Burnout, scheiding, wijsheid

[scosec]

Hi Allen,

Er is afgelopen jaar voor mij nogal wat gebeurd, eerst een burnout, daarna therapie en nu opvolgend een scheiding (over een week of twee wonen we niet meer samen). Ik ben met het werk nu stilletjes aan aan het opbouwen. Dit meer ter achtergrond van de situatie.

Nu kan ik in het huis blijven zoals de situatie nu berekend is. Het huis is behoorlijk in waarde gestegen afgelopen jaren. De lasten zijn te doen in mijn eentje maar het zal behoorlijk minder moeten maar dat is helemaal prima. Ik verwacht ook niet voor eeuwig alleen te blijven. Maar wie weet.

Maar..

Wat me bezig houd is dat is nog moet herstellen van de burnout. Kan ik mijn oude functie weer aan? Het opbouwen gaat nog niet van harte maar ik zit ook nog midden in het scheidingsproces zowel fysiek als op papier. Opbouwen ben ik toch mee begonnen om te voorkomen dat ik in spoor 2 terecht kom. De timing is niet ideaal maar het zou moeten lukken.

Marge voor minder salaris of minder werken is er simpelweg niet. Niet als ik in dit huis wil blijven wonen in elk geval. Maar voor de kinderen en mezelf is het wel prettig om hier voorlopig te blijven zitten.
Verhuizen zou een optie zijn maar als ik zie dat huizen hier in de wijk met 50 a 60k meer verkocht worden is kleiner wonen met een koophuis ook niet echt een optie. Ik zit dan ook in de regio bij ASML.

Ik kom in aanmerking voor een huurhuis bij de sociale woningbouw. Dat had ik niet verwacht maar wel goed om dit weten dat ik een escape heb in zekere zin.

Ik maak me enige zorgen over de geopolitieke spanningen en de invloed daarvan op de economie. Daarnaast zijn de huizenprijzen belachelijk hoog. 4 a 5 ton voor een rijtjeshuis is helemaal van de zotte als je het mij vraagt.

Mensen in mijn omgeving zeggen dat het een goede investering is om het huis te behouden omdat er verwacht wordt de de prijzen komende jaren verder zullen stijgen. Ik denk dan hoelang kan dit zo doorgaan voordat de bubbel barst? Dat is wat mijn onderbuik gevoel zegt maar dat kan ook best door een beetje angst gevoerd worden

Het zou zonde zijn als ik dadelijk toch van het huis af moet doordat re-integratie niet lukt en er vervolgens de hele marge uit is. Ik besef natuurlijk ook wel dat we allemaal geen glazen bol hebben en dat ik voor nu de beste keuze moet maken.

Ik ben verder opzoek naar tips, inzichten of meningen. Thanks alvast!

[DukeBox]

Als je het huis kan houden, en deze is in goede staat (en jij bent het meest bekend met de staat ervan), dan zou ik er alles aan doen deze te houden. Op het moment dat het niet meer lukt is de kans zeer klein dat je erop achteruit bent gegaan qua waarde.

[Sissors]

Dus als ik het goed begrijp is onder de streep je vraag: Moet je nu het huis aanhouden, of liever nu verkopen omdat als de huizenmarkt instort het straks veel minder waard is? Niemand heeft een glazen bol natuurlijk, en als de wereldeconomie instort, dan gaan een hoop expats bij jou in de omgeving wegmoeten. Maar vooralsnog zijn de verwachtingen dat migratie hard door blijft lopen, en historisch gezien is dat altijd meer onderschat dan overschat. Dus de vraag naar huizen zal naar verwachting hoog blijven, en ik denk niet dat ze de komende jaren daar tegenaan kunnen bouwen. (En los van migratie denk ik ook niet dat ineens het aantal singles lager wordt, of dat de babyboom generatie een lagere levensduur dan verwacht heeft).

Ik zou lekker dat huis houden als het mogelijk is.

[ Voor 10% gewijzigd door Sissors op 02-02-2025 17:15 ]

[Roozzz]

scosec schreef op zondag 2 februari 2025 @ 17:05:

Wat me bezig houd is dat is nog moet herstellen van de burnout. Kan ik mijn oude functie weer aan? Het opbouwen gaat nog niet van harte maar ik zit ook nog midden in het scheidingsproces zowel fysiek als op papier. Opbouwen ben ik toch mee begonnen om te voorkomen dat ik in spoor 2 terecht kom. De timing is niet ideaal maar het zou moeten lukken.

