Moeite met reintregerende collega

[small2]

Hallo Tweakers,

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Dit is voornamelijk bedoeld om het van me af te schrijven en hopende dat iemand van jullie misschien advies en/of tips heeft.

[Qwerty-273]

Advies: trek het je niet aan.

En ja makkelijker gezegd dan gedaan. Je legt dit inderdaad bij je leidinggevende neer dat je merkt dat je directe collega een matig werktempo heeft. Dat is een actie punt voor de leidinggevende om mee om te gaan. Het kan ook betekenen dat jij een veel te hoog werktempo hebt dan wat de functie vereist.

Over de kwaliteit, heeft de collega daar een echt punt? Te snel te veel afgeleverd om maar deadlines te halen? Of is het mierenneuken over stijl? Laat de beste collega het dan maar zelf doen als er problemen mee zijn. Als jouw leidinggevende tevreden is met de kwaliteit die jij aflevert, is het toch echt een probleem van de collega.

En verder als je jezelf gaat frustreren, zonder dat een goede plek te geven en je leren te ontspannen, dan val jij op den duur uit met overspannen/burn-out klachten. Daar zit je zelf niet op te wachten.

[The Eagle]

Als die collega's zo'n laag tempo heeft, wat let je dan om de leuke klussen voor zijn neus weg te kapen? Kennelijk ben jij sneller en hij trager - dan heb je zelf door je snelheid dus eerste keuze. Ik neem iig aan dat jullie niet het werk uitgedeeld krijgen a la micromanagement en jij moet bedelen om de leuke klussen

Gebruik maken van je skills zou ik zeggen. Als er teveel werk ligt gaan engineers toch cherrypicken, da's algemeen bekend. En kennelijk ligt er dat.

En verder met je leidinggevende het gesprek aangaan dat je meer waarde kunt toevoegen als je doet wat je leuk vindt. En hem / haar vragen of je inzicht kunt krijgen in de pijplijn van werk dat er aan komt. Kun je vast op voorsorteren voor jezelf dan


Tot slot even een spiegel voor je: jij wilt dat er iets verandert. Dat leg je vervolgens bij een ander (die collega resp leidinggevende) neer. Leuk, maar is afhankeijkheid. Als jij iets anders wilt dan ligt dat primair bij jou

Communicatie en invloed creeren is hier de sleutel.

[Chaki]

small2 schreef op vrijdag 9 mei 2025 @ 13:36:
Hallo Tweakers,

***members only***


Dit is voornamelijk bedoeld om het van me af te schrijven en hopende dat iemand van jullie misschien advies en/of tips heeft.

Hoe functioneerde de collega voor de burnout? Hoe was jullie verstandhouding toen?
Was de burnout werkgerelateerd? Slechte sfeer op werkvloer? Of meer privékwesties?

[small2]

Qwerty-273 schreef op vrijdag 9 mei 2025 @ 13:47:
Advies: trek het je niet aan.

En ja makkelijker gezegd dan gedaan. Je legt dit inderdaad bij je leidinggevende neer dat je merkt dat je directe collega een matig werktempo heeft. Dat is een actie punt voor de leidinggevende om mee om te gaan. Het kan ook betekenen dat jij een veel te hoog werktempo hebt dan wat de functie vereist.

Over de kwaliteit, heeft de collega daar een echt punt? Te snel te veel afgeleverd om maar deadlines te halen? Of is het mierenneuken over stijl? Laat de beste collega het dan maar zelf doen als er problemen mee zijn. Als jouw leidinggevende tevreden is met de kwaliteit die jij aflevert, is het toch echt een probleem van de collega.

En verder als je jezelf gaat frustreren, zonder dat een goede plek te geven en je leren te ontspannen, dan val jij op den duur uit met overspannen/burn-out klachten. Daar zit je zelf niet op te wachten.

Qua kwaliteit: Leidinggevende is tevreden, het gaat namelijk meer om taalvoutjes.

Werk en privé is prima gescheiden. Ik laat mijn privé niet beïnvloeden door collega.

