Ervaringen vroeggeboorte kind en werk

[secondpwn]

Hoi mede tweakers,

Vorige maand is onze dochter geboren na 27 weken zwangerschap. Het gebeurde volledig onverwachts en het is een behoorlijke rollercoaster geweest de afgelopen weken. Ze is nu 31 weken.

Onze dochter doet het goed en heeft tot nu toe weinig ondersteuning gehad. Met 30 plus een paar dagen mocht ze van de NICU af en naar high care in een ziekenhuis dichterbij. Dit betekent dichter bij huis maar ook weer thuis wonen voor ons. Een overgang waar we blij mee zijn maar die ook spannend geweest is voor ons en wat ook betekent dat onze bubbel langzaam weer wat groter aan het worden is dan alleen het ziekenhuis.

Ik werk bij een vrij groot bedrijf (>1000) die tot nu toe erg ondersteunend en begripvol zijn geweest met onze situatie. Mijn collega's zijn betrokken en de algemene boodschap is "gezin gaat voor, achteraf regelen we verlof wel". Ik ben daar blij mee, maar gezien de situatie (nog minimaal 5 weken ziekenhuis, kan ook 10 zijn) en het feit dat als ze thuiskomt ik er uiteraard ook wil zijn vind ik het voor mezelf soms lastig wat ik moet doen met werk.

Dit bespreken we in het ziekenhuis met een maatschappelijk werker en ik heb goed contact met HR en mijn leidinggevende. Ik zal met hen uiteraard ook de verwachtingen vanuit mijn werk bespreken.

Ik kan op internet weinig ervaringen vinden van partners over vroeggeboorte en werk. Ik ben benieuwd of er hier mensen zijn die in dezelfde situatie gezeten hebben en zo ja wat jullie ervaringen zijn hiermee.

Thanks!

[Faeshaas]

Onze dochter is afgelopen jaar geboren na 34,5 weken zwangerschap. We hebben toen nog 3 weken in het ziekenhuis moeten blijven maar op dat moment konden ze daar ook niks over zeggen. Het hadden ook 6 weken kunnen zijn, dat konden ze ons toen ook niet zeggen.

Ik kon zelf 24/7 in het ziekenhuis verblijven en heb dat de eerste 2 weken ook gedaan. Daarna sliep ik thuis ivm de hond die niet langer bij mijn ouders kon blijven. In merkte in die 3e week al dat ik wel de hele dag in het ziekenhuis kon blijven maar dat het op sommige momenten ook vrij weinig toevoegt. Voor mezelf had ik halverwege de 3e week de keus gemaakt om in de 4e week weer te gaan werken om dan, als mijn vriendin en dochter naar huis mochten, alsnog 2 weken vrij te nemen om thuis te wennen. Zo ver is het uiteindelijk dus niet gekomen omdat we precies aan het einde van de 3 week naar huis mochten.

Ik ken het gevoel wel dat je denkt dat je er 24/7 moet/wil zijn, dat is denk ik ook niet gek. Alleen het leven gaat ook door dus is het ook niet gek om dat weer op te pakken. Wellicht door gedeeltelijk uren te werken?

[Frame164]

Ik lees even mee om te kijken hoe dat tegenwoordig gaat. Mijn broertje is eind jaren 70 met 26 weken geboren en heeft toen 4 maanden in het kinderziekenhuis gelegen. Mijn moeder was er vaak maar mijn vader werd gewoon geaccht iedere dag op kantoor te komen en dan iedere avond vlug naar het ziekenhuis want om 8 uur 's avonds moest alle bezoek weg. Dat was een behoorlijke heftige tijd. Dus daarom benieuwd hoe dat tegenwoordig gaat.

[arie_papa]

Geen ervaring, maar ik weet wel dat er kortdurend en langdurend zorgverlof bestaat. De laatste is onbetaald verlof (6x werkweek p.j.), kortdurend is 2x werkweek p.j. tegen minimaal 70%. Mogelijk is daar iets van ruimte te vinden om extra te kunnen ondersteunen.

[EvH]

Allereerst: gefeliciteerd met je dochter!
En ten tweede: heel veel succes komende periode!

