Members only:
Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers.
Inloggen
:strip_icc():strip_exif()/u/153263/crop5dc2fc5fe8562.jpeg?f=community)
Hoezo, ik zit je raar aan te kijken? Zo kijk ik altijd! Slijpen is niet nodig, ik prefereer de botte bijl.
/u/112676/crop63f49f7963127_cropped.png?f=community)
/u/284549/crop5c8c1d3ca48d4.png?f=community)
:strip_exif()/u/53522/crop583d477015a24.gif?f=community)
Er is altijd maar 1 iemand die bepaald of je ziekt bent, dat is de huisarts. In hoeverre je vervolgens aan het werk kunt (ondanks ziek) kan eventueel in samenspraak met de bedrijfsarts. Ik zou dus bij de huisarts te rade gaan voor advies, als die (ook?) zegt terug bij 0 beginnen, ben je dus weer volledig ziek. In Juli heb je dan het gesprek met de bedrijfsarts en kun je samen kijken wat je kunt doen. In de tussentijd de rust pakken die je nodig hebt.
De werkgever kan wel van je verwachten dat je de draad weer oppakt 'want het ligt niet aan het werk', maar ziek is ziek. Daarbij wordt niet gekeken of het door werk of privé komt, de werkgever heeft daarin de pech dat zieke medewerkers enorm beschermd zijn en terecht. Juist een reactie als 'mooi, kun je binnenkort weer verder opbouwen waar je gebleven was' laten prima zien waarom zieke medewerkers zo beschermd moeten worden.
De werkgever kan wel van je verwachten dat je de draad weer oppakt 'want het ligt niet aan het werk', maar ziek is ziek. Daarbij wordt niet gekeken of het door werk of privé komt, de werkgever heeft daarin de pech dat zieke medewerkers enorm beschermd zijn en terecht. Juist een reactie als 'mooi, kun je binnenkort weer verder opbouwen waar je gebleven was' laten prima zien waarom zieke medewerkers zo beschermd moeten worden.
Inmiddels de werkgever op de hoogte gesteld dat ik niet in staat ben om te komen werken. Ik wacht de reactie nog even af.
Qua contract ben ik inderdaad niet heel bang. Mochten ze deze niet verlengen, dan komt dat ook wel weer goed. Het UWV zal daar ongetwijfeld goede bijstand bij kunnen geven. Beetje minderen qua inkomen kan ik goed opvangen, daar ben ik niet benauwd voor.
Ik heb intussen een mail gestuurd naar de bedrijfsarts, dit gaat via een contactpersoon. Deze is normaal gesproken telefonisch bereikbaar, echter vandaag niet
Qua contract ben ik inderdaad niet heel bang. Mochten ze deze niet verlengen, dan komt dat ook wel weer goed. Het UWV zal daar ongetwijfeld goede bijstand bij kunnen geven. Beetje minderen qua inkomen kan ik goed opvangen, daar ben ik niet benauwd voor.
/u/1946446/crop6448e90805b80_cropped.png?f=community)
De bedrijfsarts heeft beroepsgeheim
dus daar kan je open in zijn.De werkgever mag het zelf niet vragen als we de wet volgen
en als hij het schriftelijk vraagt (bijhouden als er ooit problemen bij een eventueel ontslag zijn)
Inmiddels reactie terug. 'Ik begrijp het". Dat valt dan weer mee gelukkig.
Dank voor je mooie reactie. Ik vermoed dat zelf ook inderdaad.
Kijk dat is goed om te weten. Voor de volgende keer is dat inderdaad het beste.:
[...]
De bedrijfsarts heeft beroepsgeheim
De werkgever mag het zelf niet vragen als we de wet volgen
en als hij het schriftelijk vraagt (bijhouden als er ooit problemen bij een eventueel ontslag zijn)
/u/255418/usericon.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/2060/crop5f441ab454be9_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/20201/clint.jpg?f=community)
/u/49769/icon.PNG?f=community){kind=icon}
/u/463779/crop663b92c5a03ab_cropped.png?f=community)
/u/490497/qr_code_without_logo-klein.png?f=community){kind=logo}
Beetje een tussendoor reactie, maar wilde op 2 zinnen reageren: Doordat je omgeving zo geladen was leer je op micro uitingen te letten, en woordkeuze, en andere dingen welke samengevat worden tot hooggevoelig. Zeer vaak (omdat ik 'altijd' niet wil gebruiken) is het een mechanisme om om te gaan met complexe situaties.
