2e spoor helpt niet bij burnout?

[KoffieKrijger]

Hallo allen,

Zit nu al tijdje in een burnout, werk ongeveer 20 a 25 uur in mijn eigen functie en recent is het 2e spoor 'verplicht' opgestart. Mijn grootste burnout klacht/symptoom op het moment is dat snel en veel nieuwe info verwerken (dus meetings en veel nieuwe dingen leren) lastig gaat en zeer vermoeiend is. Als ik op dit vlak over mijn grens ga dan leidt dat al snel tot depressieve periodes van enkele dagen waar mijn productiviteit en capaciteit tot het voeren van gesprekken erg afneemt. Om die reden zie ik het tweede spoor ook niet als iets wat echt gaat helpen bij re-integratie op dit moment. Aangezien inwerken toch wel erg vaak best stressvol is en ik prima op mijn plek zit qua inhoud van werk. Ik heb juist best hard gewerkt afgelopen maanden om een situatie te creëren waar ik gewoon lekker mijn ding kan doen en langzaam kan re-integreren.

Maar het punt is nu toch echt (na twee maanden) gekomen dat ik toch wel erg vaak 'activiteiten' moet gaan uitvoeren die mij totaal niet helpen met herstellen. Mijn coach stelde voor bijvoorbeeld om vrijwilligerswerk te zoeken en binnenkort ook maar te beginnen met solliciteren naar andere banen. Op de vraag hoe mij dat moet helpen met herstellen krijg je dan het antwoord dat ongeveer neer komt op 'niet maar het moet van de wet.' en dat komt op mij wel erg scheef over. Vervolgens wel medeleven tonen hoe zwaar het wel niet moet zijn voor me.

Tevens geeft ze aan dat het hele 2e spoor meer een spelletje is voor het uwv zodat de werkgever kan laten zien dat ze hun best hebben gedaan om mij te helpen en dat ze zich aan de wet hebben gehouden. Dat er vervolgens gewoon niet naar je geluisterd wordt voelt dan ook wel erg raar. Ik weet namelijk vrij zeker dat al deze extra activiteiten mijn herstel een paar maanden langer laat duren.

Nu heb ik de volgende vragen:

Is dit nou echt hoe je de wet moet 'invullen'?

Is er nog iets wat ik kan doen via FNV of een andere partij om het anders in te vullen?

Moet ik gewoon stoppen en lekker iets anders gaan doen met mijn tijd?

Zijn er andere die op ongeveer dit stadium zijn beland van hun burnout en hoe heb jij je situatie vanuit hier opgelost?

Alvast bedankt.

[wibblemoo]

Even los van de juridische/economische gronden rondom ontslag en WW et cetera:
Mijn ervaring met burn outs van dichtbij en wat ik her en der lees is dat het beste resultaat altijd gehaald wordt door de werksituatie te veranderen, lees weg te gaan en ergens anders vers beginnen.

Ja je bent nu ziek en dat betekent dat je niet (100%) kunt werken, ook niet ergens anders, maar van wat ik gezien in dit soort situaties, is de werkgever/baan vaak het grootste probleem en als je dat wegneemt de snelste weg naar herstel.

[KnoxNL]

Ik lees even mee, ik ben manager met een medewerker in een soortgelijke situatie.

Echter heb ik de bedrijfsarts ruim 6 maanden bij mijn medewerker weggehouden, HR en casemanagers terug hun hok in gestuurd en ik ben de enige die bepaalt samen met mijn medewerker hoe we reïntegreren en opbouwen, en de enige die contact met de persoon mag hebben.

Ik bied dus alle rust en ruimte aan de medewerker, helaas tot op heden zonder resultaat. Deze omgekeerde aanpak lijkt dus helaas (bij deze persoon in ieder geval) ook niet te werken.

HR wordt steeds "aggressiever" naar mij en is bang voor sancties vanuit het UWV, etc etc. Misschien ga ik ook wel mijn boekje te buiten en voldoe ik niet meer aan alles wat de wet/UWV van ons als bedrijf verlangt.