Mijn ervaring: geboren met 27.5, 850 gram.
In de corona periode, geen bezoek mogelijk. Wat een verschrikkelijke periode was dat.

Het belangrijkste is: denk aan jezelf en jullie gezondheid in deze periode en steun vooral op je omgeving!

Wat betreft werk: ik wist ook niet wat mij overkwam en had geen enkel zinnig antwoord. Achteraf natuurlijk wel, maar dat vertellen ze er niet bij.

Voor nu: ze ontslaan je dochter pas in week 40. Het kan een dag meer zijn, een dag minder zijn. Het gaat erom dat ze 24 uur alarm vrij moet zijn. Een erg frustrerende periode, maar dit geeft je een leidraad in wat je te wachten staat.

Gelukkig kon ik remote werken en stelden mijn collega’s zich enorm flexibel op. Dat maakte het allemaal wat aangenamer. Bewaak jezelf en neem je rust ook tussendoor.

[ Voor 22% gewijzigd door EvH op 20-01-2025 20:41 ]

[secondpwn]

Frame164 schreef op maandag 20 januari 2025 @ 20:27:
Ik lees even mee om te kijken hoe dat tegenwoordig gaat. Mijn broertje is eind jaren 70 met 26 weken geboren en heeft toen 4 maanden in het kinderziekenhuis gelegen. Mijn moeder was er vaak maar mijn vader werd gewoon geaccht iedere dag op kantoor te komen en dan iedere avond vlug naar het ziekenhuis want om 8 uur 's avonds moest alle bezoek weg. Dat was een behoorlijke heftige tijd. Dus daarom benieuwd hoe dat tegenwoordig gaat.

Ha, dat is nu wel anders! Je bent in principe 24/7 welkom bij je kind, ook op een NICU (uitzonderingen daar gelaten). Ze ligt nu op een eigen kamer waar we ook zelf een badkamer en bed hebben zodat je er ook kunt slapen. Misschien is er altijd kunnen zijn ook wel waarom het nu voor mij zo lastig is om het nog los te laten, aangezien je altijd onderdeel kunt zijn van haar zorg danwel samen zijn. Ze willen ook graag dat je er bent als ouder, zodat je kunt meehelpen maar vooral omdat je door de er te zijn je kind leert kennen. Je ziet haar elke dag en in deze fase van haar leven met prematuriteit kunnen kleine afwijkingen best wel gevolgen hebben. Ik weet niet hoe dat toen was maar ik vind het zelf heel fijn zo!

arie_papa schreef op maandag 20 januari 2025 @ 20:36:
Geen ervaring, maar ik weet wel dat er kortdurend en langdurend zorgverlof bestaat. De laatste is onbetaald verlof (6x werkweek p.j.), kortdurend is 2x werkweek p.j. tegen minimaal 70%. Mogelijk is daar iets van ruimte te vinden om extra te kunnen ondersteunen.

Ja qua verlof kom je een heel eind! Met alle vormen van geboorteverlof kom je al een heel eind. Vrije dagen/verlof is ook niet direct een probleem denk ik, gaat natuurlijk ook om de relatie met mijn werkgever (kan eenzijdig verlof opnemen zonder overleg maar daar schieten we op lange termijn beide niks mee op) en ik zal vroeg of laat toch weer eens moeten beginnen met werk.

EvH schreef op maandag 20 januari 2025 @ 20:37:
Allereerst: gefeliciteerd met je dochter!
En ten tweede: heel veel succes komende periode!

Mijn ervaring: geboren met 27.5, 850 gram.
In de corona periode, geen bezoek mogelijk. Wat een verschrikkelijke periode was dat.

Het belangrijkste is: denk aan jezelf en jullie gezondheid in deze periode en steun vooral op je omgeving!

Wat betreft werk: ik wist ook niet wat mij overkwam en had geen enkel zinnig antwoord. Achteraf natuurlijk wel, maar dat vertellen ze er niet bij.

Voor nu: ze ontslaan je dochter pas in week 40. Het kan een dag meer zijn, een dag minder zijn. Het gaat erom dat ze 24 uur alarm vrij moet zijn. Een erg frustrerende periode, maar dit geeft je een leidraad in wat je te wachten staat.

