Dit verhaal gaat niet over mij zelf, maar over een naaste.
Persoon werkt bij een bedrijf, heeft een tijdelijk contract (het tweede tijdelijke jaar contract), er heerste wat onduidelijkheid over of dit nu verlengd ging worden of niet. In september wordt baby verwacht. Persoon is niet zwanger. Maar persoon zal in de maanden september/oktober/november wel erg druk zijn hiermee.
Persoon wil duidelijkheid over contract, dat eind augustus afloopt. Al vanaf de maand mei. Er kwam geen duidelijkheid. Nu is er wel duidelijkheid: Het wordt niet verlengd. Echter, weken geleden werd verteld dat geen zorgen gemaakt moesten worden, alles zou goed komen, niets aan de hand.
Beoordelingsgesprekken zijn goed, klanten zijn tevreden, feedback bij 1on1: We zien dat je keihard je best doet, ga vooral zo door. Iedereen is tevreden over je.
In de kantine wordt opgevangen, gesprek tussen 2 personen van management "We gaan zeggen dat we het contract gaan verlengen. Dan zeggen we half augustus 'Oeps, toch niet, financieen zijn niet zo goed'". Niet zo netjes natuurlijk.
Vervolgens komt dus de boodschap, na veel gepush, dat het contract niet werd verlengd (plan uit kantine dus toch niet helemaal kunnen uitvoeren). Personen zijn steeds afwezig en onbereikbaar, etc etc. Al sinds de maand mei. Nu opeens toch antwoord.
Dan wordt er gezegd "Maar we doen je een plezier hiermee, nu heb je alle tijd voor je baby". Er wordt aan toegevoegd "We hopen wel dat je in januari weer komt solliciteren, want we hebben je hard nodig".
Hebben we op papier dat dit zwangerschapsdiscriminatie is? Nee. Maar in feite wordt dit zo toegepast. Helaas kunnen we het niet hard maken.
Vervolgens belandt persoon in een gekke situatie: Piekeren, niet meer slapen, blijheid is ver te zoeken, enz. Naar huisarts geweest. Zeer dringend aanraden om rust te nemen en afstand te nemen van het bedrijf, zodat e.e.a. kan herstellen / in betere toestand kan komen.
Ziek gemeld. Week later: Brief arbo arts op de deurmat. Melden bij de bedrijfs arts (24 juli). Gesprek gaat er bizar aan toe. De bedrijfs arts staat ook alles behalve goed bekend. Reviews spreken boekdelen. De term burnout kent deze arts niet, mentale/psychische klachten kent deze arts ook niet. Kom je niet met een gebroken arm binnen, dan kan je gewoon werken is de tendens.
De bui al zien hangen. Op gesprek geweest, en het ging niet goed. Arts luisterde niet, schreef niets op, vertelde al meteen "Dit is geen reden voor verzuim, u kunt gewoon weer aan het werk. Dat is het advies dat ik ga opschrijven".
De klachten over wat er op het bedrijf gebeurt, worden niet gehoord. De klachten over de werkdruk, de hectiek, het management dat drastisch veranderd is, de andere 5 mensen die overspannen zijn, enz. worden ook niet gehoord. Persoon moet weer aan het werk. "We negeren nu wat mijn huisarts zegt, en mijn week van rust en afstand van het werk wordt op dit moment onderbroken door dit gesprek". Geen makkelijk gesprek ook. Arts geeft er niets om. Niet zijn probleem, wordt gezegd.
In de adviesbrief van de arbo arts staat dat per 24 juli de betaalde verlofdagen van persoon beginnen te tellen, zolang deze niet aan het werk is. Adviesbrief was pas vandaag (29 juli) inzichtelijk, doordat verkeerd telefoonnummer was doorgegeven waar code op moest worden ontvangen. Niet door persoon fout gedaan. Persoon gaat morgen (30 juli) opnieuw naar de huisarts om advies vragen en ook om een medische brief vragen en persoon heeft een e-mail teruggestuurd en daarin duidelijk gemaakt afstand te nemen van alle uitspraken in de brief, omdat deze niet zo zijn gedaan. Geeft ook aan een second opinion te willen.
Maar, en nu? Er zal een antwoord komen op de brief. Er zal een brief komen van de huisarts met daarin informatie.
Bedrijfsarts kan second opinion afwijzen. Bedrijfsarts kan second opinion door laten gaan, maar dan het resultaat negeren. Dit mag blijkbaar.
Bedrijfsarts kan de brief van de huisarts negeren. Ook dit mag blijkbaar.
Blijkbaar heeft een bedrijfsarts best veel macht. Maar deze bedrijfsarts is daadwerkelijk ingehuurd door dit bedrijf, omdat deze als enige uitgangspunt heeft om mensen weer aan het werk te zetten. Een normale en goede bedrijfsarts luistert naar de klachten, neemt alles mee, en formuleert de probleemstelling en draagt daarbij mogelijke oplossingen aan. Oplossingen die niet inhouden "Stop maar met aanstellen, ga maar weer werken morgen".
Wat kun je in zo'n geval nog doen? Je staat vrij machteloos, lijkt het.
Rechtsbijstand niet van toepassing, overigens. Dat heeft persoon niet.