Maar bij mij staan mijn mensen en de menselijke maat ECHT op 1.

Maar ook ik realiseer me dat na +/- een jaar verzuim en 0 progress er iets moet gebeuren....

[revolution-nl]

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 19:33:
Ik lees even mee, ik ben manager met een medewerker in een soortgelijke situatie.

Echter heb ik de bedrijfsarts ruim 6 maanden bij mijn medewerker weggehouden, HR en casemanagers terug hun hok in gestuurd en ik ben de enige die bepaalt samen met mijn medewerker hoe we reïntegreren en opbouwen, en de enige die contact met de persoon mag hebben.

Ik bied dus alle rust en ruimte aan de medewerker, helaas tot op heden zonder resultaat. Deze omgekeerde aanpak lijkt dus helaas (bij deze persoon in ieder geval) ook niet te werken.

HR wordt steeds "aggressiever" naar mij en is bang voor sancties vanuit het UWV, etc etc. Misschien ga ik ook wel mijn boekje te buiten en voldoe ik niet meer aan alles wat de wet/UWV van ons als bedrijf verlangt.

Maar bij mij staan mijn mensen en de menselijke maat ECHT op 1.

Maar ook ik realiseer me dat na +/- een jaar verzuim en 0 progress er iets moet gebeuren....

Dat siert je, maar een burn-out is vaak een combinatie van factoren en complexer dan je denkt.

Probeer eens een coach of iets dergelijks aan te bieden, ruimte en rust geven bij de medewerker niet direct een spiegel, reflectie en andere inzichten. Een wekelijkse check-in met een coach waarbij men ook wat huiswerk mee krijgt om te reflecteren en te analyseren helpt echt voor duurzaam herstel, bij de huidige werkgever of een nieuwe.

[ Voor 5% gewijzigd door revolution-nl op 30-09-2025 19:43 ]

[evilution]

Bij 2e spoor zit je dus al in je 2e jaar. Je bent 20-25 uur in de week aan het werk. Is er vooruitzicht dat je dit kunt uitbouwen? Heb je behandeling voor je burnout? Is het een optie om in deeltijd bij je huidige werkgever te werken? Na 2 jaar arbeidsongeschikt houdt het voor je werkgever gewoon op en ga je verder met het UWV of je dat nu leuk vindt of niet. Je zet of een tandje bij om je inzetbaarheid te verhogen, of je accepteert dat er nu niet meer in zit en gaat uitkijken naar een functie die je wel fulltime kan vervullen.

[Timorad]

Met @evilution hierboven. Inzet van het 2e spoor is verplicht in jouw geval, ik zou er maar het beste van maken en gebruiken voor een plan B als het niet lukt om op een gezonde manier terug te komen. En statisch is die kans best groot als je meer dan een jaar ziek bent.

In sommige gevallen kan het spoor II traject worden gestopt als je op >65% loonwaarde zit maar daar is ook wel medewerking en vertrouwen van de werkgever voor nodig.

[evilution]

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 19:33:
Ik lees even mee, ik ben manager met een medewerker in een soortgelijke situatie.

Echter heb ik de bedrijfsarts ruim 6 maanden bij mijn medewerker weggehouden, HR en casemanagers terug hun hok in gestuurd en ik ben de enige die bepaalt samen met mijn medewerker hoe we reïntegreren en opbouwen, en de enige die contact met de persoon mag hebben.

Ik bied dus alle rust en ruimte aan de medewerker, helaas tot op heden zonder resultaat. Deze omgekeerde aanpak lijkt dus helaas (bij deze persoon in ieder geval) ook niet te werken.

HR wordt steeds "aggressiever" naar mij en is bang voor sancties vanuit het UWV, etc etc. Misschien ga ik ook wel mijn boekje te buiten en voldoe ik niet meer aan alles wat de wet/UWV van ons als bedrijf verlangt.