Gelukkig kon ik remote werken en stelden mijn collega’s zich enorm flexibel op. Dat maakte het allemaal wat aangenamer. Bewaak jezelf en neem je rust ook tussendoor.

Dankjewel! Poeh, ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn geweest.. Het is nu al een zware tijd, laat staan zonder bezoek. Hoe gaat het nu met jullie kleintje?

Ik kan gelukkig op afstand werken, dus misschien is het een optie om eens te overleggen of ik kan starten met dagdelen op afstand. Op die manier blijf je misschien verbonden met beide werelden, en ik kan me voorstellen dat het wellicht het begrip onder collega's ook vergroot als je zelf je verhaal kunt doen.

Een lastige tijd is het al en dat zal waarschijnlijk niet heel anders worden tot ze daadwerkelijk thuis is. Het viel me gewoon op dat er online weinig te vinden is vanuit het perspectief van de man/partner. Werk voelt in dit geval als een bijzaak maar het is natuurlijk uiteindelijk wel de realiteit.

[Wilke]

Gefeliciteerd, ook voor je vrouw/vriendin! Hopelijk blijft alles goed gaan met jullie dochter.

In het ziekenhuis krijg je veel hulp. Als het meezit, en bij vroeggeboorte zou dat wel zo moeten zijn, krijg je straks eenmaal thuis ook nog wel een paar dagen wat hulp, maar bereid je er op voor dat het begin daar bijzonder vermoeiend zal zijn. In het ziekenhuis heb je allerlei hulp ter beschikking, die je thuis niet hebt. Dus leer ook zo veel mogelijk, daar zal het ziekenhuis ook al wel op letten zodra dat mogelijk is, verwacht ik. Bv. in bad doen, veilig slapen, verschonen, (bij)voeden (met fles) enz. Maar thuis is dat toch allemaal weer anders dan in het ziekenhuis.

Mijn ervaring is "beperkt" tot twee weken in het ziekenhuis bij de geboorte van onze oudste. Ik ben al die tijd er bij gebleven, en daarna de eerste weken thuis ook.

Maar ik snap de overweging daarom wel, dat dit op enig moment zowel niet echt houdbaar blijft, alsook niet zinvol is voor de situatie.

Enkele weken volledig vrij plannen na thuiskomst zou ik wel zeker weer doen.

Kijk of je daarvoor dit kunt regelen:

https://www.rijksoverheid...betaald-ouderschapsverlof

9 weken tegen 70% van je loon, tenzij je elke cent twee keer moet omkeren, is dit een no-brainer. Doen! Misschien niet volledig in een keer. Maar bv. 4 a 5 weken na thuiskomst. De rest, bv een dag per week, in overleg met je werkgever.

Je werkgever is een bedrijf met meer dan 1000 mensen. Dus die komt niet in de problemen doordat jij er een paar maanden niet echt bent. En als het eenmaal gaat om een maand of meer, rekenen ze in de korte termijn planning als het goed is toch al niet meer op je. Tenminste, bij ons doen we dat toch zo. Je baas heeft er veel meer aan dat je daarna een loyale werknemer blijft, omdat je deze ruimte nu krijgt. Of je twee of drie maanden grotendeels weg bent, dat weet geen hond over twee jaar nog.

[Falcon]

Laat vooral je werkgever met de vraag komen wanneer je weer denkt te kunnen starten en begin dan remote een paar uurtjes per dag op vaste tijden. Zo weten je partner, zorg, collega’s precies wanneer jij met werk bezig bent.

[ Voor 21% gewijzigd door Falcon op 21-01-2025 06:25 ]

[Faeshaas]

arie_papa schreef op maandag 20 januari 2025 @ 20:36:
Geen ervaring, maar ik weet wel dat er kortdurend en langdurend zorgverlof bestaat. De laatste is onbetaald verlof (6x werkweek p.j.), kortdurend is 2x werkweek p.j. tegen minimaal 70%. Mogelijk is daar iets van ruimte te vinden om extra te kunnen ondersteunen.

