Pokémon.
Is deze nieuwste rage wel zo onschuldig?
Kinderen zijn een dankbaar marketing object voor producenten van speelgoed. Wanneer een speeltje zich ontketend als rage wordt het pas echt winstgevend. Zulke rages hebben we zien komen en gaan. Wat te denken van de flippos, tamagochis, furbys en de teletubbies. Aan deze verzameling kan sinds kort Pokémon worden toegevoegd. Wat is Pokémon, is het een normaal spel en is het gevaarlijk?
Pokémon is een gegeven geworden op iedere plaats waar kinderen zijn of spelen. Steeds meer ouders vragen zich af of dit spel wel zo onschuldig is. In de christelijke wereld zorgt dit voor een tweedeling. Want terwijl sommige kinderen van hun ouders niet met Pokémon kaarten mogen spelen zien ze in de kerk vriendjes (ook kinderen van geestelijk leiders) wél met hun kaartenverzameling. Sommige ouders zien totaal geen probleem of bezwaar voor het spel van hun kind terwijl andere ouders alle monstertjes zien als een duivelse aanval op de ziel van hun kroost. Maar wanneer je die laatste mening analyseert valt het meeste kinderspeelgoed onder de noemer van de duivel. Zo ontstaat er ook een hoop zin en onzin en worden mensen bang gemaakt op basis van geruchten. Er wordt in het spel melding gemaakt van helderziendheid, er wordt gezegd dat er krachten worden opgeroepen, occulte symbolen worden waargenomen etc. Tijd om eens op onderzoek uit te gaan om duidelijkheid te geven. Maar dat viel niet mee. Ik belde met drie organisaties die zich bezig houden met kinderen en allemaal waren ze zich bewust van een probleem, maar welk probleem? Is het gewoon een rage, of zitten er vreemde krachten achter het spel. Niet een van de organisaties kon zich uitspreken over het fenomeen. De tekenfilmpjes die te zien zijn (op V8) zijn de ene keer zeer acceptabel, maar andere keren worden er wel degelijk krachten uitgeroepen en occulte zaken getoond. Maar dit geldt voor de meeste tekenfilms waarmee de kinderen worden gebombardeerd. Altijd de strijd van goed tegen kwaad, maar vaak ook duistere manieren waarmee deze strijd gestreden wordt. En dat element is ook terug te vinden in Pokémon.
DE FEITEN
Pokémon is ontstaan in 1996 in Japan waar het al snel de harten van jongeren wist te grijpen. Het spel bestaat uit 151 monstertjes met de meest uiteenlopende namen en karakters. Het spel kreeg naam door het Nintendo-spel, wat je kunt spelen op de Gameboy, en wordt begeleid op televisie door een bijbehorende tekenfilmserie. Zowel het computerspel als de tekenfilm spelen zich af in een mystieke, vreemde wereld. In 1998 werd het spel met 151 speelkaarten geïntroduceerd in de Verenigde Staten en in een oogwenk was Pokémon de nummer 1 op de ranglijst van speelgoed. Pokémon betekend in het Japans zak monster. Alleen al van de Gameboy versie van het spel werden er ruim 4 miljoen verkocht. De opbrengst van de Pokémon wordt inmiddels al geschat op ruim 2,5 miljard (!) gulden. Over het eigenlijke spel is weinig bekend. Veel kinderen houden zich uitsluitend bezig met het verzamelen van de 151 speelkaarten. Nu is het spel bezig met zijn opmars in Nederland, en ook hier lijkt het een rage van ongekende omvang te worden. De eerste 100.000 Nederlandstalige spelen die een maand geleden in Nederland op de markt kwamen waren binnen één dag (!) uitverkocht. Eind april komt de Pokémon-film in Nederland uit en de verwachting is dat daarna de merchandising (het afzetten van producten in de markt) echt zal zijn begonnen. In Amerika worden binnenkort het aantal kaarten uitgebreid van 151 naar meer dan 200.
