Spanning bij voorstelrondjes/presentaties

[RippedBonobo]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Philip Ross]

Heel herkenbaar. Wat voor mij goed helpt is van tevoren goed voorbereid zijn en weten wat je wil gaan zeggen. En dan een paar keer heel diep ademhalen en rustig uitademen.
Bij presentaties hetzelfde, gewoon de voorbereiding goed op orde hebben en beginnen. Als je eenmaal bezig bent valt het allemaal wel mee.

[sOid]

Imho typisch een geval van vaak doen. En presentaties goed voorbereiden.

Vergeet ook niet dat veel mensen dit lastig vinden. Vooral presentaties.

Ik heb een aantal jaar terug een presentatie moeten geven aan 120 man in een zaal + livestream. Was bloednerveus, had in begin een kleine blackout. Wist me te herpakken en uiteindelijk een leuke ervaring. Sindsdien draai ik m’n hand ook eigenlijk niet meer om voor kleinere groepen.

[HollowGamer]

Je bent er zo te lezen ook nog pas, geef jezelf dan ook de tijd om collegas en andere beter te leren kennen.

Verder is het geen schande om te zeggen dat je het wat lastig vind. Dat hoef je niet met iedereen te delen, dat kan ook met iemand in vertrouwen zijn. Kennelijk kan een flesje water ook helpen, puur zodat je even een moment hebt voor jezelf.

Ik ben autistisch en heb sowieso hier niets mee. Online nergens last van, in een groep vind ik het ook verschrikkelijk. Gelukkig weten de meeste dat ook.

[jjust]

Ik had daar in het verleden ook last van. Spreken in groepen of het geven van presentaties. Wat mij heeft geholpen is het gewoon veel doen. En ook goed voor te bereiden bijvoorbeeld, ten aanzien van voorstel rondes, door een korte introductie van mijzelf uit te schrijven en die te oefenen. Ik maak mij er nu niet meer druk om en eerlijk gezegd vind ik het nu zelfs wel leuk.

Ook zijn er trainingen te volgen. Ik hoor goede verhalen over https://www.greatcommunicators.nl/ (geen relatie of belang)

[mr.Millenarian]

Terwijl je wacht tot jij aan de beurt bent: zorg dat je uitademing een keer zo lang duurt als je inademing. Dat onderdrukt je vecht/vlucht reflex en geeft je zenuwstelsel een seintje dat de kust veilig is. Je hartslag daalt weer en je zal je binnen een paar ademhalingen minder gestressst voelen. Plus: als je met je gedachten bij je ademhaling bent kun je jezelf niet opnaaien over wat er mis zou kunnen gaan als je het woord krijgt. Dus 4 tellen in, 8 uit (als 8 uit lastig is, is 6 ook goed. Zo lang het maar langer is dan je inademing).

Plus: wat je moet vertellen gaat over jezelf en weet je allemaal dus al. Daar hoef je helemaal niet over na te denken.

[SmurfLink]

Waar word je precies zenuwachtig van?

[Microkid]

Je kan een spiekbriefje maken met daarop een paar punten die je over jezelf wilt vertellen (naam, functie, wat doe je zoal enz). Dat maakt het makkelijker om niks te vergeten en vloeiender te praten. Als je het vaker gedaan hebt, wordt het makkelijker.
En natuurlijk: thuis oefenen voor de spiegel.

[ Voor 8% gewijzigd door Microkid op 18-10-2025 11:09 ]

[F_J_K]

Ik heb er nul last van dus het kan zijn dat mijn mening onzin is. Toch proberen te helpen:

Misschien kan je kijken of het een eerste paar keer via Teams o.i.d. kan. Dan is er meer (ook emotionele) afstand. Kan je ook desgewenst inderdaad een spiekbriefje in kladblok in beeld hebben voor jezelf.

Inderdaad zal het na een aantal keer minder worden, wanneer je (cq. je onbewustzijn) merkt dat er geen negatieve reacties komen. Bedenk: zoals jij wellicht het ook niet heel belangrijk vinden wat de ander precies zegt als het niet voor jouw functie relevant is, dat geldt andersom ook. Goed voorbereiden helpt ook. Zowel vakinhoudelijk als vooraf even denken over wat je wilt zeggen. En als er een keer een spreekfoutje komt door nervositeit: die herinnert men zich een maand later niet meer. We zijn allemaal mensen.

[olafmol]

Vaak komt dit soort spanning voort uit een onbewuste angst om te falen of om iets verkeerds te doen oid. Faalangst dus.
Vertel jezelf dat de mensen in de groep er allemaal zitten om lekker met jou samen te werken, dat mensen blij zijn dat jij er ook bij bent, en dat je echt iets kunt toevoegen aan de groep. Kortom: buig negatieve gedachten om naar positieve. Maak dat je er zin in hebt, en maak het leuk voor jezelf. Probeer jezelf dus ook bewust te laten ontspannen en niet te gaan stressen of piekeren, je kunt je eigen gedachten en emoties best goed beïnvloeden, eigenlijk meer dan je zou denken. Succes!

[Kurkentrekker]

Ik ken mensen die zich er gewoon met naam + functie vanaf maken en dan naar de volgende in het ronde kijken. Helemaal prima.

