Soms moet je ergens je ei kwijt en vandaar dat ik dit bericht schrijf en plaats met mijn ervaring. Ik hoop dat niemand iets soortgelijks meemaakt of mee heeft gemaakt. Mocht dat wel zo zijn voel je dan vrij om hier anoniem (voor zover het platform dit toestaat) je verhaal/ reactie/ mening te delen.
Mijn vriendelijke verzoek om het opbouwend en in positieve zin te houden gezien deze hele situatie op momenten al pijn genoeg doet.
Oplichters, fraudeurs, afzetters, manipulatieve individuen. Namen en termen zat, je denkt bij jezelf, die komen er bij mij niet in, dat gaat bij nooit gebeuren. Niets blijkt minder waar in mijn geval.
Laat ik beginnen met een klein beetje achtergrondinformatie over mezelf waardoor je misschien wat makkelijker snapt waarom ik in dit hele gebeuren me zo heb laten meeslepen.
Een aantal jaar geleden heb ik wat hulp gezocht omdat ik steeds tegen dezelfde dingen aanliep in het leven waar andere met enige gemak doorheen leken te fietsen.
Na wat sessies heb ik de “stempels” ASS en ADD meegekregen. Tijdens het gebruik van verschillende medicatie heb ik voornamelijk negatieve ervaringen opgedaan en besloten om daarmee te stoppen. Nu ben ik een aantal jaar verder en leun ik vooral op verschillende methodes en trucjes omtrent sociaal wenselijk gedrag waarmee ik dacht alles aardig goed in de hand te hebben.
Ik kan in veel situaties erg snel aanvoelen en doorhebben hoe de mensen om mij heen in elkaar steken en wat ik van ze kan verwachten. Helaas is dit ook direct een zwakke plek omdat je geneigd bent om soms wat TE blind te vertrouwen op dat gevoel.
Het verhaal..
Een half jaar geleden kreeg ik te maken met een nieuwe teamleider. Extern ingehuurd met de insteek om de boel even flink wakker te schudden. (Dit was ook echt nodig want het was een chaotische bende)
Vanaf het moment dat deze Teamleider binnenkwam had ik direct een fijn gevoel. Zijn ideeën en inzichten kwamen nagenoeg overeen met wat ik zelf voor ogen had, er was vrijwel direct een klik. Binnen vier weken boekte we al enorme vooruitgang en blijvende verbetering met het hele team. Zowel de mensen onder zijn supervisie als management om hem heen vonden hem als snel geweldig, “het beste in jaren wat de afdeling was overkomen.”
Naast deze golf van positiviteit zat echter ook een wat meer duistere kant die niet iedereen heeft meegekregen.
Tijdens een lunch buiten de deur met een aantal directe collega’s en deze teamleider viel het onderwerp geld. Hoeveel spaarcenten heeft iedereen, wat doe je naast je werk, hoe is je pensioen geregeld, heb je een koophuis, wat is de staat en wat zijn je kosten? Ikzelf ben geen grootgrond bezitter. Doodnormale ‘Jan Modaal’ rijtjeswoning, getrouwd, drie kinderen, gezond leven, geen enorme buffer, wel één a twee keer per jaar op vakantie kunnen.
Een aantal dagen later spreekt mijn teamleider mij aan, neemt mij even apart. Hij heeft privé naast zijn werk ook nog wat handeltjes lopen. Naar zijn zeggen tientallen duizenden euro’s verdient met het handelen in partijen ipads/ iphones /macbooks/ airpods. Inkopen in land “A” verkopen in land “B” met flink wat winst. Na deze mooie uitleg en wat screenshots van zijn enorm gevulde bankrekeningen kwam de vraag, wil je wat bijverdienen? Het enige wat ik hoefde te doen was een klein bedrag naar hem overmaken, zoveel als ik kon missen, dan zou hij dat per week inzetten en elke euro winst zou ik dan op mijn deel ontvangen. Nu heb ik een vrij dure hobby en daar een apart spaarpotje voor om dat binnen de perken te houden, dus heb ik de afweging gemaakt, ga ik voorlopig even stoppen met de hobby en bij deze man mijn ‘speelgeld’ inleggen, of lijkt het allemaal te mooi om waar te zijn en sla ik vriendelijk zijn aanbod af.
Gezien je dit verhaal leest kan je waarschijnlijk al inschatten welke keuze ik gemaakt heb destijds. Ik had besloten om hem vijftienhonderd euro te betalen om mee te kunnen doen.
Er is mij gezegd, met vijftienhonderd kan je ongeveer driehonderd tot vierhonderd euro winst per week verwachten. Snelle rekensom haalde mij over de streep, dan zou ik namelijk mijn hobby “maar” vier-vijf weken op pauze moeten zetten om in ieder geval mijn inleg weer terug te hebben.
