HoiHoi,
Graag jullie advies voor volgende situatie:
Mijn partner en ik zijn intussen al 9 jaar samen.
1 ex van hem noemt Ann (fictieve naam) en haar mama (Eva) is de beste vriendin van zijn mama … mijn schoonmoeder is dus beste vriendinnen met de Eva, de mama van Ann (zijn ex). Vroeger geweest en nu nog altijd … Mijn partner heeft met “haat” en “serieuze ruzie” de relatie toen gestopt met haar. Die Eva was ook maar een “goedkoop” iemand, wat “sloerie” meisje (tegenovergestelde van mij
, en men partner weet dat).
Eerste twee jaren wist ik niet dat de dame Eva, die ik soms zag, de mama was van zijn ex … soms zat ik er zelfs aan tafel voor verjaardag van schoonmoeder te vieren… Pas na twee jaar heb ikzelf ontdekt dat Eva de mama is van zijn ex Ann. Laat ons zeggen dat ik hierdoor wel even kort hevige ruzie gehad heb met mijn partner dat hij dit verzweeg.
Nu mijn partner is zelf “kwaad” op zijn mama dat zij nog altijd beste vriendinnen is met de mama van Ann.
Elke keer als ik mijn schoonmoeder zie, valt de naam Eva een paar keer, schoonmoeder kan niet zwijgen over haar beste vriendin Eva en in alles wat ze zegt, spreekt ze die naam uit. Bijvoorbeeld dan gaat het over een winkel en dan zegt ze “ik ben er ook al geweest met Eva”, of “Eva zei ook dat land X geen fijne vakantiebestemming is”.
Elke keer als ik die naam (Eva) hoor, irriteer ik me mateloos en begin ik vanbinnen te koken.
Ook omdat ik men partner al na die ruzie duidelijk gemaakt hebt, al 7 jaar geleden, dat het moet stoppen dat uw mama die naam nog uitspreekt als ik er ben. wat ze doet in haar privé is haar ding, en met zijn ex, maar niet als ik er ben. Volgens mijn partner heeft hij dit al meermaals aan zijn mama doorgegeven, maar dan begrijpt ze het nog steeds niet …
De volgende keer als ze de naam weer uitspreekt of betrekt in alles, dan is het mijn beurt om men mond eens open te doen en ik weet van mezelf dat de bom dan wel eens zou ontploffen. Ik krop hetzelf al veel te lang op en op alle momenten die er a geweest zijn waarop de naam Eva werd uitgesproken bleef ik stil voor “de rust en de vrede”.
Elke keer als ik die naam hoor, is dat voor mij automatisch een terugblik naar relatie tussen zijn ex en men partner.
Ps: Ann heeft intussen een kind (zijn ex) en mijn schoonmoeder zit ook al jaren te zagen achter een kleinkind die er wellicht toch nooit zal komen … haar ook al meermaals gezegd dat ze wel zien als het komt (of niet). Ergens ook een gevoel van zijn schoonmama “bleef haar zoon maar bij ann want dan had ik wellicht al een kleinkind”. Dit ter zijde.
Maar het vernoemen van die naam heeft in geen enkele zin of situatie, wanneer ze de naam uitsprak, van nut geweest.
Wat vinden jullie van deze situatie?
Hoe zouden jullie dit uitleggen aan mijn schoonmoeder dat ze die naam niet meer moet uitspreken als ik er ben?
Heb me de situatie ook al eens omgekeerd voorgesteld moest ik dit doen met mijn eigen schoondochter en zou dit uit respect nooit doen …
Graag jullie advies voor volgende situatie:
Mijn partner en ik zijn intussen al 9 jaar samen.
1 ex van hem noemt Ann (fictieve naam) en haar mama (Eva) is de beste vriendin van zijn mama … mijn schoonmoeder is dus beste vriendinnen met de Eva, de mama van Ann (zijn ex). Vroeger geweest en nu nog altijd … Mijn partner heeft met “haat” en “serieuze ruzie” de relatie toen gestopt met haar. Die Eva was ook maar een “goedkoop” iemand, wat “sloerie” meisje (tegenovergestelde van mij
Eerste twee jaren wist ik niet dat de dame Eva, die ik soms zag, de mama was van zijn ex … soms zat ik er zelfs aan tafel voor verjaardag van schoonmoeder te vieren… Pas na twee jaar heb ikzelf ontdekt dat Eva de mama is van zijn ex Ann. Laat ons zeggen dat ik hierdoor wel even kort hevige ruzie gehad heb met mijn partner dat hij dit verzweeg.
Nu mijn partner is zelf “kwaad” op zijn mama dat zij nog altijd beste vriendinnen is met de mama van Ann.
Elke keer als ik mijn schoonmoeder zie, valt de naam Eva een paar keer, schoonmoeder kan niet zwijgen over haar beste vriendin Eva en in alles wat ze zegt, spreekt ze die naam uit. Bijvoorbeeld dan gaat het over een winkel en dan zegt ze “ik ben er ook al geweest met Eva”, of “Eva zei ook dat land X geen fijne vakantiebestemming is”.
Elke keer als ik die naam (Eva) hoor, irriteer ik me mateloos en begin ik vanbinnen te koken.
Ook omdat ik men partner al na die ruzie duidelijk gemaakt hebt, al 7 jaar geleden, dat het moet stoppen dat uw mama die naam nog uitspreekt als ik er ben. wat ze doet in haar privé is haar ding, en met zijn ex, maar niet als ik er ben. Volgens mijn partner heeft hij dit al meermaals aan zijn mama doorgegeven, maar dan begrijpt ze het nog steeds niet …
De volgende keer als ze de naam weer uitspreekt of betrekt in alles, dan is het mijn beurt om men mond eens open te doen en ik weet van mezelf dat de bom dan wel eens zou ontploffen. Ik krop hetzelf al veel te lang op en op alle momenten die er a geweest zijn waarop de naam Eva werd uitgesproken bleef ik stil voor “de rust en de vrede”.
Elke keer als ik die naam hoor, is dat voor mij automatisch een terugblik naar relatie tussen zijn ex en men partner.
Ps: Ann heeft intussen een kind (zijn ex) en mijn schoonmoeder zit ook al jaren te zagen achter een kleinkind die er wellicht toch nooit zal komen … haar ook al meermaals gezegd dat ze wel zien als het komt (of niet). Ergens ook een gevoel van zijn schoonmama “bleef haar zoon maar bij ann want dan had ik wellicht al een kleinkind”. Dit ter zijde.
Maar het vernoemen van die naam heeft in geen enkele zin of situatie, wanneer ze de naam uitsprak, van nut geweest.
Wat vinden jullie van deze situatie?
Hoe zouden jullie dit uitleggen aan mijn schoonmoeder dat ze die naam niet meer moet uitspreken als ik er ben?
Heb me de situatie ook al eens omgekeerd voorgesteld moest ik dit doen met mijn eigen schoondochter en zou dit uit respect nooit doen …