Weer solliciteren na CPTSS

[Ansa]

Ik heb door CPTSS 9 jaar lang gejobhopt. Het is me nooit gelukt een jaar af te maken ergens omdat ik na enkele maanden last kreeg van angsten, depressie, en overprikkeling. Ik heb in oktober eindelijk de diagnose gehad (eerdere therapeuten misten deze altijd) en EMDR gevolgd. Ik voel me veel beter in mijn vel. Nachtmerries en angsten zijn weg.

Ik zit in de Ziektewet maar wil na de zomer weer in het onderwijs werken en solliciteer daar nu voor. Ik kreeg net de vraag waarom ik steeds gewisseld had en ik vertelde dat ik veel wilde leren. Deze man kende de scholen echter en ik weet gewoon dat hij navraag zal doen daar, ondanks dat ik ook goede referenties heb.

Ik weet nu niet zo goed hoe ik dat bij de twee andere scholen moet doen. Open zijn over mijn PTSS? Zeggen dat ik therapie gehad heb? Of gewoon bluffen? Ik voel me nu bijna alsof ik me moet schamen voor iets wat mij ook maar overkomen is na een zware jeugd. Im heb keihard gewerkt om beter te worden en nu ben ik bang dat ik altijd beoordeeld zal worden voor een periode waar ik het erg zwaar had.

Ik heb geen andere stoornissen of diagnoses. Het was echt de PTSS. Ik vind het moeilijk want ik ben ook bang dat ze zullen denken dat ik NIET beter ben. Mensen snappen PTSS niet en denken vaak dat het alleen voorkomt bij soldaten. Of dat mensen met PTSS geweldadig zijn (zie Joost Klein nu).

[Lelletje]

Ik begrijp je situatie, ik ben zelf doof (niet vergelijkbaar) maar twijfelde ook of ik het wel of niet moest aangeven in de brieven. Ik heb dit wel altijd gedaan en mocht ook op gesprek komen en dan weten ze gelijk al wat er met je aan de hand is en kunnen ze kijken of ze ermee om kunnen gaan.

Je zou in het begin kunnen aangeven dat je het gehad hebt en dat je op de goede weg bent, straks vind je dan een werkgever die dan hierin met je meedenkt. Dat is ook prettiger dan dat je achteraf de werkgever voor het blok zet als er toch wat PTSS naar boven komt.

Mocht blijken dat het gewoon niet lukt (Onderwijs heeft ook veel mensen nodig), dan zou je later kunnen overwegen om je historie buiten beeld te houden.

[bregweb]

Wees open en eerlijk. Als een werkgever er later achter komt geeft dat ook veel gezeur.

[Meekoh]

Maak je geen zorgen, gewoon eerlijk zijn. Je hoeft je ook niet te schamen voor je PTSS. Dat zullen ze allemaal wel begrijpen.
Nog een (half) dove hier. Ik geef dit soort dingen altijd aan bij solicitaties in het gesprek.
Want door mijn slechthorendheid kijk ik meer naar de mond/lippen (kan beetje liplezen) dan naar de ogen van een persoon. Sommige mensen ervaren dat als vreemd, maar als je verteld waarom je het doet is er altijd wel begrip.
Eerlijkheid duurt het langst

[ Voor 3% gewijzigd door Meekoh op 14-05-2024 10:14 ]

[Ansa]

Lelletje schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 10:02:
Ik begrijp je situatie, ik ben zelf doof (niet vergelijkbaar) maar twijfelde ook of ik het wel of niet moest aangeven in de brieven. Ik heb dit wel altijd gedaan en mocht ook op gesprek komen en dan weten ze gelijk al wat er met je aan de hand is en kunnen ze kijken of ze ermee om kunnen gaan.

Je zou in het begin kunnen aangeven dat je het gehad hebt en dat je op de goede weg bent, straks vind je dan een werkgever die dan hierin met je meedenkt. Dat is ook prettiger dan dat je achteraf de werkgever voor het blok zet als er toch wat PTSS naar boven komt.

Mocht blijken dat het gewoon niet lukt (Onderwijs heeft ook veel mensen nodig), dan zou je later kunnen overwegen om je historie buiten beeld te houden.

Ik denk dat lichamelijke kwalen wel serieuzer worden genomen. Een vriendin heeft een verlamming en bij haar werd er geaccomodeerd. Ik heb ervaren dat er geen begrip was voor mijn angstklachten, er is me zelfs verteld dat ik niet met mensen moet werken.

De klachten zijn nu vrijwel weg maar ik ervaar nu wel veel verdiet na dit gesprek. Ik heb me altijd ingezet in therapie maar niks werkte. Jaren praten en medicatie. En nu, na EMDR, weg! Ik kan slapen en voel me niet meer gespannen en angstig. Maar ja, veel mensen snappen het niet denk ik.

[Ansa]

Meekoh schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 10:10:
Maak je geen zorgen, gewoon eerlijk zijn. Je hoeft je ook niet te schamen voor je PTSS. Dat zullen ze allemaal wel begrijpen.
Nog een (half) dove hier. Ik geef dit soort dingen altijd aan bij solicitaties in het gesprek.
Want door mijn slechthorendheid kijk ik meer naar de mond/lippen (kan beetje liplezen) dan naar de ogen van een persoon. Sommige mensen ervaren dat als vreemd, maar als je verteld waarom je het doet is er altijd wel begrip.
Eerlijkheid duurt het langst

Ja, mijn therapeut raadt PTSS noemen an sich af maar eerder zeggen dat het niet goed met me ging qua gezondheid en nu beter gaat...