Begin daar mee, en als dat makkelijk blijkt dan kun je bij een latere meeting daar dingen aan toevoegen: ‘ik ben Peter, software engineer, ik doe dit nu 4 jaar’. Volgende keer plak je er aan vast wat je hiervoor deed, of je een huisdier hebt (Echt waar, ik heb mensen horen uitleggen in meetings dat ze een hond hebben. Echt, al had je een giraf in je achtertuin, like i care).

Dat voorstelrondje in vergaderingen is niet bedoeld om een persoonlijke connectie te bouwen, dus zie het ook niet zo.

[Frieda]

Herkenbaar, heel veel mensen hebben dit! Bij een voorstelrondje helpt het mij om een riedeltje uit mijn hoofd te leren. Een oud-collega van mij zei altijd "ik vergeet altijd ineens wie ik ben als ik me voor moet stellen" en zo voelt het voor mij ook. Presenteren vind ik ook een drama maar ook hier helpt het als je weet wat je gaat zeggen, een presentatie oefenen of de tekst uitschrijven kan dus nuttig zijn. Ik zit na 20 jaar presenteren nog steeds met klotsende oksels dus kleed je daarop, en leer te presenteren met angst. Dan kan je het zonder ook

[Hahn]

Philip Ross schreef op vrijdag 17 oktober 2025 @ 20:04:
Heel herkenbaar. Wat voor mij goed helpt is van tevoren goed voorbereid zijn en weten wat je wil gaan zeggen.

Frieda schreef op zaterdag 18 oktober 2025 @ 10:57:
Presenteren vind ik ook een drama maar ook hier helpt het als je weet wat je gaat zeggen, een presentatie oefenen of de tekst uitschrijven kan dus nuttig zijn.

Voor mij is het ook zeer herkenbaar, maar mijn advies is enigszins het tegenovergestelde van wat jullie zeggen over goed voorbereiden: denk niet woord-voor-woord uit wat je wilt gaan zeggen. Houd het simpel en natuurlijk door op het moment zelf te bedenken wat je precies gaat zeggen.

Want bij mij is de stress vaak vooral dat ik bang ben een belangrijk detail te gaan vergeten, het verkeerd uit te spreken, of te gaan struikelen over woorden. Terwijl als ik alleen maar globaal bedenk wat ik ongeveer wil ga zeggen en de precieze woorden/zinnen op het moment zelf doe, dat veel minder een probleem is.

Paar andere tips:

• Benoem even kort dat je het spannend vindt (bijv. "Geen idee waarom, maar mezelf voorstellen vind ik altijd even spannend!"), dat maakt het wat luchtiger, haalt een beetje druk van de ketel, en veel anderen zullen het ook herkennen en/of begrijpen.
  
  
• Bedenk dat in een voorstelrondje iedereen bezig is met wat ze zelf willen gaan zeggen, en dus niet zo bezig zijn met jou
  
  
• Er is geen schande in het kort en bondig te houden.

[ Voor 12% gewijzigd door Hahn op 18-10-2025 11:00 ]

[Philip Ross]

Hahn schreef op zaterdag 18 oktober 2025 @ 10:59:
[...]


[...]

Voor mij is het ook zeer herkenbaar, maar mijn advies is enigszins het tegenovergestelde van wat jullie zeggen over goed voorbereiden: denk niet woord-voor-woord uit wat je wilt gaan zeggen. Houd het simpel en natuurlijk door op het moment zelf te bedenken wat je precies gaat zeggen.

Want bij mij is de stress vaak vooral dat ik bang ben een belangrijk detail te gaan vergeten, het verkeerd uit te spreken, of te gaan struikelen over woorden. Terwijl als ik alleen maar globaal bedenk wat ik ongeveer wil ga zeggen en de precieze woorden/zinnen op het moment zelf doe, dat veel minder een probleem is.

Paar andere tips:

• Benoem even kort dat je het spannend vindt (bijv. "Geen idee waarom, maar mezelf voorstellen vind ik altijd even spannend!"), dat maakt het wat luchtiger, haalt een beetje druk van de ketel, en veel anderen zullen het ook herkennen en/of begrijpen.
  
  
• Bedenk dat in een voorstelrondje iedereen bezig is met wat ze zelf willen gaan zeggen, en dus niet zo bezig zijn met jou
  
  
• Er is geen schande in het kort en bondig te houden.

Ben het wel met je eens hoor. Met goed voorbereid zijn en weten wat je wil zeggen bedoel ik vaak dat je vooraf je belangrijkste punten op een rijtje zet, niet dat je een hele speech uit werkt tot op de letter.
Met een presentatie kan je bijvoorbeeld een heel framework opzetten, de opbouw op een bepaalde manier doen en dan wordt het veel makkelijker om ter plekke de lijn te volgen zonder af te dwalen of stil te vallen.

[sOid]

Misschien ter inspiratie van TS, dit is wat ik in grote lijnen vaak zeg. De woorden en vorm veranderen afhankelijk van onderwerp en context, maar komt grofweg op hetzelfde neer.

"Hoi, fijn dat we allemaal bij elkaar zijn om <insert onderwerp> te bespreken! Ik ben <insert naam>, <insert functie> bij <insert naam bedrijf/organisatie>. Ik werk hier zo'n <insert cijfer> jaar en heb een achtergrond in <insert eerdere functies/opleiding/oid>. Ik hoop dat we tijdens dit overleg <insert kort wat je uit het overleg wilt halen/wat jouw bijdrage kan zijn>."