Maar bij mij staan mijn mensen en de menselijke maat ECHT op 1.

Maar ook ik realiseer me dat na +/- een jaar verzuim en 0 progress er iets moet gebeuren....

De bedrijfsarts speelt gewoon een rol bij arbeidsongeschiktheid. Daar kan de medewerker ook zaken mee delen die vertrouwelijk zijn t.o.v. de werkgever en de werknemer adviseren voor zijn herstel, dus die weghouden bij je werknemer lijkt me niet zo handig? Sowieso moet van Poortwachter de bedrijfsarts na 6 weken een probleemanalyse opstellen en daarvoor zal die toch ook de werknemer moeten spreken. Als je je niet houdt aan wat Poortwachter van jou als werkgever verlangt, geef je de werknemer een (terechte) stok om mee te slaan als je na 2 jaar de arbeidsrelatie wilt beëindigen.

[KnoxNL]

evilution schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:07:
[...]

De bedrijfsarts speelt gewoon een rol bij arbeidsongeschiktheid. Daar kan de medewerker ook zaken mee delen die vertrouwelijk zijn t.o.v. de werkgever en de werknemer adviseren voor zijn herstel, dus die weghouden bij je werknemer lijkt me niet zo handig? Sowieso moet van Poortwachter de bedrijfsarts na 6 weken een probleemanalyse opstellen en daarvoor zal die toch ook de werknemer moeten spreken. Als je je niet houdt aan wat Poortwachter van jou als werkgever verlangt, geef je de werknemer een (terechte) stok om mee te slaan als je na 2 jaar de arbeidsrelatie wilt beëindigen.

Terechte feedback, daarom heb ik na 6 maanden (en nu dus 6 maanden geleden ) de gang naar de bedrijfsarts wel ingezet. Maar k wil het topic niet kapen, alleen even context geven waarom ik mee lees

[KoffieKrijger]

wibblemoo schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 19:27:
Even los van de juridische/economische gronden rondom ontslag en WW et cetera:
Mijn ervaring met burn outs van dichtbij en wat ik her en der lees is dat het beste resultaat altijd gehaald wordt door de werksituatie te veranderen, lees weg te gaan en ergens anders vers beginnen.

Ja je bent nu ziek en dat betekent dat je niet (100%) kunt werken, ook niet ergens anders, maar van wat ik gezien in dit soort situaties, is de werkgever/baan vaak het grootste probleem en als je dat wegneemt de snelste weg naar herstel.

Een burnout heeft altijd wel een complexe achtergrond en de werkgever heeft er inderdaad de grootste rol in gespeeld maar die is er na de burnout ook goed van geschrokken. Management een laag boven mijn eigen leidinggevenden (die veel te grote verwachtingen hadden qua workload en deadlines) heeft ze aangesproken en hun taal is eigenlijk 180° omgeslagen van 'Dit gaat af zijn over twee weken, je zoekt het maar uit.' naar 'wanneer denken we dit te kunnen bereiken?' dus afgelopen jaar is de werkomgeving een stuk beter geworden.

Hierdoor was ik van plan het dus nog een poging te geven. Daarnaast zijn werkgevers in mijn vakgebied relatief schaars dus het is niet alsof ik 1 2 3 een goede vervanger heb waar ik ook zoveel plezier uit de inhoud kan halen.

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 19:33:
Ik lees even mee, ik ben manager met een medewerker in een soortgelijke situatie.

Echter heb ik de bedrijfsarts ruim 6 maanden bij mijn medewerker weggehouden, HR en casemanagers terug hun hok in gestuurd en ik ben de enige die bepaalt samen met mijn medewerker hoe we reïntegreren en opbouwen, en de enige die contact met de persoon mag hebben.

Ik bied dus alle rust en ruimte aan de medewerker, helaas tot op heden zonder resultaat. Deze omgekeerde aanpak lijkt dus helaas (bij deze persoon in ieder geval) ook niet te werken.