[99ruud99]

Je kan inderdaad aangeven dat je in die periode een moeilijke periode hebt gehad. Ondertussen heb je een behandeling gevolgd waardoor je het advies kreeg weer voor 100% aan de slag te kunnen gaan.

Daarmee geef je aan dat er wat was, en dat je hulp hebt gekregen. Later als de relatie beter is komen ze er toch altijd wel achter, dus helemaal verzwijgen zou ik niet doen.

[Bor]

Ik heb geen advies voor je maar wil wel even kwijt dat het fijn is om te lezen dat het beter met je gaat en open staat om aan de slag te gaan

[RM-rf]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 09:55:

Ik weet nu niet zo goed hoe ik dat bij de twee andere scholen moet doen. Open zijn over mijn PTSS? Zeggen dat ik therapie gehad heb? Of gewoon bluffen?

Ik denk dat je al zelf aangeeft dat dat 'bluffen' of een andere verklaring geven zeer risicovol is en je kansen misschien eerder verslechteren.

Hoe rot de situatie ook voor jou was, voor een werkgever zijn er ook bepaalde belangen, en als de werkgever een indruk heeft dat je bepaalde zaken niet vertelt of een onjuiste versie weergeeft zal deze je nooit aannemen.
Dat is nog een stap slechter dan een verleden met een bepaalde aandoening (en ook een jobgeschiedenis met veel wisselingen en periodes waarin je in de ziektewet zat).


Ik denk dat je therapeut gelijk heeft als hij aangeeft dat je verder niet teveel op zer persoonlijke details moet ingaan, dat gaat niemand aan in een sollicitatiegesprek, maar wel aanspreken waar het zaken betreft die ook op je professionele werk invloed hadden of hebben:
Inderdaad redelijk abstract aangeven dat je een moeilijke tijd had wegens zaken uit je verleden, dat je hiervoor echter een goede behandeling gehad hebt en juist nu ook zeer graag weer volledig wil werken omdat de structuur en bezigheden daarvan ook verder bijdragen aan je gevoel van zelfwaarde en je nog steeds enorm dol bent op het vak van docent te zijn en je kennis wil doorgeven.
Verder, geef ook aan in welke zin je eventueel ook zicht hebt op bepalde grenzen die je belastbaarheid nog wel zal hebben... Zelfs als een therapie initieel goed aanslaat kan er altijd een bepaalde terugval plaatsvinden en het is ook goed daarmee rekening te houden en ook op te passen voor een mogelijke overbelasting.

[Ansa]

99ruud99 schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 10:58:
Je kan inderdaad aangeven dat je in die periode een moeilijke periode hebt gehad. Ondertussen heb je een behandeling gevolgd waardoor je het advies kreeg weer voor 100% aan de slag te kunnen gaan.

Daarmee geef je aan dat er wat was, en dat je hulp hebt gekregen. Later als de relatie beter is komen ze er toch altijd wel achter, dus helemaal verzwijgen zou ik niet doen.

Dat is een hele slimme verwoording!

[Ansa]

RM-rf schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:16:
[...]


ik denk dat je al zelf aangeeft dat dat 'bluffen' of een andere verklaring geven zeer risicovol is en je kansen misschien eerder verslechteren.

Hoe rot de situatie ook voor jou was, voor een werkgever zijn er ook bepaalde belangen, en als de werkgever een indruk heeft dat je bepaalde zaken niet vertelt of een onjuiste versie weergeeft zal deze je nooit aannemen.
Dat is nog een stap slechter dan een verleden met een bepaalde aandoening (en ook een jobgeschiedenis met veel wisselingen en periodes waarin je in de ziektewet zat).


Ik denk dat je therapeut gelijk heeft als hij aangeeft dat je verder niet teveel op zer persoonlijke details moet ingaan, dat gaat niemand aan in een sollicitatiegesprek, maar wel aanspreken waar het zaken betreft die ook op je professionele werk invloed hadden of hebben:
Inderdaad redelijk abstract aangeven dat je een moeilijke tijd had wegens zaken uit je verleden, dat je hiervoor echter een goede behandeling gehad hebt en juist nu ook zeer grag weer voledig wil werken omdat de structuur en bezigheden daarvan ook verder bijdragen aan je gevoel van zelfwaarde en je nog steeds enorm dol bent op het vak van docent te zijn en je kennis wil doorgeven.
verder, geef ook aan in welke zin je eventueel ook zicht hebt op bepalde grenzen die je belastbaarheid nog wel zal hebben... zelfs als een therapie goed aanslaat kan er altijd een bepaalde terugval plaatsvinden en het is ook goed daarmee rekening te houden en ook op te pasen voor een mogelijke overbelasting.

Ja, ik denk dat ik gewoon aangeef dat ik een mindere periode gehad heb, behandeling heb gevolgd en nu weer volledig belastbaar ben. Ik werk sowieso ook maar 4 dagen vanwege die reden, en dan heb ik verder geen aanpassingen nodig.