Dit ging bijna vlekkeloos, de eerste en tweede keer winstbetalingen vielen niet helemaal binnen een week, maar het geld kwam wel! Op dit moment vielen mijn voorzichtigheid/ twijfels en wantrouwen volledig weg. Gedurende deze eerste drie weken werd de teamleider ook een stuk vriendelijker naar mij toe. Ik kreeg zelfs een klein beetje voorkeursbehandeling. Het vervelende werk werd bij andere neergelegd, ik kreeg de mogelijkheid om aan uitdagendere projecten te werken, mijn mening en ideeën werden gebruikt om de afdeling nog verder naar een stabiel platform te tillen. Kortom ineens leek alles beter, en dat alles door deze man!
Subtiel werd mij door hem verteld en gevraagd, mocht je nog een beetje meer geld kunnen inleggen dan is je winst wel een stuk hoger, kan je nog wat missen?
Eenmaal thuis besloot ik het hele verhaal bij mijn vrouw neer te leggen en haar mening te vragen. Ik was zelf niet van plan om meer in te leggen voordat ik mijn eerste vijftienhonderd terug had verdiend. Na een paar dagen en op basis van mijn vertrouwen die ik uitsprak over deze man besloot ook mijn vrouw haar spaargeld over te willen maken. Tweeduizend euro!
Na een gesprek met de teamleider werd mij verteld, mocht je dan nog vijfhonderd bij kunnen leggen, dan speel je met vierduizend euro en kan je makkelijk om en nabij duizend euro per week opbrengen. Wederom prachtige verhalen, mooie beloftes. Uiteindelijk besloten die extra vijfhonderd in te leggen. Mijn vrouw en ik zijn nu vierduizend euro kwijt aan een belofte en op basis van mijn ervaring waarbij ik in drie weken tijd ongeveer zeshonderd euro had opgehaald via hem.
Na deze grote inleg kwam inderdaad binnen de eerste anderhalve week duizend euro mijn kant op. Ik blij, mijn vrouw blij. Ineens kregen we allemaal wilde ideeën wat we met ons huis zouden kunnen doen. EINDELIJK zouden we de vloer van onze uitbouw kunnen aanpakken. EINDELIJK zouden we onze verouderde badkamer kunnen aanpakken. We dachten aan een nieuwe auto, een auto die ons niet om de week zou laten staan door autopech, hoe mooi zou dat zijn!
Dan ineens begint het verhaal een andere wending te krijgen. Ik krijg uit het niets het verzoek om een tikkie te betalen, driehonderdvijftig euro omdat er veel meer winst zou zitten op een hele pallet iPads dan de 2/3e wat we nu konden betalen. Wederom aangekleed met een mooi verhaal en beloftes. Als ik snel even zou bijleggen dan zou ik dat geld over maximaal twee dagen terugkrijgen en een iPad voor de flexibiliteit. Op basis van de inmiddels zestienhonderd die ik had ontvangen zat mijn vertrouwen goed en betaalde ik zijn tikkie. Helaas! Die twee dagen duurde bijna anderhalve week. In diezelfde anderhalve week kwam ook geen winstbetaling. Verhalen kwamen over vertraging in transport, vertraging in de betaling van de verkopende partij etc. Allemaal geloofwaardig dus zoek ik er niet zo heel veel achter. Uiteindelijk krijg ik mijn voorschot terug en een week later opnieuw duizend euro. Afspraak over de iPad kon hij zich niet herinneren, maar als ik er één wilde hebben kon hij die wel regelen zonder kosten.
Op dit moment heb ik dus van mijn vierduizend inmiddels de helft terug. Dit bedrag naar mijn vrouw teruggeschoven zodat haar spaarcenten weer veilig terug zijn en haar inleg in ieder geval afgerond is.
Opnieuw een tikkie. Dit keer was het vierhonderdvijftig euro want zijn vracht werd vastgehouden door de douane. Hij kon even niemand anders te pakken krijgen, en als het te lang duurde liepen we ‘flinke winst’ mis. Ook hier weer een termijn van maximaal twee dagen, dan zou hij me dat bedrag kunnen terugbetalen. Ik dacht prima. Ik vind het niet leuk om steeds zijn rommel te moeten oplossen, maar zolang hij me betaald ga ik niet moeilijk doen. In mijn achterhoofd moet ik namelijk nog altijd tweeduizend euro terug gaan krijgen en als ik nu moeilijk ga doen... Dan is het sowieso ‘doei-doei geld’.
Nu een aantal weken met deze teamleider financieel in zee te zijn gegaan krijg ik tijdens éen op één momenten zoals pauzes allemaal verhalen over hoe zijn jeugd was. Hoe hij heeft moeten vechten om te overleven, een aantal jaar op straat heeft geleefd, geen euro op zak hebben gehad. Zes banen tegelijk op momenten om maar aan geld te komen.