HR wordt steeds "aggressiever" naar mij en is bang voor sancties vanuit het UWV, etc etc. Misschien ga ik ook wel mijn boekje te buiten en voldoe ik niet meer aan alles wat de wet/UWV van ons als bedrijf verlangt.

Maar bij mij staan mijn mensen en de menselijke maat ECHT op 1.

Maar ook ik realiseer me dat na +/- een jaar verzuim en 0 progress er iets moet gebeuren....

Ja dit is helaas gevaarlijk zoals @revolution-nl al aangeeft. Helaas moet je een heel boekwerk voorbereiden voor het uwv heb ik begrepen. Als je er vervolgens niet 'alles' aan gedaan hebt dan kan je werkgever een loonsanctie krijgen.

Deze verhouding helpt naar mijn mening ook totaal niet met het doel van re-integratie.

evilution schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 19:44:
Bij 2e spoor zit je dus al in je 2e jaar. Je bent 20-25 uur in de week aan het werk. Is er vooruitzicht dat je dit kunt uitbouwen? Heb je behandeling voor je burnout? Is het een optie om in deeltijd bij je huidige werkgever te werken? Na 2 jaar arbeidsongeschikt houdt het voor je werkgever gewoon op en ga je verder met het UWV of je dat nu leuk vindt of niet. Je zet of een tandje bij om je inzetbaarheid te verhogen, of je accepteert dat er nu niet meer in zit en gaat uitkijken naar een functie die je wel fulltime kan vervullen.

Ik kan in principe rondkomen van 24u maar ik zou graag willen uitbreiden naar 32 uur. Dit gaat echter dus enkele maanden langer duren omdat ik constant van mijn eigen gekozen pad wordt afgetrokken. Alle signalen voor herstel vanuit coach, arbo arts en arbeidsdeskundige staan echter op groen. Ze zien wel en gaan er vanuit dat beter worden binnen een jaar heel goed mogelijk is.

[naitsoezn]

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 19:33:
Echter heb ik de bedrijfsarts ruim 6 maanden bij mijn medewerker weggehouden, HR en casemanagers terug hun hok in gestuurd en ik ben de enige die bepaalt samen met mijn medewerker hoe we reïntegreren en opbouwen, en de enige die contact met de persoon mag hebben.

offtopic:
O my... Je zadelt je bedrijf met een enorm risico op door de werknemer willens en wetens de juiste procedures te ontzeggen. De advocaat van de werknemer zal smullen van deze casus. Wettelijk heb jij nul rechten om je te bemoeien met het ziektetraject van je werknemer. Sterker nog: Je mag er als manager niet eens naar vragen.

@TS 2e spoor is niet om je herstel te bespoedigen, maar om een uitweg te bieden aan deze situatie. Als je na ruim een jaar nog steeds niet weer hersteld bent van je burn-out, dan moet je gewoon accepteren dat je oude functie het niet meer gaat worden bij dit bedrijf. Dat is heel zuur, maar dat is wat een 2e spoor traject inhoudt: Kijken wat er wel mogelijk is ipv blijven hangen in een situatie die al meer dan een jaar niet blijkt te werken. In dit geval is het ook zo, dat de werkgever ook rechten heeft: Die heeft weinig aan een werknemer die niet (nooit) meer terug komt in z'n functie. Het werk moet wel gedaan worden.

[ Voor 14% gewijzigd door naitsoezn op 30-09-2025 20:16 ]

[evilution]

KoffieKrijger schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:11:
[...]

Ik kan in principe rondkomen van 24u maar ik zou graag willen uitbreiden naar 32 uur. Dit gaat echter dus enkele maanden langer duren omdat ik constant van mijn eigen gekozen pad wordt afgetrokken. Alle signalen voor herstel vanuit coach, arbo arts en arbeidsdeskundige staan echter op groen. Ze zien wel en gaan er vanuit dat beter worden binnen een jaar heel goed mogelijk is.