HEBZUCHT
De doelgroep van Pokémon is kinderen in de leeftijd van 4-14, en net als bij alle andere rages is het normaal dat er gedurende een bepaalde periode een hype ontstaat. De kinderen lijken aan niets anders te denken, en hun hele leven is gecentreerd rond de rage. De afgelopen weken is er in de landelijke pers ruim aandacht gegeven aan dit nieuwste fenomeen. Er komen steeds meer ruilbeurzen waar je met je kaarten terechtkan. Winkels houden speciale Pokémon speelmiddagen en ook het schoolplein wordt driftig gehandeld. Toch beginnen er ook zorgen te ontstaan. Kinderen worden gechanteerd, geïntimideerd en zo ontstaan er ruzies. Daarbij is er een enorme hebzucht wat bij deze groep kinderen ontstaat, ze moeten en zullen alle 151 kaarten in handen krijgen. Inmiddels hebben al veel scholen verboden dat er Pokémon kaarten naar school meegenomen mogen worden. Volgens de leiding van één van de scholen zorgde het spel door de pittige prijzen, Dfl. 25,- voor een doos van 60 kaarten waarvan veel dubbele, voor een tweedeling. Eén van de geheimen van de marketing van deze producten is dan ook dat in de leeftijdscategorie van 6-14, kinderen erbij willen horen. Hierdoor voelen ouders zich ook min of meer gedwongen om mee te doen en allerlei producten te kopen. In Amerika lopen er rechtszaken tegen de producent van het spel vanwege het opzettelijk schaars houden van bepaalde kaarten. Daarmee valt het, volgens ouders die de rechtszaken aanspannen, onder de wet op de kansspelen.
OCCULTISME
Wat nog belangrijker lijkt is het geestelijk aspect van de zaak. Veel ouders hebben de indruk dat er iets vreemds is met het spel. Of het occult is of niet is de vraag. Dat het spel niet christelijk is moge duidelijk zijn, maar wat dat betreft vallen veel van de spelen onder die categorie. Wat wel duidelijk is dat de kaarten het gedrag van veel kinderen sterk beïnvloeden. Leuke, spontane en eerlijke kinderen die nooit veel moeite hebben met het delen van speelgoed met anderen, veranderen in hebzuchtige, bezitterige, geobsedeerde kinderen, die moeite hebben om het spel naast zich neer te leggen. Ook de invloed van de ouders wordt als bedreigend ervaren wanneer die er vragen over stellen. Het occulte aspect komt naar boven wanneer je wat dieper gaat spitten in de productie van het (kaart)spel. Nintendo heeft de productie van het kaarspel uitbesteed aan het bedrijf Wizzards of the Coast. Dit bedrijf brengt een reeks occulte spelen op de markt waaronder Dungeons & Dragons, een spel waarin kinderen elkaar door bezweringen en vervloekingen proberen te overheersen, en het spel Magic: The Gathering. Dit laatste spel wordt door meer dan 6 miljoen mensen gespeeld en gaat ook over het uitspreken van bezweringen en het oproepen van geesten. Ik ken niemand die het kaartspel ook daadwerkelijk speelt. Op dit moment wordt er, in Nederland, vooral geruild met de kaarten. De karakteristieken waaraan de monstertjes voldoen zijn onderverdeeld in energiesymbolen. Eén van die eigenschappen is helderziendheid. Aan de kaarten worden krachten toegeschreven en een combinatie van krachten kan een andere Pokémon overwinnen. Zo zijn er ook kaarten die hoofdpijn om zich heen stralen, en ook kaarten die speciale Alpha golven uitstralen waaraan ook kracht wordt toegeschreven. Ook de uiterlijke kenmerken zijn op zichzelf vreemd te noemen. Sommige kaarten hebben occulte symbolen in zich, zoals het met de vingers maken van het teken van de ram (duim en pink uitsteken of wijsvinger en pink). Sommige ouders denken dat de kinderen die ermee spelen denken dat ze de 151 monsters (demonen)in zich hebben, maar ook daar hebben we in de regels geen bewijzen van gevonden. Wat wel duidelijk is, is dat de manier van spelen van de kinderen zeker onder de categorie afgoderij valt. De kinderen kunnen nergens anders aan denken liggen zelfs met de kaarten te slapen.