Persoon werkt bij een bedrijf, heeft een tijdelijk contract (het tweede tijdelijke jaar contract), er heerste wat onduidelijkheid over of dit nu verlengd ging worden of niet. In september wordt baby verwacht. Persoon is niet zwanger. Maar persoon zal in de maanden september/oktober/november wel erg druk zijn hiermee.
Persoon wil duidelijkheid over contract, dat eind augustus afloopt. Al vanaf de maand mei. Er kwam geen duidelijkheid. Nu is er wel duidelijkheid: Het wordt niet verlengd. Echter, weken geleden werd verteld dat geen zorgen gemaakt moesten worden, alles zou goed komen, niets aan de hand.
Beoordelingsgesprekken zijn goed, klanten zijn tevreden, feedback bij 1on1: We zien dat je keihard je best doet, ga vooral zo door. Iedereen is tevreden over je.
In de kantine wordt opgevangen, gesprek tussen 2 personen van management "We gaan zeggen dat we het contract gaan verlengen. Dan zeggen we half augustus 'Oeps, toch niet, financieen zijn niet zo goed'". Niet zo netjes natuurlijk.
Vervolgens komt dus de boodschap, na veel gepush, dat het contract niet werd verlengd (plan uit kantine dus toch niet helemaal kunnen uitvoeren). Personen zijn steeds afwezig en onbereikbaar, etc etc. Al sinds de maand mei. Nu opeens toch antwoord.
Dan wordt er gezegd "Maar we doen je een plezier hiermee, nu heb je alle tijd voor je baby". Er wordt aan toegevoegd "We hopen wel dat je in januari weer komt solliciteren, want we hebben je hard nodig".
Hebben we op papier dat dit zwangerschapsdiscriminatie is? Nee. Maar in feite wordt dit zo toegepast. Helaas kunnen we het niet hard maken.
Vervolgens belandt persoon in een gekke situatie: Piekeren, niet meer slapen, blijheid is ver te zoeken, enz. Naar huisarts geweest. Zeer dringend aanraden om rust te nemen en afstand te nemen van het bedrijf, zodat e.e.a. kan herstellen / in betere toestand kan komen.
Ziek gemeld. Week later: Brief arbo arts op de deurmat. Melden bij de bedrijfs arts (24 juli). Gesprek gaat er bizar aan toe. De bedrijfs arts staat ook alles behalve goed bekend. Reviews spreken boekdelen. De term burnout kent deze arts niet, mentale/psychische klachten kent deze arts ook niet. Kom je niet met een gebroken arm binnen, dan kan je gewoon werken is de tendens.
De bui al zien hangen. Op gesprek geweest, en het ging niet goed. Arts luisterde niet, schreef niets op, vertelde al meteen "Dit is geen reden voor verzuim, u kunt gewoon weer aan het werk. Dat is het advies dat ik ga opschrijven".
De klachten over wat er op het bedrijf gebeurt, worden niet gehoord. De klachten over de werkdruk, de hectiek, het management dat drastisch veranderd is, de andere 5 mensen die overspannen zijn, enz. worden ook niet gehoord. Persoon moet weer aan het werk. "We negeren nu wat mijn huisarts zegt, en mijn week van rust en afstand van het werk wordt op dit moment onderbroken door dit gesprek". Geen makkelijk gesprek ook. Arts geeft er niets om. Niet zijn probleem, wordt gezegd.
In de adviesbrief van de arbo arts staat dat per 24 juli de betaalde verlofdagen van persoon beginnen te tellen, zolang deze niet aan het werk is. Adviesbrief was pas vandaag (29 juli) inzichtelijk, doordat verkeerd telefoonnummer was doorgegeven waar code op moest worden ontvangen. Niet door persoon fout gedaan. Persoon gaat morgen (30 juli) opnieuw naar de huisarts om advies vragen en ook om een medische brief vragen en persoon heeft een e-mail teruggestuurd en daarin duidelijk gemaakt afstand te nemen van alle uitspraken in de brief, omdat deze niet zo zijn gedaan. Geeft ook aan een second opinion te willen.
Maar, en nu? Er zal een antwoord komen op de brief. Er zal een brief komen van de huisarts met daarin informatie.
Bedrijfsarts kan second opinion afwijzen. Bedrijfsarts kan second opinion door laten gaan, maar dan het resultaat negeren. Dit mag blijkbaar.
Bedrijfsarts kan de brief van de huisarts negeren. Ook dit mag blijkbaar.
Blijkbaar heeft een bedrijfsarts best veel macht. Maar deze bedrijfsarts is daadwerkelijk ingehuurd door dit bedrijf, omdat deze als enige uitgangspunt heeft om mensen weer aan het werk te zetten. Een normale en goede bedrijfsarts luistert naar de klachten, neemt alles mee, en formuleert de probleemstelling en draagt daarbij mogelijke oplossingen aan. Oplossingen die niet inhouden "Stop maar met aanstellen, ga maar weer werken morgen".
Wat kun je in zo'n geval nog doen? Je staat vrij machteloos, lijkt het.
Rechtsbijstand niet van toepassing, overigens. Dat heeft persoon niet.
PV: Growatt MOD5000TL3-XH + 5720wp, WPB: Atlantic Explorer v4 270LC, L/L: MHI SCM 125ZM-S + SRK 50ZS-W + 2x SRK 25ZS-W + SRK 20ZS-W Modbus kWh meter nodig?