[P_de_B]

Misschien goed om te kijken of je in aanmerking komt voor https://www.uwv.nl/werkge...ooncompensatie-bij-ziekte

Dat geeft een twijfelende werkgever wellicht de zekerheid dat hij geen grote financiële risico's loopt om jou in dienst te nemen. Als je als werkgever iemand aanneemt vanuit een ziektewet situatie kun je gecompenseerd worden als deze medewerker onverhoopt weer uitvalt.

[Ansa]

Mijn angst is dus dat ze niet zullen snappen dat PTSS over kan gaan met EMDR. Trauma hou je altijd maar je hersens krijgen met EMDR een reset waardoor je veel meer aankan en geen klachten meer hebt die daar te maken mee hebben (angst, constant aan staan, overprikkeling, verdriet)

[Ansa]

P_de_B schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:29:
Misschien goed om te kijken of je in aanmerking komt voor https://www.uwv.nl/werkge...ooncompensatie-bij-ziekte

Dat geeft een twijfelende werkgever wellicht de zekerheid dat hij geen grote financiële risico's loopt om jou in dienst te nemen. Als je als werkgever iemand aanneemt vanuit een ziektewet situatie kun je gecompenseerd worden als deze medewerker onverhoopt weer uitvalt.

Dat is alleen als de persoon nog ziek is toch? Dat ben ik niet meer. En in het onderwijs doen ze hier niet aan. Daar is een burnout al taboe. Ik heb zelfs collega's horen zeggen dat een autistische stagiar niet voor de klas zou.mogen staan. Die jongen was heel sociaal en vaardig.

Ik ben straks volledig beter. Ik moet nog 1 EMDRsessie en wat therapie tot aan de zomer en dan kan ik fulltime werken. Zo'n no risk is bijvoorbeeld voor mensen die doof zijn of autistisch.

[ Voor 10% gewijzigd door Ansa op 14-05-2024 11:43 ]

[Philip Ross]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:29:
Mijn angst is dus dat ze niet zullen snappen dat PTSS over kan gaan met EMDR. Trauma hou je altijd maar je hersens krijgen met EMDR een reset waardoor je veel meer aankan en geen klachten meer hebt die daar te maken mee hebben (angst, constant aan staan, overprikkeling, verdriet)

Ik ken toevallig een ander iemand met dezelfde situatie.
Ook ptss en emdr therapie gehad.
Was tijdens sollicitaties nooit echt een breekpunt zolang je kan aangeven dat het intussen achter je ligt.

Je kan moeilijk een dergelijk groot gat/periode op je CV verzwijgen, dan gaan alle alarmbellen af.

[Sissors]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 10:46:
[...]

Ja, mijn therapeut raadt PTSS noemen an sich af maar eerder zeggen dat het niet goed met me ging qua gezondheid en nu beter gaat...

Nu is dit mijn N=1 onderbuik als ingenieur, dus misschien staan andere er wel anders in hoor, maar:
Ik zou eerder het positief zien dat je PTSS noemt. Want dan maak je duidelijk dat het probleem gevonden is, een oplossing is erbij gehaald, en die oplossing heeft de problemen inderdaad verholpen. Nou mooi, en duidelijk dat je weer door kan met je leven.

Terwijl een vaag verhaal over dat het niet goed ging met je gezondheid en nu beter, zou ik me een stuk eerder afvragen hoe lang het beter gaat voor het weer terug komt.

[RM-rf]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:21:
[...]


Ja, ik denk dat ik gewoon aangeef dat ik een mindere periode gehad heb, behandeling heb gevolgd en nu weer volledig belastbaar ben. Ik werk sowieso ook maar 4 dagen vanwege die reden, en dan heb ik verder geen aanpassingen nodig.

Ik hoop dat dit voor je zal werken... natuurlijk is het wel degelijk zo dat zoiets je kansen op een baan verminderen, maar als je werkgever vertrouwen in je heeft met deze kennis is het des te beter voor je kansen deze keer iig een goede stap naar voren te doen.

Het is idd goed ervoor te kiezen niet gelijk fulltime te werken en ik hoop dat die 4 dagen iig al meer rust bieden
Wel zou ik je aanraden niet al tezer de kans op een (tijdelijke) terugval te negeren.. zeker als dit al 9 jaar duurt is het meestal nooit zo dat een bepaalde wonder-therapie of een juiste diagnose het enige is dat alles 'oplost'.

[Aschtra]

Hoe kan jouw werkgever jou goed behandelen als ze deze dingen niet van je weten.
Gewoon vertellen.

[Ansa]

Philip Ross schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:45:
[...]


Ik ken toevallig een ander iemand met dezelfde situatie.
Ook ptss en emdr therapie gehad.
Was tijdens sollicitaties nooit echt een breekpunt zolang je kan aangeven dat het intussen achter je ligt.

Je kan moeilijk een dergelijk groot gat/periode op je CV verzwijgen, dan gaan alle alarmbellen af.

Was geen gat maar jobhoppen. Ik durfte me uit schaamte niet ziek te melden. Ik wilde niet profiteren, zo zag ik dat toen. Nu een jaar in de Ziektewet.

[Ansa]

Aschtra schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 12:07:
Hoe kan jouw werkgever jou goed behandelen als ze deze dingen niet van je weten.
Gewoon vertellen.

Dan moet ik eerst een baan krijgen...