OPLOSSINGEN VOOR OUDERS
De vraag die veel ouders mij gesteld hebben is: "Hoe moeten we hiermee omgaan." Het simpelweg verbieden is niet altijd de beste oplossing. Dit komt door de sterke aantrekkingskracht van de rage, en het risico er niet bij te horen. Marianne is moeder van 2 kinderen en ze merkte het direct toen haar zoon Tim door het spel werd meegesleept.
"Hij liet al zijn andere speelgoed liggen en kon opeens over niets anders praten. Hij raakte helemaal geobsedeerd door het spel. Toen ik hoorde over de krachten en symbolen heb ik hem de kaarten afgepakt en het hem verboden om er nog mee te spelen. Ik heb het geprobeerd om hem uit te leggen, maar merkte dat het langs hem heen ging. Niet veel later begon de Heilige Geest mij ervan te overtuigen dat het niet de beste manier was. Ik gaf Tim zn kaarten terug onder één voorwaarde. Dat hij serieus zou bidden en de Heer zou vragen wat hij ervan vond. Niet veel later kwam Tim uit eigen beweging naar me toe om de kaarten in te leveren. De Heer had hem ook overtuigd."
Ook heb ik zelf bij mijn eigen kinderen een zelfde methode toegepast. Mijn kinderen hadden een paar kaarten bemachtigd door ze te ruilen tegen een aantal (veel) knikkers. s Avonds aan tafel probeerden ze mij en mijn vrouw ervan te overtuigen dat het zo erg wel niet was. Ik zei ook tegen ze: "Ik vind het prima als jullie er mee spelen, onder één voorwaarde. Jullie moeten zelf aan de Heer vragen of hij blij is met die kaarten." Dit was genoeg om mijn zoon (6) te overtuigen. Waarschijnlijk voelde hij al aan dat het niet zo goed was, want hij besloot ze direct te verknippen. Mijn dochter (
gooide ze ook weg, maar ik voelde dat ze dat deed voor haar ouders en omdat dat het beste leek, niet omdat ze overtuigd was. Toen heb ik haar gevraagd om de kaarten weer uit de vuilnisbak te pakken, ze mee te nemen naar haar kamer en er voor te bidden. Ik wilde echt dat ze zelf een openbaring erover kreeg. De volgende dag waren ook haar kaarten verdwenen.
Maar hoe iedere ouder individueel met hun kinderen hiermee moet omgaan, kunnen wij niet in een artikel vertellen. Wanneer ouders nooit met hun kinderen over geestelijke zaken praten is een verbod omdat het van de duivel is niet de beste remedie. Wanneer je wel dieper met je kinderen kan praten, probeer ze dan zelf invulling te geven aan de problematiek. Verwijs ze naar de Heer en vraag ze of ze in het gebed voor het slapen zelf aan God vragen wat goed en niet goed is. Zijn je kinderen hier te jong voor, probeer het dan met zachte overtuiging.
Al met al kan ik concluderen dat het spel zeker duistere kanten bevat. Maar ik heb niet alle wijsheid. Reacties graag!
Is deze nieuwste rage wel zo onschuldig?
Kinderen zijn een dankbaar marketing object voor producenten van speelgoed. Wanneer een speeltje zich ontketend als rage wordt het pas echt winstgevend. Zulke rages hebben we zien komen en gaan. Wat te denken van de flippos, tamagochis, furbys en de teletubbies. Aan deze verzameling kan sinds kort Pokémon worden toegevoegd. Wat is Pokémon, is het een normaal spel en is het gevaarlijk?