Ik lees erg veel focus op een potentieel toekomstig probleem, terwijl volgens mij hier de kern ligt. Herstel is spannend en twijfels 'horen' daarbij. Dat je herstel nu nog niet van harte gaat, lijkt me niet heel raar gezien de perikelen thuis. Ik zou daar geen extra bronnen van stress opstapelen zoals de zoektocht naar een huis, een verhuizing en aarden in een andere omgeving. Als dat niet noodzakelijk is. De scheiding, het vinden van een nieuwe status quo als gezin en weer wat opbouwen op het werk lijkt me al even ruim voldoende...

Leg de focus op je herstel, slaagt dat niet dan kan je altijd nog kijken om de boel te verkopen (ik kan me niet voorstellen dat de huizenmarkt klapt in het komende jaar (of decennium fwiw). Je zou kunnen kijken wat aan (extra) begeleiding mogelijk is tijdens je herstelperiode. Zoals sessies met een psychologe. Mooi puntje om met de bedrijfsarts te bespreken.

[joca]

Ga voor rust, maw je huis voorlopig lekker aanhouden. Focus op afronden van je scheiding en je herstel.
Als je nu je huis verkoopt haal je je alleen maar meer stress op de hals en wellicht niet onbelangrijk leg je je er stiekem alvast bij neer dat je reïntegratie niet gaat lukken? Lijkt mij dat je jezelf daar (onbewust) een signaal mee af geeft.

Wel de knop om qua zorgen over je huis, als je herstel lukt kan je het betalen, als het niet lukt moet je sowieso een plan trekken. Je weet nog helemaal niet wat je dan gaat verdienen, zorg dat je buffertje hebt voor de (tijdelijke) inkomens terugval en je hebt dan tijd om verder te zoeken. ( Afhankelijk van je leeftijd en lengte dienstverband krijg je ook nog wat geld mee)

[whatyoudoing]

Als ik je post samenvat:

1. Je bent aan het herstellen van een burnout met de bijbehorende gedachte of je jezelf weer op niveau krijgt
2. Je gaat scheiden en je wordt niet dakloos: je blijft in je eigen huis wonen of kan naar een huurwoning
3. Je maakt je zorgen over geopolitieke spanningen en of de huizenmarkt ooit een keer gaat instorten

Op 3 heb je ongeveer 0 invloed, dus elke CPU-cycle die je daar in je hoofd aan besteed is verspilling.

Op 2 heb je een beetje invloed, maar niet zo heel veel. Eigenlijk is die invloed een uitvloeisel van 1. Plus: je hebt nu en in de nabije toekomst geen issue hiermee, dus je hoeft er nu niks mee.

Op 1 heb je veel invloed, dus alle ballen op herstel. Wat @Roozzz en @joca ook al zeggen. Of zoals een wijze uit het oosten het formuleert: kalm aan en rap een beetje.

[gambieter]

Burnout en een zware salarislast voor woonkosten is wel een risicovolle combinatie. Je kunt jezelf niet door een burnout heen werken, dan komt het vaak later nog erger terug. Doe eens een worst case scenario doorrekenen?

[bmwgozer]

Verhuizen brengt ook enorme stress en regelwerk met zich mee en in een nieuwe wijk is altijd weer lastig.

Blijven wonen lijkt mij langdurig meeste rust.

[P_Tingen]

Ben het 100% met bovenstaande posts eens en wil daar nog aan toevoegen dat het recht hebben op een huurwoning iets anders is dan een huurwoning toegewezen krijgen. De wachttijden voor een huurwoning zijn schrikbarend als ik dat mag geloven, dus ook daarvoor geldt dat je beter in je eigen huis kan blijven als dat een optie is

[Scheurbuik]

gambieter schreef op zondag 2 februari 2025 @ 17:50:
Burnout en een zware salarislast voor woonkosten is wel een risicovolle combinatie. Je kunt jezelf niet door een burnout heen werken, dan komt het vaak later nog erger terug. Doe eens een worst case scenario doorrekenen?

Zware salarislast is er nogal gauw als je minder dan 50k per jaar verdient (en alleen in huis van 4-5 ton woont). Ts zit niet in een gouden kooi ergens, maar kan waarschijnlijk makkelijk elders ongeveer vergelijkbare bedragen op zijn rekening krijgen.