[wm1234]

Ik denk dat je al goede tips hebt gehad maar het veel doen en van leren blijft toch wel het belangrijkste.
Ik werk bijna dagelijks met nieuwe mensen en wisselende groepen dus ik heb inmiddels gigantisch veel voorstelrondjes gezien.
Wat mij opvalt is dat heel veel mensen hele verhalen vertellen over hun verleden, wat ze hebben gedaan, waar ze hebben gewerkt, hoe oud ze zijn, met wie ze een relatie hebben, hoeveel kinderen ze hebben, welke sporten of hobby's ze doen en weet ik veel wat allemaal.

Mijn conclusie, dat is gewoon heel langdradig in de meeste gevallen. Je moet altijd onthouden, jij bepaald zelf wat je verteld en wat niet.
In korte voorstelrondes, zeker met meer mensen, houdt het ook echt kort en voornamelijk relevant t.o.v. de groep: Ik ben Bonobo, wat is je rol: In dit team/project pak ik de rol van senior software ontwikkelaar en ik heb ervaring in de organisatie met X Y Z dus ik ken de applicaties al of ik ben nieuw dus ik hoop dat iemand mij het een en ander kan laten zien. Ik kijk ernaar uit (positief) om met jullie samen te werken, als je vragen hebt dan hoor ik het graag of dan doe ik dat graag zo bij de koffie.
Bovenstaand is een voorbeeld maar het is altijd in die strekking, soms bij cursussen bijvoorbeeld vragen ze soms wel eens door, dan gewoon goed luisteren (dan moet je snel schakelen en gewoon rustig luisteren ipv zenden), vaak gaat het over: En wat doe je naast je werk in het weekend of wat wil je uit deze dag halen ofzo. Waar loop je tegenaan, heb je hulp nodig (bij stand-ups). Daar kan je alvast over nadenken voordat je de vragen krijgt.

Voor presentaties, tegenwoordig zit half Nederland op de telefoon of zijn ze aan het mailen op de laptop dus de aandacht is snel weg. De spanningsboog is extreem kort. Belangrijkste is om het super kort en bondig (denk aan TikTok, moet allemaal in 10 seconden) te houden en je krijgt pluspunten als je het ook nog grappig weet te maken of gelijk de luisteraar te bouwen met iets prikkelends, dat kan zijn een statement, probleem waar iedereen zich in herkent. Dan kan je de luisteraar wel wat langer vasthouden.
Heel veel publiek is ook totaal niet technisch dus einde lange technische verhalen haken veel mensen ook op af, simpelweg omdat ze geen verstand van hebben. Je publiek inschatten is dus vooraf heel belangrijk. Als je met alleen developers zit, moet je geen oppervlakkig verkoopverhaal houden maar met verkopers/management/business mensen moet je geen technische sessie houden. Als er een mix in zit, gelijk aan de veilige kant gaan zitten en ook duidelijk benoemen dat je je verhaal erop aanpast. De kunst is dan eigenlijk dat je iets technisch terug gaat vertalen naar je uitleggen aan je vader & moeder, die net de telefoon kunnen aanzetten en gebruiken.

[Toke_gt]

RippedBonobo schreef op vrijdag 17 oktober 2025 @ 19:55:
***members only***

Hoe gaat dit na het voorstelrondje?
Je weet namelijk waarschijnlijk best wat je ongeveer zegt bij dat voorstelrondje, dus dat zal het probleem niet zijn. Lijkt eerder te maken hebben met de wetenschap dat bijna de schijnwerpers op je zijn gericht en dat dát je nerveus maakt. Je wilt het graag goed doen. Beetje vergelijkbaar (voor mij) met een schoolklas waarin de leerkracht de rijen afgaat en je dus weet wanneer je aan de beurt bent om antwoord te geven. Terwijl als het kriskras gaat, weet je niet wanneer je iets moet gaan zeggen en dan spelen die zenuwen niet.
Als het alleen het voorstelrondje is waarin je hier last van hebt, kun je dat inderdaad prima oplossen met een prettige en makkelijke zin. ‘Ik ben Bonobo en zit hier vanuit projectgroep XXX.’ Of, ‘ik ben Bonobo en ben hier om jullie te ondersteunen bij het werken met Xxx’ of wat je taken dan ook maar zijn in die specifieke groep. Dan hoef je namelijk niet na te denken over wat je gaat zeggen en dat geeft rust. Maakt niks uit dat je in elk gezelschap hetzelfde zegt.
Heb je er alleen bij het begin last van, dan heb je een dikke kans dat je hier met een presentatie helemaal geen last van hebt. Dat is een andere setting en als je eenmaal bent begonnen, zijn de zenuwen weg.

Heb je tijdens de rest van de sessie ook last van zenuwen, dan kan een presentatietraining je echt goed helpen. Ik geef die zelf ook en het doet echt wonderen met collega’s. Er zijn allerlei manieren om jezelf wat meer comfort te geven en het is goed om in zo’n training te kijken wat jou het beste helpt, want dat is deels toch voor iedereen verschillend.