Pokémon is een gegeven geworden op iedere plaats waar kinderen zijn of spelen. Steeds meer ouders vragen zich af of dit spel wel zo onschuldig is. In de christelijke wereld zorgt dit voor een tweedeling. Want terwijl sommige kinderen van hun ouders niet met Pokémon kaarten mogen spelen zien ze in de kerk vriendjes (ook kinderen van geestelijk leiders) wél met hun kaartenverzameling. Sommige ouders zien totaal geen probleem of bezwaar voor het spel van hun kind terwijl andere ouders alle monstertjes zien als een duivelse aanval op de ziel van hun kroost. Maar wanneer je die laatste mening analyseert valt het meeste kinderspeelgoed onder de noemer van de duivel. Zo ontstaat er ook een hoop zin en onzin en worden mensen bang gemaakt op basis van geruchten. Er wordt in het spel melding gemaakt van helderziendheid, er wordt gezegd dat er krachten worden opgeroepen, occulte symbolen worden waargenomen etc. Tijd om eens op onderzoek uit te gaan om duidelijkheid te geven. Maar dat viel niet mee. Ik belde met drie organisaties die zich bezig houden met kinderen en allemaal waren ze zich bewust van een probleem, maar welk probleem? Is het gewoon een rage, of zitten er vreemde krachten achter het spel. Niet een van de organisaties kon zich uitspreken over het fenomeen. De tekenfilmpjes die te zien zijn (op V8) zijn de ene keer zeer acceptabel, maar andere keren worden er wel degelijk krachten uitgeroepen en occulte zaken getoond. Maar dit geldt voor de meeste tekenfilms waarmee de kinderen worden gebombardeerd. Altijd de strijd van goed tegen kwaad, maar vaak ook duistere manieren waarmee deze strijd gestreden wordt. En dat element is ook terug te vinden in Pokémon.
DE FEITEN
Pokémon is ontstaan in 1996 in Japan waar het al snel de harten van jongeren wist te grijpen. Het spel bestaat uit 151 monstertjes met de meest uiteenlopende namen en karakters. Het spel kreeg naam door het Nintendo-spel, wat je kunt spelen op de Gameboy, en wordt begeleid op televisie door een bijbehorende tekenfilmserie. Zowel het computerspel als de tekenfilm spelen zich af in een mystieke, vreemde wereld. In 1998 werd het spel met 151 speelkaarten geïntroduceerd in de Verenigde Staten en in een oogwenk was Pokémon de nummer 1 op de ranglijst van speelgoed. Pokémon betekend in het Japans zak monster. Alleen al van de Gameboy versie van het spel werden er ruim 4 miljoen verkocht. De opbrengst van de Pokémon wordt inmiddels al geschat op ruim 2,5 miljard (!) gulden. Over het eigenlijke spel is weinig bekend. Veel kinderen houden zich uitsluitend bezig met het verzamelen van de 151 speelkaarten. Nu is het spel bezig met zijn opmars in Nederland, en ook hier lijkt het een rage van ongekende omvang te worden. De eerste 100.000 Nederlandstalige spelen die een maand geleden in Nederland op de markt kwamen waren binnen één dag (!) uitverkocht. Eind april komt de Pokémon-film in Nederland uit en de verwachting is dat daarna de merchandising (het afzetten van producten in de markt) echt zal zijn begonnen. In Amerika worden binnenkort het aantal kaarten uitgebreid van 151 naar meer dan 200.