[scosec]

Goed om de antwoorden te lezen. Voor nu is de keuze om te blijven wonen in huis. Op dagen als vandaag dat de emoties hoog zitten wordt het soms wat heet onder mijn voeten.

De overwaarde van het huis is p.p. c.a. 100k dus dat maakt de hypotheek al een stuk interessanter. De initiële hypotheek heeft ook nog een iets lagere rente als dat er nu is.

Qua huurhuis heeft mijn vrouw binnen twee weken een huurhuis gevonden. Zij en ik staan beide vanaf 18 jaar ingeschreven. De kans dat ik hier snel iets zou hebben is dus best aanwezig.

[K van k]

Rustig aan beginnen op het werk, lekker elke dag stuk lopen, of iets ter ontspanning voor hoofd te legen. Ja lastig koopwoning blijft 30 jaar lang zelfde prijs elke maand, huurwoning gaat elke jaar flink de lucht in. Zijn geen kinderen in spel dus je bent niet urgent lijkt me. Sta je 15 jaar op de lijst.
Ik zit ook te kijken, heb overwaarde van 300.000 denk ik, laat ik mijn vrouw in dit huis wonen en neem ik de overwaarde mee voor een 2de huis, blijven we op papier getrouwd, geen idee of dit kan eigelijk.
Trouwen trap ik niet meer in, zoveel gezeur elke dag, altijd paniek.

[CH4OS]

Je noemt de huurwoning wel als escape en in zekere zin is dat natuurlijk ook zo. Hou echter wel rekening met het feit dat daar ook wachtlijsten zijn en je niet zomaar met een urgentie een (sociale) huurwoning kunt krijgen. Qua werk is het gewoon rustig opbouwen, in samenspraak met de huisarts en de bedrijfsarts. Laat je dus goed adviseren door jouw huisarts wat (on)mogelijk is en laat dat ook aan de bedrijfsarts weten.

K van k schreef op zondag 2 februari 2025 @ 21:48:
Rustig aan beginnen op het werk, lekker elke dag stuk lopen, of iets ter ontspanning voor hoofd te legen. Ja lastig koopwoning blijft 30 jaar lang zelfde prijs elke maand, huurwoning gaat elke jaar flink de lucht in. Zijn geen kinderen in spel dus je bent niet urgent lijkt me. Sta je 15 jaar op de lijst.
Ik zit ook te kijken, heb overwaarde van 300.000 denk ik, laat ik mijn vrouw in dit huis wonen en neem ik de overwaarde mee voor een 2de huis, blijven we op papier getrouwd, geen idee of dit kan eigelijk.
Trouwen trap ik niet meer in, zoveel gezeur elke dag, altijd paniek.

Mwa, als je extra aflost, zakken de maandlasten natuurlijk wel. Dus mettertijd zal ook daar wat aan te doen kunnen zijn, me dunkt.

[ Voor 48% gewijzigd door CH4OS op 02-02-2025 21:57 ]

[MarcoC]

Ik zou het huis lekker aanhouden als je het kan betalen.

Als je de overwaarde wilt gebruiken om een ander huis te kopen maakt het niet zoveel uit hoe de huizenprijzen zich ontwikkelen. Want als jouw huis daalt in waarde, geldt dat ook voor andere huizen.

Overigens onwaarschijnlijk dat de huizenprijzen dalen. Er is veel meer vraag dan aanbod. Ik zie geen reden waarom deze situatie de komende 5 jaar significant zou veranderen.

[pjot1]

Hier een burnout ervaringsdeskundige.

Ik lees dat het vooral over het huis gaat en financiën maar het allerbelangrijkste vergeet je. Je bent ziek. Klinkt hard maar een burnout is ook niet niks.

Heb je een werkgever? Zo ja, weet hij/zij van je situatie en ben je met ziekteverlof? Het belangrijkste voor nu is dat je herstelt zodat je verstandige keuzes kan maken en niet kwakkelend doorgaat. Een goede werkgever heeft hier respect voor.

Een scheiding en eventuele verkoop van je woning kan je er nu niet bij hebben. Als je het financieel kan dragen zou ik zeker in je woning blijven zodat je geen extra stress hebt van verhuizen ed.