Zorgverlof is er alleen als er niemand anders de zorg op zich kan nemen. Dat is hier het geval als je kind in het ziekenhuis ligt aangezien het ziekenhuis de zorg dan op zich neemt, dus helaas gaat zorgverlof je niet helpen. Maar zoals al eerder gemeld, gelukkig heb je ouderschapsverlof die je daarvoor wel kunt gebruiken, dat zou ik ook zeker doen!

Wilke schreef op maandag 20 januari 2025 @ 23:09:
Gefeliciteerd, ook voor je vrouw/vriendin! Hopelijk blijft alles goed gaan met jullie dochter.

In het ziekenhuis krijg je veel hulp. Als het meezit, en bij vroeggeboorte zou dat wel zo moeten zijn, krijg je straks eenmaal thuis ook nog wel een paar dagen wat hulp, maar bereid je er op voor dat het begin daar bijzonder vermoeiend zal zijn. In het ziekenhuis heb je allerlei hulp ter beschikking, die je thuis niet hebt. Dus leer ook zo veel mogelijk, daar zal het ziekenhuis ook al wel op letten zodra dat mogelijk is, verwacht ik. Bv. in bad doen, veilig slapen, verschonen, (bij)voeden (met fles) enz. Maar thuis is dat toch allemaal weer anders dan in het ziekenhuis.

Dit ligt er helemaal aan hoe je verzekerd bent. Alleen als je aanvullend verzekerd bent is couveuse nazorg vergoed, wat vergelijkbaar is met kraamzorg. Want zolang je langer dan 1 week in het ziekenhuis verblijft is de kraamweek officieel over en kun je geen gebruik meer maken van reguliere kraamzorg. Het ziekenhuis neemt die taak dan op zich, alleen dus niet bij je thuis.

Onze ervaring was dat in de laatste week dat we in het ziekenhuis waren we echt alles konden vragen over hoe we bepaalde dingen thuis konden doen. Op die manier konden we ons optimaal voorbereiden.

Je kunt ook couveuse nazorg aanvragen als je niet verzekerd bent maar dan moet je het dus zelf betalen en dat is niet goedkoop... Maar na al die weken elk uur wel mensen om je heen vonden wij het juist wel lekker om bij thuiskomst lekker met zijn 3e te zijn en het zelf rustig uit te zoeken, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

De mogelijkheid bestaat gelukkig zodat je kunt kiezen wat je zelf het fijnst vindt.

[Wilke]

Je hebt gelijk, mijn vrouw is/was aanvullend verzekerd, waardoor toch kraamhulp mogelijk was.

Maar goed. Ik had toen dus een week of 5 vrij al met al.

Daarvan 2 dagen betaald verlof, en de rest vakantiedagen. En yep, dit was nog geen 10 jaar geleden.

[Tomvanschayk]

Twee keer meegemaakt. Onze beide kinderen zijn te vroeg geboren, bij 32 en en 32,5 weken. De eerste was aan het begin van de coronauitbraak. Aan de ene kant was dat een lastige tijd want in het ziekenhuis, en met name de kraamafdeling, had men geen idee hoe er mee om te gaan. Bij het vaststellen van corona van mijn vriendin tijdens de opname in het ziekenhuis kreeg ik de keus: meteen blijven en niet meer weg mogen of weg gaan maar niet meer terug komen. Die keuze was makkelijk wat resulteerde in eerst een week samen opgesloten zitten in een kamer. Uiteindelijk, nadat de kleine een week later geboren werd, nog bijna drie weken met z’n drieën op een kamer opgesloten gezeten waarna we naar huis mochten. Werkgever, grote overheidsinstelling, was hier heel soepel in en gaf ons alle tijd.

Bij de tweede was het weer raak. Dit keer gelukkig zonder een coronabesmetting wat het makkelijker maakte. Helaas moest nummer 2 enige tijd verblijven op de nicu waardoor we minder bij hem konden blijven. Ik heb weinig gewerkt in de periode dat de kleine in het ziekenhuis lag. Dat was vooral om thuis voor de oudste en vriendin te zorgen. Ook nu werd er wederom niet moeilijk gedaan vanuit mijn werkgever, heb alle tijd gekregen.

In beide gevallen is de tijd in het ziekenhuis niet gezien als geboorteverlof maar is het volgens mij als ziek de boeken in gegaan. Dat is denk ik wel het geluk geweest van een goede werkgever in combinatie met een goede leidinggevende.

