Ik ga het over een andere boeg gooien.
@
YES Als jouw doel is om een andere camera te kopen, negeer dan de rest van mijn post. Richt je op technische reviews, probeer wat dingen uit, kijk welk merk je aanspreekt en kies een camera die je graag in je handen houdt en waar je graag mee gezien wordt. Die camera zal je fotografie in beperkte en tijdelijke zin een boost geven: je gaat een tijdje meer fotograferen, en op marginale technische aspecten worden je foto's (misschien) in objectieve zin een beetje beter. De interventie is vergelijkbaar met het leegeten van een zak chips om gelukkig te worden. Het helpt een beetje, er is af en toe ook niks mis mee, en ik ben de laatste die je ervan wil weerhouden.
Maar het is wat mij betreft een blue pill/red pill scenario. Een nieuwe camera houdt alles bij hetzelfde. De andere optie is een fundamentele stap - maar daar moet je maar net zin in hebben.
Ik haak even aan op wat je hier zegt:
Bij mijn huidige camera loop ik niet zozeer tegen uitdagingen aan op technisch vlak (denk ik).
Als (!) jouw doel is om betere foto's te maken, dan durf ik te stellen dat jouw huidige camera op geen enkele wijze een belemmering vormt. Je bent naar alle waarschijnlijkheid niet beperkt in de hardware - en ook niet in de technische software. De echte winst is te behalen (je voelt hem al aankomen) áchter de camera. Dat is niet om jou weg te zetten als incompetent of een kneus enz. Dit gaat gewoon om man en paard noemen. Als je iets beter wilt kunnen, moet je het leren. Daar is niks mis mee - sterker nog, het kan een enorme rothoop voldoening geven (dus wees gewaarschuwd).
Hoe dan wel? Ikz ou het volgende ter overweging willen geven:
Realiseer je dat het een leerproces is, en dat betekent dat je de feedbackloop tussen doen en reflecteren moet sluiten. Fotografeer, reflecteer op het resultaat, trek er conclusies uit en fotografeer opnieuw - en beter. Herhaal tot in het oneindige. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat wel. Hoe richt je dat in? Kan op allerlei manieren. Ik doe een greep:
1: Doe het zelf - maar dat vereist inzicht en best veel toewijding. Kijk echt kritisch naar je foto's en benoem waarom ze ruk zijn (enige zelfkastijding is essentieel in het proces). Niet alleen dát ze ruk zijn, maar specifiek waarom. Wat schort eraan? En als je kijkt naar foto's van anderen die jou een 'wow-gevoel' geven, waar zit dat dan specifiek in? Maak een lijstje van dingen. Ga daarop trainen, elk aspect afzonderlijk. Om tot een lijst van mogelijke aspecten te komen, zul je allicht de boeken in moeten duiken. Deels kan dat online, maar in mijn ervaring is de informatie over wat fotografie écht inhoudt online echt heel erg schaars. Denk eerder in de richting van boeken over kunst of kuntsgeschiedenis dan boeken over fotografie (hoewel daar soms een paar goeie tussen zitten). Ga naar musea en kijk wat jou aanstaat; benoem waarom en wat het met je doet. Probeer dat te vertalen naar je fotografie.
2: Zoek een mentor/coach. Dat is enerzijds makkelijker, anderzijds moeilijker, want vind maar eens iemand die bereid is tijd in jouw leerproces te steken. Maar ze zijn er wel. Soms loop je tegen gevorderde amateurfotografen tegen die het gewoon leuk vinden om iemand iets bij te leren. Dat helpt in zoverre dat je een deel van het bovengenoemde proces wat meer vanzelf gaat: je mentor kan je aanwijzen op welke punten je foto's anders of beter kunnen, en kan je helpen bepalen waarom een bepaald beeld goed voelt of juist niet. En hij/zij/hen kan je aanwijzigingen geven over wat je praktisch kunt doen om het proces beter te gaan beheersen.