[Ansa]

RM-rf schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:54:
[...]


Ik hoop dat dit voor je zal werken... natuurlijk is het wel degelijk zo dat zoiets je kansen op een baan verminderen, maar als je werkgever vertrouwen in je heeft met deze kennis is het des te beter voor je kansen deze keer iig een goede stap naar voren te doen.

Het is idd goed ervoor te kiezen niet gelijk fulltime te werken en ik hoop dat die 4 dagen iig al meer rust bieden
Wel zou ik je aanraden niet al tezer de kans op een (tijdelijke) terugval te negeren.. zeker als dit al 9 jaar duurt is het meestal nooit zo dat een bepaalde wonder-therapie of een juiste diagnose het enige is dat alles 'oplost'.

Klopt, maar 9 jaar praten lostte niks op. 3x EMDR wel...

[Ansa]

Sissors schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:49:
[...]

Nu is dit mijn N=1 onderbuik als ingenieur, dus misschien staan andere er wel anders in hoor, maar:
Ik zou eerder het positief zien dat je PTSS noemt. Want dan maak je duidelijk dat het probleem gevonden is, een oplossing is erbij gehaald, en die oplossing heeft de problemen inderdaad verholpen. Nou mooi, en duidelijk dat je weer door kan met je leven.

Terwijl een vaag verhaal over dat het niet goed ging met je gezondheid en nu beter, zou ik me een stuk eerder afvragen hoe lang het beter gaat voor het weer terug komt.

Ja zo zie ik het ook,maar mensen in het onderwijs zijn een stuk minder pragmatisvh vaak. En HR al helemaal.

[P_de_B]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 11:42:
[...]

Dat is alleen als de persoon nog ziek is toch? Dat ben ik niet meer.

Nee, ook als je bijvoorbeeld vanuit een uitkeringssituatie weer aan de slag gaat.

[Aschtra]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 12:12:
[...]

Dan moet ik eerst een baan krijgen...

Nee, je moet solliciteren en daar zeggen

[Ansa]

P_de_B schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 13:18:
[...]

Nee, ook als je bijvoorbeeld vanuit een uitkeringssituatie weer aan de slag gaat.

Als ik aan de slag ga ben ik beter gemeld.

[Duke of Savage]

Wat je zou kunnen doen, dit is een advies, zo ver open zijn als je kan.

Als je verder gaat dan dat je kan, schiet je door je Window of Tolerance heen. Als je een afwijzing krijgt, probeer objectief de redenen te bekijken, dat is lastig omdat het over jou gaat en dat is oke. Aan de hand van de reden kan je een les trekken en die bij de volgende sollicitatie gebruiken.

Je zou bijvoorbeeld kunnen aangeven dat, door je PTSS, na een tijd je comfort-zone kwijt raakte maar inmiddels, via behandelingen e.d., betere handvatten hebt om daar mee om te kunnen gaan.

Het ergste wat je kan gebeuren is dat je een Nee krijgt te horen

Edit: Mocht je een werkgever tegen komen die er geen begrip voor heeft, weet je ook direct hoever hun menselijkheid rijkt. Dat geeft jou ook informatie hoe hun zijn.

[ Voor 12% gewijzigd door Duke of Savage op 15-05-2024 14:35 ]

[SgtElPotato]

Aschtra schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 12:07:
Hoe kan jouw werkgever jou goed behandelen als ze deze dingen niet van je weten.
Gewoon vertellen.

Waarom moet je dat vertellen, nergens voor nodig. Helemaal niet als je nu goed functioneert namelijk. Een vrouw hoeft ook niet aan te geven dat ze zwanger is tijdens een sollicitatie. Net zo als dat je niet hoeft aan te geven waarom je ziek bent als de werkgever daarom vraagt.

Ik snap het wel, als werkgever wil je dit natuurlijk weten, maar je hebt als werknemer genoeg rechten

[Ansa]

Duke of Savage schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 14:32:
Wat je zou kunnen doen, dit is een advies, zo ver open zijn als je kan.

Als je verder gaat dan dat je kan, schiet je door je Window of Tolerance heen. Als je een afwijzing krijgt, probeer objectief de redenen te bekijken, dat is lastig omdat het over jou gaat en dat is oke. Aan de hand van de reden kan je een les trekken en die bij de volgende sollicitatie gebruiken.

Je zou bijvoorbeeld kunnen aangeven dat, door je PTSS, na een tijd je comfort-zone kwijt raakte maar inmiddels, via behandelingen e.d., betere handvatten hebt om daar mee om te kunnen gaan.

Het ergste wat je kan gebeuren is dat je een Nee krijgt te horen

Edit: Mocht je een werkgever tegen komen die er geen begrip voor heeft, weet je ook direct hoever hun menselijkheid rijkt. Dat geeft jou ook informatie hoe hun zijn.

Ja, ik had het idee dat werkgever 1 gewoon een hork was. Het was zo'n vervelend gesprek en ik had het idee dat ik ondervraagd werd in een rechtszaal ipv een fijn wederkerig gesprek te voeren. Sollicitatie 2 was veel fijner. Hele open dames. Al word ik het niet geeft het me weer wat hoop. Ik voelde me gewaardeerd. Nu maar afwachten denk ik. Volgende week nog een sollicitatie.

[Ansa]

SgtElPotato schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 14:35:
[...]


