Ik geloof dat er zeker een hemel en hel is en dat je die fysiek zult beleven na je dood. Dus ze zijn in ieder geval niet op deze wereld. Nee, het zijn absoluut geen Christelijke hersenschimmen. De Joden hadden al een begrip van Hemel en Hel, nog voordat er een Christen op de aarde rondliep. Alleen heette de Hemel "Abrahams schoot" en de Hel "Sheol" of "diepste put".
Als je mij
een punt in het Oude Testament kan aanwijzen waar gesproken wordt over een leven na de dood waarin een mens eeuwig geluk zal beleven of eeuwig pijn zal lijden moet ik het met je eens zijn; maar voor zover ik weet is dat punt er niet. Een leven na de dood was de Joden net zo vreemd als de meeste andere primitieve religies; slechts in het Christendom, de 'slavenopstand van de moraal', moest er een bovennatuurlijke straf gecreerd worden voor de ongelovigen; en voor de zondaren, want dat was het genie van Paul: door middel van het begrip zonde en het geloof aan de Hel werd de sterkst mogelijke binding van de gelovige aan de religie verkregen. Het Christendom is niet voor niets tot een van de grote wereldreligies uitgegroeid.
Jezus haatte de Romeinen niet en de Joden ook niet. Hij had de kracht om ze te vergeven. Hij had makkelijk een horde engelen uit de hemel kunnen ontbieden en zich van het kruis kunnen bevrijden. Hij deed het niet, om de weg naar God (en de Hemel) open te stellen voor de gewone mens.
Ach, het absurde idee van God die zijn zoon offert als teken van liefde voor de mensheid. Hoe het een teken van liefde kan zijn om
iemand anders te offeren, of hoe het een teken van rechtvaardigheid kan zijn om
een onschuldige te offeren is mij nooit helemaal duidelijk geworden. Het is compleet onduidelijk waarom de dood van Jezus voor een almachtige God noodzakelijk zou zijn om een doel te bereiken (het is zelfs
logisch onmogelijk dat een almachtig wezen een middel nodig heeft om zijn doelen te bereiken), en het is welhaast nog onduidelijker waarom je zoon moedwillig offeren iets is dat een agoede god zou doen.
Nee, Nietzsche's theorie hieromtrent lijkt mij veel realistischer. Jezus als verkondiger van een non-resistance beweging, een eenwording met God, een welhaast Boedhistische vredesprediker; iemand voor wie het begrip 'zonde' net zover van zijn filosofie stond als het begrip 'haat'. Maar zijn dood, waarin hij het mooist zijn leer liet zien, namelijk
dat je ook het kwaad moet liefhebben werd door zijn volgelingen, en met name door Paulus, verkeerd ge-interpreteerd. Het moest toch een doel hebben? Waarom was het noodzakelijk? En zo ontstond, na toevoeging van Paul's zieke inventie van de de zonde, een absurdistisch verhaal over een God die zijn zoon offerde opdat mensen niet voor eeuwig gestraft hoefden te worden... hoeveel verder van Jezus' ideeen kon je komen?
Daarnaast heeft Greenbit op geen enkele wijze het bestaan van deze God aangetoond of aannemelijk gemaakt.
Wat is nu het verschil tussen Hemel en Hel.
Beide zijn geschapen door God, de Hemel als eeuwig samen zijn met God, de Hel als plaats van eeuwige straf en kwelling voor de duivel en zijn demonen. De Hemel is een plaats van vrede, rust, waar geen traan meer zal vloeien, geen pijn meer zal zijn. De Hel is een plaats van diepste duisternis, eenzaamheid, kwelling en pijn.
The idea that a good God would send people to a burning hell is utterly damnable to me. The ravings of insanity! Superstition gone to seed! I don't want to have anything to do with such a God.
- Luther Burbank
In time, the Deity perceived that death was a mistake; a mistake, in that it was insufficient; insufficient, for the reason that while it was an admirable agent for the inflicting of misery upon the survivor, it allowed the dead person himself to escape from all further persecution in the blessed refuge of the grave. This was not satisfactory. A way must be conceived to pursue the dead beyond the tomb.
The Deity pondered this matter during four thousand years unsuccessfully, but as soon as he came down to earth and became a Christian his mind cleared and he knew what to do. He invented hell, and proclaimed it.
- Mark Twain, Letters from the Earth
Het idee dat een algoede god een plaats schept waar mensen voor eeuwig pijn zullen lijden is waarschijnlijk het meest bizarre idee dat ooit op deze aarde heeft rondgewaard. Ik kan
niets verzinnen dat een grovere contradictie is, dat zichzelf meer tegenspreekt! Een god, die de hel schept is een monster zoals er nog nooit een is geweest. Ook maar een persoon in de hel stoppen is erger dan alles wat Hitler ooit heeft gedaan of had kunnen doen! Welk een ziek brein heeft de persoon gehad die de hel verzon! Ik zou verder willen gaan: wie beweert dat het
terecht is als iemand, wie dan ook, in de Hel komt, is voor mij een groter monster dan iemand die zegt dat wat Hitler deed goed was; want de pijn en het leed dat Hitler veroorzaakt heeft is eindig; het pijn en leed van de hel echter, zijn oneindig.
