stel dat je nooit een taal had geleerd en als een soort wilde was opgegroeid. in hoeverre kun je dan bij dingen stil staan?
als ik ergens over nadenk denk ik in het nederlands. hoe zou iemand dat doen die geen taal kent? zou die alleen heel impulsief op zijn gevoelens afgaan en af en toe een keer grommen bij pijn e.d.?
en kunnen we daar uit concluderen dat taal de drijfveer achter onze vooruitgang is?
als ik ergens over nadenk denk ik in het nederlands. hoe zou iemand dat doen die geen taal kent? zou die alleen heel impulsief op zijn gevoelens afgaan en af en toe een keer grommen bij pijn e.d.?
en kunnen we daar uit concluderen dat taal de drijfveer achter onze vooruitgang is?
This too shall pass