Wij zitten op het werk met een situatie en weten ons geen raad wat te doen. Er zijn al wel de nodige stappen gezet behalve de politie bellen. Dit is wel wat het internet teruggeeft en gaan wij ook morgen doen denken wij maar uit alle wijsheid dan mogen zij het zeggen. Voor mij is dit ook een stukje gemoedsrust bij een onderbuikgevoel als tweede begeleider (afgelopen half jaar elke vrijdag) of wij echt alles eraan gedaan hebben en juist tevens gehandeld. Ik zal het kort houden zodat het overzichtelijk blijft. Tevens zo opgeschreven dat dit niet herleidbaar is naar de persoon of (werk)locatie.
Relatie met ons kantoor
In het kort; deze persoon heeft een migratieachtergrond. Reden doet er niet toe en waar wel bij ons bekend. Deze leiden wij op middels een SROI traject als laagdrempelige werkvoorbereidersfunctie. Deze is bij ons gematcht via een bureau die hierin actief voorziet en heeft daar ook een contactpersoon. Wij zijn dus op dit moment geen werkgever maar moesten wel deze week laten weten of wij wel of geen aanbieding willen doen. Wij voorzien op dit moment twee dagen in de week invulling / opleiding en dat is onze relatie.
Gemoedstoestand
Deze persoon heeft hier verder geen familie en zo ver bekend is er ook geen familie meer of in beeld. De gemoedstoestand was goed tot hoog; In een halfjaar buitengewoon snel Nederlands geleerd en komt aardig mee. In technisch Nederlands bleef de persoon wat in achter en dat was het enige puntje wat ook maar een spoortje frustratie gaf; begrijpelijk. Er zou normaal een positief advies uitgegeven gaan worden tot aannemen via ik meen een of ander WIA traject waar wij in de loop van tijd, meen 3 jaar, steeds een grotere deel van zijn loon zouden gaan betalen. Dit was ook al kort gedeeld dat bij eenzelfde inspanning dit in het verschiet lag. In de categorie pluimage komt alles voorbij maar vaak aan de onderkant van het spectrum; in dit geval meer dan een beetje positief verrast. Normaal kom ik ook niet om de hoek kijken; slechts voor afstudeerders van de HTS / TU.
De vermissing
In het kader van de interne opleiding mocht dan eindelijk van de praktijk geproefd worden; daar werd echt maanden naar uitgekeken! De persoon heeft een opleiding genoten in land van herkomst, deze papieren zijn omgezet tot op masterniveau en mocht nu na behalen VCA echt naar buiten. Door de toestand in land van herkomst is dit na behalen opleiding nooit gelukt. Voor de specifieke werkzaamheden is het lastig een totaalbeeld te krijgen van A tot Z en deze relatief unieke kans deed zich nu voor. Gedurende ongeveer 3 dagen zou dit perfect kunnen en heb ik afgestemd en voorbereid. In het voortraject ernaartoe op enkele vrijdagen contactmomenten gehad in bepaalde documenten lezen en verwerken.
Dit betrof vrijdag de vijftiende jongstleden. Hij kwam niet opdagen en wij hebben wel vaker gehad dat gemotiveerde personen ineens verdwenen. Daar kun je van alles bij speculeren maar dat wil ik absoluut hier niet hebben. Er is bij persoon geen enkel vermoeden dat dit zou gaan gebeuren; integendeel. kan ook gewoon simpel ziek zijn. Die dag is meermaals per telefoon en e-mail verkeer tevergeefs contact gezocht in de categorie we hebben je gemist en dat was wel erg jammer en alles wel goed met je?!. Normaal is deze persoon snel met reageren en oppakken van zaken.
Wat is nu concreet door ons gedaan sindsdien?
Je houdt je voor dat de persoon zelf verantwoordelijk is voor het eigen doen en laten en denkt hiermee worden echt de glazen ingegooid. Wellicht een griepje, voedselvergiftiging; je weet het niet maar kan ook nog; er werd nog niet direct iets gevonden van de situatie in negatieve of verontrustende zin. De maandag erop (18de) is contact opgenomen met de contactpersoon van het betreffende SROI-bureau en deed onverschillig; "ja mensen raken wel vaker en soms langdurig uit beeld". Ja die ervaring delen wij wel maar dit voelt echt wel anders. Maar goed wij voelen ons wel verplicht in het kader van het traject te melden als een persoon afwezig is.
