Als volwassene thuis blijven wonen?

[Lisa_3]

Zie ook mijn andere topics, maar ik zit echt helemaal in de knoop met mezelf.

Ik ben 27, enig kind en woon nog thuis. Mijn vader is in tijdelijke opname nadat hij na een beroerte en parkinson soms agressief/zeer boos gedrag kan vertonen. Echter hebben wij vorige week te horen gekregen dat hij fronttemporale én vasculaire dementie heeft. Dit is een serieuze klap voor ons (mijn moeder en mij). Echter weet hij dit zelf nog niet. Hij is ook enorm onverschillig geworden en sinds de opname vind ik dat hij nog meer vergeet. Vandaag mocht hij één dag naar huis en ik had mijn telefoon vast en hij dacht dat ik zijn telefoon vast had. Wou die bijna uit mijn handen nemen als ik zei wat doe je nou en hij zei: wat doe je op mijn telefoon? Pas toen ik zei dat dit niet zijn telefoon was wist hij het weer en ks het van ‘ah ja, natuurlijk, sorry. Best wel confronterend.
Hij is zich zelf ook nergens van bewust en wij mogen het hem nog niet zeggen.

Maar goed, ik wou dus eigenlijk het ouderlijk huis stillaan gaan verlaten, maar sinds die diagnose twijfel ik hier meer en meer aan. Mijn moeder (zij is ook enig kind) heeft zelf altijd zo veel mogelijk voor haar beide ouders gezorgd (haar moeder is ook jarenlang zwaar ziek geweest en uiteindelijk overleden helaas). Ik heb dit altijd zo mooi gevonden, dat ik dacht dit wil ik ook doen. Mijn moeder werkte wel niet omdat ze ook zelf chronisch ziek is. Ik werk fulltime.

Ik had het hiervoor al moeilijk: met de situatie thuis, met de grote stap om uit huis te gaan, met eventueel nog studie starten naast fulltime baan,… maar die diagnoses zijn er precies even te veel aan.

Gewoon fulltime werken en hierop kunnen focussen is al even zwaar genoeg. Maar ik voel me zo oud om nog thuis te wonen.

Zijn er hier nog mensen die tot hun 29/30 hebben thuis gewoond omwille van mantelzorg of omwille van andere redenen?

Zouden jullie toch nu rondkijken om uit huis te gaan lf zouden jullie dit even uitstellen? Maar hoe lang dan? Want de situatie gaat helaas niet meer beter worden natuurlijk.

[Room42]

Het klinkt niet als een heel gezonde situatie voor jou zelf. Dat zou voor mij vooral de reden zijn om te adviseren naar iets voor jezelf te zoeken, en een andere manier te zoeken om voor je ouders te zorgen. Maar beide zaken zijn nu ook niet makkelijk.

Ik denk niet dat je per definitie te oud bent om bij je ouders te wonen, mits je genoeg autonomie hebt en je daar ook in kunt ontwikkelen. Voor jezelf (kunnen) zorgen is een belangrijke skill in het leven.

Hoe komt het dat je er nog zit?

[Room42]

Ik zie wel dat je GoT als therapie gebruikt (en nauwelijks reageert, 19 reacties in een whopping 10 topics!)... dat lijkt me nog veel ongezonder. Ga even praten met een professional en begin daarbij bij de huisarts, die kan je doorverwijzen.

[ Voor 15% gewijzigd door Room42 op 30-03-2025 20:07 ]

[Onbekend]

Ik ben ook pas na m'n dertigste het huis uit gegaan. Ik deed daar een groot deel van het huishouden bij m'n ouders, en de huizenprijzen waren enorm hoog.

Maar ik heb ondertussen meer kunnen sparen en heb wel de woning kunnen kopen welke ik graag wilde. Anders zat ik in een veel kleinere woning of huurwoning....


Thuiswonen alleen vanwege mantelzorg raad ik niet aan, maar je moet je zelf niet overwerken als je twee huishoudens moet onderhouden.
Je kunt bijvoorbeeld gewoon zoeken naar andere woningen, en op het moment dat je echt een woning vind wat jou aantrekt, kan je kiezen of je daarvoor wilt gaan of niet. Het kan soms jaren duren voordat je een geschikte woning vind, en het is niet erg als je pas op 30, 35 of 40 jaar pas het ouderlijk huis verlaat.
Je moet doen waar jij jezelf goed bij voelt.

[Toke_gt]

(Misschien kun je de moderators even vragen om je topics samen te voegen, dan krijg je minder versnipperde reacties.)

Over je vraag: hebben je ouders beide jouw zorg en aandacht nodig? Dan zou ik thuis blijven wonen. Heeft alleen je vader zorg nodig en is je moeder in staat dat grotendeels zelf te doen met hulp van thuiszorg, dan kun je prima op jezelf gaan wonen. Met 30 minuten reistijd (ander topic) is dat goed te doen.
Je leeftijd doet er helemaal niks toe. Jij bepaalt waar je wilt wonen en om welke redenen, zo zijn er meer mensen. Sommigen wonen tot hun 40e bij de ouders in, anderen gaan op hun 18e op kamers. Volg je gevoel. Als jij graag zelfstandig wilt gaan wonen, moet je dat vooral doen. Als je je beter voelt bij thuisblijven, dan is daar niks mis mee. Bedenk wel dat die periode thuis dan nog heel geruime tijd kan duren.