Hij had gewerkt als uitsmijter bij verschillende nachtclubs rond zijn 18e levensjaar. Daar is hij ook in aanraking gekomen met “verschillende ongure types uit de onderwereld” Nu ruim dertig jaar later had hij nog altijd contacten met die gasten.
Hij heeft bij verschillende geldschieters leningen meegepakt en één keer niet op tijd terugbetaald waarbij hij tijdens het vertellen van zijn verhaal zijn shirt omhoog deed en een flink litteken liet zien. Dit zou van een mes geweest zijn als waarschuwing nooit meer een betaling te missen.
Onderbewust voor mij creëerde hij op deze manier een angstige manier van respect en afstand naar hem toe. Als ik iets verkeerds zeg of doe.. Wie weet wat hij dan in gang kan zetten, wie hij op mij af kan sturen. Deze dreiging is nooit letterlijk door hem uitgesproken, dit werd alleen wel vaak als ondertoon meegenomen in zijn uitleg als ik net iets te vaak kwam vragen waar mijn geld of de beloofde iPad bleef.
Helaas zijn we weer een week of twee verder voordat ik de vierhonderdvijftig retour krijg en geen winstuitbetaling. Waarom lukt het deze keer niet? Zijn rekeningen waren bevroren door de bank. Hij liet me vluchtig wat mail verkeer zien op zijn telefoon tussen hem en de zogenaamde instanties. Hij kon alleen nog maar zijn saldo bekijken verder helemaal niets meer. Omdat alles er zo echt en geloofwaardig uitzag ben ik hier niet verder op ingegaan en even gelaten voor wat het was. Wederom speelde de gedachte, hij heeft mijn geld, ik ga er niks mee opschieten als ik nu moeilijk ga doen. Geduld!
Ruim twee weken verder. Hij schijnt nog altijd bewijzen te moeten aanleveren en nog altijd geen toegang te hebben tot zijn rekeningen. Hij laat vallen dat hij wordt gediscrimineerd door de bank en dat ze puur door zijn achternaam hem nu beschuldigen van het witwassen van terroristisch geld.
DIT had voor mij het moment moeten zijn om te stoppen, een grotere rode vlag signaal kan je bijna niet krijgen. Helaas, hij heeft mij zo om zijn vinger weten te wikkelen, ik zie niet verder dan dat hij gelijk heeft en dat de bank hem discrimineert.
Weer een week voorbij. Hij gaat zich steeds meer zielig en afhankelijk gedragen. Hij heeft geen geld meer om zijn boodschappen te doen, alles is bevroren. Ik krijg een tikkie van honderd euro. Kan je aub geld overmaken, dan kan ik dit weekend in ieder geval mijn boodschappen doen. Op dat moment wilde ik zo graag zeggen, nee sorry! Helaas krijg ik dat niet over mijn lippen en help ik hem weer. Achter de schermen ben ik zo enorm teleurgesteld en kwaad op mezelf. Waarom? Ik zie dat het allemaal niet klopt, de verhalen te sterk, hoe kan hij mijn honderd euro nodig hebben terwijl er op zijn (buitenlandse) rekeningen honderdduizenden euro’s staan.
Er gaat ongeveer een week voorbij. Hij loopt bij me langs en geeft me mijn honderd euro terug. Uiteraard word het weer een flink verhaal waarom al het andere geld nog altijd niet vrij is en hoe verschrikkelijk de hele zakelijke wereld is voor mensen die geen typische Nederlandse achternaam hebben.
Dat dit zo is geloof ik direct, ik heb meerdere collega’s gehad met een buitenlandse naam, en die moeten altijd meer bewijzen, moeten altijd net wat harder rennen dan de rest. Er word alleen door deze man misbruik van gemaakt, gooit met de racisme kaart wanneer het hem uitkomt.
Na wekenlang verschillende verhalen te horen over het wel of niet bij de rekeningen kunnen komen, betalingen zijn wel van zijn rekeningen af, maar dan niet bij ontvangers erbij gekomen. Dan waren de betalingen ineens handmatige overboekingen, daarna waren het ineens betaalde tikkies, etc. De verhalen werden waarschijnlijk ook voor hemzelf te veel en te groot om het allemaal strak en geloofwaardig te houden.
Om het nog mooier te maken, tijdens de Ramadan geeft hij meermaals aan nooit te liegen, en al helemaal niet tijdens Ramadan want dat is echt de grootste zonde die je kan begaan. Ook hier hoor ik een stem in mijn achterhoofd zeggen, als iemand zo vaak moet roepen “ik lieg niet hoor” dan verbergt hij/zij echt wel iets. Vader van drie kinderen, ik herken het echt wel wanneer de boel word verdraait of iemand stiekem probeert te zijn.
