Op maandag 21 januari 2002 15:18 schreef Lord Daemon het volgende:
Ik vind een Taylor-reeks wiskundig toch veel mooier dan al die vage 'gok'-methoden hier.

Ok Daemon, ik ga je blij maken. Maar eerst een vraag:
Waarom is Newton-Raphson een "vage 'gok'-methode", maar Taylor geen "vage 'benaderings'-methode"

.
Maar dat terzijde. Ik had een vermoeden en ik heb er thuis nog ff een boek op nageslagen en dat heeft mijn vermoeden bevestigd.
Newton-Raphson wordt gebruikt om nulpunten te benaderen van een functie. Dus om x te berekenen in de vergelijking
f(x)=0
Omdat het analytisch berekenen van dit nulpunt blijkbaar moeilijk is (anders hoefde we de waarde niet te benaderen) gaan we maar een nulpunt berekenen van een functie die we wel analytisch aan kunnen pakken en die ook nog een beetje op f(x) lijkt. Welke functie denk je dat we daarvoor nemen? Juist, de
Taylor reeks ontwikkeling van f(x). Maar, rond welk punt gaan de reeks dan ontwikkelen? Tja, dat weten we niet, want als we dat wel wisten dan wisten we ook het nulpunt van f(x). Dus laten we de Taylor reeks van f(x) berekenen rond x
k.
f(x) ~ f(x
k) + f'(x
k)(x
k+1-x
k)+O(bla)
We zouden nog meer termen van de Taylor reeks kunnen nemen om nauwkeuriger te zijn, maar omdat we toch niet weten rond welk punt we de reeks aan het ontwikkelen zijn heeft dat geen zin.
In plaats van het nulpunt van f(x) gaan we nu het nulpunt van de Taylorreeks van f(x) berekenen:
f(x
k) + f'(x
k)(x
k+1-x
k) = 0
f'(x
k)(x
k+1-x
k) = -f(x
k)
x
k+1-x
k = -f(x
k)/f'(x
k)
x
k+1 = x
k - f(x
k)/f'(x
k) (En tada, dit is dus Newton-Raphson)
Voor een waarde x
k is x
k+1 nu het nulpunt van de Taylorreeks ontwikkeling van f(x) rond x
k en dus een benadering van het nulpunt van f(x). Newton-Raphson gebruikt bovenstaande formule en het feit dat x
k+1 vrijwel altijd een betere benadering voor het nulpunt van f(x) is dan x
k.
Kortom, Newton-Raphson kun je ook zien als een Taylorreeks ontwikkeling van een functie, alleen niet zo'n heel erg nauwkeurige. De nauwkeurigheid wordt behaald door de Taylorreeks heel vaak te berekenen, maar dan telkens met een betere benadering voor het punt waar je de Taylor reeks wilt hebben.
Tevreden Lord Daemon???
B.T.W. Als je in eerste instantie toch een langere Taylor reeks ontwikkeling voor f(x) neemt en daar het nulpunt van berekend krijg je ook een soort Newton-Raphson methode, alleen eentje die nog sneller convergeert. In de praktijk is dit meestal niet nodig omdat Newton-Raphson al snel genoeg is en omdat de individuele iteraties er complexer door worden.
He who knows only his own side of the case knows little of that.