Ik heb altijd al wel een brede interesse gehad, maar ik ben ook altijd wat zoekende geweest in wat ik nou écht leuk/interessant vind. Wetenschap in het algemeen boeide me altijd enorm, filosofie en filosofische vraagstukken ook, en ik ben een analytische, creatieve denker (vind ik zelf). Zonder in detail te treden, is het bij mij misgegaan op de basisschool qua prestaties, door mijn thuissituatie destijds. Ik belandde op het VMBO. Ik ben uiteindelijk opgekrabbeld, via MBO, HBO, naar de universiteit, waar ik het best gepresteerd heb van alle opleidingen die ik ooit heb gedaan. Op het VMBO en MBO deed ik het zelfs ronduit slecht, maar zeker wanneer ik op de universiteit de ruimte kreeg om zelf onderzoek te doen, theorieën te bedenken, en te schrijven, presteerde ik erg goed. HBO Informatica (Software Engineering) beviel mij destijds ook. IT was altijd al wel een interesse en hobby, maar ik ben niet zo een hele goeie voor een baan waarin ik continu 1 ding doe (bijvoorbeeld programmeren). Dat is mij te eentonig en daar word ik ongelukkig van. Ik heb afwisseling nodig. Ik was ook altijd erg geïnteresseerd in menselijk gedrag, en heb daarom besloten de kant van psychologie op te gaan. Uiteindelijk heb ik mijn psychologiemaster afgerond en dus met goeie resultaten. Tussendoor heb ik nog ergens een jaar biomedische wetenschappen gestudeerd (naast psychologie), omdat ik overwoog de neurowetenschappen in te gaan. Dat eerste jaar beviel goed, maar in het tweede jaar kregen we vakken die op detailniveau ingingen op allerlei intracellulaire reacties (celcascades) en toen haakte ik snel af. Dat was mij te veel "gewoon onthouden". Ik kon me er niet goed toe zetten dat te leren, en het maakte me pessimistisch over de toekomstperspectieven in deze richting. Ik word het best geprikkeld door iets dat ik moet analyseren cq oplossen, maar ik geef/gaf dus ook te snel op of werd heel negatief als iets tegenviel.
Na het afronden van mijn psychologiemaster heb ik nog erg getwijfeld of ik nou toch het onderzoek in wilde (had ik denk ik beter kunnen doen), of de klinische psychologie. Ik durfde het onderzoek niet in; opnieuw de zelftwijfel die mij parten speelde... kan ik dat wel? Wat als ik "door de mand val"?
Nu ben ik een aantal jaren (6 alweer) in de geestelijke gezondheidszorg aan het werk als therapeut, bijna 37 jaar oud, maar het bevalt me eigenlijk vanaf dag 1 al niet echt. Al die tijd heb ik mijn twijfels op zichzelf ook weer betwijfeld: dat het wel gewoon mijn hoge eisen zullen zijn waardoor ik het niet leuk vind, en ook gewoon de angst om uit dit beroep te stappen en misschien wel nooit meer / niet makkelijk de stap terug te kunnen maken als mijn keuze tegenvalt. Gek, want het werk valt me gewoon tegen. Het is voor mij eigenlijk niet uitdagend/prikkelend/complex genoeg, en ik mis ook de interactie met collega's, het samen nadenken en samen oplossen. Ik zit altijd maar 1 op 1 met mensen, en er is natuurlijk weinig wederkerigheid.
Nu overweeg ik dus de IT-kant op te gaan, via een traineeship, of misschien wel door gewoon te gaan ondernemen (als psycholoog werk ik nu ook al als zzp'er/freelancer). Ik ben al sinds ~2010 geïnteresseerd in kunstmatige intelligentie na het lezen van het welbekende boek van Ray Kurzweil, en ik weet dat het ook een hype is nu, maar ik denk dat onze wereld drastisch gaat veranderen de komende jaren door AI en ik denk dus ook dat dit de meest vruchtbare richting is om op te gaan (en de richting die mij ook het meest zou prikkelen). Ik pruts ook al regelmatig met ChatGPT, Local Llama, Python, etc., en ik kan redelijk programmeren en wat basis web developen.