Toch met al mijn kennis en gevoelens blijf ik doorgaan met deze handel. Ergens nog altijd de hoop dat ik op zijn minst mijn inleg terug kan krijgen. Mocht het daarna mislopen om wat voor reden dan ook, dan kon ik dit verhaal gaan zien als een lening met wat onnodige drama, en klaar.
Onze auto besloot ineens niet meer te willen starten. Mooie Franse boordcomputer had een opdonder gekregen door een falende accu. Reparatie was aardig aan de prijs dus besloten we voor een nieuwe auto te gaan kijken. Uiteindelijk iets kunnen vinden, groot deel kunnen betalen en een klein deel op een lening moeten zetten. Twee dagen later word ik gebeld door de financieringspartij. Na de check die ze op onze rekeningen hadden gedaan wilde ze graag dat ik hun op schrift kon uitleggen wat mijn verhouding was met “naam van teamleider” Zonder uitleg konden ze de financiering namelijk niet accorderen. Gelukkig hebben ze genoegen genomen met praktisch alles wat hierboven staat en wilde ze enkel bevestigt zien dat er geen financiële binding en/of verplichting was richting hem.
Een aantal weken verder.
Hij kwam ineens binnenstormen met het verhaal dat hij weer bij zijn geld kon! Deze week zou hij alles en iedereen kunnen afbetalen en dan direct door met verdienen. Ik zou niet alleen mijn toegezegde tweeduizend euro van hem gaan krijgen, nee hij zou er drieduizend van maken. Waarom? Voor mijn geduld en loyaliteit. Ik heb weken gewacht, ik heb niemand verteld wat er gaande was/is en dat was hem ook wat waard. Natuurlijk vond ik dit zeer vreemd, maar de belofte en het idee van extra geld was mij meer waard dan tegen hem in gaan.
Twee weken verder.
Nog altijd geen cent gezien, beloftes, uitleg en verhalen genoeg. Zijn boekhouder zou moeite hebben met de vele betalingen en maximale bedragen die je per dag/per week mocht doen. Het komt echt! Hou vertrouwen! Toen kwam voor mij de druppel, nog geen cent gezien en hij kwam met de vraag of ik even snel een tikkie voor hem kon betalen van vijfhonderdvijftig euro, dan zou ik dat dezelfde week nog terugkrijgen samen met de drieduizend en een iPhone 15. Ik zei Nee. Ik ga geen enkele euro meer betalen tot ik mijn geld van jou heb ontvangen, al mijn rek en buffer zijn er doorheen, ik heb niks meer om te geven. Uiteraard bluf, maar ik had iets nodig om mijn nee te versterken.
Radiostilte. Hij reageerde niet meer op appjes, liep me straal voorbij in de wandelgangen. Hier was ik al die weken bang voor. Ik zeg één keer iets wat hem niet bevalt en ik ben de rest van mijn geld kwijt. Er gingen ongeveer twee weken voorbij voordat zijn gedrag weer wat verandering begon te vertonen. Er werd weer gepraat, sterker nog hij kwam vertellen dat hij me niet was vergeten en dat mijn geld echt in de pijplijn zou zitten, het komt goed allemaal.
Op het werk ging het echter minder goed. Hij heeft bij meerdere collega’s verschillende verhalen vertelt over van alles en nog wat. Collega’s zijn na weken lang halve waarheden bij elkaar gaan checken hoe het nou echt allemaal zit. Voor management die hier ook in verstrengeld zat was de spreekwoordelijke bom gebarsten en van het één op het andere moment is deze teamleider op staande voet ontslagen. Ik weet hier niet het fijne van, ik heb verder geen details meegekregen, maar op basis van mijn eigen ervaring kwam het niet helemaal als verassing.
Er leeft bij mij nog altijd het gevoel en de angst dat hij voornamelijk mij verdenkt en er dus een vorm van wraak richting mij kan gaan komen. Misschien is hij al lang door naar het volgende slachtoffer en ben ik niet meer interessant genoeg. Tijd zal het leren. Ik heb er een soort van vrede mee dat ik mijn tweeduizend euro kwijt ben. Ik heb een gok genomen en deze helaas verloren. Wel ben ik er een flinke levensles rijker op geworden en iets wat ik zeker mijn kinderen ga meegeven. Lijkt iets te mooi om waar te zijn..
Voor nu ga ik mijn wonden likken, ik ga weer hard aan het werk en mijn geld verdienen. Mijn hobby heeft al een lange tijd stilgelegen, dan kan nog wel een paar weken langer wachten. In ieder geval tot het hobby potje weer wat voller is. Ook heb ik besloten toch een tweede kans te geven aan medicatie om mezelf beter in de hand te houden bij uitzonderlijke of extreme situaties.
Sorry voor de enorme lap tekst, ik moest het echt van me afschrijven. Deel van het proces, accepteren en doorgaan. Misschien dat iemand een situatie herkent en door mijn verhaal ook de moed kan vinden om te stoppen met betalen.