The Eagle schreef op vrijdag 9 mei 2025 @ 14:07:
Als die collega's zo'n laag tempo heeft, wat let je dan om de leuke klussen voor zijn neus weg te kapen? Kennelijk ben jij sneller en hij trager - dan heb je zelf door je snelheid dus eerste keuze. Ik neem iig aan dat jullie niet het werk uitgedeeld krijgen a la micromanagement en jij moet bedelen om de leuke klussen

Gebruik maken van je skills zou ik zeggen. Als er teveel werk ligt gaan engineers toch cherrypicken, da's algemeen bekend. En kennelijk ligt er dat.

En verder met je leidinggevende het gesprek aangaan dat je meer waarde kunt toevoegen als je doet wat je leuk vindt. En hem / haar vragen of je inzicht kunt krijgen in de pijplijn van werk dat er aan komt. Kun je vast op voorsorteren voor jezelf dan

Tot slot even een spiegel voor je: jij wilt dat er iets verandert. Dat leg je vervolgens bij een ander (die collega resp leidinggevende) neer. Leuk, maar is afhankeijkheid. Als jij iets anders wilt dan ligt dat primair bij jou

Communicatie en invloed creëren is hier de sleutel.

Helaas werkt het bij ons niet zo dat we zelf niet alle taken kunnen bepalen. In principe kan ik ze wegkapen, maar daar krijg ik dan ook weer gezeik mee. Teveel werk is er niet, wel werk wat op de lange termijn meer tijd kan opleveren, maar nu blijft liggen.

Verandering ligt bij mij? Toen collega wegviel, zijn er nogal wat procedures gestroomlijnd. Collega komt terug en gooit kont in de krib: "Dit werkt voor mij niet, we hebben altijd zo gedaan". Puntje bij paaltje: Sommige procedures zijn teruggedraaid wegens collega.

Chaki schreef op zaterdag 10 mei 2025 @ 15:33:
[...]

Hoe functioneerde de collega voor de burnout? Hoe was jullie verstandhouding toen?
Was de burnout werkgerelateerd? Slechte sfeer op werkvloer? Of meer privékwesties?

Mijn vermoeden is een combinatie: Relatie stuk, verandering bij bedrijf wegens groei.

[Denman]

Tja, lastige situatie. Ik sluit me aan bij wat @Qwerty-273 zegt: probeer het jezelf niet teveel aan te trekken, hoe lastig ook.

Mijn vrouw zit in een soortgelijke situatie. Collega is er ook lange tijd uit geweest en is nu ook aan het re-integreren. De redenen van uitval waren al dubieus (al moet je daar voorzichtig mee zijn) maar het re-integreren gaat ook nog eens erg moeizaam; vaak op het laatste moment ziekmelden, op het werk weinig tot niks uitvoeren, roddelen over collega's, zoeken naar leuke en makkelijke klusjes en weglopen voor de moeilijke.

Natuurlijk is dit frustrerend, maar na een jaar dit gedoe heeft mijn vrouw wel besloten om het los te laten. Het kostte haar alleen maar meer energie om hier ook nog eens mee bezig te zijn. De werkgever kan en/of mag hier kennelijk weinig tegen doen, dus als collega kan je al helemaal niks. Dan kan je je beter focussen op zaken waar je wél invloed op hebt.

Wat er nu gebeurt door dit gedrag is dat deze 'collega' door nagenoeg alle andere collega's genegeerd wordt in de hoop dat ze zelf haar conclusies trekt.

[Roozzz]

Denman schreef op maandag 12 mei 2025 @ 11:48:
Tja, lastige situatie. Ik sluit me aan bij wat @Qwerty-273 zegt: probeer het jezelf niet teveel aan te trekken, hoe lastig ook.

Mijn vrouw zit in een soortgelijke situatie. Collega is er ook lange tijd uit geweest en is nu ook aan het re-integreren. De redenen van uitval waren al dubieus (al moet je daar voorzichtig mee zijn) maar het re-integreren gaat ook nog eens erg moeizaam; vaak op het laatste moment ziekmelden, op het werk weinig tot niks uitvoeren, roddelen over collega's, zoeken naar leuke en makkelijke klusjes en weglopen voor de moeilijke.

Natuurlijk is dit frustrerend, maar na een jaar dit gedoe heeft mijn vrouw wel besloten om het los te laten. Het kostte haar alleen maar meer energie om hier ook nog eens mee bezig te zijn. De werkgever kan en/of mag hier kennelijk weinig tegen doen, dus als collega kan je al helemaal niks. Dan kan je je beter focussen op zaken waar je wél invloed op hebt.