Is er vooruitzicht dat je binnen het 2e jaar weer fulltime aan de slag kunt? Als je je baan wilt behouden moet je misschien even een tandje bijzetten en dat kan even lastig zijn.

Ik heb zelf in een dergelijke burnout situatie gezeten en gezorgd dat ik tijdens het 2e spoor weer 100% inzetbaar was omdat ik gewoon een hele leuke baan heb. Dat kwam wel met een prijs en een korte terugval een paar jaar later. Terugkijkend was dat het waard.

[Sempy]

Hier iemand met positieve ervaringen in het 2e spoor. Voor mij was dat een prima manier om te re-integreren. De 2e-spoorwerkgever had tegen nauwelijks kosten uitbreiding personeelsbestand en als tegenprestatie ook bereid om maatwerk te leveren voor mijn situatie. Voor mij was het fijn om ergens opnieuw te beginnen. Inmiddels ben ik al weer dik 9 jaar in reguliere dienst bij deze werkgever.

Wat mij betreft zijn er wel wat randvoorwaarden om 2e spoor succesvol te laten zijn:

1) goede begeleiding, een coach die 2e spoor als spelletje ziet, weet kennelijk niet wat de mogelijkheden zijn en kan je dus ook niet goed helpen;
2) Duidelijke focus op 2e spoor; je geeft aan nu al 20-25 uur in 1e spoor en dan is met een burnout denk ik de emmer echt vol. Oriënteren op een andere functie, solliciteren, etc vraagt gewoon tijd en leverde mij ook genoeg extra prikkels op. Het lijkt me redelijk dat de belasting in spoor 1 wordt terug geschroefd zodat er ruimte komt voor 2e spooractiviteiten.

[KoffieKrijger]

naitsoezn schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:15:
[...]

@TS 2e spoor is niet om je herstel te bespoedigen, maar om een uitweg te bieden aan deze situatie. Als je na ruim een jaar nog steeds niet weer hersteld bent van je burn-out, dan moet je gewoon accepteren dat je oude functie het niet meer gaat worden bij dit bedrijf. Dat is heel zuur, maar dat is wat een 2e spoor traject inhoudt: Kijken wat er wel mogelijk is ipv blijven hangen in een situatie die al meer dan een jaar niet blijkt te werken. In dit geval is het ook zo, dat de werkgever ook rechten heeft: Die heeft weinig aan een werknemer die niet (nooit) meer terug komt in z'n functie. Het werk moet wel gedaan worden.

Je benoemt het wel vanuit een ander perspectief dan tot nu toe gedaan is. Het hele riedeltje mensen dat ermee gemoeid is benadrukt steeds het 'tijdelijk' herstellen via 2e spoor zodat als ik weer beter ben ik weer terug zou kunnen naar mijn oorspronkelijke werkplek. Niemand heeft het er over dat de oude functie niet meer kan en dat het gewoon het gevolg is van 52 weken ziek zijn dat het tweede spoor gestart is. Ook mijn eigen werkgever zou met het tweede spoor in zijn nadeel zijn aangezien hij volgens mijn coach het volledige jaar door zou betalen ondanks dat ik niet voor hem werk.

Als ik het echter vanuit jouw benoemde perspectief bekijk dan is het tweede spoor een stuk logischere stap om te nemen. Nog steeds wel erg zuur om dat te accepteren.

evilution schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:22:
[...]

Is er vooruitzicht dat je binnen het 2e jaar weer fulltime aan de slag kunt? Als je je baan wilt behouden moet je misschien even een tandje bijzetten en dat kan even lastig zijn.

Ik heb zelf in een dergelijke burnout situatie gezeten en gezorgd dat ik tijdens het 2e spoor weer 100% inzetbaar was omdat ik gewoon een hele leuke baan heb. Dat kwam wel met een prijs en een korte terugval een paar jaar later. Terugkijkend was dat het waard.