[superkoex9]

secondpwn schreef op maandag 20 januari 2025 @ 19:55:
Hoi mede tweakers,

Vorige maand is onze dochter geboren na 27 weken zwangerschap. Het gebeurde volledig onverwachts en het is een behoorlijke rollercoaster geweest de afgelopen weken. Ze is nu 31 weken.

Onze dochter doet het goed en heeft tot nu toe weinig ondersteuning gehad. Met 30 plus een paar dagen mocht ze van de NICU af en naar high care in een ziekenhuis dichterbij. Dit betekent dichter bij huis maar ook weer thuis wonen voor ons. Een overgang waar we blij mee zijn maar die ook spannend geweest is voor ons en wat ook betekent dat onze bubbel langzaam weer wat groter aan het worden is dan alleen het ziekenhuis.

Ik werk bij een vrij groot bedrijf (>1000) die tot nu toe erg ondersteunend en begripvol zijn geweest met onze situatie. Mijn collega's zijn betrokken en de algemene boodschap is "gezin gaat voor, achteraf regelen we verlof wel". Ik ben daar blij mee, maar gezien de situatie (nog minimaal 5 weken ziekenhuis, kan ook 10 zijn) en het feit dat als ze thuiskomt ik er uiteraard ook wil zijn vind ik het voor mezelf soms lastig wat ik moet doen met werk.

Dit bespreken we in het ziekenhuis met een maatschappelijk werker en ik heb goed contact met HR en mijn leidinggevende. Ik zal met hen uiteraard ook de verwachtingen vanuit mijn werk bespreken.

Ik kan op internet weinig ervaringen vinden van partners over vroeggeboorte en werk. Ik ben benieuwd of er hier mensen zijn die in dezelfde situatie gezeten hebben en zo ja wat jullie ervaringen zijn hiermee.

Thanks!

Is heel afhankelijk van je werkgever. Zie het als een mooie kans om te zien hoe zij met personeel omgaan.
2 kennissen met 'vergelijkbare situatie' (voor zover je daarvan mag spreken).
Tegen nummer 1 werd gezegd: ga zorgen voor je vrouw en kind, uren komen we wel uit.
Tegen nummer 2 werd gezegd: volgende week weer op kantoor.

Nr 1 had het gevoel dat hij daadwerkelijk de ruimte kreeg en zet nog altijd een stap extra als dat gevraagd wordt (kind is inmiddels 15) bij dezelfde werkgever.
Nr 2 is binnen een jaar vertrokken met een rotgevoel omdat hij liever meer voor zijn gezin had gezorgd.

Uiteraard: N=2
Maar, er is nog niemand die ooit op z'n sterfbed heeft gezegd: had ik maar meer gewerkt toen mijn kind in het ziekenhuis lag.

[Pendora]

Behalve het hier al genoemde zorgverlof is er wettelijk niks geregeld.
Mijn middelste kwam te vroeg en moest een week in het ziekenhuis blijven. Midden in de corona periode. Ik mocht twee keer per dag komen op de afdeling. Niet vaker, dus even eten halen voor mijn vrouw en daarna weer terug was het max. Mijn zoontje van 3 (toen) mocht 1x per dag komen. Die heeft er toen een behoorlijke klap van gehad en wilde daarna z'n moeder ook minder zien. Gelukkig wel weer goed gekomen.
Qua werk, ik heb een goede werkgever die mij de rust gaf die ik nodig had. Volledig remote kan werken en als ik dan afleiding nodig had, ging ik even werken. Werd zeker gewaardeerd maar was niet verplicht of naar gehint.

[Morelleth]

Mijn oudste is met bijna 29 weken geboren (na moeder 1,5 week in het ziekenhuis lag vanwege gebroken vliezen).
Totaal een 2 weken op de nicu en nog eens een 8 weken op de kinderafdeling met couveuse zorg.

Qua werk is het te lang geleden (en zat het bedrijf waar ik werkte juist sowieso met een bouwcrisis en was er al veel te weinig te doen, dus verlof was niet echt een issue).
Maar eerste weken was het alle mogelijkheden, gelijdelijk aan steeds minder.