[No Hands]

Ik denk dat kinderen niet op een dergelijke manier moeten mantelzorgen. Je wilt ook gewoon je leven leiden, 27 zijn en een eigen bestaan opbouwen en niet alleen op je ouders hoeven te passen.
Dat jouw moeder dat wel gedaan heeft is een keuze geweest die in de tijd dat dat gebeurd is misschien beter in de tijdsgeest pastte.
Zoek je eigen plek, leef je eigen leven. Je vader heeft professionele zorg nodig zodat je moeder en jij ook een leven kunnen leven wat niet gedomineerd wordt door een zieke partner of vader.
Dat klinkt hard en moeilijk maar uiteindelijk denk ik voor iedereen het gezondst.

[LopendeVogel]

Je voert een soort van mantelzorg (neven)functie uit, dat kan ook gerust vanuit je eigen woning.

Het is dus een pluspunt dat jij er voor je vader, cq ouders, wilt zijn. Echter is dit geen fulltime job en staat je woonverblijf er dus gewoon buiten.

Je kan ook vanuit je eigen woning de ''mantelzorg'' geven waar jij je fijn bij voelt.

Ik was 18 toen ik op mijn eigen ging, de eerste jaren af en toe jaloers op de mensen die nog bij de papa en mama (cq ouders, kunnen dus ook 2 mamma's of 2 pappa's zijn bijv) woonde aangezien zij meer konden sparen, persoonlijk ging ik (ik zit al die jaren al in de IT) voor meer en meer certificeringen omdat ik de kennis EN meer geld nodig had. nu bijna 20 jaar later heb ik er geen seconde spijt van gehad

Mantelzorgers ken ik privé ook, zelfs in de familiesfeer, allemaal vanuit hun eigen gezin en koopwoningen.

[Killerbert]

Er zijn best wel wat topics die allemaal met elkaar te maken hebben.

De situatie van je vader was onverwacht, net zoals voor veel anderen. Het lijkt er helaas op dat je de situatie van je vader niet kunt veranderen.

Wat vind je zelf leuk om te doen? Wat deed je voor je in deze situatie terechtkwam? En wat zou je graag willen doen?
Ik denk dat het goed zou zijn om je uren wat te verminderen en vooral dingen te doen die jou plezier geven.
Helaas spreek ik uit ervaring, dus ik weet hoe lastig het kan zijn.

[Anastanax]

Kijk voor een eigen woning.

Ikzelf ben ook vrij lang thuis blijven wonen.
Het brengt een aantal nadelen met zich mee op sociaal vlak.
Je kan moeilijk iemand thuis ontvangen, je doet niet wat je wil, etc.

Bovendien zal de afhankelijkheid van je ouders nog toenemen, en wordt het moeilijker en moeilijker om bij hen te vertrekken.

Ik zou aanraden een huis te zoeken niet te ver van je ouders af.
Je kan nog steeds zoveel bij je ouders verblijven als je wil (inclusief overnachten als je eens een avond de rit op en af niet ziet zitten) maar je hebt wel je eigen huis/flat/... om even bij jezelf te zijn als dat nodig is, om eens iemand uit te nodigen, om tot een gat in de nacht tv te kijken zonder dat je iemand stoort.

[glaerox]

@Lisa_3
In een ander topic is het al genoemd, maar ga eens naar een praktijkondersteuner. Je opent diverse topics allemaal verwant aan elkaar.
Je krijgt met de situatie thuis heel wat voor de kiezen en het gebrek aan een sociaal netwerk begint je een beetje parten te spelen. Ik denk dat praten met een praktijkondersteuner je wellicht een beetje in de goede richting kan sturen hoe jij je leven wil\kan inrichten en of thuis wonen nog een optie is.
Het is nobel dat je je ouders wil helpen maar je moet er zelf niet aan onderdoor gaan.

Sterkte gewenst in ieder geval!

[SomerenV]

Wat ik vooral lees in de topics is de vraag naar een reden om goed te praten niet voor de ouders te willen zorgen. Je hebt een kinderwens, maar ook een zieke vader. Je wilt het huis uit, maar hebt een zieke vader. Je wilt misschien verder weg gaan wonen, maar ja... zieke vader. Je bent blij met je werk en collega's en wilt ze niet opzadelen met je problemen rondom je vader. De manier waarop je steeds je vragen stelt hinten heel erg naar 'ik wil de mantelzorg eigenlijk niet op me nemen, maar het wordt min of meer verwacht van me, hoe kan ik mijn eigen gedachten hierover goedpraten?'

En dat is niet erg. Mantelzorg is niet voor iedereen weggelegd en jij bent niets verplicht. Verder eens met de anderen die zeggen dat je professionele hulp moet zoeken. En wat meer reageren in je topics in plaats van steeds nieuwe topics openen

[tweakduke]

Ardana in "Kinderwens als alleenstaande"

Ga eerst even met mijn collega in gesprek, dan weer een nieuw topic te openen aub. Ik doe deze op slot.