Btw, is ook typisch een kenmerk van iemand die een burnout heeft. Jezelf vergeten en andere prioriteiten stellen. Fuck you! Zet jezelf op 1! Dat is prio!

[ Voor 10% gewijzigd door pjot1 op 02-02-2025 22:11 ]

[scosec]

pjot1 schreef op zondag 2 februari 2025 @ 22:08:
Hier een burnout ervaringsdeskundige.

Ik lees dat het vooral over het huis gaat en financiën maar het allerbelangrijkste vergeet je. Je bent ziek. Klinkt hard maar een burnout is ook niet niks.

Heb je een werkgever? Zo ja, weet hij/zij van je situatie en ben je met ziekteverlof? Het belangrijkste voor nu is dat je herstelt zodat je verstandige keuzes kan maken en niet kwakkelend doorgaat. Een goede werkgever heeft hier respect voor.

Een scheiding en eventuele verkoop van je woning kan je er nu niet bij hebben. Als je het financieel kan dragen zou ik zeker in je woning blijven zodat je geen extra stress hebt van verhuizen ed.

Btw, is ook typisch een kenmerk van iemand die een burnout heeft. Jezelf vergeten en andere prioriteiten stellen. Fuck you! Zet jezelf op 1! Dat is prio!

Werkgever weet er van. Daar ben ik vanaf het begin heel transparant in geweest. Die hebben me alle ruimte gegeven tot op heden.

Als je er in therapie achter komt dat je relatie onderdeel is van het probleem. De timing is beroerd maar wel noodzakelijk voor mijn herstel. Het was niet alleen mijn relatie overigens. Speelde wel meer. Maar dat heb ik in grote lijnen aangepakt.

[ Voor 4% gewijzigd door scosec op 02-02-2025 22:30 ]

[hoevenpe]

scosec schreef op zondag 2 februari 2025 @ 17:05:
Ik ben verder opzoek naar tips, inzichten of meningen. Thanks alvast!

Enige tip die ik kan geven: over 5 jaar denk je waarschijnlijk dat het het beste is wat je overkomen is.

Durf te leven, je bent nog jong neem ik aan.

[Joris748]

Hoe groot was het aandeel van je relatie in de burn-out? Als dat deel significant is en wegvalt, dan komt er veel meer ruimte om te te-integreren.

Ik zou lekker in het huis blijven wonen, als de bank akkoord gaat. Over 5 jaar lach je om de maandlasten.

[hoevenpe]

Joris748 schreef op zondag 2 februari 2025 @ 22:31:
Ik zou lekker in het huis blijven wonen, als de bank akkoord gaat. Over 5 jaar lach je om de maandlasten.

Als je woonruimte hebt zou ik me geen zorgen maken, dat huis is je anker. Een solide basis om het leven verder op te bouwen.

[scosec]

hoevenpe schreef op zondag 2 februari 2025 @ 22:29:
[...]

Enige tip die ik kan geven: over 5 jaar denk je waarschijnlijk dat het het beste is wat je overkomen is.

Durf te leven, je bent nog jong neem ik aan.

Dat is wel het plan. Om weer te gaan leven i.p.v. overleven. Hoe ik dat precies ga inrichten weet ik nog niet. Maar dat ga ik komende tijd wel zien.

Nu eerst zorgen dat alles rondom de scheiding is afgerond en dat het goed gaat met de kids. Ik ben 35 overigens

[codebeat]

Het huis is behoorlijk in waarde gestegen afgelopen jaren.

en later in de tekst van TS:

Daarnaast zijn de huizenprijzen belachelijk hoog.
(4 a 5 ton voor een rijtjeshuis is helemaal van de zotte als je het mij vraagt.)

en daarna:

Mensen in mijn omgeving zeggen dat het een goede investering is om het huis te behouden omdat er verwacht wordt de prijzen komende jaren verder zullen stijgen.

Beredenering: Als het uitkomt dan is het fantastisch maar als het niet uitkomt dan is het slecht.

Per definitie is het alsmaar stijgen van prijzen (zonder plafond) slecht, het maakt het voor vele mensen onbetaalbaar. Steeds meer nodig voor hetzelfde door zogenaamde marktwaarde (door schaarste), een fictieve waarde en geen reële waarde. Door de bank en makelaar wijsgemaakt dat je huis een investering is en dat je daaraan kunt verdienen. Dus wel mekkeren over andere prijzen maar jouw prijs is goed en als dat nog verder stijgt is dat nog beter. Zie je in dat je zelf meewerkt aan het in stand houden van dit verhogingsmechanisme, je verlangt zelf ook naar meer. Komt je NU goed uit nietwaar?