Het verhaal is overigens niet gescreven met de intentie: "kijk mij eens zielig zijn, geef geld aub" Komt het zo over, laat het me dan ook gerust in de comments weten
Mijn vriendelijke verzoek om het opbouwend en in positieve zin te houden gezien deze hele situatie op momenten al pijn genoeg doet.
Oplichters, fraudeurs, afzetters, manipulatieve individuen. Namen en termen zat, je denkt bij jezelf, die komen er bij mij niet in, dat gaat bij nooit gebeuren. Niets blijkt minder waar in mijn geval.
Laat ik beginnen met een klein beetje achtergrondinformatie over mezelf waardoor je misschien wat makkelijker snapt waarom ik in dit hele gebeuren me zo heb laten meeslepen.
Een aantal jaar geleden heb ik wat hulp gezocht omdat ik steeds tegen dezelfde dingen aanliep in het leven waar andere met enige gemak doorheen leken te fietsen.
Na wat sessies heb ik de “stempels” ASS en ADD meegekregen. Tijdens het gebruik van verschillende medicatie heb ik voornamelijk negatieve ervaringen opgedaan en besloten om daarmee te stoppen. Nu ben ik een aantal jaar verder en leun ik vooral op verschillende methodes en trucjes omtrent sociaal wenselijk gedrag waarmee ik dacht alles aardig goed in de hand te hebben.
Ik kan in veel situaties erg snel aanvoelen en doorhebben hoe de mensen om mij heen in elkaar steken en wat ik van ze kan verwachten. Helaas is dit ook direct een zwakke plek omdat je geneigd bent om soms wat TE blind te vertrouwen op dat gevoel.
Het verhaal..
Een half jaar geleden kreeg ik te maken met een nieuwe teamleider. Extern ingehuurd met de insteek om de boel even flink wakker te schudden. (Dit was ook echt nodig want het was een chaotische bende)
Vanaf het moment dat deze Teamleider binnenkwam had ik direct een fijn gevoel. Zijn ideeën en inzichten kwamen nagenoeg overeen met wat ik zelf voor ogen had, er was vrijwel direct een klik. Binnen vier weken boekte we al enorme vooruitgang en blijvende verbetering met het hele team. Zowel de mensen onder zijn supervisie als management om hem heen vonden hem als snel geweldig, “het beste in jaren wat de afdeling was overkomen.”
Naast deze golf van positiviteit zat echter ook een wat meer duistere kant die niet iedereen heeft meegekregen.
Tijdens een lunch buiten de deur met een aantal directe collega’s en deze teamleider viel het onderwerp geld. Hoeveel spaarcenten heeft iedereen, wat doe je naast je werk, hoe is je pensioen geregeld, heb je een koophuis, wat is de staat en wat zijn je kosten? Ikzelf ben geen grootgrond bezitter. Doodnormale ‘Jan Modaal’ rijtjeswoning, getrouwd, drie kinderen, gezond leven, geen enorme buffer, wel één a twee keer per jaar op vakantie kunnen.
Een aantal dagen later spreekt mijn teamleider mij aan, neemt mij even apart. Hij heeft privé naast zijn werk ook nog wat handeltjes lopen. Naar zijn zeggen tientallen duizenden euro’s verdient met het handelen in partijen ipads/ iphones /macbooks/ airpods. Inkopen in land “A” verkopen in land “B” met flink wat winst. Na deze mooie uitleg en wat screenshots van zijn enorm gevulde bankrekeningen kwam de vraag, wil je wat bijverdienen? Het enige wat ik hoefde te doen was een klein bedrag naar hem overmaken, zoveel als ik kon missen, dan zou hij dat per week inzetten en elke euro winst zou ik dan op mijn deel ontvangen. Nu heb ik een vrij dure hobby en daar een apart spaarpotje voor om dat binnen de perken te houden, dus heb ik de afweging gemaakt, ga ik voorlopig even stoppen met de hobby en bij deze man mijn ‘speelgeld’ inleggen, of lijkt het allemaal te mooi om waar te zijn en sla ik vriendelijk zijn aanbod af.
Gezien je dit verhaal leest kan je waarschijnlijk al inschatten welke keuze ik gemaakt heb destijds. Ik had besloten om hem vijftienhonderd euro te betalen om mee te kunnen doen.
Er is mij gezegd, met vijftienhonderd kan je ongeveer driehonderd tot vierhonderd euro winst per week verwachten. Snelle rekensom haalde mij over de streep, dan zou ik namelijk mijn hobby “maar” vier-vijf weken op pauze moeten zetten om in ieder geval mijn inleg weer terug te hebben.
