Imposter syndrome - tips?

[Callewaert]

Goedeavond medetweakers
Ik werk nu al een 4 tal maanden bij een stadsbestuur als systeembeheerder/project. Dit is mijn eerste ervaring na een 2-jarige HBO5 (of graduaatsopleiding, want ik ben Belg). Ik ben her-oriënteerder na 10 jaar in een andere, industriële sector.

Ik heb last van imposter sydrome. Soms heel erg. Mijn collega beheerder vind dat ik het goed doe en de eerste weken-twijfels van hem ook heb weggenomen. Toch ben ik steeds in twijfel bij mijzelf van “doe ik het goed wat ik ga doen/uitvoeren?”

Onlangs ben ik onverwachts opgenomen in het ziekenhuis. Mijn manager vertelde mij dat ik gemist ben op de werkvloer. Dit is mijn eerste week terug, dus dat speelt ook mee. Ik heb toen ook via Teams een gesprek gehad met mijn collega waar hij mij vertelde dat ik een goede collega ben.

Alle signalen zijn groen, maar toch blijft dat radartje draaien. Ik ga ook maandelijks naar een psycholoog (al een jaar of 4) maar toch is deze angst er op nieuw.

Heeft er iemand van jullie fijne medemensen tips/tricks?

Bedankt!

[ Voor 3% gewijzigd door Callewaert op 08-10-2025 20:09 ]

[FooLsKi]

Dat gevoel zou vanzelf weg moeten gaan, naarmate je meer ervaren wordt in je werk. En da's niet van de ene op de andere dag. Bij mij heeft dat wel een paar jaar geduurd

Edit: Als je collega's en leidinggevende zeggen dat je het goed doet: geloof hen ipv jezelf. Zij zijn de objectieve buitenstaanders

[ Voor 28% gewijzigd door FooLsKi op 08-10-2025 18:47 ]

[Kheos]

Callewaert schreef op woensdag 8 oktober 2025 @ 18:41:
Goedeavond medetweakers
Ik werk nu al een 4 tal maanden bij een stadsbestuur als systeembeheerder/project. Dit is mijn eerste ervaring na een 2-jarige HBO5 (of graduaatsopleiding, want ik ben Belg).

Ik heb last van imposter sydrome. Soms heel erg. Mijn collega beheerder vind dat ik het goed doe en de eerste weken-twijfels van hem ook heb weggenomen. Toch ben ik steeds in twijfel bij mijzelf van “doe ik het goed wat ik ga doen/uitvoeren?”

Onlangs ben ik onverwachts opgenomen in het ziekenhuis. Mijn manager vertelde mij dat ik gemist ben op de werkvloer. Dit is mijn eerste week terug, dus dat speelt ook mee. Ik heb toen ook via Teams een gesprek gehad met mijn collega waar hij mij vertelde dat ik een goede collega ben.

Alle signalen zijn groen, maar toch blijft dat radartje draaien. Ik ga ook maandelijks naar een psycholoog (al een jaar of 4) maar toch is deze angst er op nieuw.

Heeft er iemand van jullie fijne medemensen tips/tricks?

Bedankt!

begrijp ik het goed dat dit je eerste job is? heb je geen feedback momenten? geregelde 1-on-1 gesprekken, performance review, half year conversations...?
Wat ook kan helpen:
Neem een blad papier, verdeel dat in 2 kolommen
Links hoe je job slecht uitvoeren er uit zou zien, rechts hoe die er uit zou zien als je je job wel goed doet.
Vul beide kolommen zo ver mogelijk (dus bijv steeds te laat komen links, je taken goed afwerken rechts, vriendelijk zijn tegen je collega's rechts...)
Kijk dan eens objectief waar je staat.
Als dat te lastig is, vraag je overste om dat ff na te kijken.
Uitendelijk heb je dan een tastbare tool die zwart op wit aantoont hoe goed je je job uitvoert.
Bij twijfel kun je daar altijd naar terug grijpen.
Maar da's dan enkel het rationele aspect (moest je daar over twijfelen), bij jou zit het vast wat dieper (vandaar je maandelijkse gesprekken). Dat kan dat blaadje papier niet oplossen.