Wat er nu gebeurt door dit gedrag is dat deze 'collega' door nagenoeg alle andere collega's genegeerd wordt in de hoop dat ze zelf haar conclusies trekt.

offtopic:
Klinkt als een fijne werkomgeving. De tandjes, wat een lekkere manier om te re-integreren.

[Denman]

Roozzz schreef op maandag 12 mei 2025 @ 11:59:
[...]

offtopic:
Klinkt als een fijne werkomgeving. De tandjes, wat een lekkere manier om te re-integreren.

95% van de collega's heeft het uitstekend naar de zin en gaan voor elkaar door het vuur. Deze collega heeft alle kansen gehad, maar niet gepakt.

[Adiposed]

Reintegreren is ook niet makkelijk hoor, zeker niet wanneer er een tijdelijk iemand is aangenomen of dat nou inhuur is of niet.je voelt je als medewerker al weggecijferd en dan zeker als er ook nog zaken binnen het team veranderd worden. Bekijk het alsjeblieft ook eens van zijn/haar kant, want hij/zij komt weer in een werkomgeving, waar het niet meer hetzelfde is als toen hij/zij uitviel en moet nu opnieuw binnen het team gaan passen.

Je hoeft echt geen medelijden met deze persoon te hebben, maar een beetje rekening houden mag natuurlijk wel. Als hij/zij voor nu alleen de makkelijkere taken mag uitvoeren in bespreking met leidinggevende en bedrijsarts, dan is het logisch dat de lastigere dingen blijven liggen. Hoe vervelend voor jou dat ook is. Wat ik wel zou verwachten is dat je leidinggevende dit soort dingen richting de collega's communiceert. Met niets weten ga je je inderdaad irriteren. Overigens geldt het rekening houden ook voor hem/haar, maar kunnen jullie niet eens in teamverband gaan praten?

disclaimer: ik zit zelf in een reintegratietraject en dat is niet echt geweldig, kan ik zeggen.

[ Voor 5% gewijzigd door Adiposed op 12-05-2025 12:37 ]

[mister_S]

De leidiggevende mag meestal niet vrijuit communiceren over wat er zich exact afspeelt, hij kan alleen communiceren wat er gaat gebeuren. Bedenk ook dat zulke situaties moeilijk zijn voor alle drie de partijen: degene die re-integreert, de leidinggevende en de collega's. Moeilijke situatie altijd, maar je hebt het maar te accepteren. Beste geval collega komt 100% terug, slechtste geval hij is er binnenkort uit.
Frustraties uiten mag, maar pas er wel voor op dat jij straks niet als "de klootzak" wordt gezien.

[KNed]

small2 schreef op maandag 12 mei 2025 @ 11:36:
[...]
Toen collega wegviel, zijn er nogal wat procedures gestroomlijnd. Collega komt terug en gooit kont in de krib: "Dit werkt voor mij niet, we hebben altijd zo gedaan". Puntje bij paaltje: Sommige procedures zijn teruggedraaid wegens collega.
[...]

Dit is toch wel iets wat je bij je leidinggevende aan kan kaarten. Waarom worden zaken teruggedraaid?
Als iets gestroomlijnd was dan werkt het dus beter. Dus kan het niet zomaar teruggedraaid worden...

[Furion2000]

small2 schreef op maandag 12 mei 2025 @ 11:36:
In principe kan ik ze wegkapen, maar daar krijg ik dan ook weer gezeik mee.

Gezeik als reuring? Een boze collega? Werk wat niet goed gaat? Soms is er wat reuring nodig om zaken beter te maken.

Ik denk dat bij veel mensen 'trek het je niet aan' ingevuld word door te slikken en te focussen op wat er wel kan, maar 'trek het je niet aan' hoort evenzo goed dat je dingen moet toe eigenen die je werk leuker maakt en het 'je niet moet aantrekken' wat zo'n persoon daarvan vindt.

[FDMK]

Heb je de betreffende collega ook gevraagd hoe het met hem gaat? Waar hij moeite mee heeft, hoe hij zelf vindt dat het gaat?

[targaryanwolf]

Geeft die collega eens wat ruimte, een burn-out is geen kattenpis.