Dit ging bijna vlekkeloos, de eerste en tweede keer winstbetalingen vielen niet helemaal binnen een week, maar het geld kwam wel! Op dit moment vielen mijn voorzichtigheid/ twijfels en wantrouwen volledig weg. Gedurende deze eerste drie weken werd de teamleider ook een stuk vriendelijker naar mij toe. Ik kreeg zelfs een klein beetje voorkeursbehandeling. Het vervelende werk werd bij andere neergelegd, ik kreeg de mogelijkheid om aan uitdagendere projecten te werken, mijn mening en ideeën werden gebruikt om de afdeling nog verder naar een stabiel platform te tillen. Kortom ineens leek alles beter, en dat alles door deze man!
Subtiel werd mij door hem verteld en gevraagd, mocht je nog een beetje meer geld kunnen inleggen dan is je winst wel een stuk hoger, kan je nog wat missen?
Eenmaal thuis besloot ik het hele verhaal bij mijn vrouw neer te leggen en haar mening te vragen. Ik was zelf niet van plan om meer in te leggen voordat ik mijn eerste vijftienhonderd terug had verdiend. Na een paar dagen en op basis van mijn vertrouwen die ik uitsprak over deze man besloot ook mijn vrouw haar spaargeld over te willen maken. Tweeduizend euro!
Na een gesprek met de teamleider werd mij verteld, mocht je dan nog vijfhonderd bij kunnen leggen, dan speel je met vierduizend euro en kan je makkelijk om en nabij duizend euro per week opbrengen. Wederom prachtige verhalen, mooie beloftes. Uiteindelijk besloten die extra vijfhonderd in te leggen. Mijn vrouw en ik zijn nu vierduizend euro kwijt aan een belofte en op basis van mijn ervaring waarbij ik in drie weken tijd ongeveer zeshonderd euro had opgehaald via hem.
Na deze grote inleg kwam inderdaad binnen de eerste anderhalve week duizend euro mijn kant op. Ik blij, mijn vrouw blij. Ineens kregen we allemaal wilde ideeën wat we met ons huis zouden kunnen doen. EINDELIJK zouden we de vloer van onze uitbouw kunnen aanpakken. EINDELIJK zouden we onze verouderde badkamer kunnen aanpakken. We dachten aan een nieuwe auto, een auto die ons niet om de week zou laten staan door autopech, hoe mooi zou dat zijn!
Dan ineens begint het verhaal een andere wending te krijgen. Ik krijg uit het niets het verzoek om een tikkie te betalen, driehonderdvijftig euro omdat er veel meer winst zou zitten op een hele pallet iPads dan de 2/3e wat we nu konden betalen. Wederom aangekleed met een mooi verhaal en beloftes. Als ik snel even zou bijleggen dan zou ik dat geld over maximaal twee dagen terugkrijgen en een iPad voor de flexibiliteit. Op basis van de inmiddels zestienhonderd die ik had ontvangen zat mijn vertrouwen goed en betaalde ik zijn tikkie. Helaas! Die twee dagen duurde bijna anderhalve week. In diezelfde anderhalve week kwam ook geen winstbetaling. Verhalen kwamen over vertraging in transport, vertraging in de betaling van de verkopende partij etc. Allemaal geloofwaardig dus zoek ik er niet zo heel veel achter. Uiteindelijk krijg ik mijn voorschot terug en een week later opnieuw duizend euro. Afspraak over de iPad kon hij zich niet herinneren, maar als ik er één wilde hebben kon hij die wel regelen zonder kosten.
Op dit moment heb ik dus van mijn vierduizend inmiddels de helft terug. Dit bedrag naar mijn vrouw teruggeschoven zodat haar spaarcenten weer veilig terug zijn en haar inleg in ieder geval afgerond is.
Opnieuw een tikkie. Dit keer was het vierhonderdvijftig euro want zijn vracht werd vastgehouden door de douane. Hij kon even niemand anders te pakken krijgen, en als het te lang duurde liepen we ‘flinke winst’ mis. Ook hier weer een termijn van maximaal twee dagen, dan zou hij me dat bedrag kunnen terugbetalen. Ik dacht prima. Ik vind het niet leuk om steeds zijn rommel te moeten oplossen, maar zolang hij me betaald ga ik niet moeilijk doen. In mijn achterhoofd moet ik namelijk nog altijd tweeduizend euro terug gaan krijgen en als ik nu moeilijk ga doen... Dan is het sowieso ‘doei-doei geld’.
Nu een aantal weken met deze teamleider financieel in zee te zijn gegaan krijg ik tijdens éen op één momenten zoals pauzes allemaal verhalen over hoe zijn jeugd was. Hoe hij heeft moeten vechten om te overleven, een aantal jaar op straat heeft geleefd, geen euro op zak hebben gehad. Zes banen tegelijk op momenten om maar aan geld te komen.
Hij had gewerkt als uitsmijter bij verschillende nachtclubs rond zijn 18e levensjaar. Daar is hij ook in aanraking gekomen met “verschillende ongure types uit de onderwereld” Nu ruim dertig jaar later had hij nog altijd contacten met die gasten.