Waarom moet je dat vertellen, nergens voor nodig. Helemaal niet als je nu goed functioneert namelijk. Een vrouw hoeft ook niet aan te geven dat ze zwanger is tijdens een sollicitatie. Net zo als dat je niet hoeft aan te geven waarom je ziek bent als de werkgever daarom vraagt.

Ik snap het wel, als werkgever wil je dit natuurlijk weten, maar je hebt als werknemer genoeg rechten

Klopt, en toch heb ik ook die vraag zo vaak gehad. Of ik kinderen wil. Nu wil ik die niet en heb ook geen partner, maar toch. Het is verboden om dit te vragen. Alleen, wat doe je dan? Zeg je er wat van? Dan krijg je die baan sowieso niet.

Het punt is dat ik ziek WAS en de verkeerde behandeling kreeg die niet aansloeg. EMDR sloeg extreem effectief aan en iedereen om me heen zegt dat ik zoveel stabieler en rustiger over kom. Ik voel me ook een ander mens. Wat mijn probleem dus is, is dat ik beoordeeld word op iets dat ik nu niet meer heb. Alsof iemand die kanker heeft gehad na jaren wordt ondervraagt waarom hij toen steeds moe was en of hij zeker weet dat hij dat nu niet meer zal zijn.

PTSS is trauma, maar trauma is niet altijd PTSS. Je kan na EMDR veel beter met trauma omgaan.

[Aschtra]

SgtElPotato schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 14:35:
[...]


Waarom moet je dat vertellen, nergens voor nodig. Helemaal niet als je nu goed functioneert namelijk. Een vrouw hoeft ook niet aan te geven dat ze zwanger is tijdens een sollicitatie. Net zo als dat je niet hoeft aan te geven waarom je ziek bent als de werkgever daarom vraagt.

Ik snap het wel, als werkgever wil je dit natuurlijk weten, maar je hebt als werknemer genoeg rechten

Ik zeg niet dat het moet. Ik zou het verstandig vinden. Als je ooit complicaties krijgt en je wilt dat je werkgever je helpt dan moeten ze wel een geheel plaatje van je hebben.

[Masvic]

Waarom denk je dat CPTSS en een baan in het onderwijs een goede match zijn?

Ongeveer hetzelfde als marinier worden terwijl je geen benen hebt.

Er zijn weinig stressvollere banen, in ieder geval als je kijkt naar het percentage wat thuis zit met een burnout...

[ Voor 50% gewijzigd door Masvic op 15-05-2024 15:16 ]

[Ansa]

Aschtra schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:13:
[...]


Ik zeg niet dat het moet. Ik zou het verstandig vinden. Als je ooit complicaties krijgt en je wilt dat je werkgever je helpt dan moeten ze wel een geheel plaatje van je hebben.

Complicaties van? PTSS die genezen is? PTSS is niet zoals autisme of adhd. Het zijn je hersenen die een foutmelding geven bij het opslaan van je trauma in je langetermijngeheugen waardoor je lichaam steeds denkt dat het trauma nu plaatsvindt. EMDR herstart dit proces waardoor je na 1 sessie al trauma in het verleden op kunt slaan en je symptomen weg zijn. Tenzij ik weer ee trauma mee maak heb ik geen PTSS meer...

[Ansa]

Masvic schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:15:
Waarom denk je dat CPTSS en een baan in het onderwijs een goede match zijn?

Ongeveer hetzelfde als marinier worden terwijl je geen benen hebt.

Er zijn weinig stressvollere banen, in ieder geval als je kijkt naar het percentage wat thuis zit met een burnout...

Ik heb dan ook EMDR gehad en geen CPTSS meer. Ik heb ook therapie gehad om met prikkels om te gaan. Ik ben er 3 jaar uitgeweest juist omdat het niet meer ging waarvan 1 jaar ziektewet.

Ik heb daarnaast een eerstegraads bevoegdheid en lesgeven gaat prima zonder de PTSS-klachten. Helaas stapelde mijn trauma zich toentertijd op omdat ik een geweldadige ex heb.

[ Voor 13% gewijzigd door Ansa op 15-05-2024 15:19 ]

[Masvic]

Ansa schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:18:
[...]

Ik heb dan ook EMDR gehad en geen CPTSS meer. Ik heb ook therapie gehad om met prikkels om te gaan. Ik ben er 3 jaar uitgeweest juist omdat het niet meer ging waarvan 1 jaar ziektewet.

Feit blijft dat je EMDR en negen jaar jobhoppen nodig had om te "genezen" voor zover dat mogelijk is.

Ik ben zelf een ongeorganiseerd persoon en ga dan ook geen PA worden van iemand, ik kan nog net mijn eigen agenda beheren. Wat ik probeer te zeggen is: kies een baan die bij jou kracht en zwaktes past.

Wat zegt jouw psycholoog over je ambities om terug te keren naar een zeer stressvolle omgeving?

[ Voor 6% gewijzigd door Masvic op 15-05-2024 15:20 ]

[Ansa]

Masvic schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:19:
[...]


Feit blijft dat je EMDR en negen jaar jobhoppen nodig had om te "genezen" voor zover dat mogelijk is.