Er is een pluspunt aan: Straks als je je uitdagingen een plek heb gegeven heb je de vaardigheden nog steeds. Ik merk dat ik dingen opmerk bij mensen waar de meeste dat totaal ontgingen. Dus je kunt wat eerder een helpende hand bieden, of je eigen gedrag aanpassen, of subtiel helpen (ff extra aardig zijn oid), of.... Je bent bezig met zelfstandig volwassen worden, dit is voor sommige onderdeel van dit traject. Let maar op, er zijn er best wat tussen +- 22-28jaar die dit ervaren. Je hebt bepaalde delen van je hersenen ontwikkeld die nu achterstallig onderhoud moeten verwerken. In jouw geval je jeugd, een aantal jaren aan 'data' verwerken in een paar maanden. Dat is wel even pittig
Ook hier is er een silver lining: Neem het serieus. Neem niet de kortste router, maar de goede route. Niet de symptomen verhelpen, maar de achterliggende problemen. Die vaardigheden kunnen je eerlijker naar jezelf maken. Daarmee kan je persoonlijke ontwikkeling verbeteren.
Het is vaak andersom
Doordat je omgeving zo geladen was leer je op micro uitingen te letten, en woordkeuze, en andere dingen welke samengevat worden tot hooggevoelig. Zeer vaak (omdat ik 'altijd' niet wil gebruiken) is het een mechanisme om om te gaan met complexe situaties.Er is een pluspunt aan: Straks als je je uitdagingen een plek heb gegeven heb je de vaardigheden nog steeds. Ik merk dat ik dingen opmerk bij mensen waar de meeste dat totaal ontgingen. Dus je kunt wat eerder een helpende hand bieden, of je eigen gedrag aanpassen, of subtiel helpen (ff extra aardig zijn oid), of....
Juist op die leeftijd
Je bent bezig met zelfstandig volwassen worden, dit is voor sommige onderdeel van dit traject. Let maar op, er zijn er best wat tussen +- 22-28jaar die dit ervaren. Je hebt bepaalde delen van je hersenen ontwikkeld die nu achterstallig onderhoud moeten verwerken. In jouw geval je jeugd, een aantal jaren aan 'data' verwerken in een paar maanden. Dat is wel even pittig Ook hier is er een silver lining: Neem het serieus. Neem niet de kortste router, maar de goede route. Niet de symptomen verhelpen, maar de achterliggende problemen. Die vaardigheden kunnen je eerlijker naar jezelf maken. Daarmee kan je persoonlijke ontwikkeling verbeteren.
/u/401159/crop55ef036501bc8.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/212343/crop63410212f40b4_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/23176/larryneus.jpg?f=community)
Dank voor je reactie. Dit wist ik nog niet, verklaart ook weer wat! Dat is voor mij ook het doel. Het volledige probleem verhelpen en niet de symptomen.:
Beetje een tussendoor reactie, maar wilde op 2 zinnen reageren:
[...]
Het is vaak andersom
Er is een pluspunt aan: Straks als je je uitdagingen een plek heb gegeven heb je de vaardigheden nog steeds. Ik merk dat ik dingen opmerk bij mensen waar de meeste dat totaal ontgingen. Dus je kunt wat eerder een helpende hand bieden, of je eigen gedrag aanpassen, of subtiel helpen (ff extra aardig zijn oid), of....
[...]
Juist op die leeftijd
Ook hier is er een silver lining: Neem het serieus. Neem niet de kortste router, maar de goede route. Niet de symptomen verhelpen, maar de achterliggende problemen. Die vaardigheden kunnen je eerlijker naar jezelf maken. Daarmee kan je persoonlijke ontwikkeling verbeteren.
Thuis zitten is inderdaad niet het beste. Ik merk dat dat best "tegenvalt." Weinig contacten etc. In dat op zicht ga ik kijken of daar iets in te schuiven valt, wat pasbaar is op mijn tempo en energieniveau. Dit in overleg met betrokken artsen/ psycholoog etc.
Wat een nare situatie moet dat geweest zijn! Ik ben inderdaad blij dat het nu gebeurd. Geen vriendin, kinderen of wat dan ook. Als dit wel al was geweest, had dit denk ik nog een veel grotere uitdaging geweest ook richting het gezin.
Ze hebben het inderdaad nog nooit eerder meegemaakt. Het is voor hen in dat opzicht zoeken, echter kon de reactie wat anders in mijn optiek. We blijven mensen en maken allemaal fouten denk ik dan.