[Yaksa]

Koop een Positiviteit scheurkalender , hang die op de badkamer en lees daar 's morgens elke dag een nieuwe, positieve spreuk.
Ik heb er al 6 jaar een en het helpt echt om met een positieve blik naar jezelf (en de wereld om je heen) te kijken.

[TheBrut3]

Met alle respect, maar wat hoop je hier op een online tech forum te lezen? De directe collega's zeggen dat je het goed doet en dat ze tevreden zijn. Daarnaast krijg je ook professionele hulp. Wat kunnen wij dan nog zeggen?

[Callewaert]

Kheos schreef op woensdag 8 oktober 2025 @ 18:55:
[...]

begrijp ik het goed dat dit je eerste job is? heb je geen feedback momenten? geregelde 1-on-1 gesprekken, performance review, half year conversations...?
Wat ook kan helpen:
Neem een blad papier, verdeel dat in 2 kolommen
Links hoe je job slecht uitvoeren er uit zou zien, rechts hoe die er uit zou zien als je je job wel goed doet.
Vul beide kolommen zo ver mogelijk (dus bijv steeds te laat komen links, je taken goed afwerken rechts, vriendelijk zijn tegen je collega's rechts...)
Kijk dan eens objectief waar je staat.
Als dat te lastig is, vraag je overste om dat ff na te kijken.
Uitendelijk heb je dan een tastbare tool die zwart op wit aantoont hoe goed je je job uitvoert.
Bij twijfel kun je daar altijd naar terug grijpen.
Maar da's dan enkel het rationele aspect (moest je daar over twijfelen), bij jou zit het vast wat dieper (vandaar je maandelijkse gesprekken). Dat kan dat blaadje papier niet oplossen.

Maandag heb ik mijn eerste evaluatiegesprek :-)

[President]

Tja, je collega zegt dat je gemist wordt en dat je je werk goed doet en jij twijfelt en vindt van niet.

Eigenlijk is dat best wel arrogant; de negatieve mening over jezelf is de waarheid en de positieve mening van je collega is een leugen?

[Reptile209]

Wat misschien een geruststellende gedachte kan zijn: als jij een imposter zou zijn, waarom de anderen dan niet? En dan is het een kwestie dat iedereen z'n best doet om zo goed mogelijk te spelen dat ze weten wat ze doen.
Ik werk intussen iets van 17 jaar en soms heb ik geen flauw idee van wat ik aan het doen ben. Dan verzamel je al je creativiteit, kennis en ervaring (die komt vanzelf) en doe je je best om er wat goeds van te maken. Of je doet wat minder 'stoer' en gaat even sparren met een collega, je leidinggevende of desnoods je rubber ducky. Hardop uitspreken wat je wil bereiken en waar je vastloopt kan enorm helpen om uit een blokkade te komen en een stapje verder te komen. Rinse & repeat.

Succes, je komt er vast wel. Onderkennen dat je niet alwetend bent is een hele goede eerste stap.

[JJ Le Funk]

TS krijgt positieve feedback maar vertrouwd de waarde ervan niet?
Het issue lijkt mij de afhankelijkheid van externe validatie. Ook als feedback negatief is, kan je ervoor kiezen dat naast je neer te leggen en met zelfvertrouwen je werk uit te voeren naar eigen inzicht.

[Furion2000]

Negatieve zelf praat krijg je als je onrealistische doelen voor jezelf zet. Je doet het nooit goed en faalt steeds.

Je zegt 'doe ik het goed?' maar jou goed is denk ik foutloos/perfect? Misschien moet je dan gemiddeld als doel zetten? Je levert dan waarschijnlijk hetzelfde werk, met de dezelfde complimenten maar jij ben er een stuk relaxter onder.

Dure psycholoog trouwens....

[Boudewijn]

Callewaert schreef op woensdag 8 oktober 2025 @ 18:41:
Goedeavond medetweakers
Ik werk nu al een 4 tal maanden bij een stadsbestuur als systeembeheerder/project. Dit is mijn eerste ervaring na een 2-jarige HBO5 (of graduaatsopleiding, want ik ben Belg). Ik ben her-oriënteerder na 10 jaar in een andere, industriële sector.

