Ik heb juist tijdens mijn afgelopen (tevens eerste) depressie (of in ieder geval goed in de put, kdenk dat een echte depressie veel zwaarder was, maar khad er genoeg symptomen voor) geleerd om mijn gedrag te verklaren. Elke dag vroeg ik mezelf, waarom voel ik me down en klote? Terwijl ik ook best prettige momenten had, maar die moest ik wel opzoeken. Oke, ik wist waar het aan lag (ik kon niet hardlopen, vanwege een blessure aan mijn rug, waarvan de doktoren niet wisten wat het was) maar toch kon ik me niet zetten tot mezelf vermaken.
Door goed na te denken en te relativeren, probeerde ik er maar het beste van te maken (weekendje weg, zuipen hier, werken daar). Pas nadat ik weer een beetje kon trainen ging het geestelijk meteen weer beter.
Maar de gedachten blijft. Waarom doe ik dit? Vind ik dit prettig? If yes, continue, en niet druk maken wat er morgen gebeurd (of het zouden de vervelende consequenties zijn, maar dan zou ik er bij voorbaat al geen zin in hebben).
If no, dan moet je het niet doen, want dan voel je je ongelukkig, en dat wil ik N O O I T meer mee maken.
Het leuke is dat je nu ook andere mensen kan gaan zitten analyseren (Ik kan mezelf erg goed vermaken

) En 9 van de 10 keer zit je er niet ver naast, wat voor een persoonlijkheid iemand is, en hoe hij tot bepaalde beslissingen komt (weloverwogen, of onbesuisd, of meehobbelend met de grote stroom enzo).
Tja, en of je er nu ten onder van moet gaan. Ik denk het niet. We moeten ons er niet zo druk over maken, ik val anderen er niet mee lastig. Zolang de mensen die niet hierover nadenken mij er ook niet mee lastig vallen.