Ik ben nu vrij kwakkelend op 25 uur en dit gaat vrij steady omhoog (op het perspectief van weken/maanden). Als de werkgever het accepteert kan ik de stop zelf op 24u zetten want daar kom ik al prima van rond. Een tandje bij zetten gaat echter niet omdat de klachten zich op een nogal rare manier uiten, daar moet gewoon tijd overheen helaas.

Sempy schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:25:
Hier iemand met positieve ervaringen in het 2e spoor. Voor mij was dat een prima manier om te re-integreren. De 2e-spoorwerkgever had tegen nauwelijks kosten uitbreiding personeelsbestand en als tegenprestatie ook bereid om maatwerk te leveren voor mijn situatie. Voor mij was het fijn om ergens opnieuw te beginnen. Inmiddels ben ik al weer dik 9 jaar in reguliere dienst bij deze werkgever.

Wat mij betreft zijn er wel wat randvoorwaarden om 2e spoor succesvol te laten zijn:

1) goede begeleiding, een coach die 2e spoor als spelletje ziet, weet kennelijk niet wat de mogelijkheden zijn en kan je dus ook niet goed helpen;
2) Duidelijke focus op 2e spoor; je geeft aan nu al 20-25 uur in 1e spoor en dan is met een burnout denk ik de emmer echt vol. Oriënteren op een andere functie, solliciteren, etc vraagt gewoon tijd en leverde mij ook genoeg extra prikkels op. Het lijkt me redelijk dat de belasting in spoor 1 wordt terug geschroefd zodat er ruimte komt voor 2e spooractiviteiten.

2e spoor activiteiten vallen onder die 25 uur. Volgens mij is dat standaard?

En ik ben ook vooral bang voor al die prikkels en bijbehorende terugvallen. Ik heb geen probleem met het tweede spoor ik vind vooral dat het nu niet helpt. Als ik over bijvoorbeeld twee maanden een stuk meer aankan dan verwelkom ik het met open armen.

[ Voor 43% gewijzigd door KoffieKrijger op 30-09-2025 20:35 ]

[KnoxNL]

KoffieKrijger schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:27:
[...]


Je benoemt het wel vanuit een ander perspectief dan tot nu toe gedaan is. Het hele riedeltje mensen dat ermee gemoeid is benadrukt steeds het 'tijdelijk' herstellen via 2e spoor zodat als ik weer beter ben ik weer terug zou kunnen naar mijn oorspronkelijke werkplek. Niemand heeft het er over dat de oude functie niet meer kan en dat het gewoon het gevolg is van 52 weken ziek zijn dat het tweede spoor gestart is. Ook mijn eigen werkgever zou met het tweede spoor in zijn nadeel zijn aangezien hij volgens mijn coach het volledige jaar door zou betalen ondanks dat ik niet voor hem werk.

Als ik het echter vanuit jouw benoemde perspectief bekijk dan is het tweede spoor een stuk logischere stap om te nemen. Nog steeds wel erg zuur om dat te accepteren.

Maar wat wil je zelf het liefste, en denk je realistisch gezien ook aan te kunnen op afzienbare termijn (3-6 maanden)?

[KoffieKrijger]

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:31:
[...]

Maar wat wil je zelf het liefste, en denk je realistisch gezien ook aan te kunnen op afzienbare termijn (3-6 maanden)?

Voldoende herstellen bij huidige werkgever zodat ik zonder 'bagage' kan kijken of ik bij mijn huidige werkgever wil blijven of dat ik gewoon gezond een andere functie kan zoeken bij een andere werkgever. Of dit realistisch is weet niemand en dat is ook het vervelende op dit moment ben ik bang, ik verwacht van wel maar voortgang is wel te meten in maanden niet in weken.

[evilution]

KoffieKrijger schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:27:
[...]


En ik ben ook vooral bang voor al die prikkels en bijbehorende terugvallen. Ik heb geen probleem met het tweede spoor ik vind vooral dat het nu niet helpt. Als ik over bijvoorbeeld twee maanden een stuk meer aankan dan verwelkom ik het met open armen.