Ik ben zelf een ongeorganiseerd persoon en ga dan ook geen PA worden van iemand, ik kan nog net mijn eigen agenda beheren. Wat ik probeer te zeggen is: kies een baan die bij jou kracht en zwaktes past.

Wat zegt jouw psycholoog over je ambities om terug te gaan in een zeer stressvolle omgeving?

<knip> Niet op de man spelen. Als je met respect behandeld wil worden, behandel zelf dan mensen ook met respect.

Als iemand 9 jaar pijnklachten heeft, de arts er dan pas achter komt dat hij een gebroken pols heeft, de pols eindelijk geneest en hij weer pijnloos kan schrijven, ga jij dan ook roepen dat hij geen schrijver moet worden omdat hij 9 jaar pijn had?

[ Voor 7% gewijzigd door Ardana op 15-05-2024 16:42 ]

[Ansa]

Mijn omgeving staat volledig achter me, inclusief UWV en therapeut. <knip> Ik ga niet meer op zulke vragen in, ik merk dat ik geirriteerd raak.

[ Voor 14% gewijzigd door Ardana op 15-05-2024 16:43 . Reden: Neem even afstand, adem tot 10, dien een TR in, maar blijf netjes. ]

[SgtElPotato]

Masvic schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:19:
[...]


Feit blijft dat je EMDR en negen jaar jobhoppen nodig had om te "genezen" voor zover dat mogelijk is.

Ik ben zelf een ongeorganiseerd persoon en ga dan ook geen PA worden van iemand, ik kan nog net mijn eigen agenda beheren. Wat ik probeer te zeggen is: kies een baan die bij jou kracht en zwaktes past.

Wat zegt jouw psycholoog over je ambities om terug te keren naar een zeer stressvolle omgeving?

CPTSS is een trauma wat veroorzaakt kan worden in een relatie bijvoorbeeld (stress relatie met een narcist bijvoorbeeld). Na het verwerken, als er geen blijvende schade is, ben je gewoon genezen

[Ansa]

SgtElPotato schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:22:
[...]


CPTSS is een trauma wat veroorzaakt kan worden in een relatie bijvoorbeeld (stress relatie met een narcist bijvoorbeeld). Na het verwerken, als er geen blijvende schade is, ben je gewoon genezen

Dit. Of lamgdurige blootstelling aan (jeugd)trauma.

Mijn eerste trauma komt doordat ik in een geweldadig gezin ben opgegroeid met zeer hoge eisen (fysieke straf bij onvoldoendes).
Mijn tweede trauma komt door pesten, waardoor ik van mijn 8e-13e nooit ergens veilig was.
Mijn derde trauma komt door meerdere geweldadige exen.

Dit heb ik allemaal in traumatherapie leren verwerken en ook EMDR voor gehad. Ook ben ik nu bewust single en heb oppervlakkig contact met mijn ouders. Ik ga ook geen romantische relaties meer aan zodat ik geen extra stress heb en me volop op mijn carriere kan richten. Wellicht ooit in de toekomst.

[Hennie-M]

Ansa schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:21:
[...]

<knip> Niet op de man spelen. Als je met respect behandeld wil worden, behandel zelf dan mensen ook met respect.

Als iemand 9 jaar pijnklachten heeft, de arts er dan pas achter komt dat hij een gebroken pols heeft, de pols eindelijk geneest en hij weer pijnloos kan schrijven, ga jij dan ook roepen dat hij geen schrijver moet worden omdat hij 9 jaar pijn had?

Ok, jij bent het niet eens met @Masvic , dat kan.. maar om hem dan gelijk aan te vallen komt niet over alsof je helemaal rustig en beheerst bent.
Als je bij een kritische vraag tijdens een interview ook gelijk vol tegengas geeft gaat je dat wel beperken in je opties.

_{Misschien lees ik jou nu verkeerd maar dit is wat ik hier nu uitpik.}

[ Voor 8% gewijzigd door Touchdomex op 15-05-2024 16:50 ]

[Masvic]

Mooi dat je dit zo durft te delen Ansa, maar misschien dat je zo geirriteerd raakt omdat ik een vinger op de zere plek leg.

En ik blijf bij mijn standpunt: leraar zijn is per definitie stressvol en zou ik afraden aan iedereen met (een verleden van) ernstige psychische klachten.

Terugkeren in het onderwijs na zoveel jaar absentie zou, als je dat al een goed idee vind, met zeer kleine stappen moeten gaan. Waar je ook nadenkt over het type school, niveau, formaat klas en aantal uren wat je elke week oppakt.

Ik denk ook dat het met jouw verleden geen goed idee is om dat te verbergen van de school, want idealiter kom je terecht in een omgeving waar je wel steun krijgt van het management indien nodig.

[SgtElPotato]

Masvic schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:30:
Mooi dat je dit zo durft te delen Ansa, maar misschien dat je zo geirriteerd raakt omdat ik een vinger op de zere plek leg.

En ik blijf bij mijn standpunt: leraar zijn is per definitie stressvol en zou ik afraden aan iedereen met (een verleden van) ernstige psychische klachten.

Terugkeren in het onderwijs na zoveel jaar absentie zou, als je dat al een goed idee vind, met zeer kleine stappen moeten gaan. Waar je ook nadenkt over het type school, niveau, formaat klas en aantal uren wat je elke week oppakt.