Woensdag de 20ste was de persoon wederom niet op kantoor in Amsterdam. Vreemd denk je dan. Afgelopen vrijdag (22ste) ook niet op onze locatie in Haarlem en is de contactpersoon gevraagd om een terugkoppeling of overgaan tot actie. Dit werd onnodig geacht. Nu kom ik weer in beeld vandaag; ik was druk afgelopen periode dus van de zijlijn sindsdien gevolgd. Maar wederom een no show vandaag. Alle personen, dus mij als begeleider als ons SROI bureau als de tweede begeleider hebben vandaag contact gehad. Wij zijn inmiddels verontrust maar weten niet wat wij moeten/kunnen. Wij hebben niet zijn adres; wel weten we de reisroute en zijn bekend waar ergens in Amsterdam de persoon zou moeten wonen. Via de geloofsgemeenschap wat voorzichtig geïnformeerd maar lijkt daar niet bekend te zijn. Dat had gekund natuurlijk. Op de reisroute niet gesignaleerd. Er is wel de beschikking over kopieën van de nodige (verblijfs)documenten om te overhandigen aan de politie via HR.
Vandaag
Concreet denk ik dat er echt reden is tot zorg en daarom ben ik er vandaag bijgehaald. Wij (HR) hebben uitgelopen wat kon. Normaal (zo als wij het begrijpen) kan of een familielid of werkgever direct aangifte van vermissing doen. Wij weten niet of bijvoorbeeld omwonenden al iets in gang hebben gezet maar zowel wij als het bureau hebben geen bezoek van de politie gehad. Wij kunnen op dit moment niks anders bedenken dan maar contact opnemen met de politie; de vraag is wie dit dan moet doen; HR, een van de twee begeleiders of ons interne SROI bureau wat weer onder HR valt. Onze verwachting was dat het externe SROI bureau dit zou zijn en zou gaan doen. Buiten dit wat rest nog of wat zien wij over het hoofd? Voor ons is deze situatie nieuw incl. het onverschillige gedrag van betreffende contactpersoon; deze ziet geen reden tot zorg en denkt dat het vanzelf wel goed komt. Wij zitten met een onderbuikgevoel dat dit verkeerd zit maar niks concreets. Anders dan wellicht nu het slechte weer. Er is tevens niet het idee dat met het op de hoogte stellen van de politie dat wij hen hiermee onnodig lastig vallen dus geen belemmering.
TLTR;
- 15 november j.l. niet op komen dagen zonder opgave van reden bij goede gemoedstoestand
- 18 november melding van afwezigheid gedaan
- 20 november wederom niet komen opdagen, wederom melding gedaan
- 22 november wederom niet komen opdagen; contactpersoon gevraagd om overgaan tot actie (langsgaan of contact opnemen met politie).
- 27ste november (vandaag) wederom niet op kantoor en contactpersoon ziet geen reden tot actie; wij hebben een onderbuikgevoel maar niks concreets.
Relatie met ons kantoor
In het kort; deze persoon heeft een migratieachtergrond. Reden doet er niet toe en waar wel bij ons bekend. Deze leiden wij op middels een SROI traject als laagdrempelige werkvoorbereidersfunctie. Deze is bij ons gematcht via een bureau die hierin actief voorziet en heeft daar ook een contactpersoon. Wij zijn dus op dit moment geen werkgever maar moesten wel deze week laten weten of wij wel of geen aanbieding willen doen. Wij voorzien op dit moment twee dagen in de week invulling / opleiding en dat is onze relatie.
Gemoedstoestand
Deze persoon heeft hier verder geen familie en zo ver bekend is er ook geen familie meer of in beeld. De gemoedstoestand was goed tot hoog; In een halfjaar buitengewoon snel Nederlands geleerd en komt aardig mee. In technisch Nederlands bleef de persoon wat in achter en dat was het enige puntje wat ook maar een spoortje frustratie gaf; begrijpelijk. Er zou normaal een positief advies uitgegeven gaan worden tot aannemen via ik meen een of ander WIA traject waar wij in de loop van tijd, meen 3 jaar, steeds een grotere deel van zijn loon zouden gaan betalen. Dit was ook al kort gedeeld dat bij eenzelfde inspanning dit in het verschiet lag. In de categorie pluimage komt alles voorbij maar vaak aan de onderkant van het spectrum; in dit geval meer dan een beetje positief verrast. Normaal kom ik ook niet om de hoek kijken; slechts voor afstudeerders van de HTS / TU.
De vermissing
In het kader van de interne opleiding mocht dan eindelijk van de praktijk geproefd worden; daar werd echt maanden naar uitgekeken! De persoon heeft een opleiding genoten in land van herkomst, deze papieren zijn omgezet tot op masterniveau en mocht nu na behalen VCA echt naar buiten. Door de toestand in land van herkomst is dit na behalen opleiding nooit gelukt. Voor de specifieke werkzaamheden is het lastig een totaalbeeld te krijgen van A tot Z en deze relatief unieke kans deed zich nu voor. Gedurende ongeveer 3 dagen zou dit perfect kunnen en heb ik afgestemd en voorbereid. In het voortraject ernaartoe op enkele vrijdagen contactmomenten gehad in bepaalde documenten lezen en verwerken.