Korte update:
- Ik ben op eigen intiatief even langs werk gereden. Hier hebben we een goed gesprek gehad. Werkgever bood hierbij in elk geval excuses voor de communicatie en het "horkerige gedrag." Dit hadden ze niet zo moeten doen.
- In verband met het thuiszitten wat niet optimaal is gaan we kijken of we wat kunnen regelen op werk om te doen, zonder tijdsdruk en niet te inspannend. Het werk in de automotive is nou eenmaal een soort van "hobby"geworden en levert hierdoor ook wat energie op. Tevens voor een korte periode op een dag. Hiermee kan overbelasting worden beperkt en wachten we af tot de bedrijfsarts wat meer hierover zegt.
- Belangrijkste is, dat ik mijzelf in acht houd en niet doorga als ik denk, laten we nog wat verder gaan en goed mijn rust neem.
Hoezo, ik zit je raar aan te kijken? Zo kijk ik altijd! Slijpen is niet nodig, ik prefereer de botte bijl.
Ja, maar niet iedereen leest hetzelfde.
TS is nog jong.
TS werkt volgens tijdelijk contract.
TS krijgt onder werktijd last van hyperventilatie en andere ongein.
Werkgever schrikt daar van en vraagt zich af wat ze verkeerd doen, mogelijk is deze monteur niet geschikt voor de hectiek van een garage met particuliere klanten of is de werkdruk nu te hoog, begeleiding niet voldoende, etc...
TS stopt met werken en bouwt daarna de uren weer op.
Probleem herhaalt zich.
TS stopt weer met werken.
TS meldt vervolgens dat de hyperventilatie en paniekaanvallen verklaard wordt door een slechte jeugd via diagnose van een psycholoog.
Werkgever grote blij
want het lag niet aan hun. TS kan weer gedeeltelijk aan het werk en gaat zelf de moeilijke jeugd verwerken. Uiteraard met hier en daar een middagje afwezigheid.Voor de TS is dit onbegrijpelijk want de vorige keer is er ook te snel begonnen met werken waardoor het probleem zich herhaalde. Die TS heeft alleen net verteld dat het mislukken van de eerste re-integratie komt door een slechte jeugd en niet door een slechte werksfeer. Als de TS nu wordt behandeld voor die slechte jeugd, dan kan je toch weer starten met werken? Werken is immers niet meer de oorzaak van het probleem.
:strip_icc():strip_exif()/u/785433/crop650086fbbb563_cropped.jpg?f=community)
Dus als jij je been gebroken hebt op wintersport kan je ook gewoon werken, want wekren is niet de oorzaak van het probleem?:
[...]
Ja, maar niet iedereen leest hetzelfde.
TS is nog jong.
TS werkt volgens tijdelijk contract.
TS krijgt onder werktijd last van hyperventilatie en andere ongein.
Werkgever schrikt daar van en vraagt zich af wat ze verkeerd doen, mogelijk is deze monteur niet geschikt voor de hectiek van een garage met particuliere klanten of is de werkdruk nu te hoog, begeleiding niet voldoende, etc...
TS stopt met werken en bouwt daarna de uren weer op.
Probleem herhaalt zich.
TS stopt weer met werken.
TS meldt vervolgens dat de hyperventilatie en paniekaanvallen verklaard wordt door een slechte jeugd via diagnose van een psycholoog.
Werkgever grote blij
Voor de TS is dit onbegrijpelijk want de vorige keer is er ook te snel begonnen met werken waardoor het probleem zich herhaalde. Die TS heeft alleen net verteld dat het mislukken van de eerste re-integratie komt door een slechte jeugd en niet door een slechte werksfeer. Als de TS nu wordt behandeld voor die slechte jeugd, dan kan je toch weer starten met werken? Werken is immers niet meer de oorzaak van het probleem.
TS is ziek. TS heeft tijd nodig om te herstellen. Nee, dan ga je niet werken. Oorzaak van de ziekte is niet relevant. Opbouwen is geprobeerd, ging niet. Dus dan is de procedure rustig wachten op de bedrijfsarts en laat die het maar oplossen.
I have stability. The ability to stab.
Yes, tot op zekere hoogte kan je prima werken met een gebroken been en ik kan mij niet herinneren dat een collega ooit de volledige 8 weken thuis heeft gezeten met een gebroken ledemaat. De meeste smeken binnen een week of ze iets kunnen doen en sommige worden na twee weken door hun partner afgeleverd omdat die er van af wilde.:
[...]
Dus als jij je been gebroken hebt op wintersport kan je ook gewoon werken, want wekren is niet de oorzaak van het probleem?