Als je over 2 maanden een stuk meer aankunt, kun je dat ook naar je werkgever aanbieden. Dan ben je misschien al weer 30-32 uur aan het werk. Komt al een stuk dichter in de buurt van fulltime (36/38/40 uur?) En dan 2-3 maanden later nog eens een paar uur erbij? Wat zie je zelf als mogelijkheden om weer duurzaam inzetbaar te zijn?

[KnoxNL]

Die meten van voortgang snap ik, dat is ook waar ik mee worstel: Het is ontastbaar
En bepaalde dingen die (soms) tijdens het ziekteproces wel kunnen, zoals bv sporten, op vakantie gaan, lekker een avondje in de kroeg hangen, etc. LIJKEN op het eerste gezicht misschien vreemd maar kunnen naar mijn mening juist bijdragen aan herstel

Daarom geloof ik heel erg in de kracht van de persoon die het betreft zelf. Maar het is voor een werkgever natuurlijk ook gewoon een risico wat ze moeten mitigeren uiteindelijk. Ik ben die balans ook continu aan het verkennen.

[Sempy]

KoffieKrijger schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:27:
[...]

2e spoor activiteiten vallen onder die 25 uur. Volgens mij is dat standaard?

En ik ben ook vooral bang voor al die prikkels en bijbehorende terugvallen. Ik heb geen probleem met het tweede spoor ik vind vooral dat het nu niet helpt. Als ik over bijvoorbeeld twee maanden een stuk meer aankan dan verwelkom ik het met open armen.

Mijn advies zou zijn om nu voor jezelf de knoop door te hakken of je jezelf binnen afzienbare tijd ziet herstellen en of je vervolgens zonder opnieuw een burn-out te krijgen, nog jaren bij deze werkgever kan/wil werken. Als dat onwaarschijnlijk is, kan je beter vandaag dan morgen vol op 2e spoor inzetten. Bespreek je zorgen t.a.v. belastbaarheid met de bedrijfsarts en maak een plan hoe het 2e spoor prettig in te vullen en hoe te handelen als het toch teveel wordt.

[evilution]

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:44:

En bepaalde dingen die (soms) tijdens het ziekteproces wel kunnen, zoals bv sporten, op vakantie gaan, lekker een avondje in de kroeg hangen, etc. LIJKEN op het eerste gezicht misschien vreemd maar kunnen naar mijn mening juist bijdragen aan herstel

Arbeidsongeschikt zijn betekent al lang niet meer dat je verplicht onder een dekentje op de bank moet liggen. Ik had een burnout tijdens coronatijd en heb die deels gebruikt om een fatsoenlijke thuiswerkplek te creëren door een kamer te verbouwen i.p.v. te kutten aan de keukentafel. Geeft gewoon rust als je weer aan de gang gaat. En ontspanning is ook gewoon normaal. Sporten (altijd goed) , vakantie en eens de kroeg in moet gewoon kunnen. Dat je even niet kunt werken betekent niet dat de rest van je leven ook stopt.

[KnoxNL]

evilution schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:54:
[...]

Arbeidsongeschikt zijn betekent al lang niet meer dat je verplicht onder een dekentje op de bank moet liggen. Ik had een burnout tijdens coronatijd en heb die deels gebruikt om een fatsoenlijke thuiswerkplek te creëren door een kamer te verbouwen i.p.v. te kutten aan de keukentafel. Geeft gewoon rust als je weer aan de gang gaat. En ontspanning is ook gewoon normaal. Sporten (altijd goed) , vakantie en eens de kroeg in moet gewoon kunnen. Dat je even niet kunt werken betekent niet dat de rest van je leven ook stopt.

Ja, dat zeg ik toch juist ook (met minder woorden)

[evilution]

KnoxNL schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:55:
[...]

(met minder woorden)

offtopic:
En dan te bedenken dat ik bekend sta als iemand van weinig woorden

[KoffieKrijger]

evilution schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:43:
[...]