Ik denk ook dat het met jouw verleden geen goed idee is om dat te verbergen van de school, want idealiter kom je terecht in een omgeving waar je wel steun krijgt van het management indien nodig.

Gelukkig zijn het geen klachten meer en is het verwerkt!

Ik zou het denk ik wel op tafel leggen in dit geval, zeker omdat ze je er op gaan beoordelen en ze dus wss gaan navragen bij je eerdere werkgevers.

[Ansa]

Hennie-M schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:29:
[...]

Ok, jij bent het niet eens met @Masvic , dat kan.. maar om hem dan gelijk aan te vallen komt niet over alsof je helemaal rustig en beheerst bent.
Als je bij een kritische vraag tijdens een interview ook gelijk vol tegengas geeft gaat je dat wel beperken in je opties.

_{Misschien lees ik jou nu verkeerd maar dit is wat ik hier nu uitpik.}

Niemand is altijd rustig en beheerst. Soms zijn mensen bewust aan het zuigen en dan reageren ze verbaasd dat iemand daar tegengas aan geeft. Dat betekent niet dat er dan wat mis is met de persoon die boos wordt. Zeker als die persoon de moeite nam om iets uit te leggen en daarna niet wordt geloofd.

In een sollicitatiegesprek zou ik opstaan en weglopen als iemand zo tegen me doet. Daar wil ik niet werken.

[Ansa]

Masvic schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:30:
Mooi dat je dit zo durft te delen Ansa, maar misschien dat je zo geirriteerd raakt omdat ik een vinger op de zere plek leg.

En ik blijf bij mijn standpunt: leraar zijn is per definitie stressvol en zou ik afraden aan iedereen met (een verleden van) ernstige psychische klachten.

Terugkeren in het onderwijs na zoveel jaar absentie zou, als je dat al een goed idee vind, met zeer kleine stappen moeten gaan. Waar je ook nadenkt over het type school, niveau, formaat klas en aantal uren wat je elke week oppakt.

Ik denk ook dat het met jouw verleden geen goed idee is om dat te verbergen van de school, want idealiter kom je terecht in een omgeving waar je wel steun krijgt van het management indien nodig.

Ik heb lang genoeg ervaring in het onderwijs om te weten wat ik aankan. En ook om te weten dat het management 9/10x enorm ver van de praktijk afstaat. Er is geen enkele school die iemand aanneemt om daar te reintegreren.

[Sissors]

Ansa schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:38:
[...]

Niemand is altijd rustig en beheerst. Soms zijn mensen bewust aan het zuigen en dan reageren ze verbaasd dat iemand daar tegengas aan geeft. Dat betekent niet dat er dan wat mis is met de persoon die boos wordt. Zeker als die persoon de moeite nam om iets uit te leggen en daarna niet wordt geloofd.

In een sollicitatiegesprek zou ik opstaan en weglopen als iemand zo tegen me doet. Daar wil ik niet werken.

Voor mij als leek is het anders een volkomen realistische vraag. Voor jou is het misschien een domme vraag, maar dit is een forum met mensen met verschillende achtergronden, en nofi, maar in zijn algemeenheid moet je kunnen accepteren dat zulke vragen gewoon kunnen komen zonder enige vervelende bedoelingen of pogingen tot "bewust zuigen".

[Ansa]

Sissors schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:51:
[...]

Voor mij als leek is het anders een volkomen realistische vraag. Voor jou is het misschien een domme vraag, maar dit is een forum met mensen met verschillende achtergronden, en nofi, maar in zijn algemeenheid moet je kunnen accepteren dat zulke vragen gewoon kunnen komen zonder enige vervelende bedoelingen of pogingen tot "bewust zuigen".

Dat snap ik maar ik heb al 3x in dit topic uitgelegd dat PTSS geen langdurige persoonlijkheidsstoornis is.

[Ardana]

Ansa schreef op dinsdag 14 mei 2024 @ 09:55:
Ik heb door CPTSS 9 jaar lang gejobhopt. Het is me nooit gelukt een jaar af te maken ergens omdat ik na enkele maanden last kreeg van angsten, depressie, en overprikkeling. Ik heb in oktober eindelijk de diagnose gehad (eerdere therapeuten misten deze altijd) en EMDR gevolgd. Ik voel me veel beter in mijn vel. Nachtmerries en angsten zijn weg.

Heel eerlijk: als je pas in oktober je diagnose hebt gehad, maar wel 9 jaar lang (en vermoedelijk langer, gezien de situatie in het gezin waarin je bent opgegroeid en het pesten) last hebt gehad van CPTSS, gaat een kort EMDR-traject in de meeste gevallen geen wondermiddel zijn. Ja, ik ken er zat die het zo ervaren, iig de eerste maanden ná het traject, maar daar van terug komen. Hou daar alsjeblieft rekening mee.

Ik ben zelf vanuit de Wajong een HBO-opleiding gedaan en op m'n 30e gaan werken. Ik heb mijn werkgevers nooit verteld dat ik een rugzakje had, enkel dat ik niet goed wist wat ik wilde doen, en daarom wat aan het jobhoppen ben geweest. Dit is tot m'n 42e ook goed gegaan en ze zijn er ook nooit achter gekomen. Daarna ben ik opnieuw arbeidsongeschikt geworden (oa omdat het werk te stressvol voor me was).