Vraag mij wel eens af, zijn mensen nu zo ontzettend dom en kortzichtig of hoe zit het. Als elke 'eigenaar' van huis daaraan wil verdienen dan gaat prijs steeds meer omhoog want uiteindelijk wil nieuwe 'eigenaar', die het dan op een gegeven moment weer wil verkopen, dat ook. Gevolg: Prijzen gaan steeds verder omhoog. Zelf 50K (noem maar een getal) extra/meer vragen en vangen, lekker hoor en dan bij het volgende huis zeg je: "Zo, dat is duur zeg!". Een ander deed precies hetzelfde wat jij ook deed maar dat is dan niet goed uiteraard.

De enige die hier baat bij hebben zijn de banken (en al het gerelateerde verkopersvolk), voor ons woningzoekers gaat het alleen maar achteruit. Steeds hogere prijs voor hetzelfde en uiteindelijk onbetaalbaar. Waarom werk je daaraan mee? Misschien ook eens een moment om daarbij stil te staan, wat ben je nu eigenlijk aan het doen en voor wie doe je dat uiteindelijk? Een moment van bezinning. Dat geldt niet alleen voor jou maar voor elke 'huiseigenaar'. Je ziet al aan je eigen constatering (als het niet uitkomt) dat het niet werkt zo.

Je vroeg om inzichten en meningen, nou, dit zijn ze van mij. Succes.

[ Voor 2% gewijzigd door codebeat op 03-02-2025 06:24 . Reden: typos ]

[Deick]

codebeat schreef op maandag 3 februari 2025 @ 06:06:
[...]
. Waarom werk je daaraan mee? Misschien ook eens een moment om daarbij stil te staan, wat ben je nu eigenlijk aan het doen en voor wie doe je dat uiteindelijk?

Wat is het alternatief? Een camper kopen en op straat gaan wonen?

Denk dat TS lekker voor zich zelf moet kiezen op dit moment.

[ Voor 8% gewijzigd door Deick op 03-02-2025 06:37 ]

[President]

Kan je niet beter je huis verkopen en ergens een appartement/flatje kopen wat in de maandlasten goedkoper is? Je gaat er wel op achteruit qua tuin en oppervlakte, maar:
- geen constante herinneringen meer
- minder financiële stress, want zoals ik in je TS lees zit je behoorlijk tegen je max aan qua inkomsten/uitgaven straks? Je salaris blijft hetzelfde, geen idee of je daar de komende jaren nog groei in verwacht? Maar alle lasten van de woning zelf dragen, straks ook nog alimentatie.. zou beetje zonde zijn als je straks zelfs geen euro meer over hebt om beleg voor je boterham te kopen?

[P_Tingen]

President schreef op maandag 3 februari 2025 @ 06:39:
Kan je niet beter je huis verkopen en ergens een appartement/flatje kopen wat in de maandlasten goedkoper is? Je gaat er wel op achteruit qua tuin en oppervlakte, maar:
- geen constante herinneringen meer
- minder financiële stress, want zoals ik in je TS lees zit je behoorlijk tegen je max aan qua inkomsten/uitgaven straks? Je salaris blijft hetzelfde, geen idee of je daar de komende jaren nog groei in verwacht? Maar alle lasten van de woning zelf dragen, straks ook nog alimentatie.. zou beetje zonde zijn als je straks zelfs geen euro meer over hebt om beleg voor je boterham te kopen?

En vervolgens een shitload aan stress erbij krijgen om een nieuw huis te kopen, oude huis te verkopen, financiering rond te krijgen, fysieke verhuizing rond te krijgen, de twee huizen qua timing op elkaar aan laten sluiten? Lijkt me niet bevorderlijk om uit je burnout te geraken....

[ Voor 5% gewijzigd door P_Tingen op 03-02-2025 08:23 ]

[RM-rf]

scosec schreef op zondag 2 februari 2025 @ 17:05:

Ik maak me enige zorgen over de geopolitieke spanningen en de invloed daarvan op de economie. Daarnaast zijn de huizenprijzen belachelijk hoog. 4 a 5 ton voor een rijtjeshuis is helemaal van de zotte als je het mij vraagt.

in je situatie zou ik je aanraden je niet druk te maken over zaken die sowieso buiten je bereik liggen.
je hebt er niks aan en de stress maakt je situatie hooguit slechter.