Ik heb last van imposter sydrome. Soms heel erg. Mijn collega beheerder vind dat ik het goed doe en de eerste weken-twijfels van hem ook heb weggenomen. Toch ben ik steeds in twijfel bij mijzelf van “doe ik het goed wat ik ga doen/uitvoeren?”

Onlangs ben ik onverwachts opgenomen in het ziekenhuis. Mijn manager vertelde mij dat ik gemist ben op de werkvloer. Dit is mijn eerste week terug, dus dat speelt ook mee. Ik heb toen ook via Teams een gesprek gehad met mijn collega waar hij mij vertelde dat ik een goede collega ben.

Alle signalen zijn groen, maar toch blijft dat radartje draaien. Ik ga ook maandelijks naar een psycholoog (al een jaar of 4) maar toch is deze angst er op nieuw.

Heeft er iemand van jullie fijne medemensen tips/tricks?

Bedankt!

als de vakman/vakvrouw je na 4 jaar hier nog niet af krijgt, hoe groot is de kans dat wij op internet het wel kunnen?
Mogelijk zou je eens kunnen kijken met je psych waarom het zo hardnekkig is. Wellicht werkt een andere psycholoog/behandeltechniek beter.
Ik loop ook bij een psycholoog en dit onderwerp is ook wel eens ter sprake gekomen, het gaat overigens ook waarscijnlijk niet uit zichzelf weg .

[Boerekool_]

We doen allemaal maar wat.

Hoe ouder je wordt, hoe meer je in zult zien dat iedereen maar wat doet.
Wat veranderd door de jaren heen is dat je dingen doet met meer zelfvertrouwen en meer ervaring. Maar nog altijd het meeste onbewust.

Wat je omschrijft is mijn inziens het conflict tussen intuïtie/gut-feeling en objectief en weloverwogen handelen. Dat eerste gaat altijd sneller zijn dan dat tweede, en in welke job dan ook ga je dat eerste aan moeten zetten om te kunnen leren.

Misschien dat de leerfase van Maslov je kunnen helpen inzien dat als jij ergens nieuw bent, of nieuwe dingen doet, het voelt alsof je veel bewust bekwaam aan het worden bent, waar andere onbewust bekwaam zijn.

[sypie]

Ik heb er soms ook last van (geen angsten of zaken die volgens mij écht opgelost moeten worden met een psycholoog). In veel gevallen moet ik "gewoon" de positieve opmerkingen accepteren en beantwoorden met "Dankjewel". Ook al blijf ik aan mezelf twijfelen, het bedanken voor de positieve woorden is prima.

[R_Zwart]

Boerekool_ schreef op donderdag 9 oktober 2025 @ 15:49:
We doen allemaal maar wat.

Gelukkig, ik ben niet de enige die dat vindt :-)

We hadden het er pas over op het werk (koffieautomaatgesprek) en we trokken inderdaad dezelfde conclusie. En op zich is het ook niet zo gek. Zeker als je een wat hogere functie hebt, doe je heel vaak nieuwe dingen die je nog nooit eerder hebt gedaan, en collega's ook niet. Dan redt je het puur op werkervaring, maar niet omdat je de materie beheerst. Je kunt alleen beter om gaan met dingen die je nog niet weet. Als ze mij vragen wat een bepaalde klus kost die nog nooit eerder gedaan is kan ik ook redelijk inschtatten wat dat moet kosten. Maar niet omdat ik precies weet wat er gedaan moet worden.

[segil]

Goed dat je er met een psycholoog over hebt, en ik zou het ook zeker blijven bespreken met een specialist.
Imposter syndrome kan vervelende gevolgen hebben, zoals jezelf levenslang tegenwerken door je eigen twijfels (ben ik wel goed genoeg, kan ik het wel, val ik niet door de mand, zie ze niet uiteindelijk in dat ik het niet kan waarmaken, etc).

Belangrijk om te beseffen is dat iedereen hiermee te maken kan hebben, van jong tot oud. Levenservaring kan hierbij helpen, maar hoeft zeker niet. In een interview met een zeer ervaren en gelauwerde theater acteur vertelde hij nog steeds dagelijks voor elk optreden angsten te hebben en aan zichzelf te twijfelen. Ook zangers die al vele jaren enorm succesvol zijn, kunnen aan zichzelf blijven twijfelen.