Er zijn voor- en nadelen aan het vertellen. Ik wilde het toen per sé op eigen kracht doen, op eigen prestaties beoordeeld worden, zoals ieder ander. Niet zwaarder, niet minder. Je bent niet verplicht om het te vertellen, er is niks mis mee met het niet vertellen. Ik heb overigens geen idee of het geholpen zou hebben als ik 't wél verteld zou hebben, ik heb geen glazen bol, maar gezien hoe ze anderen met een rugzakje behandeld hebben, verwacht ik dat het me heel erg niet geholpen zou hebben.

Ansa schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 15:16:
[...]

Complicaties van? PTSS die genezen is? PTSS is niet zoals autisme of adhd. Het zijn je hersenen die een foutmelding geven bij het opslaan van je trauma in je langetermijngeheugen waardoor je lichaam steeds denkt dat het trauma nu plaatsvindt. EMDR herstart dit proces waardoor je na 1 sessie al trauma in het verleden op kunt slaan en je symptomen weg zijn. Tenzij ik weer ee trauma mee maak heb ik geen PTSS meer...

Dat kan zijn, maar zeker bij Complexe PTSS, en zéker als deze voortkomt uit chronische vroegkinderlijke traumatisering, verandert er wel meer dan enkel "aan staan" of het trauma dat anders opgeslagen wordt. Ze komen er meer en meer achter dat de hele opbouw van je hersenen, en de chemie die daar plaats vindt, langdurig (bijna permanent) verandert door complex / chronisch trauma.

[Ansa]

Ardana schreef op woensdag 15 mei 2024 @ 17:10:
[...]

Heel eerlijk: als je pas in oktober je diagnose hebt gehad, maar wel 9 jaar lang (en vermoedelijk langer, gezien de situatie in het gezin waarin je bent opgegroeid en het pesten) last hebt gehad van CPTSS, gaat een kort EMDR-traject in de meeste gevallen geen wondermiddel zijn. Ja, ik ken er zat die het zo ervaren, iig de eerste maanden ná het traject, maar daar van terug komen. Hou daar alsjeblieft rekening mee.

Ik ben zelf vanuit de Wajong een HBO-opleiding gedaan en op m'n 30e gaan werken. Ik heb mijn werkgevers nooit verteld dat ik een rugzakje had, enkel dat ik niet goed wist wat ik wilde doen, en daarom wat aan het jobhoppen ben geweest. Dit is tot m'n 42e ook goed gegaan en ze zijn er ook nooit achter gekomen. Daarna ben ik opnieuw arbeidsongeschikt geworden (oa omdat het werk te stressvol voor me was).

Er zijn voor- en nadelen aan het vertellen. Ik wilde het toen per sé op eigen kracht doen, op eigen prestaties beoordeeld worden, zoals ieder ander. Niet zwaarder, niet minder. Je bent niet verplicht om het te vertellen, er is niks mis mee met het niet vertellen. Ik heb overigens geen idee of het geholpen zou hebben als ik 't wél verteld zou hebben, ik heb geen glazen bol, maar gezien hoe ze anderen met een rugzakje behandeld hebben, verwacht ik dat het me heel erg niet geholpen zou hebben.


[...]

Dat kan zijn, maar zeker bij Complexe PTSS, en zéker als deze voortkomt uit chronische vroegkinderlijke traumatisering, verandert er wel meer dan enkel "aan staan" of het trauma dat anders opgeslagen wordt. Ze komen er meer en meer achter dat de hele opbouw van je hersenen, en de chemie die daar plaats vindt, langdurig (bijna permanent) verandert door complex / chronisch trauma.

Ik heb in die 9 jaar natuurlijk wel therapie gehad en handvatten gekregen. Ik kwam alleen niet van nachtmerries en angsten af door deze therapie waardoor ik uitviel. Ik heb wel enorm veel over mezelf en mijn houding en communicatie naar anderen geleerd, en geleerd hoe ik grenzen moet stellen en bewaken. Heel belangrijk voor de klas. Maar niks daarvan dringt echt door als je 2 uur per nacht slaapt en constant gespannen bent. Dat laatste is het CPTSS stukje. Ik heb nog steeds gesprekstherapie en dat houd ik ook nog wel een tijdje. Maar mijn diagnose is niet meer CPTSS met angstklachten, maar trauma dat ik nu moet aanpakken om niet dezelfde fouten te maken. Ik val straks ook niet meer onder de GGZ.

[Ansa]

Ik heb na mijn EMDR een behoorlijk stressvolle situatie ervaren, een opname van een familielid. Normaliter zou ik daar dagen van slag van zijn geweest. Nu was ik pragmatisch en kon mezelf reguleren.

Dus ja, je hersenstructuur verandert door trauma, maar ik geloof ook niet dat iedereen met een trauma nooit meer kan werken. Dan had de oorlogsgeneratie ook niks meer gekund. En toch zijn er mensen die na de kampen door gingen, en dat trauma is veel heftiger dan klappen krijgen als kind met alle respect. Met goede therapie was ik veel sneller dan 9 jaar weer aan de slag gegaan. Nu was het praten en pillen maar daar heb je niks aan als je lichaam van slag is. Na EMDR komt alles in een keer wel binnen, wat ik leer in therapie.

[ Voor 18% gewijzigd door Ansa op 15-05-2024 17:28 ]