Tevens, ga ervan uit dat het enorm meevalt hoezeer geopolitiek werkelijk je persoonlijke situatie beinvloed, tenzij...

Als je merkt dat je financieel te sterk op een grens zit waar je geen enkele speelruimte hebt, in dat geval is je situatie zelf te risicovol en zal dat mogelijk je stress erger kunnen maken.
Vasthouden aan een te groot huis, vanuit allerhande emotionele afwegingen of 'toekomst-onzekerheden' kan juist tot een grote last worden, en een effectieve 'nieuw-start'verhinderen of bemoeilijken.

In dat geval, hoe leuk en 'voordelig' een eigen huis ook is, als de financiele druk hoger is dan wat je eigenlijk kunt garanderen... of als je merkt dat je heel sterk op de 'grens'zit... Dat het mis zou gaan als er ook wat kleins tegen gaat zitten, dan is het tijd om een teveel aan risico af te bouwen;
in dat geval zou ik zeker gewoon kijken naar een scenario hoe je financieel gewoon wat gezonder kunt worden, mogelijk door en overmaat aan lasten af te bouwen (en het is goed mogelijk dat dat grote huis gewoon een te grote last is die je beter kwijt bent).


kijk niet naar natte vinger prognoses als 'geopolitiek'of 'wat als de bubbel barst' (tenzij je een werkende glazen bol hebt en de toekomst ook kunt voorspellen), maar baseer je beslissingen op welke lasten je hebt en welke risicos je zelf reeel loopt qua inkomen en het uitgangspunt dat je de toekomst _niet_ kunt voorspellen en dus vooral veel hebt aan speelruimte en een situatie die in de meest waarschijnlijke multiple toekomstscenarios je zekerheid bied

[drocona]

Ik herken op basis van wat je hier hebt gecommuniceerd bijna alles. Zelf ben ik in 2022 uitgevallen met een burn-out (zeer zware) met blackouts van 5-8 uur als gevolg. Rond september dat jaar, toen ik al 6 maanden thuiszat en het al een stuk beter ging vertelde mijn vrouw dat ze mij ging verlaten en we moeten gaan scheiden. Dit was een enorme klap en heeft mij qua herstel ~2 maanden teruggezet in mijn burn-out.
In juli 2023 ben ik, om net als jij het tweede spoor voorkomen, geforceerd aan het werk gegaan. Eigenlijk te vroeg, ik was nog ziek, maar de gevolgen van een tweede spoor zouden nog veel groter zijn.
Inmiddels is het 2025, ik ben teruggegaan van 40 naar 36 uur werk en ben voornemens om naar 32 uur te gaan. Ik ben nog steeds aan het herstellen en mis nog steeds belastbare uren op een dag, het herstel loopt nog steeds maar ik merk ook dat ik op het randje van de balans loop en dat is best gevaarlijk.

Het belangrijkste wat ik je wil meegeven:

• Je bent ziek, accepteer het, een burn-out is niet niets, als het echt niet lukt kan het ook écht niet. Je gezondheid staat boven ALLES. Zonder jezelf als persoon ben je er gewoon niet.
• Een scheiding tijdens de burn-out is killing, verwacht een terugval.
• De stress van het scheiden en mogelijk geen dak boven je hoofd is killing!
• Blijf hoop houden, er is licht aan het einde van de tunnel (ook als je het nog niet ziet), toen bij mij alles over was qua scheiding viel er echt een ontzettende last van mijn schouders af, ik kon wel janken.

Er zijn op dit moment maar drie dingen in je leven die de aandacht verdienen:
1. Jezelf
2. Scheiding afronden
3. Kinderen
De rest moet je écht even achterwege laten.

Wat ik nog lastig vind in je verhaal:
Je hebt samen een huis, ik kan niet je financien inzien, maar het feit dat je aangeeft een sociale huurwoning te mogen krijgen betekent dat je inkomen op zijn best modaal is. Als je alles moet verdelen komt de uitkoop zomaar op 140.000 euro uit (afhankelijk van jullie bezittingen). Dit zou betekenen dat je openstaande hypotheekschuld minder dan 80.000 zou moeten zijn als ik even grof reken om je woning te kunnen behouden.
Is dat wel mogelijk?
Daarnaast geef je aan ook nog kinderen te hebben, die kosten ook veel geld, alimentatie voor de partner, etc.