Waarschijnlijk heeft die beste collega gesprekken gehad met een psycholoog en dan ga je anders naar dingen kijken, toen ik uit dat traject ben gekomen ben ik ook anders naar dingen gaan kijken en vooral de werk privé verhouding. Toen ik terug kwam konden mensen er ook opeens niet meer mee dealen dat ik zei nee, of komt morgen wel.

Misschien heeft die collega wel jaren juist veel te hard gewerkt waardoor hij of zij met de gebakken peren is komen te zitten. Kijk er ook niet raar van op als je collega binnenkort er voor kiest om zijn huidige baan te gaan verlaten voor wat anders.

[Coach4All]

KNed schreef op maandag 12 mei 2025 @ 14:01:
[...]


Dit is toch wel iets wat je bij je leidinggevende aan kan kaarten. Waarom worden zaken teruggedraaid?
Als iets gestroomlijnd was dan werkt het dus beter. Dus kan het niet zomaar teruggedraaid worden...

Tijd dat de leidinggevende wat beter gaat communiceren.

Re-integratie na burn-out/CVA/etc begint vaak met kijken wat nog met weinig moeite "automatisch" gaat en van daaruit opbouwen.
Vandaar waarschijnlijk het (tijdelijk) terugdraaien van zaken en het toestaan de "makkelijke zaken" op te pakken.

Je collega gaat er niet vlotter/beter van re-integreren als hij het vol gas ineens helemaal anders moet gaan doen.

[Jorissie87]

Adiposed schreef op maandag 12 mei 2025 @ 12:35:
Reintegreren is ook niet makkelijk hoor, zeker niet wanneer er een tijdelijk iemand is aangenomen of dat nou inhuur is of niet.je voelt je als medewerker al weggecijferd en dan zeker als er ook nog zaken binnen het team veranderd worden. Bekijk het alsjeblieft ook eens van zijn/haar kant, want hij/zij komt weer in een werkomgeving, waar het niet meer hetzelfde is als toen hij/zij uitviel en moet nu opnieuw binnen het team gaan passen.


disclaimer: ik zit zelf in een reintegratietraject en dat is niet echt geweldig, kan ik zeggen.

Ik werk zelf in de consultancy en daar is daarom eigenlijk altijd de vuistregel dat wanneer er iemand uitvalt dat hij/zij daarna bij reintegratie naar een andere opdrachtgever gaat. Met een schone lei beginnen helpt dan om niet gelijk in dezelfde situatie te belanden waarbij je destijds op bent uitgevallen met alle verwachtingen die daarbij horen.

[DjoeC]

@small2 Collega heeft tijd nodig om dit stadium voorbij te komen.

Ergens krijg ik het gevoel dat collega bij uitval meer senior was dan jij en dat je voor je zelf het gevoel hebt daar in het voorbije jaar aan voorbij gegaan te zijn. Misschien krijgt collega zelfs wel meer betaald. Ik weet dat natuurlijk niet maar ik krijg een beetje een jaloezie beeld, waarom hij/zij en ik niet.

Pas daar voor op! Er komt mogelijk een dag dat ook jij in deze situatie komt. En wat betreft kont tegen de krib: Maak je daar niet druk over, da's iets voor leidinggevende - en blijven klagen zal je ook geen goed doen anders dan jezelf de put in helpen.

Kortom, cheer up, kijk vooruit en lekker blijven genieten van je eigen werk!

[Sissors]

Dat idee krijg ik totaal dan niet uit zijn post. Meer dat hij effectief een nieuwe collega heeft die veel beter denkt te weten, ook al liep het prima zonder die collega, en omdat hij dus een oud collega is, kan die veel meer zijn zin doordrijven dan als het daadwerkelijke een nieuwe collega was.

[small2]

Zoals ik het lees, kom ik misschien over als een oncollegiale zeurpiet. Ik wil ten zeerste benadrukken dat ik dit, in mijn ogen, niet ben of wil zijn. Voor mij is het ook de eerste keer dat ik een reintegratie van dichtbij meemaak, waardoor ik het soms lastig vind om mij daar een houding aan te geven.

Ik heb dit topic ook gestart met het idee dat er in het forum gaat over de reintegratie van de topicstarter, maar collega's van de zieke er vaak niet toe doen of gehoord worden. Klinkt dit als zieke collega's bashen? Ik hoop zeer zeker niet, maar de collega's van de zieke moeten vaak langdurig een tandje bijzetten.