HEBZUCHT
De doelgroep van Pokémon is kinderen in de leeftijd van 4-14, en net als bij alle andere rages is het normaal dat er gedurende een bepaalde periode een hype ontstaat. De kinderen lijken aan niets anders te denken, en hun hele leven is gecentreerd rond de rage. De afgelopen weken is er in de landelijke pers ruim aandacht gegeven aan dit nieuwste fenomeen. Er komen steeds meer ruilbeurzen waar je met je kaarten terechtkan. Winkels houden speciale Pokémon speelmiddagen en ook het schoolplein wordt driftig gehandeld. Toch beginnen er ook zorgen te ontstaan. Kinderen worden gechanteerd, geïntimideerd en zo ontstaan er ruzies. Daarbij is er een enorme hebzucht wat bij deze groep kinderen ontstaat, ze moeten en zullen alle 151 kaarten in handen krijgen. Inmiddels hebben al veel scholen verboden dat er Pokémon kaarten naar school meegenomen mogen worden. Volgens de leiding van één van de scholen zorgde het spel door de pittige prijzen, Dfl. 25,- voor een doos van 60 kaarten waarvan veel dubbele, voor een tweedeling. Eén van de geheimen van de marketing van deze producten is dan ook dat in de leeftijdscategorie van 6-14, kinderen erbij willen horen. Hierdoor voelen ouders zich ook min of meer gedwongen om mee te doen en allerlei producten te kopen. In Amerika lopen er rechtszaken tegen de producent van het spel vanwege het opzettelijk schaars houden van bepaalde kaarten. Daarmee valt het, volgens ouders die de rechtszaken aanspannen, onder de wet op de kansspelen.
OCCULTISME
Wat nog belangrijker lijkt is het geestelijk aspect van de zaak. Veel ouders hebben de indruk dat er iets vreemds is met het spel. Of het occult is of niet is de vraag. Dat het spel niet christelijk is moge duidelijk zijn, maar wat dat betreft vallen veel van de spelen onder die categorie. Wat wel duidelijk is dat de kaarten het gedrag van veel kinderen sterk beïnvloeden. Leuke, spontane en eerlijke kinderen die nooit veel moeite hebben met het delen van speelgoed met anderen, veranderen in hebzuchtige, bezitterige, geobsedeerde kinderen, die moeite hebben om het spel naast zich neer te leggen. Ook de invloed van de ouders wordt als bedreigend ervaren wanneer die er vragen over stellen. Het occulte aspect komt naar boven wanneer je wat dieper gaat spitten in de productie van het (kaart)spel. Nintendo heeft de productie van het kaarspel uitbesteed aan het bedrijf Wizzards of the Coast. Dit bedrijf brengt een reeks occulte spelen op de markt waaronder Dungeons & Dragons, een spel waarin kinderen elkaar door bezweringen en vervloekingen proberen te overheersen, en het spel Magic: The Gathering. Dit laatste spel wordt door meer dan 6 miljoen mensen gespeeld en gaat ook over het uitspreken van bezweringen en het oproepen van geesten. Ik ken niemand die het kaartspel ook daadwerkelijk speelt. Op dit moment wordt er, in Nederland, vooral geruild met de kaarten. De karakteristieken waaraan de monstertjes voldoen zijn onderverdeeld in energiesymbolen. Eén van die eigenschappen is helderziendheid. Aan de kaarten worden krachten toegeschreven en een combinatie van krachten kan een andere Pokémon overwinnen. Zo zijn er ook kaarten die hoofdpijn om zich heen stralen, en ook kaarten die speciale Alpha golven uitstralen waaraan ook kracht wordt toegeschreven. Ook de uiterlijke kenmerken zijn op zichzelf vreemd te noemen. Sommige kaarten hebben occulte symbolen in zich, zoals het met de vingers maken van het teken van de ram (duim en pink uitsteken of wijsvinger en pink). Sommige ouders denken dat de kinderen die ermee spelen denken dat ze de 151 monsters (demonen)in zich hebben, maar ook daar hebben we in de regels geen bewijzen van gevonden. Wat wel duidelijk is, is dat de manier van spelen van de kinderen zeker onder de categorie afgoderij valt. De kinderen kunnen nergens anders aan denken liggen zelfs met de kaarten te slapen.
OPLOSSINGEN VOOR OUDERS
De vraag die veel ouders mij gesteld hebben is: "Hoe moeten we hiermee omgaan." Het simpelweg verbieden is niet altijd de beste oplossing. Dit komt door de sterke aantrekkingskracht van de rage, en het risico er niet bij te horen. Marianne is moeder van 2 kinderen en ze merkte het direct toen haar zoon Tim door het spel werd meegesleept.