Wat me veel rauwer op het dak viel was dat er na ontslag uit het ziekenhuis niets van kraamzorg mogelijk was.
Had al eerder aangevraagd moeten zijn en dan een specifieke vorm ivm vroeggeboorte.
Handig dat even na te kijken.

Het andere wat een grote stempel heeft gedrukt is dat mijn nu ex, een goede depressie ervan heeft gekregen. En daardoor de band (nog steeds) niet goed is.
Heb daar dus ook aandacht voor.

[EiT]

Mijn kind kwam 2 maanden in het ziekenhuis terecht toen deze nog een baby was. Hier met de werkgever 50-50 afgesproken. 50% vakantie dagen, 50% gewoon als werktijd.

Dus afspraken maken met werkgever en niet achteraf. Anders krijg je een leuke verrassing. Grote kans namelijk dat je na deze periode ook toe bent aan wat vakantie.

Een week in ziekenhuis voelt overigens wel een maand, houd er rekening nee dat dit je sloopt. Als er geen noodzaak is om daar te zijn gewoon gaan werken. Dan zijn de dagen “korter”. Vaak kan je toch niets doen.

[Batavia]

secondpwn schreef op maandag 20 januari 2025 @ 19:55:
Ik werk bij een vrij groot bedrijf (>1000) die tot nu toe erg ondersteunend en begripvol zijn geweest met onze situatie. Mijn collega's zijn betrokken en de algemene boodschap is "gezin gaat voor, achteraf regelen we verlof wel". Ik ben daar blij mee, maar gezien de situatie (nog minimaal 5 weken ziekenhuis, kan ook 10 zijn) en het feit dat als ze thuiskomt ik er uiteraard ook wil zijn vind ik het voor mezelf soms lastig wat ik moet doen met werk.

Ik heb niet deze situatie meegemaakt maar heb wel een kind met een beperking wat regelmatig veel aandacht vroeg. Beetje afhankelijk van wat je doet denk ook na welke tijd waar effectief is. ALs een kind slaapt kan je prima (thuis) werken. Als je partner voor je kind zorg kan je prima werken. Als je s'ochtends naar het ziekenhuis gaat kan je s'middags prima werken.
Zit je echt in het ziekenhuis met 100% aandacht voor je kind of zit je daar gewoon rond te hangen (wat ook weer kan met een laptop/werk gerelateerde dingen)

Dan ben je niet 10 weken volledig offline. Maar als je zo toch iedere dag 4-6 uur maakt houd je je band met je werk ook.
Voor iedere ouder geldt dat je een andere balans tussen werk, je oude hobbies en kind zal moeten vinden. En zonder jezelf helemaal op te blazen. Als je zorgt dat eindeloos series binchwatchen van de lijst valt zou er best wat ruimte moeten zijn voor de rest.

[ Voor 5% gewijzigd door Batavia op 21-01-2025 10:44 ]

[Chorro]

Het ligt er een beetje aan of thuiswerken een optie is.
Bij onze eerste zwangerschap volgde een spontane stilgeboorte na 20 weken, ik heb in de maanden daarna hierdoor in de ziektewet gelopen en niet gewerkt omdat ik er mentaal compleet af was. Bij de tweede zwangerschap volgde de bevalling van onze dochter na 32 weken nadat mijn vrouw 2,5 week opgenomen is geweest i.v.m. zwangerschapsvergiftiging. Vanwege die vroeggeboorte moest m'n dochter nog een kleine twee weken in het ziekenhuis blijven, maar heb ik vanuit thuis/ziekenhuis wel zo veel mogelijk nog kunnen werken tussendoor.

[psychodude]

Weinig ervaring mee uit perspectief als ouder. Vanuit werkmatig oogpunt wel ervaring met wat er qua belasting allemaal ineens om de hoek komt voor de kersverse ouders op medisch vlak.

Qua werk denk ik dat uiteindelijk het in belangrijke mate ook een kwestie is van waar jij je zelf goed bij voelt. Dit zal bij mensen wisselend zijn. Je kunt als ouder in deze fase namelijk niet 24/7 de verantwoordelijkheid dragen over het kind, is de verwachting ook niet zolang het in het ziekenhuis ligt. Een deel tijd besteden aan werk (op afstand) kan voor sommigen daarin dan ook wat afleiding geven.