Als het financieel mogelijk is, accepteer de financiele gevolgen, daar kom je vast wel weer bovenop. Dat huis is zo ontzettend belangrijk vandag de dag. Ik heb er zelf ook alles voor gedaan om het rond te krijgen en ik zit er nu, terwijl ik nog aan het herstellen ben, financieel prima bij.

Als laatst, mocht je nog wat willen weten, voel je vrij om een PM te sturen.

[ Voor 4% gewijzigd door drocona op 03-02-2025 09:15 ]

[scosec]

Ik ben al sinds de beslissing is gevallen preventief aan het snijden in kosten die ik maak. Alle extra's zijn er vanaf.

Na alimentatie en vaste lasten houd ik c.a. 1000 tot 1100 per maand over om van te leven en boodschappen te doen. Alle kosten voor de kinderen op de boodschappen na worden van de kinderalimentatie gedaan.

Buffer zal naar verwachting 10k zijn na de scheiding.

Gevoelsmatig moet dat lukken. Tenzij ik me ergens flink misrekend heb.

Een huurhuis levert onder aan de streep 500 euro meer op per maand. Mocht de huidige situatie te krap blijken dan is dat het alternatief.

Voor mijzelf kan het best minder. Kachel omlaag pan spaghetti en ik heb weer twee dagen gegeten. Dat hoeft niet allemaal super duur te zijn.

Als ik herstel kan ik in mijn functie nog aardig doorgroeien.

[ Voor 27% gewijzigd door scosec op 03-02-2025 09:21 ]

[DjoeC]

Blijf in je huis. Een huurhuis levert niets op, het kost alleen minder. Als het huis in waarde daalt zal dat voor andere huizen ook gelden MAAR je hebt tenminste een dak boven je hoofd. En zolang je werk hebt is er niks aan de hand, lonen zullen niet zomaar gaan dalen (ZZP tarieven misschien wel).

Leef zuinig zonder dat je jezelf te kort doet. Er zijn mensen die het met veel minder per maand moeten doen. Zorg wel dat je een buffer aanhoud en als de buffer "groot" wordt, stop een deel in het verlagen van je vaste lasten. Check ook voor welke toedslagen je in aanmerking komt - eventueel ook in het vorige kalenderjaar.

Bouw je werk weer langzaam op en verval niet weer in de "oude gewoontes" waardoor je in een burnout raakte. Overigens, ik ga ervan uit dat werk niet de enige oorzaak is van de burnout maar dat spanningen in de relatie daar ook een onderdeel van waren.

Ik proef dat jij weer aan t werk wilt, wat zegt de bedrijfsarts (hoef je overigens niet hier te delen)? Die van mij zei "je bent er nog niet klaar voor", ik ben wel aan de slag gegaan met (uiteindelijk) succes. Wel de eerste paar jaar 2x 4 weken ziekteverlof opgenomen als ik in oud gedrag (meer willen dan kan) terug dreigde te vallen, had dit al bij terugkeer met manager overlegd. Veel bewegen, wandelen, hoofd leegmaken en dat blijven doen.

Scheiding heb ik (gelukkig) geen ervaring mee maar probeer het een plaatsje te geven. In het verleden blijven hangen heeft geen zin, wat geweest is is geweest, de toekomst is wat telt.

Wereldproblemen: Je kunt ze niet oplossen maar er soms wel slecht van slapen.

[Lambo LP670 SV]

Marge voor minder salaris of minder werken is er simpelweg niet. Niet als ik in dit huis wil blijven wonen in elk geval.

-> Betekent dus wel dat je extra veel druk voelt van jezelf om terug te genezen (wat je volgens mij niet kan forceren, heeft gewoon tijd nodig) dus maak daar zeker geen overhaaste beslissingen om extra te werken zodat het financieel eenvoudiger is om het huis te houden. Als je dan terugvalt, ben je de pineut dus doe zit zo langzaam mogelijk (financieel gezien). Beter langere tijd spaarzaam zijn en je huis behouden lijkt me zonder de druk te hebben om terug voltijds aan de slag te moeten.