"Hij liet al zijn andere speelgoed liggen en kon opeens over niets anders praten. Hij raakte helemaal geobsedeerd door het spel. Toen ik hoorde over de krachten en symbolen heb ik hem de kaarten afgepakt en het hem verboden om er nog mee te spelen. Ik heb het geprobeerd om hem uit te leggen, maar merkte dat het langs hem heen ging. Niet veel later begon de Heilige Geest mij ervan te overtuigen dat het niet de beste manier was. Ik gaf Tim zn kaarten terug onder één voorwaarde. Dat hij serieus zou bidden en de Heer zou vragen wat hij ervan vond. Niet veel later kwam Tim uit eigen beweging naar me toe om de kaarten in te leveren. De Heer had hem ook overtuigd."
Ook heb ik zelf bij mijn eigen kinderen een zelfde methode toegepast. Mijn kinderen hadden een paar kaarten bemachtigd door ze te ruilen tegen een aantal (veel) knikkers. s Avonds aan tafel probeerden ze mij en mijn vrouw ervan te overtuigen dat het zo erg wel niet was. Ik zei ook tegen ze: "Ik vind het prima als jullie er mee spelen, onder één voorwaarde. Jullie moeten zelf aan de Heer vragen of hij blij is met die kaarten." Dit was genoeg om mijn zoon (6) te overtuigen. Waarschijnlijk voelde hij al aan dat het niet zo goed was, want hij besloot ze direct te verknippen. Mijn dochter (
gooide ze ook weg, maar ik voelde dat ze dat deed voor haar ouders en omdat dat het beste leek, niet omdat ze overtuigd was. Toen heb ik haar gevraagd om de kaarten weer uit de vuilnisbak te pakken, ze mee te nemen naar haar kamer en er voor te bidden. Ik wilde echt dat ze zelf een openbaring erover kreeg. De volgende dag waren ook haar kaarten verdwenen. Maar hoe iedere ouder individueel met hun kinderen hiermee moet omgaan, kunnen wij niet in een artikel vertellen. Wanneer ouders nooit met hun kinderen over geestelijke zaken praten is een verbod omdat het van de duivel is niet de beste remedie. Wanneer je wel dieper met je kinderen kan praten, probeer ze dan zelf invulling te geven aan de problematiek. Verwijs ze naar de Heer en vraag ze of ze in het gebed voor het slapen zelf aan God vragen wat goed en niet goed is. Zijn je kinderen hier te jong voor, probeer het dan met zachte overtuiging.
Al met al kan ik concluderen dat het spel zeker duistere kanten bevat. Maar ik heb niet alle wijsheid. Reacties graag!
) die hier in het spel is, is het kapitalisme. Een slim marketingpersoon ziet bepaalde tendensen in de jeugdculttur en men wil daar op in gaan spelen. Het ene is wat populairder dan het ander, maar het idee erachter is hetzelfde. Verder is het dan een puur psychologisch en sociologisch verhaal. Kind X ziet dat zijn vriendje een heleboel kaarten heeft en wil die dan ook hebben. De mens is nu eenmaal een kuddedier. Dat hierdoor onwenselijke situaties ontstaan is inderdaad zeer vervelend, maar dat ligt eerder in de natuur van de mens zelf dan in het werk van kwade geesten. Rages zijn er, ze zullen blijven en het zal altijd weer overgaan. Pokémon is bijvoorbeeld al een tijdje dalende in populariteit. Maar daarvoor waren het de flippo's en hierna zal er nog weer iets komen. Daar doe je echt niets aan, of je moet als nog een communistische revolutie ingang proberen te zetten, maar gezien je rotsvaste geloof, zal je dat niet echt willen :strip_icc():strip_exif()/u/40087/crop58e29e169f35a_cropped.jpeg?f=community)
) en verbeelding uit elkaar haalt...
:strip_icc():strip_exif()/u/26541/Mike-small.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/39616/axzel.gif?f=community)
)
:strip_exif()/u/26926/pink.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/51677/P4041245.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/3214/268959.gif?f=community)
Dit topic is gesloten.