En ook goed te bedenken: je bent nooit de enige en anderen merken vaak niks van jouw zenuwen. Die hartslag, die voel je alleen zelf. Mensen zeggen tegen mij vaak ‘jij blijft zo rustig’, terwijl ik ook het hart in mijn keel voel kloppen.

[Gr4mpyC3t]

Grappig, ik vertel wat er op dat moment in mij opkomt om te zeggen (over mezelf). Aan het einde vermeld ik altijd dat de deur openstaat voor een uitgebreide introductie.

Ik weet zeker dat 80% van de mensen in die ruimte na 1 minuut al vergeten is wat je net hebt gezegd. En de mensen die echt meer willen weten komen later wel naar je toe.

[YakuzA]

Gr4mpyC3t schreef op zondag 19 oktober 2025 @ 00:01:
Grappig, ik vertel wat er op dat moment in mij opkomt om te zeggen (over mezelf). Aan het einde vermeld ik altijd dat de deur openstaat voor een uitgebreide introductie.

Ik weet zeker dat 80% van de mensen in die ruimte na 1 minuut al vergeten is wat je net hebt gezegd. En de mensen die echt meer willen weten komen later wel naar je toe.

Voor 90% van de mensen zal de 'gewoon willekeurig iets uitkramen' niet heel goed uitpakken.

[de Peer]

Ik heb vaak een notitieblok bij me, waar ik meestal 1 of 2 zinnen (in onleesbaar handschrift) op schrijf wat ik zou willen/kunnen zeggen.

In de praktijk gebruik ik dit alleen om op terug te vallen in geval van een blackout ofzo. En dat geeft meer zelfvertrouwen waardoor het in de praktijk gewoon goed gaat. Het gaat dus grotendeels om de mindset is mijn ervaring.

Vooral de lat niet te hoog leggen: 1 of 2 zinnen is voldoende, meer kan/mag altijd.

[Gr4mpyC3t]

YakuzA schreef op maandag 20 oktober 2025 @ 10:52:
[...]

Voor 90% van de mensen zal de 'gewoon willekeurig iets uitkramen' niet heel goed uitpakken.

Er is een verschil tussen willekeurig iets uitkramen en willekeurig iets over jezelf vertellen.

De ene keer vertel je iets over je ervaringen en de andere keer over je hard skills. Het is potato potado en maar net waar je zin in hebt. Zolang je de ruimte niet hoeft te overtuigen van iets, staat er feitelijk ook niets op het spel.

Gekmakerij voor niets (vind ik).

[RM-rf]

YakuzA schreef op maandag 20 oktober 2025 @ 10:52:
[...]

Voor 90% van de mensen zal de 'gewoon willekeurig iets uitkramen' niet heel goed uitpakken.

In geval van de TS geeft hij letterlijk aan dat het in zijn geval wel enkel een probleem is als hij langer de tijd krijgt om iets te bedenken:
Hij geeft aan dat het probleem _niet_ bestaat (bij hem) als hij gewoon heel snel wat moet zeggen: "Terwijl als je me overvalt en wat vraagt, of als ik toevallig de eerste ben, heb ik weinig last van.".


Er spelen mogelijk verschillende zaken... mar meestal is het zo dat in bv een beroepssituatie, een situatie waarin iemand bv als technische specialist op basis van een expertise wat te zeggen heeft, het vaak niet eens erom gaat "dat iemand niet echt weet wat te zeggen"...

Maar vooral om hoe je jezelf ook kunt presenteren, of je zelfverzekerd kunt overkomen.
Bij mij heeft het vaak ook sterk te maken met mn lichaamshouding, de manier waarop ik sta (als het een presentatie/standup is die dus staand gedaan wordt)... ik merk dat het altijd goed is me te concentreren op mn lichaamshouding: als je stevig staat (voeten iets verder uit elkaar, rechte rug).
Als het een zittende situatie is, ook dan is en rechte rug goed, en kies een positie waarin je op 'het puntje van je stoel zit'', om je eigen alertheid ook te stimuleren.

Wat ik uiteindelijk zeg is meestal niet het probleem, ik heb al dertig jaar beroepservaring en werk in een sector waar bijna iedereen dat juist helemaal niet heeft en ze enorm behoefte hebben aan mensen met technische kennis...
Maar ook ik ervaar best behoorlijke spanning en een nervositeit als ik voor groepen moet spreken of bepaalde presentaties of workshops moet doen, juist ook omdat zaken als lichaamstaal en soms ook of je een 'band'met je toehoorders kunt scheppen (of ook je eigen kennis kunt vertalen naar een verhaal dat ook zij begrijpen) essentieel kan zijn...

Die spanning en nervositeit is denk ik echter juist ook nodig om alert en gespannen te zijn, en daardoor lever je juist een betere prestatie, juist als je die adrenaline goed kunt inzetten

[R_Zwart]

De beste tip die ik ooit kreeg voor presentaties: jij weet er meer vanaf dan het publiek anders hadden ze je niet gevraagd om iets te komen vertellen. En zeker met een goede voorbereiding klopt dat altijd. Als je weet waar je het over hebt maakt niemand je iets. Ze kunnen hoogstens een andere mening hebben, en die hoor je dan gewoon beleefd aan.