[Vld1989]

Allereerst gefeliciteerd met je dochter!

Hier geen vroeggeboorte, maar wij hebben wel een miskraam gehad bij 10 weken zwangerschap, wat een paar dagen later ook nog de aanleiding was voor de collega's van mijn vriendin om haar uit de maatschap waar ze destijds in zat te gooien. Dat werd dus ook nogal een flink gedoe met advocaten enzo.
Nadat de miskraam was vastgesteld ben ik een week thuis geweest, toen een paar dagen gaan werken en toen we met pillen de "bevalling" moesten opwekken, langs de gyneacoloog enzo weer ruim een week thuis geweest. Daarbij tussendoor ook vaak naar de advocaat geweest voor overleggen enzo.

Mijn werkgever was van alles op de hoogte, zei dat ik gewoon moest doen wat ik zelf wilde en dat we er wel uit zouden komen. Toen ik weer terug was, contact gehad met HR en die zeiden dat ik het als calamiteitenverlof moest opnemen, maar uiteindelijk hoefde ik niets in het systeem in te vullen. Ze beschouwden het dus eigenlijk een beetje hetzelfde als een uurtje naar de tandarts gaan, maar dan lang.
Is in dit soort situaties sowieso redelijk gebruikelijk bij ons, ik heb een collega waarvan recent een ouder is overleden en die is ook een tijdje naar eigen inzicht weggeweest en heeft daar niets voor in hoeven vullen.

[secondpwn]

Ik had graag wat eerder willen reageren nog, maar kwamen wat dingen tussen helaas. Maar voor de meelezers of degene die deze post op een later moment vinden, hierbij alsnog.

Dochter gaat goed! Hopen dat alle hulp rond ademhaling deze week afgebouwd gaat worden, dan kunnen we langzaam gaan kijken naar borstvoeding. Schatting is dat we nog zo'n 4 weken ziekenhuis te gaan hebben.

Ik heb vorige week goede gesprekken gehad met werk en de maatschappelijk werker vanuit het ziekenhuis.

Vanuit werk is de strekking vooral dat ik moet doen waar ik me goed bij voel, en dat er geen druk is om weer aan het werk te gaan. Met de luxe van thuiswerken is de optie er altijd, ook met langzaam opbouwen.

De maatschappelijk werker in het ziekenhuis was voor mij persoonlijk heel verhelderend. Ze vroeg mij naar mijn hobby's en dingen die ik leuk vind om te doen (kan natuurlijk ook werk zijn). Haar volgende vraag was of ik op dit moment de tijd en ruimte heb - zowel fysiek als mentaal - om hier tijd aan te besteden. Voor mij persoonlijk is het antwoord hierop op dit moment nee. Ze zei dat als daar geen tijd en ruimte voor is dan is dat er ook niet voor werk.

Heel simpel, heel feitelijk, maar voor mij precies wat ik nodig had. Uiteraard heb ik de ruimte van mijn werkgever en niet iedereen zal die luxe hebben, maar als er in deze rollercoaster geen tijd is voor ontspanning/hobby/andere dingen dan gaat werk geen goed doen.

Wellicht helpt deze insteek ook anderen in dezelfde situatie. Iedereen zal hier anders in staan, maar voor mij is het wel een mooie leidraad.

[Lordy79]

Ik heb een tweeling die vroeggeboorte is. Ze zijn nu alweer 4 jaar en doen het prima.

Maar het was serieus aanpoten. Sowieso heb je dat met een tweeling maar zij hadden net wat extra zorg nodig en veel vaker controle.

Mijn advies is om enorm te genieten en inderdaad met je werkgever te bespreken hoe je alle ballen in de lucht kunt houden. Je kunt tegen 70pct van je salaris ouderschapsverlof opnemen en netto valt de pijn dan redelijk mee.

Als je partner dit ook kan doen en je kunt een goede oppas/hulp vinden in de familie of desnoods betaald, dan kom je er ongetwijfeld goed doorheen.

Enne... gefeliciteerd!