Hooi.
Ooit begonnen met een Canon 2000D en dat voelde geweldig. Het was alleen een spiegelreflex en lenzen systeem was een beetje lastig uit te vogelen als beginner omdat Canon op dat moment al volop aan het inzetten was op een ander lensmount systeem.
Dus ik ben ooit met tegenzin overgestapt op Sony A6100. Uiteindelijk via de A6700 naar de A7R V gegaan omdat ik toch graag de EVF in het midden wilde hebben en de A7R V was het beste van het beste voor het budget dat ik had. Maar full frame, dus zware camera, zware lenzen.
Ik heb die A7R V net een maand, maar ik sta nu op het punt om de camera al in te ruilen. Het menu van de Sony, de ongelofelijk grote range aan opties die maar uitgepompt worden door verschillende fabrikanten, alles moet beter, alles moet sneller, het gewicht en de grootte speelt hier allemaal zeker een rol in. Maar ik voelde ook meer met de Canon, de Sony voelde als een degelijk apparaat maar ik had er geen connectie mee. Klinkt stom, ik weet het.
Een tijdje overwogen om Fujifilm te nemen omdat Fujifilm vooral APS-C sensors maakt en ik wil echt weer terug naar APS-C zowel voor de prijs / kwaliteit verhouding. Maar uiteindelijk ga ik toch voor een Canon R7, want deze geeft meer voor mijn geld. En ik krijg nog een flink bedrag terug ook wat direct op mijn spaarrekening gaat. Vooral nu Canon ook Sigma lenzen laat maken voor de RF-S mount en inzet op budget lenzen voor de RF mount ben ik helemaal verkocht als amateur fotograaf.
Ik schiet wel professionele portretten, maar daar blijft het eigenlijk bij. Ik kan hetzelfde resultaat bereiken met een sigma 56mm 1.4 als met een 85mm 1.8.
Ik zou graag de mening ontvangen van andere fotografen hierover. Ben ik gewoon vreemd? Of heb ik een punt? Misschien geen van beide?
Ooit begonnen met een Canon 2000D en dat voelde geweldig. Het was alleen een spiegelreflex en lenzen systeem was een beetje lastig uit te vogelen als beginner omdat Canon op dat moment al volop aan het inzetten was op een ander lensmount systeem.
Dus ik ben ooit met tegenzin overgestapt op Sony A6100. Uiteindelijk via de A6700 naar de A7R V gegaan omdat ik toch graag de EVF in het midden wilde hebben en de A7R V was het beste van het beste voor het budget dat ik had. Maar full frame, dus zware camera, zware lenzen.
Ik heb die A7R V net een maand, maar ik sta nu op het punt om de camera al in te ruilen. Het menu van de Sony, de ongelofelijk grote range aan opties die maar uitgepompt worden door verschillende fabrikanten, alles moet beter, alles moet sneller, het gewicht en de grootte speelt hier allemaal zeker een rol in. Maar ik voelde ook meer met de Canon, de Sony voelde als een degelijk apparaat maar ik had er geen connectie mee. Klinkt stom, ik weet het.
Een tijdje overwogen om Fujifilm te nemen omdat Fujifilm vooral APS-C sensors maakt en ik wil echt weer terug naar APS-C zowel voor de prijs / kwaliteit verhouding. Maar uiteindelijk ga ik toch voor een Canon R7, want deze geeft meer voor mijn geld. En ik krijg nog een flink bedrag terug ook wat direct op mijn spaarrekening gaat. Vooral nu Canon ook Sigma lenzen laat maken voor de RF-S mount en inzet op budget lenzen voor de RF mount ben ik helemaal verkocht als amateur fotograaf.
Ik schiet wel professionele portretten, maar daar blijft het eigenlijk bij. Ik kan hetzelfde resultaat bereiken met een sigma 56mm 1.4 als met een 85mm 1.8.
Ik zou graag de mening ontvangen van andere fotografen hierover. Ben ik gewoon vreemd? Of heb ik een punt? Misschien geen van beide?
[ Voor 9% gewijzigd door NerdFury2020 op 28-08-2025 09:38 ]