Denk je dit eens in: alles,
alles wat er ooit in het Universum gebeurt is minder belangrijk dan of er ook maar 1 persoon naar de Hemel of de Hel gaat! Absurd! Wat een egotripperij! Alleen de grootste hoogmoed verbonden met het grootste sadisme heeft ooit een mens in staat gesteld de Hel te verzinnen... en te rechtvaardigen.
De duivel was één van de belangrijkste engelen in de Hemel. Hij was de bewaker van de troon van God. Maar hij werd hoogmoedig en trots. Hij wilde gelijk zijn aan God. Maar hij was, net als de rest van de schepping, een maaksel van God. Dus werd hij, samen met een grote hoeveelheid engelen de Hemel uitgeschopt.
Het hele heroische gebeuren staat prachtig beschreven in Milton's 17e eeuwse klassieker "Paradise Lost", voor de liefhebber.
Lucifer:
What though the field be lost?
106: All is not lost; the unconquerable Will,
107: And study of revenge, immortal hate,
108: And courage never to submit or yield:
109: And what is else not to be overcome?
110: That Glory never shall his wrath or might
111: Extort from me. To bow and sue for grace
112: With suppliant knee, and deifie his power
113: Who from the terrour of this Arm so late
114: Doubted his Empire, that were low indeed,
115: That were an ignominy and shame beneath
116: This downfall; since by Fate the strength of Gods
117: And this Empyreal substance cannot fail,
118: Since through experience of this great event
119: In Arms not worse, in foresight much advanc't,
120: We may with more successful hope resolve
121: To wage by force or guile eternal Warr
122: Irreconcileable, to our grand Foe,
123: Who now triumphs, and in th' excess of joy
124: Sole reigning holds the Tyranny of Heav'n.God heeft nooit gewild dat ook maar één persoon de Hel zou binnengaan.
God is almachtig; wat hij wil gebeurt
per definitie. Aangenomen dat hij bestaat natuurlijk.
Maar door de Zondeval, is de mens vervloekt. De enige manier om de Hel te ontlopen, is het accepteren van het feit, dat Jezus voor deze vervloeking aan het kruis gestorven is.
Laten we dit verhaal even kort samenvatten:
God maakt de mens. Die zet hij in een omgeving waar ze gelukkig zijn; maar hij laat wel een mogelijkheid open waardoor ze dit recht kunnen verspelen. Nu is Hij almachtig en alwetend, dus hoewel Hij weet dat als Satan deze omgeving binnen komt alles slecht afloopt, laat Hij het toch gebeuren. Afijn, Adam en Eva hebben geen kennis van goed en kwaad en weten dus niet dat het kwaad is dat zij de appel eten. Op aandringen van Lucifer eten zij de appel.
Wat gebeurt er nu? Wat doet onze God? Laten we niet vergeten dat hij de almachtige, alwetende en algoede entiteit is die dit alles al van te voren aan zag komen, die zelf zo stom was om de appelboom in de tuin te zetten, etcetera. Zegt hij "Niet meer doen, en zand erover"? Iets waar jij en ik wel genadig genoeg voor zouden zijn?
Neen! Hij wordt kwaad! Woedend! Hij straft Adam en Eva voor hun vergrijp... ook al konden ze niet weten dat het kwaad was. Straft hij hen een beetje? Neen, hij straft hen afschuwelijk. En niet alleen hen, maar ook
alle toekomstige mensen; jawel, dat is Zijn rechtvaardigheid! Het straffen van allen voor de 'misdaad' van twee! En straft hij allen dan een beetje? Nee. Hij straft ze
oneindig. Laat dit goed tot u doordringen: omdat 2 mensen
een appel aten wordt een groot deel van
alle mensen
oneindig gestraft. En dit wezen, dit monster, dit afschuwelijkste gedrocht dat ooit verzonnen is, dit noemen de Christenen 'goed' en 'rechtvaardig'.
Maar dat was nog niet alles, want God verzint een oplossing. Hij heeft allen verdoemd voor de daad van twee personen, maar hij weet een manier om het goed te maken. Hij offert zijn zoon. (Waarom Jezus het erg zou vinden te sterven is een raadsel, snelste weg terug naar de Hemel, maar ja.) Let wel: het offer dat hij brengt is
oneindig maal kleiner dan de straf die alle verdoemden krijgen. Maar dit miniscule offer is op de een of andere manier goed om de mensheid te vrijwaren van die oneindige straf... als zij er maar in geloven.
Ik kan niets verzinnen dt absurder is. Een rechter die zijn eigen zoon offert om de misdaad van een misdadiger goed te maken; ik zou zeggen dat die rechter zelf nu ook een misdadiger is, niet dat op een of andere mystieke wijze de schuld van de misdagiger weg is!
En dit, deze waanzin, is het grondbeginsel van het Christelijk geloof. En dan vindt men het vreemd dat wij ons daarvan afwenden. Onze argumenten hebben het geloof al met de grond gelijk gemaakt; nu keert ook onze smaak zich af van dit dieptepunt in de menselijke cultuur.