[scosec]

Ik heb afgelopen (bijna een jaar) maar een paar uurtjes in de week gewerkt. De bedrijfsarts is al langer aan het aansturen op opbouwen. Ik zie bij andere collega's dat dat ook eerder gebeurd. HR heeft aangegeven dat ik moet zorgen dat ik weer beter wordt. Daar is tot op heden geen enkele druk op gelegd. Daar zit vertrouwen aan weers kanten. Alleen zijn ze wel eerlijk geweest over spoor 2. Dat kunnen ze nog wel voor korte periode afhouden maar op den duur gaat dat wel gebeuren. Ze zeggen ook als jij ergens anders solliciteert zijn we je kwijt en dat willen we niet. Ik sta daar hetzelfde in. Wil hier graag nog verder.

Het opbouwen komt qua timing nog niet helemaal goed. Maar ten opzichte van maanden geleden is mijn staat enorm vooruit gegaan. Ja het is pittig, er is nog veel verdriet maar er moet een punt komen dat ik het leven weer ga oppakken. Het traject bij de psycholoog is nu klaar en die adviseren om nu een tijd te ervaren hoe het gaat qua werk. Ik heb veel over mezelf geleerd dus dat gaat hopelijk op een positieve manier meehelpen voor de re-integratie.

Ik hoop als ik en partner niet meer samenwonen dat er een stukje extra rust voor terugkomt. Hoewel het met de kinderen nog wel pittig kan worden als ze met mama in een ander huis gaan wonen (wel co-ouderschap btw). Ze zijn nog jong dus de volledige gevolgen kunnen hun nog niet overzien.

[ Voor 11% gewijzigd door scosec op 03-02-2025 11:37 ]

[DjoeC]

scosec schreef op maandag 3 februari 2025 @ 11:34:
Ik heb afgelopen (bijna een jaar) maar een paar uurtjes in de week gewerkt. De bedrijfsarts is al langer aan het aansturen op opbouwen. Ik zie bij andere collega's dat dat ook eerder gebeurd. HR heeft aangegeven dat ik moet zorgen dat ik weer beter wordt. Daar is tot op heden geen enkele druk op gelegd. Daar zit vertrouwen aan weers kanten. Alleen zijn ze wel eerlijk geweest over spoor 2. Dat kunnen ze nog wel voor korte periode afhouden maar op den duur gaat dat wel gebeuren. Ze zeggen ook als jij ergens anders solliciteert zijn we je kwijt en dat willen we niet. Ik sta daar hetzelfde in. Wil hier graag nog verder.

Het opbouwen komt qua timing nog niet helemaal goed. Maar ten opzichte van maanden geleden is mijn staat enorm vooruit gegaan. Ja het is pittig, er is nog veel verdriet maar er moet een punt komen dat ik het leven weer ga oppakken. Het traject bij de psycholoog is nu klaar en die adviseren om nu een tijd te ervaren hoe het gaat qua werk. Ik heb veel over mezelf geleerd dus dat gaat hopelijk op een positieve manier meehelpen voor de re-integratie.

Ik hoop als ik en partner niet meer samenwonen dat er een stukje extra rust voor terugkomt. Hoewel het met de kinderen nog wel pittig kan worden als ze met mama in een ander huis gaan wonen (wel co-ouderschap btw). Ze zijn nog jong dus de volledige gevolgen kunnen hun nog niet overzien.

Dat klinkt goed!

Nog 1 advies: Denk vooral aan jezelf. Als het met jou goed gaat, gaat je relatie met je kinderen ook een stuk beter, heb je meer plezier in je werk, enz. Met opgeheven hoofd verder

[L-project]

Een paar punten naar aanleiding van wat ik lees: zorg dat HR ook bekend is met de stress omtrent spoor 2, je huis en scheiding. Zorg daar voor rust. Verhuizen lijkt me voor jou én de kinderen (en dus weer voor jou) teveel stress op dit moment. Zoek hulp (ouders, familie, vrienden?) om te helpen met je kinderen, zodat ze wel bij je kunnen zijn maar je niet teveel energie kosten. Als ik zo hoor is het geen vervelende scheiding (nouja, je snapt wat ik bedoel), hoe staat je ex in dit proces? Is ze bereid je wel te ondersteunen door (af en toe) te helpen met de kinderen?

Succes! Herstel van burn-out is een lang proces, zolang er maar stappen vooruit gemaakt worden.