naarden 4ever schreef op dinsdag 12 november 2024 @ 09:43:
[...]
Ik weet niet zeker of er al printers zijn die dat complete pakket verzorgen. Maar er bestaan inmiddels wel 3D-scanners waarmee je een object kan scannen en de software daar vervolgens een 3D-model van maakt.
Het bijschaven van zo'n model is wel wat moeilijker. Dat heeft er voornamelijk mee te maken dat 3D tekenprogramma's werken met opeenvolgende bewerkingen aan een model (CAD) (zoals: vorm genereren, gat boren, rand afronden, enz.), terwijl een 3D-scanner een bestand genereert met punten in een 3D-ruimte die met elkaar verbonden worden om een polygoon als vorm te genereren. Met sommige programma's is het wel mogelijk om kleine aanpassingen te doen, zoals een gat toevoegen, maar in de praktijk is het meestal sneller om het model met gewenste aanpassingen gewoon zelf te tekenen in CAD.
Als het gaat om scannen, daar komt een puntenwolk uit. Dat is nog geen model. Er bestaat wel software om daar dan een op polygonen gebaseerd model van te maken, maar dat is eerder een groffe schets met veel artefacten, dan een direct bruikbaar model. Je zal altijd nog veel nabewerkingen moeten doen om er iets printbaars van te maken. Tom Sanladerer heeft er eens een filmpje over gemaakt:
Zoals je kan zien is CAD uiteindelijk toch netter en eigenlijk niet heel veel langzamer. En dat is voor @
kww1976 dus ook iets waar rekening mee moet worden gehouden. Als je echt iets wil gaan doen met 3D-printen, dan is het hebben of ontwikkelen van CAD-vaardigheden onontbeerlijk. Of je het nu laat printen of zelf print, het ontwerp moet toch ergens vandaan komen. De kans dat precies datgene dat jij wil hebben al eens door iemand is ontworpen én op een modellensite is geplaatst is niet supergroot. Het is dus enorm waardevol om zelf te kunnen tekenen.
En meer algemeen denk ik dat je kan stellen dat, als je het echt wil, er veel mogelijk is. Maar dat komt wel met een kostenplaatje. Een hobbyprinter is uiteindelijk eigenlijk weinig meer dan een veredeld lijmpistool met CNC aansturing. In een hobbyomgeving ben je daarmee dus beperkt tot plastic dat vervormt bij meer dan ca. 90°C a 120°C. Veel meer dan dat wordt het niet. Als je meer wil moet je een industriële printer met verwarmde kamer aan het werk zet die met zoiets als PEEK of PPSU om kan gaan. Voor hobbyprinters wordt er wel eens gewezen naar met koolstofvezels versterkte plastics. En hoewel daar zeker wel voordelen mee te behalen zijn, zijn het, in vergelijking met de plasticsoorten die je in industriële printers kan printen, toch de zwakke broeders van de sterke plastics.
Metaal printen op een hobbyprinter kan op zich technisch gezien
ook wel, maar komt met zowel met licht onvoorspelbare krimp en vervorming en nabewerkingskosten van heb ik jou daar. (en je hebt daarvoor geloof ik een KVK-nummer nodig, maar dat weet ik niet zeker) Uiteindelijk komt het resultaat niet in de buurt van wat mogelijk is met een lasersinter machine of met gegoten of gefreesd metaal.
Verder is er nog het printen met hars. Dit procedé kan wel hele mooie dingen doen, mits de juiste printer wordt gebruikt. Het is echter wel duur en het is vrij vervelend spul om mee te werken. Als je echt sterk spul wil maken met een hars printer ben je ook veel tijd en geld kwijt, o.a. aan allerhande apparatuur die je er nog naast moet hebben, zoals een uithardingsstation en een wasinstallatie.
Uiteindelijk is een printer een gereedschap, en is het soms maar een tussenstap in het vervaardigen van het eindproduct. Zo is het bijvoorbeeld ook mogelijk om mallen te maken met een 3D-printer
voor spuitgieten,
metaal gieten met PLA als mal die zich oppoffert of voor
ingelegde koolstofvezel.