Het probleem verdwijnt niet als je de ethiek afschaft, dat niemand er ook maar iets om geeft betekent nog steeds niet dat er een oplossing is. De schadelijke gevolgen voor de aarde worden er niet minder om.
Je hebt natuurlijk gelijk als je zegt dat ook zonder ethiek het effect van overbevolking gelijk blijft, maar het probleem verdwijnt wel degelijk, omdat overbevolking niet meer als een enorm probleem gezien wordt.
Toch zal de ethiek altijd zo zijn, dat steeds zo veel mogelijk gedaan wordt om de zwakkeren te beschermen. Het belang van ethiek zit er namelijk in dat mensen daardoor een soort zekerheid opbouwen voor het geval dat ze zelf (bijvoorbeeld door een ongelukje) opeens zwak zullen zijn. Eigenlijk puur eigenbelang dus.
Dat lijkt me niet: Ethiek beschermt zwakkeren slechts tot een zekere hoogte, namelijk de hoogte waarin de samenleving bereid is zwakte te accepteren. Dit verschilt sterk van gemeenschap tot gemeenschap. Dit is vooral een culturele kwestie.
Het is trouwens ook een beetje onhandig om van "zwakkeren" en "sterkeren" te spreken. Ten eerste is dit vaak helemaal niet duidelijk, een situatie waarbij slechts 1 persoon de andere kwaad kan doen zonder dat deze ook maar iets terug kan doen, is zeldzaam. Daarnaast verschilt het van persoon tot persoon, zodat ieder mens op elk moment zowel "sterkere" als "zwakkere" is, dat hangt er maar helemaal vanaf met wie je hem vergelijkt. Bovendien varieert het sterk van situatie tot situatie, of je net toevallig op dat moment "sterker" of "zwakker" bent dan een ander. Het is natuurlijk wel lekker politiek incorrect om van sterkeren en zwakkeren te spreken, maar echt praktisch is het niet

Ik zou daarom eerder zeggen dat ethiek mensen tegen elkaar in bescherming neemt.
We hebben hier al eens een discussie gevoerd waarin aangetoond werd dat van elke willekeurige actie beweerd kan worden dat deze uit eigenbelang voortkomt, ongeacht of dit nu juist is of niet: Dit is niet controleerbaar. Dus de uitspraak dat ethiek uit eigenbelang voortkomt, is niet erg schokkend: van elke willekeurige zaak kan beweerd worden dat hij voortkomt uit puur eigenbelang, maar dit kan nooit 100% bewezen worden.
Hoe meer gezien de omstandigheden enigszins mogelijk is, hoe meer men zal proberen dingen als ethische normen in te stellen. Voorbeeld: er worden steeds meer medicijnen en therapieën ontwikkeld, die vervolgens steeds de nieuwe standaard worden voor iedereen (of daar streven mensen naar)
Waar heb ik dit eerder gezien?
Juist ethiek staat nieuwe (of bestaande) therapieen in de weg, meer dan welke andere omstandigheid ook. Denk aan gentherapie, stamcellen en ander onderzoek aan embryo's, xenotransplantatie, abortus, euthanasie, eugenetica, bloedtransfusies (bij sommige mensen), enzovoorts. Allemaal zaken die mogelijk zijn, of die zeer veelbelovend zijn, maar ze worden op ethische gronden tegengehouden, of op zijn minst aan zeer strenge regels gebonden. Ethiek houdt hier dus juist de drang naar nieuwe medische therapieën tegen. Die therapieën worden dus zeker niet zomaar "ethische norm", dit worden ze pas na een zorgvuldige afweging van hun "nut voor de mensheid" tegenover andere zaken zoals menswaardigheid, respect voor het (al dan niet ongeboren) leven, dierenwelzijn, eventueel zelfs bijbelse normen, enzovoorts.
Juist
zonder ethiek zouden allerlei vormen van therapie zo snel mogelijk doorgevoerd worden: Er is immers altijd ergens wel een steenrijke machtige patiënt die van zijn kwaal af wil komen, ongeacht de kosten... En niet alleen kosten in geld.