Als je er niet uitkomt met je psych, is wellicht een andere psych of een andere aanpak beter. ik zou er wel mee bezig blijven, en niet hopen dat het uit zichzelf wel weg zou gaan. Dat zou mooi zijn, maar hoeft zeker niet en dat kan je langdurig belemmeren in je eigen ontwikkelingen en plezier.

[Callewaert]

Boerekool_ schreef op donderdag 9 oktober 2025 @ 15:49:
We doen allemaal maar wat.

Hoe ouder je wordt, hoe meer je in zult zien dat iedereen maar wat doet.
Wat veranderd door de jaren heen is dat je dingen doet met meer zelfvertrouwen en meer ervaring. Maar nog altijd het meeste onbewust.

Wat je omschrijft is mijn inziens het conflict tussen intuïtie/gut-feeling en objectief en weloverwogen handelen. Dat eerste gaat altijd sneller zijn dan dat tweede, en in welke job dan ook ga je dat eerste aan moeten zetten om te kunnen leren.

Misschien dat de leerfase van Maslov je kunnen helpen inzien dat als jij ergens nieuw bent, of nieuwe dingen doet, het voelt alsof je veel bewust bekwaam aan het worden bent, waar andere onbewust bekwaam zijn.

[Afbeelding]

Dank voor deze feedback. Ik heb me dat verdiept in die Maslov leerfase en dit lijkt mij goed te helpen!

R_Zwart schreef op donderdag 9 oktober 2025 @ 16:48:
[...]


Gelukkig, ik ben niet de enige die dat vindt :-)

We hadden het er pas over op het werk (koffieautomaatgesprek) en we trokken inderdaad dezelfde conclusie. En op zich is het ook niet zo gek. Zeker als je een wat hogere functie hebt, doe je heel vaak nieuwe dingen die je nog nooit eerder hebt gedaan, en collega's ook niet. Dan redt je het puur op werkervaring, maar niet omdat je de materie beheerst. Je kunt alleen beter om gaan met dingen die je nog niet weet. Als ze mij vragen wat een bepaalde klus kost die nog nooit eerder gedaan is kan ik ook redelijk inschtatten wat dat moet kosten. Maar niet omdat ik precies weet wat er gedaan moet worden.

Ja dat heb ik deze week ondervonden. Samen iets nieuws opgezet en beiden onze kop gebroken. Daarna op teams nog wat “shoot the shit” gedaan. :-)

segil schreef op vrijdag 10 oktober 2025 @ 16:50:
Goed dat je er met een psycholoog over hebt, en ik zou het ook zeker blijven bespreken met een specialist.
Imposter syndrome kan vervelende gevolgen hebben, zoals jezelf levenslang tegenwerken door je eigen twijfels (ben ik wel goed genoeg, kan ik het wel, val ik niet door de mand, zie ze niet uiteindelijk in dat ik het niet kan waarmaken, etc).

Belangrijk om te beseffen is dat iedereen hiermee te maken kan hebben, van jong tot oud. Levenservaring kan hierbij helpen, maar hoeft zeker niet. In een interview met een zeer ervaren en gelauwerde theater acteur vertelde hij nog steeds dagelijks voor elk optreden angsten te hebben en aan zichzelf te twijfelen. Ook zangers die al vele jaren enorm succesvol zijn, kunnen aan zichzelf blijven twijfelen.

Als je er niet uitkomt met je psych, is wellicht een andere psych of een andere aanpak beter. ik zou er wel mee bezig blijven, en niet hopen dat het uit zichzelf wel weg zou gaan. Dat zou mooi zijn, maar hoeft zeker niet en dat kan je langdurig belemmeren in je eigen ontwikkelingen en plezier.

Ook deze is heel waardevol. Dankjewel!

sypie schreef op donderdag 9 oktober 2025 @ 15:58:
Ik heb er soms ook last van (geen angsten of zaken die volgens mij écht opgelost moeten worden met een psycholoog). In veel gevallen moet ik "gewoon" de positieve opmerkingen accepteren en beantwoorden met "Dankjewel". Ook al blijf ik aan mezelf twijfelen, het bedanken voor de positieve woorden is prima.