[de Peer]

R_Zwart schreef op maandag 20 oktober 2025 @ 20:48:
De beste tip die ik ooit kreeg voor presentaties: jij weet er meer vanaf dan het publiek anders hadden ze je niet gevraagd om iets te komen vertellen. En zeker met een goede voorbereiding klopt dat altijd. Als je weet waar je het over hebt maakt niemand je iets. Ze kunnen hoogstens een andere mening hebben, en die hoor je dan gewoon beleefd aan.

Tsja fijn dat jij er mee geholpen bent, maar vaak genoeg is dit gewoon niet feitelijk correct. Bijvoorbeeld als je nog relatief nieuw bent in een organisatie.

[FFW]

Om het bij het voorbeeld van het voorstelrondje te houden ; inderdaad schrijf het op en oefen het een paar keer hardop. Wat vertellen de anderen over zichzelf? Houden ze het kort?

Hallo ik ben ffw en ik zit al 10 jaar op dit forum.
De rest is bonus content.

[Drardollan]

Los van de overduidelijke “hoi ik ben Kees en ik heb bij bedrijf X de functie Y” probeer ik altijd iets korts en relevants toe te voegen. Bijvoorbeeld bij een bhv cursus: “en ik ben al Z jaar BHV’er”.

Als er meer informatie nodig is dan wordt dat vanzelf uitgevraagd.

[RobinHood]

Ik heb eerst een poos gedaan wat @Hahn al zei: Noem gewoon ff kort dat je nooit echt weet wat je moet zeggen. Dat helpt al wat bij de spanning.

Maar dat na 6 maanden nog altijd zeggen is toch wat apart.

Maar wat mij beter hielp uiteindelijk, was meer de "fake it till you make it"

Als je niet echt weet wat je moet zeggen, doe dan gewoon alsof je het bewust kort en krachtig houdt

Nou, ik ben Henk, ik werk hier nu net een paar weken in deze functie, en daarvoor had ik [insert functie]

Mocht iedereen ook nog zeggen hoe oud ze zijn, wat hun hobby's zijn, favoriete eten, huisdieren, kinderen, top/bottom, ipa ja/nee of whatever, dan voeg je dat gewoon kort toe.

Hou het gewoon lekker kort en bondig, zeker in het begin, en sowieso zijn de details vaak niet zo belangrijk. Je zit bij collega's, geen psychotherapeut die juist de details moet weten

[FireAge]

Meng die twee niet in je hoofd. Een goede presentatie vereist als je het niet vaak doet een goede voorbereiding en oefening en zelfs dan zal het altijd stressvol zijn. Dat slijt wel.

Voorstelrondjes zijn triviaal dus hou ze ook zo in je hoofd. Mensen willen je naam weten en wat je doet en evt nog waarom je in deze call zit.

Optie 1: "Bob, software engineer."
Optie 2: "Bob, software engineer, binnen dit project verantwoordelijk voor X,"

En na verloop van tijd kun je er dan mee gaan spelen.

"Bob, al 20 jaar toetsenbordridder en als ik de loterij niet win helaas waarschijnlijk de komende 20 jaar ook nog."

Dan zullen al meer mensen je onthouden dan die gozers die uitgebreid gaan vertellen over hun opleiding, carriere en wie weet wat nog meer. Hoe langer die zwamneuzen doorpraten, hoe minder belangrijk ze zijn.

[FFW]

Het zou wel eens een leuke afwisseling zijn als je de collega naast je mag introduceren.

[FireAge]

FFW schreef op zondag 26 oktober 2025 @ 13:13:
Het zou wel eens een leuke afwisseling zijn als je de collega naast je mag introduceren.

Wat een fantastisch idee
Die ga ik binnenkort een keer gebruiken.

Bert: Naast mij zit Bob, een zeer ervaren programmeur die, met zijn uitmuntende vaardigheden, gezorgd heeft dit bedrijf al vele malen in staat is geweest de concurrentie achter zich te laten. Hij heeft een long track record met vele tevreden klanten en staat altijd voor je klaar. Zijn hond is goed afgericht en in zijn vrij tijd maakt hij de wereld een betere plek door bij te dragen aan verschillende open source projecten.

Bob: Dit is Bert, van sales.

[BraveWorld]

Herkenbaar. Ben benieuwd of RippedBonobo al wat heeft gehad aan alle nuttige tips.

De spanning kan te maken hebben met het besef dat alle ogen en oren op je gericht zullen zijn. Dat alle aandacht op jou gefocust is. Dat elke stottering of blozen extra op zal vallen. En in een voorstelrondje zie je dat moment op je af komen. En dan ga je je extra zorgen maken waardoor de kans groter is dat het inderdaad minder goed gaat. Een self-fulfilling prophecy dus.

Wat ik wel 's probeer is om mijn aandacht op wat anders te richten. Bijv door aandachtig te luisteren naar wat mijn voorgangers vertellen, hoe zij zich voorstellen. Als ik alleen maar gefocust ben op het moment dat ik aan de beurt ben hoor ik die anderen nauwelijks. Dus je aandacht niet zo overdreven en overbodig op je zelf hebben maar op iets of iemand anders.

Voor een presentatie kan je je ook alvast focussen op het 'erna'. Dan is het voorbij, dan ga je vast wat leuks doen, dan ben je er vanaf, dan valt er een zorg van je schouders. Dan valt het 'nu', die lastige hobbel, wel mee en duurt dat maar relatief kort.