Mij krijgen ze op het werk niet klein en in de privé-sfeer zeer zeker niet. Ik ga nog altijd met plezier naar het werk en dat zal niet snel veranderen.

[olafmol]

Wat een hoop geprojecteer hier. Er is gewoon geen excuus om een collega in een zwart daglicht te plaatsen, of je nou reïntegreert of niet. (Nogmaals) aankaarten bij je leidinggevende en vragen om concrete actie en hierop terugkomen na x weken om te bespreken of het beter gaat. Of een mediation via HR vragen.

[Reacher]

Reintegratie is naar mijn mening team effort, er wordt alleen vaak enorm krampachtig over gedaan.. De problemen zijn ontstaan binnen een omgeving met allemaal bewegende onderdelen, processen, procedure, mensen, omstandigheden.

Hoezo kun je dan terugkomen en daar maar lekker even aan voorbij te gaan.

[RoamingZombie]

*knip* dit draagt niets bij

[ Voor 95% gewijzigd door ZieMaar! op 13-05-2025 12:13 ]

[Woy]

Ik zou het vooral niet te veel op de persoon betrekken, ongeacht of de persoon beter zou kunnen is het gewoon normaal dat bij reintegratie aanpassingen gemaakt worden. Zolang het jouw werk niet beïnvloed is dat niet jouw probleem. Als het wel jouw werk beïnvloed is het tijd om dat met de leidinggevende te bespreken, dan kan die kijken hoe dat op te lossen.

Zeker een burn out/psychische klachten kunnen erg lastig zijn voor de persoon in kwestie, als buitenstaander is dat erg lastig te zien. Dus probeer er ook begrip voor te hebben, maar je kunt bijvoorbeeld best aangeven bij je leidinggevende dat het niet fijn is dat je alle mindere leuke werkzaamheden daardoor krijgt toegeschoven

[Fr33z]

reactie op verwijderde reactie

[ Voor 94% gewijzigd door We Are Borg op 13-05-2025 12:36 ]

[Arunia]

Ik heb ook eens volledig de taken van een collega overgenomen toen ze langdurig afwezig was wegens borstkanker. Was wel al langzaam voor die tijd wijzigingen door aan het voeren.
Die vond het ook eng om met de veranderingen te gaan werken. Uiteindelijk rustig mee gezeten en besproken wat er sneller was op deze manier. Uiteindelijk heeft ze het een tijdje aangekeken en ging het goed. We hadden wel een prima relatie op zich.

Merk ook vaak dat het oudere mensen zijn die vast blijven houden aan hun eigen oude werkwijze. Dat kost best wel even wat tijd. Maar laat vooral zien als diegene er voor open staat waarom de nieuwe wijze beter is, maar die leidinggevende moet ook niet zo'n slappe worst zijn hoor.

[olafmol]

Ik denk dat het vooral jullie directe leidinggevende is die ervoor moet zorgen dat jullie allebei positief je werk kunnen doen. Zowel je reïntegrerende collega als jijzelf. Dat lijkt me niet teveel gevraagd. Eventueel ook met een gezamenlijk gesprek om de lucht te klaren en een plan te maken. Volgens mij integreer je niet succesvol in een vacuüm, juist het samenwerken met je collega’s is daar ook een belangrijk onderdeel van.

[Roozzz]

RoamingZombie schreef op dinsdag 13 mei 2025 @ 07:20:
[...]

Gelukkig zijn er artsen om een diagnose te stellen. Het voegt echt niets toe om dat als collega in twijfel te gaan trekken.

Wringt een re-integratie in hoe het werk uitgevoerd wordt, dan ligt er primair een rol voor de leidinggevende. Bespreek daar zorgen/problemen mee en kijk vanuit daar verder om eventueel met de ander in gesprek te gaan.

[ Voor 36% gewijzigd door ZieMaar! op 13-05-2025 12:15 ]

[Mr. Stom]

small2 schreef op maandag 12 mei 2025 @ 20:10:
Zoals ik het lees, kom ik misschien over als een oncollegiale zeurpiet. Ik wil ten zeerste benadrukken dat ik dit, in mijn ogen, niet ben of wil zijn. Voor mij is het ook de eerste keer dat ik een reintegratie van dichtbij meemaak, waardoor ik het soms lastig vind om mij daar een houding aan te geven.

