al dan niet bewegende) aardkorst, maar op de evenaar wel. Ik geloof dat de snelheid daar iets van 460 m/s zal zijn, wat ruim boven de geluidssnelheid in een standaard atmosfeer is. Een standaard atmosfeer bedoel ik hier mee: T = 293 K (= 20
o C), p = 101325 Pa, waarbij de geluidsnelheid dan 343 m/s is. Hierbij ben ik er dus wel vanuit gegaan dat de temperatuur nog niet al te erg is toegenomen.
Dit betekend dat er schokgolven op het aardoppervlak zullen ontstaan bij oneffenheden op het aardoppervlak (gebouwen, bergen, etc.). Over zo'n schokgolf neemt de druk en temperatuur toe, en de snelheid af. Dus hierdoor zal de temperatuur ook toenemen op het aardoppervlak (om de evenaar tenminste).
Wauw, dat moet echt een indrukwekkend gezicht zijn: Stukken gebouwen en mensen die door de luchtvliegen, neerknallend naar een paar honderd meter, waarop er talloze supersone schokgolven zullen ontstaan, een herrie van jewelste, temperaturen nemen toe, je oren knappen van de hogere druk.
Het magnetisch veld zal denk ik idd wel uitvallen. Volgens mij weten ze nog steeds niet waar het exact door veroorzaakt wordt, maar dat het wel met de rotatie te maken heeft (vermoeden is een soort van elektrodynamo-effect door bewegende ladingen (stroompjes) in de kern ofzo).
Ik dacht inderdaad dat het ook zoiets was, hoeft niet perse alleen de kern te zijn, kan ook door spannningsverschillen en de buitenmantel zijn.
Iig bestaat een berg grotendeels uit vast gesteente, hetzelfde vaste gesteente waaruit het merendeel van de continenten bestaat. Waarbij aangetekend dat grote orografisch ontstane bergketens een diepe 'wortel' in het continent/de mantel hebben zitten (het ijsberg effect).
Ik weet niet wat voor stress zulk gesteente kan weerstaan, maar gezien het feit met wat voor snelheden en dus vertragingen/remmen we te maken hebben zou er best wel schade op kunnen treden.
Dat dacht ik dus ook, bergtoppen kunnen wel eens afbreken, gehele bergen kunnen misschien wel instorten. Heh, heh, stel je eens voor: alle losse aarde wordt van de berg afgerukt, inclusief de begroeiing. Nadat alles weer tot rust is gekomen hou je een kale berg over, met daarachter een enorm zog met allerlei troep wat in het zog van de berg weer op de aarde is gevallen. Gletsjers die bergen splijten en vice versa. Hmmmm

Hoe je het ook wendt of keert, catastrofaal zal het iig zijn, zowel door directe of indirecte effecten.
Als bijvoorbeeld de platen nog even door blijven schieten over de mantel, of de atmosfeer die verder draait en zo te vergelijken is met een schokgolf. En je kunt inderdaad de (wrijvings)warmte die vrijkomt bij het afremmen niet vergeten.

We kunnen ook eens overlevingsmethoden bespreken. In een bak met water springen lijkt me de meest realistische overlevingswijze. Een gesloten bak lijkt me echter niet zo verstandig. Stel je maar voor, je laat je kelder vollopen met water en duikt erin. Dan wordt de aarde stilgezet. Het water drukt met geweldige kracht op een wand, de druk in het water wordt opeens veel hoger en hierdoor worden je longen, voorhoofdsholte en alles waar je verder nog lucht heb volledig platgedrukt. It aint pretty
Volgende stap: spring in een rivier. Aarde stop, rivier schiet door, vliegt over het land heen en jij overleefd op die manier misschien wel de tot stilstandkoming, maar het water wordt natuurlijk bekogeld door van alles (bomen, auto's, puin) en raast over alles wat nog overeind stond. Resultaat: jij bent waarschijnlijk sjiskebab tegen de tijd dat de rest van de wereld stilstaat.
Nee, de beste overlevingskans heb je waarschijnlijk als je in een oceaan duikt, maar niet al te dicht bij een kust aan de westkant van die oceaan. Alleen moet je dan natuurlijk weer zuurstof meenemen, want je zult waarschijnlijk lange tijd onder water verblijven. Oh ja, en wel eraan denken om je hoofd ook onder water te houden als de aarde stilkomt te staan, want anders gaan je hoofd en de rest van lichaam waarschijnlijk van elkaar gescheiden worden

Hoe kunnen we dat vergeten