[Ramon]

Als het om presentaties gaat is wat mij helpt om lekker vroeg in de betreffende ruimte aanwezig te zijn, voor te bereiden, gasten te groeten. Alvast klaar te gaan staan als de ruimte nog leeg is, ik weet niet waarom maar dat helpt mij om meer op m'n gemak te zijn tijdens een presentatie.

[Qoine]

Onderschat niet hoeveel mensen het best een beetje spannend vinden om iets te zeggen in een groep, als alle aandacht op hen gevestigd is. Bij een voorstelrondje ben je echt niet de enige die denkt “oh jee zometeen moet ik”. Veel mensen luisteren niet naar wat degene voor hen heeft gezegd omdat ze aan het bedenken zijn wat ze zelf eigenlijk gaan zeggen. Daarna luisteren ze ook nog maar half naar de persoon na hen, omdat ze gaan evalueren wat ze anders hadden kunnen doen.

Ik verbaas me altijd een beetje over hoeveel onnodige details worden gedeeld door sommigen bij een voorstelrondje, alsof ze iemand moeten overtuigen dat het terecht is dat zij er ook zijn. Ik zou het simpel houden met je naam, functie en je waarom je aanwezig bent, wat hierboven ook gezegd is: “ik ben verantwoordelijk voor…” en het daar bij laten.

[DjoeC]

Dit is zo herkenbaar, ik heb er jaren voor nodig gehad en nog eens een keer een cursus om hier doorheen te komen.

Voorstelrondje.
Je zit in een groep met een bepaalde reden. Je directe collegae ken je al en horen te weten wie je bent, die hebben hooguit een naam van jou of je team nodig en misschien de reden waarom jij bij een overleg zit. Dat je ooit gestudeerd hebt is irrelevant - behalve als je indruk wilt maken met titels (ja, die mensen zijn er).
Bij een team/projectoverstijgende vergadering/bijeenkomst geldt eigenlijk hetzelfde. Houdt t beperkt tot feiten die in die setting relevant zijn, minder is meer want als je in de vergadering je expertise moet tonen komt t vanzelf goed en is al het andere niet relevant meer. Hooguit hoe ze je na afloop kunnen bereiken, bewaar die voor het einde: Als jullie meer willen weten, neem contact op.
Bij een externe vergadering of met externe partijen geldt eigenlijk bovenstaande. Ook daar: Minder is meer. De indruk die achterblijft komt uit je inbreng. Daar geldt: je naam, je bedrijf en heel globaal waarom jij daar zit. NB: Laat bedrijfsgevoelige informatie altijd weg.
Eigenlijk geldt altijd: kort en to the point, maximaal 2 zinnen als je niet op je spraakstoel zit: Ik ben @RippedBonobo , ik zit bij team/afdeling/bedrijf (kies), doe wat in de ICT en ik zit hier omdat Jan, Piet of Klaas me graag hier had vanwege mijn expertise (maak er wat van, weinig meer, je daden gaan voor zich zelf spreken).

Vergaderen: Laat je baas je naar een vergadercursus sturen. Ik heb zelf na jaren zoiets gedaan, ik meen dat ie toen 3 dagdelen was maar goed. Ik heb er veel van opgestoken dat ik in de praktijk toepas, veel dat ik zou moeten toepassen maar dat vanwege mijn karakter niet doe maar vooral scherper gekregen hoe je "anderen" mee kunt krijgen. Er zijn vast veel van dit soort trajecten maar ze zijn effectief.
Tip: Als je een voor jou moeilijke vergadering verwacht (inclusief beoordeling), wees vroeg in de zaal en kies een plek met je rug naar de lichtste kant. Bij een 1 op 1 gesprek: Tegenover elkaar is confronterend, naast elkaar, 90 graden uit elkaar is dat veel minder. Ik heb ooit met een groep namens mijn organisatie bij een overleg met een externe partij gezeten die veel terechte punten hadden. Initieel zat iedereen aan 2 kanten van de zaal (10 personen, zaal in U vorm met 50 plekken). Ik ben om de hoek van de tegenpartij gaan zitten, dat brak het ijs waarna iedereen verhuisde. In (vrijwel) elke vergadering/bijeenkomst ben je een gelijkwaardige deelnemer, maak het dat het voor jou goed voelt. Er is veel meer over te zeggen maar als je lid bent van een vereniging/club, etc. ga een paar jaar meedraaien in het bestuur. Daar leer je ontzettend veel van dat ook in je dagelijks leven bruikbaar is.
De eerste vergaderingen die ik ooit heb moeten leiden had ik als agenda en bespreekpunten inclusief verwachtte reacties en tegenreacties voor mezelf compleet uitgeschreven. Tegenwoordig zijn het korte punten en gaat het "organisch", soms alle kanten op want je collegae willen ook hun ei kwijt, de kunst is leren om dat positief weer terug te buigen naar het onderwerp, dat is beter dan afkappen.