Als je over 2 maanden een stuk meer aankunt, kun je dat ook naar je werkgever aanbieden. Dan ben je misschien al weer 30-32 uur aan het werk. Komt al een stuk dichter in de buurt van fulltime (36/38/40 uur?) En dan 2-3 maanden later nog eens een paar uur erbij? Wat zie je zelf als mogelijkheden om weer duurzaam inzetbaar te zijn?

Daar zit dus de worsteling, en vandaar ook de vraag of ik spoor 2 op een andere manier kan invullen. Als het spoor 2 intensiveert dan heb ik niet meer de ruimte om dat te onderzoeken. Want als je bijvoorbeeld een tijdje weg bent en weer terugkomt spelen er weer andere dingen waardoor je weer bijgepraat moet worden wat extra belastend is en je productiviteit niet ten goede komt. Dit komt nou niet bepaald positief over bij je eigen leidinggevende.
Als ik ook iets moet doen wat binnen mijn mogelijkheden zit dan gaat dat ook echt dikke prima, ik lever gewoon.

[ Voor 4% gewijzigd door KoffieKrijger op 30-09-2025 21:21 ]

[evilution]

KoffieKrijger schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 21:03:
[...]


Daar zit dus de worsteling, en vandaar ook de vraag of ik spoor 2 op een andere manier kan invullen. Als het spoor 2 intensiveert dan heb ik niet meer de ruimte om dat te onderzoeken. Want als je bijvoorbeeld een tijdje weg bent en weer terugkomt spelen er weer andere dingen waardoor je weer bijgepraat moet worden wat extra belastend is en je productiviteit niet ten goede komt. Dit komt nou niet bepaald positief over bij je eigen leidinggevende.
Als ik ook iets moet doen wat binnen mijn mogelijkheden zit dan gaat dat ook echt dikke prima, ik lever gewoon en heb zelfs een paar patent aanvragen lopen (die ik heb bedacht afgelopen jaar tijdens mijn burnout).

Hoezo, een tijdje weg? Je blijft gewoon die 20-25 uur werken. 2e spoor loopt daar naast. Dat hoeft echt niet te betekenen dat je direct moet gaan solliciteren of stage moet gaan lopen o.i.d. Dit begint gewoon ook met wat gesprekken, beetje vragenlijstjes invullen, later wellicht wat (sollicitatie) cursussen o.i.d. Er zit echt wel wat ruimte in die je kunt benutten voor eigen gewin. Probeer dit ook gewoon als kans te zien om je eigen functie weer fulltime te gaan vervullen, of een functie elders. Ik neem aan dat je linksom of rechtsom ook gewoon op zoek bent naar een functie waarin je duurzaam inzetbaar bent en geen ambitie hebt om langdurig in een situatie van (gedeeltelijke) arbeidsongeschiktheid wilt belanden.

[evilution]

KoffieKrijger schreef op dinsdag 30 september 2025 @ 20:27:
[...]
En ik ben ook vooral bang voor al die prikkels en bijbehorende terugvallen.

Een mens lijdt het meest,
door het lijden dat hij vreest.

[Harm_H]

Wel interessant dat je zo bewust bent van je burnout.
In mijn functie en privé leven de laatste tijd ook teveel mensen gesproken, volgens mij is het ook abnormaal om zoveel mensen te kennen. In een groot bedrijf heb je al snel contact met 200+ mensen - als je echt dingen gedaan wilt krijgen.
Gesprekken initiëren en actie ondernemen lukt me nu moeilijk - tenzij we extreem focussen op de inhoud. Dat lukt blijkbaar nog wel.

Verder merk ik dat coderen in m'n vrije tijd, weinig beweging en andere privé motivatie(problemen) funest zijn. Ten minste bij mij. Misschien toch jammer dat ik geen huisvader ben geworden.

[ Voor 18% gewijzigd door Harm_H op 30-09-2025 22:15 ]