Maargoed, in het geval van een automonteur is werken met een gebroken been niet te doen.
Gezien het latere antwoord van de werkgever was het simpelweg een andere interpretatie van de email en had de stress bij de TS voorkomen kunnen worden als ze even gebeld hadden. Dan kan je direct in gesprek en elkaar corrigeren als iets verkeerd geïnterpreteerd wordt in plaats van iemands schriftelijke antwoord uren/dagen in je hoofd herkauwen.
Als je de oorzaak hebt gevonden, ben je jammer genoeg niet direct van de symptomen verlost. Het vinden van de oorzaak is pas het begin van de genezing, niet het einde. In jouw voorbeeld is nu pas de beenbreuk ontdekt nadat de TS al lange tijd ontzettend pijn in zijn been had. Dan is het nu zorg om de beenbreuk te herstellen en pas als dat been weer enigszins belast kan worden kun je voorzichtig aan aan de slag.:
[...]
Yes, tot op zekere hoogte kan je prima werken met een gebroken been en ik kan mij niet herinneren dat een collega ooit de volledige 8 weken thuis heeft gezeten met een gebroken ledemaat. De meeste smeken binnen een week of ze iets kunnen doen en sommige worden na twee weken door hun partner afgeleverd omdat die er van af wilde.
Maargoed, in het geval van een automonteur is werken met een gebroken been niet te doen.
Het vervelende van een burn-out of overspannenheid is dat je je hersens werkelijk overal voor nodig hebt. Daarmee is alles een belasting. Zelfs een beetje Netflixen of wat lezen is dan in het begin soms te veel. Baby steps.
Good taste is for people who can’t afford sapphires
/u/286895/icon1.png?f=community)
Er is al aangegeven dat de werkgever ook heeft ingezien dat de reactie "je kan weer werken" niet de juiste was, en niet netjes. We moeten het op een forum doen met een beknopte samenvatting vanuit een enkel perspectief. Gelukkig heeft de TS dit netjes nagevraagd en opgehelderd en blijkt de soep niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend.:
[...]
Dus als jij je been gebroken hebt op wintersport kan je ook gewoon werken, want wekren is niet de oorzaak van het probleem?
TS is ziek. TS heeft tijd nodig om te herstellen. Nee, dan ga je niet werken. Oorzaak van de ziekte is niet relevant. Opbouwen is geprobeerd, ging niet. Dus dan is de procedure rustig wachten op de bedrijfsarts en laat die het maar oplossen.
"Ga weg bij je werkgever" is om een of andere reden altijd de eerste reactie in dit soort topics, maar het is in het algemeen een vrij slechte tip bij een lopend ziektetraject. Dan mag je even een nieuwe baan zoeken tijdens je burn-out. Ja, het UWV kan dat ziektetraject oppakken bij ontslag, maar het is dan niet echt de bedoeling dat de werknemer dat ontslag zelf initieërt. In het geval dat de werkgever echt gaat tegenwerken dan is ontslag niet stap 1, maar dan begin je met dossieropbouw. Maar vooralsnog lijkt dat hier nog niet relevant.
Heeft geen speciale krachten en is daar erg boos over.
Waar zeg ik dit? Ik zeg dat TS op de bedrijfsarts moet wachten, ik heb het totaal niet gehad over weggaan bij de werkgever..
I have stability. The ability to stab.
Waar zeg ik dat jij dit zegt?
@jadjong's punt was dat de instelling van de werkgever heel anders kan liggen dan je op basis van de one-liner zou denken die hier in dit topic staat, en dat daar gewoon een misvatting achter kan zitten. Dat heeft ook betrekking op de "ga naar een andere werkgever"-posts die dit soort topics binnen 5 minuten structureel krijgen, dat was het verband dat ik aan probeer te geven.
Heeft geen speciale krachten en is daar erg boos over.
Je quote mij, dat betekent normaliter dat je reageert op iets wat ik zeg... maar jouw reactie heeft precies 0 te maken met hetgeen je quote.:
[...]
Waar zeg ik dat jij dit zegt?
@jadjong's punt was dat de instelling van de werkgever heel anders kan liggen dan je op basis van de one-liner zou denken die hier in dit topic staat, en dat daar gewoon een misvatting achter kan zitten. Dat heeft ook betrekking op de "ga naar een andere werkgever"-posts die dit soort topics binnen 5 minuten structureel krijgen, dat was het verband dat ik aan probeer te geven.
I have stability. The ability to stab.
Pagina: 1