Ik heb het altijd al moeilijk gehad met een compliment, hoe dom dat ook klinkt. Zelfs voor iets banaal als een VM opzetten vind ik het moeilijk te accepteren. Dank voor de input!

[ Voor 56% gewijzigd door Callewaert op 11-10-2025 20:22 ]

[bwerg]

Kort maar krachtig:



Maak je niet te druk om alles wat je niet kan. Anderen kunnen ook heel veel niet. Als je in een vakgebied zat waar iedereen alles zou kunnen zou je een heel simpele baan hebben.

[Hahn]

Imposter Syndrome is heel normaal, en zal ook niet zomaar opeens opgelost zijn of weggaan.

Ik heb inmiddels ruim 11 jaar ervaring in mijn huidige vakgebied, en ook ik ben soms nog bang om door de mand te vallen en toch niet goed genoeg te blijken te zijn. Terwijl ik door m'n hele carriere heen voornamelijk goede feedback heb gehad en van junior tot senior door ben gegroeid.

Als je bang bent dat je op bepaalde vlakken niet goed genoeg bent, maak er werk van en vraag om hulp/feedback. Zolang jij je best doet en dat laat zien, zal je er niet zomaar uitgewieberd worden.

En misschien nog wel het belangrijkste: het is maar werk. Ja, het is superbelangrijk, en ik haal ook heel veel van mijn zelfwaarde uit m'n werk en hoe ik daar presteer, maar uiteindelijk ben je meer dan je baan en het werk dat je doet.

Zelfs al zou je een keer wat minder presteren op je werk, dat maakt je nog geen slecht mens. En iedereen is voor verbetering vatbaar.

[Callewaert]

bwerg schreef op zaterdag 11 oktober 2025 @ 20:38:
Kort maar krachtig:

[Afbeelding]

Maak je niet te druk om alles wat je niet kan. Anderen kunnen ook heel veel niet. Als je in een vakgebied zat waar iedereen alles zou kunnen zou je een heel simpele baan hebben.

Dat onthou ik ook. Het was met selectierondes en uiteindelijk ben ik het beste uit de verf gekomen. Dat biedt steun.

Hahn schreef op zaterdag 11 oktober 2025 @ 20:49:
Imposter Syndrome is heel normaal, en zal ook niet zomaar opeens opgelost zijn of weggaan.

Ik heb inmiddels ruim 11 jaar ervaring in mijn huidige vakgebied, en ook ik ben soms nog bang om door de mand te vallen en toch niet goed genoeg te blijken te zijn. Terwijl ik door m'n hele carriere heen voornamelijk goede feedback heb gehad en van junior tot senior door ben gegroeid.

Als je bang bent dat je op bepaalde vlakken niet goed genoeg bent, maak er werk van en vraag om hulp/feedback. Zolang jij je best doet en dat laat zien, zal je er niet zomaar uitgewieberd worden.

En misschien nog wel het belangrijkste: het is maar werk. Ja, het is superbelangrijk, en ik haal ook heel veel van mijn zelfwaarde uit m'n werk en hoe ik daar presteer, maar uiteindelijk ben je meer dan je baan en het werk dat je doet.

Zelfs al zou je een keer wat minder presteren op je werk, dat maakt je nog geen slecht mens. En iedereen is voor verbetering vatbaar.

Deze is heel mooi. Bedankt voor het delen. Het steunt ergens dat je na 11 jaar ook soms het gevoel hebt. Dank je wel!

[sOid]

Wat mij geholpen heeft om zekerder te worden in mijn functie na een carrièreswitch: anderen ontmoeten die het werk ook doen.

Ik kwam er toen achter dat ik a) goed mee kan praten met meer ervaren vakgenoten en b) zelfs vaak meer weet dan vakgenoten die het werk al jaren deden.

Sindsdien ben ik arrogant.

[Callewaert]

Late post, maar ik wil de talrijke Tweakers bedanken die ook hun tips gedeeld hebben. Zo zie je maar dat het nooit iets is waar je alleen in staat.
Inmiddels met mijn diensthoofd m'n eerste performance review gehad en de samenvatting was: keep up the good work. Heel content met mij, en jullie tips hebben daarbij geholpen!