Maar ik kom er dus niet zo goed uit wat voor een soort rol dan bij mij zou passen. Ik heb in het verleden, tijdens mijn studies, ook wel in project management rollen gezeten, en dat leek wel aardig bij mij te passen. Ik deed dan wat inhoudelijk werk, maar coördineerde uiteraard ook veel, overzag alle lopende projecten, dacht met iedereen mee over oplossingen en ontwikkelrichtingen, en die rol van duizendpoot past dus wel echt bij mij.
Ik snap dat niemand mij hier kan zeggen: dit is de richting/rol voor jou, maar ik hoopte dat jullie misschien met mij mee zouden willen denken of suggesties hebben. Ik kijk dan bijvoorbeeld naar traineeships maar ik word nog niet heel enthousiast van de meeste opties, en het lijkt erop dat ze toch inhoudelijk erg basaal starten. Ik snap het: je hebt nog veel te leren. Maar - misschien wat arrogant van mij - ik denk dan ook: nou ik denk dat ik wel meer kan dan die hele basale dingen waarmee blijkbaar iedereen in zo'n traineeship begint. Ik snap dat ik theoretische kennis mis, maar mezelf kennende maak ik die snel eigen of zoek ik die op op het moment dat ik die nodig heb.
Als het zzp'en (of een samenwerking) wordt, dan zou het denk ik iets zijn op het snijvlak van mentale gezondheid en AI. We hebben enorme wachtlijsten in de GGZ in Nederland, het is altijd maar de vraag of een therapeut goed bij je past als persoon, mensen zijn biased - ook therapeuten, en menselijke therapeuten zijn maar 1 keer in de week (of zo) beschikbaar, terwijl je AI natuurlijk ieder moment van de dag aan kunt spreken zo vaak je wil. Ik denk dat daar veel mogelijkheden liggen, ook als ondersteuning van therapieën met een menselijke therapeut, maar ook dat durf ik eigenlijk weer niet zo goed, of voel in ieder geval dat ik daar wat hulp/een compagnon in nodig heb. Maar het hoeft dus ook niet per se dat te zijn. Ik sta ook voor niet-ondernemende opties open.
Concreet: kunnen jullie mij helpen een beetje richting te krijgen, of wat suggesties doen? Ik voel me erg overvraagd door het onderwerp en dat is mede de reden dat ik zo lang vermeden heb er iets concreet mee te doen, maar ik voel me momenteel zo ongelukkig door mijn werksituatie dat ik niet anders meer kan dan iets doen.
Na het afronden van mijn psychologiemaster heb ik nog erg getwijfeld of ik nou toch het onderzoek in wilde (had ik denk ik beter kunnen doen), of de klinische psychologie. Ik durfde het onderzoek niet in; opnieuw de zelftwijfel die mij parten speelde... kan ik dat wel? Wat als ik "door de mand val"?
Nu ben ik een aantal jaren (6 alweer) in de geestelijke gezondheidszorg aan het werk als therapeut, bijna 37 jaar oud, maar het bevalt me eigenlijk vanaf dag 1 al niet echt. Al die tijd heb ik mijn twijfels op zichzelf ook weer betwijfeld: dat het wel gewoon mijn hoge eisen zullen zijn waardoor ik het niet leuk vind, en ook gewoon de angst om uit dit beroep te stappen en misschien wel nooit meer / niet makkelijk de stap terug te kunnen maken als mijn keuze tegenvalt. Gek, want het werk valt me gewoon tegen. Het is voor mij eigenlijk niet uitdagend/prikkelend/complex genoeg, en ik mis ook de interactie met collega's, het samen nadenken en samen oplossen. Ik zit altijd maar 1 op 1 met mensen, en er is natuurlijk weinig wederkerigheid.