Presentaties.
Presentaties geef je vooral op je vak en kennis gebied. Je weet er dus "alles" van ook al zijn er toehoorders/toeschouwers die je uit de tent gaan lokken. Jij bent de specialist en de baas over de zaal. Als het te complex wordt, kap het af: Daar komen we aan het einde op terug od we hebben het daar straks 1 op 1 over of dat moet ik nakijken, geef me straks je telnummer/email dan neem ik contact op. En dat leidt ook meteen: Ook al ben je specialist, durf je kwetsbaar op te stellen. Niemand weet alles. Wees niet wollig, draai er niet omheen en zeg het hoe het is. Dat heeft mij overigens ooit een promotie/baan gekost maar daar ben ik nooit rouwig om geweest.

Samenvatting: Blijf vooral je zelf, leer hoe je het zou moeten doen, maar doe het voor hoe jij het zelf met integriteit kunt en wilt doen. Daar krijg je respect voor, niet voor "hoe het mot".

[MRIdev]

Presentatie goed voorbereiden is al vaak voorbij gekomen, maar leer niet de tekst woord voor woord uit je hoofd. Dan heb je kans dat je de tekst vergeet en sta je meestal met een mond vol tanden. Voorlezen van de dia is geen presentatie geven! Waat ik daarentegen zelf gebruikte, is om dat bij de eerste dia met nuttige informatie dat juist wel te doen. Dat hielp mij om erin te komen.

Bij presentatie die je extern moet geven met een voorgeschreven tijd kan je een aantal kritische (posititek kritische) collega's vragen om te oefenen. Daarmee haal je de slecht lopen stukken eruit en je weet of je tijd hebt of dat je moet gaan snijden.

[Hahn]

FFW schreef op zondag 26 oktober 2025 @ 13:13:
Het zou wel eens een leuke afwisseling zijn als je de collega naast je mag introduceren.

Dat zou mij nog veel meer stress geven dan mezelf moeten introduceren.

[Ypuh]

Heel herkenbaar. Ik heb hier denk ik mijn hele leven al 'last' van, al raad ik aan die term gelijk uit je hoofd te zetten. Of je er beter in wordt, I dunno. Ik heb ergens tussen de 500 en 1.000 presentaties gegeven in de afgelopen 10 jaar, meestal voor groepen tussen de 5-25 mensen varierend van project teams, MT's van multinationals tot Europese samenwerkingen, veelal als consultant/project manager of architect. Ik ben nog steeds nerveus als ik de groep niet ken, het aller ergste is denk ik het voorstelrondje waarbij ik echt niemand ken.

Mijn advies; laat je er niet door tegenhouden. In een vertrouwde omgeving zal het snel verbeteren, in een niet vertrouwde omgeving zal het vast nog wel eens terugkomen. Het is niet het einde van de wereld, en als je voor de rest gewoon doet wat er gevraagd wordt, eventueel wat aanwezigen vooraf informeert om je te ondersteunen bij het aanvullen van kennis waarin zij beter zijn, je werk voorbereid (slides waar je op terug kan vallen) en het een beetje interactief opstelt, dan raak je die eerste spanning wel snel kwijt.

Wat mij vaak helpt zijn inhoudelijk vragen; "Waarom presenteer je optie A en optie B, wat is een mogelijke C, of waarom viel die af, en hoe ben je op deze 2 uitgekomen". Dan neemt kennis snel de overhand en heb je niet het gevoel tegen een muur te staan praten. Ook helpt het om jezelf deze kant op te sturen; begin met een vraag, bijv. "Tot in hoeverre zijn jullie op de hoogte van dit specifieke onderwerp", dan kun je het niveau van de groep inschatten en de presentatie wat sneller/langzamer laten verlopen. Ook kun je sturen op de inhoud/doel "Ik wil graag dat jullie samen deze beslissing maken, en zal de opties nu verder introduceren, onderbreek me gerust met vragen voor verduidelijking". Bij voorstel rondjes; ga gewoon als eerste, vraag niet of je mag of blijf twijfelen tot er niemand meer over is, maar stap naar voren en get it out of the way. Vervolgens heb je ook meer aandacht om te luisteren, een win-win.

Wees ook realistisch in de dingen die je niet weet. "Mijn collega weet hier mee van" of "Ik heb me nog niet in dit onderwerp kunnen verdiepen" of "Het is voor mij ook een leertraject, maar kom hier graag later op terug" etc. zijn hele normale antwoorden die niets afdoen aan je persoon. Vervolgens moet je uiteraard wel doen wat je toezegt, of doorvragen wat ze precies van je willen zodat je er mee aan de slag kunt, maar dan is de spanning weg. Een trillende stem onthoudt niemand, maar als jij iets toezegt en vervolgens weken niets van je laat horen blijft aan je plakken.

Voorstellen hoeft ook niet zo spannend te zijn. "Hoi, ik ben Ypuh en start als X. Kijk uit naar de samenwerking. Lijkt me leuk om in de toekomst even kennis te maken". Je hoeft heus niet je hele CV op te ratelen of de namen van je huisdieren etc.

TLDR; of het beter wordt door het vaker te doen kan ik je niet beloven, maar het hoeft geen belemmering te zijn tenzij je het zelf zo blijft zien.