Hij heeft bij verschillende geldschieters leningen meegepakt en één keer niet op tijd terugbetaald waarbij hij tijdens het vertellen van zijn verhaal zijn shirt omhoog deed en een flink litteken liet zien. Dit zou van een mes geweest zijn als waarschuwing nooit meer een betaling te missen.
Onderbewust voor mij creëerde hij op deze manier een angstige manier van respect en afstand naar hem toe. Als ik iets verkeerds zeg of doe.. Wie weet wat hij dan in gang kan zetten, wie hij op mij af kan sturen. Deze dreiging is nooit letterlijk door hem uitgesproken, dit werd alleen wel vaak als ondertoon meegenomen in zijn uitleg als ik net iets te vaak kwam vragen waar mijn geld of de beloofde iPad bleef.
Helaas zijn we weer een week of twee verder voordat ik de vierhonderdvijftig retour krijg en geen winstuitbetaling. Waarom lukt het deze keer niet? Zijn rekeningen waren bevroren door de bank. Hij liet me vluchtig wat mail verkeer zien op zijn telefoon tussen hem en de zogenaamde instanties. Hij kon alleen nog maar zijn saldo bekijken verder helemaal niets meer. Omdat alles er zo echt en geloofwaardig uitzag ben ik hier niet verder op ingegaan en even gelaten voor wat het was. Wederom speelde de gedachte, hij heeft mijn geld, ik ga er niks mee opschieten als ik nu moeilijk ga doen. Geduld!
Ruim twee weken verder. Hij schijnt nog altijd bewijzen te moeten aanleveren en nog altijd geen toegang te hebben tot zijn rekeningen. Hij laat vallen dat hij wordt gediscrimineerd door de bank en dat ze puur door zijn achternaam hem nu beschuldigen van het witwassen van terroristisch geld.
DIT had voor mij het moment moeten zijn om te stoppen, een grotere rode vlag signaal kan je bijna niet krijgen. Helaas, hij heeft mij zo om zijn vinger weten te wikkelen, ik zie niet verder dan dat hij gelijk heeft en dat de bank hem discrimineert.
Weer een week voorbij. Hij gaat zich steeds meer zielig en afhankelijk gedragen. Hij heeft geen geld meer om zijn boodschappen te doen, alles is bevroren. Ik krijg een tikkie van honderd euro. Kan je aub geld overmaken, dan kan ik dit weekend in ieder geval mijn boodschappen doen. Op dat moment wilde ik zo graag zeggen, nee sorry! Helaas krijg ik dat niet over mijn lippen en help ik hem weer. Achter de schermen ben ik zo enorm teleurgesteld en kwaad op mezelf. Waarom? Ik zie dat het allemaal niet klopt, de verhalen te sterk, hoe kan hij mijn honderd euro nodig hebben terwijl er op zijn (buitenlandse) rekeningen honderdduizenden euro’s staan.
Er gaat ongeveer een week voorbij. Hij loopt bij me langs en geeft me mijn honderd euro terug. Uiteraard word het weer een flink verhaal waarom al het andere geld nog altijd niet vrij is en hoe verschrikkelijk de hele zakelijke wereld is voor mensen die geen typische Nederlandse achternaam hebben.
Dat dit zo is geloof ik direct, ik heb meerdere collega’s gehad met een buitenlandse naam, en die moeten altijd meer bewijzen, moeten altijd net wat harder rennen dan de rest. Er word alleen door deze man misbruik van gemaakt, gooit met de racisme kaart wanneer het hem uitkomt.
Na wekenlang verschillende verhalen te horen over het wel of niet bij de rekeningen kunnen komen, betalingen zijn wel van zijn rekeningen af, maar dan niet bij ontvangers erbij gekomen. Dan waren de betalingen ineens handmatige overboekingen, daarna waren het ineens betaalde tikkies, etc. De verhalen werden waarschijnlijk ook voor hemzelf te veel en te groot om het allemaal strak en geloofwaardig te houden.
Om het nog mooier te maken, tijdens de Ramadan geeft hij meermaals aan nooit te liegen, en al helemaal niet tijdens Ramadan want dat is echt de grootste zonde die je kan begaan. Ook hier hoor ik een stem in mijn achterhoofd zeggen, als iemand zo vaak moet roepen “ik lieg niet hoor” dan verbergt hij/zij echt wel iets. Vader van drie kinderen, ik herken het echt wel wanneer de boel word verdraait of iemand stiekem probeert te zijn.
Toch met al mijn kennis en gevoelens blijf ik doorgaan met deze handel. Ergens nog altijd de hoop dat ik op zijn minst mijn inleg terug kan krijgen. Mocht het daarna mislopen om wat voor reden dan ook, dan kon ik dit verhaal gaan zien als een lening met wat onnodige drama, en klaar.