Nu overweeg ik dus de IT-kant op te gaan, via een traineeship, of misschien wel door gewoon te gaan ondernemen (als psycholoog werk ik nu ook al als zzp'er/freelancer). Ik ben al sinds ~2010 geïnteresseerd in kunstmatige intelligentie na het lezen van het welbekende boek van Ray Kurzweil, en ik weet dat het ook een hype is nu, maar ik denk dat onze wereld drastisch gaat veranderen de komende jaren door AI en ik denk dus ook dat dit de meest vruchtbare richting is om op te gaan (en de richting die mij ook het meest zou prikkelen). Ik pruts ook al regelmatig met ChatGPT, Local Llama, Python, etc., en ik kan redelijk programmeren en wat basis web developen.
Maar ik kom er dus niet zo goed uit wat voor een soort rol dan bij mij zou passen. Ik heb in het verleden, tijdens mijn studies, ook wel in project management rollen gezeten, en dat leek wel aardig bij mij te passen. Ik deed dan wat inhoudelijk werk, maar coördineerde uiteraard ook veel, overzag alle lopende projecten, dacht met iedereen mee over oplossingen en ontwikkelrichtingen, en die rol van duizendpoot past dus wel echt bij mij.
Ik snap dat niemand mij hier kan zeggen: dit is de richting/rol voor jou, maar ik hoopte dat jullie misschien met mij mee zouden willen denken of suggesties hebben. Ik kijk dan bijvoorbeeld naar traineeships maar ik word nog niet heel enthousiast van de meeste opties, en het lijkt erop dat ze toch inhoudelijk erg basaal starten. Ik snap het: je hebt nog veel te leren. Maar - misschien wat arrogant van mij - ik denk dan ook: nou ik denk dat ik wel meer kan dan die hele basale dingen waarmee blijkbaar iedereen in zo'n traineeship begint. Ik snap dat ik theoretische kennis mis, maar mezelf kennende maak ik die snel eigen of zoek ik die op op het moment dat ik die nodig heb.
Als het zzp'en (of een samenwerking) wordt, dan zou het denk ik iets zijn op het snijvlak van mentale gezondheid en AI. We hebben enorme wachtlijsten in de GGZ in Nederland, het is altijd maar de vraag of een therapeut goed bij je past als persoon, mensen zijn biased - ook therapeuten, en menselijke therapeuten zijn maar 1 keer in de week (of zo) beschikbaar, terwijl je AI natuurlijk ieder moment van de dag aan kunt spreken zo vaak je wil. Ik denk dat daar veel mogelijkheden liggen, ook als ondersteuning van therapieën met een menselijke therapeut, maar ook dat durf ik eigenlijk weer niet zo goed, of voel in ieder geval dat ik daar wat hulp/een compagnon in nodig heb. Maar het hoeft dus ook niet per se dat te zijn. Ik sta ook voor niet-ondernemende opties open.
Concreet: kunnen jullie mij helpen een beetje richting te krijgen, of wat suggesties doen? Ik voel me erg overvraagd door het onderwerp en dat is mede de reden dat ik zo lang vermeden heb er iets concreet mee te doen, maar ik voel me momenteel zo ongelukkig door mijn werksituatie dat ik niet anders meer kan dan iets doen.
:strip_icc():strip_exif()/u/1149061/crop5fe1095453bee_cropped.jpeg?f=community)
/u/86654/crop68d4ff30987a8.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/32615/crop64eb884e6c9c2.jpg?f=community)
/u/23741/crop65d220b3f3de0_cropped.png?f=community)
kijk maar naar wat voor rommel alle werknemers van elke multinational elke maand voorgeschoteld krijgen: "U spuugt een collega in het gezicht omdat zij verkeerd kijkt, is dit ok?"