[LankHoar]

Denk dat veel tips al voorbij zijn gekomen. Het oefenen van publiek spreken zorgt voor minder stress tijdens die momenten, en beter spreken. Zelf heb ik een jaar of 5 Toastmasters gedaan, en dit heeft mij niet alleen enorm geholpen met mijn presentatie skills en zenuwen, maar ook nog eens meer zelfvertrouwen gegeven. Grootkans zit er wel een club bij iedereen in buurt, en kan het zeker aanraden eens een kijkje te nemen. Het zal je helpen met kleine dingen als introducties, maar ook met grotere presentaties

[jedeve1994]

Herken dit ook ontzettend. Veel van de reactie die ik lees hebben bij mij juist niet gewerkt. Goed voorbereiden zorgde er juist voor dat ik zenuwachtiger werd. Het kwam bij mij vaak vooral uit onzeker zijn dat mijn gedachtes niet gingen functioneren zodra ik aan de beurt was (wat meestal niet eens het geval was).

Uiteindelijk is het dat je te veel in je hoofd zit en niet bezig bent met je omgeving. Iets wat bij mij ontzettend heeft geholpen is mediteren. Ik snap dat dit af en toe wat zweverig klinkt en in het begin niet echt lijkt te helpen, maar het zorgt ervoor dat je jezelf traint om niet in je hoofd te zitten maar met je omgeving bezig te zijn en hierdoor raak je minder of niet meer nerveus en voelt het meer zoals wanneer je spontaan of als eerste aan de beurt bent.

Ik zou zeggen probeer het eens, het kost wel wat tijd voordat je hersenen wat getraint zijn, maar het heeft mij erg geholpen.

[DjoeC]

Wat @Ypuh zegt: Interactie, die was ik nog vergeten. Sparren geeft je zelfvertrouwen want dat gaat (meestal) over inhoud. Zowel in vergaderingen als (vooral) bij presentaties. Plus dat het bij presentaties je "publiek" veel meer betrekt. Wat denken jullie hiervan? Misschien heeft hier al iemand ervaring mee? Open vragen in je verhaal....

[DjoeC]

jedeve1994 schreef op woensdag 29 oktober 2025 @ 12:19:
Herken dit ook ontzettend. Veel van de reactie die ik lees hebben bij mij juist niet gewerkt. Goed voorbereiden zorgde er juist voor dat ik zenuwachtiger werd. Het kwam bij mij vaak vooral uit onzeker zijn dat mijn gedachtes niet gingen functioneren zodra ik aan de beurt was (wat meestal niet eens het geval was).

Uiteindelijk is het dat je te veel in je hoofd zit en niet bezig bent met je omgeving. Iets wat bij mij ontzettend heeft geholpen is mediteren. Ik snap dat dit af en toe wat zweverig klinkt en in het begin niet echt lijkt te helpen, maar het zorgt ervoor dat je jezelf traint om niet in je hoofd te zitten maar met je omgeving bezig te zijn en hierdoor raak je minder of niet meer nerveus en voelt het meer zoals wanneer je spontaan of als eerste aan de beurt bent.

Ik zou zeggen probeer het eens, het kost wel wat tijd voordat je hersenen wat getraint zijn, maar het heeft mij erg geholpen.

Goed voorbereiden wil NIET zeggen dat je ook je voorbereiding/stappenplan volgt. Wel betekent het dat je op een hoop dingen bent voorbereid, je moet nog steeds de aanpak kiezen waar jij je happy bij voelt.

Ooit waren er overheadsheets. Het voordeel was dat je die eenvoudig in willekeurige volgorde kon presenteren afhankelijk van (wazig) het verloop van de interactie. Met powerpoint loopt dat voor mij toch wat minder makkelijk en ik ben - ook in presentaties - een chaoot.

[The Third Man]

Heel herkenbaar dit, bij mij ligt het probleem bij het geforceerde aspect van het voorstelrondje. Ik weet vaak al wat iedereen doet of interesseer me er niet voor en merk ook vaak dat na een rondje mensen niet beter weten wat anderen doen (ene oor in andere uit). Met andere woorden het voelt als een moetje en een sociale conventie. Ik ben misschien ook ‘verwend’ door bij een bedrijf te hebben gewerkt waar een spreker zich pas voorstelde wanneer die zich in een gesprek mengde of een voorstel ging doen (net als bij inspraakavonden bijvoorbeeld). Dan krijg je twee voordelen: het voorstellen is on point voor de situatie en men vertelt dan ook wat er toe doet, namelijk dat ze systeemarchitect zijn en daarom een conceptuele vraag zijn hierover.

Enfin, ik heb me tegenwoordig wel beter voorbereid om heel bondig het bij mijn functie te houden en niet een opsomming te geven of een spreekbeurt. Ik merk ook meer en meer dat mensen dan na mij ook slechts een bondig zinnetje geven en dat was het dan. Blijkbaar speelt er toch ook veel afkijkerij en voorbeeld volgen en dan is soms ook gewoon gezond om te laten zien hoe het ook kan.

Qua presenteren doe ik meestal Wim Hof ademhalingsoefeningen waar ik altijd een enorme slag spanning mee wegblaas. En een truukje wat ik op de middelbare school heb geleerd: doe alsof je een geheim gaat vertellen. Klinkt heel banaal maar het verhoogt het enthousiasme in plaats van dat je het gevoel hebt te moeten presteren wat weer spanning geeft. Zij willen het ook weten en leuk toch dat ik/jij het vertelt.

[We Are Borg]

Ik vind dit beter in Algemene Zaken passen, dus een move die kant op