Onze auto besloot ineens niet meer te willen starten. Mooie Franse boordcomputer had een opdonder gekregen door een falende accu. Reparatie was aardig aan de prijs dus besloten we voor een nieuwe auto te gaan kijken. Uiteindelijk iets kunnen vinden, groot deel kunnen betalen en een klein deel op een lening moeten zetten. Twee dagen later word ik gebeld door de financieringspartij. Na de check die ze op onze rekeningen hadden gedaan wilde ze graag dat ik hun op schrift kon uitleggen wat mijn verhouding was met “naam van teamleider” Zonder uitleg konden ze de financiering namelijk niet accorderen. Gelukkig hebben ze genoegen genomen met praktisch alles wat hierboven staat en wilde ze enkel bevestigt zien dat er geen financiële binding en/of verplichting was richting hem.
Een aantal weken verder.
Hij kwam ineens binnenstormen met het verhaal dat hij weer bij zijn geld kon! Deze week zou hij alles en iedereen kunnen afbetalen en dan direct door met verdienen. Ik zou niet alleen mijn toegezegde tweeduizend euro van hem gaan krijgen, nee hij zou er drieduizend van maken. Waarom? Voor mijn geduld en loyaliteit. Ik heb weken gewacht, ik heb niemand verteld wat er gaande was/is en dat was hem ook wat waard. Natuurlijk vond ik dit zeer vreemd, maar de belofte en het idee van extra geld was mij meer waard dan tegen hem in gaan.
Twee weken verder.
Nog altijd geen cent gezien, beloftes, uitleg en verhalen genoeg. Zijn boekhouder zou moeite hebben met de vele betalingen en maximale bedragen die je per dag/per week mocht doen. Het komt echt! Hou vertrouwen! Toen kwam voor mij de druppel, nog geen cent gezien en hij kwam met de vraag of ik even snel een tikkie voor hem kon betalen van vijfhonderdvijftig euro, dan zou ik dat dezelfde week nog terugkrijgen samen met de drieduizend en een iPhone 15. Ik zei Nee. Ik ga geen enkele euro meer betalen tot ik mijn geld van jou heb ontvangen, al mijn rek en buffer zijn er doorheen, ik heb niks meer om te geven. Uiteraard bluf, maar ik had iets nodig om mijn nee te versterken.
Radiostilte. Hij reageerde niet meer op appjes, liep me straal voorbij in de wandelgangen. Hier was ik al die weken bang voor. Ik zeg één keer iets wat hem niet bevalt en ik ben de rest van mijn geld kwijt. Er gingen ongeveer twee weken voorbij voordat zijn gedrag weer wat verandering begon te vertonen. Er werd weer gepraat, sterker nog hij kwam vertellen dat hij me niet was vergeten en dat mijn geld echt in de pijplijn zou zitten, het komt goed allemaal.
Op het werk ging het echter minder goed. Hij heeft bij meerdere collega’s verschillende verhalen vertelt over van alles en nog wat. Collega’s zijn na weken lang halve waarheden bij elkaar gaan checken hoe het nou echt allemaal zit. Voor management die hier ook in verstrengeld zat was de spreekwoordelijke bom gebarsten en van het één op het andere moment is deze teamleider op staande voet ontslagen. Ik weet hier niet het fijne van, ik heb verder geen details meegekregen, maar op basis van mijn eigen ervaring kwam het niet helemaal als verassing.
Er leeft bij mij nog altijd het gevoel en de angst dat hij voornamelijk mij verdenkt en er dus een vorm van wraak richting mij kan gaan komen. Misschien is hij al lang door naar het volgende slachtoffer en ben ik niet meer interessant genoeg. Tijd zal het leren. Ik heb er een soort van vrede mee dat ik mijn tweeduizend euro kwijt ben. Ik heb een gok genomen en deze helaas verloren. Wel ben ik er een flinke levensles rijker op geworden en iets wat ik zeker mijn kinderen ga meegeven. Lijkt iets te mooi om waar te zijn..
Voor nu ga ik mijn wonden likken, ik ga weer hard aan het werk en mijn geld verdienen. Mijn hobby heeft al een lange tijd stilgelegen, dan kan nog wel een paar weken langer wachten. In ieder geval tot het hobby potje weer wat voller is. Ook heb ik besloten toch een tweede kans te geven aan medicatie om mezelf beter in de hand te houden bij uitzonderlijke of extreme situaties.
Sorry voor de enorme lap tekst, ik moest het echt van me afschrijven. Deel van het proces, accepteren en doorgaan. Misschien dat iemand een situatie herkent en door mijn verhaal ook de moed kan vinden om te stoppen met betalen.
Het verhaal is overigens niet gescreven met de intentie: "kijk mij eens zielig zijn, geef geld aub" Komt het zo over, laat het me dan ook gerust in de comments weten