Ik heb dit topic ook gestart met het idee dat er in het forum gaat over de reintegratie van de topicstarter, maar collega's van de zieke er vaak niet toe doen of gehoord worden. Klinkt dit als zieke collega's bashen? Ik hoop zeer zeker niet, maar de collega's van de zieke moeten vaak langdurig een tandje bijzetten.

Mij krijgen ze op het werk niet klein en in de privé-sfeer zeer zeker niet. Ik ga nog altijd met plezier naar het werk en dat zal niet snel veranderen.

Het is heel irritant als een directe collega ziek is. Zeker als je met een kleine groep collega's bent waardoor je daar direct de gevolgen van merkt.

Het is een verhaal dat alleen slaagt als alledrie de partijen meewerken: management, collega's en de zieke werknemer zelf. Met 'meewerken' doel ik dan op effectief communiceren over de wederzijdse verwachtingen, gebreken en toekomstperspectief maar ook over een welwillende positieve opstelling.

Na een ernstig verkeersongeluk heb ik een jaar niet gewerkt en daarna een half jaar van 3 uur per week tot weer gemiddeld 60 uur per week opgebouwd. Dat was een enorm zware periode, voor mij en m'n collega's. Sleutel tot het succes was dat we ons er allemaal voor hebben ingezet mij weer 'op de rit' te krijgen. Zonder had ik het nooit gekund en ik heb daar ook mijn dankbaarheid voor getoond (zowel materieel als immaterieel).

Ik zou je daarom willen meegeven minder te denken in 'ik' of 'ja maar hun', en meer in: hoe kan ik de situatie voor mezelf beter maken en hoe kan ik de ander helpen sneller te reintegreren. Blijf positief communiceren, praat over je workload en de taken die je wel/niet doet en wat jij van je collega verwacht.

Lukt dat niet? Dan heb ik maar één advies: zorg ervoor dat je zelf gewoon je werk lekker kunt doen in goede relatie met je leidingevende(n), met de occasional kutklus, en beschouw die collega als een kantoorplant die je twee keer per week een gietertje water geeft met een positief gesprekje maar verder gewoon in op z'n zonnige plekje voor het raam laat groeien en dus voor de rest de negatieve opmerkingen negeert.

[ZieMaar!]

Modbreak:

Even opgeschoond n.a.v. een trollende reactie. Willen jullie niet meer reageren op dat soort posts, maar ze gewoon rapporteren? Dat scheelt wat werk en is fijner voor het topic!

[boxlessness]

targaryanwolf schreef op maandag 12 mei 2025 @ 14:50:
Geeft die collega eens wat ruimte, een burn-out is geen kattenpis.

Waarschijnlijk heeft die beste collega gesprekken gehad met een psycholoog en dan ga je anders naar dingen kijken, toen ik uit dat traject ben gekomen ben ik ook anders naar dingen gaan kijken en vooral de werk privé verhouding. Toen ik terug kwam konden mensen er ook opeens niet meer mee dealen dat ik zei nee, of komt morgen wel.

Misschien heeft die collega wel jaren juist veel te hard gewerkt waardoor hij of zij met de gebakken peren is komen te zitten. Kijk er ook niet raar van op als je collega binnenkort er voor kiest om zijn huidige baan te gaan verlaten voor wat anders.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[dirk_mec]

Hoi small2, re-integreren kan heel zwaar zijn. Je hebt geen idee wat die persoon heeft meegemaakt. Als zo'n persoon makkelijke en leuke klusjes doet dan kan je jaloers worden echter denk ik dat empathie een sleutelwoord is. Als die collega kritiek levert probeer die ten harte te nemen en kijken wat je kan doen om jezelf te verbeteren. Je houdt je naar mijn mening teveel met die persoon bezig. Blijf het aangeven bij de leidinggevende maar belangrijker nog: focus op jezelf.

[DjoeC]

@boxlessness Hoe herkenbaar..... Maar ondanks alle inzichten: Hoe moeilijk om het voor elkaar te krijgen, je karakter (opstelling) verander je niet zomaar.

[Ernemmer]

Eerst aan jezelf gaan denken, dus gewoon die leuke klussen gaan doen en niet jezelf wegcijferen voor iemand die je niet ligt en op jouw werk loopt te zeuren.