Dit betrof vrijdag de vijftiende jongstleden. Hij kwam niet opdagen en wij hebben wel vaker gehad dat gemotiveerde personen ineens verdwenen. Daar kun je van alles bij speculeren maar dat wil ik absoluut hier niet hebben. Er is bij persoon geen enkel vermoeden dat dit zou gaan gebeuren; integendeel. kan ook gewoon simpel ziek zijn. Die dag is meermaals per telefoon en e-mail verkeer tevergeefs contact gezocht in de categorie we hebben je gemist en dat was wel erg jammer en alles wel goed met je?!. Normaal is deze persoon snel met reageren en oppakken van zaken.
Wat is nu concreet door ons gedaan sindsdien?
Je houdt je voor dat de persoon zelf verantwoordelijk is voor het eigen doen en laten en denkt hiermee worden echt de glazen ingegooid. Wellicht een griepje, voedselvergiftiging; je weet het niet maar kan ook nog; er werd nog niet direct iets gevonden van de situatie in negatieve of verontrustende zin. De maandag erop (18de) is contact opgenomen met de contactpersoon van het betreffende SROI-bureau en deed onverschillig; "ja mensen raken wel vaker en soms langdurig uit beeld". Ja die ervaring delen wij wel maar dit voelt echt wel anders. Maar goed wij voelen ons wel verplicht in het kader van het traject te melden als een persoon afwezig is.
Woensdag de 20ste was de persoon wederom niet op kantoor in Amsterdam. Vreemd denk je dan. Afgelopen vrijdag (22ste) ook niet op onze locatie in Haarlem en is de contactpersoon gevraagd om een terugkoppeling of overgaan tot actie. Dit werd onnodig geacht. Nu kom ik weer in beeld vandaag; ik was druk afgelopen periode dus van de zijlijn sindsdien gevolgd. Maar wederom een no show vandaag. Alle personen, dus mij als begeleider als ons SROI bureau als de tweede begeleider hebben vandaag contact gehad. Wij zijn inmiddels verontrust maar weten niet wat wij moeten/kunnen. Wij hebben niet zijn adres; wel weten we de reisroute en zijn bekend waar ergens in Amsterdam de persoon zou moeten wonen. Via de geloofsgemeenschap wat voorzichtig geïnformeerd maar lijkt daar niet bekend te zijn. Dat had gekund natuurlijk. Op de reisroute niet gesignaleerd. Er is wel de beschikking over kopieën van de nodige (verblijfs)documenten om te overhandigen aan de politie via HR.
Vandaag
Concreet denk ik dat er echt reden is tot zorg en daarom ben ik er vandaag bijgehaald. Wij (HR) hebben uitgelopen wat kon. Normaal (zo als wij het begrijpen) kan of een familielid of werkgever direct aangifte van vermissing doen. Wij weten niet of bijvoorbeeld omwonenden al iets in gang hebben gezet maar zowel wij als het bureau hebben geen bezoek van de politie gehad. Wij kunnen op dit moment niks anders bedenken dan maar contact opnemen met de politie; de vraag is wie dit dan moet doen; HR, een van de twee begeleiders of ons interne SROI bureau wat weer onder HR valt. Onze verwachting was dat het externe SROI bureau dit zou zijn en zou gaan doen. Buiten dit wat rest nog of wat zien wij over het hoofd? Voor ons is deze situatie nieuw incl. het onverschillige gedrag van betreffende contactpersoon; deze ziet geen reden tot zorg en denkt dat het vanzelf wel goed komt. Wij zitten met een onderbuikgevoel dat dit verkeerd zit maar niks concreets. Anders dan wellicht nu het slechte weer. Er is tevens niet het idee dat met het op de hoogte stellen van de politie dat wij hen hiermee onnodig lastig vallen dus geen belemmering.
TLTR;
- 15 november j.l. niet op komen dagen zonder opgave van reden bij goede gemoedstoestand
- 18 november melding van afwezigheid gedaan
- 20 november wederom niet komen opdagen, wederom melding gedaan
- 22 november wederom niet komen opdagen; contactpersoon gevraagd om overgaan tot actie (langsgaan of contact opnemen met politie).
- 27ste november (vandaag) wederom niet op kantoor en contactpersoon ziet geen reden tot actie; wij hebben een onderbuikgevoel maar niks concreets.