3: Sluit je aan bij een club en/of volg cursussen. Zonder je te kennen, zou ik hiermee beginnen, simpelweg omdat je daarmee een vrij grote kans hebt dat je ook écht iets gaat leren, en een groep is altijd minder kwetsbaar dan een eenling of een duo. Bovendien zie je dan meteen wat meer diversiteit, en dat inspireert doorgaans. Vrijwel elke middelgrote/grote stad heeft een centrum voor de kunsten waar cursussen fotografie worden georganiseerd. Steek daar je licht eens op. Houd het bij voorkeur niet bij één cursus. Persoonlijk heb ik ook iets meer op met cursussen die gegeven worden door een kunstenaar dan door een fotograaf. Die laatste blijven te vaak hangen in een technisch rideltje. De echte winst is te behalen in zeggingskracht, concept/onderwerpkeuze, compositie. Techniek is de spelling, en om een verhaal te kunnen vertellen, moet je weliswaar de taal beheersen, maar vooral snappen dat een goed verhaal meer is dan een aaneenschakeling van grammaticaal correcte zinnen.
Brandt nu die €1500 in je zakken, dan is er wel één ding wat je daar m.i. zinnig mee zou kunnen doen: koop een printer. de fysieke confrontatie met je foto's maakt écht verschil. "Je gaat het pas echt zien, als je hem doorhebt." Voor vrijwel alle fotografen (zelfs/ook profs) is serieus afdrukken een letterlijke eye-opener. Het helpt je op een andere, meer kritische manier te verhouden tot het beeld. En een goed gelukte afdruk geeft vele malen meer voldoening dan een goede foto die het niet verder brengt dan je beeldscherm.
Tot slot, over dat opnameformaat: dat hele verhaal over FF vs. crop is uiteindelijk niet zo heel relevant. Ik fotografeer op alles van APS-C digitaal tot 8x10" (20x25cm) grootformaat. Het verschil tussen APS-C en FF is erg betrekkelijk. Mijn 'daily driver' voor digitaal is een geriatrische Canon 7D met een 15-85EFs kitlens (heb ik note bene ooit een keer hier op Tweakers gereviewed - lang, lang geleden). Deze zomer leende ik van een vriend een Nikon D800e met een Nikkor 24/1.4. De technische kwaliteit van die Nikon set is natuurlijk significant beter. Echter, ik print doorgaans op ca. 30x45cm, en in de tientallen prints die ik deze zomer maakte, kan ik achteraf niet betrouwbaar zien welke print uit welke camera komt. Ik weet het vaak nog wel (niet eens altijd), maar dat is omdat ik me herinner welke camera ik bij me had - niet omdat ik het echt zie in de print. Dat zou anders liggen als ik significant groter zou afdrukken; bv. 50x75 of nog groter (mijn printer gaat tot A2+, dus daar zit ook een 'beperking'). Maar hoe vaak doe ik dat nu echt, en wat doe ik dan met die lappen?
Het argument van scherptediepte wordt nogal eens opgevoerd; zo ook hier. Snap ik wel, en er zit een verschil, al kun je er een technische boom over opzetten die e.e.a. wat genuanceerder maakt. Praktisch gezien is het verschil vrij beperkt, en is mijn ervaring dat scherptediepte een luxe is - de vraag is veel vaker niet hoe je een
kleinere scherptediepte krijgt, maar hoe je voldoende scherptediepte overhoudt. Schroef op jouw huidige camera een lichte tele prime met redelijke lichtsterkte (kost je niet per se de kop, financieel) en je houdt een scherptediepte over die onpraktisch klein is een veeleer een belemmering dan een voordeel vormt. Dat realiseer je je overigens pas als je voorbij het punt komt van "oh wat een boterzacht bokeh", en naar de foto als zodanig gaat kijken. Vandaar bovenstaand verhaal, want dat gaat echt over de blue/red pill. Wil je je verwonderen over de mogelijkheden van de hedendaagse techniek, koop dan een nieuwe camera. Wil je betere foto's maken - nouja, dan kun je ook een andere camera kopen, maar je schiet er (in acht genomen wat je al hebt) niet bijster veel mee op.
Als bovenstaande licht cynisch overkomt - zo is het niet bedoeld. Ik heb in jouw schoenen gestaan en ik heb net als iedere gezonde Tweaker heftige aanvallen van GAS. Maar ca. 25 jaar redelijk obsessief fotograferen heeft me wel geleerd waar het plezier te halen is. Het blijkt niet in de pixelgrootte te zitten.
Ik wens je veel wijsheid, maar bovenal heel, heel veel plezier met de magische wereld van fotografie.
This is the way the world ends. Not with a bang but a whimper. -T.S. Eliot